ලොක්ඩවුන් කාලයෙන් වැඩි කොටසක් ගෙවුණේ චිත්‍රපටි බලන්නටය. රැකියාව නිවසේ සිට කිරීමෙන් ඉතිරි වූ කාලය ගෙවුණේ එයටය. වේගයෙන් දිවෙන ජනප්‍රිය චිත්‍රපටි වලට වඩා, වඩා විවේක සුවයෙන් නැරඹිය හැකි, හොඳ චිත්‍රපටි නරඹන්නට ලැබුණු විවේකී කාලය අවස්ථාවක් විය.
නැරඹු චිත්‍රපට අතරින් වඩාත්ම සංවේදි චිත්‍රපටයක් වුයේ නොර්වේ පදිංචි පාකිස්ථාන් ජාතික ඉරාම් හක් නැමැති අධ්‍යක්ෂිකාවගේ What will people say චිත්‍රපටිය. එම චිත්‍රපටයට පාදක වී ඇත්තේ අධ්‍යක්ෂිකාවගේ ජීවිත කතාවය.
චිත්‍රපටයේ කතා පසුබිම වන්නේ නොර්වේහි ජීවත් වන පාකිස්තාන් ජාතික පවුලක දියණිය වන නිශා පිළිබඳවය. නිශා ඇගේ පෙම්වතාව රාත්‍රියේදී ඇගේ කාමරයට ගෙන්වා ගත් පළමු අවස්ථාවේම ඇගේ පියා ඒ බව දැන ගන්නේය. චිත්‍රපටයේ කතාව පටන් ගන්නේ එතැනින්ය. නිශාගේ පවුලේ සාමාජිකයන් ඇය ගැන අනෙක් මිනිසුන් මොනවා කියනු ඇතිදැයි ප්‍රශ්න කරමින් ඇයට හිරිහැර සිදු කරන්නට පටන් ගනියි.
‘මිනිස්සු මොනා කියයිද?’ යන අදහස තරම් ලෝකයේ ගැහැණුන්ට පීඩා කළ අදහසක් නැතැයි හැඟේ. එසේ කියමින් පවුල්වල වැඩිහිටියන් තම පවුලේ දියණියන්ගේ අනාගතයට සහ ඇගේ නිදහසට බාධා කරන්නේ පාකිස්ථානයේ පමණක් නොවේ.
විශේෂයෙන්ම ලංකාව සහ ඉන්දියාව වැනි රටවල් වල කාන්තාවන්ට මුළු ජීවිතයම ගෙවන්න වෙන්නේ මේ කියන ‘මිනිසුන්ට’ බයේය. දියණියක් තමන්ට කැමති ආකාරයට ඇන්දත්, ඇය සිනාවක් පෑවත් වැඩිහියටියන් පවසන්නේ ‘මිනිස්සු මොනවා කියාවිද?’ කියාය. කකුල් උඩින් තබා පුටුවක ඉඳගත්තත්, දෑත් එසෙව්වත් ඒ පැනය විමසයි. විශේෂයෙන්ම පාසලේ පංතියේ පිරිමි ළමයෙකු සමඟ පාරක හමුවු විට කතා කළත් එය මිනිස්සු මොනවා කියාවිද යනුවෙන් තහංචි දමන්නේය.
මේ සංකල්පයෙහි මිනිසුන් යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ පොදු මනුෂ්‍යයන්ද? පිරිමින්ද? අප පෙර කී චිත්‍රපටියේ නම් ‘පීපල්’ යන ඉංග්‍රීසි වචනය ඇති නිසා වාචිකව අදහස් වන්නේ මනුෂ්‍යයන් බව හැඟේ. එහෙත් ඇත්තෙන්ම මේ ‘මිනිසුන්’ යනු පිරිමින් බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත.
මේ වන විට ලංකාවේ බහුතරයක් කාන්තාවන්ට සිදු වී ඇත්තේ මිනිස්සුන්ට වුවමනා විදියට තමන්ගේ ජීවීතය අසුරුවා ගැනීමටය. නැතහොත් සම්ප්‍රදාය අනුව ජීවත් වීමටය. සම්ප්‍රදායන් කඩා තමන්ට වුවමනා ආකාරයට ජිවත් වන කාන්තාවන් නොහොබිනා වැඩ කරන කාන්තාවන් බවට පත්ව තිබුණි. මේ කියන සම්ප්‍රදාය බොහෝ විට නිර්මාණය කරන්නේ පිරිමින්ය. එහෙත් පිරිමින්ටත් වඩා එය පවත්වාගෙන යන්නේ ගැහැණුන්ය.
කකුල් ඈත් කොට ඉඳගන්න එපායැයි උපදෙස් දෙන්නේ තාත්තා නොවේ, අම්මාය. සද්දෙට කතා කරන්න එපායැයි කියන්නේ ආච්චි අම්මාය. තමා විශ්වාස කරන අදහසක් වෙනුවෙන් තවත් කෙනෙකු සමඟ වාද කරගැනීමට බාධක දමන්නේත් ‘වැඩිමහල්’ ගැහැණුන්මය.
පිරිමින්ට ඕනෑ ‘සම්ප්‍රදාය’ ගැහැණුන් පවත්වාගෙන යයි.
කෙටි චිත්‍රපට අධ්‍යක්ෂිකාවක් සහ රංගන ශිල්පිණියක් වන ලංකා බණ්ඩාරණායක අධ්‍යක්ෂණය කරන ලද Tradition ( සම්ප්‍රදාය) කෙටි චිත්‍රපයට මේ වන විට යූටියුබ් මාධ්‍ය හරහා අන්තර්ජාලයට මුදා හැර ඇත. චිත්‍රපටයේ ප්‍රධාන චරිත ලෙස ප්‍රවිණ රංගන ශිල්පිණියක් වන අයිරාංගනි සේරසිංහ මහත්මිය සහ කැලුම් ගම්ලත් රඟපායි. මේ චිත්‍රපටිය ජාත්‍යන්තර සම්මාන උළෙලවල් රැසක් නියෝජනය කර ඇත.
සම්ප්‍රදාය කෙටි චිත්‍රපටයේ කතාව සරලය. මනමාලියකට ඇගේ මිත්තණිය මංගල මාල හත පළදවන අතර ඒ එක් එක් මාල වලින් සංකේතවත් වන අර්ථය පසුබිම තම මිනිබිරියට විස්තර කරන අයුරු පෙන්වයි. මිත්තනියගේ හඬ පසුබිමින් ඇසෙයි. පත්තිනි දේවිය ගැනත්, පතිවෘත්තාව ගැනත්, ගැහැණිය රැකිය යුතු සම්ප්‍රදාය ගැනත් මිත්තණිය කියයි.
එහෙත් විවාහයට සූදානම් වන මිනිපිරියගේ සිතේ ඇත්තේ අනෙකකි. ඇයට තමන් හා රාගයෙන් බැඳුණු පිරිමින් එකිනෙකා ඇයට සිහිපත් වෙයි. ඇය තම මිත්තණිය පවසන කතාවට පටහැණිව ‘සම්ප්‍රදාය’ කඩාගෙන ගොස් ජීවත් වු කාන්තාවකි.
ලංකාගේ චිත්‍රපටිය අයත් වන්නේ අප මුලින් සඳහන් කළ පරිදි, ලක්ෂ ගණනක් නරඹන ජනප්‍රිය චිත්‍රපටි අතරට නොවේ. එය උනන්දුවක් ඇති පිරිසක් නරඹන, නිවී සැනසිල්ලේ අපව කල්පනා කරන්නට යොමු කරවන චිත්‍රපටියකි. පිරිමි ප්‍රේක්ෂකයෙක්ට නම් එය නැරඹීමෙන් පසු කිසිම කම්පනයක් නොදැනෙනවා විය හැකිය.
එහෙත් මේ ‘සම්ප්‍රදාය’ ගැන කතාකරන චිත්‍රපටි නිර්මාණය කරන, ඒවා අන්තර්ජාලයට එකතු කරන කාන්තාවන් වැඩි වැඩියෙන් ලංකාවට අවැසි කාලයකි. පිරිමින්ගේ සිරුර නොදැක දරුවන් වදන්නැයි බෞද්ධ හිමිවරුන් බණ දේශනා කරන කාලයක, ‘වැඩිහිටි’ කාන්තාවන් කළ යුත්තේ එයට එරෙහිව සටන් කිරීමය. ඒ අතින් මෙවැනි චිත්‍රපටියක රඟපෑ අයිරාංගනී සේරසිංහ මහත්මියටත් ස්තූතිවන්ත විය යුතුය. ප්‍රසිද්ධියේ කාන්තා සනීපාරක්ෂක තුවා ගැන කතාකළොත් මාධ්‍ය හමු පවත්වා තමන්ට ලැජ්ජා හිතුණු බව කියන කලාකාරිනියන් සිටින රටකට ඇය සම්පතකි.
ලංකා හැමදාම ‘සම්ප්‍රදාය’ කඩන්නට උත්සාහ කළාය. අධ්‍යක්ෂවරියක් ලෙස එසේ කළ ඇය, තමන්ගේ පෙනුම පවා සම්ප්‍රදායට අභියෝග කරමින් වෙනස් කරගන්නීය. ලංකා මීට පෙර අප සමඟ කීවේ ඇය සිනමාකාරියක් ලෙස ඉදිරියේදී කරන නිර්මාණ පවා කාන්තාවන්ව සීමා කරන බැමි වලට අභියෝග කරන ඒවා වනු ඇති බවය. ඉතින්, අපි ඇගේ තව තවත් නිර්මාණ බලාපොරොතු වෙන්නෙමු.
