ශ්‍රීලනිපය පළාත් සභා මැතිවරණය පැවැත්වුවොත් ඉදිරිපත් වෙන්නේ කොහොමද?
අපි මහමැතිවරණයට සහ ජනාධිපතිවරණයට පොහොට්ටුව ලකුණින් ඉදිරිපත් වුණා. අපි ඒ ලකුණෙන් තරග කරන්න කැමති නිසා නෙවෙයි. ඒ වෙලාවේ තිබුණ තත්වය නිසා. අපි ගිවිසුම් තුනකුත් අත්සන් කළා. එකඟතාවන් ඇති කරගත්තා. ඒවාට පිටිනුයි පොහොට්ටුවෙන් ඉදිරිපත් වුණේ. අපට ප්‍රමාණවත් තරම් අපේක්ෂකයන් දීම, ජාතික ලැයිස්තුවෙන් තෝරාගැනීම ආදී කාරණා ගැන අපි කතා කළා. දැන් එකක්වත් ඉෂ්ඨ වෙලා නෑ. ගම් මට්ටමේ ඉන්න අපේ පක්ෂයේ අපේක්ෂකයන්ට සාධාරණත්වයක් ඉෂ්ඨවෙලාත් නෑ. අඩු අධ්‍යාපනය සහිත කණ්ඩායම්වලට ලක්ෂයකට රස්සා දෙනවා කිව්වා. අන්තිමේ රැකියා ලක්ෂය බෙදාදුන්නේ දේශපාලනඥයන්. රැකියා ලබාදීමේ තීන්දු දේශපාලනඥයන් ගන්නවානම්, අපේ පක්ෂයේ අයටත් ඉඩ ලැබෙන්න ඕනෑ. ඒත් ශ්‍රීලනිප දේශපාලනයන්ට ඒකට අවස්ථා ලැබුණේත් නෑ. ඒ නිසා විශාල අසහනයක් හා අතෘප්තිකරභාවයක් තිබෙනවා. ඒ පීඩනය තමයි මේ දවස්වල ප්‍රකාශයට පත් වෙන්නේ. ඒ නිසා පහළ මට්ටමේ තෙරපීමක් තියෙනවා. අපි ඒකට සවන්දෙන්න ඕනෑ. ඒකට යම් විසඳුමක් හොයන්න ඕනෑ වෙනවා.
පළාත් පාලන ආයතනවල පුපුරායෑම් වෙන්නේත් ශ්‍රීලනිපයේ කළකිරීම නිසා විය හැකියි නේද?
ශ්‍රීලනිපය විතරක් නෙවෙයි, පොහොට්ටුවේ මන්ත්‍රීවරුනුත් අනෙක් පැතිවලට ගිහින් ඡන්දය දෙනවා. සභාපතිට විරුද්ධව අනෙක් අය ඡන්දය දෙනවා. දැන් ගම් මට්ටමේ බිම් මට්ටමේ ආණ්ඩු හිතවාදී සාමාජිකයන් හොයාගන්නත් අමාරුයි. මොකද ආර්ථික ප්‍රශ්නය, ජීවන වියදම් ප්‍රශ්නය ආදී ප්‍රශ්නවලට මිනිසුන් මුහුණදෙන නිසා.
හදිසියේවත් ශ්‍රීලනිපය ස්වාධීනව කටයුතු කළොත් තව පිරිසක් පොහොට්ටුවට එකතු වේවිද?
මේ අසහනය සමසමාජ පක්ෂය, කොමියුනිස්ට් පක්ෂය, විමල් වීරවංශගේ කණ්ඩායම ඇතුළු අයට ඇතිවෙලා තියෙනවා. පොහොට්ටුවේම අයත් ඉන්නේ අසහනයෙන්. දැන් සමහර අය කියනවා නිලධාරීන් තමන්ට වඩා බලවත් වෙලා කියලා. අපි දන්නේ නැහැ කියනවා.
තීන්දු ගැනීම් ගැනද?
ඔව්. වෙන දේවල් ගැන දන්නේ නැහැලු. ඒ ප්‍රකාශ වෙන්නේ ලොකු අර්බුදයක්. අපට පුළුවන් වේවි ඒ කණ්ඩායම් එක්ක සාකච්ඡා කරන්න. ශ්‍රීලනිපය දැන් යම් කණ්ඩායම් එක්ක සාකච්ඡා කරමින් ඉන්නවා. දැන් පැරණි වමේ පක්ෂ එකට ඉන්නවා. ඔවුන් එක්ව ප්‍රකාශ නිකුත් කරනවා. ආණ්ඩුව පත් කරපු තවත් කණ්ඩායම් ඉන්නේ ස්වාධීනව, වෙනම අදහස් දක්වමින්.
පරණ වමේ පක්ෂ එක්ක ශ්‍රීලනිපය සාකච්ඡා කරනවාද?
ඔව්, දැනට අපි කොමියුනිස්ට් පක්ෂය, සමාසමාජ පක්ෂය ආදී පක්ෂ එක්ක කටයුතු කිරීමට බලාපොරොත්තු වෙනවා. ඉදිරි කාලයේදී ඒ අවබෝධයන් ඇති කරගැනීමට අපි උත්සාහ කරනවා.
යම් විකල්ප සන්ධානයක් හදාගන්නට ඉඩක් තියෙනවාද?
ශ්‍රීලනිපය ඉතිහාසය පුරා සන්ධාන හැදූ පක්ෂයක්. 1956, 1960, 1965, 1970 කාලයේ පටන්ම අපි සන්ධාන හැදුවා. පහුගිය කාලයේ තමයි අපි සන්ධානයක දෙවැනි පක්ෂය වුණේ. ඒත් පොහොට්ටුවේ ඉන්නේත් ශ්‍රීලනිපයෙන් කැඩී ගිය පිරිසක්. අපට සන්ධාන සංස්කෘතිය ඉතා පුරුදුයි. කොහොමත් ශ්‍රීලනිපය එළැඹෙන ඕනෑ මැතිවරණයකදී තත්වයට ගැලපෙන විදියට මුහුණදෙන්න ලෑස්තියි.
ඒ තීන්දුව ගැනීම සිද්ධවෙන්නේ කොහොමද?
ශ්‍රීලනිපය අනිවාර්යයෙන්ම පහළ මට්ටමේ සාමාජිකයන්ට සංවේදීයි. ඔවුන්ගේ අදහස් තමයි පක්ෂයේ මධ්‍යම කාරක සභාවට සහ දේශපාලන මණ්ඩලයට ලැබෙන්නේ. ඒ කාරණාව ගැන අපට සමාලෝචනය කරන්න පුළුවන්. අපට දේශපාලනය ගැන අත්දැකීම් තියෙනවා. රටේ දේශපාලනය හැසිරෙන ආකාරය බලන්න පුළුවන්. අපි ඉතාමත් නිවැරදි තීන්දුවකට එළැඹෙනවා. හදිසි වෙන්න ඕනෑ නැහැ. අපි දේශපාලන සංවාදයක ඉන්නේ. අන්තිමේ නිවැරදි ප්‍රවේශයකට යන්න පුළුවන් වේවි කියලා හිතනවා.
පළාත් සභා අවශ්‍යද නැතිද කියා ආණ්ඩුවේ තියෙන සංවාදය ගැන අදහස මොකක්ද?
දැන් සංවාදයක් තියෙනවා. කොටසක් මැතිවරණය ඕනෑ නැහැ කියනවා. ආණ්ඩුව ඇතුළේ සරත් වීරසේකර වගේ අය පළාත් සභා ඕනෑ නැහැ කියනවා. සමගි ජන බලවේගය, එජාපය, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ මැතිවරණය පවත්වන්න කියනවා. තවත් පිරිසක් නිහඬව ඉන්නවා. මම පෞද්ගලිකව හිතන විදියට මේ වෙලාවේ රටේ ලොකුම ප්‍රශ්නයක් විදියට කොවිඞ්-19 වසංගතය තියෙනවා. රටේ අවධානය යොමු වෙන්න ඕනෑ ඒකට. ඒ වගේම ප්‍රමුඛතාවක් ආර්ථික අර්බුදයට දෙන්න ඕනෑ. ඊළඟට තමයි මැතිවරණයට ප්‍රමුඛතාවක් දෙන්න ඕනෑ. නැත්නම් විශාල මුදලක් නාස්ති වෙනවා. මගේ පෞද්ගලික මතය තමයි ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආයතන බිහිවෙන්න ඕනෑ බව. ඒත් මේ වෙලාවේ ප්‍රමුඛ වෙන්න ඕනෑ ආර්ථික ප්‍රශ්නයට බවයි මම කියන්නේ. දැන් මහමැතිවරණය පැවැත්වුවා. විසි වන සංශෝධනයෙන් තවත් බලය වැඩි කරගත්තා. දැන් නැවතත් ආණ්ඩුවේ නායකයන් දේශපාලන බලය ව්‍යාප්ත කිරීමට අවධානය යොමු කරන්න ඕනෑද කියා මට ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා.
දැන් ප්‍රාදේශීය සභාවල තියෙන තත්වය බලන්න. විවිධාකාර ගැටුම් ඇතිවෙනවා. බලය මාරුවෙනවා. බිම් මට්ටමේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආයතනත් අකර්මණ්‍ය හා විකෘතිභාවයට පත්වෙලා. දැන් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් පිළිබඳ කතාබහකුත් තියෙනවානේ. ඒක මාස හයකින් ඉවර කරනවානම් ඒකෙන් සියළු කාරණා නැවත සමාලෝචනය කරන්න පුළුවන්. දැන් සීමා නීර්ණය කමිටු තියෙනවා. තවමත් මැතිවරණ ක්‍රමය නිශ්චිත නෑ. ගමට මන්ත්‍රීවරයෙක් එනවාද කියන එක තහවුරු කරගන්න බෑ. විශාල මුදලක් නාස්තිවෙනවා රැස්වීම් පවත්වන්නට. ගම් මට්ටමට සංවර්ධනයක් වෙනවාද කියන එක ප්‍රශ්නයක්. ඔය හැම එකක් ගැනම පරස්පර අදහස් ගොඩක් තියෙනවා. ඒ නිසා මේ වෙලාවේ ප්‍රමුඛතාව වන්නේ ආර්ථිකය සංවර්ධනය හා වසංගතය කළමණාකරණය කිරීම බව තමයි මම කියන්නේ.
ඔබ කීවේ මේ වෙලාවේ විය යුතු දේ. එහෙම නැතිව සැලකුවොත් පළාත් සභා ක්‍රමයක් අනවශ්‍ය බව ඔබ හිතනවාද?
ශ්‍රීලනිපය පළාත් සභා පිහිටවූ මුල්ම අවස්ථාවේ ඒකට විරුද්ධ වුණා. උද්ඝෝෂණ කළා. අන්තිමේ විශාල ජන ඝාතනත් සිදු වුණා. ඒත්, ඊට පස්සේ මේ ආයතන ක්‍රමය පවත්වාගෙන යන්න උත්සාහ කළා. අපි අවුරුදු 15ක් 20ක් මේ අත්හදාබැලීම කරලා තියෙනවා. පාලන බලය විමධ්‍යගත වුණාට, අධ්‍යාපන ඇමතිවරුන් නව දෙනෙක් හිටියාට අධ්‍යාපනය ප්‍රමාණාත්මකව හෝ ගුණාත්මකව වර්ධනය වුණේ නෑ. සෞඛ්‍ය ඇමතිවරුන් නව දෙනෙක් හිටියාට සෞඛ්‍ය ප්‍රමාණාත්මක හෝ ගුණාත්මක වුණේ නැහැ. ඒ නිසා මේවා වර්ධනය කරන්න දැන් කාලය ඇවිල්ලා. ජනවාර්ගික ප්‍රශ්නයට පිළිතුරුක් විදියට මේක හඳුනාගන්න උත්සාහ කළත් ඒ ප්‍රශ්නයට පිළිතුරක් ලැබිලාත් නෑ. ඒ නිසා අපි බලය විමධ්‍යගත කරන ආකෘතිය මේකද කියන එක ගැන අලුත් ආණ්ඩුකම ව්‍යවස්ථාවට කලින් සංවාදයකට යන්න ඕනෑ. බලය බෙදන්නම ඕනෑ. ඒක කරන්නේ කෙලෙසද, කවර ආයතන ක්‍රමයකද, වියදම් අඩු ක්‍රමය මොකක්ද කියන එක බලන්න ඕනෑ.
අවසන් වරට තිබුණු පළාත් සභාවල උතුරු-නැගෙනහිර හැර අනෙක් හැම පළාතේම මහ ඇමතිවරුන් හත්දෙනෙක් ශ්‍රීලනිපයේ අය. ඔවුන් පෙර තිබුණු ව්‍යවස්ථා සම්පාදන මෙහෙයුම් කමිටුව ඉදිරියේ කීවා, පළාත් සභාවලට වැඩි කරන්න අමාරු වෙලා තියෙන්නේ පළාත් සභාවලට වැඩ කරන්න තියෙන ප්‍රායෝගික බාධා නිසයි කියලා…
අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රයේ ජාතික පාසල් සහ ප්‍රාදේශීය පාසල් කියලා කොටස් දෙකක් හැදුණා. දැන් රට පුරා ජනතාවගේ විශාල ඉල්ලුමක් ඇතිවෙනවා ජාතික පාසල්වලට යන්න. නැත්නම් ජාතික පාසල් රට පුරා පිහිටුවන්න. දැන් ආණ්ඩුව ජාතික පාසල් 1000ක් හදන බව කියනවා. ජනතාව කියනවා ජාතික පාසල් මදි කියලා. රටේ ප්‍රශ්නවලට සැබෑ කේන්ද්‍රීය උත්තරය හොයන්නේ නැහැ. ඊට උඩින් කල්පනා කරන්නේ. මේ ඉල්ලීම් අපි ගැඹුරින් තේරුම්ගන්න ඕනෑ. නැත්නම් අපට ගැටලුව තේරුම්ගන්න බෑ. ඕනෑ පක්ෂයක දේශපාලනඥයන් තමන්ගේ බලය තියාගන්න කැමතියි. ඒත්, අපි බලන්න ඕනෑ මේකෙන් ගම් මට්ටමේ ප්‍රශ්න නිරාකරණය වුණාද, ප්‍රාදේශීය මට්ටමේ ප්‍රතිපත්ති තීන්දු ගැනීමේ වැඩසටහන් තිබුණාද කියන එක. මම හිතන විදියට මේ කාරණය ගැන නැවත සමාලෝචනය කරන්න ඕනෑ.
හිටපු මහ ඇමතිවරුන් පෙන්වන්නේ ගම් මට්ටමේ ගැටලු හඳුනාගත්තත්, ඒ ගැන මැදිහත්වෙන්න බලයක් පළාත් සභාවලට දීලා නැති බව. බලය තිබුණානම් පාර්ලිමේන්තුවට සාපේක්ෂව ගම් මට්ටමේ ප්‍රශ්න විසඳන්න පළාත් සභාවලට පුළුවන් බව…
අපි කොච්චර කිව්වත් අන්තිමේදී සමාජ ප්‍රතිඵල ගම් මට්ටමේ ජනතාවට එන්න එපැයි. කොච්චර කළත් ගම් මට්ටමෙන් ගැටලු එනවානම්. ජනතාව අතර අතෘප්තිකරභාවයක් තියෙනවා නම්. අධ්‍යාපනය, සෞඛ්‍ය පිළිබඳ දියුණුවක් නැත්නම් ප්‍රශ්නයක්. දැන් වෙන්න ඕනෑ තමන්ගේ ප්‍රදේශයේ ප්‍රශ්න විසඳාගැනීමේ අයිතිය ජනතාවට ලැබෙන ක්‍රමයක්. ඒත් දැන් අපි උත්සාහ කරන්නේ පාර්ලිමේන්තුව වගේම තවත් ආයතයක් හදන්න. පරණ වෙස්මිනිස්ටර් පාර්ලිමේන්තු ආකෘතියටමයි යන්න ලෑස්ති. ඒ විදියටම හැසිරෙන්නයි ලෑස්ති. ඇමතිවරුයි, මන්ත්‍රීවරුයි තියාගෙන. අපි ඒ ක්‍රමයම පාවිච්චි කරන්න ඕනෑ නැහැ.
අපේ රටේ ලොකු කළකිරීමක් අද තියෙනවා. හැමෝම අලුත් දේශපාලන මාවතක් හොයනවා. ශ්‍රීලනිපයට දෙන්න තියෙන්නේ මොකක්ද?
අපි අනිවාර්යයෙන් ලෝක දේශපාලනයේ අලුත් ප්‍රවණතාවන් ගැන සංවේදී වෙනවා. මේ වෙලාවේ කවුරුත් කතා කරන්නේ නැති ප්‍රශ්නයක් තියෙනවා. දැන් කොවිඞ්-19 වසංගතයට සමගාමීව මතුවෙන ප්‍රශ්නයක් තමයි පරිසර ප්‍රශ්නය. දේශගුණ විපර්යාසය. අපි ඒ ගැන උනන්දු වෙන්නේම නෑ. දිනපතා අක්කර ගණනාවක් කැලෑ කපනවා. වගා බිම් ගොඩ කරනවා. කළපු ගොඩ කරනවා. හරිත කලාපය අහෝසි කරනවා. අපි ඒවා ගැන කතා කරන්න අවශ්‍යයි. නව යුගයට අනුරූප වන ආකාරයට කතා කරන්න ඕනෑ. අලුත් දැක්මක්, අලුත් ප්‍රවේශයක් අපි ගේනවා. අලුත් මුහුණු අනිවාර්යයෙන්ම අපි ගොඩනගනවා.
හැබැයි ලෝකයේ නැගී එන දේශගුණ උද්ඝෝෂණවල ඉන්න පිරිස් ජනවර්ගවල අයිතිවාසිකම් ආදිය ගැනත් කතා කරනවා…
ඔව්. ජනවාර්ගික අයිතීන් ගැන කතා කරන්න ඕනෑ. ඊළඟට විවිධ අනන්‍යතා තිබෙන අයගේ අයිතිවාසිකම් ගැන කතා කරන්න ඕනෑ. පුද්ගල නිදහස ගැන කතා කරන්න ඕනෑ. මේ කාලයේ මාධ්‍යවේදීන්ගේ අයිතිවාසිකම් ගැන හරි සංවේදීයි. මේක පසුගාමී, වහපු, කොටුකරපු යුගයක් නෙවෙයි. නිදහස් යුගයක්. දැන් සාක්ෂරතාවය සීයට 98ක් තියෙන රටක අපි අලුත් ලෝකයක් ගැන හිතන්න ඕනෑ.■
