පද්මා පුෂ්පකාන්ති
සවිස්ත්‍රී ජාතික ව්‍යාපාරයේ ජාතික ලේකම්
ඔබේ ආයතනය වැඩ කරමින් සිටින්නේ මොන වගේ ක්ෂේත්‍රවලද කියලා කිව්වොත්?
විශේෂයෙන් ගොවි, ධීවර, වතු කම්කරු හා යුද්ධයෙන් විපතටපත් උතුරු නැගෙනහිර කාන්තාවන් සමග අපි වැඩ කරමින් ඉන්නවා. නෙට්වර්ක්වලදී අපට වෙනත් ක්ෂේත්‍රවල කාන්තාවන් සමග වැඩ කරන්න අවස්ථාව ලැබෙනවා. සමස්තයක් විදිහට අපි වැඩ කරමින් ඉන්න කලාපයේ මිනිස්සු දැඩි පීඩාවක ඉන්නේ බව තමයි කියන්න තියෙන්නේ. ඔවුන්ට ජීවත්වීම සඳහා විශාල අරගලයක නිරත වෙන්න වෙලා තියෙනවා. ඒ පීඩාවේ සැලකිය යුතු බරක් කාන්තාවන් දරමින් සිටිනවා.
ඒ දුෂ්කරතාවන් ඇති වෙලා තියෙන්නේ කොහොමද?
අපි මාතර ධීවර කාන්තාවන් එක්ක වැඩ කරනවා. ඔවුන් කරගෙන ආව සු`ළු පරිමාණ කර්මාන්ත අද බිඳවැටිලා තියෙන්නේ. ඒ කාන්තාවෝ වැල්ලෙන් කේවෙල් කරලා සහන මිලට මාළු අරගෙන කරෝල වේලීම, උම්බලකඩ හැදීම වගේ සුළු ව්‍යාපාර කරගෙන ගියා. ටික කාලයක් ඒ වැඬේ ඉතාම හොඳින් කරගෙන ගියා. ඒ නිෂ්පාදන දිස්ත්‍රික්කවලට ගිහිල්ලා විකුණන්න අපේ සංවිධාන ජාලය තුළම ක්‍රමවේදයක් හදලා තිබුණා. අද වැල්ලට මහා පරිමාණ මුදලාලිලා ඇවිල්ලා මාළු ටික ඔක්කොම එකපාර අරගන යනවා. මුදලාලිලා එක්ක හැප්පිලා ගන්න මිලට ඒ සුළු ව්‍යාපාරය පවා කරන්න බෑ. ඒ නිසා ඒ ව්‍යාපෘතිය නැවතුනා. මේක සමස්ථ සමාජයේ සියලුම අංශයන්ට බලපාලා තියෙන ප්‍රශ්නයක් විදිහට අපි දකිනවා.
කාන්තාවන් ශක්තිමත් කරන්නේ කොහොමද?
අපි ණය ලබාදීමේ ව්‍යාපෘතියක් ක්‍රියාත්මක කරනවා. එහෙත් අපි ක්‍රියාත්මක කරමින් ඉන්නේ ක්ෂුද්‍ර මූල්‍ය ව්‍යාපෘතියක් නෙවෙයි. අපේ අරමුණ තමයි ගමේ මුදල් ගමෙන් පිටට යන්න නොදී, ගම තුළම සංසරණය වෙන ක්‍රියාවලියක් ගොඩනැගීම. අපේ ණය සමිතියක කිසිම සාමාජිකයෙක් ක්ෂුද්‍රමූල්‍ය ආයතනවල ගොදුරු බවට පත් වුණේ නෑ. අපි විශ්වාස කරණවා මේ ක්ෂුද්‍ර මූල්‍ය ක්‍රියාවලියෙන් විපතට පත් වෙලා ඉන්න අයට ගොඩ එන්න හදන්න තියෙන ක්‍රමවේදය තමයි අපි හඳුන්වාදීලා තියෙන්නේ කියලා.
ගමේ කාන්තාවෝ කුලී වැඩක් කරලා උපයපු සුළු මුදලින් නැත්නම්, එළවළුවක්, පළතුරක් අලෙවි කරලා හම්බකරගත්ත සුළු මුදලින් ඉතිරි කරල සමිති සියල්ලම වාගේ ලක්ෂ ගණනක තැන්පතු හදාගෙන තියෙනවා. ණය ගනුදෙනු කරලා, ඒ මුදල් ආයෝජනය කරලා, කුඩා කුඩා ආදායම් උත්පාදන මාර්ගවලට යොමු වෙච්ච කාන්තාවන් තමයි අපිත් එක්ක එකතු වෙලා ඉන්නේ.
එහි ඇති අනෙක් වැදගත්කම තමයි තමන්ගේ සල්ලිමයි ණයට ගන්නේ. මේ මිනිස්සු සත පහකවත් වංචාවක් කරන්නේ නෑ. ගෙවන්නට ලොකු වගකීමකින් බැඳිලා ඉන්නවා. ඒක වෙන කිසිම බැඳීමක් නෙමේ. කවුරුත් බය කරලා නෙමේ. ඔවුන්ගේ දේපළක් අත්පත් කරගනී කියලා නෙවෙයි. හෘදය සාක්ෂියට අනුව ඒ අය ගන්න මුදල් වංචා කරන්නේ නෑ. නොගෙවා හිටියොත් තමන්ගේ සමිතියටමයි පාඩු වෙන්නේ. කොච්චර ප්‍රශ්න ආවත් ණය ගෙවීම ඒ අය පැහැරහරින්නේ නෑ.
මේවායේ ගනුදෙනු විනිවිදභාවයකින් කරගෙන යන්නේ කාන්තාවෝ. ඒ අය සවිබල ගන්වන්න අවශ්‍ය පුහුණුව, පොත්පත්, මග පෙන්වීම අපි කරනවා. බැංකුවක කෙනෙක් පඩියට කරන කාර්යභාරයම ගමේ කාන්තාවක් තමන්ගේ සමිතිය, ගම වෙනුවෙන් කරනවා.
කාන්තාවන්ගේ හැකියාවන් වර්ධනය කරන්න අමුතු දේවල් කරන්න ඕනෑ නැහැ. මේ ක්‍රියාවලිය තුළ කළමනාකරණය, ගිණුම්කරණය, පොත් තැබීම වගේ කාරණා අතින් ඒ අය දැනුම දියුණු කරගෙන තියෙනවා. එහෙම කරලා තියෙන්නේ ඒසී කාමරවල ඉඳලා නෙමෙයි. විශාල කාලයක් වැය කරලත් නෙවෙයි. තමන්ගේ එදිනෙදා වැඩ කටයුතු කරගන්න අතරතුරමයි.
ගමේ කාන්තාවන්ට ලැබෙන්නේ ප්‍රතිලාභය ගැන තව දුරටත් පැහැදිලි කළොත්..
මේවාට කැප වෙන්නේ සමිතියේ සාමාජිකාවෝ. ඒ අය ගමේ අය. ඒ නිසා විස්වාසය උපරිමයෙන් තියෙනවා. ඉතාම අඩු පොලියකට ණය මුදල ගන්නේ. තමන්ගේ සමිතියෙන් ණය අරන් ඒ මුදල් ආයෝජනය කරලා ත්‍රීවීල් රථ මිලදීගෙන තියෙනවා. ධීවර කර්මාන්තය කරන අය මාළු දැල් අරගෙන තියෙනවා. තමන්ගේ ස්වාමියාට, නැත්නම් පවුලේ ආර්ථිකයට දායකත්වය දෙන්න ඒ අයට හැකි වෙලා තියෙනවා. වගා කටයුතුවලට ළමයින්ගේ අධ්‍යාපන කටයුතුවලට වගේ එදිනෙදා අවශ්‍යතාවලදී පවා ණය වැඩසටහන සෑහෙන්න උපකාර වෙලා තියෙනවා.
ණය ක්‍රමය මත දියුණු කරගත්ත සුළු පරිමාණ ව්‍යාපෘතිවල නිෂ්පාදන අලෙවිය, හුවමාරුව සම්බන්ධයෙන් යම් වැඩ පිළිවෙලක් ගෙඩනැගිලා තියෙනවද?
උදාහරණයක් ලෙස කැකිරාවේ රණජයපුර කියන ගමේ අපි සති පොළක් පවත්වනවා. ඒ පොළට එන්නේ අපේ සමිතිවල සාමාජිකාවෝ. එතන අළෙවිය සඳහා අරගෙන එන්නේ ගෙවල්වල වස විසෙන් තොරව හදාගත්ත එළවළු, පළතුරු සහ හාල්, පොල්, වෙනත් නිෂ්පාදන. ඒ අය ප්‍රතිපත්තියක් විදිහට ප්ලාස්ටික් විකුණන්නේ නෑ. පොළේ වැඩ කටයුතු සඳහා ප්‍රදේශයේ එම්.ඕ.එච්. ගේ සහයෝගය ලැබිලා තියෙනවා. ප්‍රාදේශීය සභාවේ සහයොගය අරගෙන තියෙනවා. පී.එච්.අයි. මහත්තයා නිරන්තරයෙන් උපදෙස් දෙනවා සෞඛ්‍යාරක්ෂිතව බඩු අලෙවිය සඳහා සූදානම් කිරීම වගේ කාරණාවන් සඳහා. කැකිරාව අවට සමිති ටිකේ සාමාජිකාවෝ තමයි එතෙන්ට එන්නේ. එතන සිද්ධ වෙන ක්‍රියාවලිය සහභාගිත්වය දැකලා තව තව සමිති බිහි වෙමින් තියෙනවා.
ප්‍රියන්ජිත් ආලෝකබණ්ඩාර
අගනා ලිපියක් . මෙය ලියූ ආලෝකටත්, ඔබටත් දෙදෙනාටම සුභ පැතුම් !!!! ???