රයිට් ටු ලයිෆ් සංවිධානයේ විධායක අධ්‍යක්ෂ
ඔබේ සංවිධානය වැඩකරන ක්ෂේත්‍ර පැහැදිලි කළොත්..
ලංකාවේ සිදුවන වධ හිංසා, නීති විරෝධී අතුරුදහන් කිරීම් හා නීති විරෝධී ඝාතනවලට එරෙහිව අපි මානව හිමිකම් සංවධානයක් ලෙස වැඩ කරමින් සිටිනවා. මේ අවස්ථා තුනම ලංකාවේ මිනිස්සුන්ගේ මූලික මිනිස් අයිතිවාසිකම් කඩ වෙන අවස්ථා තුනක්. ඒ මූලික මිනිස් අයිතිවාසිකම් රටක් තුළ ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ නෑ කියන්නේ ඒ රට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය පිළිබඳව ලෝකයේ ඇති කරගෙන තිබෙන මූලධර්මයන්ට එරෙහි වීමක් විදිහටයි අපි දකින්නේ. ඒ නිසා පුද්ගලයකු සතු ජීවත්වීමට ඇති අයිතිය තහවුරු කිරීම සඳහා ඒවා කඩවෙන හැම තැනකදීම අපි මැදිහත් වෙනවා.
ඉතිහාසය පුරා හැම කාල වකවානුවකම මේ ක්‍රියාවලි තුනම බරපතල ලෙස ලංකාවේ සිද්ධවුණා. පහුගිය අවුරුදු දෙකක කාලය තුළ ලංකාවේ අතුරුදහන් වීම් සිදුවුණේ නෑ කියලා මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාව කියනවා. ඒ කාරණාව අපි පිළිගන්නවා. නමුත් වධහිංසාව හා නීති විරෝධී ඝාතන තවමත් ලංකාවේ සුලභව සිදු කෙරෙනවා. ඒය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රාජ්‍යක පැවැතිය යුතු ලක්ෂණයක් නොවෙයි. ඒ නිසා අපි ඒ ගැන අවධානය යොමු කරලා අසාධාරණයන්ට ලක්වෙච්ච වින්දිතයන් දිරිගැන්වීම, නීතිමය රැකවරණය සැළසීම හා මග පෙන්වීම කරමින් ඉන්නවා. ඒ සමගම මේ විෂය පිළිබඳ තිබෙන අවබෝධය සමාජය තුළ වැඩි කිරීමේ අරමුණින් අපි කටයුතු කරනවා. මේ පිළිබදව තිබෙන නීති ශක්තිමත් කරගන්න අදාල ආයතන සමග සාකච්ඡාවක, සංවාදයක සිටිනවා.
ඔබ කියූ කරුණු තුන මූලිකව අපේ සමාජය පිළිබඳව තව දුරටත් කතා කළොත්?
අපි නිදහස ලබලා ගත වූ වසර හැට තුළ මේ කාරණා තුනට අදාල සිදුවීම් උතුරේත් දකුණේත් සිද්ධවෙලා තියෙනවා. අපි දන්නවා 1971 කැරැල්ල වෙලාවේ අතුරුදන් වීම්, වධහිංසා පැමිණවීම් හා නීති විරෝධී ඝාතන බරපතළ ලෙස සිද්ධ වුණා. ඊට පස්සේ 1988 හා 1989 කාලෙත් දකුණේ සිද්ධවුණා. ඊට පස්සේ තිස් අවුරුදු යුද්ධය ඇතුළෙත් බරපතල විදිහට ඒ දේම උතුරේ සිද්ධවුණා. ඇත්තටම අපි ඒ පැත්තෙන් ලෝක වාර්තා තැබූ රටක්. අපි දැක්කා පහුගිය අවුරුදු කිහිපයක වැඩි වශයෙන් අතුරුදහන් වීම් සිදුවන රටක් බවට ලංකාව පත් වෙලා තිබ්බා. ඒ බව පාර්ලිමේන්තුවේ හැන්සාඞ් ගතවෙලත් තියෙනවා. ඒ වගේම නීති විරෝධී ඝාතන බරපතල ලෙස සිද්ධ වෙච්ච රටක් විදිහට ලංකාව නම් වෙලා තියෙනවා. රටේ එක ජන වර්ගයක් පමණක් නෙවෙයි සියලුම ජන වර්ගවලට මේ ප්‍රශ්නයට මුහුණ දෙන්න සිද්ධවෙලා තියෙනවා. අපේ අත්දැකීමට අනුව අතුරුදහන් වීම් වාර්තාවීම නතර වෙලා තිබුණත් අනෙක් කාරණා දෙක තවමත් සිද්ධ වෙනවා.
වධහිංසා සිද්ධවෙන්නේ කොහොමද?
අපි දන්න තරමින් පොලිස් වධහිංසාව දරුණුවට සිදු වෙමින් තියෙනවා. ග්‍රාමීය ප්‍රදේශවල අපරාධ පරීක්ෂණ කටයුතුවලදී තොරතුරු ලබාගැනීම සඳහා භාවිත කරන එකම ක්‍රමවේදය තමයි වධහිංසාව. සාමාන්‍ය පුද්ගලයෙක් අත්අඩංගුවට පත් වුණාම වධහිංසා කරලා තමයි තොරතුරු ලබා ගන්නේ. ඒක උතුරටත් දකුණටත් අදාලයි. ලංකාවේ නීිතිය අනුව එවැනි වධහිංසාවල් සිදු කිරීම මූලික මිනිස් අයිවාසිකම් කඩකිරීමක්. අපරාධ නීතිය අනුව අපරාධ වරදක්. ඒ නීතිය පැත්තකින් තියලා තමයි අතීතයේ සිටම මේ ක්‍රියාදාමයන් සිද්ධවෙන්නේ. අපට තිබෙන එක ගැටළුවක් තමයි උතුරු නැගෙනහිර සිදු වීම් හරියාකාරව වාර්තා නොවීම. දකුණේ එවැනි සිදුවීම් සෑහෙන්න වාර්තාවෙමින් තිබෙනවා. අපි ඒවා සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කරමින් ඉන්නවා. අවශ්‍ය වාර්තාකරණයන් සිදු කරලා තියෙනවා.
පොලීසිය විතරද?
හිංසනය ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ පොලිස් ස්ථාන තුළ විතරක් නෙමෙයි අනෙකුත් ව්‍යුහ තුළත් සිදු වෙනවා. උදාහරණයක් ලෙස බන්ධනාගාරගත වූවන් පිළිබඳ පාවිච්චි කරන්නෙත් වධහිංසාව. පාසල පද්ධතිය තුළත් පාසලේ විනය පවත්වාගෙන යාම සඳහා භාවිත කරන්නේ හිංසනය. අපි හිතන්නේ නීතිය තිබුණට මදි හිංසනය සමාජයෙන් තුරන් කිරීම සඳහා ඒ නීති පිළිබඳව සමාජය දැනුවත් වීම හා ක්‍රියාත්මක වීම අවශ්‍යයි.
විවිධ සංවිධාන වසර ගණනාවක් තිස්සේ මේ දියුණු අදහස් සාකච්ඡා කරමින් සිටියත් සමාජය ගමන් කරමින් තිබෙන්නේ ප්‍රතිවිරුද්ධ දිහාවකට කියලා මම කීවොත්?
අපේ රටේ හිංසාකාරී වටපිටාව නිර්මාණය වන්නේ සාමාන්‍ය නීතියට එපිටින් වන නීති ක්‍රියාත්මක වෙන්නට අවශ්‍ය පරිසරය නිර්මාණය වූ නිසයි. කැරලි කෝලාහල හා යුද්ධය ඊට ප්‍රබලව බලපාලා තියෙනවා. සමාජයේ මතයක් හැදුණා, මේ කැරලි කෝලාහලවලට සම්බන්ධ වූ අය නීතියට පිටින් හරි මර්දනය කරන්න ඕනෑ කියලා. 1971, 1988, 1989 හා උතුරේ යුද්ධය වගේ අවස්ථාවල ඒ දේ සිද්ධ වුණා. නීත්‍යානුකූලව වැඩකිරීම කාලය ගත වෙන වැඩක් නිසා නීතියට පිටින් මේ අයව මර්දනය කළ යුතුයි කියලා අදහසක් සමාජය තුළ නිර්මාණය වුණා. ඒ විතරක් නොවෙයි, එසේ නීතියට පිටින් කටයුතු කළා. නිලධාරීන්ට එසේ කටයුතු කරන්න අවස්ථාව ලැබුණා. ඒ අවස්ථාවල තිබුණු ආණ්ඩු ඒ නිලධාරින්ව ආරක්ෂා කළා. නමුත් නීතියේ තියෙන්නේ වෙන කාරණාවක්. නීතියට පිටින් කටයුතු කිරීම පුද්ගලයේකුගේ මූලික මිනිස් අයිතිවාසිකම් කඩකිරීමක් හා අපරාධ වරදක්. රැකියාව අහිමි වෙනවා විතරක් නෙමේ, හිර දඩුවම් විඳින්නත් සිද්ධ වෙනවා.
අවුරුදු 17 ක් තිස්සේ අපි මෙ කාරණාව සම්බන්දව වැඩ කරමින් ඉන්නවා. ඒ නිසා මේ විෂය ගැන තිබෙන අවබෝධය වැඩි කිරීම හා විෂය සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කරන පිරිස වැඩි කිරීමටත් අපි කටයුතු කරමින් සිටිනවා. එහි එක් පියවරක් ලෙස වධහිංසාවට එරෙහි ශ්‍රී ලාංකික එකමුතුව කියලා සංවිධාන 28 ක් එක් වෙලා ඒකාබද්ධ ක්‍රියාමාර්ග වෙත යොමු වෙලා ඉන්නවා. ඒ නිසා සමහර සිද්ධි සම්බන්ධයෙන් අපට ශක්තිමත්ව එකට පෙනී හිටින්න හැකි වෙනවා. ඒකාබද්ධ නිවේදන නිකුත් කරන්න හැකි වෙලා තියෙනවා.■
