ශ්‍රීලනිපයට ජේආර් ව්‍යවස්ථාව හොඳයිලු ■ දේශපාලන වාර්තාකරු

මෛත්‍රීට තොණ්ඩුවක්

ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයට විසිවැනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේදී තමන්ගේ ස්වාධීනත්වය ප්‍රකාශ කිරීමට හොඳ අවස්ථාවක් කරගත හැකිය. එහෙත්, ශ්‍රීලනිපය එම අවස්ථාව අහිමි කරගන්නා බව පෙනේ. දැනට එම පක්ෂයේ නායකයන් ප්‍රසිද්ධියේ කියා ඇති දේවල්වලින් පෙනෙන ආකාරයට ශ්‍රීලනිපය ඓතිහාසිකව විවේචනය කළ ජේ.ආර්. ජයවර්ධනගේ 1978 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව නැවත වතාවක් සාධාරණීකරණය කිරීමට සිදුව තිබේ.

නැවත වතාවක් යැයි කීවේ 2010දී මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ කාලයේ දහඅටවැනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ගෙනා වෙලාවේත් ශ්‍රීලනිප කණ්ඩායමට එය අගය කරන්නට සිද්ධ වීමය. එහෙත්, අඩු තරමේ එදා එසේ කළේ පක්ෂයේ සභාපති මහින්ද රාජපක්ෂ වූ නිසා බවත්, රාජපක්ෂ ග්‍රහණයට පක්ෂය නතු වී සිටි නිසා බවත් කිව හැකිය. එසේ කියමින්, 2015 වෙද්දී රාජපක්ෂලාගෙන් ශ්‍රීලනිපය නිදහස් කරගැනීමේ මෙහෙයුමක් කළේ මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිවරයාගේ නායකත්වයෙන්ය. පසුපසින් ළඟින්ම හිටියේ දුමින්ද දිසානායකලාය. පසුව දයාසිරි ජයසේකරලා එක් විය. රාජපක්ෂලාගේ ග්‍රහණයෙන් ශ්‍රීලනිපය මුදාගත්තේය.

ශ්‍රීලනිපය නොහැකි වී තිබෙන්නේ එම පක්ෂයේ නායක මෛත්‍රීපාල සිරිසේන කෙළින් තීන්දුවක් නොගන්නා නිසාය. ඔහු කෙළින් තීන්දුවක් නොගැනීමට හේතුව ලෙස ශ්‍රීලනිප නායකයන් අනුමාන කරන්නේ පාස්කු ඉරිදා ත්‍රස්ත ප්‍රහාරය පිළිබඳ චෝදනා මත මෛත්‍රීපාල සිරිසේන අත්අඩංගුවට ගැනීමක් සිදුවේදැයි තිබෙන සැකයය. ඒ අනුව මෛත්‍රීපාල සිරිසේනටත් නීතිය ක්‍රියාත්මක වේදැයි තිබෙන බියය. එලෙස සැක කිරීම සාධාරණය. තත්වය එලෙස නම්, විසිවැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය සම්මත වනතුරු මෛත්‍රීපාල සිරිසේන අත්අඩංගුවට ගැනීමක් හෝ නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීමක් සිදු නොවනු ඇත. අන්තිමේ ජේ.ආර්. ජයවර්ධනගේ ව්‍යවස්ථාව ශක්තිමත් කිරීම වෙනුවෙන් අත උස්සන්නට ශ්‍රීලනිපයට සිදුවනු ඇත.

කැබිනට් එහෙයියෝ

විසිවැනි සංශෝධනය කැබිනට් මණ්ඩලය ගෙන ආ මොහොතේ කැබිනට් මණ්ඩල සාමාජිකයන්ගෙන් බහුතරය නිහඬව සිට ඇත. තව කෙතරම් කාලයකට රටට බලපානු ඇතිදැයි සිතාගන්නටත් නොහැකි, රටේ මූලික නීතිය කැබිනට් මණ්ඩලයට ගෙනැවිත් පැයක් දෙකක් සාකච්ඡා කොට අනුමැතිය ලැබීම කිසිසේත් රටට යහපත් තත්වයක් නොවේ. වාර්තාවන ආකාරයට වාසුදේව නානායක්කාර, දිනේෂ් ගුණවර්ධන, විමල් වීරවංශ හා උදය ගම්මන්පිළ ඇතුළු නායකයන් කිහිපදෙනෙකු හැර බහුතරයකට විසිවැනි සංශෝධන කෙටුම්පත ගැන අදහසක් තිබී නැත. අදහස් දැක් වූ අයටත් ජනාධිපතිවරයාගේ බලතල වැඩි කිරීම ආදී කාරණා ගැන ගැටළුවක් තිබී නැත. ඔවුන්ටත් තිබී ඇත්තේ ද්විත්ව පුරවැසිභාවය, විගණන කොමිෂන් සභාව අහෝසි කිරීම වැනි කාරණා ගැනය. ඒ නිසා පැය තුනක් පමණ සාකච්ඡා කොට සෑහීමට පත්ව රටේ මූලික නීතියේ සංශෝධනයකට කැබිනට් මණ්ඩලයේ සාමාජිකයන් එහෙයි කියා තිබුණි. එහෙත්, එයින් පසු විවිධ පුද්ගලයන් තමන්ගේ කණස්සල්ල පළ කර තිබෙන බවත් වාර්තා වෙයි.

ජාතිකවාදීන්ගේ අවුල

එහෙත් පරණ ජාතිකවාදී ප්‍රවණතාව නියෝජනය කරන කණ්ඩායම්වලින් විසිවැනි සංශෝධනය ගැන ප්‍රසිද්ධ විවේචනයක් එල්ල වී ඇත. එයට හේතුව එම කණ්ඩායම්වලට ආණ්ඩුවේ නායකයන් අඩුවෙන් සැලකීමද කියා අපි නොදනිමු. ගුණදාස අමරසේකර ආදී පතපොත කියවූ, පොත් ලියූ ජාතිකවාදී නායකයන් නියෝජනය කරන පරණ ජාතිකවාදී කණ්ඩායම්වලට දැන් ආණ්ඩුවෙන් වැඩි සැලකිල්ලක් නැත. සරම කමිසය අඳින අයටත් සැලකිල්ලක් නැත. ඒ වෙනුවට ආණ්ඩුව සලකන්නේ ලිනන් කමිස හා කලිසම් අඳින, ටයිපටි දමන ‘ස්මාට්’ ජාතිකවාදීන්ටය. ඒ අනුව අනූ ගණන්වල සහ දෙදාහ දශකයේ දේශහිතෛෂී ජාතික ව්‍යාපාරය වැනි කණ්ඩායම් සමඟ ශක්තිමත්ව සිටි කණ්ඩායම්වලට ආණ්ඩුව කෙරෙහි විරෝධයක් තිබේ. ඉන්දීය තානාපති ලෙස මිලින්ද මොරගොඩ පත්කිරීමත් මෑතකදී ඔවුන්ගේ කේන්තිය අවුස්සන කාරණයක් විය. මේ පසුබිමේ ජාතික සංවිධාන එකමුතුව ගුණදාස අමරසේකර මහතාගේ අත්සනින් ජනාධිපතිවරයා වෙත ලිපියක් ලියා තිබේ.

‘ඔබතුමාට ජනතාව විසින් මහා ජනවරමක් බා දෙන විට අප රටේ දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ පරිහානියට ලක් වූ නිලධාරි තන්ත්‍රය වෙනස් කිරීමක් සිදු වූයේ නැත. ඒ සඳහා ජනවරමේ ගුණය සහ ඔබතුමාගේ ගුණය එක් කළ දීර්ඝ කාලීන ප්‍රතිකාරයක් අවශ්‍ය වනු ඇත. එතෙක් ඔබතුමාට ගමන යෑමට සිදුවන්නේ ඔවුන් විසින් දැනුවත්ව හා නොදැනුවත්ව කපන ලද බොරු වළවල් මඟ හරිමිනි. ඒ නිසා අප විසින් අවධාරණය කරනු ලබන්නේ ජනතා අපේක්ෂාවන්ට ඉතා තීරණාත්මක ලෙස බලපාන ජාතික වැදගත්කමක් සහිත තීන්දු පිළිබඳ දෙවරක් සිතා බලන ලෙස පමණි. නව ව්‍යවස්ථාවක අවශ්‍යතාව ඉතා වැදගත් වන්නේ එම තත්වය නිසාය.’ ලිපියේ එලෙස සඳහන් වී තිබුණි.

එම ලිපියෙන් ජාතික සංවිධාන එකමුතුව ඉල්ලන්නේ නව ව්‍යවස්ථාවක් සකස් කිරීමේදී මහජන අදහස් විමසීමේ යාන්ත්‍රණය සකස් කරන ලෙසත්, නව ව්‍යවස්ථාවක් සඳහා ජනමතවිචාරණයක් පවත්වන තෙක් වෙනත් මැතිවරණයක් නොපවත්වන ලෙසත්ය. ඔවුන් එලෙස පවසන්නේ පළාත් සභා මැතිවරණය ඉලක්ක කරමින්ය. ඊට අමතරව විසිවැනි සංශෝධනයේ තිබෙන ‘තාක්ෂණික ගැටළු’ නිවැරදි කරන ලෙස ඔවුන් ඉල්ලයි.

හදිසි පනත් ගෙන ඒම සඳහා ප්‍රතිපාදන සකස් නොකරන ලෙස, නව පනත් කෙටුම්පතක් ඉදිරිපත් කළ පසු මහජන සංවාදයට ලක් කිරීම සඳහා තිබෙන දින 14ක කාලය වෙනස් නොකරන ලෙස, 53 වැනි වගන්තිය සංශෝධනය කිරීමේදී ඇති බෙදුම්වාදයට පක්ෂපාතී ප්‍රතිපාදනය ඉවත් නොකරන ලෙස, ද්විත්ව පුරවැසියන්ට පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීධුර දැරීමට ඉඩකඩ ලබා නොදෙන ලෙස මෙන්ම රටේ අනෙකුත් ඉහළ තනතුරුවලටත් ද්විත්ව පුරවැසියන්ට පත් නොවිය හැකි ලෙස ව්‍යවස්ථාව වෙනස් නොකර ලෙස, විගණන කොමිෂන් සභාව අහෝසි නොකරන ලෙස හා යම් රාජ්‍ය ආයතන විගණනයෙන් නිදහස් කිරීමේ වරද නිවැරදි කරන ලෙස ඔවුන් ඉල්ලා ඇත.

බැලූ බැල්මට ඔවුන්ට ආණ්ඩුව හෝ 20 වැනි සංශෝධනය ගැන විශාල විරෝධයක් නැත. එහෙත් සම්පූර්ණයෙන්ම එකඟ වෙන්නටත් ලෑස්ති නැත.

කොමියුනිස්ට් වීරසිංහලා

ශ්‍රී ලංකාවේ කොමියුනිස්ට් පක්ෂයට තවමත් මාතර දිස්ත්‍රික්කයේ ඡන්ද පදනමක් ඇත. එම දිස්ත්‍රික්කයෙන් කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරයා ලෙස කාලයක් තිස්සේ තේරී පත් වුණේ චන්ද්‍රසිරි ගජධීරය. 2019දී ඔහු ජීවිතයෙන් සමුගත් අතර, ඉන්පසු 2020 මහමැතිවරණයේදී මාතර දිස්ත්‍රික්කයෙන් පාර්ලිමේන්තුවට තේරී පත් වුණේ වීරසුමන වීරසිංහය. පසුගිය සතියේ චන්ද්‍රසිරි ගජධීරගේ පළමු ගුණ සැමරුම මාතරදී පවත්වා තිබුණි.

කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ වත්මන් තත්වය පැහැදිලි කරමින් එම ගුණ සමරුව ආගමික වැඩසටහනක් ආකාරයෙන් පවත්වා තිබුණු අතර කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ නායකයන්ටත් වඩා මහින්ද රාජපක්ෂ, නිපුණ රණවක වැනි අය උත්සවයේ ප්‍රධානත්වය ගෙන තිබුණි.

වාර්තා වූ ආකාරයට මාතර දිස්ත්‍රික්කයේ කොමියුනිස්ට් පක්ෂ සාමාජිකයෙකු වූ බිංදු වීරසිංහ එම අවස්ථාවට ආරාධනා කර නොතිබුණු අතර, ඔහු අනාරාධිතවම උත්සවයට පැමිණ තිබුණි. කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ අනෙකුත් අය සමඟ කතා නොකර සිට, ඔහු අමනාපයෙන් මෙන් එයට සහභාගී වී තිබුණි. ඔහුගේ එම හැසිරීමට හේතුව වී තිබුණේ වීරසුමන වීරසිංහට එරෙහිව තිබුණු මත ගැටුමකි.

ශ්‍රී ලංකාවේ කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ ප්‍රධාන ලේකම් ලෙස කාලයක් තිස්සේ කටයුතු කළ ඩිව් ගුණසේකර ඉල්ලා අස් වී නව ලේකම් ලෙස ජී. වීරසිංහ පත් කිරීම මෑත කාලයේ සිදු වූවකි. ජී. වීරසිංහ කොමියුනිස්ට් පක්ෂයෙන් ජාතික ලැයිස්තුවට නම ඇතුළත් කර තිබුණු පුද්ගලයාය. ඔහුට ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රීධුරය ලබා දුන්නේ නැත.

‘ඒ සහෝදරයාට ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රීධුරය නොලැබුණු නිසා ඊට වඩා ඉහළ තත්වයක් ලබාදෙන්නට අපි තීරණය කළා. ඒ නිසා මම තමයි තනතුරෙන් ඉල්ලා අස්වෙලා ඒ සහෝදරයාට තනතුර ලබාදෙන්න යෝජනා කළේ.’ මෙම බල හුවමාරුව සාමකාමී එකක් බව පැහැදිලි කරමින් කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ හිටපු ප්‍රධාන ලේකම් ඩිව් ගුණසේකර එසේ කියා තිබුණි. මේ වන විට වියපත් වීමත්, සෞඛ්‍ය තත්වය පිරිහීමත් නිසා ඩිව් ගුණසේකරගේ ඉල්ලා අස්වීම පැහැදිලි කාරණයක් විය.

ඩිව් ගුණසේකර හා චන්ද්‍රසිරි ගජධීර වැනි නායකයන්ගේ භාවිතාව ගැන දහඅටවැනි සංශෝධනයට අත එසවීමෙන් පසු බොහෝ අය ප්‍රශ්න කර තිබුණි. වාමාංශික වචන මාලාවත්, සහෝදරයා යන වචනයත් හැරුණාම වෙනත් ප්‍රගතිශීලී ගති ලක්ෂණයක් ඔවුන්ගේ තිබෙනවාදැයි ඇතැමුන් විමසීය. එහෙත් දැන් විමසන්නට තිබෙන පැනය වන්නේ, එම නායකයන්ගේ තිබුණු සාපේක්ෂ වාමාංශික ගති ස්වභාවයවත් කොමියුනිස්ට් පක්ෂය පාර්ලිමේන්තුවේදී නියෝජනය කරන, පක්ෂයේ තනතුරු දරණ නායකයන් තුළ තිබෙනවාද යන්නය. එය ඉදිරියේදී හරියටම බලාගත හැකිවනු ඇත.

පළාත් සභා ජරමරය

පළාත් සභා සහ පළාත් පාලන විෂය භාර රාජ්‍ය අමාත්‍යවරයා වන සරත් වීරසේකර මෑත කාලයේදී පළාත් සභා ක්‍රමයට එරෙහි අදහස් දැක්වීම් කර තිබුණි. යුතුකම සංවාද කවය වැනි සංවිධානත් පළාත් සභා ක්‍රමය අනවශ්‍ය බවත්, අලුත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවකින් එය අහෝසි කළ යුතු බවත් කියා තිබුණි.

ඒ අතර සබරගමු පළාත් සභාවේ හිටපු මන්ත්‍රී කංචන ජයරත්න ඇතුළු ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ පළාත් සභා මන්ත්‍රීවරුන්ගේ සංසදය නම් සංවිධානය එයට එරෙහිව අදහස් දක්වා තිබුණි.

පසුගිය සති අන්තයේ මහින්ද රාජපක්ෂ කතරගම ගිය අවස්ථාවකදීත් ඔහුගෙන් පළාත් සභා ගැන විමසා තිබුනි. දකුණු පළාත් සභාවේ හිටපු මන්ත්‍රී සෝමවංශ කෝදාගොඩ එහිදී මහින්ද රාජපක්ෂ අගමැතිවරයා හමු වී ‘සර් පළාත් සභා ඡන්දය තියෙනවාද?’ කියා විමසා තිබුණි.

‘පළාත් සභා ඡන්දය පවත්වනවා. ඒ ගැන ප්‍රශ්නයක් නැහැ. නොයෙකුත් අය නොයෙකුත් මත පළ කරනවා. ඒක රජයේ මතය නොවෙයි.’ අගමැතිවරයා එසේ කියා තිබුණි. ‘20 වැනි සංශෝධනයෙන් පළාත් සභා අහෝසි කරන්නේ නැහැ.’ ඔහු තවදුරටත් කියා තිබුණි.

පළාත් සභා මන්ත්‍රීවරුන් මෙන්ම ඉදිරියේදී පළාත් සභාවලට ඉදිරිපත් වීමට බලාපොරොත්තුවෙන් සිටින සැලකිය යුතු පිරිසක් පළාත් සභා අහෝසි කළ යුතු බවට වන මතය ගැන ඉන්නේ දෙගිඩියාවකිනි. ඒ පිළිබඳ රාජපක්ෂ පවුලේ සාමාජිකයන් ප්‍රසිද්ධියේ කටේ කෙළ බිඳක් හෙළීමෙන් වැළකීම ගැනත් දෙගිඩියාවක් ඇත.

රාජපක්ෂ පවුලේ නායකයන් ඒ ගැන කතා නොකරන්නට හේතුවක් ඇත. ඔවුන්ට ඕනෑ විසිවැනි සංශෝධනය සම්මත කරගන්නට ඡන්ද ටික ගන්නාතුරු අනවශ්‍ය ගැටුම් ඇතිවීමට ඉඩ නොදී ආණ්ඩුව ඇතුළේ දේශපාලන ඒකාග්‍රතාව ආරක්ෂා කරගන්නටය. පළාත් සභා ක්‍රමය අහෝසි කළ යුතු බව කියන අයත්, එය පවත්වාගෙන යා යුතු බව කියන අයත් එකට තබාගන්නටය. නොයෙකුත් කණ්ඩායම්වලට නොයෙකුත් පොරොන්දු දෙමින් තමන්ගේ අරමුණට පිරිස් දක්කාගෙන යෑමේ හැකියාව රාජපක්ෂ පවුලේ සාමාජිකයන්ට ඕනෑය.

ලංකාදීපයේ අමුතු බය

එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ නායකත්වයට රුවන් විජයවර්ධන පත්වේදැයි ලංකාදීපය ඇතුළු විජය පුවත්පත් ආයතනයේ ඇතැම් මාධ්‍යවේදීන් ඉන්නේ බියකින්ය. හේතුව සරලය. රුවන් විජයවර්ධන පත් වුණොත් එම පක්ෂයේ බර කරගහන්නට සිදුවන්නේ එම ආයතනයටය. එක්සත් ජාතික පක්ෂයට හිතවත් පුද්ගලයන් තනතුරුවලට පත් කරන්නට සිදුවේද, විශේෂයෙන් දැන් සිටින අනෙකුත් විපක්ෂ කණ්ඩායම්වලට එරෙහිව පුවත් පළ කරන්නට සිදුවේද කියා ඔවුහු සැක පළ කරති.

අනෙක් අතට එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ මූල්‍ය අවශ්‍යතා මෙතෙක් සම්පූර්ණ කළ බව කියන සමහර නායකයන් පක්ෂයෙන් ඈත් වුණොත් පක්ෂයේ දැවැන්ත කාර්යාලය නඩත්තු කිරීම ඇතුළු කටයුතුවලට මූල්‍ය බර කරගසන්නට විජයවර්ධන පවුලට සිදුවේයැයි බියක්ද ඔවුන් තුළ ඇත. එසේ වුණොත් විජය පුවත්පත් ආයතනයේ මාධ්‍යවේදීන්ගේ පඩි පැකට්ටුවට බලපෑම් එල්ලවිය හැක. නුදුරේදී එම ආයතනයේ ඉහළ තනතුරු දරන කිහිපදෙනෙක් ඉවත්වීමට නියමිතය, ආයතනය අභ්‍යන්තරයේ හැඩතල කෙලෙස වෙනස් වේද? ලංකාදීප පුවත්පතේ අනාගත හැඩය කෙසේ වේවිද? කියා තීරණය වන්නේ රුවන් විජයවර්ධනට එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ නායකත්වය ලැබෙනවාද යන කාරණය මතය.

හතර අතේ වැනීම

ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ නායක අනුර කුමාර රූපවාහිනී වැඩසටහනකදී කළ අදහස් දැක්වීමක් ගැන පසුගිය සතිවලත් කතාබහක් ඇතිව තිබුණි. ඔහු පළාත් සභා ක්‍රමය පිළිබඳ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ අසූ ගණන්වලදී දැරූ මතය සාධාරණීකරණය කිරීමත්, එම ක්‍රමය අසාර්ථක බව හැඟෙන ආකාරයට අදහස් දැක්වීමත් මෑතකදී සිදු කළේය. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ ‘දේශප්‍රේමී’ අතීතය සාධාරණීකරණය කරමින් කතා කර තිබුණි. දෙමළ ජනතාවගේ අයිතිවාසිකම් අරගලය ගැන සාධාරණ සංවේදීත්වයක් නොමැතිව ඔහු අදහස් දැක් වූ බව පෙනෙන්නට තිබුණි.

ඒ අතරම ඔහු ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ වත්මන් දේශපාලනයත් සාධාරණීකරණය කරමින්, ජාතිවාදයට එරෙහි පදනමකින් අදහස් දැක්වීමත් කර තිබුණි. නූතන දේශපාලනය තුළ දෙමළ හා මුස්ලිම් ජනතාව ගැන සංවේදීව කතාකරන බවත් පෙනෙන්නට තිබුණි.

ඒ අතර වාමාංශික ජනතාවාදය නමින් හඳුන්වන යුරෝපයේ සහ ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදය ආදී රටවල බර්නි සෑන්ඩර්ස් ආදී නායකයන්ගේ භාවිතාවෙන් ප්‍රකට වූ දේශපාලන ප්‍රවණතාව ගැනත් අදහස් දක්වා තිබුණි. වාමාංශික අදහස්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට එරෙහි අදහස්, ජාතිවාදයට එරෙහි අදහස් මෙන්ම ජාතිකවාදී අදහස් සියල්ලෙහි මිශ්‍රණයක් ඔහුගේ අදහස් දැක්වීම්වල පෙනෙන්නට තිබුණි.

අද ජාතික ජන බලවේගයේ සිටින ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ දශක දෙකකට පමණ පෙර සිටියේ දේශ හිතෛෂී ජනතා ව්‍යාපාරයේය. ඔවුහු එකල ගුණදාස අමරසේකරලා සමඟ සිටියෝය. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට එහා ගිය, පුළුල් ජනතා පෙරමුණු ගැන කතාව එදාත් කීවෝය. එහෙත් එදා ඒ ජනතා පෙරමුණු ගැන කීවේ යුද්ධ කරන්නටය.

පහුගිය මැතිවරණවලදී ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට ඡන්ද නොලැබීමට හේතුව ලෙස ජවිපෙ ඇතැම් සාමාජිකයන්ම සිතන්නේ දේශ හිතෛෂී ජාතික ව්‍යාපාරයේ තිබුණු භාවිතාවෙන් විතැන්ව වත්මන් භාවිතාවට මාරු වීමය. ඒ අයට ආමන්ත්‍රණය කිරීමේ අවශ්‍යතාවකුත් ජවිපෙ නායකයන්ට තිබේ.

එහෙත් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සමඟ සමීපව කටයුතු කරන ජාතික විද්වත් සංවිධානයේ කෙනෙකු කීවේ මැතිවරණ ප්‍රතිඵල නිසා කලබල වී ජවිපෙ නායකයන් හතර අතේ වනමින් සිටින බවය.■