මං බාරගන්නවාලු
විසිවැනි සංශෝධනය ගැන කැබිනට් මණ්ඩලයේ කතා කරන විට උණුසුම් තත්වයක් ඇති වී තිබෙන බව මේ වන විට මාධ්‍යවේදීන්, ආණ්ඩුවේ නායකයන් ඇතුළු බොහෝ දෙනෙකු දන්නා ප්‍රසිද්ධ රහසක් වී ඇත. නොයෙකුත් මාධ්‍ය ආයතන පවා ඒ ගැන විවිධාකාරයෙන් වාර්තා කර තිබුණි. ගැටුම්කාරී තත්වය යටපත් කරන්නට විස්සේ වගකීම ජනපති බාරගනී වැනි සිරස්තල ඇතැම් මාධ්‍ය යොදා තිබුණි. ජනාධිපති වගකීම බාරගැනීම මහා වැදගත් දෙයක් ලෙස ඔවුන් සලකා තිබුණි.
විස්සේ වගකීම ජනාධිපති බාරගන්නේ නැතිව විපක්ෂ නායක බාරගන්නදැයි ඔවුන් නිකමට කල්පනා කර නොතිබුණා විය හැක.
අලුත්ම තත්වය විස්ස හත්පොළේ ගාගෙන තිබුණත් එහි කිසිම වෙනසක් කරන්නට ජනාධිපතිවරයා කැමැත්තක් නොදැක්වීමය. හිතුවක්කාර ලෙස තමන් ගෙනා සංශෝධනයම සම්මත කරගන්නට ඔහු උත්සාහ කරන බව කැබිනට් මණ්ඩලයේදී පෙනී ගිය බව ඇතැම් ඇමතිවරු කියති.
විසිවැනි සංශෝධනය ගැන ආණ්ඩුවේ සාමාජිකයන් සහ ආණ්ඩුවට හිතවත් පුද්ගලයන් පවා ඉන්නේ දැඩි විරෝධයකින්ය. ආණ්ඩුවේ නායකයන් මෙවැනි අටමගලක් කරගහන්නට සිදුවීම ගැන ඉන්නේ කේන්තියකිනි. ආණ්ඩුවේ නායකයන් කැබිනට් මණ්ඩලයට විස්ස ගෙනත් අත්හැරියාට, එය සමාජය ඉදිරියේ සාධාරණීකරනය කරන්නට සිදුව ඇත්තේ පෙර කී නායකයන්ටය. එය හිසරදයක් වී ඇති බව එවැනි නායකයන් අප හා කියන කතාවය.
සමහර නායකයෝ විසිවැනි සංශෝධනය ගැන තමාගේ නිල අදහස දැන්ම ප්‍රකාශ කළ නොහැකි බව අප සමග පැවසූහ. තමන් විස්සට විරුද්ධ නමුත්, ආණ්ඩුවේ සාමාජිකයෙකු ලෙස තමන්ට ඒ ගැන කිව නොහැකි බව ඔවුහු කීහ. එලෙස ඔවුන්ගේ මුඛයටද දැන් මුඛවාඩම් දමා ඇත.
ආණ්ඩු හිතවාදී නායකයෙකු යැයි කියන මහාචාර්ය මැදගොඩ අභයතිස්ස හිමි කර තිබුණු ප්‍රකාශයක් ඇතැම් මාධ්‍ය වාර්තා කර තිබුණි. ඒ විසිවැනි සංශෝධනය ගැන විමසන විට තමන් වැනි පුද්ගලයන්ද අපහසුතාවට පත් වන බව එහිමියන් කියා තිබුණි. ගුණදාස අමරසේකර වැනි නායකයන්ටත් ඇති මතවාදී බලය අවතක්සේරු කළ නොහැක. ඕනෑ තැනකට ගිය විට ආණ්ඩු විරෝධීන් මෙන්ම ආණ්ඩු හිතවාදීන්ද විසිවැනි සංශෝධනයේ පුංචි අඩුපාඩුවක් හෝ දකින බව පෙනෙන්නට ඇත.
මෙම විරෝධතා හමුවේ විසිවැනි සංශෝධනය ගැන සලකා බැලීම සඳහා ආණ්ඩුවේ කමිටුවක් පත් කර තිබුණි. එම කමිටුවේ වාර්තාවක් අගමැති මහින්ද රාජපක්ෂ වෙත ලබා දී තිබුණේ කැබිනට් මණ්ඩලයට ඉදිරිපත් කිරීම සඳහාය.
එම කමිටුවේ යෝජනා විසිවැනි සංශෝධනයේ මූලික අරමුණ වූ ස්වාධීන කොමිෂන් සභා දුර්වල කිරීමත්, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාව අහෝසි කිරීමත්, ජනපතිට පත් කිරීමේ බලතල ලබාගැනීමට උත්සාහ ගැනීමත් යන ප්‍රතිගාමී අරමුණුවලට අභියෝගයක් වන අන්දමේ යෝජනා නොවීය. ඒවා විස්සේ සුළු වෙනස්කම් කිහිපයක් පමණි.
විගණන කොමිෂන් සභාව අහෝසි නොකිරීම, ද්විත්ව පුරවැසියන්ට ජනාධිපතිධුරයට පත්විය නොහැකි නමුත් පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයෙකු ලෙස පත්වීමට ඉඩකඩ ලබාදීම, ජනාධිපතිවරයාට එරෙහිව මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සම් ගොනු කිරීමට අවස්ථාව ලබාදීම, අමාත්‍ය මණ්ඩලයේ සීමාව පවත්වාගෙන යෑම, ඒකීයභාවය ආරක්ෂා කරගැනීම පිළිබඳ දිවුරුම එලෙසම තබාගැනීම, මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ සාමාජික සංඛ්‍යාව වෙනස් කිරීම ඇතුළු යෝජනා එම කමිටු වාර්තාවෙහි තිබී ඇතැයි අප සමග අදහස් දැක් වූ ආණ්ඩුවේ ප්‍රබලයෙකු කීය.
මේ යෝජනා එක්තරා දුරකට මහින්ද රාජපක්ෂගේ පැත්තෙන් ආ ඒවාද වෙයි. අගමැති මහින්ද රාජපක්ෂගේ බලය 20 වැනි සංශෝධනයෙන් දුර්වල වෙයි. එවැනි පසුබිමක ඔහුට වැදගත්කමක් මෙවැනි වෙනස්කම් කිහිපයක් ඉදිරිපත් කිරීමෙන් ලැබෙන්නට තිබුණි. එහෙත් කැබිනට් රැස්වීමට එම කමිටු වාර්තාව ඉදිරිපත් කර තිබුණේ නැත. ඒ ගැන කතා කර තිබුණේත් නැත. වාසුදේව නානායක්කාර, විමල් වීරවංශ ඇතුළු කැබිනට් මණ්ඩල සාමාජිකයන් පිරිසක් විසිවැනි සංශෝධනය ගැන කතා කර තිබුණි.
එහෙත් එම කමිටු වාර්තාවෙහි ඇති යෝජනා පිළිගැනීමටත් ජනාධිපතිවරයා සූදානම් වී නොමැත. විසිවැනි සංශෝධනය තමන්ගේ වුවමනාවට ගෙන එන එකක් බවත්, එයට විරුද්ධ නම් 19ම (19 කියා තනි එකක් නැත. ඔහු ඉන් අදහස් කරන්නට ඇත්තේ දැන් පවතින ව්‍යවස්ථාව යන්න විය හැක.) තබාගන්නා ලෙසත් ඔහු කියා ඇත. දැනට ඉදිරිපත් කළ කෙටුම්පතම සම්මත කරගත යුතු බවත්, වෙනස් කළ නොහැකි බවත් ඔහු කියා ඇත. තවදුරටත් ඔහු කියා ඇත්තේ එවැනි යෝජනා තිබේ නම්, ඒවා අලුත් ව්‍යවස්ථා පිළිබඳ කමිටුවට ඉදිරිපත් කරන ලෙසය. තමන්ට විශාල ජනවරමක් තිබෙන බවත් විස්ස ගෙන එන්නේ එම ජනවරම අනුව බවත් ඔහු කියා තිබේ.
දැනට ආණ්ඩුවේ ඇතැම් නායකයන් කල්පනා කරමින් ඉන්නේ සංශෝධනය පාර්ලිමේන්තුවේ කමිටු අවස්ථාවට ඉදිරිපත් කළ පසු එහිදී යම් වෙනසක් කරගන්නටය. එහෙත්, ඒ වන විට සිදු විය යුතු හානිය සිදු වී හමාරය.
විස්ස හැදුවේ කවුදැයි පසුගිය සතියේ බොහෝ අය විමසීය. සමගි ජන බලවේගය විස්ස හැදුවේ කවුදැයි ප්‍රචාරයක්ද කර තිබුණි. අලි සබ්රි එය හැදුවේ තමා නොවන බව කීය. මෙවැනි උළව් සාමාන්‍යයෙන් කරගහන ජී.එල්. පීරිස් මහාචාර්යවරයාත් ඉදිරියට අඩිය තැබුවේ නැත. වියත්මගේ සීතා අරඹේපොල වැනි අය පවා විස්ස හැදුවේ කවුදැයි දන්නේ නැතැයි කීය. අන්තිමේ විස්ස හැදුවේ කවුද යන ප්‍රශ්නය මාධ්‍යවලින් ඉහළට මතු වී තිබුණි. ජනාධිපති වගකීම බාරගත් බව ඉහළින් මාධ්‍ය වාර්තා කර තිබුණේ ඔය පසුබිමේය.
අත්දැකීම් සහිත දේශපාලනඥයන් වන මහින්ද රාජපක්ෂ වැනි අය පවා ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධන තමන්ගේ ඒවා බව ප්‍රසිද්ධියේ පෙන්වන්නට උත්සාහ කළේ නැත. 18 වැනි සංශෝධනයට කරගහන්නටත් වෙනම උදවිය සිටියේය. මහින්ද රාජපක්ෂ හිටපු ජනාධිපතිවරයා 18 වැනි සංශෝධනයෙන් පසුව පවා කීවේ තමාගේ ප්‍රතිපත්තිය විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය අහෝසි කිරීම බවය. කෙතරම් පරස්පර වුණත් ශූර දේශපාලන නායකයෙකු තමාගේ ආරක්ෂාවට වෙනත් කෙනෙකු පංගරාත්තු කිරීමට මහින්ද රාජපක්ෂ දක්ෂ විය.
මෙය ගෝඨාභය රාජපක්ෂ නම් ජනාධිපතිවරයාගේ අවසානයෙහි ආරම්භය බව පෙනේ. ආණ්ඩුවේ සිටින සහ ආණ්ඩුවට හිතවත් සියල්ලන් වචනවලින් ජනාධිපතිවරයා ඉහළටම ඔසවා තබන නිසා තමන් කියන ඕනෑ දෙයක් පිළිගැනීමට ඔවුන් සූදානම් යැයි ජනාධිපතිවරයා කල්පනා කරනවා විය හැකිය. දේශපාලනය නුහුරු නායකයෙකු වන ඔහුගේ දෑස් එහෙයියන් නිසා අන්ධ වී තිබෙනවා විය හැකිය. එහෙත් දැන් ඔහුට තිබෙන රශ්මිය දුර්වල වෙද්දී මෙවැනි සිදුවීම්වලදී උද්දච්ච ලෙස කටයුතු කිරීමෙහි ප්‍රතිඵල පොළියද සමග ඔහුට භුක්ත විඳීමට සිදුවනු ඇත.
එජාප කෘත්‍යාධිකාරිය
සති ගණනක් තිස්සේ ප්‍රමාද වූ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ නායකයා තේරීමේ කෘත්‍යාධිකාරී මණ්ඩල රැස්වීම පවත්වනු ලැබීය. නායකයා වෙනුවට නියෝජ්‍ය නායකයා තෝරනු ලැබීය. සියල්ලන් එකඟ වී පත් කිරීම් කරන බව කීවත් එම පත්කිරීම වෙනුවෙන් ඡන්දයක් පවත්වා තිබුණි.
‘මහමැතිවරණයේදී අපට ලැබුණේ පරාජයක් වුණත්, පක්ෂය ප්‍රතිසංවිධානය කරන්න අවස්ථාවක් ලැබුණා. විශේෂයෙන් රජයක් ලැබුණාම අපි පාක්ෂිකයන්ගෙන් ගොඩක් දුරස් වුණා. ඒ නිසා තමයි අපට මහමැතිවරණයේදී මේ ප්‍රතිඵලය ලැබුණේ. මම හිතනවා ඉදිරියේදි පක්ෂය නිසි තැනට ගෙන එන්න පුලුවන් වේවි කියලා. මම හිතනවා පාක්ෂිකයන්ගේත්, කෘත්‍යාධිකාරී මණ්ඩලයේත් සියළුදෙනාගේම විශ්වාසයෙන් නායකත්වයට ඉදිරිපත් වෙන්න. රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා දෙසැම්බර් මාසයේදී අලුත් නායකයාට බාරදීම සඳහා සූදානම් බව.’
මෙම ඡන්ද විමසීමේදී රුවන් විජයවර්ධනට ඡන්ද 28ක් ලැබෙද්දී රවී කරුණානායකට ඡන්ද 10ක් ලැබීම බොහෝ අය දුටුවේ එක් කෝණයකින් පමණි. ඒ ඔහුට අඩු ඡන්ද ප්‍රමාණයක් ලැබීමක් ලෙසය. එහෙත් තවත් කෝණයකින් බැලූ කල රවී කරුණානායක ඡන්ද දහයක්ම ලැබීම මඳක් තීරණාත්මක ලෙස සැලකිල්ලට ගත යුතුය. මෙතෙක් රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාට හිතවත් පිරිස් හුවා දැක්වුවේ රුවන් විජයවර්ධනට කෘත්‍යාධිකාරී මණ්ඩලයේ සියළුදෙනා කැමති බවය. එසේ නම් මේ තරම් පිරිසක් රවී කරුණානායක වැනි අප්‍රකට නායකයෙකුට ඡන්දය දුන්නේ ඇයි. එක් හේතුවක් රවී කරුණානායක නොයෙකුත් ක්‍රමවලින් පක්ෂය තුළ බලයක් ගොඩනගාගෙන සිටීමය. එහෙත් තවත් හේතුවක් ඇත.
ඒ රවී කරුණානායකට ඡන්දය ලබාදුන් පිරිස පක්ෂ නායකත්වයට කරු ජයසූරිය පත් කළ යුතු බව යෝජනා කරන පිරිසක් වීමයි. පසුගිය කාලසීමාවේ නවීන් දිසානායක, රවී කරුණානායක, අර්ජුණ රණතුංග ඇතුළු පිරිසක් කරු ජයසූරියට එජාප නායකත්වය ලබාදිය යුතු බව යෝජනා කර තිබුණි. මෙම ඡන්දයේ සිටියේ රවී කරුණානායක නිසා රුවන්ට විරුද්ධව ලැබුණේ ඡන්ද දහයක් පමණි. එහෙත්, ඊට වඩා ජනප්‍රිය නායකයෙකු රුවන්ට විරුද්ධව ඉදිරිපත් වී තිබුණේ නම් ප්‍රතිඵලය මීට වඩා වෙනස් වීමට ඉඩ තිබුණි.
දැන් කරු ජයසූරියට පක්ෂපාතී අය පෙන්වන්නේ, පක්ෂයේ නායකත්වයට පත් කරන්නට පූර්ණ එකඟත්වයක් ඇතැයි කියූ රුවන්ට විරුද්ධව ඡන්ද දහයක් වැටුණේ කෙලෙසද කියාය. රවී කරුණානායක පත් නොවීම නම් යහපත්ය. එහෙත් පත් වූ පුද්ගලයා රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාගේ සමීපතමයෙක් වීම නම් විශාල අභියෝගයක් විය.
එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ නායකත්වයට පවුලේ කෙනෙකු පත් කිරීමට තමා විරුද්ධ බව මෙම පත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් අදහස් දක්වමින් අර්ජුණ රණතුංග කියා තිබුණි. දෙසැම්බර් දක්වා රනිල් වික්‍රමසිංහ නායකත්වයේ සිටීමට උත්සාහ කළත් එජාප නායකත්ව ප්‍රශ්නය තවම අවසන් නැත. කරු ජයසූරිය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින කණ්ඩායම නායකත්වයේ වෙනසක් වෙනුවෙන් තවමත් සාකච්ඡා කරමින් සිටී. ඒ අතර රනිල් වික්‍රමසිංහගේ තනි වුවමනාවට රුවන් විජයවර්ධන ඉහළට ගැනීම ගැන නවීන් දිසානායක හා අකිල විරාජ් කාරියවසම් වැනි නායකයන් දැඩි කළකිරීමකින් සිටින බවත් වාර්තා වෙයි.
දැන් අභියෝගය ඇත්තේ රුවන් විජයවර්ධන අතය. ඔහුට නායකත්වය ඕනෑ නම්, අභ්‍යන්තර ප්‍රතිවිරෝධතා කළමණාකරණය කරගැනීමේ හැකියාව ඔහු සතු විය යුතුය.
සල්ලි මිටි ගණන්
වාර්තාවන ආකාරයට ආණ්ඩුවේම ඇතැම් නායකයන් විස්සට එරෙහිව ඡන්දය දීම හෝ පාර්ලිමේන්තුවට නෑවිදින් සිටීම ගැන කල්පනා කරමින් සිටී. ඒ ගැන සමගි ජන බලවේගයේ නායකයන් සමග කතාබහ කර ඇත. සමහර නායකයන්ට ඇමතිකමක්වත් නැත. හරිහැටි පිළිගැනීමකුත් නැත. එසේ තිබියදී මෙවැනි සංශෝධනයකට අත ඔසවන්නේ ඇයිදැයි ඔවුන් කල්පනා කරනවා විය හැක. මන්ත්‍රීවරුන් කිහිපදෙනෙකු නෑවිදින් සිටියහොත් තුනෙන් දෙක නැතිව විස්ස කොට උඩ යෑම නැවැත්විය නොහැක.
එලෙස තිබියදී, මන්ත්‍රීවරුන් විස්ස සම්මත කරන්නේ කෙලෙසදැයි කෙනෙකු විමසනු ඇත. විපක්ෂ නායක සජිත් ප්‍රේමදාස නම් කියා ඇත්තේ දැනටමත් විපක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරුන් බාගන්නට සල්ලි මිටි ගණන් සූදානම් කර හමාර බවය. එමෙන්ම එලෙස ආණ්ඩුවට ගියොත්, එම පුද්ගලයන්ට එරෙහිව විනය පියවර ගැනීමටත් ඔවුන් සූදානමින් සිටී. ඒ අනුව යම් කෙනෙකු මන්ත්‍රීකමත් අහිමි කරගෙන ප්‍රතිගාමී සංශෝධනයකට අත උස්සනවානම්, එලෙස අත උස්සන්නේ ඇයිදැයි රටේ පුරවැසියන් සිහි තබාගැනීම වටී.
ඊට අමතරව ආණ්ඩුවේ නායකයන්ගේ කැමැත්ත දිනාගැනීම සඳහාත් උපක්‍රම යොදමින් සිටී. ඇමති මණ්ඩලයේ සීමාව ඉවත් කිරීමේ යෝජනාව ඒ වෙනුවෙනි. එලෙස සීමාව ඉවත් කළ පසු කැබිනට් ඇමතිකම් ලබාදෙන බවත්, රාජ්‍ය ඇමතිකම් ලබා දෙන බවත් ඒ ඒ මට්ටම්වල සිටින අයට පොරොන්දු වී ඇතැයි තිරය පසුපස ඇසෙන කතාවය.
මංගලගේ ව්‍යවස්ථාව
මේ දිනවල මංගල සමරවීර, චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරණායක, මලික් සමරවික්‍රම ඇතුළු පිරිසක් නව සිවිල් ව්‍යාපාරයක් සඳහා සැලසුම් සකස් කරමින් සිටී. ඔවුන්ගේ මූලික ඉලක්කය නව ව්‍යවස්ථාවක් සකස් කිරීමය.
‘ව්‍යවස්ථා යෝජනාවලියක් සඳහා රට වටේට යන වැඩක් අපි කරන්නේ. ඒක ඩිසයින් කරනවා තවම. තවම නමකින් පටන්ගත්තේ නැහැ. එහෙත් ඉක්මනට පටන්ගන්නවා. අපි කමිටුවක් හදනවා. කමිටුවේ කාර්යභාරය ව්‍යවස්ථාවක් පිළිබඳ මහජන මතය විමසීම.’ මේ පිළිබඳ අදහස් දක්වමින් මංගල සමරවීර මහතාගේ හිතවතෙකු කීය. වාර්තාවන ආකාරයට මෙම වැඩසටහන සඳහා ඩාලි පාරේ කාර්යාල ගොඩනැගිල්ලක්ද ලබාගෙන ඇත.
නලින්දගේ පරස්පරය
සැප්තැම්බර් 17 දිනැති දිවයින පුවත්පතේ සම්මුඛ සාකච්ඡාවකදී ජවිපෙ හිටපු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී වෛද්‍ය නලින්ද ජයතිස්ස නැවත වතාවක් පළාත් සභා ක්‍රමයට එරෙහිව අදහස් දක්වා තිබුණි. ‘පළාත් සභා නැතිව වසර තුනක් දැන් ගත වුණා. ඒ අනුව වසර තිස් තුනක් තුළ ඔප්පු කර තිබෙන්නේ අප රටේ පරිපාලන ව්‍යූහයට පළාත් සභා ක්‍රියාවලිය බාධාවක් වී ඇති බවයි. ඇත්තටම එය සුදු අලියෙක් බවට ඔප්පු වෙලා අවසන්. මේ නිසා පළාත් සභා ගැන ආණ්ඩුව තීරණයක් ගත යුතුයි. පළාත් සභා ක්‍රමය රටට හඳුන්වා දුන්නේ ජනතාවගේ අදහස් විමසන්නේ නැතිවයි. ඒ නිසා පළාත් සභා අවශ්‍යද නැද්ද යන්න ජනමත විචාරණයක් පවත්වා ජනතාවගේ අදහස ලබාගැනීම කළ යුතුයි.’
මෙවැනි ප්‍රකාශයක් ඇසූ පමණින් විමසිලිමත් පුරවැසියෙක්ට ඇති වන්නේ බියකි. මේවා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට පක්ෂ අදහස් නොවේ. වසංගතය නිසා මාස කිහිපයක් පාර්ලිමේන්තුවත් වසා තිබුණි. එම කාලසීමාවේ කවුරුන් හෝ පාර්ලිමේන්තුව ගැනත් ඔය ප්‍රකාශය වාගේ එකක් කළා නම් කුමක් සිදුවනු ඇතිද. පාර්ලිමේන්තුවත් සුදු අලියෙක් බව කීවා නම් කුමක් සිදු වේවිද.
පළාත් සභා ක්‍රමය පිළිබඳ මාතෘකාව ‘සුදු අලි’ පිළිබඳ මාතෘකාවක් නොව බලය බෙදීමට පක්ෂද, විරුද්ධද යන කාරණාවට අදාල මාතෘකාවක් බව ජවිපෙ නොදන්නවා විය හැකිද. මෙය ශ්‍රී ලංකාවේ දේශපාලනය පිළිබඳ ඉතා තීරණාත්මක මාතෘකාවකි. ජවිප නායකයන් මෙවැනි ප්‍රකාශයක් කළ පසු, ජාතික ජන බලවේගයේ සිටින ප්‍රගතිශීලී නායකයන් ඒ ගැන කෙලෙස සැලකිල්ලට ගනු ඇතිදැයි බලාගත යුතුය.■
