අභියෝගයක් නම්, ඇමතිකම් නෑ
අමාත්‍යධුර බෙදාදීමේදී අමාත්‍යාංශවලට ඇති නාමකරණයන්හි අඩුපාඩු, විෂය ක්ෂේත්‍රවල අඩුපාඩු ආදිය ගැන පැහැදිලිව දකින්නට ඇත. සියල්ලන් ඒ ගැන සංවාද කරයි. එහෙත් තවත් එක් විශේෂ අඩුපාඩුවක් දේශපාලන වාර්තාකරුට පෙන්වාදුන්නේ ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ හා සන්ධානගත දේශපාලන පක්ෂයක මන්ත්‍රීවරයෙකි. මෙවර ඇමතිකම් බෙදාදෙන විට රාජපක්ෂ පවුලේ දේශපාලන නායකයන්ගේ අනාගතයට බලපෑමක් එල්ලකළ හැකි තරම් පෞරුෂයක් තිබෙන නායකයන්ට ලැබී ඇත්තේ ඔවුන්ගේ සුදුසුකමට වඩා අඩු තත්වයේ ඇමතිධුර වේ. වඩා නිහඬ, ඔවුන්ට අභියෝගයක් වීමේ ඉඩක් නැති නායකයන්ට ප්‍රබල ඇමතිකම් ලැබී නැත. ප්‍රධාන ආයතන බොහොමයක් රාජපක්ෂ පවුලේ සාමාජිකයන් රඳවාගෙන ඇත. ඊට පරිබාහිර ඇමතිකම් දුන් අය අතර නායකත්වයට අභියෝගයක් කරන්නට තරම් බලාපොරොත්තු සහගත දේශපාලන අනාගතයක් නැති ජීඑල් පීරිස්, පවිත්‍රා වන්නිආරච්චි, නිමල් සිරිපාල ද සිල්වා, ගාමිණී ලොකුගේ, දිනේෂ් ගුණවර්ධන, සී.බී. රත්නායක, ජනක බණ්ඩාර තෙන්නකෝන් ආදී නායකයන් සිටී.
නොදී බැරිකමට ඇතැම් අයට කැබිනට් ඇමතිකම් දී තිබුණත්, ප්‍රධාන විෂයන් හෝ බලතල ලබා නොදුන් අවස්ථා කිහිපයකි. මන්ත්‍රීධුර හයක් ඇති, වසර ගණනාවක් තිස්සේ කොළඹ දිස්ත්‍රික්කයෙන් අංක එක ලැබූ, මෙවර ඡන්ද ලක්ෂ තුනකට වඩා ලබමින් දෙවැනි තැනට පත් වූ විමල් වීරවංශට ලැබී ඇති ඇමතිධුරය හොඳම උදාහරණයකි. ඔහුට ලැබුණු ඇමතිකම ගැන ඔහු ඉන්නේ නොසතුටින් බව ඇතුළෙන් ඇසෙන ආරංචියය. මීට පෙර ඔහු නිවාස හා ඉදිකිරීම් භාර ඇමතිවරයා විය. විමල් වීරවංශට ලැබුණු කර්මාන්ත අමාත්‍යාංශයට ඇතුළත් කළ හැකිව තිබුණු වාණිජ මණ්ඩලය පවා ඔහුට ලබා නොදීම කළකිරීමට කාරණයක් විය හැකිය. වාසුදේව නානායක්කාර කැබිනට් අමාත්‍යධුරයක් ලැබුවත්, ඔහුට හිමිවුණේ ජල සම්පාදන මණ්ඩලය පමණි. උදය ගම්මන්පිළ බලශක්ති අමාත්‍යධුරය ලැබුවද ලංකා විදුලිබල මණ්ඩලය ඔහුට ලබාදුන්නේ නැත.
ශ්‍රීලනිප සභාපති, හිටපු ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේනට අත්වූයේද යහපත් ඉරණමක් නොවේ. මන්ත්‍රීධුර 15ක් ඇති පක්ෂයක සභාපතිවරයා වන ඔහුට ඒ නිසාම දේශපාලන පෞරුෂයක්ද ඇත. ඒ නිසා, ශ්‍රීලනිපය දියකර හැරීමට නම්, මුලින්ම හෑල්ලු කළ යුත්තේ මෛත්‍රීපාල සිරිසේනය. ඒ නිසා ඔහු ඉල්ලා ඇති මහවැලි අධිකාරිය සහිත අමාත්‍යධුරය වෙනුවට පරිසර අමාත්‍යධුරය ඔහුට ලබාදීමට ගත් තීන්දුව ගැන ඔහු එකඟ වී නැත. මහවැලිය අයත් අමාත්‍යාංශය අනුරාධපුර හා පොළොන්නරු දිස්ත්‍රික්කවල දේශපාලන නායකයන් වැඩිම කැමැත්තක් දක්වන අමාත්‍යාංශයකි. පොළොන්නරුවෙන් අංක එකට ආ ඔහුට පරිසර ඇමතිධුරය ලබාදී, පොළොන්නරුවෙන් අංක එකට ආ ඔහුට ලබා නොදී, අඩු ඡන්ද ප්‍රමාණයක් ලබාගත් සිරිපාල ගම්ලත්ට රාජ්‍ය අමාත්‍යාංශයකින් ලබාදීම ගැන ඔහු කුපිත වී තිබුණි. අවසානයේ මෛත්‍රීපාල සිරිසේන තමන්ට අමාත්‍යධුරයක් අවශ්‍ය නැති බව දන්වා තිබුණි. ඔහුට තිබුණු අමාත්‍යධුරය මහින්ද අමරවීර මහතාට ලබාදී තිබුණි.
ශ්‍රීලනිපයේ අනෙක් හොඳම උදාහරණය එම පක්ෂයේ මහලේකම් දයාසිරි ජයසේකරය. ශ්‍රීලනිපයට අනාගත බලාපොරොත්තු තැබිය හැකි නායකයා ඔහුය. ඔහුට දී ඇත්තේ බතික්, අත්යන්ත්‍ර රෙදි සහ දේශීය ඇගළුම් නිෂ්පාදන රාජ්‍ය අමාත්‍යධුරය වේ. එහි ඇත්තේ සළුසල ඇතුළු ආයතන හතරක් සහ පනත් දෙකක් පමණි. මෙය දයාසිරි ජයසේකර හෑල්ලු කිරීමක් බව පැහැදිලිය.
ශ්‍රීලනිප හිටපු මහලේකම් දුමින්ද දිසානායකටත් සූර්යබලය, සුළං හා ජල විදුලි ජනන ව්‍යාපෘති සංවර්ධන නම් අමාත්‍යධුරයක් ලබාදී තිබේ. එයට ඇත්තේ කුඩා ආයතන තුනක් සහ පනත් දෙකක් පමණි.
පොදුජන පෙරමුණ අභ්‍යන්තරයේ පවා නාමල් රාජපක්ෂ, ශෂීන්ද්‍ර රාජපක්ෂ වැනි නායකයන්ට අභියෝගයක් විය හැකි පෞරුෂයක් තිබෙන නායකයන්ට බරපතල ඇමතිකම් නැත. පොළොන්නරුවෙන් අංක දෙකට ආ රොෂාන් රණසිංහට දී ඇත්තේ කුඩා ආයතන දෙකක් පමණක් ඇති අමාත්‍යාංශයකි. කළුතර දිස්ත්‍රික්කයෙන් අංක එකට ජයගත් අත්දැකීම් සහ තමන්ගේම මතයක් සහිත නායකයෙක් වන විදුර වික්‍රමනායක ටවර් හෝල් රඟහල පදනම, ජාතික කලා මණ්ඩලය, අපේ ගම, ගාලු උරුමය පදනම ආදී ආයතන කිහිපයක් ඇති රාජ්‍ය අමාත්‍යධුරයක් ලබා දී තිබේ. කංචන විජේසේකරට ඇත්තේ විසිතුරු මසුන්, මිරිදිය මත්ස්‍ය හා ඉස්සන් ඇතිකිරීම, ධීවර වරාය සංවර්ධන, බහුදින ධීවර කටයුතු හා මත්ස්‍ය අපනයන රාජ්‍ය අමාත්‍යධුරය වේ. ආයතන කිහිපයක් ඔහුට හිමිය. මහනුවර දිස්ත්‍රික්කයෙන් අංක එකට ආ දිලුම් අමුණුගමටත් ආයතන හතරක් පමණක් ඇති රාජ්‍ය අමාත්‍යාංශයක් දී ඇත. එහි වැදගත් ආයතනයකට ඇත්තේ ශ්‍රී ලංකා ගමනාගමන දෙපාර්තමේන්තුව පමණි.
විජයදාස රාජපක්ෂ ඇතුළු කිසිදු අමාත්‍යධුරයක් නැති නායකයන්ද සිටී. ඒ අනුව නායක පවුලේ දේශපාලන අනාගතයට අභියෝගයක් විය හැකි අයට රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවක් යටතේ බරපතල වගකීම් පැවරෙන්නේ නැති බව පැහැදිලිය.
හරිනි ගිය හැටි
ජාතික ජන බලවේගයේ ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රීධුරය ආචාර්ය හරිනි අමරසූරියට ලබාදිය යුතු බවට සංවාදයක් සමාජ මාධ්‍යවල දකින්නට ලැබුණේ අගෝස්තු 10 වැනිදා සහ ඉන්පසුය. බොහෝ අය එම අදහසට පක්ෂව අදහස් දක්වා තිබුණි.
ජාතික ජන බලවේගය යනු ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ නම් තනි පක්ෂයට සීමා නොවූ පොදු අනන්‍යතාවක් බව පෙන්වීමට, එම මන්ත්‍රීධුරය ඇය වෙත ලබාදිය යුතු බවට අදහස් පළවිය. අනෙක් අතට හරිනි කාන්තාවක් වීම ජාතික ලැයිස්තුවේ අනෙකුත් අය අතරින් ඇය සුදුසුකම් ලැබීමට හේතු විය.
එහෙත් ජාතික ලැයිස්තුවට හරිනි සිය නම ඇතුළත් කරන්නට ඇත්තේ මන්ත්‍රීධුරයක් ලබාගැනීමේ අරමුණෙන් නොවේ. මීට පෙර අනිද්දා වෙත ලබාදුන් සාකච්ඡාවකදීත් ඇය කියා තිබුණේ තමන් වැනි ක්‍රියාකාරිකයන්ගේ සහයෝගය ජාතික ජන බලවේගයට ලැබෙන බව සංකේතාත්මකව පෙන්වීමට ජාතික ලැයිස්තුවට නම ඇතුළත් කිරීම අවස්ථාවක් කරගත හැකි බවය. පක්ෂයට ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රීධුර දෙකක් පමණ ලැබුණොත්, ඒවාට වෙනත් අය යනු ඇයි ඇය ඊට පෙර කියා තිබුණි. ඒ නිසා ජාතික ලැයිස්තුවෙන් ඇය යා යුතු බවට ඉදිරිපත් වූ අදහස ඇය නොසිතූ තත්වයක් විය.
හරිනි අමරසූරිය සමාජ මාධ්‍යවල තිබුණු අදහස්වලට පිළිතුරු දෙන්නට හෝ ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රීධුරය පිළිබඳ අදහස් පළ කරන්නට ගියේ නැත. ඇයට දූරකථන ඇමතුම් බොහොමයක් ලැබී තිබුණත් ඇය ඒවාට ප්‍රතිචාර දක්වා තිබුණේත් නැත. එක් අයෙකු අගෝස්තු 11 වැනිදා ලියා තිබුණේ හරිනිට මන්ත්‍රීධුරය දීමට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ නායකයන් එකඟ වී ඇති බවත්, පන්දුව ඇත්තේ හරිනිගේ පැත්තේ බවත්ය. අගෝස්තු 12 වැනිදා හරිනි අමරසූරිය විවෘත විශ්වවිද්‍යාලයේ සිය ආයතන ප්‍රධානියා වෙත ඉල්ලා අස්වීම බාරදී තිබුණි. එදිනම ජාතික ජන බලවේගය ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රී ලෙස ඇගේ නම මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව වෙත යවා තිබුණි.
එහෙත් බොහෝ අය නොදැන සිටි කාරණය වුණේ, සමාජ මාධ්‍ය සංවාදවලටත් කලින්ම හරිනිගේ නම තීන්දු වී තිබුණු බවය. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ ගෞරවය සඳහා ලියා තැබිය යුත්තේ, එම යෝජනාව ජවිපෙ පැත්තෙන්ම එම පක්ෂයේ නායක අනුර කුමාර දිසානායක ඉදිරිපත් වී ඇති යෝජනාවක් බවයි. අගෝස්තු 09 වැනිදා මැතිවරණ ප්‍රතිඵලය පිළිබඳ සාකච්ඡා කිරීම සඳහා පැලවත්ත ජවිපෙ කාර්යාලයේදී සාකච්ඡාවක් තිබී ඇත. එහිදී අනුර කුමාර ජවිපෙ පැත්තෙන් එම යෝජනාව කර ඇත. ඒ අනුව ජවිපෙ නායකයන් ඊට පෙරම ඒ ගැන සාකච්ඡා කර තිබෙන්නට ඇත.
එම රැස්වීමට හරිනි සහභාගී වී සිට නැතත් ඇයට පණිවුඩය ලබාදී තිබුණි. එහෙත්, ඇය ඒ ගැන දෙගිඩියාවක සිට ඇත. විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරයෙකු හෝ ආචාර්යවරියක පාර්ලිමේන්තුවේ මන්ත්‍රී තනතුරකට පත්වෙනවානම් සිය තනතුරෙන් ඉල්ලා අස්විය යුතුය. තාවකාලික නිවාඩු ලබාගැනීමටවත් ප්‍රතිපාදන නැත. ඒ අනුව අවුරුදු පහක මන්ත්‍රීධුරයක් වෙනුවෙන් ඇගේ වෘත්තිය දිවියට තිත තැබීමට සිදුවෙයි. එහෙත් අනෙක් පැත්තෙන් ඇයට මන්ත්‍රීධුරය සඳහා ආරාධනාවක් ලැබුණු පසු එය ප්‍රතික්ෂේප කළොත් කාන්තා නියෝජනය ගැනත්, දේශපාලනය ගැනත් ඇය ඇතුළු ක්‍රියාකාරිකයන් දක්වා ඇති අදහස්වලට පටහැනි තීන්දුවක් වෙයි. මේ තත්වය නිසා ඇය කල්පනා කිරීමට දින කිහිපයක් ඉල්ලා ඇත. ඇගේ නම මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව වෙත යවා තිබුණේ ඊට පසුය. ඇතැම් පක්ෂ ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රීධුර වෙනුවෙන් ගැටුම් ඇති කරගනිද්දී ඇය මන්ත්‍රීධුරය ප්‍රතික්ෂේප කරනවාදැයි කල්පනා කිරීම කල්පනා කරන්නට වටින තත්වයකි.
මනෝගේ ජයග්‍රහණය
මහමැතිවරණයේදී මනෝ ගනේෂන්, පී. දිගම්බරම්, වී. රාධක්‍රිෂ්ණන් මහත්වරුන්ගේ ප්‍රගතිශීලි දෙමළ සන්ධානය විශේෂ ජයක් ලබා ඇත. මෙවර එම සන්ධානයෙන් මන්ත්‍රීවරුන් හයදෙනෙකු පාර්ලිමේන්තුවට තේරී පත්වී ඇත. 2010 මහමැතිවරණයේදී මහනුවර දිස්ත්‍රික්කයෙන් ඉල්ලා තමන්ගේ මන්ත්‍රීධුරයත් අහිමි කරගත් මනෝ ගනේෂන් මහතාට මෙවර තමාට නායකත්වය හිමි පක්ෂය නියෝජනය කරමින් කොළඹ, මහනුවර, නුවරඑළිය, බදුල්ල යන දිස්ත්‍රික්කවලින් මන්ත්‍රීවරුන් හයදෙනෙකු තේරී පත්වුණ බව ආඩම්බරයෙන් කිව හැකිය.
සමගි ජන බලවේගයේ සිටින සජිත් පාර්ශ්වය හැරුණුකොට දෙවැනියට වැඩිම මන්ත්‍රීවරුන් සංඛ්‍යාවක් ඉන්නේ එම කණ්ඩායමටය. ශ්‍රී ලංකා මුස්ලිම් කොංග්‍රසයටද වඩා එම කණ්ඩායමේ බලය වැඩිය.
මුස්ලිම් කොංග්‍රසයේ නායක රවුෆ් හකීම්, සමස්ත ලංකා මක්කල් කොංග්‍රසයේ නායක රිෂාද් බදියුදීන් වැනි නායකයන් දැන් උත්සාහ කරමින් ඉන්නේ එක්ව දේශපාලනය කිරීමටය. එක් දේශපාලන කණ්ඩායමක් ලෙස අනන්‍යතාවක් ඇති කරගැනීමටය. මීට පෙර ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සම්පාදන කටයුතුවලදී මෙහෙයුම් කමිටුවට එක් කණ්ඩායමක් ලෙස යෝජනාවලියක් ඉදිරිපත් කිරීමට එම කණ්ඩායම කටයුතු කර තිබුණි. ඉන්පසු සමගි ජන බලවේගය හා එක්සත් ජාතික පක්ෂය වෙන් වූ අවස්ථාවේදීද එක් කණ්ඩායමක් ලෙස තීන්දුවක් ගැනීමට ඔවුන් කටයුතු කර තිබුණි. විශේෂයෙන්ම මනෝ ගනේෂන්, රවුෆ් හකීම් වැනි නායකයන් කාලයක් තිස්සේ විවිධ දේශපාලන පක්ෂවල අනන්‍යතාව රැකගනිමින්, සන්ධාන දේශපාලනයෙහි යෙදීමේ වැදගත්කම තේරුම්ගත්, එහි වැදගත්කම පිළිබඳ අවධාරණය කළ නායකයන් විය. එක්සත් ජාතික පක්ෂය යන පක්ෂ නාමය යටතේ, අලියා ලකුණ යටතේ මැතිවරණවලට ඉදිරිපත්වීමත් සුදුසු නැති බව කාලයක් තිස්සේ එම නායකයන්ගේ අදහස විය.
සජබ ජාතික ලැයිස්තු
සමගි ජන බලවේගයේ ජාතික ලැයිස්තුව පිළිබඳ මත ගැටුමක් ඇතිව තිබුණේ ඔය පසුබිමේය. ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ මෙන් හිතුමතේට මැතිවරණ කොමිසමට ලැයිස්තුවක් යැවීම සමගි ජන බලවේගයට කළ හැක්කක් නොවේ.
ඔවුන්ගේ මතගැටුම ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රකාශයට පත් කිරීමක්ද සිදුවිය. මුලින්ම දෙමළ ප්‍රගතිශීලී සන්ධානයේ නායක මනෝ ගනේෂන් කියා තිබුණේ ජාතික ලැයිස්තුවෙන් තම පක්ෂය ඇතුළු සමගි ජන බලවේගයේ සාමාජික පක්ෂවලට නියෝජනයක් නොලැබුණොත් පාර්ලිමේන්තුවේදී වෙනම කණ්ඩායමක් ලෙස කටයුතු කරන බවය. මන්ත්‍රීධුර 15කට වැඩි සංඛ්‍යාවක් එම කණ්ඩායමට තිබේ. ඔවුන් ඉල්ලා තිබුණේ ශ්‍රී ලංකා මුස්ලිම් කොංග්‍රසය, සමස්ත ලංකා මුස්ලිම් කොංග්‍රසය හා දෙමළ ප්‍රගතිශීලී පෙරමුණ යන කණ්ඩායම් තුනටම එක බැගින් ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රීධුර ලබාදෙන ලෙසය. සමගි ජන බලවේගයට මෙම ආසන සංඛ්‍යාව ලැබීමට මෙම පක්ෂ තුනේ සහයෝගය ප්‍රධාන වශයෙන් බලපා තිබුණු නිසා ඔවුන්ගේ ඉල්ලීම සාධාරණ එකකි.
එහෙත් සජිත් ප්‍රේමදාසගේ පැත්තෙන් කියා තිබුණේ රංජිත් මද්දුමබණ්ඩාර, හරීන් ප්‍රනාන්දු, තිස්ස අත්තනායක, ඉරාන් වික්‍රමරත්න වැනි නායකයන්ට මැතිවරණයට ඉදිරිපත් නොවන ලෙස ඉල්ලීම් කළේ තමන් බවත්, ජාතික මට්ටමෙන් මැතිවරණය මෙහෙයවීම සඳහා ඔවුන් මැතිවරණයට ඉදිරිපත් නොවූ බවත්ය. ඒ නිසා ඒ සියළු නායකයන්ට මන්ත්‍රීධුර ලබාදීමට සිදුවෙන බව ඔහු කියා තිබුණි.
එක් පක්ෂයකට මන්ත්‍රීධුරයක් ලබාදීමට උත්සාහ කළත්, අනෙකුත් පක්ෂ කියා තිබුණේ තම පක්ෂ තුනටම මන්ත්‍රීධුර එක බැගින් ලබාදෙන ලෙසත්, නැතිනම් එක පක්ෂයකටවත් ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රීධුර අවශ්‍ය නැති බවත්ය.
සාකච්ඡා වට කිහිපයක්ම පවත්වා තිබුණි. අගෝස්තු 13 වැනිදා ලැයිස්තුව ප්‍රසිද්ධ කර තිබුණු අතර මනෝ ගනේෂන්, රවුෆ් හකීම් සහ රිෂාද් බදියුදීන් ඇතුළු නායකයන්ගේ ඉල්ලීම් ඉටු වී තිබුණේ නැත. යැවූ ලැයිස්තුවේ සිටි සියළුදෙනා සජිත් පිළේ අය විය.
අනෙකුත් පක්ෂ මේ ගැන ඉන්නේ සතුටින් නොවේ. එහෙත්, මෙම කාරණය නිසා සමගි ජන බලවේගයෙන් වෙන්වීමේ අදහසක් නැති බවත්, අවසානයේ සජිත් ප්‍රේමදාසට තනිව තීන්දුවක් ගන්නා ලෙස කියා එකඟතාව ලබාදුන් බවත් මේ ගැන විමසීමකදී දෙමළ ප්‍රගතිශීලී පෙරමුණේ නායක මනෝ ගනේෂන් හිතවතෙකුට කියා තිබුණි. මෙවැනි මොහොතක දෙමළ හා මුස්ලිම් පක්ෂ ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්‍රීධුර ලබාගත්තානම් සජිත් ප්‍රේමදාස අනෙකුත් ජනවර්ගවලට යටත් වී සිටින බව සිංහල ජාතිකවාදීන් ප්‍රචාරය කළ හැකි බවද මනෝ ගනේෂන් සිහිපත් කර තිබුණි.■
