ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ හෙවත් රාජපක්ෂවරුන්ගේ පොහොට්ටු පක්ෂය ඔවුන් බලාපොරොත්තු වූවාටත් වඩා විශිෂ්ට ජයක් මහමැතිවරණයෙන් ලබා ඇත. එම ජයග්‍රහණය ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රීධුරද සමඟ පාර්ලිමේන්තුවේ 225න් 145කි. තුනෙන් දෙකක බලයකට අඩු වී ඇත්තේ මන්ත්‍රීධුර 5ක් පමණි. එම මන්ත්‍රීධුර 5ද ශ්‍රීලනිපය තනිව තරග කර යාපනයෙන් දිනාගත් මන්ත්‍රීධුරයෙන්, ඩග්ලස් දේවානන්දාගේ මන්ත්‍රීධුර 2න්, පිල්ලෙයාන්ගේ මන්ත්‍රීධුරයෙන් හා අතාවුල්ලාගේ මන්ත්‍රීධුරයෙන් සකස්කරගත හැකිය. එම පිරිස රාජපක්ෂවරුන් සමඟ පසුගිය කාලයේ දේශපාලනය කළ අතර පසුගිය ජනාධිපතිවරණයේදී සහයෝගය දුන්නේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාටය.
මේ වෙනම තරග කළ පිරිස හැරුණු විටත් ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ තරග වැදුණේ එම පක්ෂයේ සාමාජිකයන් පමණක් නොවේ. ඔවුන් සමග කටයුතු කරන දේශපාලන පක්ෂ හා කණ්ඩායම් කිහිපයක් ඒ යටතේ තරග කළෝය.
ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය, මහජන එක්සත් පෙරමුණ, ලංකා සමසමාජ පක්ෂය, ශ්‍රී ලංකාවේ කොමියුනිස්ට් පක්ෂය, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී වාමාංශික පෙරමුණ (වාසුදේව නානායක්කාර), ජාතික නිදහස් පෙරමුණ (විමල් වීරවංශ), ශ්‍රී ලංකා මහජන පක්ෂය, පිවිතුරු හෙළ උරුමය (උදය ගම්මන්පිළ), ලංකා කම්කරු කොංග්‍රසය වියත් මඟ හා යුතුකම (ගෙවිඳු කුමාරතුංග) යන පක්ෂ හා සංවිධානද ඒ අතර වේ.
එමෙන්ම ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ ඍජු සාමාජිකයන් නොවන පිරිසක් ද මැතිවරණයට තරග කර ජයගත්තෝය. ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රීකම්ද ලබාගත්තෝය. මේ පිරිස 50ක් පමණ වෙති. 145න් තුනෙන් එකක් පමණ යැයි දළ වශයෙන් එම පිරිස හඳුනාගත හැකිය.
ඒ අනුව බලන කල දිනාගත් මන්ත්‍රීධුර 145ම ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ සාමාජිකයන්ට අයත් ඒවා නොවේ. සෙසු පක්ෂ හා සංවිධානවලට අයත් මන්ත්‍රීධුරද එහි තිබේ.
එම නිසා ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ යනු පක්ෂ සන්ධානයකි. පක්ෂ සන්ධානයක ජයග්‍රහණයකි. එම පක්ෂ සන්ධානයේ පොදුජන පෙරමුණ බලවතා බව අවිවාදිතය. මන්ත්‍රීධුර 14ක් දිනාගත් ශ්‍රිලනිපය, මන්ත්‍රීධුර 6ක් දිනාගත් විමල් වීරවංශගේ ජාතික නිදහස් පෙරමුණ, මන්ත්‍රීධුර 3ක් දිනාගත් මහජන එක්සත් පෙරමුණ, මන්ත්‍රීධුර 2ක් දිනාගත් වාසුදේව නානායක්කාරගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී වාමාංශික පෙරමුණ, එක ආසනය බැගින් දිනාගත් සමසමාජ පක්ෂය, කොමියුනිස්ට් පක්ෂය, මහජන පක්ෂය, උදය ගම්මන්පිලගේ පිවිතුරු හෙළ උරුමය, ආසන දෙකක් දිනාගත් ලංකා කම්කරු කොංග්‍රසය, ආසන 10ක් දිනාගත් වියත්මග හා ආසන 2ක් දිනාගත් ගෙවිඳු කුමාරතුංගගේ යුතුකම සංවිධානය එහි සෙසු කොටස්කරුවෝය.
ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය හැරුණුවිට වෙනම මහමැතිවරණයට තරග කළේ නම් මේ පක්ෂ හා සංවිධාන සියල්ලටම වාගේ මන්ත්‍රීධුරයක් ලබාගැනීම අසීරුය. එම පක්ෂ අතරින් මෑත ඉතිහාසයේ පක්ෂයක් ලෙස තනිව තරග කර මන්ත්‍රීධුර ලබාගෙන ඇත්තේ ලංකා කම්කරු කොංග්‍රසය පමණය.
ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රීධුර පිරිනැමීමේදී තමන්ට අසාධාරණයක් වූ බව ජීවන් තොණ්ඩමාන් දැනටමත් ප්‍රකාශ කර ඇත. වසර ගණනාවකට පසු එජාප බලය වතුකරයේ බිඳ දැමුවේ මෙවර බව ඔහු කියා ඇත. මෙම සෙසු පක්ෂවලින් ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රීධුර ලැබී ඇත්තේද කිහිපදෙනෙකුට පමණය. ජාතික නිදහස් පෙරමුණෙන් මොහොමඞ් මුසම්මිල්ට, සමසමාජ පක්ෂයෙන් මහාචාර්ය තිස්ස විතාරණට, ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයෙන් ආචාර්ය සුරේන් රාඝවන්ට, මහජන එක්සත් පෙරමුණෙන් දිනේෂ් ගුණවර්ධනගේ පුත් යදාමිණි ගුණවර්ධනට, යුතුකම සංවිධානයේ ගෙවිඳු කුමාරතුංගට හා වියත්මග සංවිධානයේ අජිත් නිවාඞ් කබ්රාල්, සීතා අරඹේපොලට එම මන්ත්‍රීධුර හිමිවී ඇත. ජාතික ලැයිස්තුවේ මන්ත්‍රීධුරයක් ලැබූ ජනාධිපති නීතිඥ අලි සබ්රි වියත් මග සංවිධානයේද යන්න පැහැදිලි නැත.
ජාතික ලැයිස්තුවේ සිටි කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ වෛද්‍ය ගාමිණී වීරසිංහට හා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී වාමාංශික පෙරමුණේ නීතිඥ නිමල් රණවකට මන්ත්‍රීධුර හිමිවී නැත. ශ්‍රී ලංකා මහජන පක්ෂයටද, පිවිතුරු හෙළ උරුමයටද ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රීධුර හිමිවී නැත.
ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ වැඩ බලන සභාපති මහාචාර්ය රෝහණ ලක්ෂ්මන් පියදාස ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රීධුර සම්බන්ධයෙන් අදහස් දක්වමින් කියා ඇත්තේ එම පක්ෂයෙන් ඔහුගේ හා ආචාර්ය සුරේන් රාඝවන්ගේ නම් ජාතික ලැයිස්තුව සඳහා යෝජනා කර තිබූ බවත් ශ්‍රීලනිපයට කිසිදු දැනුම්දීමක් නොකර ජාතික ලැයිස්තුවේ ඔහුට පසුපස සිටි සුරේන් රාඝවන් මන්ත්‍රීධුරයට ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ පත්කර ඇති බවත්ය.
මෙසේ වන්නේ ඇයි? ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ යනු දේශපාලන පක්ෂකි. එය දේශපාලන පක්ෂ සන්ධානයක් ලෙස ගොඩනැගුණු දේශපාලන පක්ෂයක් නොවේ. මැතිවරණයකට පෙර එම පක්ෂය සමග කටයුතු කරන පක්ෂ හෝ කණ්ඩායම්වල ඉල්ලීම් හා එකඟතාවන් මත දිස්ත්‍රික් ලැයිස්තුවලට හා ජාතික ලැයිස්තුවලට අපf්ක්ෂකයන් නම්කළද ජාතික ලැයිස්තු පත්කිරීම් තනිකරම රඳා පවතින්නේ ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ මතය. ඒ සඳහා නිල බලය ඇත්තේ එහි ලේකම්වරයාටය. එසේම මන්ත්‍රීධුරයෙන් ඉවත් කිරීමේ බලය ඇත්තේද ඔහුටමය.
මන්ද මේ වෙනත් පක්ෂ හා සංවිධානවල සියලුදෙනාම සන්ධානගත වෙනත් පක්ෂ අනන්‍යතාවකින් තොරව ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ පක්ෂයෙන් තරග කර ඇති නිසාය.
ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ එය හා එක්ව කටයුතු කරන පක්ෂ සමග සන්ධානයක් ඇති කරගන්නවා කීවද, මහමැතිවරණයට පෙර එය කළේ නැත. එසේම ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය සමග ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පොදුජන සන්ධානය නමින් එකඟතා ලියවිල්ලක් අත්සන් කරනු ලැබුවද එය බල රහිත ලියවිල්ලකට පමණක් සීමා විය.
මෑත ඉතිහාසයේ මැතිවරණ තරග කිරීම සඳහා සැබෑ පක්ෂ සන්ධාන ඇති කරගනු ලැබුයේ හිටපු ජනාධිපතිනි චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග පමණය. ඉන් එකක් පොදුජන එක්සත් පෙරමුණය. ශ්‍රීලනිපයද එහි වැඩි බලය හිමි එක් පක්ෂයක් පමණක් විය. සමසමාජ පක්ෂය, කොමියුනිස්ට් පක්ෂය, මහජන පක්ෂය, බහුජන නිදහස් පෙරමුණ, දේශවිමුක්ති ජනතා පක්ෂය එහි සෙසු පක්ෂ විය.
එක්සත් ජනතා නිදහස් සන්ධානයද එවැන්නකි. ශ්‍රීලනිපය එහි ප්‍රධාන පක්ෂය වුවද ජවිපෙ (පසුව ඉවත්විය.), මහජන පක්ෂය, දේශ විමුක්ති ජනතා පක්ෂය, මහජන එක්සත් පෙරමුණ, ජාතික කොංග්‍රසය, කොමියුනිස්ට් හා සමසමාජ පක්ෂ එහි සෙසු පක්ෂ විය.
මේ සෑම පක්ෂයකටම එම පක්ෂ සන්ධානයේ විධායක කමිටුවේ තනතුරු හා බලයද තිබූ අතර එකඟතා පිළිබඳ ගිවිසුම්ද තිබුණි. එම නිසා ප්‍රධාන පක්ෂයකට වුවමනා ආකාරයට එම පක්ෂ සන්ධානවල තීන්දු තීරණ ගැනීමේ හැකියාව නොතිබුණි.
එහෙත් ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ යටතේ පාර්ලිමේන්තුවට තේරී පත් වී සිටින ඉහත සඳහන් කළ පක්ෂ හා සංවිධානවලට ඔවුන් සම්බන්ධයෙන් තීන්දු තීරණ ගැනීමේ බලය නැත. එම නෛතික බලය ඇත්තේ ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණට පමණය. අවශ්‍ය නම් මේ සෙසු පක්ෂ සාමාජිකයන් ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණට ඕනෑම අවස්ථාවක ඉවත් කළ හැක. ඊට විරුද්ධව මේ පිරිසට කළ හැකි වන්නේ අධිකරණ පිහිට පැතීම පමණය.■
