දෙමළ ප්‍රගතිශීලී සන්ධානයේ නායක මනෝ ගනේෂන්
එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ නායක රනිල් වික්‍රමසිංහ විවිධ ජනවර්ග එක්ක ගනුදෙනු කළ හැකි නායකයෙක් බවත්, සජිත් ප්‍රේමදාස සිංහල ජාතියට බර වූ නායකයෙක් බව සමහරුන් කීවා. එහෙත් ඔබ ඇතුළු පක්ෂ බොහොමයක් සජිත් එක්ක එකතු වුණා..
කරුණු දෙකක් තියෙනවා. එකක් තමයි රනිල් වික්‍රමසිංහ මහත්තයා ජාතික ප්‍රශ්නය නැත්නම් සෙසු ජාතීන්ගේ හිත දිනාගත්ත නායකයාය කියන මතය වැරදි බව ඔප්පු වෙලා තියෙනවා. ඔබ කියන කාරණය හරි. එහෙම මතයක් තිබුණා. ඒ මතය හරි ජනප්‍රියයි. ජාතික ප්‍රශ්නය විසඳීමට අවශ්‍ය දැනුම, උනන්දුව සහ හැකියාව තියෙන්නේ ඔහුට බව ගොඩක් අය කීවා. එහෙම හිතුවා. ඒ නිසා තමයි පහුගිය කාලයේ එක්සත් ජාතික පක්ෂය වටේට දෙමළ, මුස්ලිම් ජනවර්ගවලට අයත් පක්ෂ එකතු වුණේ. එහෙත් සමගි ජන බලවේගය හදනකොට එක්සත් ජාතික පෙරමුණේ හිටපු ප්‍රධාන පක්ෂ තුනක් වන දෙමළ ප්‍රගතිශීලී සන්ධානය, ශ්‍රී ලංකා මුස්ලිම් කොංග්‍රසය සහ සමස්ත ලංකා මක්කල් කොංග්‍රසය කියන තුනම ආවා. ඒ වගේම ජාතික හෙළ උරුමයත් ආ බව අමතක කරන්න එපා. එක්සත් ජාතික පක්ෂය එක්ක හිටපු, ජනවර්ග නියෝජනය කළ පක්ෂ හතරම සමගි ජන බලවේගයට ආවා. එහෙම එන්නට හේතුවක් තියෙන්න එපැයි. ඒ නිසා මතක තියාගන්න, ජාතික ප්‍රශ්නයට විසඳුමක් දෙන්න පුළුවන් එකම නායකයා රනිල් වික්‍රමසිංහ නෙවෙයි.
දෙවැනි කාරණය මොකක්ද?
දෙමළ, මුස්ලිම් පක්ෂ වල ඉන්න අපි ලංකාවේ බිම් මට්ටමේ තියෙන යථාර්ථය හඳුනාගත්තා. ඇත්තටම සිංහල ජනතාවගේ හිත දිනාගත් නායකයෙක්ට තමයි ලංකාවේ ජනවාර්ගික ප්‍රශ්නය විසඳන්න පුළුවන්. දෙමළ, මුස්ලිම් ජනතාවගේ හිත දිනාගත් නායකයෙක් වූ පළියට ජාතික ප්‍රශ්නය විසඳන්න බැහැ. මම කාලයක් තිස්සේ ඔය කතාව කියමින් හිටියා. සිංහල ජනතාවගේ හිත දිනාගත් ප්‍රගතිශීලී නායකයෙක් ඕනෑ. ජාතිවාදයෙන් ගොඩ යන්න බලන්නේ නැති නායකයෙක් ඕනෑ. කාටවත් සිංහල ජනතාවගේ කැමැත්ත සීයට සීයක් දිනාගන්න බැහැ. සජිත් ප්‍රේමදාස මහතා ගැන සිංහල ජනතාව අතර ප්‍රසාදයක් තියෙනවා. ඔහු ඒ සඳහා වැඩ කළ නායකයෙක්.
සිංහල ජනතාවගේ හිත දිනාගන්න ඔහු කියන කරන දේවල් අනෙකුත් ජනවර්ග වලට ප්‍රශ්නයක් නෙවෙයිද?
නැහැ. ගැටුමක් ඇති කරගන්න ඕනෑ නැහැ. සිංහල ජනතාවගේ සැබෑ වුවමනාව හා කැමැත්ත කවදාවත් දෙමළ ජනතාවගේ සැබෑ වුවමනාව හා කැමැත්තට විරුද්ධව යන්න බැහැ. මුස්ලිම් ජනතාවගේ සැබෑ වුවමනාව සිංහල ජනතාවට විරුද්ධව යන්න බැහැ. අවසානයේ අපි හැමෝම ශ්‍රී ලාංකිකයන්. ඒ රාමුව ඇතුළේ හිතුවා නම් හරි. අපි හැමෝම මුලින් ආඩම්බර වෙන්න ඕනෑ ශ්‍රී ලාංකිකයන් විදියට. දෙවැනියට තමයි අපි දෙමළ, මුස්ලිම්, සිංහල වෙන්නේ. මේ දෙකම එකවර සමරන්න පුළුවන්. විවිධත්වය තුළ අපේ අනන්‍යතාවය සමරන්න පුළුවන්. ඒ ප්‍රතිපත්තිය තමයි අපි සමගි ජන බලවේගයෙන් ප්‍රවර්ධනය කරන්නේ. සමගි ජන බලවේගයේ නම හැදුණේත් ඒ විදියට. සමගියෙන් යුතු සියලු ජනතාවගේ බලවේගයක් තමයි අපි හදන්නේ.
සිංහල භාෂාවෙන් පුවත්පත් දැන්වීම් වලින් ප්‍රචාරය කළ සද්-ජාතිකත්වය කියන සංකල්පය මහින්ද රාජපක්ෂලාගේ ජාතිකවාදයට වඩා වෙනස් වෙන්නේ මොකද්ද?
මෙහෙමයි. සමහර පාඨ යම් ජන කොටසකගේ අවධානය දිනාගැනීම සඳහා පාවිච්චි කරන්න වෙනවා. අපි ප්‍රවේශම් වෙන්න ඕනෑ ඒක අනෙක් ජනතාවට හානියක් නොවෙන එකක් බවට පත් කරන්න. එහෙත් සමහර දේවල් ගැන වැඩි උනන්දුවක් දක්වන්නේ දෙමළ ජනතාව. සමහර මාතෘකා ගැන වැඩිපුර උනන්දු වෙන්නේ මුස්ලිම් ජනතාව. ඒ කියන්නේ දෙමළ වීම නිසා සුවිශේෂ වූ ප්‍රශ්න තියෙනවා. ඒ වගේම මුස්ලිම් වීම නිසා සුවිශේෂ වූ ප්‍රශ්නත් තියෙනවා. ඒ ටික කියලා නතර කරන්න එපා. ලංකාවේ සිංහල ජනතාවටත් සිංහල වීම නිසා සුවිශේෂ වූ ප්‍රශ්න තියෙනවා. ඔවුන්ටත් යම් කාරණා ගැන බියක් දැනෙනවා. ඒ නිසා අපට ඔවුන්ගේ වුවමනාව අමතක කරන්න බැහැ. ඔවුන්ගේ හිත් වලට ආමන්ත්‍රණය නොකර ඉන්න බෑ. සිංහල ජනතාව තුළ ඇති ජාතිකවාදී ප්‍රවණතා වලට බැණලා, ඒකට විරුද්ධ වෙලා ඉන්න බැහැ. අනෙක සිංහල ජාතිකවාදීන් දෙමළ හෝ මුස්ලිම් ජනතාවට විරුද්ධ අය නෙවෙයි. සිංහල ජාතීන්ගේ අවංක වුවමනා මුස්ලිම් අයට විරුද්ධ නැහැ. මුස්ලිම් අයගේ අවංක වුවමනා සිංහල අයට විරුද්ධ නෑ. හැම ජනවර්ගයකටම අයත් අන්තවාදීන් ඉන්නවා තමයි. ඔවුන්ගේ මතය තමයි අනෙක් ජනවර්ග විනාශ කිරීම. අපි ඒ අයට ඉඩ දෙන්නේ නැහැ. එහෙත් අපි මධ්‍යස්ථව කල්පනා කරලා ජාතිකවාදයට ඉඩ දෙනවා.
සජිත් ප්‍රේමදාස උතුරේදී දහතුන්වැනි සංශෝධනය සම්පූර්ණයෙන් ක්‍රියාත්මක කළ යුතු බව කීවා. දකුණේදීත් ඔහු ඒ බව කීවා. මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා කියා තිබුණා සජිත්ගේ ප්‍රතිපත්ති භයානක ඒවා බව..
සජිත් ප්‍රේමදාස කියන්නේ දේශපාලනයේ මහත්මයෙක්. ඔහු සිංහල ජනතාව ඉන්න තැන එකක් කියලා, දෙමළ ජනතාව එක්ක තව එකක් කියලා, මුස්ලිම් ජනතාව එක්ක තුන්වැනි දෙයක් කියලා, ඉන්දීය මාධ්‍ය වලට වෙනම එකක් කියන්නේ නැහැ. හැමෝටම එකම විදියට කතාකරන නායකයෙක් බිහිවීම ගැන අපි සතුටු වෙන්න ඕනෑ. දහතුන්වැනි සංශෝධනය කියන්නේ රටේ සම්මත වූ නීතියක්. ලංකාවේ හැම ජනවර්ගයටම මධ්‍යස්ථ විදියට එකඟ වෙන්න පුළුවන් නීතිය. ඊට වඩා වෙනස් මතයක් දෙමළ ජනතාවට ඇති. සිංහල ජනතාව අතරත් ඊටත් වඩා වෙනස් එකක් ඇති. ඒ ගැන අපට සාකච්ඡා කරලා මතයකට එන්න පුළුවන්. එහෙත් අපි මධ්‍යස්ථ මතයට එකඟ වෙන්න ඕනෑ. දහතුන්වැනි සංශෝධනය සම්පූර්ණයෙන් ක්‍රියාත්මක කිරීම භයානක දෙයක් නෙවෙයි. පොලිස් බලතල, ඉඩම් බලතල ගැන කියනවා. පොලීසිය කියන්නේ මොකක්ද. පොලිස් ස්ථානයකට ගියොත් රථවාහන අංශය, සුළු අපරාධ අංශය, ළමා හා කාන්තා අංශය, පරිසර අංශය වගේ අංශ තියෙනවා. එක් එක් පළාත්වලට ඒ අංශ දෙන්න පුළුවන්. අනුරාධපුරේ වාහන දුවන හැටි කොළඹ ඉඳලා තීන්දු කරන්න ඕනෑ නැහැනේ. මොනරාගල කාන්තාවකගේ ප්‍රශ්නයක් කොළඹ ඉඳලා විසඳන්න බැහැනේ. ඒ නිසා ඒ බලතල නිසි ලෙස ප්‍රාදේශීය වශයෙන් බෙදා දීම වරදක් නෙවෙයි. ඉඩම් බලතල නම් දැන් කතා කරලාත් තේරුමක් නැහැ. ලංකාවේ ඉඩම් ඉතිරි වෙලා නැති තරම්. ඉඩම් රක්ෂිත වනාන්තර විදියටත්, රජයේ ආයතන සතු ඉඩම් විදියටත් වෙන් කරලා ඉවරයි. ඉතිරි ඉඩම් අපි සංවර්ධනය වෙනුවෙන් පාවිච්චි කරනවා. සංවර්ධනය කරනකොට පළාත් සභාවත්, මධ්‍යම ආණ්ඩුවත් එකතුවෙලා කරනවා. උතුරු පළාතේ ඉඩමක් මධ්‍යම ආණ්ඩුවෙන් අරගෙන සංවර්ධනය කළාට ඒ මිනිසුන් විරුද්ධ වෙන්නේ නැහැ. මොකද ඒ ප්‍රතිලාභ යන්නේ ප්‍රදේශයේ ජනතාවට. ඒ නිසා අපි මේ හැමදේම ධනාත්මකව බලන්න ඕනෑ. අනෙක මහින්ද රාජපක්ෂ ගැන කනගාටු වෙනවා. එතුමා තවමත් ජාතිවාදය අත්හැරලා නෑ.
ඒ ඇයි?
ඔහු ඉන්දියාවට එකක් කිව්වා. ලෝකය එක්ක සාකච්ඡා කරන බව කියලයි එල්ටීටීඊය එක්ක සාකච්ඡා කළේ. 2005 ආපු ගමන් ඔස්ලෝ නුවර ගිහින් ඔහුත් සාකච්ඡා කළා. සාකච්ඡා වල අරමුණ 13 වැනි සංශෝධනය ගැන කතා කිරීම. ඉන්දියාවේදී 13 ප්ලස් දෙනවා කීවා. දැන් මිනිසුන් අවුස්සන්න වෙන ඒවා කියනවා. ඒවා කතාකරන්න එපා කියලා අපි ඔහුට කියමු. මේ රටේ දේශප්‍රේමීන් ඉන්නේ පොදුජන පෙරමුණේ විතරක් නෙවෙයි. මම දේශප්‍රේමියෙක්. මේ රට බෙදීමක්, සන්නද්ධ අරගලයක් වෙනවානම් පාරට බහින පළවැනි මිනිහා මම. මම ශ්‍රී ලාංකිකයෙක්. මම මේ රටට ආදරෙයි. රටට ආදරය කරන්න පොදුජන පෙරමුණේ වෙන්න ඕනෑ නැහැ. සිංහල වෙන්න ඕනෑත් නැහැ. ඔය වගේ කතා කියන්න එපා කියලා ගරු අගමැතිතුමාට ආදරෙන් මතක් කරන්න කැමතියි.
ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ මුස්ලිම් හා දෙමළ ජනතාව ජීවත් වෙන දිස්ත්‍රික්ක කිහිපයක අපේක්ෂකයන් විදියට සිංහල අයව පමණක් ඉදිරිපත් කරලා නේද?
මේකෙන් තමයි ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ සැබෑ ස්වරූපය හෙළිවෙන්නේ. දෙමළ මුස්ලිම් ජනතාව විතරක් නෙවෙයි, ප්‍රගතිශීලී සිංහල ජනතාවත් මේකට විරුද්ධ වෙන්න ඕනෑ. මොකද මේක සැබෑ ශ්‍රී ලංකාවක් නිර්මාණය කිරීමක් නෙවෙයි. ශ්‍රී ලංකාව විනාශ කිරීමක්. කොළඹ මුස්ලිම් අය එක්ක සිංහල, දෙමළ අයත් ඉන්නවා. ඒත් කොළඹට එක මුස්ලිම්, දෙමළ අපේක්ෂකයෙක්වත් ඉදිරිපත් කරලා නෑ. මේක වැරදි පණිවුඩයක් යැවීමක්. පොහොට්ටුවෙන් කොළඹට නමට හරි දෙමළ, මුස්ලිම් අපේක්ෂකයන් දාන්න තිබුණා. ඔවුන්ට ඡන්දය ලැබෙන්නේ නැති බව ඇත්ත.
දැන් සමගි ජන බලවේගයේ ඉලක්කය මොකක්ද?
අපට ආණ්ඩුවක් හදන්න පුළුවන්. ඒ විශ්වාසය දැන් ඇවිත්. ලක්ෂ 69කින් ඔවුන් පටන්ගත්තා. අපි පටන්ගත්තේ ලක්ෂ 55න්. ඔවුන්ගේ ඡන්ද එන්න එන්නම අඩු වුණා. අපේ ඡන්ද එන්න එන්න වැඩිවුණා. මාර්තු මාසයේ 19 වැනිදා නාමයෝජනා අත්සන් කළ වෙලාවේ තිබුණ තත්වය නිසා මම හිතුවේ අපට මන්ත්‍රීධුර 50ක් ගන්න බැරිවේවි කියලා. එහෙත් මාසයෙන් මාසය ගෙවෙනකොට තවත් තිහක් තිස්පහක් වැඩිවෙලා කියලා හිතුණා. ඡන්දය දවස වෙනකොට තවත් වැඩිවේවි. හැටනව ලක්ෂයම හැරිලා අපට ඡන්දය දේවි කියලා මම කියන්නේ නැහැ. එහෙත් ඔවුන්ට හිතවත් සැලකිය යුතු පිරිසක් ඡන්දය ප්‍රකාශ නොකර ඉඳීවි. රාජ්‍ය සේවකයන්ගේ තරහ තැපැල් ඡන්දයෙන් පෙනුණා. ආණ්ඩුව මොනවා කීවත් රාජ්‍ය සේවකයන් ගොඩක් අපට ඡන්දය දුන්නා. සැලකිය යුතු පිරිසක් ඡන්දය ප්‍රතික්ෂේප කළා.
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයාගේ ඇතැම් ක්‍රියාකාරකම් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රාමුවට පිටින් ගිය ඒවා. ඒවාට එරෙහිව පාර්ලිමේන්තුවේ වගේම මහපොළොවේ සිවිල් ක්‍රියාකාරීත්වයක් අවශ්‍යයි නේද?
අනිවාර්යයෙන්ම. මම මුලින්ම දේශපාලනඥයෙක් නෙවෙයි. සිවිල් ක්‍රියාකාරිකයෙක්. මා මිත්‍ර මංගල සමරවීර මැතිවරණ දේශපාලනයෙන් ඉවත්ව සිවිල් ක්‍රියාකාරීත්වයට යොමු වෙන බව කීවාම මම එය අගය කළා. ඔහු මට පෞද්ගලිකව කීවේ සිවිල් සමාජයේ ලොකු අවකාශයක් තියෙනවා, එතැනට යනවා කියලා. මම උත්තර දුන්නේ සම්පූර්ණයෙන්ම යන්න, අපි කොතැන හිටියත් ඔහුට සහයෝගය දෙනවා කියලා. ලංකාවේ දහනවවැනි සංශෝධනය ඇතුළු අනෙකුත් ප්‍රගතිශීලී ජයග්‍රහණ ලැබුවේ සිවිල් සමාජ ක්‍රියාකාරීත්වය නිසායි. ඒවා නැති කරන්න දෙන්න බැහැ. 19 වැනි සංශෝධනය විනාශ කරනවා කියලා දැන් ආණ්ඩුව කියමින් ඉන්නවා. ඒකට ඉඩ නොදී අපි ක්‍රියාත්මක වෙන්න ඕනෑ. 19 වැනි සංශෝධනය අපට ඕනෑ. ඒකේ අඩුපාඩු තියෙනවා. ඒත් ඒක හදන්නයි ඕනෑ. ඒවා හදාගන්න මුවාවෙන් 19 විනාශ කරන්න දෙන්න බෑ. ඒ අනුව අපි අලුත් අයිතීන් දිනාගැනීම සහ තියෙන ඒවා ආරක්ෂා කරගැනීම වෙනුවෙන් සිවිල් ක්‍රියාකාරිත්වය ශක්තිමත් කරන්න ඕනෑ.
ආණ්ඩුව තුනෙන් දෙකක් ඉල්ලීම ගැන අදහස මොකක්ද?
තුනෙන් දෙක ඉල්ලන්නේ බඩු මිල අඩු කරන්න නෙවෙයි. තෙල් මිල අඩු කරන්න නෙවෙයි. සෞඛ්‍ය සේවාව දියුණු කරන්න නෙවෙයි. ව්‍යවස්ථාව වෙනස් කරන්න ඕනෑ කියලයි කියන්නේ. ඔවුන් කියන්නේ 19 වැනි සංශෝධනය අහෝසි කරන්න ඕනෑ බව. දහනවවැනි සංශෝධනය නිසයි අද ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ආරක්ෂා කරලා තියෙන්නේ.
