ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා ජනාධිපති ධුරයට පත්වෙලා අවුරුද්දක් ගත වුණා. ගෙවුණු අවුරුද්ද ගැන ඔබේ අදහස මොකක්ද?
ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා තමාගේ තනතුරට නුසුදුසු පුද්ගලයෙක් බව ගෙවුණු වසරක කාලයේදී දකින්න ලැබුණා. ඔහු ජනාධිපති වගේ තනතුරකට ගැලපෙන මට්ටමක නැති, සීමිත දැනුමක් තිබෙන, ග්‍රාම්‍ය, අපරිණත පුද්ගලයෙක්. වගකීම් දැරීමේ හැකියාවක් නැති, රටේ ප්‍රශ්න තේරුම්ගන්න බැරි කෙනෙක්. එතරම් දුර්වල නායකයෙක් වුණත්, ඔහුට ශක්තිමත් දේශපාලනඥයෙකු ලෙස පෙනී සිටීමේ හැකියාව ජනාධිපතිවරණයට කලින් තිබුණා. ඔහු කතා නැති, වැඩ කරන කෙනෙක් බවට මතයක් සමාජගත වෙලා තිබුණා. අනෙක ජනාධිපතිවරණයට කලින් යහපාලන ආණ්ඩුවේ තිබුණු දුර්වලතා එක්ක ශක්තිමත්, තීන්දු ගත හැකි, කෙළින් ඉන්න පුළුවන් නායකයා කියන අදහස එක්ක ඔහුට සහයෝගය හැදුණා. එහෙත්, ඇත්තටම ඔහු එදා ඉඳන්ම මේ තනතුරට ගැලපෙන්නේ නැති දුර්වලයෙක්. ඔහු ජනාධිපතිධුරයට පත් වුණාට පස්සේ ඒක පෙනෙන්න ගත්තා.
වසංගතයකුත් ආවා…
ඒක තමයි අනෙක් ප්‍රශ්නය. ලෝකයේ දක්ෂම නායකයෙකුට වුණත් ගෙවුණු අවුරුද්ද ලොකු අභියෝගයක්. කොවිඞ්-19 වසංගතය ඉදිරියේ අතිදක්ෂ, සම්පූර්ණ පරිණතභාවයක් තිබෙන කෙනෙක්ට වුණත් අසීරුයි. එවැනි අවුරුද්දක ඔහුගේ දුර්වලතා ඉතා ඉක්මනින් පේන්න ගත්තා.
ඔහු බලයට ඇවිත් අවුරුද්දක්ම ගත වුණා කියනවාට වඩා, අවුරුදු පහෙන් තවම ගත වුණේ අවුරුද්දක් විතරයි කියා හිතුවොත්…
තව අවුරුදු හතරක් තියෙනවා. අපේ රට ඉතාමත් අභියෝගාත්මක කාලයකට යන්නේ ඉතාමත් දුර්වල නායකත්වයක් එක්ක. ඒ දුර්වල නායකයා විශාල බලයක් ගොනු කරගෙන සිටින පසුබිමක. මේක හරිම භයානකයි. මේ සීතල, දරදඬු එහෙත් මෝඩ පාලකයා සමබර කිරීමේ හැකියාවක් යම්කිසි විදියකට මහින්ද රාජපක්ෂට තිබුණා. මහින්ද තවම දේශපාලන සත්වයෙක්. ඔහුට වැටහෙනවා දේශපාලන ගනුදෙනු කරන ආකාරය පිළිබඳ. එහෙත් ප්‍රායෝගිකව පෙනෙන්නට තිබෙන්නේ මහින්දත් දුර්වල බව. ඔහුගේ වයස ආදී හේතු නිසා ඔහුට ඒ කාර්යභාරය කරන්න බැහැ. එතකොට ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා සහ ඔහුට සමීප අය තමයි සියලු දේ කරන්නේ. අපි හැමෝම දැකපු විදියට රාජපක්ෂ පවුල තීන්දු කරලා තිබුණේ මහින්ද දුර්වල වීමත්, ඔහුට ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත්වීමට නොහැකි වීමත් එක්ක පවුලේ වෙනත් සාමාජිකයෙක්ට බලය දෙන්න ඕනෑ බව. මේක නාමල් එනතුරු අතරමැදි කාලයකට ගත්ත තීන්දුවක් වෙන්න නියමිතව තිබුණේ. මහින්දට බැරි නම්, පවුලේ වෙන කෙනෙක්ට හෝ බලය ලබා දිය යුතු බවට පවුලේ තියෙන්න ඇති.
එහෙත්, මහින්ද රාජපක්ෂ වටේ හිටපු දේශපාලන නායකයන් පවා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ වෙත ළංවෙලා වගේද?
ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකත්වය ලැබුණු මොහොතේ තිබුණාට වඩා, ජනාධිපති වූවාට පසු ඒ දේශපාලන කඳවුර තුළ ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ බලය වැඩි වූ පැහැදිලියි. මහින්ද වටා හිටපු පිරිසක් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ළඟට යන බවත් පැහැදිලියි. එහෙත්, ගෝඨාභය රාජපක්ෂගෙන් විසි වෙන පිරිසකුත් ඉන්නවා. මහින්දගේ ආරක්ෂාව සහ සහයෝගය බලාපොරොත්තු වෙන පිරිසක් ඉන්නවා. වාසුදේව නානායක්කාර, විමල් වීරවංශ වගේ පිරිසක් යන්නේ මහින්ද ළඟට. මහින්ද දුර්වල වීමෙන් ඒ අයට අසීරු තත්වයක් ඇති වෙනවා. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ වටේ ඉන්නේ අලුත් සහ වෙනම ආකාරයේ පිරිසක්. මා දකින විදියට ඒ අය ගෝඨාභය රාජපක්ෂටම ගැලපෙන පිරිසක්. ව්‍යාපාරික, මිලිටරි, තාක්ෂණ වෘත්තික ආදී පිරිසක්. සාමාන්‍ය සමාජය ගැන දන්නේ නැති, ඒ ගැන තැකීමක් නැති පිරිසක්. ඒක තමයි එයාලාගේ සංස්කෘතිය.
සාමාන්‍ය සමාජය ගැන තැකීමක් නැති මධ්‍යම පාන්තික දේශපාලන නායකයන් කියා නිදහසෙන් පස්සේ මුල් කාලයේ හිටපු පාලක පන්තියටත් කීවා නේද?
ඒ මධ්‍යම පන්තියට වඩා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ වටේ ඉන්න මධ්‍යම පන්තිය සම්පූර්ණයෙන් වෙනස්. නිදහසෙන් පස්සේ මුල් කාලයේ හිටපු මධ්‍යම පන්තියේ බටහිර ආභාෂය එක්ක ලිබරල් ගතියක් තිබුණා. ඔවුන් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට ගරු කළා. ඔවුන්ට ප්‍රතිපත්ති තිබුණා. එහෙත් දැන් ඉන්න අය එහෙම නැහැ. එයාලා ආර්ථිකය ගැන ලිබරල් අදහස් දරනවා. එහෙත් සමාජය ගැන අතිශයින් පටු, ප්‍රතිගාමී සහ ජාතිවාදී අදහස් තිබෙන පිරිසක්. තමන්ගේ ක්ෂේත්‍රය ගැන මූලික ‘තියරි’ ටික දැනගෙන හිටියාට එතැනින් එහා ගිය පුළුල් චින්තනයක් ඔවුන්ට නැහැ. නිදහසෙන් පස්සේ හිටපු දේශපාලනඥයන් ජාතිවාදය දේශපාලනිකව පාවිච්චි කළාට ඔවුන් ඒ අදහස් පිළිගත්තේ නැහැ. සරල කතාවක් විදියට කීවොත් ඩඞ්ලිට, බණ්ඩාරණායකට දෙමළ හෝ මුස්ලිම් නායකයෙක් එක්ක හැන්දෑවේ ඩි්‍රන්ක් එකක් දාන්න පුළුවන්කම තිබුණා. චෙල්වනායගම්, පොන්නම්බලම් එක්ක කතා කරන්න එයාලාට පුළුවන්කම තිබුණා. ඒත්, දැන් ඉන්න මධ්‍යම පන්තියට ගජේන්ද්‍රකුමාර් හෝ සුමන්තිරන් එක්ක ඩි්‍රන්ක් එකක් දාන්න බැහැ. මේ මධ්‍යම පන්තියේ සංස්කෘතිය තුළ ඒක නැහැ. ඒ වෙනුවට දැන් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ වටේ ඉන්න මධ්‍යම පාන්තිකයන්ගේ ඇඟ ඇතුළේ ඇත්තටම ජාතිවාදය තියෙනවා. ඒ නිසා ඔවුන් බලය වෙනුවෙන් පටු අදහස් ප්‍රවර්ධනය කරන පිරිසක් වෙනුවට ඇත්තටම පටු අදහස් තියෙන පිරිසක් විදියට හඳුන්වන්න පුළුවන්. ඔවුන්ගේ එදිනෙදා භාවිතාව බැලුවාම ඇත්තටම මිත්‍යා විශ්වාස ආදිය ඔවුන්ට තියෙන බව පේනවා.
ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ දෙවැනි අවුරුද්දේ මර්දනයක් ඇතිවේවි කියා හිතනවාද?
මර්දනය එන්නේ ජනතා විරෝධයක් ගොඩනැගෙනකොට. තවම ඒ විරෝධය ගොඩනැගිලා නැති බව මා හිතනවා. මේ පාලනය සාර්ථක නැති බවට අදහසක් තිබුණාට ඒක විරෝධතාවක් දක්වා වැඩි වේවි කියා මා හිතන්නේ නැහැ. අනෙක ආර්ථිකය පවා මහා කඩාවැටීමකට යන්නේ නැතිව රෝල් කරගෙන යන්න ආණ්ඩුවට පුළුවන් බව මා හිතනවා. මොනවාහරි විකුණලා, ණය අරගෙන හෝ ආර්ථිකය දුවයි. ඒ නිසා සාමාන්‍ය මිනිසුන්ට විරෝධතා කරන්නට තරම් බරපතල කාරණා ඇති නොවෙන්න ඉඩ තියෙනවා. ඒකට විරෝධයක් සාමාන්‍ය මහජන පදනම්වලින් එන්නේ නැහැ.
ඔබ කියන්නේ සමාජ මාධ්‍යවල ක්‍රියාකාරී පිරිස් අතර විරෝධයක් පෙනුණාට, සාමාන්‍ය බිම් මට්ටමේ මිනිසුන් අතර විරෝධයක් නැති බවද?
ඔව්, මා හිතන්නේ ඒ විදියේ පුළුල් මහජන විරෝධයක් නැති බව. ඒ කියන්නේ මර්දනයක් කරන්න සිදු වෙන තරම් පුළුල් විරෝධයක් නැති බව. ඒ නිසා ඉදිරි අවුරුද්දේ රතුපස්වලක් එන එකක් නැහැ. ඝාතන, පහරදීම් සිදුවෙන එකක් නැහැ. සාමාන්‍ය ජනතාවට එහෙම නොවුණාට මාධ්‍යවේදීන්ට, විපක්ෂයේ දේශපාලනඥයන්ට, ක්‍රියාකාරීන්ට විවිධ හිරිහැර විඳින්න සිදු වේවි. උදාහරණයක් ලෙස සීඅයිඩීයෙන් ප්‍රශ්න කිරීම්, අත්අඩංගුවට ගැනීම් තියෙයි. පොඩි කණ්ඩායම්වලට මතවාදීව හිරිහැර සිදුවේවි. ඒ එක්කම සාමාන්‍ය මිනිසුන්ට ටිකෙන් ටික ආර්ථික පීඩනය වැඩි වෙන්න ඉඩ තියෙනවා. විවිධාකාර ප්‍රශ්න ඉදිරි අවුරුද්දේ වර්ධනය වෙනවා. ඉතින්, අමාරු කාලයක් තමයි එන්නේ.
සමගි ජන බලවේගය මේ වෙලාවේ තියෙන ආණ්ඩු විරෝධයෙන් ප්‍රයෝජන ගනිමින් හඬනගන බව පේනවා. ඔවුන්ගේ උපක්‍රම ගැන ඔබ හිතන්නේ මොකක්ද?
විපක්ෂය වූ පළියට මෝඩ විදියට දඟලන එකේ තේරුමක් නැහැ. බලය වගේම ජනතා මතයත් තවම තියෙන්නේ ආණ්ඩුවට. ඒ නිසා බොරුවට හැම දේටම කෑගහලා, ඉදිරියට පැනලා වැඩක් නැහැ. සමගි ජන බලවේගය දැන් පෙන්වන්න උත්සාහ කරන්නේ තමන් යූඇන්පීය නෙවෙයි. ප්‍රගතිශීලී, ජාතිකවාදී පිරිසක් කියලා. ඔවුන් හැමදේටම එල්ලෙන්නත් උත්සාහ කරනවා. ඒක හරියන්නේ නැහැ. විපක්ෂය නිසිකලට නිසි දේ කිරීම හරි වැදගත්.
සමහර වෙලාවට මුස්ලිම් විරෝධය, බටහිර විරෝධය, සිංහල ජාතිකවාදය වගේ සංකල්ප තමන්ගේ දේශපාලන වාසියට ගන්න උත්සාහ කරනවා…
ආණ්ඩුවේ කොතැනටද ගහන්නේ, කොහොමද ගහන්නේ කියන එක ගැන විපක්ෂය කල්පනා කරන්න ඕනෑ. ජනප්‍රිය තැනින් අල්ලාගෙන වැඩක් නැහැ. අපි ඒක අල්ලන්න ගියාම, ආණ්ඩුව අන්තිමේ කියයි තමන් ජාතිවාදී නැහැ, විරුද්ධ පිළේ අය තමයි දැන් ජාතිවාදී කියලා.
ඇමෙරිකාවේ ට්‍රම්ප් පරාජය කරන්නත් හේතු වුණේ ට්‍රම්ප්ට සමාන ජනප්‍රිය මතවාදයක් නිර්මාණය කළ නිසා නෙවෙයි. ට්‍රම්ප්ට විකල්පව නවීන ප්‍රගතිශීලී මතවාද ශක්තිමත් වූ නිසා…
ඒක ඇත්ත. ආණ්ඩුවට විපක්ෂව එන්න ඕනෑ වෙනස් විදියේ විරෝධයක්. වෙනස් චරිතවලට මතුවෙන්න දෙන්න ඕනෑ. අනෙක ටිකක් ඉවසගෙන ඉන්නත් ඕනෑ. ඔහේ පාරට බැහැලා, කෑගහලා වැඩක් නෑ. මේ වෙලාවේ වාමාංශික කඳවුර හිතන්න ඕනෑ තමන්ගේ සම්බන්ධතා ශක්තිමත් කරන්නට මේ කාලය පාවිච්චි කරන්න ඕනෑ බව. මේක සූදානම් කාලයක්. අපි සංවිධානගත වෙලා ශක්තිමත් වෙන්න ඕනෑ කාලයක්. අපි කෑගහලා, සියලුම කාඞ් මේ වෙලාවේ එළියට දාන්න ඕනෑ නැහැ.
ජාතික ආර්ථිකයේ දැන් පවතින තත්වය, ජාත්‍යන්තර සම්බන්ධතා වගේ නොයෙකුත් දේවල් සමාජයට තේරුම් කරලා දෙන එකත් වැදගත්…
ඒක තමයි. යම් මතවාදයක් එක්ක තමයි විපක්ෂයේ විරෝධය මතු වෙන්න ඕනෑ. ආණ්ඩුව එක්ක තරහට කෑගහලා වැඩක් නැහැ. ආණ්ඩුවට මතවාදී විකල්පයක් බවට පත්වෙන්නයි ඕනෑ. ආණ්ඩුවේ මතවාදයේම ඉඳන් ආණ්ඩුවට ගහලා තේරුමක් නෑ. එයාලාට වඩා හොඳට අපි එයාලාගේ මතවාදය ක්‍රියාත්මක කරනවා කියන එක පෙන්වන්න උත්සාහ කරන එකෙන් බලය ලබාගන්න බැහැ. එයාලාගේ මතවාදවලට අභියෝග කරමින්, එයට විකල්පයක් බවට පත්වෙන්න උත්සාහ කරන්න ඕනෑ.
සමගි බලවේගයේ දැන් ඉන්න ඉදිරිපෙළ කථිකයන් ආණ්ඩුවට අපහාස කරන්න, විහිළු කරන්න, කටේ බලයෙන් කෑගහන්න දක්ෂයි…
අනේ මන්දා. මට නම් ඒ සමහර නායකයන් පාර්ලිමේන්තු විවාදවලදී හැසිරෙන විදිය ගැන අවුල්. මට ඒ ගැන ඇති වෙන හැඟීම කියන්න වචනයක් නැති තරම්. ඒක එක් විදියකට බීලා පිරිමි හැසිරෙන විදිය වගේ. කටේ බලයෙන් කෑගහනවා. ආණ්ඩුවේ අය කෑගහද්දී, ඊට හයියෙන් කෑගහනවා. ඕක සමහර පිරිමින්ගේ ගති ලක්ෂණයක්. ඒක හරි වාත පිරිමිකමක්. ඒවා තමයි ඔය මතු වෙන්නේ. සමගි ජන බලවේගය කරන්නේ මෙතෙක් තිබුණ පිරිහුණ දේශපාලනයමයි. 225ම ඕනෑ නැහැ කීවේ ඕවා නිසා තමයි. මිනිසුන්ට දේශපාලනය තිත්ත වෙන්නේ ඕවා නිසා තමයි.
දේශපාලනය කියන්නේ සංදර්ශනයක් නෙවෙයි…
ඔව්, මිනිස්සු පාර්ලිමේන්තුව ඕනෑ නැහැ කියන්නේත් ඕක නිසා. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ වගේ අයට බලයට එන්න හැකි වුණේත් ඔවුන්ට ඒකාධිපති මිලිටරි පාලනයක් ගෙනයන්න කියලා සමහර අය ඉල්ලන්නේත් ඔය වගේ හැසිරෙන දේශපාලනඥයන් ඉන්න දේශපාලන සංස්කෘතිය නිසා. ආණ්ඩුවේත් ඉන්නවා ඔය වගේ කථිකයන්. ඒ පක්ෂයේම ඉන්න ප්‍රබුද්ධ කථිකයන් පිටිපස්සට ගිහින්, ඔය වගේ ගොං කථිකයන් ඉදිරියට පැමිණීම ගැන මට නම් තියෙන්නේ පිළිකුළක්.
එහෙම පසුබිමක ජාතික ජන බලවේගයට යම් සංවාදයක් හදාගැනීමේ වගකීමක් තියෙනවා…
ඔව්. සමගි ජන බලවේගයේ අය කරන වැඬේ ජාතික ජන බලවේගයට කරන්න බැහැ. ඒ නිසා අපට සිද්ධවෙනවා ඒ සංවාදය මතු කරන්න. මා කලින් කීවා වගේ වාමාංශික කණ්ඩායම් අතර සංවාදයක්, එකමුතුවක් හදාගන්න ඕනෑ. ආණ්ඩුවට මතවාදී විකල්පයක් නිර්මාණය කරගන්න ඕනෑ.■
