■ පුරවැසියා
තනි සිංහල ජන්දවලින් බලයට ආවා යැයි කී ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ සුජාතභාවය මේ වනවිට යම්කිසි මට්ටමකට හෙල්ලීමකට ලක්වී තිබේ. ඒ විසිවන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය සම්මත කරගැනීමත් සමඟය. ඊට ප්‍රධාන හේතුව එම සංශෝධනය සම්මත කරගත් ආකාරය ගැන විවේචන එල්ල වීමත් සමඟය. මෙහි විශේෂත්වය වන්නේ ඔහුව බලයට පත්කිරීම සඳහා සහයෝගය දැක්වූ සිංහල බෞද්ධ මතවාදී කණ්ඩායම් එම විවේචනය ගෙන ඒමය. විසිවන සංශෝධනය සම්මත කරගැනීමට අවශ්‍ය පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකක ඡන්ද අවසානයේ ආණ්ඩුවට සකස්කර දුන්නේ විපක්ෂයේ පක්ෂවලින් තේරී පත්වූ දෙමළ හා මුස්ලිම් මංත්‍රීවරුන් වීම එයට හේතුවය.
මීට අමතරව විසිවන ව්‍යවස්ථා සංශෝධන කෙටුම්පතේ ඇති බොහෝ සංශෝධනවලටද මෙම සිහල බෞද්ධ මතවාදී කණ්ඩායම්වල විවේචන එල්ල විය. එසේ විවේදන එල්ල වූ රාජ්‍ය සමාගම් විගණනයෙන් ඉවත් කිරීම, ජනාධිපති කාර්යාලය හා අගමැති කාර්යාලය විගණනයෙන් ඉවත් කිරීම, අමාත්‍ය මණ්ඩලයේ සීමාව ඉවත් කිරීම ආදී දේවල් විසිවන සංශෝධනය සම්මත කරගන්නා අවස්ථාවේදී නැවත ගෙන ආවද එම සිංහල බෞද්ධ මතවාදීන්ගේ තවත් ප්‍රධාන ඉල්ලීමක් වූ ද්විත්ව පුරවැසියන්ට ජනාධිපතිවරණ හා මහා මැතිවරණ සඳහා ඉදිරිපත්වීමට නොහැකි වගන්තිය පනත සම්මත කරන අවස්ථාවේ ගෙන ආවේ නැත. මෙම වගන්තිය දහනව වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙන් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට ගෙන ආවකි. එම වගන්තිය විසිවන සංශෝධනයෙන් ඉවත් නොකරන ලෙස ඉල්ලා සිටි එම බලවේග තවදුරටත් ඉල්ලා සිටියේ ජනාධිපති හා පාර්ලිමේනතු මංත්‍රී යන ධූර වලට අමතරව රජයේ ඉහළ නිලතල වලටද ද්විත්ව පුරවැසිභාවය නුසුදුසු කමක් ලෙස ගෙන එන ලෙසයි.
විසිවන සංශෝධනය පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත කරන අවස්ථාවේදී ආණ්ඩුව එම ඉල්ලීම් ඉටුනොකළද සංශෝධන කෙටුම්පතේ නොතිබූ ප්‍රධාන කාරණයක්ද කාරක සභා අවස්ථාවේදී ගෙනවිත් සම්මත කරගෙන ඇත. එය කෙටුම්පතක ඇති හරයට පටහැනි ප්‍රධාන වෙනස්කම් පාර්ලිමේන්තු කාරක සභා අවස්ථාවේදී ගෙන නොඑන බවට ආණ්ඩුව ලබාදුන් පොරොන්දුව කඩකිරිමකි. එය, විශේෂයෙන්ම ඉහත සඳහන් කළ සිංහල බෞද්ධ බලවේග ඉවත් කිරීම හොඳ යැයි කී දහනව වන සංශෝධනයෙන් ගෙන ආ ජාතික ආණ්ඩු සංකල්පයය. විසිවන සංශෝධන මුල් කෙටුම්පතේ නොතිබූ එය සම්මත වූ විසිවන සංශෝධනයට ඇතුලත්ව ඇත. එහි තේරුම වන්නේ පාර්ලිමේන්තු කාරක සභා අවස්ථාවේදී එම බරපතල සංශෝධනය ආණ්ඩුව විසිවන සංශෝධනයට ඇතුලත් කර ඇති බවයි.
දැන් ඊටද ඉහත සඳහන් කළ සිංහල බෞද්ධ බලවේගවල විරුද්ධත්වය එල්ල වී ඇත. ඒ මෙම අමු සිංහල බෞද්ධ ආණ්ඩුව වෙනත් පාර්ශවයක් සමඟ හෙවත් පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරන දෙමළ හෝ මුස්ලිම් දේශපාලන පක්ෂයක් එකතුවී ජතික ආණ්ඩුවක් සාදයිද යන බය නිසා විය හැකිය. මන්ද එවැනි ක්‍රියාවකිනුත් සිදුවන්නේ මේ සිංහල බෞද්ධ ආණ්ඩුවේ සුජාතභාවය පළුඳුවීම නිසාය. විසිවන සංශෝධනය මගින් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට එක්කර ඇති එම ප්‍රතිපාදනය අනුව ආණ්ඩුව හෙවත් ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණට පාර්ලිමේන්තුවේ වැඩිම ආසන දිනාගෙන ඇති පක්ෂය ලෙස පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරන තවත් පක්ෂයක් හෝ කණ්ඩායමක් සමඟ ජාතික ආණ්ඩුවක් නිර්මාණය කළ හැකිය. එහිදී උපරිම කැබිනට් අමාත්‍යවරුන් සංඛ්‍යාව 30ක් හා අනෙකුත් අමාත්‍යවරුන් සංඛ්‍යාව 40ක් යන සීමාව අදාල වන්නේ නැත.
ඒ අනුව නුදුරු දිනක කලකිරීම් සමනයට සැළකීමට තනතුරු දීම සඳහා හා ආණ්ඩුව අසීරු අවස්ථාවලින් බේරා ගැනීමට උදව් කළ පිරිස්වලට සැළකීම සඳහා ජාතික ආණ්ඩුවක් බිහිවුනහොත් ඒ සම්බන්ධයෙන් පුදුම විය යුත්තේ ඉහත කී සිංහල බෞද්ධ බලවේගමය.■
