‘දි අයිලන්ඞ්’ ප්රවෘත්ති කර්තෘ
ශමීන්ද්ර ෆර්ඩිනැන්ඩු
මැතිවරණය ගැන ඔබට ඇති අදහස මොකක්ද?
වසර ගණනාවක් තිස්සේ අපේ රටේ වෙන දේවල් එක්ක 2015 ඉඳලා යහපාලන ආණ්ඩුව 2020 මාර්තු වෙන තුරුත් ඊට පෙර කාලයේත් පැහැදිලිවම ලංකාවේ බලයේ හිටපු ආණ්ඩු ලංකාවේ සිංහල, මුස්ලිම්, දෙමළ ජනතාවගේ විශ්වාසය කඩලා තියෙනවා. ඒක පැහැදිලි කාරණයක්. මිනිසුන්ට කිසිම පාලක කණ්ඩායමක් විශ්වාස නැති බව පැහැදිලියි. එහෙම තත්වයක් තුළ තමයි මැතිවරණයක් එන්නේ. අපේ රටේ මිනිසුන් පොලීසිය මත් ජාවාරම් කිරීම ගැන පුදුම වෙන්න ඕනෑ නැහැ. මහ බැංකුව දෙපාරක් මංකොල්ල කාපු රටක් මේක. එවැනි තත්වයක කාට ඡන්දය දැම්මත්, විශ්වාසය මිනිසුන්ගෙන් ගිලිහිලා තියෙන්නේ. තමුන්ගේ බලය වර්ධනය කරගන්නවා මිස, මිනිසුන්ට සිදුවූ දෙයක් නැති බව පැහැදිලියි. මට දිය හැකි හොඳම උදාහරණය තමයි මේ රට සේවක අර්ථසාධක අරමුදලටත් වංචා කරපු රටක් වීම. හොයලා බලනකොට මහ බැංකුව 2018 දෙසැම්බර් මාසයෙන් පස්සේ සේවක අර්ථසාධක අරමුදලේ මුදල් හදලා නෑ. ඒ වගේ තත්වයක් තුළ කාවද විශ්වාස කරන්නේ කියන ප්රශ්නය තියෙනවා.
කාටවත් ඡන්දය නොදීම හා මහජන නියෝජිතයන් නැති මිලිටරිමය පාලනයක් ඇති කිරීම ඔබ විශ්වාස කරනවාද?
මම නම් ඒක විශ්වාස කරන්නේ නැහැ. මේ රටේ සියලු තනතුරු හමුදාව දාලා කරන්න බැහැ. පාර්ලිමේන්තුව අත්යවශ්යයි. එහෙත් ඒක යහපත් පාර්ලිමේන්තුවක් වෙන්න ඕනෑ. මම ඉතාමත් වගකීමෙන් කියනවා මේ රටේ තියෙන පාර්ලිමේන්තුව මිනිසුන්ගේ අයිතිවාසිකම් කල්පනා නොකරන, කිසිම ආකාරයට වග නොකියන දූෂිතම ආයතනය බව. හිටපු අධිකරණ ඇමති විජේදාස රාජපක්ෂගෙන් මම වතාවක් ඇහුවා ලංකාවේ දූෂිතම ආයතනය පාර්ලිමේන්තුව නේද කියලා. එතුමා පිළිගත්තා පාර්ලිමේන්තුව කියලා. අධිකරණ ඇමතිව සිටියදී, ඔහුත් කියනවා නම් තමුන් නියෝජනය කරන පාර්ලිමේන්තුව රටේ දූෂිතම ආයතනය කියලා, ප්රශ්නයක් තියෙනවා. එම්සීසී ගිවිසුම සම්බන්ධව ගිය ආණ්ඩුව කටයුතු කළ විදිය, මේ ආණ්ඩුව කටයුතු කළ විදිය සලකා බලමු. කුරුණෑගල පුරාවිද්යාත්මක වටිනාකමක් ඇති ස්ථානය පිළිබඳ කටයුතු කරන විදිය සලකා බලමු. කොටින්ම පාස්කු ඉරිදා ප්රහාරය වැනි ත්රස්ත ප්රහාරයට වගකිවයුතු කෙනෙක් විදියට චෝදනා ලබන හිටපු ජනාධිපතිවරයාට තමන්ගේ ලැයිස්තුවෙන්, පොළොන්නරුව දිස්ත්රික්කයෙන් ආණ්ඩු පක්ෂයේ නාමයෝජනා දුන්නාම මේ රටේ මිනිසුන්ට ප්රශ්නයක් තියෙනවා. කාගෙන් ඇහුවත් අහවල් පක්ෂය හොඳ හෝ නරක බව විශ්වාසයෙන් කියන්න බැරි තත්වයක් මට පේනවා. ඒක කනගාටුදායක තත්වයක්. ඒත් මොනවා කරන්නද?
බොහෝ අපේක්ෂකයන්ට චෝදනා තියෙනවා..
මේ ඡන්දයට ඉදිරිපත් කරන මිනිසුන් අතරින් 118ක් විතර අර්ජුන් ඇලෝසියස්ගෙන් මුදල් ගත් බවට චෝදනා තියෙනවා. දැන් පොහොට්ටුව, එක්සත් ජාතික පක්ෂය හා සමගි ජන බලවේගය නියෝජනය කරන කණ්ඩායම් තුනේම පුද්ගලයන්ට විරුද්ධ චෝදනා තියෙනවා. සමහර අයට දැන් නඩු ක්රියාත්මක වෙන්නේ නෑ. සමහර ඒවා කල් දාලා, සමහර නඩුවලින් චූදිතයන් නිදහස් වෙලා. ඒත් දැනට නඩු නැති බව කියන්නේ වැරැද්දෙන් සම්පූර්ණයෙන් නිදහස් වූ නිසා නෙවෙයි. විවිධ ක්රමවලින් නඩුවලින් ගැලවීම විතරයි වෙලා තියෙන්නේ. මේ සිදුවීම්වලදී දකින්න ලැබුණු තත්වයක් තමයි ඔවුන් මොන විරුද්ධකම් තිබුණත්, කණ්ඩායමක් විදියට එකට ඉන්න බව. ඒ නිසයි වංචාව හා දූෂණය පවතින්නේ. මේකට පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරන සියලුම පක්ෂ වග කියන්න ඕනෑ.
රන්ජන් රාමනායක හිටපු රාජ්ය ඇමතිතුමාගේ හඬපටි යට ගහන්න පාර්ලිමේන්තුවේ සියලුදෙනා එකතුවෙලා කරපු වැඬේ ඉතිහාසගත වෙනවා. ඒක කුණු කතාවක් විදියට මතුවුණා විතරයි. කතාව සම්පූර්ණයෙන් යට වුණා. රන්ජන්, හිරුණිකා වගේ කිහිපදෙනෙකුගේ කතාවක් වෙලා, ඒක නතර වුණා. දැන් රටේ තියෙන අශික්ෂිත තත්වය තමයි ඔවුන් මේක යට ගහන්න හැමෝම එකතුවීමෙන් පෙනෙන්නේ. ඊට අමතරව මහබැංකු බැඳුම්කර ගනුදෙනුව ගැන ජනාධිපති කොමිසමේ වාර්තාව බැලුවේත් නෑ. වෝහාරික වාර්තාව බැලුවේත් නෑ. ඒකෙන්ම සත්වයා කවුද කියලා හිතාගන්න පුළුවන්. මෙහෙම රටක කාවද විශ්වාස කරන්න පුළුවන්. ශ්රී ලංකාව නියෝජනය කරන කුසල් මෙන්ඩිස් මනුස්සයෙක් හප්පලා මරපු වෙලාවේ පොලීසිය සැදී පැහැදී මොනතරම් ඉක්මනින් ප්රශ්නය විසඳුවාද? සාමාන්ය මනුස්සයෙක් හැප්පුණා නම් දවස් 14ක් ඇතුළේ. එදා ආරක්ෂක කැමරාවල පින්තූර සටහන් නොවුණා නම් අදටත් අවුරුදු 64 මනුස්සයා හැප්පුවේ කවුද කියලා කවුරුත් දන්නේ නෑ. මාධ්යවලින් අනුමාන කරයි නොහික්මුණු ත්රීවීල්කාරයෙක් හප්පලා ගියා කියලා. ඒකත් ත්රීවිල්කාරයාගේ පිටින් යයි. ඕක තමයි ලංකාවේ තත්වය.
අනෙක් පැත්තෙන් කිසිම පක්ෂයකට ප්රතිපත්තියක් නැති බව පේනවා නේද?
මම හිතනවා අපේ රටේ කිසිදු පක්ෂයකට මතක ඇති කාලෙකට ප්රතිපත්තියක් තිබිලා නෑ. ඔවුන් ගැළපෙන විදියට දේශපාලනය කරනවා. ඒක පක්ෂ සියල්ලම කරනවා. ප්රතිපත්තියක් ඇත්තේම නෑ. මම ඒකට දෙන හොඳම උදාහරණය තමයි 2015 දී යහපාලන ආණ්ඩුවට 19 වැනි සංශෝධනය ගේනකොට පාර්ලිමේන්තුවේ ආසන 50ක් තිබුණේ නැතත්, යහපාලන ආණ්ඩුවට 200ට වැඩි අතිබහුතරයක ඡන්දය ලබාදුන්නේ පොදුජන පෙරමුණේ අද ඉන්න කණ්ඩායම. ඒ කෝණයෙන් බැලුවොත් 19 පියවරු එජාපය නෙවෙයි පොහොට්ටුව. එහෙත් අවුරුදු කිහිපයක් ඇතුළත ඔවුන් 19 වැනි සංශෝධනයට එරෙහි දැඩි ප්රචාරයක් ගෙනයනවා.
එජාපයෙන් කොළඹ දිස්ත්රික්කයෙන් ඉදිරිපත් කළ ඕෂල හේරත් කියන අපේක්ෂකයා මැතිවරණ කොමිසම ගැන කළ හෙළිදරව්වෙහි, වැදගත්කමක් තියෙනවා. මා එය විශ්වාස කරනවා. ඒ ගැන සොයාබැලිය යුතුයි. එයින් ලංකාවේ දේශපාලන ක්රමය ගැන අවබෝධයක් ලබාගන්න පුළුවන්. එහෙත් මෛත්රීපාල සිරිසේන ජනාධිපතිතුමාගේ මාධ්ය අංශයේ දෙවරක් රාජකාරි කරලා, ඔහු එක්සත් ජාතික පක්ෂයෙන් තරගයට ඉදිරිපත් වන්නේ කුමන ආකාරයෙන්ද කියලා මට හිතාගන්න බෑ. මම ඉතා පැහැදිලි ලෙස දන්න කාරණයක් තියෙනවා. මම ඔහුගෙනුත් ඇහුවා. 2020 මාර්තු මාසයේ 15 වැනිදාත් ඔහු එජාපයේ සාමාජිකයෙක් නෙවෙයි. 19 වැනිදා ඔහු එජාප අපේක්ෂකයෙක් ලෙස නාමයෝජනා බාරදුන්නා. මට ඒ ගැන ගැටලුවක් තියෙනවා. මෙවැනි සිදුවීම්වලින් සිතාගත හැකියි දැන් දේශපාලන පක්ෂවල ක්රියාකාරීක්වය. පක්ෂ සාමාජිකත්වය ලැබීමේ සිටම ගැටලුවක් තියෙනවා. ඉතිහාසයේ පළවැනි වතාවට අපි දකිනවා නාමයෝජනා දුන් අය ඉල්ලා අස්වීමේ සිදුවීම්. කවදාවත් අපේ රටේ එහෙම වුණ බවක් මා දන්නේ නෑ. මේක අපේ රටටම ආවේණික දේශපාලනයක්. පැති මාරු කිරීම සාමාන්ය දෙයක් වෙලා.
ඒ අතර ආණ්ඩුව තුනෙන් දෙකක් ඉල්ලනවා නේද?
තුනෙන් දෙක ලැබෙන්නේ නැහැ. මේ ක්රමය තුළ කිසිදු ආකාරයකට තුනෙන් දෙක ගන්න බෑ. හිටපු ආරක්ෂක (අමාත්යාංශ) ලේකම්තුමා පොහොට්ටුවේ අපේක්ෂකයා විදියට ඉදිරිපත් වෙලා ලක්ෂ 69කින් ඡන්දය දින්නා. ඒ ඡන්ද ප්රමාණයම, ඒ ප්රතිශතයම අද ලැබුණත් 150ක් නෑ. මේ ඡන්දයේදී අනිවාර්යයෙන්ම, ඒ තත්වයෙන්ම ඡන්ද ප්රමාණය පවත්වාගෙන යා හැකි බව අනුමානයක් විතරයි. 1978 මේ ඡන්ද ක්රමය ඇතිකරලා මුල්ම ඡන්දය තිබුණේ 1989 දී. එතැන් පටන් තිබුණු ඡන්දවලදී සරල බහුතරය අරන් තියෙන්නේ දෙපාරයි. පළවැනි වතාවේ ගත්තේ 1989 දී ප්රේමදාස කාලයේ. ජේවීපීය මර්දනය කරලා, ශ්රීලනිපයත් දුර්වල වූ කාලෙක. ඊට පස්සේ නැවත සරල බහුතරය ගත්තේ 2010 දී මහින්ද රාජපක්ෂ මහත්තයා ත්රස්තවාදය පරාජය කළාට පසු. 2010 දී මහින්ද මහත්තයා 18 වැනි සංශෝධනය ගේන්න අවශ්ය මන්ත්රී සංඛ්යාව පාර්ලිමේන්තුව තුළ කරපු මෙහෙයුමකින් ගත්තා. වෙන පක්ෂවල අය තමන්ගේ පැත්තට අරගෙන 150 හදාගත්තා. මම කියන්නේ මේ ඡන්දයේදී පක්ෂ කරන මෙහෙයුම් ගැන අනාවැකි කියන්න බෑ. ඒත් ඡන්දෙකින් 150 ගන්න අවස්ථාව නෑ. පාර්ලිමේන්තුවේ 196ක් ඡන්දයෙන් පත්වෙනවා. 29ක් ජාතික ලැයිස්තුවෙන් එනවා. ඒ තත්වය තුළ 150ක් එක පක්ෂයකට ගන්න අවස්ථාවක් කොහෙත්ම නෑ. ඒක සටන්පාඨයක් විතරයි. එහෙත් පොහොට්ටුව පැහැදිලි ජයග්රහණයක් ගනීවි කියලා මම හිතනවා.
19 සංශෝධනයේ පියවරුන් පොදුජන පෙරමුණේ ඉන්න බව ඔබ කීවා. එය තවත් පැහැදිලි කළොත්..
එදා ශ්රීලනිපයේ නායකත්වය මෛත්රීපාල සිරිසේන මහතාට දීලා තිබුණා. ඔහුගේ ඉල්ලීම සහ බලකිරීම මත එදා ඒකාබද්ධ විපක්ෂ කණ්ඩායම 19ට අත ඉස්සුවා. එහෙම තමයි 200ට වැඩි ඡන්ද ප්රමාණයක් ගත්තේ. විශේෂයෙන් සඳහන් කරන්න ඕනෑ, ඒකට විරුද්ධව ඡන්දය පාවිච්චි කළේ රියර් අද්මිරාල් සරත් වීරසේකර මහතා විතරයි. ඒ වෙලාවේ 19 ගේන්න එජාපයට වඩා වැඩි කාර්යභාරයක් කළේ තුනෙන් දෙක සම්පූර්ණ කරපු කණ්ඩායම. ඔවුන් දැන් තමුන් ඉල්ලපු දේ නැති කරන්න තුනෙන් දෙකක් ඉල්ලනවා. මීට කලින් කවුරුත් මේ විදියට ඒ කාරණය පෙන්වලා නැතිවත් ඇති. මේක විකාරයක්. 19 වැනි සංශෝධනය රටට විනාසයක් නම්, 19 නරක නම්, ඒක විජාතික කුමන්ත්රණයක් කියලා කියනවා නම් අත්සන් කරපු හැමෝම විජාතික කුමන්ත්රණයේ ඉඳලා තියෙනවා. එක්කෝ ඔවුන් කළ වරද ගැන සමාව ඉල්ලන්න ඕනෑ. නැත්නම් ඒ කුමන්ත්රණයට හසු වූ ආකාරය පැහැදිලි කරන්න ඕනෑ.
පොහොට්ටුව ජයගන්න බව ඔබ අනුමාන කළේ ඇයි?
එක්සත් ජාතික පක්ෂය බෙදී ගිහින් ඇතිව තිබෙන කලබල තත්වය ඒකට බලපායි. එහෙත් සමගි ජන බලවේගයට ශක්තියක් නැතිවම නෙවෙයි. උදාහරණයක් කීවොත්, 2015 අගෝස්තු ඡන්දයේදී කොළඹ දිස්ත්රික්කයේ ආසන 11ක් යූඇන්පීය දින්නා. 2020 අගෝස්තු 05 වැනිදා ඡන්දයේදී එදා දින්න 11 න් යූඇන්පීයේ ඉතිරිවෙලා ඉන්නේ රනිල් වික්රමසිංහ හා රවී කරුණානායක විතරයි. පිටින් ගෙන්නලා තියෙනවා හිටපු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්රී දයා ගමගේ. ඉතිරි 9න් 8ක් ඉන්නේ සජිත් ප්රේමදාසගේ පැත්තේ. සජිත් ප්රේමදාස හම්බන්තොටින් කොළඹට ආවා. කොළඹින් පහුගිය මැතිවරණයට ඉදිරිපත් වූ ඉරාන් වික්රමරත්න ජාතික ලැයිස්තුවෙන් ඉදිරිපත්වෙනවා. විජයදාස රාජපක්ෂ පොදුජන පෙරමුණෙන් ඉල්ලනවා. කොළඹ වැඩි වාසිය පොහොට්ටුවට තියෙන බව පෙනුණාට සමගි ජන බලවේගයටත් ප්රබල ශක්තියක් තියෙනවා. මොකද මනෝ ගනේෂන්, මරික්කාර්, මුජිබුර් රහුමාන් ආදි මුස්ලිම් හා දෙමළ අපේක්ෂකයන් ඉන්නේ ඒ පැත්තේ. දෙමළ ප්රගතිශීලී සන්ධානය, මුස්ලිම් කොංග්රසය, සමස්ත ලංකා මක්කල් කොංග්රසය ඇතුළු කණ්ඩායම් ඉන්නේ සමගි ජන බලවේගයේ. ඒ අයගේ ප්රචාරක ව්යාපාරයේ ශක්තිය ටෙලිවිෂනයේ පෙනෙන්නේ නෑ. මම හිතන විදියට පොහොට්ටුව ශ්රීලනිපයට කරපු වැඬේ ටෙලිෆෝන් එක අලියාට කරනවා. මිනිසුන් මේ කතන්දරය කීවාම කියනවා සජිත් ප්රේමදාස හිටපු ඇමතිතුමා සහ මහින්ද රාජපක්ෂ සමීප කරන්න බැරි බව. ඒත් මම හිතන විදියට එක්සත් ජාතික පාක්ෂිකයන්ට සජිත් කියන්නේ මහින්ද වගේ කෙනෙක්. සජිත් වටේට ඒ පැත්තේ මිනිසුන් එක්වෙන එක නවත්වන්න බෑ. කවුරුත් ඒක පිළිනොගත්තාට ඇත්ත කතාව ඒක.■
I agree with the idea of Wijedassa Rajapaksha. He himself and Ven Athuraliye Rathana thero performed a good part to undermine the powerof yahapalana.By beiing the Minister of judiciary he undermined the process.,,, and more.