‘මෑතකදී මා ප්‍රමුඛ රජය විසින් කරන ලද යම් යම් පත්වීම්වලට විරුද්ධව විවිධ බලපෑම් ඉදිරිපත් වෙමින් පවතී. මේ පත්වීම් සියල්ල සිදු කරන ලද්දේ, අප රටේ ස්වෛරීත්වය, ජාතික ආරක්ෂාව මෙන්ම ‘සෞභාග්‍යයේ දැක්ම’ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශය ක්‍රියාත්මක කිරීම වැනි ඉතා සුවිශේෂී කරුණු සලකා බලමිනි. එමෙන්ම, පත්වූ පුද්ගලයන්ගේ ජාති හිතෛෂිබව, සුදුසුකම් සහ පසුබිම පරීක්ෂා කොට අවස්ථාවෝචිත පරිදි රජයේ ප්‍රතිපත්ති සාර්ථකව ඉදිරියට ගෙන යාමට හැකි ආකාරයට පත්වීම් කර ඇති බැව් මම අවධාරණය කරමි.’ යනුවෙන් ජනාධිපතිවරයා විශේෂ නිවේදනයක් පසුගිය දා නිකුත් කර තිබුණි.
එයට නිමිත්ත වුණේ වයඹ ආණ්ඩුකාර ධුරයෙන් ඒ. ජේ. එම්. මුසම්මිල් මහතා ඉවත් කර ඌව පළාතේ ආණ්ඩුකාර ධුරයට ජනාධිපතිවරයා විසින් ම පත් කිරීම වන්නට පිළිවන. එසේ විණි නම්, එය ජනාධිපතිවරයා ප්‍රමුඛ දේශපාලන බලවේගය විසින් ම පසුගිය කාලය පුරා ඇති දැඩි කර ඉහළට නංවන ලද බලවේගවල බලපෑම ඉවසන්නට බැරි තරමට ජනාධිපතිවරයාට ම දැනෙන්නට පටන් ගෙන තිබීම ගැන උදාහරණයකි.
පසුගිය කාලය තුළ කුරුණෑගල නගරය මුල් කර ගත් මුසල්මානුවන්ට එරෙහි සිංහල-බෞද්ධ රැල්ලක් වයඹ පළාත පුරා විසිරුණු අතර, එහි ප්‍රතිඵලය ලෙස මුසම්මිල් මහතා ආණ්ඩුකාර ධුරයට පත් කිරීමට එරෙහිව, ‘මුස්ලිම්කාරයෙක් අපට එපා’යි අන්තවාදී හඬක් මතු විය. වෙනත් කිසි ම ආණ්ඩුකාරවරයකු මාරු නොකර, හදිසියේ වයඹ ආණ්ඩුකාර ධුරය පමණක් හුවමාරු වුණේ ඊට යට වීම නිසා විය යුතු ය.
‘ගැඹුරින් සිතා බලා කරන ලද පත්වීම් වෙනස් කොට, විවිධ බලපෑම් නිසා වෙනත් අය ඒ සඳහා යෙදවීමට කිසිදු අපේක්ෂාවක් මා තුළ නොමැත.’ යැයි ජනාධිපතිවරයා සිය නිවේදනයේ දී කිව්වත්, ඔහුට රකින්නට බැරි වී ඇත්තේ ද ඒ ප්‍රතිපත්තිය ම බව වයඹ ආණ්ඩුකාර හුවමාරුවෙන් පෙනේ.
නිවේදනයෙන් ජනාධිපතිවරයා තව දුරටත් කියන්නේ, තමා කළ පත් කිරීම් ජාතික ආරක්ෂාව, රටේ ස්වෛරීත්වය ද සලකා කළ බවයි. ඒ මගින් ඔහු මේ රජයේ පත්වීම්වලට අධිනිශ්චයක් දෙයි. ‘පත්වීම්වලට විරුද්ධව අදහස්, උදහස් පළ කිරීමෙන් එසේ තෝරා පත් කර ගත් පුද්ගලයන්ට භාර දෙන ලද කාර්යය හා කර්තව්‍යය නිසි පරිදි ඉටු කිරීමට නොහැකි වනවා පමණක් නොව, සමාජය තුළ එම පුද්ගලයින් අවතක්සේරුවකට ලක්වීමෙන් රජය ගෙන යන වැඩපිළිවෙළ ද දුර්වල වනු ඇත.’ යනුවෙන් නිවේදනයේ අවසානයට ජනාධිපතිවරයා කියන කාරණය ඉතා බැරෑරුම් ව සැලකිල්ලට ගත යුත්තකි.
‘තමන්ගේ රජය’ හා ‘ඒ රජය බලයට ගෙන එන්නට උර දුන් අය’ කියන එක ම පාර්ශ්වයක දෙපිරිස අතර ඇති වුණු මේ ආතතිය ගැන අපට කියන්නට දෙයක් නැත. එහෙත්, ජනාධිපතිවරයා හෝ රජය විසින් කරන ලද පත් කිරීම්වලට විරුද්ධ ව අදහස්, උදහස් පළ කිරීම් නොකළ යුතු ය යන්න සාමාන්‍ය නියමයක් ලෙස ක්‍රියාත්මක වේ නම් එය නරක ප්‍රවණතාවකි. ‘ඒ පුද්ගලයන්ට භාර දෙන ලද කාර්යය හා කර්තව්‍යය නිසි පරිදි ඉටු කිරීමට නොහැකි වනවා පමණක් නොව, සමාජය තුළ එම පුද්ගලයින් අවතක්සේරුවකට ලක්වීමෙන් රජය ගෙන යන වැඩපිළිවෙළ ද දුර්වල වනු ඇත.’ යන්නෙන් මේ පුද්ගලයන් විවේචනය කිරීම, රජය දුර්වල කිරීමක් හැටියට අර්ථ දක්වන්නට ජනාධිපතිවරයා පෙළඹී ඇති බව පෙනේ. පත්කිරීම් රටේ ස්වෛරීත්වයට, ජාතික ආරක්‍ෂාවට සහසම්බන්ධ කිරීමෙන් සිය අර්ථකථනය ශක්තිමත් කර ගන්නට ජනාධිපතිවරයාට හැකි ය.
එහි තේරුම, මේ පුද්ගලයන් ගැන, ඔවුන්ගේ කාර්ය හා කර්තව්‍ය ගැන විවේචනය කරන ඕනෑ ම කෙනකු රටේ ස්වෛරීත්වයට, ජාතික ආරක්‍ෂාවට හානියක් කරන අයකු ලෙස හුවා දක්වන්නට බලධාරීන්ට හැකියාව ලැබෙන බව ද? ඒ හරහා එවැනි විවේචනාත්මක අදහස්, පුද්ගලයන්, මර්දනය කරන්නට රජය කටයුතු කරනු ඇති බව ද?
ජනාධිපතිවරයා, තමා විසින් ම දැඩි කළ බහුතරවාදී සිංහල බෞද්ධ බලවේගවල අතකොළුවක් නොවීමට උත්සාහ ගන්නේ නම්, අපට ඒ ගැන අවංකව ම සතුටක් ඇති වේ. එහෙත්, ඒ ‘අභ්‍යන්තර ප්‍රශ්නය’ විසඳන්නට නිර්මාණය කරන වාගාලංකාර විසින් භයානක ප්‍රවණතා නිර්මාණය කෙරෙන්නේ නම්, රට තිබෙන්නේ අනතුරක ය.■
