කොවිඞ්-19 ප්‍රතිකාරයක් යැයි කියන පැණිය ගැන විද්‍යාගාරවල පර්යේෂණ නොකර, සතුන් යෙදූ පරීක්ෂණ නොකර රෝගීන්ට ලබාදුන් අයට කිසිම පියවරක් නැත. මේ ධම්මික බණ්ඩාර සහ ඔහුගේ පැණිය ගැන විමසුමකි.
විශේෂඥ වෛද්‍ය මහාචාර්ය සේනක පිලපිටිය රජරට විශ්වවිද්‍යාලයේ වෛද්‍ය පීඨයේ අංශ ප්‍රධානියාය. ඔහුට පැවරී ඇත්තේ භාරදූර රාජකාරියකි. භාරදූර රාජකාරියක් කියනවාටත් වඩා එය අමුතු රාජකාරියක් ලෙස හැඳින්විය හැක. ඒ ‘ධම්මික පැණිය’ ලෙස දැන් එදිනෙදා හඳුන්වන ‘කොවිඞ්-19 ඖෂධය’ ගැන සායනික පර්යේෂණ සිදු කිරීමය.
‘පර්යේෂණ ක්‍රමවේදය සංවර්ධනය කරගෙන යනවා. මේ බටහිර ක්‍රමවේද ගැන දේශීය දැනුමක් නෑනේ. රටේ තියෙන ප්‍රශ්නයක් නිසා කරනවා. මේක රජරට අය විතරක් නෙවෙයි, ලංකාවේම විශේෂඥ කමිටුවක් ඉන්න පර්යේෂණයක්.’ අප කළ විමසීමකදී ඔහු කීය.
සතියකට පෙර මෙය සීයට සීයක ප්‍රතිඵල ගෙනෙන ඖෂධයක් ලෙස මාධ්‍යවල ප්‍රචාරය වී හමාරය. මේ පැණිය බිව්වොත් නැවත ජීවිතේට කොවිඞ්-19 හැදෙන්නේ නැතැයි වෛද්‍යවරයා සහතික වී හමාරය. ඖෂධය ගන්නට දෙසැම්බර් 08 වැනිදා මිනිසුන් පෝළිමේ කෑගල්ලේ ධම්මික බණ්ඩාරගේ නිවසට වටා පොර කා හමාරය.
කොවිඞ්-19 වෛරසයට ප්‍රතිකාරයක් සෙවීමට අවුරුද්දක් තිස්සේ ලෝකයම දැඩි වෙහෙසක් ගත්තේය. සෑම රජයක්ම තමන්ගේ රටවල ඉහළම විශ්වවිද්‍යාල, ඉහළම සමාගම් ඖෂධ සෙවීමේ කටයුත්තට යොදවනු ලැබීය. ශ්‍රී ලංකාවෙන් ඖෂධයක් හමු වූ බව දැනගන්නට ලැබුණාට පසු, ලංකාවේ ඉහළම මට්ටමේ වෛද්‍ය පීඨ වන කොළඹ, ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර හා පේරාදෙණිය ආදී වෛද්‍ය පීඨවලට එහි සායනික පරීක්ෂණ භාර නොදුන්නේ ඇයිද යන්න ගැටලුවකි. රාජ්‍ය අමාත්‍ය චන්න ජයසුමන සේවය කළ විශ්වවිද්‍යාලය රජරට වීම මේ කතාවට සම්බන්ධයක් තිබේදැයි කුහුලක් ඇති වේ.
වෛද්‍ය ආනන්ද විඡේවික්‍රම, මහාචාර්ය සිසිර සිරිවර්ධන, මහාචාර්ය සරෝජ ජයසිංහ, මහාචාර්ය ලේකම්වසම්, මහාචාර්ය ජනක ද සිල්වා, මහාචාර්ය සෑම් කුලරත්න, මහාචාර්ය කමනි වනිගසූරිය මේ වන විට කොවිඞ්-19 දේශීය ඖෂධයට ප්‍රතිකාර සෙවීම සඳහා පත් කර ඇති කමිටුවේ සාමාජිකයන්ය.
සාමාන්‍යයෙන් වෛරස්වලින් හැදුණු වසංගත මර්දනය කර ඇත්තේ ‘වැක්සීන් එකක්’ හෙවත් ‘එන්නතක්’ මගිනි. එන්නතකින් කරන්නේ ඒ වෛරසයට ගැලපෙන ප්‍රතිදේහජනකය සිරුරට කල් තියා හඳුන්වාදීමය. කලින්ම ප්‍රතිදේහජනකය හඳුන්වාදුන්නාම ශරීරයෙන් කල් තියා එයට ප්‍රතිදේහ නිර්මාණය කරයි. ඒ ප්‍රතිදේහවලින් වෛරසය පරාජය වෙයි.
ධම්මික පැණියේ ප්‍රතිදේහජනක තිබෙනවාදැයි අප දන්නේ නැත. ප්‍රතිදේහජනක තිබෙනවානම් එය ආහාර ජීර්ණ පද්ධතියට එකතු කරන්නේ ඇයිද කියා වැටහෙන්නේත් නැත. සාමාන්‍ය විද්‍යාව තේරෙන අයෙකුට වුව ධම්මික පැණිය ගැන ඇති වන්නේ එවැනි ගැටලුවකි.
‘ආණ්ඩුවත් කියන නිසා මොකක්හරි ගුණයක් ඇති.’ අප සමඟ එදිනෙදා අදහස් දැක් වූ සාමාන්‍ය ජනතාවගේ අදහස එයය. ඒ නිසා ගැටලුව තිබෙන්නේ ධම්මික බණ්ඩාර ඉදිරියට පැමිණ තමන් ඖෂධයක් සොයාගත් බව කීම නොවේ. මෙයට රජයේ අනුග්‍රහය ලැබීම නිසාය. පවිත්‍රා වන්නිආරච්චි, සිසිර ජයකොඩි, චන්න ජයසුමන, විමල් වීරවංශ වැනි මැති ඇමතිවරුන් එයට අනුග්‍රහය දීම නිසාය.
ආණ්ඩුවෙන් කී පලියට, කිසිම විද්‍යාත්මක පදනමක් නැතිව මෙයට ‘ඖෂධය’ යන වචනය පාවිච්චි කළ නොහැකි නිසා අපි මේ සටහනේදී ‘ධම්මික පැණිය’ යන වචනයම පාවිච්චි කරන්නෙමු.
එතිකල් ක්ලියරන්ස්
ඕනෑ පර්යේෂණයකට මිනිසුන් යෙදවීමේදී ‘එතිකල් ක්ලියරන්ස්’ එකක් හෙවත් ආචාරධාර්මික අනුමැතියක් අවශ්‍ය වේ. මහාචාර්ය සේනක පිලපිටිය කීවේ ඉදිරියේදී සිදු කරන සායනික පර්යේෂණවලට එතිකල් ක්ලියරන්ස් ලබාගන්නා බවය. විද්‍යාගාර පර්යේෂණ නොමැතිව සතෙකුට යම් ඖෂධයක් දීම පවා විද්‍යාවේ ආචාරධර්මලට පටහැණි ක්‍රියාවකි. විද්‍යාගාර පර්යේෂණයකුත් නැතිව, සතුන් යොදා පර්යේෂණයකුත් කරන්නේ නැතිව යම් ඖෂධයක් හිතුමතේට සාමාන්‍ය මිනිසුන්ට දීම, මිනිසුන් පර්යේෂණ මීයන්ටත් වඩා පහළට දැමීමකි.
එහෙත් විශ්වවිද්‍යාලවලට කලින් මේ පැණියේ කතාව ආරම්භ වුණේම වතුපිටිවල රෝහලේ කොවිඞ්-19 රෝගීන්ට ධම්මික පැණිය දුන් බවත්, සීයට සීයක් සාර්ථක බවත් දේශීය වෛද්‍ය රාජ්‍ය ඇමතිවරයා ප්‍රකාශ කිරීමෙන්ය. භයානක කාරණය වන්නේ එලෙස රෝගීන්ට ඖෂධය ලබාදීමය. රෝගීන්ට මේ පැණිය ලබාදුන් වෛද්‍ය නිලධාරීන්ට එරෙහිව පියවර ගෙන ඇති බවත්, ‘එම වරද නිවැරදි කරන බවත්’ රාජ්‍ය අමාත්‍ය සිසිර ජයකොඩි කියා තිබුණි.
මෙවැන්නක්ට ඉඩ දුන්නේ කෙසේද, එම නිලධාරීන් පිළිබඳ පියවර නොගන්නේ ඇයිද යන්න විමසීමට සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්වරයා හෝ සෞඛ්‍ය සේවා අධ්‍යක්ෂ ජෙනරාල්වරයා සම්බන්ධ කරගැනීමට අප උත්සාහ කළත් එය අසාර්ථක විය.
අනිද්දා සමඟතම මතය ප්‍රකාශ කළ රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංසදයේ සභාපති රුක්ෂාන් බෙල්ලන කීවේ, භයානක රෝගයකින් පීඩා විඳිමින් සිටි රෝගීන් මේ ආකාරයට පර්යේෂණවලට යොදාගැනීම අතිශය බරපතල වරදක් බවය. ඒ සම්බන්ධයෙන් වහා පියවර ගත යුතු බව ඔහු කීය. මෙවැනි ක්‍රියා පිළිබඳ රජයේ වෛද්‍ය නිලධාරීන්ගේ සංගමයත් නිහඬව සිටීම බරපතල ගැටලුවක් බව ඔහු වැඩිදුරටත් පැවසීය. මේ කතාවේ භයානකම කොටස ඇත්තේ එලෙස රෝගීන්ට පැණිය ලබාදීම තුළය.
ධම්මිකගේ පසුබිම
ධම්මිකගේ පසුබිම කෙටියෙන් සඳහන් කිරීම වටී. ධම්මික බණ්ඩාරගේ උප්පැන්න සහතිකයේ තිබුණු නම ‘අප්පු කුට්ටි කංකානම්ලාගේ ධනපාල’ බව පසුගිය සතියේ අරුණ පුවත්පත හෙළිදරව් කර තිබුණි. කෑගල්ල මාතුර හෙට්ටිමුල්ලේ ඔහු උපන් බවත්, දැන් උඩුමාගම අඹවල ප්‍රදේශයේ පදිංචිව සිටින බවත් සඳහන් විය. ගීත ගැයීමට, ඩොල්කි ගැනසීමට, රූකඩ නැටවීමට මෙන්ම කැටයම්වලටත් ඔහු රුසියෙක් බව සඳහන් විය. වඩු වැඩ කරමින් ඔහු ජීවිකාව කරගෙන සිටි බවත් එහි සඳහන්ය. පසුගිය සතිය ඇතුළත හෙළි වුණේ ඔහු 2006 දී තවත් නමකින් පෙනී සිටි බවය. ඒ ඩී.ඒ. කංකානම්ගේ යන නමෙනි. ගමේ උදවිය කියා තිබුණු විදියට ඔහුට ‘කපු මහත්තයා’ වැනි නම්වලින් අමතනවාට කැමති නැත. ‘කාලි මෑණියන්’ යන නමින් අමතනවාට කැමත්තෙන් සිටියාලු.
ධම්මික බණ්ඩාරගේ පසුබිම මේ කතාවට ඍජුව අදාලය. ඒ ඔහුගේ සහතික බලන්නට ඕනෑ නිසා නොවේ. විද්‍යාඥයන් විශාල පිරිසක් විද්‍යාගාරවල එකතු වී, ඉහළම තත්වයන් යටතේ පරීක්ෂණ කරමින් වසරක් තිස්සේ සෙවූ දෙයක් සොයාගත්තායැයි කියද්දී, ඔහුගේ එම ප්‍රකාශය විශ්වාස කළ හැකිද, නැද්ද යන්න තේරුම්ගත හැක්කේ ඔහුගේ පසුබිම ඇසුරෙන්ය. කොළයක ලියූ සහතිකයක් පෙන්වීම වැඩක් නැති බව නම් ඇත්තය. එහෙත්, යම් පුද්ගලයෙකුට අදාල කටයුත්ත සඳහා අවශ්‍ය දැනුම තිබේදැයි පසුබිම ඇසුරෙන් තේරුම්ගත හැකිය.
නිව්ටන්ගේ සහතික
අයිසැක් නිව්ටන් ගුරුත්වාකර්ශනය හොයාගත් වෙලාවේ, ඔහුගෙන් සහතික ඉල්ලුවේ නැති බව ඔය අස්සේ විමල් වීරවංශ කියා තිබුණි. යම් සොයාගැනීමක් කළ කෙනෙකුගේ පසුබිම සොයන්නට ඕනෑ ඇයිදැයි විමසුවොත් නිව්ටන් පෙන්විය යුතු බව ඔහු නොදන්නවා විය හැක. ඒ කියන්නේ නිව්ටන්ගේ උදාහරණය ගැලපෙන්නේ ඔහුගේ තර්කයට ප්‍රතිවිරුද්ධ තර්කය වෙනුවෙනි.
‘අයිසැක් නිව්ටන් ඇපල් ගහක් යට ඉන්නකොට ඇපල් ගෙඩියක් ඔළුවට වැටුණා, එයා ඒකට ගුරුත්වාකර්ශනය කිව්වා, හැමෝම පිළිගත්තා.’ කියා අනෙක් විමල් වීරවංශ සිතනවා විය හැක. එහෙත්, නිව්ටන් බි්‍රතාන්‍ය රාජකීය විද්‍යා ඇකඩමියේ ඉහළම පිළිගැනීමට ලක් වූ, විද්‍යා ක්ෂේත්‍රයේ ඉහළම ප්‍රභූවරයෙක් විය. කේම්බි්‍රජ් විශ්වවිද්‍යාලයේ ඉගැන්වීය. ඔහුගේ ඇතැම් සොයාගැනීම්, ඔහුට පෙර සොයාගත්තායැයි කියන ‘සාමාන්‍ය පුද්ගලයන්’ පමණක් නොව ඇකඩමික ක්ෂේත්‍රයේ පුද්ගලයන් පවා සිටී. එහෙත්, වෙන අය කී සමහර කතා ලෝකය පිළිගත්තේ නිව්ටන් කී නිසාය. නිව්ටන් ලියූ ‘ප්‍රින්සිපියා’ කෘතිය ඉහළින් අලෙවි වුණේ ඔහුගේ පසුබිම නිසාය. ඒ කියන්නේ නිව්ටන්ගේ ‘පසුබිම’ ඔහුගේ සොයාගැනීම්වලට පිළිගැනීමක් ලැබීම සඳහා බලපෑ අංක එකේ සාධකයයි.
අනුමැතිය ලැබුණාද?
පර්යේෂණ කරන්නටත් කලින් පැණියට අනුමැතිය ලැබුණාද යන පැනයට පිළිතුරු පසුගිය සතියේ ලැබුණි. ඒ ‘ආහාරයක් ලෙස’ එයට අනුමැතියක් ලැබුණු බව දේශීය වෛද්‍ය රාජ්‍ය අමාත්‍ය සිසිර ජයකොඩි කී නිසාය.
ශ්‍රී ලංකා රජයේ ආයුර්වේද වෛද්‍ය නිලධාරීවරුන්ගේ සංගමයේ සභාපති ආයුර්වේද වෛද්‍ය ප්‍රසාද් හෙන්දාවිතාරණ මාධ්‍ය සාකච්ඡාවකදී මෙසේ කියා තිබුණි. ‘මේ වෙනකොට ආයුර්වේද දෙපාර්තමේන්තුවේ තියෙන සූත්‍ර කමිටුව කියන ඖෂධ නියාමන කමිටුවෙන් ආහාරවල අමතර කොටසක් විදියට අනුමත කරලා තියෙනවා. එහෙත් ඖෂධයක් විදියට ඒකට අවශ්‍ය සායනික පරීක්ෂණ කරන්න බටහිර වෛද්‍යවරුන් පිරිසකට පවරලා තියෙනවා. ආයුර්වේද ක්ෂේත්‍රයේ පශ්චාත් උපාධි සහ ඊට ඉහළට ඉගෙනගත් විශාල පිරිසක් ඉන්නවා. ඒ අයට පර්යේෂණ කරන්න අවස්ථාව දෙන්න ඕනෑ. මෙහෙම එකක විශ්වසනීයත්වය තහවුරු කරන්න ඕනෑ. මේක පර්යේෂණ කිරීමේ ගැටලුවක් නෑ. ඒත්, ඒ ගැන පර්යේෂණවලට ආයුර්වේද ක්ෂේත්‍රයේ විද්වතුන් සම්බන්ධ කරගන්න ඕනෑ.’
කෙසේ වෙතත් මේ කතාවේද ගැටලුවක් ඇත. ආයුර්වේද සූත්‍ර කමිටුව අනුමත කරන්නේ ආයුර්වේද ඖෂධ මිස ආහාර වර්ග නොවේ. ආයුර්වේද පනතේ හෝ ආයුර්වේද සූත්‍ර කමිටුවේ කාර්යභාරයෙහි ආහාර අනුමත කිරීමක් ගැන සඳහනක් නැත.
‘ආයුර්වේද දෙපාර්තමේන්තුවේ සූත්‍ර කමිටුව කොවිඞ්-19 පැණිය ආහාරයක් වශයෙන් අනුමත කළාය කියන ප්‍රකාශය දෝෂ සහගත එකක්. මොකද, ඒ කමිටුව ආහාර අනුමත කරන එකක් නෙවෙයි. කෑම්බීම්වල ප්‍රමිතිය අනුමත කරන්න ලංකාවේ වෙනම ආයතන තියෙනවා. ආයුර්වේද සූත්‍ර කමිටුව කරන්නේ ආයුර්වේද ඖෂධ අනුමත කරන එක.’ අප සමඟ මෙසේ කීවේ ආයුර්වේද දෙපාර්තමේන්තුවේ ඉහළම නිලධාරියෙකි.
දේශීය වෛද්‍ය ක්‍රම පිළිබඳ ජාතික කමිටුව ඉදිරියට පසුගිය සතියේ ධම්මික බණ්ඩාර ගිය අවස්ථාවේ ඔහු පැණියේ අඩංගු ද්‍රව්‍ය පිළිබඳ නිසි පැහැදිලි කිරීමක් කර තිබුණේ නැත. එම කමිටුවේ සිටි අයෙකු මෙලෙස අදහස් දැක්වීය.
‘එතැනදී කිව්වේ සාදික්කාවල ලෙල්ල ගන්නවා, සාදික්කා ඇටය වටේට තියෙන වසාවාසි කියන කොටස ගන්නවා, මී පැණි ගන්නවා කියලා. තවත් වර්ග දෙකක් තියෙන බවත්, ඒක හෙළි කරන්න බැරි බවත් ඔහු කීවා.’
එම නිලධාරියා ප්‍රකාශ කළේ මෙය පිළිගැනීම අසීරු නිසා දේශීය වෛද්‍ය ක්‍රම පිළිබඳ ජාතික කමිටුව ඒ ගැන කිසිදු නිර්දේශයක් නොදුන් බවය.
‘මේ ගැන අතුරු ප්‍රශ්න ගොඩක් එනවා. එකක් තමයි මී පැණි කොහෙන්ද කියන එක. දැන් ආයුර්වේද කටයුතුවලට හොඳ මී පැණි ගේන්නේ ඕස්ටේ්‍රලියාවෙන්. ඔහු කීව විදියට මේ පැණියට වැඩිපුර යොදාගන්නේ මී පැණි. දැන් ඔහු බෙදලා තියෙන බෝතල් ගාණේ හැටියට මහා මී පැණි තොගයක් ඕනෑ. ඒවා ගන්නේ කොහෙන්ද කියන එක ප්‍රශ්නයක්. අනෙක අපි දන්න හැටියට සාදික්කාවල ලෙල්ල ඖෂධවලට ගන්නේ නැහැ. සාමාන්‍ය ගැමියන් පවා දන්නවා, සාදික්කා ලෙල්ල විසි කරන බව.
සාදික්කා ඇටය තමයි සාමාන්‍යයෙන් ගන්නේ. ඒත්, සාදික්කා වුණත් උරච්චි කරලා බොහොම ටිකක් තමයි ඖෂධවලට ගන්නේ. දැන් මේ කොරෝනා පැණියට සාදික්කා ගත්ත බව දැනගෙන සමහර මිනිස්සු බෙහෙත් කඩවලින් සාදික්කා ගන්න පටන් අරගෙන කියලා අපට ආරංචිවෙනවා. මේ බෙහෙත ගැන ප්‍රචාර නිසා මිනිස්සු සාදික්කා වැඩිපුර ගත්තොත් ඒක විෂ වෙලා වෙනම අර්බුදයක් ඇති වේවි.’ එම නිලධාරියා වැඩිදුරටත් එසේ කීය. මිනිසුන් සාදික්කා වැඩිපුර ගැනීමෙන් අර්බුදයක් ඇති විය හැකි බව කියද්දී, සිහිපත් වුණේ අතීත සිදුවීමකි.
1955 ජුනි 20 වැනිදා ලංකාවට පූර්ණ සූර්යග්‍රහණයක් ආවේය. ඒ සූර්යග්‍රහණය දින ගණන් පවතිනු ඇතැයි ප්‍රචාරය වෙද්දී, කඩවල භූමිතෙල් හිඟයක් ඇති වූ බව ප්‍රකටය. ඒ අතර ලංකාදීප පුවත්පතේ දේශීය වෙදුන් හා ජ්‍යෙතිශ්‍යවේදීන් පළකරන ලද බෙහෙත් වට්ටෝරුවක් විය. සූර්යග්‍රහණය වෙලාවේ ‘වදකහ’ සහිත එම බෙහෙත පානය කළහොත් තරුණකම රැකෙන බව පළ වී තිබුණි.
පහුවදා ආණ්ඩුවේ පුවත්පත වන දිනමිණ පුවත්පතේ ප්‍රධාන පුවත වුණේ ‘දහස් ගණන් ලෙඩ වෙති- වට්ටෝරුව ලංකාදීපයෙන්’ කියාය. එහි තිබුණේ අර ‘වදකහ සුදිය’ පානය කළ අය අසනීප වූ බවය.
වෙනසකට තිබුණේ එදා මාධ්‍ය ආයතනයක් මිත්‍යා මතයක් ප්‍රචාරය කළාට පසුව ආණ්ඩුවේ මාධ්‍ය එයට දැක් වූ ප්‍රතිචාරය මෙන්ම, ආණ්ඩුව දැක් වූ ප්‍රතිචාරයය. වදකහ සුදියේ කතාවට එදා රාජ්‍ය අනුග්‍රහයක් තිබුණේ නැත.
අද අවුරුදු හැටපහක් ගෙවී ගොස්ය. එදා ලංකාදීප පත්තරයෙන් අනුග්‍රහය දුන් මරි මෝඩකමට අද රාජ්‍ය අනුග්‍රහය ලැබී ඇත.■
කතාකරන මහන්සියත් අපරාදේ – වෛද්‍ය ආනන්ද විජේවික්‍රම
■ නිත්‍යා සෙව්වන්දි
ශ්‍රී ලංකා වෛද්‍යවරුන්ගේ විද්වත් ආයතනයේ (සීසීපී) කැඳවුම්කරු වන වෛද්‍ය ආනන්ද විජේවික්‍රමගෙන් රටේ පවතින කොවිඞ්-19 වසංගතයේ තත්වය පිළිබඳ අදහස් විමසීමට උත්සාහ කළෙමු. එහෙත් ඔහු අදහස් දැක්වීම ප්‍රතික්ෂේප කළේය. ඔහු එය ප්‍රතික්ෂේප කළේ මෙසේ කියමින්ය.
‘කෑගල්ලේ පැණි බෙහෙතක් ගන්න මිනිස්සු ගිහිල්ලා. මාධ්‍යවලින් කරන ප්‍රචාර නිසානෙ ඕවා වෙන්නේ. ඒ නිසා අපි අනිත් දේවල් ගැන කිව්වට වැඩක් නෑ. මේ ගැන කියන්න යන කාලෙත් අපරාදේ. දැන් රූපවාහිනියේ නම දාගන්න තියෙන ලේසිම වැඬේ තමයි එක්කො මෝඩ වැඩක් හරි නැත්තම් සම්මතයට විරුද්ධ වැඩක් කරන එක. එක්කෝ අමුවෙන් මාළු කන්න ඕනෑ. එහෙම නැත්තම් කවුරුහරු ඇවිල්ලා මොනවාහරි බෙහෙතක් තියෙනවා කිව්වාම ඒක අපි බොන්න ඕනෑ. නැත්තම් කියන්න ඕනෑ මට හොඳ කරන්න පුළුවන් කියලා. ඒ වගේ මාධ්‍ය කලාවකට අපි සම්බන්ධ වෙලා වැඩක් නෑ. ඕවා ගැන කතා කරන මහන්සියත් අපරාදේ. වැඩක් නෑ.’
මෙම අදහස් දැක්වීමෙන් පෙනෙන්නේ ශ්‍රී ලංකාවේ කොවිඞ්-19 වසංගත මර්දන කටයුත්තේදී කේන්ද්‍රීය කාර්යභාරයක යෙදුණු වෛද්‍ය වෘත්තිකයෙකු මෙන්ම, වෛද්‍යවරුන් නියෝජනය කරන විද්වත් ආයතනයක ප්‍රධානියෙකුගේ කළකිරීමය. දැනට සිදුවෙමින් පවතින දේවල්වලට සම්බන්ධ වීමට ඇති අකැමැත්තය.■
