පැණියට විතරක් නෙවෙයි කිසිම දේශීය බෙහෙතකට හරි අනුමැතියක් නෑ

කොවිඞ්-19 වසංගතය සඳහා නිපදවූවායැයි කියන පැණි වර්ගයට පමණක් නෙවෙයි, කිසිම ආයුර්වේද ඖෂධයකට අනුමැතිය දෙන්න සුදුසු ක්‍රමයක් ලංකාවේ නෑ.

‘ලොවහොල්ලන කොරෝනා බෙහෙත’ යැයි කොවිඞ්-19 සඳහා ‘බෙහෙතක්’ ලෙස හඳුන්වාදුන් පැණිය ගැන ඇතැම් මාධ්‍ය වාර්තා කර තිබුණේ ඒ විදියට. එහෙත්, ඒ බෙහෙතට ලෝකය හෙල්ලුණේ නැහැ.

යම් සොයාගැනීමක් ගැන ලෝකය හෙල්ලෙන්නේ, බැලූ බැල්මට ඒ සොයාගැනීම විශ්වාස කරන්නට පදනමක් තියෙනවා නම්. විශ්වාස කරන්නට පදනමක් සැකසෙන්නේ සොයාගැනීම පිළිගත් ක්‍රමවේදයක් යටතේ අනුමැතියට ලක් කළොත්. ලංකාවේ ආයුර්වේද ඖෂධ වර්ග අනුමත කරන ක්‍රමවේදයම අවුලක්. අප විස්තර කරන්නේ ඒ ගැන.

සූත්‍ර කමිටුව

ධම්මික බණ්ඩාර කොරෝනා පැණිය ‘පෝෂණමය ආහාරයක්’ වශයෙන් ලබාදෙන්නට ආයුර්වේද සූත්‍ර කමිටුව තීන්දුවක් ගත් බව පසුගිය සතිවල ප්‍රවෘත්ති පළ වුණා. එහෙත්, ආයුර්වේද සූත්‍ර කමිටුව එවැනි තීන්දුවක් ගෙන නොමැති බව අප වාර්තා කළා.

පනත අනුව ආයුර්වේද සූත්‍ර කමිටුව නම් ව්‍යුහය පවා නීතියට ගැළපෙන්නේ නැහැ. තව විදියකට කීවොත් ආයුර්වේද සූත්‍ර කමිටුව නීත්‍යනුකූල නෑ.

ලංකාවේ ආයුර්වේද දෙපාර්තමේන්තුව, ආයුර්වේද වෛද්‍ය සභාව ඇතුළු ආයතන ඇති කළේ 1961 අංක 31 දරණ ආයුර්වේද පනතෙන්. ඒ පනතේ 77 වගන්තියේ මෙහෙම තියෙනවා. එම වගන්තිය සම්පූර්ණයෙන් කියවාගැනීම කතාව තේරුම්ගැනීම සඳහා වැදගත්. ඕනෑ තැනක යම් ඖෂධයක් ‘කොලිටි’ හෙවත් ප්‍රමිතියෙන් යුතුයි කියා අප වටහාගන්නේ ඒ ඖෂධය අනුමත කරන ක්‍රමය අනුව.

පනතේ 77 (1) වගන්තිය මෙහෙමයි.

‘ආයුර්වේද වෛද්‍ය කර්මයේ හා ශල්‍ය වෛද්‍ය විද්‍යාවේ කාර්යයන් සඳහා යම් භාණ්ඩයක්, ද්‍රව්‍යයක් හෝ ඖෂධයක් නිෂ්පාදනය කිරීම, විකිණීම, සැපයීම, බෙදා හැරීම හෝ පිළියෙල කිරීම තහනම් කිරීමට, විධිමත් කිරීමට හෝ පාලනය කිරීමට අවශ්‍ය යයි නියෝග පැනවීමට බලය පවරනු ලැබූ බලධරයා විසින් සැලකිය හැකි අන්දමේ සියලු කරුණු පිළිබඳව ඒ අන්දමේ සියලු විධිවිධාන ඇතුළු ආයුර්වේද නීති සංග්‍රහයක් නියම කරමින් මේ පනත යටතේ නියෝග පැනවිය හැකිය. මෙහි මීට පෙර පවරනු ලැබූ බලතලවල සාමාන්‍යත්වයට හානියක් නොවන පරිදි ඒ නීති සංග්‍රහය මගින් මෙහි පහත දැක්වෙන කරුණු සියල්ල හෝ ඉන් යමක් පිළිබඳ විධිවිධාන සැකසිය හැකිය.

(අ) ඒ කාර්යය සඳහා යම් භාණ්ඩයක්, ද්‍රව්‍යයක් හෝ ඖෂධයක් අවස්ථෝචිත පරිදි වසක්, විෂ ද්‍රව්‍යයක් හෝ අන්තරායදායක ඖෂධයක් වශයෙන් ප්‍රකාශ කිරීම.

(ආ) එබඳු ලියාපදිංචි කිරීම හෝ එබඳු බලපත්‍ර සඳහා ඉල්ලුම්පත්‍ර ඉදිරිපත් කිරීම ඇතුළුව එබඳු විධිමත් කිරීම හෝ පාලනය කිරීම ක්‍රියාවෙහි යෙදවීමේ කාර්යය සඳහා ලියාපදිංචි කිරීමේ හෝ බලපත්‍ර නිකුත් කිරීමේ ක්‍රමයක් ආරම්භ කිරීම හා ක්‍රියාත්මක කිරීම සහ එබදු ලියාපදිංචි කිරීම හෝ එබඳු බලපත්‍ර ප්‍රදානය කිරීම, ප්‍රතික්ෂේප කිරීම, අවලංගු කිරීම.

(ඇ) එසේ නිෂ්පාදනය කිරීමේදී, විකිණීමේදී, සැපයීමේදී, බෙදා හැරීමේදී හෝ පිළියෙල කිරීමේදී අනුගමනය කළ යුතු නිවාරණෝපයන් හා සම්පූර්ණ කළ යුතු කොන්දේසි.

(ඈ) ඒවායේ නියුක්ත තැනැත්තන් විසින් තැබිය යුතු හා පවත්වාගෙන යා යුතු පොත් හා සටහන් සහ ඔවුන් විසින් සැපයිය යුතු වාර්තා.

(ඉ) එසේ කරගෙන යනු ලබන ස්ථානයද, ඒ කාර්යය සඳහා තබනු ලබන වාර්තා හා පොත්පත්ද පරීක්ෂා කිරීම.

(ඊ) ඉහත කී කරුණුවලට අනුශාංගික හෝ ඊට සම්බන්ධ වූ වෙනයම් කරුණු.’

එම වගන්තියේ තියෙන විදියට එම නීති සංග්‍රහයේ විධිවිධාන යටතේ ඖෂධවලට අනුමැතිය ලබාදිය හැකියි. (එහි එයට අමතර වශයෙන් තියෙන්නේ සුරාබදු ආඥාපනත පරිපාලනය කිරීමේ විෂය හෝ කාර්යය මේ පනත යටතේ නොකළ යුතු බව. නැත්නම් ආයුර්වේද පනත යටතේත්, මත්පැන් අනුමත කරන්නට පටන්ගනීවි.)

මේ පනත සම්මත වී 2021ට අවුරුදු 40ක් වෙනවා. එහෙත්, තවමත් ඒ නීති සංග්‍රහය සකස් කර නැහැ. ආයුර්වේද සූත්‍ර කමිටුව කියා එකක් පනතේ ඇත්තේත් නැහැ. එය පසුව හදාගත් එකක්. එයට ඖෂධ අනුමත කරන්නට කිසිම පිළිගත් නීති සංග්‍රහයකුත් නෑ. ඒ නිසා ආයුර්වේද සූත්‍ර කමිටුවෙන් යම් ඖෂධයක් අනුමත වුණත්, එය ලංකාවේ බෙහෙත් කඩවලින් අලෙවි කරනවා පමණයි. ආයුර්වේද පාරිභෝගිකයන් එය මිලදී ගත්තාට ජාත්‍යන්තර වශයෙන් පිළිගත හැකි මට්ටමේ අනුමැතියක් නෑ.

ආයුර්වේද ක්ෂේත්‍රයේ ප්‍රවීණයන් වරින්වර පත් වන ආණ්ඩුවලට ඉදිරිපත් කර ඇති ප්‍රධාන ඉල්ලීමක් වන්නේ මේ ආයුර්වේද නීති සංග්‍රහය සකස් කරන ලෙස. ඇත්තටම 2019 වෙද්දී මේ පිළිබඳ විද්වත් කමිටුවකින් සකස් කළ අතුරු වාර්තා දෙකක් ආයුර්වේද කොමසාරිස් ජෙනරාල්වරයා වෙත ඉදිරිපත් කර තිබුණා. එහෙත්, අනුමැතිය ලැබී නැහැ. එම අතුරු වාර්තා අනුව කටයුතු කළේ නම්, මේ වෙද්දී ඖෂධවලට අනුමැතිය දෙන නිසි ක්‍රමවේදයක් හදන්නට ඉඩ තිබුණා.

අනුමැතියක් නෑ

දැනට තියෙන කරුණු අනුව පැහැදිලි වන්නේ, මේ පැණියට පමණක් නොව වෙනත් කිසිදු ඖෂධයකට අනුමැතිය දීමේ බලයක් ආයුර්වේද සූත්‍ර කමිටුවට නැති බව.

අප කලින් සිහිපත් කළා වාගේ, ආයුර්වේද පනතේ සූත්‍ර කමිටුවක් කියලා එකක් නෑ. පනතේ තියෙනවා පුද්ගල මණ්ඩල කියලා. ආයුර්වේද කටයුතු සඳහා පත් කරන ලද මණ්ඩල.

එකක් වන්නේ ආයුර්වේද වෛද්‍ය සභාව. දෙවැන්න ආයුර්වේද ආරෝග්‍යශාලා මණ්ඩලය. තුන්වැන්න යෝග පිළිබඳ කමිටුව. ආයුර්වේද වෛද්‍ය සභාවෙන් වෛද්‍යවරුන් ගැන මැදිහත් වෙනවා. ආරෝග්‍යශාලා මණ්ඩලයෙන් ආයුර්වේද සහ දේශීය රෝහල් ගැන මැදිහත් වෙනවා. ආයුර්වේද යෝග සඳහා කමිටුව තමයි බෙහෙත් වර්ග ආදිය ගැන කතා කරන්නට තිබුණේ. ඒ වෙනුවටයි ආයුර්වේද සූත්‍ර කමිටුවක් පස්සේ හදාගත්තේ. සූත්‍ර කමිටුව පනතෙන් එන නීතිරීති, රෙගුලාසි, නිර්ණායක අනුව නෙවෙයි කටයුතු කරන්නේ. එහෙත්, එය එදා ඉඳන් අද දක්වා කටයුතු කරනවා.

ක්‍රමවේදයක් නැතිකම

නීතියක් නැතිකමින්, නිසි ක්‍රමවේදයක් නැතිකමින් වෙන්නේ ඕනෑ එකක් ආයුර්වේද ඖෂධයක් යැයි කියන්නට ඉඩක් ලැබීම. යම් ඖෂධයකට අනුමැතිය ලබාදීම කියන්නේ ලෙහෙසි පහසු කටයුත්තක් නොවෙයි. මිනිසුන් ඕනෑ මුදලක් වියදම් කොට ඖෂධ මිලදී ගන්න ලෑස්තියි. අනෙක ඖෂධ ලබාදෙන්නේ රෝගීන්ට. ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයේ 2019 වාර්තාව අනුව වසරකට ලංකාවේ අලෙවි කරන ආයුර්වේද ඖෂධවල වටිනාකම රුපියල් කෝටි 9349ක් පමණ. (එම වාර්තාවේ මිල ගණන් සඳහන් වන්නේ ඩොලර් මිලියනවලින්.) කෙසේවෙතත් ආයුර්වේද ඖෂධ කර්මාන්තය යනු අතිදැවැන්ත වටිනාකමක් පවතින කර්මාන්තයක් බව අමුතුවෙන් කියන්න ඕනෑ නැහැ.

ජාත්‍යන්තර ප්‍රමිතිය

අපේ ඖෂධ නියාමනය කරන්නට නිසි ක්‍රමවේදයක් නැති බව කීම, දේශද්‍රෝහී වැඩක් නෙවෙයි. මේ ඖෂධ වර්ග හෑල්ලු කරන්නට කියන කතාවක් නෙවෙයි. ඇතැම් දේශීය ඖෂධ වර්ග ඉතා ප්‍රතිඵලදායී බව අප විශ්වාස කරනවා. ඒ නිසාම තමයි ඒවා අනුමත කරන්නට නිසි ක්‍රමවේදයක් ඕනෑ වෙන්නේ.

හොඳ ක්‍රමවේදයක් තිබුණොත්, නරක ඖෂධ ප්‍රතික්ෂේප වේවි. හොඳ ඖෂධ ඉතිරි වේවි. ඒ වගේම ජාත්‍යන්තර මට්ටමෙන් පිළිගත් ඖෂධයක් තිබුණොත් ලොව වෙනත් රටවලින් පවා පිළිගැනීමට ලක් වේවි. අපේ දේවල් ජාත්‍යන්තරයට ගෙනියන්න නම්, ඔවුන්ට පිළිගත හැකි විධිමත් ක්‍රමවේදයක් ඇති කළ යුතුයි.

ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානය ලෝකයේ තියෙන හැම වෛද්‍ය ක්‍රමයක් ගැනම නිර්දේශ සපයනවා. ඔවුන් සාම්ප්‍රදායික වෛද්‍ය ක්‍රම පිළිබඳ 2014-2023 දස අවුරුදු සැලැස්මක් හඳුන්වාදුන්නා. එහිදී සාම්ප්‍රදායික වෛද්‍ය ක්‍රම සහ ඒ ඒ රටවල දේශීය වෛද්‍ය ක්‍රම ගැන අවධානය යොමු කළා.

එම දස අවුරුදු සැලැස්මේ තියෙන වැදගත් දෙයක් තමයි ආයුර්වේද වෛද්‍ය ක්‍රම පිළිබඳ නියාමන නීති සකස් කළ යුතු බව. ඒ ඖෂධවලට අනුමැතිය දීම, නියාමනය කිරීම ආදි සියලු කටයුතු ගැන ඒ දස අවුරුදු සැලැස්මේ සඳහන්. විද්‍යාත්මක ප්‍රමිතියකට අනුව සාම්ප්‍රදායික වෛද්‍ය ක්‍රම සකස් කරන්නයි ඔවුන් එම සැලැස්ම හැදුවේ. දැනට ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයේ රටවල් 197ක් තියෙනවා. සෑහෙන සංඛ්‍යාවක් එවැනි නීති හදලා ඉවරයි. ශ්‍රී ලංකාව පසුපසින්.

සාම්ප්‍රදායික වෛද්‍ය ක්‍රම තිබෙන්නේ, ඒවා ගැන ආඩම්බර වන්නේ අපේ රටේ අය පමණක් නෙවෙයි. ලෝකයේ හැම රටකම පාහේ එවැනි වෛද්‍ය ක්‍රම තියෙනවා. එම වෛද්‍ය ක්‍රම ගෝලීය මට්ටමෙන් ශ්‍රේණිගත කරන විට, ඔවුන් පරීක්ෂා කරන්නේ ඒ ඒ රටවල වෛද්‍ය ක්‍රම නියාමනය වන ආකාරය ප්‍රමිතියෙන් යුක්තද කියා. ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයේ සමීක්ෂණ අනුව අපේ දේශීය වෛද්‍ය ක්‍රම අපේ කලාපයේ පවා පහළම ශ්‍රේණිගත කිරීමක ඉන්නවා.

ඒ අනුව මේ ආණ්ඩුව සැබෑ දේශප්‍රේමී ආණ්ඩුවක් නම් කරන්න ඕනෑ අපේ රටේ සාම්ප්‍රදායික වෛද්‍ය ක්‍රම ලෝකයට ගෙනියන්නට කටයුතු කිරීම. ලෝකය ඉදිරියේ විහිළුවක් වීම නොවෙයි.

කොවිඞ් පැණියට විශාල මාධ්‍ය අවධානයක් යොමු වූ නිසාත්, එය දේශපාලන ප්‍රශ්නයක් නිසාත් ඒ ගැන අප ගැඹුරට කතා කළ බව ඇත්ත. බොහෝ කරුණු හෙළි වූ බවත් ඇත්ත. තවත් පැණි වර්ග ඕනෑ තරම් නිසි ක්‍රමවේදයක් නැතිව අනුමැතියට ලක් වෙලා ඇති.■