බුදුන් වහන්සේගේ වචන දෙස බලමු – ගල්කන්දේ ධම්මානන්ද හිමි
මේ වගේ මාතෘකා ගැන රටේ ඇතිවෙන සංවාද සිද්ධවෙන්නේ දේශපාලන සන්දර්භයක් ඇතුළේ. එනම්, ලංකාවේ යුද්ධය සැමරීම ගැන විවිධ අය විවිධ අදහස් දක්වන්නේ දේශපාලන පිල් බෙදීම් අනුව. පක්ෂ වෙන්නේත් එක් කණ්ඩායමක ඉඳගෙන, විරුද්ධ වෙන්නේත් කණ්ඩායමක ඉඳගෙන. ඒ පිල් බෙදීම් අනුව විවිධ අදහස් දැක්වීම් කරන බව පෙනෙනවා. ඒ නිසා නිදහස්ව අදහසක් ප්‍රකාශ කිරීම හරිම අමාරුයි.
මම ඒ සන්දර්භයට පිටින් ඉඳගෙන අදහස් දැක්වීමක් කළත්, එම අදහස පෙර කීව සන්දර්භයට අදාළව තමයි බොහෝ අය තේරුම් ගන්නේ. ඒ අනුව දේශපාලන සන්දර්භය තුළ ඒ අදහස් දැක්වීම අර්ථකථනය වෙනවා.
ඒ නිසා අපි බුදුන් වහන්සේගේ වචන දෙස බලමු. අජාසත්ත රජතුමායි, කොසොල් රජතුමායි අතර ඇතිවෙන යුද්ධයක් පදනම් කරගෙන බුදුන් වහන්සේ කියා තිබෙන්නේ ‘ජයං වේරං පසවති- දුක්ඛං සේති පරාජිතෝ, උපසංතෝ සුඛං සේති, හිත්වා ජය පරාජයා’ කියලා. යුද්ධයෙහි ජය පරාජයක් නැහැ. එක් පිරිසක් ජයග්‍රාහීව වෛරයෙන් පසුවෙනවා. දුකෙන් තැවෙන පිරිසක් ඉතිරි වෙනවා. ජය හා පරාජයෙන් තොර සමාජයක් ඇති කරන්න කියලයි බුදුහිමියන් කියා තිබෙන්නේ. අවි ආයුධවලින් ජයක් ලබන්න බැහැ කියලයි.
ජාතීන් අතර වෛරය එදාටත් වඩා නරකයි – මවුලවි මුනීර් මුලාෆර්
බොහෝ දේවල් සමරන්නේ සද්භාවයකින් නෙවෙයි. ඒක තුළ හැමවිටම තියෙන්නේ දේශපාලන වාසි තකා කරන සැමරුම්. යුද්ධයේ විතරක් නෙවෙයි, අනෙකුත් අවස්ථා සැමරීමත් ඒ වගෙයි. මම විශ්වාස කරන දේ තමයි අපි දැන් සලකන්න ඕනෑ ඇයි යුද්ධය ඇතිවුණේ කියලා. මෙවැනි දෙයක් නැවත ඇති නොවෙන්න රජය පැත්තෙන් හා ශ්‍රී ලාංකිකයන්ගේ පැත්තෙන් වෙන්න ඕනෑ මොකක්ද කියලා කවදාවත් මතුවෙන එකක් නැහැ. ඉස්ලාම් භක්තිකයෙක් හා ආගමික නායකයෙක් විදියට මම කල්පනා කරන්නේ අපි යම් ගැටුමකට ගිහින්, ඒ ගැටුමෙන් අපි ජයගත්තොත් කල්පනා කරන්න ඕනෑ දේ තමයි, අපේ පැත්තෙන් වෙච්ච අඩුපාඩු මොනවාද කියන එක. අපි කරපු වැරදි පිළිබඳ නිවැරදි පාපොච්චාරණයක් හරහා නැවත එවැනි වැරදි නොවෙන්නේ කොහොමද කියලා කතාකිරීම උතුම් මානව ධර්මයක් විදියට මම සලකනවා. ඉස්ලාම් ධර්මය තුළ තියෙනවා යම් අසාධාරණයකට එරෙහිව යුද්ධයක් කළත්, පරාජයට පත්වූ කෙනාගේ මානසිකත්වය කෙබඳුද කියා හොයලා බලන්න ඕනෑ. ගැටුමක් ඇතිවුණේ ඇයිද? අපෙන් පරාජිතයාට ඉටු වෙන්න ඕනෑ මොකක්ද? කියලා අපි සොයාබලන්න ඕනෑ.
මීට කලින් කීවේ රට දියුණු කරන්න බැරි යුද්ධය නිසා කියලා. දැන් අවුරුදු 11ක් ගියත්, යුද්ධය තිබුණු කාලයට වඩා නරක ආර්ථික තත්වයකට පත්වෙලා. ජාතීන් අතර වෛරය එදාටත් වඩා නරකයි. ප්‍රධාන ජාතීන් තුනම එකිනෙකා අතර කවදාවත් නොසිටි තරම් වෛරයෙන් හා සැකයෙන් ඉන්නේ.
විවේචනවලින් ගැලවෙන්න රණවිරු සැමරුම නංවනවා- කරුණාරත්න පරණවිතාන
ලංකාවේ ඇතිවුණේ සිවිල් යුද්ධයක්. එනම්, එකම රටක මිනිසුන් තමන්ගේ ප්‍රශ්න දේශපාලනිකව විසඳාගන්න බැරිකම නිසා දේශපාලනිකව පරාජය වීම නිසා ඇතිවූ ප්‍රශ්නයක්. මට නම් තියෙන්නේ යුද්ධයෙන් විනාශ වූ සියලුම ජීවිත ගැන කම්පාවක්. ඒ වගේම රාජ්‍යය ආරක්ෂා කරන්න කැපවූ සොල්දාදුවන් ගැන ගෞරවයක් තියෙනවා. ඒ නිසා චාම් විදියට සැමරුමක් කරන එක මට අනුව වරදක් නැහැ.
එහෙත් අපට තියෙන ප්‍රශ්නය තමයි වත්මන් රජය මිනිසුන් විශාල අමාරුවකට පත්වුණ වෙලාවක, සහන අවශ්‍ය වුණ වෙලාවක ඒ සහන ක්‍රියාවලිය දේශපාලනීකරණය කරලා විවේචනයට ලක්වූ වෙලාවක මේක කරන්නේ. තමන්ට එල්ලවූ විවේචනවලින් ගැලවෙන්නට රණවිරු සැමරුම විශාල උත්කර්ෂයකට නංවනවා. යුද්ධයෙන් පස්සේ නැවත එවැනි සිවිල් යුද්ධයක් ඇති නොවීම පිණිස, යුද්ධයට හේතුවූ කරුණු මුලිනුපුටා දමන්න අපි වැඩ කරන්න ඕනෑ. එහෙත් ඒ දැක්ම මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවට තිබුණේ නැහැ. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවටත් නැති බව පේනවා. අපි සිවිල් යුද්ධ තුනකට මුහුණදුන්නා. මේවාට බලපෑ ව්‍යුහාත්මක හේතු අපේ සමාජය ඇතුළේ තියෙනවා. ඒවා සම්පූර්ණයෙන්ම ගැලවිලා ගිහිල්ලා නැහැ. අපි බලන්න ඕනෑ උත්කර්ෂවත් සැමරුම්වලට වඩා හමුදා සොල්දාදුවන්ට දෙන්න ඕනෑ ගෞරවයත් දීලා, තුවාල වෙලා ඉන්න අයගේ තුවාල සුව කරලා රටේ සාමය ධාරණය කරගන්න පුළුවන් සංස්කෘතියක් ඇති කිරීම ගැන.
සාමාන්‍ය මිනිසුන්ට මොනවද මේ කරන්නේ – ආචාර්ය හරිනි අමරසූරිය
මේ ආණ්ඩුව මේ වගේ සැමරීමක් කිරීම ගැන පුදුම වෙන්න දෙයක් නැහැ. එක අතකින් මේගොල්ලොන් දන්න එකම දේශපාලනය මේක තමයි. එයාලාට තමන්ගේ ඡන්දදායකයන්ව සතුටු කිරීමට වෙන වැඩපිළිවෙළක් හෝ උපක්‍රමයක් නෑ. අනෙක් හැම අතින්ම ඔවුන් අසාර්ථකයි. ආර්ථික ඇතුළු ක්ෂේත්‍රවලින් අසාර්ථකයි. ඔවුන්ට තියෙන්නේ එකම ආයුධයයි. ඒක උපරිමයෙන් පාවිච්චි කරනවා. ඒ වගේම ඉතාම දක්ෂ අයුරින් පාවිච්චි කරනවා.
දෙමළ අය, මුස්ලිම් අය, දේශපාලන ප්‍රතිවාදීන් ඉලක්ක කරමින් සරල උපක්‍රම පාවිච්චි කරනවා. මේ වනවිට ඉතාම සාර්ථකව කරගෙන යනවා. ඒකේ ඵලවිපාක මොනවාද කියන එකයි අපි කල්පනා කරන්න ඕනෑ කාරණය.
ඔවුන් කරන්නේ දේශපාලනයක් වුණාට ඒකේ ප්‍රතිඵල සමාජගත වෙනවා. සමාජගත වෙනකොට අපි මේ හුස්ම ගන්න හැම තැනකම එය පවතිනවා. බලවත්, නිල සමාජ මතවාදය වෙන්නේ ඒක. මාධ්‍ය හැසිරෙන්නේ, තනි මිනිසුන් හැසිරෙන්නේ ඒවාත් එක්ක. මිනිසුන්ට, මිනිස් සම්බන්ධතාවලට, අපේ ආරක්ෂාවට ආදි හැමදේටම භයානක දෙයක් තමයි ගෙනල්ලා අතහරින්නේ. ඡන්දයක් එන්න නියමිත නිසා තව තවත් ශක්තිමත් විදියට ඔය ව්‍යාපෘතිය ඉදිරියට ගෙනයයි.
විවිධ ජනවර්ගවලට අයිතිය යාළුවො ඉන්නවා නම්, ඒ අයගේ පුද්ගල සම්බන්ධතාවල ඉඳලා ඕවා බලපානවා. දේශපාලන නායකයො ඡන්දය ඉවරවෙලා දෙමළ හා මුස්ලිම් අයත් එක්ක කරේ අත දාගෙන වැඩ කරයි. ඒ අයගේ සම්බන්ධතාවලට කිසිම බලපෑමක් සිද්ධ නොවේවි. ඒත් මේ අදහස් පැතිර යන සමාජයෙහි මොකද වෙන්නේ. ඒක තමයි භයානකම දේ. සාමාන්‍ය මිනිසුන්ට මේගොල්ලෝ මොනවද මේ කරන්නේ?
අරගලය තවම ඉවර නැහැ – ආර්. සම්බන්ධන් – දෙමළ ජාතික සන්ධානයේ නායක
(මැයි 19 වැනිදා නිකුත් කළ මාධ්‍ය නිවේදනයකින්)
ඉන්දු ශ්‍රී ලංකා ගිවිසුමෙන් වසර 30ක් ගතවීමෙන් පසු සහ 13 වන සංශෝධනය බලාත්මක වීමෙන් පසු ජනාධිපති ආර්. ප්‍රේමදාස, ජනාධිපති චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක කුමාරතුංග, ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ, ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන සහ අග්‍රාමාත්‍ය රනිල් වික්‍රමසිංහ යන නායකයන් යටතේ පැවතුණ රාජ්‍ය පාලන යාන්ත්‍රණ මගින් බහුවාර්ගික, බහුභාෂා, බහුසංස්කෘතික, බහුවාදයෙන් යුත් සමාජයක අවශ්‍යතාවට ගරු කරමින් ජාතික ප්‍රශ්නයට බහුතර පොදු එකඟත්වයකින් යුත් යෝජනා ඉදිරියට ගෙන ඒමට කටයුතු කළ බව ඉතිහාසයේ වාර්තාගත දෙයක්.
සමානාත්මතාව හා යුක්තිය උදෙසා 1949 දී දේශපාලනික අරගලයක් ආරම්භ වුණා. වසර 70ක් පුරා එය විවිධ සිදුවීම්වලට මුහුණදෙමින් ඉදිරියට ආවා. දෙමළ අරගලය ආරම්භයේදී ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී, සාමකාමී හා අවිහිංසාවාදී එකක්. අවුරුදු තිහක් තිස්සේ තිබුණු සාමකාමී අරගලයකින් පසුව දෙමළ ඊළාම් විමුක්ති කොටි සංවිධානය සන්නද්ධ අරගලයක් ආරම්භ කළා. ඒ 70 දශකයේ සිට.
මුල් දශක තුනේදී දෙමළ ප්‍රශ්නයට පිළිගත හැකි යෝජනාවක් තිබුණා නම් එල්ටීටීඊ සංවිධානය කවදාවත් බිහිවෙන්නේ නැහැ. අවිහිංසාවාදී අරගලයට කැපවූ දමිළ නායක එස්.ජේ.වී. චෙල්වනායගම් මහතා සමග ඇති කරගත් කතිකාව සහ ගිවිසුම්, එවකට පැවති බහුතරයේ නායකයන් ක්‍රියාත්මක කළේ නැහැ. එල්ටීටීඊ සංවිධානය බිහිවුණේ ඒ පසුබිමේයි. 2009 දක්වා තිබුණු එම සන්නද්ධ බල අරගලය අතරතුරදී වුණත් සාමකාමී දෙමළ දේශපාලන අරගලය නොනවත්වා තිබුණා. අදටත් ඒ අරගලය අඛණ්ඩව ඉදිරියට යනවා. අරගලය තවම ඉවර නැහැ.
මෙරට ජීවත්වන සියලුම ජනතාව යුක්තිසහගතව, සමානාත්මතාව තුළින් බිහිවන අනාගතයක ඇති සාර්ථකත්වය දැකිය යුතුයි. ශ්‍රී ලංකාව තුළ සංවර්ධනය සහ සශ්‍රීකත්වය ඇති විය හැක්කේ, අප රටෙහි පවතින ජාතික ප්‍රශ්නයට යුක්තිය, සමානාත්මතාව, ආත්ම-අභිමානය සහ ගෞරවය මත ගොඩනැගෙන ස්ථීර සාමයක් සහිත විසඳුමකින් පමණයි.
සිංහල, දමිළ සහ අනෙකුත් සියලුම ජනතාවගෙන් මා හට කිරීමට ඇති ආයාචනය වන්නේ උපායයන්වලට මුලා නොවී ජාතික ගැටලුවට බහුතර පොදු එකඟත්වයක් මත, වඩා යුක්තිසහගත සහ පිළිගත හැකි විසඳුමක් සෙවීමේ කර්තව්‍යය වෙත අවධානය යොමු කරන ලෙස.
උතුරු නැගෙනහිර දෙමළ ප්‍රජාව වෙත කියන්නට ඇත්තේ, යුක්තිසහගත හා පිළිගත හැකි විසඳුමක් ළඟාකරගැනීමට උදව් වෙන්නේ එම ස්ථාවරය කෙරෙහි එකාවන්ව එකමුතුව සිටීම. පරස්පර විරෝධී අදහස්වලට සහ වර්තමානයේ ජාතික ගැටලුවට සෘජුව බලනොපාන ගැටලු පිළිබඳව ප්‍රතිචාර දැක්වීමේ ප්‍රයෝජනයක් නෑ.
පසුගිය දශක ගණනාවක් තිස්සේ දෙමළ ජනතාව විවිධ ගැටලු නිසා පීඩාවට පත්වුණා. එල්ටීටීඊ පටන්ගැනීමට පෙර පවා දෙමළ ජනතාව ජාතිවාදී වධහිංසනයට පත්වුණා. සැලකිය යුතු දෙමළ ජනතාවක් ලංකාව හැර ගිහින්. සිදුවූ සියල්ල වේදනාවෙන් දෙමළ මිනිසුන්ට සිහිපත් වෙනවා. ඒත් මූලික ගැටලුවට අදාළව ඔවුන්ගේ සිතිවිලි මෙම මතකයෙන් ව්‍යාකූල නොවිය යුතුයි.
දමිළ ජනතාවට ස්ථීර සාමය සහ සැනසීමත්, මෙරට සියලු ජනතාවට ස්ථීර සාමය සහ සශ්‍රීකත්වයත් උදා වන්නේ, ජාතික ගැටලුවට පිළිගත හැකි දේශපාලනික විසඳුමක් තුළින් පමණයි. එම අරමුණ ජයග්‍රහණය කළ හැක්කේ සියලුම පුරවැසියන් එක්ව උත්සාහ කිරීමෙන් පමණයි.
