කොවිඞ් වසංගත තත්වයත්, මහා සංඝරත්නයේ විරෝධතාවත් සැලකිල්ලට ගෙන පළාත් සභා මැතිවරණය දින නියමයක් නැතිව කල් දැමීමට පොහොට්ටු සන්ධානයේ දේශපාලන පක්‍ෂ නායකයන් තීරණය කළ බව ඇමති මහින්ද අමරවීර, මාධ්‍යවලට ප්‍රකාශ කර තිබිණ.
මේ අරුම පුදුම තීරණයකි. රටේ පවතින ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යුහයක් වන පළාත් සභා මැතිවරණය කල් දමනවාද නැද්ද යන්න තීරණය කරන්නේ පාලක දේශපාලන සන්ධානයේ පක්‍ෂ නායකයන් විසිනි. අඩු ගණනේ පාර්ලිමේන්තුව විසින්වත් නොවේ. විපක්‍ෂ දේශපාලන පක්‍ෂවල අදහස් විමසීමෙන් පසුවවත් නොවේ.
තවමත් මේ තීරණය ගැන ආණ්ඩුවේ වියත් පාර්ශ්වය නියෝජනය කරන ආචාර්ය, මහාචාර්යවරුන් කිසිම ප්‍රතිචාරයක් දක්වා නැත. යහපාලන ආණ්ඩු සමයේ පළාත් සභා ඡන්දය කල් දැමීම ගැන, දේශපාලන සංවාදවලදී, රූපවාහිනි වැඩසටහන්වලදී, රැස්වීම්වලදී, පුවත්පත් පිටුවලදී ඔවුන් දැක්වූ මාරාන්තික විරෝධය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳ ප්‍රතිපත්තිමය එකක් නම්, හෙටානිද්දා වන විට මේ දර්ශනසූරි ආචාර්ය මහාචාර්ය විද්වතුන් ආන්ඩුවේ මේ තීරණයට විරුද්ධව එළියට බැසිය යුතුය. විරෝධය පළ කළ යුතුය.
යහපාලන ආණ්ඩු කාලයේ, පළාත් සභා ඡන්දය කල් දැමුණු බව රහසක් නොවේ. ඊට එක් හේතුවක් වුණේ පළාත් සභා ඡන්දයෙන්, ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්‍ෂය, පොහොට්ටුවටත් පරාද වී තුන-හතර ස්ථානයට වැටේවියැයි ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනට තිබුණු බලවත් බියයි. ඒ නිසා විවිධාකාර උප්පරවැට්ටි යොදමින් පළාත් සභා හැකිතරම් කල් දැමීමට සිරිසේන මහතාට වුවමනා විය. එක්සත් ජාතික පක්‍ෂයෙන්ද ඊට ලැබුණේ වංක සහයෝගයකි. එහෙත්, පළාත් සභා ඡන්ද කල් දැමුණේ එවකට ආණ්ඩුවේ පාර්ශ්ව දෙකේ වංක සහයෝගයෙන් පමණක් නොවේ. එවකට විපක්‍ෂයේ සිටි පොහොට්ටු පක්‍ෂයේද ඍජු දායකත්වයෙනි.
අලුත් මැතිවරණ ක්‍රමයක් අනුව පළාත් සභා මැතිවරණය පැවැත්විය යුතුයැයි පාර්ලිමේන්තුවේ යෝජනා කර, පළාත් සභා මැතිවරණ පනත සංශෝධනය කර, ඒ සඳහා සීමා නිර්ණය කමිටුවක් පත්කරන්නට එවක ආණ්ඩුව පියවර ගත්තේය. ඒ කමිටුව අදාළ විවිධ පාර්ශ්ව හමුවී සීමා නිර්ණය වාර්තාවක් ආණ්ඩුවට දුන්නේය. ආණ්ඩුව පාර්ලිමේන්තුවට එය ඉදිරිපත් කළ අතර, ඒ ගැන ඡන්දය විමසන ලදි. පාර්ලිමේන්තුවේ කිසිම මන්ත්‍රීවරයෙකු, අඩු ගණනේ පොහොට්ටුවේ එක මන්ත්‍රීවරයකුවත් එම සීමා නිර්ණය වාර්තාවට පක්‍ෂව ඡන්දය දුන්නේ නැත. වාර්තාව පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කළ එවක පළාත් සභා විෂය භාර අමාත්‍ය ෆයිසර් මුස්තාෆාවත් එම වාර්තාවට පක්‍ෂව අත එසවූයේ නැත. එයින් ආණ්ඩුවේ වුවමනාව පැහැදිලි විය.
පළාත් සභා පනතට ගෙනා සංශෝධනයට අනුව ඊළඟට කළ යුතුව තිබුණේ අගමැතිවරයාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් යුක්ත සමාලෝචන කමිටුවකට එම වාර්තාව භාරදී වාර්තාවක් ලබාගැනීමයි.
මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයා සමග වංක සහයෝගයෙන් අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ එහි වාර්තාව හැකි තරම් පරක්කු කළ අතර, 2018 ඔක්තෝබර් 26 ව්‍යවස්ථා කුමන්ත්‍රණයෙන් පසු ඇතිවුණු ව්‍යාකුලතාව මත වාර්තාව පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කළේ ද නැත.
මේ ක්‍රියාවලියේදී, සීමා නිර්ණය වාර්තාවට පාර්ලිමේන්තුවේදී පක්‍ෂව ඡන්දය නොදුන් අය අතර සියලුම පොහොට්ටු මන්ත්‍රීවරු සිටියහ. පළාත් සභා මැතිවරණය මේ සා කල් ගියේ, එලෙස පොහොට්ටුවේ මන්ත්‍රීවරුන් සියල්ලන්මද සීමා නිර්ණය වාර්තාවට විරුද්ධ වීම නිසාය. එය පාර්ලිමේන්තුවේ එවක සිටි සියලුම පාර්ශ්වවල සාමූහික දායකත්වයෙන් සිදුවූවකි.
ඇත්ත එයයි.
යහපාලන ආණ්ඩුව පළාත් සභා මැතිවරණ දුටුවේ, තමන්ගේ බලය රඳවාගත නොහැකි නම්, නොපැවතිය යුතු දෙයක් හැටියටය.
මේ ඇත්ත නොකියා, 2019 නොවැම්බරයට පෙර පොහොට්ටුවෙන් නිර්මාණය කළ මතය වුණේ, යහපාලන ආණ්ඩුව ඡන්දවලට බයෙන් පළාත් සභා මැතිවරණ නොපවත්වන බවයි. විශේෂයෙන් 2018 පෙබරවාරියේ පළාත් පාලන ඡන්දය පැවැත්වීමෙන් පසු තමන් පරදින බව පාලක පක්‍ෂ දෙකට තේරුම් ගිය නිසා පළාත් සභා පවත්වන්නේ නැතැයි ආණ්ඩුවට එල්ලවූ චෝදනාව විය.
යහපාලන ආණ්ඩු කාලයේ පළාත් සභා ඡන්දය පැවැත්වූයේ නැතැයි ද එයින් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය මළගම් ගොස් ඇතැයිද මහා හඬක් නැගූ පිරිසක් වූහ. ඒ පොහොට්ටුවේ ‘වියත්තු’ය. අද ඔවුන්ගෙන් සමහරු පාර්ලමේන්තු මන්ත්‍රීවරුය.
දැන් මේ වියතුන් කියන්නේ කුමක්ද? ඔවුන් හැදූ ආණ්ඩුව, පළාත් සභා ඡන්දය ‘දින නියමයක් නැතිව’ කල් දමා තිබේ. ඒ ගැන ඔවුන් විරෝධය දක්වන්නේද? මේ ආණ්ඩුව ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය මළගම් යවන්නේයැයි කියන්නේද?
කිසිසේත් නැත. එවැනි විවේචනයක්, විරෝධතාවක් දැක්වීමට හයියක් දැන් ඔවුන්ට නැති බව පැහැදිලිය. ඔවුන් දැන් මේ ආණ්ඩු යන්ත්‍රයේම දැති රෝදය. ආණ්ඩුව කියන කියන විදියට කැරකෙනවා ඇරෙන්නට, යහපාලන ආණ්ඩු කාලයේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය යනාදිය වෙනුවෙන් ගෙනා න්‍යායාත්මක, දාර්ශනික චෝදනා දැන් ගෙනෙන්නට ඔවුන්ට ඉඩක්ද හයියක්ද නැත.
යහපාලන ආණ්ඩු අවසාන කාලයේ, ‘ඇතිවුණු සාධාරණ සමාජයක් නැතැයිද, සාධාරණ සමාජයක් යනු ජනවාරිවරුන්ගේ හුදු වාගාලංකාරයක් හෙවත් රෙටොරිකයක් පමණක් යැයිද, ජනවාරිවරුන් පජාත වී ඇතැයි’ද උපහාසයෙන් කියු මේ මහා වියතුන්ට, අද අත්වී ඇති ඉරණම ශෝකජනකය. 2015 යහපාලනය පිහිටුවීමට උර දුන් පුරවැසි කණ්ඩායම් හා සංවිධාන, මාස දෙකක් යන විට මහ බැංකු කොල්ලය කළ අවස්ථාවේ සිට ඒ ආණ්ඩුව විවේචනය කරන්නට පටන් ගත්හ. ජනතාවට පොරොන්දු වූ ප්‍රතිසංස්කරණ නොගෙනේම ගැන ආණ්ඩුවට දොස් පවරන්නට පටන් ගත්හ. ජනවාරිවරුන්ගේ ස්වභාවය ඒකය.
එහෙත්, පත්වී අවුරුද්දක් යන්නටත් පෙර වැඩ බැරිකම නිසා පජාත වී සිටින තමන්ගේ ආණ්ඩුව ගැන, සතියකට එකක් බැගින් මහජනයාට සිනාසීමට හේතු උත්පාදනය කර දෙන තමන්ගේ ආණ්ඩුව ගැන මේ ඊනියා වියතුන්ට එක විරුද්ධ වචනයක් වත් කියන්නට නොහැකි වී තිබේ. වියතුන්ගේ හෙවත් නොවැම්බර්වරුන්ගේ ස්වභාවය එයයි.■
මැක්කන් සමග නැගිටීම
තමා වටාසිටින මැක්කන් අධිකරණ ඇමති අලි සබ්රිට මහත් හිසරදයක් බවට පත්වී ඇති බව පෙනේ. ඔහුගේ ෆේස්බුක් පිටුවට නිතර එකතු වෙන හා ඔහු එහි අලවන දේ බැලීමෙන් මේ හිසරදය කෙතරම් දරුණුවට ඔහුට දැනී තිබේදැයි පැහැදිලි වේ.ෆේස්බුක්හි ඔහුගේ අනුගාමිකයකු සිතන විදියට, අලි සබ්රිට ප්‍රහාර එල් කරන පාර්ශ්ව ගණනින් 19කි. සුළුපටු නැත. ඒ අනුව, මුළු ලෝකයම, තමා ඇමති කෙනකු වුණාට විරුද්ධව සිටින බවක් ඔහු හඟින බව පෙනේ.එහෙත්, ඔහු අතහරින ඇත්ත නම්, මැක්කන් සමග නැගිටින්නට තමාට සිදුවී ඇත්තේ බල්ලන් සමග නිදා ගැනීම නිසා බවය. අලි සබ්රි මහතාට, ඇමතිකමක් ලැබෙන්නට, විශේෂයෙන් අධිකරණ ඇමතිකම ලැබෙන්නට හේතු වුණේ, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතාගේ නඩුවලට නොමිලේ පෙනී සිටීමත්, සමහර අවස්ථාවලදී ඔහුට මුදලින් පවා ආධාර කිරීමත් නිසා බව කිව්වේ දිලිත් ජයවීරය. අද ඇමතිවරයා ආණ්ඩුවේ ඉහළින් ඉන්නේ හුදෙක් ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ
මහතාට ඇති සමීපකම නිසා මිස කිසිම දේශපාලන පදනමක් මත නොවේ. වෙන විදියකට කිව්වොත්, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ නොවන්නට අලි සබ්රි නමැති ඇමති කෙනෙක් නැත. තමාගේ නීතිඥයාට කළගුණ සලකන්නටත්, අධිකරණ ක්‍ෂෙත්‍රය ඔහු ලවා පිළිවෙළක් කරන්නටත් (ඊට ඔහු අත්‍යන්තයෙන්ම සුදුසුය.) ගෝඨාභය ජනාධිපතිවරයා අලි සබ්රි ම
හතා ඇමති කෙනකු කරන්නට ඇත. ඊටත් වඩා වැදගත් කාරණය නම්, මුස්ලිම් ජාතිකයකු තමා සමග ඉන්නා පෙන්වන්නට ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතාට ඇති වුවමනාව විය හැකිය.
දේශපාලන දුහුනකු මෙන්ම අධික උන්නතිකාමියකු වන අලි සබ්රි මහතා, ඒ පිළිගැන්වීම පිළිගත්තේය. එහෙත්, ඒ කඳවුර තුළ සිටින මැක්කන් ගැන ඔහු නොසිතූ බව පෙනේ.
පසුගිය දිනවල, ඔහු ඇමතිකමෙන් ඉල්ලා අස්වන්නට යන බවට ප්‍රවෘත්තියක් විසරණය විය. එවැනි අදහසක් නැති බවට ඔහු වහාම නිවැරදි කළේ ජනමාධ්‍ය සදාචාරය ගැනද කම්පා වෙමිනි. එහෙත්, තර්කානුකූලව සිතන්නකු කල්පනා කරනවා ඇත්තේ. ඔහු තවදුරටත් ඇමතිකමේ ඉන්නේ කුමකටද කියාය. මැක්කන්ගේ බලවත්කම නිසා, අඩු ගණනේ තමන්ගේ ජනවර්ගයේ අවසන් ආගමික අයිතියවත් රැක දෙන්නට අද අලි සබ්රි ඇමතිවරයාට නොහැකි වි තිබේ. ඒ නිසා, ෆේස්බුක්හි, විවිධ සම්මුඛ සාකච්ඡාවන්හි තමාගේ නොසතුට කෙඳිරිල්ලකින් ප්‍රකාශ කරනවා හැර කළ හැකි අන් කිසිවක් ඔහුට නැති බව පෙනේ. වෙන විදියකට කියනවා නම්, රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ ‘ඉස්ලාමෝෆෝබියාව’ අංශූමාත්‍රයකින්වත් වෙනස් කරන්නට අලි සබ්රි නමැති ඇමතිවරයාට නොහැකි වී තිබේ.
මුස්ලිමුන්ගේ කෝවිඩි මළසිරුරු භුමදානය කරන්නට ඉඩ දෙන ලෙස ඉල්ලා මේ සතියේ අමරපුර-රාමඤ්ඤ නිකායේ සංඝ සභාව නිකුත් කළ නිවේදනය, අද අලි සබ්රිට එල්ලෙන්නට තණකොළ ගසකි. මහාචාර්ය මලික් පීරිස්ගේ ප්‍රකාශය තවත් එවැන්නකි. ඇත්ත වශයෙන්ම නම්, මුස්ලිමුන්ගේ භූමදාන අයිතිය වෙනුවෙන් පෙනීසිටින විශාල ස්තරයක් සමාජය තුළ සිටියි. ඒ දේශපාලන බලය සමග එය තුලනය කිරීමෙන් නොවේ. ඔවුන් සුළුතර අයිතිවාසිකම් අගය කරමින් කටයුතු කරන සමාජයේ දැනුවත් තීරුවයි. එහෙත්, අලි සබ්රි ඉන්නේ ඒ පිරිස සමග නොවේ. ඉස්ලාම් භීතිකාවෙන් පැය විසිහතරේම පෙළෙන, ඉස්ලාම් විරෝධය අවුළුවා තමන්ගේ සිංහල-බෞද්ධ ඡන්ද පදනම රැකගන්නට හදන රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුව තුළය. ඒ උභතෝකෝටිකය තුළ අලි සබ්රි වැන්නකුට, මුසල්මානයකු ආණ්ඩුව තුළ ඉන්නවාය කියා පෙන්වීම හැර කළ හැකි අන් දෙයක් නැත. අද ඔහු අත්විඳින්නේ ඒ ආරාවුලේ ප්‍රතිඵලයි.
මුස්ලිමුන්ගේ ආගමික අයිතිවාසිකම් දිනාගත හැක්කේ රාජපක්‍ෂ ආණ්ඩුවේ ඉස්ලාමෝෆොබියාව සමස්තයක් ලෙස ගෙන පරාජය කිරීමෙනි. එහෙම නැතිව, ආණ්ඩුව තුළ හිඳිමින්, කන්කෙඳිරි ගාමින් නොවේ. ආණ්ඩුවේත් ලගිමින්, අනෙක් හැමෝම තමන්ට ඉරිසියා යැයි සිතමින් මුස්ලිමුන් වෙනුවෙන් ඉටු කළ හැකි යුක්තියක් නම් නැත.■
