විපක්ෂයේ කාර්යභාරය කුමක්ද? මේ දිනවල අපට නැගෙන ප්‍රශ්නවලින් ප්‍රධාන එකක් වන්නේ එයය. ආණ්ඩුව කරන සියලූ දේට විරුද්ධ වීමවත් ආණ්ඩුව කරන සියලූ දේට එකඟ වීමවත් විපක්ෂයේ කාර්යභාරය නොවන බවට විවාදයක් නැත.
එහෙත් විපක්ෂයේ කාර්යභාරය කුමක්ද යන ප්‍රශ්නය අප තුළ පැනනගින්නේ කොවිඞ්-19 ගෝලීය වසංගතය හමුවේ රට තුළ සිදුවන දේවල් පිළිබඳව විපක්ෂය සවිඥානිකද යන කරුණත් සමඟය.
මේ කොවිඞ්-19 කාලයේ විපක්ෂයේ අවධානය ප්‍රධාන වශයෙන්ම යොමුවී ඇත්තේ එක් කරුණක් දෙස බව පෙනී යයි. ඒ මහමැතිවරණය පැවැත්වීම හෝ නොපැවැත්වීම ගැනය. එම සාකච්ඡාව අත්‍යවශ්‍ය කරුණකි. ඒ ගැන විවාදයක් නැත.
එහෙත් මේ සමයේ මතුවූ ඊට පරිබාහිර කරුණු පිළිබඳව පිළිබඳව හිටපු විපක්ෂ නායක සජිත් ප්‍රේමදාස ඇතුළු ඔහුගේ පාර්ශ්වයටවත්, හිටපු අග්‍රාමාත්‍ය රනිල් වික්‍රමසිංහ ඇතුළු ඔහුගේ පාර්ශ්වයටවත් එතරම් වුවමනාවක් නැති බව පෙනී යයි. එම පරිබාහිර යැයි සිතෙන කරුණු ගැන යම් උනන්දුවක් මේ දක්වා පෙන්නුම් කර තිබෙන්නේ දෙමළ ජාතික සන්ධාන හිටපු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රි එම්.ඒ. සුමන්තිරන් මහතාත්, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ හිටපු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රි සුනිල් හඳුන්නෙත්ති මහතාත් පමණය.
මුලින්ම ‘පොලිස් ඇඳිරි නීතිය’ යැයි කියූ හා එය අභියෝගයට ලක්වීමෙන් පසු දැන් ‘නිරෝධායන ඇඳිරි නීතිය’ යැයි කියන ඇඳිරි නීතියක් රටේ තිබේ. කොවිඞ්-19 වෛරසය ආසාදනය වීමෙන් පසු මියයන රෝගීන්ගේ අවසන් කටයුතු කළ යුත්තේ කෙසේද යන ප්‍රශ්නයද පැනනැඟී තිබේ. ද්විත්ව පුරවැසියෙකුද වන දේශපාලන පක්ෂයක ජාතික සංවිධායකවරයෙකුගේ ප්‍රධානත්වයෙන් රටේ අත්‍යවශ්‍ය සේවා පවත්වාගෙන යෑමේ කාර්යසාධන බලකායක් ස්ථාපිත කර තිබේ. පාර්ලිමේන්තුව විසිරවීමෙන් පසු තනතුරු අහෝසි වූ රාජ්‍ය ඇමතිවරුන්ට හා අධීක්ෂණ මන්ත්‍රිවරුන්ට ඔවුන්ගේ නිල වාහන, නිල නිවාස, කාර්යාල හා කාර්ය මණ්ඩල භාවිත කිරීම සඳහා කැබිනට් මණ්ඩල යෝජනාවක් සම්මත කරගෙන තිබේ. ජනාධිපතිවරයා අතුරු සම්මත ගිණුමකින් ඔහුම මුදල් වෙන්කරගත් බව කියා තිබේ. රජයෙන් සහන ලබන හා ආදායම් මාර්ග අහිමි වූ ජනතාවට රුපියල් 5000ක මුදලක් ලබාදීමේ වැඩපිළිවෙළ දේශපාලනීකරණයට ලක්කර තිබේ. සමාජ වෙබ් අඩවිවල මත දක්වන්නන් අත්අඩංගුවට ගෙන රිමාන්ඞ් භාරයට පත්කර තිබේ.
ඉහත සඳහන් කළ හා නොකළ නීති විරෝධී, මිනිස් අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය කරන, පිළිගත නොහැකි හා සම්ප්‍රදාය විරෝධී කටයුතු රාශියක් රට තුළ පසුගිය කාලයේ සිදුවී ඇත.
මේ කාරණා ගැන සංවේදී නීතිගරුක පුරවැසියන්ට ඒවාට විරුද්ධව දැනෙන යමක් කළ නොහැකි වූයේ රට වසා තිබූ බැවින්ය. එහෙත් පුරවැසියන් එම තත්වයන්ට විරුද්ධව ලැබී තිබුණු සීමිත ඉඩ තුළ පවා අවම දෙයක් හෝ කරන්නට උත්සාහ කරන අයුරක්ද දක්නට ලැබුණි. එහෙත් විපක්ෂය නම් ජනතාවට වඩා ඔවුන්ට ලැබෙන ඉඩකඩ තුළ යමක් කරන්නට උත්සාහ කරන අයුරක් දක්නට නොවීය.
උදාහරණයකට මේ ඇඳිරි නීතිය අනීතික නම් එය පිළිගතහොත් අනීතිය ඉදිරියේදී නීතිය බවට රූපාන්තරණය විය හැක. සමහර බෞද්ධයන් හා හින්දූන් මියගිය අය සම්බන්ධයෙන් අවසන් කටයුතු සිදුකරන්නේ ආදාහනය කිරීමෙනි. එහෙත් ඉස්ලාම් හා කතෝලිකයන් එසේ කරන්නේ නැත. කොවිඞ්-19න් මියයන පුද්ගලයන් සම්බන්ධයෙන් ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයේ නිර්දේශවල භූමදානයද තිබේ. එම ආගමික අයිතියට ඉඩදුන්නේ නැත. ඒ ගැන විපක්ෂයට හ`ඩක් හෝ මතයක් තිබුණේද නැත.
රාජ්‍ය නිලධාරියකුද නොවන ද්විත්ව පුරවැසි බැසිල් රාජපක්ෂ රාජ්‍ය මුදල් පරිහරණය පිළිබඳ තීන්දුතීරණ ගන්නා බලකායක ප්‍රධානියා වූයේ කෙසේදැයි විපක්ෂය ප්‍රශ්න කළේ නැත. ඒ ආකාරයටම හිටපු රාජ්‍ය අමාත්‍යවරුන්ට හා අධීක්ෂණ හිටපු මන්ත්‍රිවරුන්ට සැප දීමේ හා රාජ්‍ය දේපළ අවභාවිත කිරීමේ අග්‍රාමාත්‍ය මහින්ද රාජපක්ෂගේ යෝජනාව, ජනාධිපතිවරයා අතුරු සම්මත ගිණුමක් තමන්ම සම්මත කරගැනීම ආදිය විරෝධය දැක්විය යුතු, නැවැත්වීමට උත්සාහ කළ යුතු හා මහජන සාකච්ඡාවට ගෙන ආ යුතු කරුණු වුවද ඒ ගැන දැඩි සාකච්ඡාවක් ඇතිකළේ නැත. සමාජ මාධ්‍ය ජාලා තුළ මත පළකරන්නන් අනීතිකව අත්අඩංගුවට ගැනීමද එවැනි පුද්ගල අයිතිවාසිකම් කඩකිරීමකි.
ඒ අනුව වික්ෂයේ කාර්යභාරය විය යුත්තේ මහජන අයිතිවාසිකම් ආරක්ෂා වන, නීති විරෝධී දේ කරන්නට ඉඩ නොදෙන, වැරදි පූර්වාදර්ශයන් ඇතිවීමට ඉඩ නොදෙන හා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පාලනයක ගුණාංග රටෙන් පලවාහැරීමට ඉඩ නොදෙන රාමුවක් තුළ කටයුතු කිරීමය.
ඒ සඳහා අධිකරණයේ පිහිට පැතීම, විරෝධතා පැවැත්වීම, ජාත්‍යන්තර වශයෙන් ගත හැකි පියවර ගැනීමට මැදිහත් වීම ආදි නොයෙක් අත්හදාබැලීම් විපක්ෂයකට කළ හැකිය. එම ක්‍රියාමාර්ග ගැනීමට විපක්ෂය අසමත් වුවහොත් හා මැලිවුවහොත් පොදු මහජනයා සම්බන්ධයෙන් හෙට දින යහපත් එකක් නොවන බව කරුණු සිදුවන ආකාරයෙන් පෙනේ.x
x පුරවැසියා
