අනතුරක අබියස අවසන් පැය – තිසරණි ගුණසේකර

අගෝස්තු 5 වෙනිදා අලියාට, දූරකථනයට හෝ මාලිමාවට ඡන්දය භාවිත කිරීමෙන් රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ ඒ විනාශකාරී අනාගත ගමනට රතු එළියක් දැල්වීමට අපට තවමත් ඉඩ තිබේ.

ඒ 2014 වසරේ අප්‍රේල් මස 14 වැනිදාය. මැති ඇමතිවරුන් හා ශ්‍රීලනිප ආධාරකරුවන් දිවයිනේ නන් දෙසින් මැදමුලනට රොක්වූයේ ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතාට බුලත් හුරුල්ලක් දී වැඳ නමස්කාර කොට සිංහල අලුත් අවුරුද්දට සුබ පැතීමටය.

එදා මැදමුලන රාජපක්‍ෂ මහ ගෙදරට එක්වූ පිරිස අතර සුවිශේෂ අමුත්තෙක්ද විය. එනම්, මොහාන් පීරිස් මහතාය. හෙවත් එවකට රටේ අගවිනිසුරුවරයාය.

මෙරට අගවිනිසුරුවරයකු එලෙස ජනපතිවරයකුට සුබ පැතීමට ඔහුගේ පෞද්ගලික නිවහනට ගිය මුල්ම අවස්ථාව මෙය යැයි කීම නිවැරදිය. රාජපක්‍ෂ පාලනය යටතේ අධිකරණය කෙතරම් නම් හෑල්ලු වූවාද, දේශපාලනීකරණය වූවාද යන්න මෙම සිද්ධියෙන් මූර්තිමත් වේ.

2014 වන විට බින්දුවටම වැටී තිබූ අධිකරණ ස්වාධීනත්වය යළිත් ස්ථාපිත වූයේ 2015 ජනපතිවරණ බල පෙරළියෙන් පසුවය. රටේ ජනපතිවරයාට තම හිතුමනාපයට ඉහළ අධිකරණයේ විනිසුරුවරුන් පත්කිරීමට තිබූ බලය සීමා කෙරුණු 19 වන සංශෝධනය අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය තහවුරු කිරීමට තැබූ තවත් වැදගත් පියවරක් විය.

2019 නොවැම්බරයේ බලයට පත්වූ ගෝඨාභය-මහින්ද පාලනය තුළ අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය යම් පසුබෑමකට ලක්ව තිබෙන බව නොරහසකි. එහෙත් බලයට නොනැමී, නීතියට අනුකූලව තීන්දු ගැනීමේ හැකියාව තවමත් මෙරට අධිකරණ සතුය. මෙය යළිත් වරක් පැහැදිලි වූයේ ගතවූ සතියේ අභියාචනාධිකරණය ලබාදුන් ජාතික හා පාරිසරික වශයෙන් ඉතාමත් වැදගත් තීන්දුවක් තුළිනි.

පස්, වැලි හා ගල් ප්‍රවාහනය සඳහා බලපත්‍රයක් ලබා ගත යුතු වීම මෙරට නීතිමය අවශ්‍යතාවකි. බලපත්‍රයකින් තොරව වැලි, පස් හා ගල් ප්‍රවාහනය කිරීමට අවසර දීමට ගෝඨාභය-මහින්ද පාලනය තීරණය කළේ බලයට පත්ව ඉතාමත් ටික කලකිනි. වැලි, පස් හා ගල් හොර ජාවාරම්කරුවන්ට මෙම කැබිනට් තීරණය ඉමහත් ආශීර්වාදයක් විය. ඔවුහු මහා පරිමාණයෙන් වැඩට බැස්සේ ගංවතුර හා නායයාම් තර්ජනයන් වැඩි කරවමිනි.

පරිසරය වනසා ජනජීවිතය අවදානමට ලක්කරන මෙම කැබිනට් තීරණය අහෝසි කරන්නැයි නව පාලනයෙන් ඉල්ලා සිටියවුන් අතර ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතාගේ ජනපතිවරණ ජයග්‍රහණය වෙනුවෙන් වැඩ කළ ගිහි පැවිදි පිරිස්ද වූහ. එහෙත් මෙම ඉල්ලීම් ගෝඨාභය-මහින්ද පාලනය කණකට ගත්තේ නැත.

මේ විනාශය නතර කිරීමට මැදිහත් වෙන්නැයි ඉල්ලමින් පරිසර සංවිධානයක් අධිකරණයට ගියේ මෙම සංදර්භය තුළය. වැලි, ගල් හා පස් ප්‍රවාහනයට බලපත්‍ර අනවශ්‍යයැයි ගත් කැබිනට් තීන්දුව නීත්‍යනුකූල නොවන බව නිගමනය කළ අභියාචනා අධිකරණය එය ක්‍රියාත්මක නොකරන්නැයි වැඩ බලන පොලිස්පතිවරයාට නියෝග කළේය.

මෙම තීන්දුවෙන් පැහැදිලි වනුයේ නැතිවන්නට යමක් හා රැකගන්නට යමක් අපට තවමත් ඇති බවය. ඒ සඳහා වූ එකම මග නම් එළැඹෙන මහ මැතිවරණයේදී විපක්‍ෂ පක්‍ෂයක් වෙනුවෙන් කතිරය ගැසීමයි.

තුනෙන්-දෙක නම් වූ මරඋගුල

පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයෙන් තමන්ට තුනෙන් -දෙකේ බලයක් ලබා දෙන්නැයි ජනපතිවරයා හා අගමැතිවරයා ප්‍රමුඛ පාලක සන්ධානය යළි යළිත් ඉල්ලා සිටී. ඔවුන් තුනෙන් -දෙකක බලය ඉල්ලා සිටීමට ප්‍රධාන හේතුවක් නම් 19 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය අහෝසි කිරීමයි.

19 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය තුළින් පාලකයන් තම හිතුමනාපයට බලය පාවිච්චි කිරීමට එරෙහිව යම් සීමාවන් පැනවිණි. මෙම සීමාවන් රාජපක්‍ෂවරුන්ට ගෝචර නොවේ. උදාහරණයක් ලෙස තමන් ගන්නා නීති විරෝධී තීන්දු බල රහිත කරන අධිකරණයක් රාජපක්‍ෂවරුන්ට අවශ්‍ය නැත. ඔවුන්ට උවමනා වනුයේ තමන්ගේ නීති විරෝධී තීන්දුවලට දණ නමන අධිකරණයකි. තමන්ගේ දෙපා ළඟට එන අගවිනිසුරුවරයෙකි.

ගෝඨාභය-මහින්ද පාලනය තුනෙන් -දෙකේ බලයක් ඉල්ලනුයේ පක්‍ෂ-විපක්‍ෂ ලාංකිකයන්ට ඇති සීමිත අධිකරණ රැකවරණයද අපට අහිමි කිරීමටය.

දශක ගණනාවක් පුරා මෙරට මැතිවරණ නර බිලි ගන්නා පුංචි යුද්ධ විය. මම ඛේදජනක තත්වය වෙනස් වූයේ 19 වන සංශෝධනය හේතුවෙනි.

19 වන සංශෝධනයට පෙර මිනීමැරුම්, ගිනිතැබීම්, පොදු දේපල අවභාවිත කිරීම් මැතිවරණ සමයන් තුළ සාමාන්‍ය සිද්ධීන් විය. 19 වන සංශෝධනය තුළින් ස්වාධීන මැතිවරණ කොමිසමක් පිහිටවුණු අතර, මැතිවරණය පැවැත්වීමේ, ඒවා අධීක්‍ෂණය කිරීමේ බලය එම කොමිසමට පැවරිණි.

2015 මහා මැතිවරණය, 2018 පළාත් පාලන මැතිවරණය හා 2019 ජනපතිවරණය පැවැත්වුයේ මෙම මැතිවරණ කොමිසමේ මෙහෙයවීමෙනි. මෙම මැතිවරණ සමයන් තුළ මිනිස් ජීවිත අහිමි වූයේ නැත. ගෙවල්-දොරවල් කඩ-සාප්පු ගිනිබත් වූයේ නැත. රජයේ දේපල මහා පරිමාණයෙන් අවභාවිත වූයේ නැත. මෙම මැතිවරණ තුනම ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියා ඉතාමත් අඩු, නිදහස් හා සාධාරණ ඒවා විය.

19 වන සංශෝධනයේ වැදගත්ම ප්‍රතිඵලයක් වනුයේ මිනී නොමරන, දේපල ගිනිබත් නොකරන මැතිවරණයන් සඳහා අවශ්‍ය නීතිමය වටාපිටාව නිර්මාණය කිරීමය.

ස්වාධීන අධිකරණයක් මෙන්ම නිදහස් හා සාමකාමී මැතිවරණයන්ද රාජපක්‍ෂවරුන්ට ගෝචර නොවේ. ඔවුන් 19 වන සංශෝධනයට එරෙහි වන හා එය බල රහිත කිරීමට උත්සාහ ගන්නා එක් මූලික හේතුවක් එයයි.

මෙම තත්වය පැහැදිලි කරන සිද්ධියක් ගතවූ සතියේ වාර්තා විය. පුත්තලමේ පොහොට්ටු අපේක්‍ෂකයකු වූ සනත් නිශාන්ත මහතා මැතිවරණ නීති අමුඅමුවේ උල්ලංඝනය කරමින් පැවැත්වූ රථ පෙළපාලියක් පිළිබඳව ගතවූ සතියේ වාර්තා විය. අංක තහඩු නැති යතුරු පැදියක හිස් ආවරණ (හෙල්මට්) නොමැතිව අපේක්‍ෂකයා යන ආකාරයත් පොලිස් නිලධාරියකු මෙම නීති විරෝධී ක්‍රියාකාරිත්වය නොදුටු ලෙස ඉවත බලා ගෙන සිටින ආකාරයත් දැක්වෙන විඩියෝ පට අන්තර්ජාලය පුරා වේගයෙන් සංසරණය විය.

තමන්ගේ ගෝලයකු මෙලෙස මැතිවරණ නීති පමණක් නොව රථවාහන නීතිත් උල්ලංඝනය කරමින් කටයුතු කිරීම ජනපතිවරයා හෝ අගමැතිවරයා ගණනකට ගත්තේ නැත. දේශපාලන නායකත්වයේ නිහැඬියාව නිසා පොලිසියද අකර්මණ්‍ය විය. මෙම නීති විරෝධී ක්‍රියාව පිළිබඳ වහාම පරීක්‍ෂණයක් පවත්වන්නැයි මැතිවරණ කොමිසම නියෝග කරන තෙක්ම පොලිසිය අඳ-ගොලු-බිහිරි පිළිවෙතක් අනුගමනය කළේය.

19 වන සංශෝධනය නොවන්නට පොලිසියට නියෝග දීමේ බලයක් මැතිවරණ කොමිසමට ලැබෙන්නේ නැත. එවිට මැතිවරණ නීති-රීති උල්ලංඝනය කිරීම්, ප්‍රචණ්ඩත්වය හා රජයේ දේපල අවභාවිතය සාමාන්‍ය තත්වයන් බවට යළිත් පත්වනු ඇත.

රාජපක්‍ෂවරුන්ට අවශ්‍ය මෙම අතීතය යළිත් ප්‍රතිනිර්මාණය කිරීමටය. ඔවුන් තුනෙන් -දෙකේ බලයක් ඉල්ලා සිටිනුයේ ඒ වෙනුවෙනි.

විපක්‍ෂ ඡන්දදායකයන් හා කිසිදු පක්‍ෂයකට අයත් නොවන ඡන්දදායකයන් මේ වන විට ඉතාමත් දුර්මුඛ මානසිකත්වයකින් පසුවන බව පැහැදිලිය. රනිල් -සජිත් බෙදීම නිසා විශේෂයෙන්ම එක්සත් ජාතික පාක්‍ෂිකයන් කළකිරීමට පත්ව තිබේ. මෙම තත්වය තුළ ආණ්ඩු-විරෝධී ලාංකිකයන් සෑහෙන ප්‍රතිශතයක් ඡන්දපොළට නොයා සිටීමේ ඉඩකඩ ඇත.

අනුපාත ඡන්ද ක්‍රමය යටතේ එක් පක්‍ෂයකට හෝ සන්ධානයකට තුනෙන් -දෙකක ජයග්‍රහණයක් ලබාගැනීම අසීරු කරුණකි. තුනෙන් දෙකක කඩඉමට ළඟාවීමට ජයග්‍රාහී පක්‍ෂයට හැකිවනුයේ තමන්ට විරුද්ධ ඡන්දදායකයන් විශාල ප්‍රමාණයක් ඡන්දය භාවිත කිරීමෙන් වැළකී සිටින තත්වයක් තුළ පමණි.

2010දී වූයේ එයයි. මහා මැතිවරණයෙන් 60%කට ආසන්න ඡන්ද ප්‍රතිශතයක් ලබාගැනීමට රාජපක්‍ෂවරුන්ට හැකිවූයේ ඔවුන්ගේ ඡන්ද ගොඩ වැඩිවූ නිසා නොව, මිලියනයකට අධික විපක්‍ෂ ඡන්දදායකයන් ප්‍රමාණයක් කළකිරීම හා අපේක්‍ෂා භංගත්වය හේතුවෙන් තම ඡන්දය භාවිත නොකිරීම නිසාය.

අධි-බහුතරයකින් 2010 මහා මැතිවරණය ජයගත් රාජපක්‍ෂවරු තුනෙන්-දෙකේ කඩඉම ඉක්මවීම සඳහා විපක්‍ෂයෙන් මන්ත්‍රීවරුන් බාගත්හ. තුනෙන්-දෙක සම්පූර්ණ වූ වහාම ජනපති ධුරයේ බලතල තවත් වැඩි කරන හා ජනපති ධුර කාල සීමාව ඉවත් කරන 18 වන සංශෝධනය සම්මත කරගැනිණි. ඉන්පසුව රිසි ලෙස තම බල පරාක්‍රමය පතුරුවා හැරීමට රාජපක්‍ෂවරු කටයුතු කළෝය. කටුනායක, මීගමුවේ හා රතුපස්වල නිරායුද උද්ඝෝෂකයන්ට වෙඩි තබා ජීවිත 5ක් බිලිගැනීම, ව්‍යාජ දෝෂාභියෝගයක් තුළින් අගවිනිසුරුවරිය පලවා හැර තමන්ගේ නියෝගවලට මුළුමනින්ම අවනත වන්නකු ඒ තනතුරට පත්කිරීම, තම විරුද්ධවාදීන්ට එරෙහිව මර්දනය ක්‍රියාත්මක කිරීම මේ කාලය තුළ සිදුවූ සිදුවීම් කිහිපයක් පමණි.

මේ සියල්ලටම ඉඩ සැලසුණේ විපක්‍ෂ නායකයන්ගේ බැරිකම්, දුර්වලකම් ගැන කළකිරුණු මිලියනයක් ඉක්මවූ ඡන්දදායකයන් ප්‍රමාණයක් ඡන්දය භාවිත කිරීමෙන් වැළකුණු නිසාය.

අද අප සිටිනුයේද මීට සමාන තෝරාගැනීමක් අබියසය. විපක්‍ෂ නායකයන් අතිබහුතරයකගේ ළාමක හැසිරීම් දකින විට කෝපයක් කළකිරීමක් හට ගැනීම ස්වාභාවිකය. නමුත් මෙම හැඟීම්වලට යට වී ඡන්දය නොදී සිටියහොත්, අප හානි කරගන්නේ අපටමය.

2010 දී තුනෙන් -දෙකක බලයක් ලබාගත් රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ අගතිගාමී ක්‍රියාවන් නිසා වැඩිපුරම රිදුණේ විපක්‍ෂයේ දේශපාලන නායකයන්ට නොව පක්‍ෂ-විපක්‍ෂ භේදයකින් තොර සාමාන්‍ය ජනතාවටය. 2020 මහා මැතිවරණයෙන් අධි-බලයක් ලබාගැනීමට ගෝඨාභය-මහින්ද හවුල සමත්වුවහොත් ඉන්ද වැඩිපුරම බැටකනු ඇත්තේ රනිල් හෝ සජිත් හෝ වෙනත් විපක්‍ෂ දේශපාලන ප්‍රබලයකු නොව, පක්‍ෂ -විපක්‍ෂ සාමාන්‍ය ජනතාවය.

මුහුණට පළියට නහය කපාගත්තා යැයි කියමනක් තිබේ. මෙවර මහා මැතිවරණයේදී රාජපක්‍ෂවරුන්ට එරෙහිව ඡන්දය භාවිත නොකිරීම එයට බෙහෙවින් එහා යන මෝඩකමක් වනු ඇත. එය සම කළ හැක්කේ නහයට පළියට බෙල්ල කපා ගැනීමකටය.

ගෝඨාභය-මහින්ද දුර්සංයෝගය මෙරට පාලනය කළ අට මසක කාලය තුළින් අනාගත රාජපක්‍ෂ පාලනයක යථාර්ථය පිළිබඳව ප්‍රමාණවත් ඉඟි දැකිය හැක. මේ කෙටි කාලය තුළ රාජපක්‍ෂවරුන් කළ නොකළ දේ නිසා නීතියේ ආධිපත්‍යයට, ආර්ථිකයට, ජනතාවගේ ජීවන තත්වයට, පරිසරයට වූ හානි අපමණය. මේ අනතුරු හැඟවීම් දැක දැකත් අප ඡන්දය භාවිත කිරීමෙන් වැළකී සිටියහොත් එය අපේම මිනී වල අපම කපා ගැනීමක් නොවන්නේද?

රෑ වැටුණු වලේ දහවල් පනිමුද?

කතාවෙන් නම් රාජපක්‍ෂවරුන් තරම් රටට, ජාතියට, ආගමට, සංස්කෘතියට, සභ්‍යත්වයට, ජාතික උරුමයන්ට ප්‍රේම කරන්නවුන් මේ රටේ තබා ලෝකයේවත් නොමැත. ඔවුන් සුරත හදවතට තබා ‘මාගේ මාතෘ භූමිය’ ගැන කතා කරන විට එය බලා සිටිනවුන්ගේ නෙතට කඳුළක් එනු නොඅනුමානය.

රට ස්වයංපෝෂිත කිරිම පිළිබඳව රාජපක්‍ෂවරු මේ දිනවල නිතරම කතාකරති. අත්‍යවශ්‍ය ආහාර ද්‍රව්‍යයන් මත පවා ආනයන තහනම් පනවා ඇත්තේ මේ වෙනුවෙනි. නමුත් මේ ආර්ථික දේශප්‍රේමිත්වයේ සැබෑව හෙළිදරව් වනුයේ දුම්රිය ටිකට් භාවිතය පරිගණකගත කිරීමේ කොන්ත්‍රාතුව චීන සමාගමකට ලබාදීමට ගත් තීරණය වැනි ක්‍රියාවන් තුළිනි.

තොරතුරු හා සන්නිවේදන තාක්‍ෂණ (ෂක්‍ඔ) සේවාවන් සැපයීම අතින් ලංකාව ලෝකයේ ඉහළම පිළිගැනීමක් දිනා ඇත. දියුණු බටහිර රටවල දැවැන්ත සමාගම් පවා මෙරට අයිසීටී සේවාවන් ලබාගැනීමට ඉදිරිපත් වනුයේ එබැවිනි. අයිසීටී සේවාවන් සැපයීම ලංකාවේ අපනයනයන් අතරින් සිව්වන ස්ථානයට පත්ව ඇත. එවන් දක්‍ෂතා ඇති රටක දුම්රිය ටිකට්පත් නිකුතුව පරිගණකගත කිරීමේ කොන්ත්‍රාතුව චීන සමාගමකට ලබා දෙන්නේ මන්ද?

කොවිඞ්-19 වසංගතය නිසා අපේ අපනයන ක්‍ෂෙත්‍රය විශාල කඩාවැටීමකට ලක්ව ඇත. එවන් තත්වයක් තුළ රජයේ කොන්ත්‍රාතුවක් මෙරට සමාගමකට නොදී චීන සමාගමකට දීම ආර්ථිකමය වශයෙන් කෙතරම් බුද්ධිහීන ක්‍රියාවක්ද?

දේශප්‍රේමය පිළිබඳව රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ කථාවන් හා ක්‍රියාවන් අතරැති මහා පරතරය හෙළිදරව් කරන තවත් උදාහරණයක් නම්, කුරුණෑගල පුරාවිද්‍යාත්මක වටිනාකමක් ඇති ගොඩනැගිල්ලක් විනාශ කිරීමේ සිදුවීමයි. මෙම අවක්‍රියාවට වගකිව යුත්තේ කුරුණෑගල පොහොට්ටු පුරපති බව වාර්තා වේ. එබැවින් මෙම නීති විරෝධී, සදාචාර විරෝධී ක්‍රියාව විවේචනය කරනු වෙනුවට එය ආරක්‍ෂා කිරීමට රාජපක්‍ෂවරු එකා වන්ව පෙළගැසී සිටිති.

දෙවන බුවනෙකබා රජුට මුස්ලිම් බිසවක්ද වූ බව කියමින් මෙම පුරාවස්තු විනාශය මුස්ලිම්-විරෝධී කඩතුරාවකින් වසා දැමීමට අගමැති මහින්ද රාජපක්‍ෂ මහතා උත්සාහ කළේය. නැගෙනහිර පළාතේ ජාතික උරුමයන් සුරැකීමට ජනාධිපති කාර්යසාධක බලකායක් පත්කළ ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතාගෙන් වයඹ පළාතේ සිදුවූ මෙම ජාතික උරුම විනාශය පිළිබඳව කුරුණෑගල ඡන්දදායකයන් පිරිසක් ප්‍රශ්න කළ විට, ඔහු ප්‍රතිචාර දැක්වූයේ අර්ථාන්විත නොවන වචන කිහිපයකින් හා මහා සිනහවකිනි. තමන් මෙම ක්‍රියාව කළ බව කුරුණෑගල නගරාධිපතිවරයා ප්‍රසිද්ධියේම ප්‍රකාශ කළද ඔහුව අත්අඩංගුවට ගැනීමට පොලිසිය තවමත් අසමත්ව ඇත.

රාජපක්‍ෂ ජාතිකත්වයේ කතාව හා ක්‍රියාව අතර පරතරය එබඳුය.

රාජපක්‍ෂවරුන්ට දේශප්‍රේමය යනු ආයුධයකි. ජනතාවට කුසගින්න අමතක කරවීම සඳහා ජාතිවාදය භාවිත කිරීමට රාජපක්‍ෂවරුන් දක්වනුයේ අපරිමිත දක්‍ෂකමකි. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතාගේ විකාරරූපී තීන්දු තීරණ නිසාත්, කොවිඞ් වසංගතය නිසාත් ලංකාවේ ආර්ථිකයත් ජනජීවිතයත් බරපතළ අවදානමකට ලක්ව ඇත. උදාහරණයක් ලෙස බැංකු තැන්පතු සඳහා මෙන්ම අර්ථසාධක අරමුදලේද පොලිය දැනටමත් පහත වැටී තිබේ. මෙය විශ්‍රාමිකයන්, පෞද්ගලික අංශයේ සේවකයන් ප්‍රමුඛ මධ්‍යම පන්තියට විශේෂයෙන්ම බරපතළ බලපෑමක් සිදුකරනු ඇත. මහා මැතිවරණයෙන් පසු-විශේෂයෙන්ම රාජපක්‍ෂවරුන්ට අධි බහුතරයක් ලැබුණහොත්- මෙම තත්වය තවත් උග්‍ර වනු නොඅනුමානය.

ආදායම් පහත වැටීමෙන්, බඩු මිල ඉහළ යාමෙන් හා රැකියා අහිමි වීමෙන් පීඩාවට පත්වන ජනතාවට- විශේෂයෙන්ම සිංහල ජනතාවට- තම ප්‍රශ්න අමතක කරවීම සඳහා ජාතිවාදය භාවිත කිරීමට පිඹුරුපත් දැනටමත් සැකසෙමින් පවතී.

ජනපතිවරණයේදී ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ මහතාගේ ජයග්‍රහණය වෙනුවෙන් කැපවූ ගලගොඩ-අත්තේ ඥානසාර හා අතුරලියේ රතන යන දේශපාලන භික්‍ෂූන් මැතිවරණයෙන් පසු තවත් අඩව්වකට සුදානම් වන බව ඔවුන්ම ප්‍රකාශ කර ඇත. මද්‍රාසා, බුර්කා හා හලාල් තහනම් කරන ලෙස නිවේදනයක් කර ඇති ඔවුන් මේ සඳහා වූ සටන මැතිවරණයෙන් පසු ආරම්භ කරන බවට ප්‍රකාශ කර ඇත.

මද්‍රාසා පෙන්වා බැංකු තැන්පතු පොලි අනුපාතිකය තවත් අඩු කිරීමටත්, බුර්කා පෙන්වා බඩුමිල ඉහළ දැමීමටත්, හලාල් පෙන්වා රැකියා හිමිවීම් යටපත් කිරීමටත්, ගෝඨාභය-මහින්ද පාලනය සැරසෙන බව පැහැදිලිය. ඔවුන්ගේ මේ ක්‍රියා නිසා 1980 දශකයේ අප වැටුණු නරාවළටම අප යළිත් තල්ලු වීමේ අවදානමක් මතු වේ.

1977 ආර්ථිකය විවෘත කිරීම නිසා වෘද්ධි වේගය හා රැකියා නියුක්තිය විශාල වශයෙන් ඉහළ ගියද 1981 වන විට බඩු මිල මෙන්ම ආදායම් විෂමතාවද බරපතළ ලෙස වර්ධනය වී තිබුණි. සිංහල ජනතාවට තමන්ගේ ආර්ථික ප්‍රශ්න අමතක කරවීම සඳහා දෙමළ විරෝධය භාවිත කිරීමට ජේ.ආර්. ජයවර්ධන පාලනය ක්‍රියා කළේය. සිරිල් මැතිව් වැන්නවුන්ගේ කතාවන් හා ක්‍රියාවන් නිසා සිංහල ජනසමාජය තුළ දෙමළ විරෝධය හා දෙමළ භීතිකාව වසංගතයක් මෙන් පැතිර ගියේය. 1983 කළු ජුලියට පාර කැපුණේ එලෙසය.

කළු ජූලිය නිසා හානි වූයේ මෙරට දෙමළ ප්‍රජාවට පමණක් නොවේ. ඒ නිසා බෙදුම්වාදය හා කොටි සංවිධානය සිය දහස් ගුණයකින් ශක්තිමත් විය. සීමිත සන්නද්ධ අරගලයක් මහා යුද්ධයක් දක්වා වර්ධනය විය. කළු ජූලිය දඩමීමා කරගෙන ජවිපෙ තහනම් කිරීම නිසා දෙවන ජවිපෙ කැරැල්ලට පාර කැපුණි. එදා බලයේ සිටි ආණ්ඩුව ජනතා ප්‍රශ්න අමතක කරවීම සඳහා ජාතිවාදය උසිගැන්වීම නිමා වූයේ රටම ලේ විලක නිමග්න වීමෙනි.

අද රාජපක්‍ෂවරුන් හා ඔවුන්ගේ අගතිගාමී ගිහි-පැවිදි අනුගාමිකයන් සිංහල සමාජය තුළ මුස්ලිම් විරෝධය ඇවිළවීම නිමා වනු ඇත්තේ අතීතයට නොදෙවෙනි වූ ඛේදවාචකයකිනි.

මේ එළඹෙන උවදුරු යම් තරමක් හෝ සමනය කිරීමට තවමත් අපට ඉඩක් ඇත. මහා මැතිවරණයෙන් රාජපක්‍ෂවරුන් මහා ජයක් ලදහොත් එය වඳුරාට න්‍යෂ්ටික අවියක් දීමට සමාන වනු ඇත. අවනීතිය, අසාධාරණය හා ජාතිවාදය පැතිරවීමට එය කොළ එළියක් ලෙස ඔවුන් සලකනු ඇත. අගෝස්තු 5 වෙනිදා අලියාට, දූරකථනයට හෝ මාලිමාවට ඡන්දය භාවිත කිරීමෙන් රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ ඒ විනාශකාරී අනාගත ගමනට රතු එළියක් දැල්වීමට අපට තවමත් ඉඩ තිබේ. අකමැත්තෙන් හෝ ඡන්දපොළට යා යුත්තේ, නාසය වසාගෙන හෝ විපක්‍ෂයේ පක්‍ෂයකට කතිරය ගැසිය යුත්තේ එබැවිනි. ■