සමගි ජන බලවේගයේ ලේකම්
රංජිත් මද්දුමබණ්ඩාර
සමගි ජන බලවේගය 20 වැනි සංශෝධනය රටේ විශාලම දේශපාලන ප්‍රශ්නය විදියට සලකන්නේ ඇයි?
දහඅටවැනි සංශෝධනයෙන් හදපු ඒකාධිපති ජනාධිපති බලය 19 වැනි සංශෝධනයෙන් සීමා කළා. 19 වැනි සංශෝධනය සම්මත කරගැනීම ලෙහෙසි පහසු කටයුත්තක් වුණේ නැහැ. ඒ වෙනුවෙන් විශාල අරගලයක් කරන්න වුණා. පුරවැසියන් වගේම දේශපාලන පක්ෂ පවා විශාල සාමූහික වෙහෙසක් ඒ වෙනුවෙන් දැරුවා. 19 ගෙනාවේ ජනතාවගේ අයිතිය ශක්තිමත් කරන්න. 20 ගේන්නේ ඒ අයිතිය දුර්වල කරන්න.
එජාපය හැත්තෑඅටේ ව්‍යවස්ථාවේ බලතල දුර්වල කරන්න කතා කරද්දී එදා විරුද්ධව හිටපු කණ්ඩායම් බලතල ශක්තිමත් කරන්න වැඩ කිරීම පුදුම තත්වයක් නේද?
හැත්තෑඅටේ ව්‍යවස්ථාව ජේආර් ජයවර්ධන මැතිතුමා ගෙනාවේ මේ රට සංවර්ධනය කරන්න කියලා. ඒ වෙලාවේ දැන් ආණ්ඩුවේ ඉන්න කණ්ඩායම් විරුද්ධ වුණා. ඊට පස්සේ අනූහතරේ, දෙදාස් පහේ, දෙදාස් දහය, දෙදාස් පහළොව වෙනතුරු ජනාධිපතිවරණවලදී කීවේ විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය නැති කරන්න කියලයි. එහෙම කීව කණ්ඩායම අනෙක් පැත්ත ගහන්නේ ඇයි. ආපස්සටම යන්නේ ඇයි. එපා කියපු අයම දැන් ජේ.ආර්.ගේ හැත්තෑඅටේ ව්‍යවස්ථාවට එහා ගිහින් හැත්තෑඅට ප්ලස් එකක් හදාගන්න යනවා. වැඩි බලයක් ලබාගෙන ඒකාධිපති පාලනයකට යන්න හදනවා. පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වෙනුවෙන් හැමෝම කතාකරනවා. ඒක ඒ පක්ෂයේ අය පවා පිළිගනීවි. එහෙත් පාර්ලිමේන්තුවට වගකියන ජනාධිපතිවරයෙක් වෙනුවට ජනාධිපතිට වගකියන පාර්ලිමේන්තුවක් දැන් තියෙන්නේ.
මිනිස්සුත් ජනාධිපතිට වගකියන්න ඕනෑ තැනට පත්වේවි…
ඒක තමයි. අගමැතිවරයාත් බල රහිත මිනිහෙක් බවට පත් කරනවා. සමහරවිට අගමැතිවරයාගේ බලතල දුර්වල කරන එක සාමාන්‍ය පුරවැසියාට බරපතල තත්වයක් විදියට නොදැනෙනවා විය හැකියි. කලින් ජනාධිපති සහ අගමැති අතර ගැටුම් ඇතිවුණ නිසා එක්කෙනෙක් දුර්වල වෙන එක හොඳ බවත් හිතනවා ඇති. එහෙත් අගමැතිගේ බලය දුර්වල වීම නරක තත්වයක්. අගමැති කියන්නේ පාර්ලිමේන්තුවෙන් තේරී පත්වෙන ආණ්ඩුවේ ඉහළම නායකයා. ඔහු පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරනවා. අපි කියන්නේ 19 වැනි සංශෝධනයෙහි වරදක් තිබුණේ නැහැ. ඒ කාලයේ හිටපු අගමැතිවරයාගේ සහ ජනාධිපතිවරයාගේ තමයි වරද තිබුණේ. ඒක ව්‍යවස්ථාවේ වැරැද්දක් නෙවෙයි.
ඒ ගැන මිනිසුන්ට තිබුණු කළකිරීම පාවිච්චි කරලා මෙයාලා ව්‍යවස්ථාව වෙනස් කරනවා නේද?
සමහර මිනිසුන් ව්‍යවස්ථාව ගැන දන්නේ නැහැ. ඒ නොදැනුවත්කම පාවිච්චි කරලා එයාලා බලය වැඩි කරගන්න උත්සාහ කරනවා.
ආණ්ඩුවේ අයත් 20 වැනි සංශෝධනයේ අඩුපාඩු පෙන්වනවා නේද?
අපි දන්නවා 20 වැනි සංශෝධනයට ගොඩක් අය විරුද්ධයි. ඕකට කොහොටමවත් තුනෙන් දෙක ලැබෙන්නේ නෑ. ඒක විශ්වාසයෙන් කියන්න පුලුවන්. අපි දන්න මන්ත්‍රීවරුන් කිහිපදෙනෙක්ම තමන්ගේ පිළිකුල ප්‍රකාශ කරලා තියෙනවා. ඔවුන් අපට කියන්නේ තමන්ට කට අරින්න බැරි බව. විපක්ෂයේ ඉන්න අය විදියට අපට කට අරින්න කියලා ඔවුන් ඉල්ලනවා. ඒ තත්වය අනුව 20 වැනි සංශෝධනය වෙලාවේ ඡන්දය ප්‍රකාශ නොකර ඉන්න ආණ්ඩුවේ සමහර අය කටයුතු කරන්නට ඉඩ තියෙනවා. අපි දැන්ම නම් ගම් හෙළි කරන්නේ නැහැ. එහෙත් අපි එවැනි අය එක්ක සාකච්ඡා කරමින් ඉන්නවා. 20 වැනි සංශෝධනයට අකමැති අයට අපේ සහයෝගය ලැබෙනවා. දැනට කියන්න පුලුවන්, ඔවුන් එක්ක බොහොම ලස්සන ගනුදෙනුවක් යනවා කියලා.
ආණ්ඩුවේ ඇතුළේ විරෝධයට ඉහළින් තැනක් නැති පාටයි නේද?
මේ සම්බන්ධ විරුද්ධත්වය ප්‍රකාශ කරපු අයත් ඇතුළත් කරලා අගමැතිගේ කමිටුවක් හැදුවා. අපට ආරංචි විදියට ජනාධිපති ඒ කමිටු වාර්තා දාන්නත් එපා කියලා. ඒකාධිපති විදියට ජනාධිපතිවරයා කටයුතු කරලා තියෙනවා.
ව්‍යවස්ථාව හැදුවේ කවුද කියලා සමගි ජන බලවේගයේ සමහර අය ප්‍රශ්න කළා නේද?
ඉතින්, අගමැතිත් ව්‍යවස්ථාව තමන්ගේ නෙවෙයි කිව්වා. ජී.එල්. පීරිස් මහත්තයාත් නෑ කිව්වා. අලි සබ්රි මහත්තයාත් නෑ කිව්වා. අන්තිමේ ජනාධිපතිවරයාටම මම තමයි හැදුවේ කියලා කියන්න සිද්ධවෙලා. ජනාධිපතිවරයා හැරුණාම මේකට කර ගහන්න කෙනෙක් නැති බව පේනවා.
ආණ්ඩුවේ සමහර අය 20ට විරුද්ධව සිටියදීත් පක්ෂව ඡන්දය දෙන්න ඉඩ තියෙනවා නේද?
අනිවාර්යයෙන්. ඔය සමහර නායකයන් දාහත්වැනි සංශෝධනයට ඡන්දය දුන්නා චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග මැතිණිගේ කාලේ. 18ටත් 19ටත් ඡන්දය දුන්නා. ඒ ඒ වෙලාවේ නායකයන් කියන කියන එකට අත උස්සන අය තමයි ඒ පැත්තේ ඉන්නේ. ඒ වගේ අය පාර්ලිමේන්තුවට එවීම ගැන අපි කණගාටු වෙනවා. ඕවා දකිද්දී අපට නම් හිනා.
සමගි ජන බලවේගයේ නායකයන් වරප්‍රසාද වෙනුවෙන් විස්සට පක්ෂ වේවිද?
දැන් ආණ්ඩුවේ ටකේ හෙල්ලෙනකොට අපේ ඒවා හොල්ලන්නේ කොහොමද කියලා බලනවා. අපි ඒ ගැන දන්නවා. සමගි ජන බලවේගව විස්සට දැඩිව විරුද්ධයි. අපි ඉදිරියේදී නිල වශයෙන් විස්සට විරුද්ධ තීන්දුවක් ගන්නවා. ඒ අනුව අපේ කවුරුහරි 20 සංශෝධනයට පක්ෂව ඡන්දය දුන්නොත් අපි ක්‍රියාත්මක වෙනවා. ඔවුන්ට විනය පියවර ගන්නවා. මන්ත්‍රීධුරය අහෝසි කිරීම දක්වා යන්න පුලුවන්.
දහනවය ප්ලස් කියලා සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා කීව වැඩපිළිවෙල මොකක්ද?
දහනවවැනි සංශෝධනයට වඩා එහා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී තැනකට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව හා පාලන ක්‍රමය ගෙනියන්න පුලුවන්. දහනවයේත් අඩුපාඩු ඇති. ඒ අඩුපාඩු සොයා බලා නිවැරදි කිරීම තමයි දහනවය ප්ලස් කියන්නේ. ස්වාධීන කොමිෂන් සභාවල බලතල සම්බන්ධ ප්‍රශ්නයක් තිබුණා. ඇතැම් ඒවා හරිහැටි ක්‍රියාත්මක නොවූ බවට චෝදනා තිබුණා. ඒවා නිවැරදි කරන්න ඕනෑ.
ප්‍රේමලාල් ජයසේකර මන්ත්‍රීවරයා පාර්ලිමේන්තුවට ගෙනාපු වෙලාවේ සමගි ජන බලවේගය විශාල විරෝධයක් දැක්වුවා…
අපි සිදුවීම් අනුව ප්‍රතිචාර දක්වන්න ඕනෑ. මිනීමරුවෙක් පාර්ලිමේන්තුවට ගෙන ඒම බරපතල තත්වයක්. ඒ නිසා තමයි අපි හිතුවේ මේක ජාතික මට්ටමෙන් පමණක් නොවෙයි, ජාත්‍යන්තර මට්ටමෙන් අවධානය යොමු විය යුතු කාරණාවක් බව. රටේ මිනිසුන් මේ ගැන දැනගන්න ඕනෑ බව. මරණීය දණ්ඩනය හිමි කෙනෙකුගේ පුරවැසි අයිතීන් පවා නැති වෙනවා. එහෙම තිබියදී එවැනි කෙනෙක්ට නීති හැදීමේ බලය දීම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට නිගා කිරීමක්. කතානායක ගත් අත්තනෝමතික තීන්දුවක්. කතානායකට යම් බලතල තිබුණත්, මිනීමරුවෙක් පාර්ලිමේන්තුවට ගේන්න බලයක් කතානායකවරයාට නැහැ. මේකෙන්ම තේරෙනවා මේ ආණ්ඩුව යන්නේ කොහාටද කියලා. මේ ජනාධිපතිවරයා යන්නේ කොහාටද කියන එකත් ඒකෙන් තේරෙනවා.
අයිතීන් කිහිපයක් ඉල්ලලා උපවාස කළ බන්ධනාගාරගත සිරකරුවන්ට අයිතීන් නොදෙන බව කියද්දී, අපරාධකරුවෙක් පාර්ලිමේන්තු ගෙනාවා නේද?
ඔය දෙගොල්ලන්ටම අයිතිය දෙන්න ඕනෑ නැහැ. එයාලාත් හොඳ මිනිසුන් නෙවෙයි. එයාලා ඉල්ලන්නේත් සාධාරණ ඉල්ලීම් නෙවෙයි. අපි කියන්නේ හැමෝටම එක වාගේ නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන්න කියලයි.
විසිවැනි සංශෝධනය ඉදිරිපත් කිරිමෙන් පසු ආණ්ඩුවට පුරවැසියන්ගෙන් ලැබෙන ප්‍රතිචාර දකින්නේ කොහොමද?
මිනිසුන් තවම එළිපිට අදහස් ප්‍රකාශ කරන්නේ නැහැ. ආණ්ඩුවට ලොකු විරෝධයක් ඉදිරිපත් කරන්නේ නැහැ. මේ ආණ්ඩුව තවම අලුත් වැඩියි. තවම ආණ්ඩුවේ මධුසමය. මිනිසුන් බලාගෙන ඉන්නවා. සේරම එකතුවෙලා ආණ්ඩුවට වදින්න පටන්ගනීවි.
මේ වන විට පාරිභෝගික ප්‍රශ්න ගණනාවක් පැනනැගිලා නේද?
ආණ්ඩුවේ බැරිකම මේකෙන් පේනවා. බඩු මිල ඉහළට නැගලා අවුරුදු පහකට පස්සේ රටේ ජීවන වියදම, උද්ධමනය වැඩිවෙලා තියෙනවා. ආණ්ඩුවට ඒක පාලනය කරගන්න පුලුවන්කමක් නැහැ. ආණ්ඩුව ආපු ගමන් පොහොසතුන්ට බදු සහන දීලා, දුප්පත් මිනිසුන්ට සේවය කරන්නට තිබුණු සල්ලි නැති කරගත්තා. අර බදු සංශෝධනවලින් සිද්ධවුණේ රජයේ ආදායම සීමා වීමක්නේ. ඒ අහිමිවෙච්ච රජයේ ආදායම ජනතාවට සහන ලබාදෙන්නට තිබුණු සල්ලි. ආණ්ඩුවේ ප්‍රතිපත්තිය මේකද කියලා අහන්න ඕනෑ. අද විවෘත වෙළඳපලක් වෙනුවට සිරිමා බණ්ඩාරණායකලා හැත්තෑ ගණන්වල ගෙනල්ලා හැත්තෑහතේ ප්‍රතික්ෂේප වෙච්ච සංවෘත ආර්ථිකයක් ගේන්න හදනවා. එදා හිටපු අය ඒ ක්‍රමයේ අමාරුව දන්නවා. බැඳ තබාගන්නා, ආණ්ඩුවට ඕනෑ විදියට මිනිසුන් කන බොන දේවල් පවා පාලනය කරන ආර්ථික ක්‍රමයක් හදන්න හදනවා.
ආණ්ඩුව කියන්නේ දේශීය කර්මාන්ත ශක්තිමත් කරනවා කියලයි…
මිනිසුන්ට කනබොන දේවල් නැතිව දේශීය කර්මාන්ත ශක්තිමත් කරන්නේ කොහොමද. මූලික අවශ්‍යතා නැතිවුණාම. කන්න බොන්න නැතිකරලා, ඕනෑ එකක් හදාගනිල්ලා කියන්නේ හොඳ ආර්ථික ප්‍රතිපත්තියක් නෙවෙයි. කෘෂිකර්මය සංවර්ධනය කරනවාට අපි පක්ෂයි. මම කෘෂිකාර්මික ප්‍රදේශ නියෝජනය කරන කෙනෙක්. එහෙත් දැන් කෘෂිකර්මය නවීකරණය කරන්නයි ඕනෑ. ඒ වෙනුවට මිනිසුන් බඩගින්නේ තියලා කොහෙන්හරි කන්න හොයාගන්නලු. ආනයනය නැවැත්වුවාට පස්සේ ඉබේම අපනයනය ශක්තිමත් වෙන්නේ නැහැ. ආනයනය හා අපනයනය එකට සිද්ධවෙන දෙයක්.■
