ඌව වෙල්ලස්ස කාන්තා සංවිධානයේ සභාපතිනි
කේ.පී. සෝමලතා
ඔබේ සංවිධානය කටයුතු කරමින් සිටින්නේ ඌව පළාතේ කුමන ක්ෂේත්‍රවලද?
අපේ පළාතේ කාන්තාවන්ගේ සමාජ සංවර්ධනය හා ආර්ථික අයිතිවාසිකම් කියන කාරණා දෙක පදනම්ව අපි වැඩ කරමින් සිටිනවා. කාන්තාවන්ගේ සමාජ සංවර්ධනය යටතේ කාන්තාවන් ඒකරාශි කරලා ඔවුන්ගේ අයිතිවාසිකම් පිළිබඳව දැනුම්වත් කිරීම් කළා. කාන්තාවක් නිසාම සමාජයේදී ඔවුන්ට මුහුණ දෙන්න සිදු වෙන ගැටලු, කාන්තාව හා නීතිය, වෘත්තීය අයිතිවාසිකම් වගේ විෂයන් පිළිබඳව අපි ඔවුන් දැනුවත් කළා. ආර්ථික අයිතිවාසිකම් සම්බන්ධයෙන් ව්‍යවසායකත්ව පුහුණු දුන්නා. ඉතිරි කිරීම් වැඩසටහන් ක්‍රියාත්මක කළා. සුළු පරිමාණ කර්මාන්ත පිළිබඳ දැනුම ලබා දුන්නා. ඒ අනුව අපි කාන්තාවන්ගේ අයිතිවාසිකම් පැත්තෙන් සමාජීයව ඔවුන් බලගන්වන්න කටුයුතු කරලා තිබෙනවා. අනෙක් පැත්තෙන් ආර්ථික අතින් ඔවුන් බලගන්වන්න වැඩ කටයුතු කරලා තිබෙනවා. සංවිධානය ආරම්භයේ සිට වසර තිහක පමණ කාලයක් තිස්සේ අපි අපේ ප්‍රජාව සමඟ වැඩ කරමින් සිටිනවා.
අවුරුදු තිහකට කලින් තිබුණු සමාජයට වඩා අද සමාජය සංකීර්ණ වී තිබෙනවා නේද?
අපි ආරම්භ කළ කාලයට වඩා අද මිනිස්සුන්ගේ වුවමනා එපාකම් වෙනස් වෙලා තිබෙනවා. බලාපොරොත්තු වැඩි වෙලා තිබෙනවා. බලාපොරොත්තු වැඩි වූ නිසාම ආර්ථික අතින් ඒ අය යම් යම් ගැටලුවලට මුහුණ දීලා තියෙනවා, මුහුණ දෙමින් ඉන්නවා. ඒ බොහෝ ගැටලු මේ සමාජ ක්‍රමය විසින් ගොඩනගපු ගැටලු. නිදසුනක් ලෙස මුල් කාලේ ළමයි අමතර පංති යැව්වේ නෑ. දැන් කුඩා දරුවා පවා අමතර පංති කිහිපයකට යවන්න ඔවුන් පුරුදු වෙලා. අනෙක් පැත්තෙන් ලීසිං කරලා වාහන ගන්න පෙළඹිලා තිබෙනවා. පරණ ගෙවල් කඩලා අලුත් මෝස්තරවලට හදනවා. ගෙවල්වලට නවීන උපකරණ ගන්නවා වගේ දේවල් වැඩිවෙලා තියෙනවා.
ප්‍රතිලාභීන් තනි තනිව ඉදිරියට ගේනවාට වැඩිය, කණ්ඩායම් ලෙස ඉදිරියට ගන්නයි අපි කටයුතු කරන්නේ. වගා කටයුතු, කර්මාන්ත වගේ දෙවල් පරිසරයට හිතකර අන්දමින් කරන්නේ කොහොමද කියන සාකච්ඡාව අපි ඔවුන් සමග නිරන්තරයෙන් කරමින් සිටිනවා. විශේෂයෙන් බෝග වගාවේදී අමතර යෙදවුම්වලින් පරිසරයට, සමාජයට ඇති විය හැකි අහිතකර ප්‍රතිඵල පිළිබඳව අපි ඔවුන්ව දැනුවත් කර තිබෙනවා. හුදු මුදල් ඉපැයීමකට වඩා තිරසර ජිවිතයක ඇති වැදගත්කම පිළිබඳව පැහැදිලි කළා. වෙළෙඳපොළ ක්‍රමයට වැටිලා යන වේගවත් ගමන පරිසරයට, සමාජයට හානියක් නම් ඒ තැන්වලදි අපි මැදිහත්කරුවන් ලෙස කටයුතු කරනවා.
ඔවුන්ගේ ජීවන තත්ත්වයන් ඉහළට ගේන්න මොන වගේ වැඩකටයුතුද කරලා තියෙන්නේ? ඒවායේ සාර්ථකත්වය කොහොමද?
අවුරුදු තිහකට පමණ පෙර සිට අපි සුළු පරිමාණ කාබනික වගාවන් ප්‍රවර්ධනය කළා. අද වෙනකොට සුළු පරිමාණයෙන් එහාට ගිහිල්ලා තරමක් පුළුල්ව ගොවිතැන් කටයුතු කරන්න මිනිස්සු පෙළඹිලා තියෙනවා. දැන් එය ආදායම් ලැබිය හැකි කර්මාන්තයක් මට්ටමට දියුණු වී තිබෙනවා. දරුවන්ට හොඳ ආහාර ලැබෙනවා කියන අදහසින්, සතුටකින් තමයි ඔවුන් මුල් කාලේ කාබනික ගොවිතැන කළේ. ඒ කාලෙ මිනිස්සු මේ වැඩවලින් ලොකු ආදායමක් බලාපොරොත්තු වුණේ නෑ. අද අපේ ගොවියෝ ආර්ථික වශයෙන් වගේම කාබනික ගොවිතැන පැත්තෙනුත් දියුණු වෙලා තිබෙනවා. මේ අය මහා පරිමාණ වාණිජ බෝග වගාකරුවෝ නොවෙයි.
අපි වස විස නැතුව ගොවිතැන් කරනවා කියලා සහතිකයක් ඒ කාලේ අපිට තිබුණේ නෑ. දැන් වගාවන් පරීක්ෂණයකට භාජනය කරලා, එවැනි සහතිකයක් ලබාගැනීමේ හැකියාවක් ඇති වෙලා තියෙනවා. අක්කර කාල, අක්කර භාගේ වගේ ප්‍රමාණයක් වස විස නැතිව ගොවිතැන් කරලා සහතික මට්ටමකට එන්න අපේ අයට හැකි වෙලා තියෙනවා. පර්යේෂණ ආයතනවලින් පස පරීක්ෂා කරලා වසරක් පාසා සහතික කිරීමක් සිදු කරනවා.
ගොවියෝ මහන්සි වෙලා කාබනික ලෙස බෝග වගා කළත් වෙළෙන්දන් කාබනික බෝගත් රසායනික පොහොර පාවිච්චි කළ බෝග මිලට සමාන මිලකට රැගෙන යන බවට චෝදනාවක් තිබුණා..
දැන් එහෙම නෑ. කාබනික ලෙස වගා කළ එළවළු, පලතුරු කියන සහතිකයත් එක්ක අපට හොඳ වෙළෙඳපොළක් හැදිලා තියෙනවා. ඒකට වෙනම ඉල්ලුමක් තියෙනවා. ගැනුම්කරුවෝ ලෙස ආයතන කිහිපයක්ම අපේ ගොවියෝ සමග සම්බන්ධ වී තිබෙනවා. අපෙන් අස්වැන්න මිලට ගන්න ආයතන අපේ ඉඩම්වලට ඇවිල්ලා බලලා අපේ කෘෂි නිෂ්පාදන කාබනිකද? නැද්ද? කියලා තහවුරු කර ගන්නවා. දැන් වෙලා තියෙන්නේ අපට තියෙන ඉල්ලුමේ හැටියට සපයා ගන්න බැරි වීමයි.
සාමාන්‍ය මිලට වැඩියෙන් මිලක් අපට ලැබෙනවා. සමහර බෝග එක කාලේකට විතරයි හැදෙන්නේ. එහෙම හැදෙන දෙහි, රටකජු වගේ දේවල්වල අස්වනු නෙලන කාලෙට මිල අඩු වෙනවා. අනෙක් කාලෙට මිල වැඩි වෙනවා. ඒ නිසා අපි අපේ නිෂ්පාදන ලබාගන්න ආයතන එක්ක ගිවිසුමකට එළඹුණා. වෙළෙඳපොළේ මිල අඩු වුණත්, වැඩි වුණත් ස්ථාවර මිලකට අපේ නිෂ්පාදන මිලදී ගන්න කියලා. නිදසුනක් ලෙස මිල ඉහළ කාලයටත් මිල පහළ කාලයටත් අපේ ගස්ලබු මැද වටිනාකමකට තමයි ඔවුන් මිලදී ගන්නේ. ඒ නිසා වෙළෙඳපොළේ මිල අඩු කාලයටත් ගොවියන්ට සාධාරණ මිලක් ලැබෙනවා. ඒ ගිවිසුම්ගත ක්‍රමය ගොවියාගේ පැත්තෙන් ඉතාම වැදගත්. අපි මේ කරන හැම දේම කරන්නේ ගොවියාගේ ආර්ථික රැකවරණය පිණිසයි.■
■ ප්‍රියන්ජිත් ආලෝකබණ්ඩාර
