– ජන ජීවිතය යථාතත්වයට පත්වෙන බව කීවත්, පොදු ප්රවාහනය නෑ
– අහිමිවෙන වෙනත් සේවාවන් තිබෙනවාද?
– ජන ජීවිතය යථාතත්වයට පත්කරන්න පුළුවන්ද? ඇත්තටම කළ යුත්තේ කුමක්ද?
– ඇත්තටම ආණ්ඩුවේ සැලසුම කුමක්ද?
මේ සටහන ලියන්නේ මැයි 10 වැනිදා දහවලේය. ඒ අනුව ආණ්ඩුවේ වචනවලට අනුව ‘ජන ජීවිතය යථාතත්වයට පත්කිරීම’ සිදුවන්නේ හෙටය.
එහෙත් තවම ඒ ‘යථාතත්වය’ ගැන තේරුම් ගැනීමට අදාල ගැසට් නිවේදනය ප්රසිද්ධියට පත් කර නොමැත.
ලියුම්කරු සිතා සිටියේ එම ගැසට් නිවේදනය පිළිබඳව යමක් ලිවීමටය. එහෙත් දැන් සිදුව ඇත්තේ අන්තිම මොහොත දක්වා ගැසට් නිවේදනයක් නැතිකම පිළිබඳව ලිවීමටය. මේ සටහන පළවෙන වෙලාවෙන් පසුව ගැසට් නිවේදනය ප්රසිද්ධ කිරීමක් සිදුව තිබුණත්, අන්තිම මොහොත දක්වාම එවැන්නක් නොමැති වීම පිළිබඳ ගැටළුව අහෝසි වන්නේ නැත.
දැනට ඇත්තේ ජනාධිපති මාධ්ය අංශයෙන් නිකුත් කළ කෙටි නිවේදනයක් පමණි. නැවත රට විවෘත කරන බවත්, එහෙත් අත්යවශ්ය සේවා වලට පමණක් පිටතට යා යුතු බවත්, අනෙක් අය නිවෙස්වල රැඳී සිටිය යුතු බවත්, සෞඛ්ය අමාත්යංශයේ රෙගුලාසි අනුගමනය කළ යුතු බවත් ආදී ලෙස එහි කරුණු සඳහන්ව ඇත.
ඒ අස්සේ ‘අත්යවශ්ය සේවා’ හැර අන් සේවාවන්ට පොදු ප්රවාහන සේවා ලබා නොදෙන ලෙසත්, තවත් සති දෙකක් යනතුරු සාමාන්ය පුරවැසියන්ට පොදු ප්රවාහන සේවා ක්රියාත්මක නොකරන ලෙසත් සෞඛ්ය සේවා අධ්යක්ෂ ජෙනරාල්වරයා ප්රවාහන ඇමතිවරයාට උපදෙස් ලබාදී ඇති බව වාර්තා වෙයි.
දැන් තමන් අයත් වන්නේ ‘අත්යවශ්ය සේවාවකටද’ කියා කල්පනා කරමින් ඔළුව කසමින් සිටින්නට පුරවැසියන්ට සිදුවනු ඇත.
ආණ්ඩුව අත්යවශ්ය සේවා ලෙස හඳුනා නොගත් නමුත්, රටේ විවිධ පුරවැසියන්ට තම තමන්ගේ ජීවිත පවත්වාගෙන යෑම සඳහා අත්යවශ්ය වන සේවාවන් කොපමණ තිබෙනවා විය හැකිද.
ආණ්ඩුව තමන්ගේ හිතවාදීන්ට පමණක් බෙදන රුපියල් 5000 දීමනාවෙන් ඔවුන්ට ජීවත්විය නොහැකිය. පුරවැසියන්ට විවිධාකාර අවශ්යතා තිබිය හැකිය. විවිධාකාර අත්යවශ්ය ආර්ථික ක්රියාකාරකම් කිරීමට ඔවුන්ට අවැසි විය හැකිය. ඔවුන්ට පොදු ප්රවාහන සේවා ක්රියාත්මක නොවන්නේද. එලෙස ප්රවාහනය ‘යථාතත්වයට’ පත් නොවන්නේ නම්, ජන ජීවිතය යථාතත්වයට පත්කරන බව ආණ්ඩුව සහ මාධ්ය ‘ආඩම්බරයෙන් යළි යළිත්’ කියන්නේ කෙලෙසද.
මැයි 11 සිට ජන ජීවිතය යථාතත්වයට පත්කරන බව කීවත්, පොදු ප්රවාහනය අහිමි වේ. එලෙස සියළු පුරවැසියන්ට හිමි නොවන අනෙකුත් සේවාවන් මොනවාදැයි තවම දන්නේ නැත. තවමත් ගැසට් පත්රය නැත. අන්තිම මොහොතේ ගැසට් පත්රය නිකුත් කරනු ඇත.
පැහැදිළිව පෙනෙන්නට ඇත්තේ ආණ්ඩුවට මේ කිසිවක් ගැන දීර්ඝකාලීන සැලසුමක් නොමැති බවය. ලෝකයේ පවතින වසංගතයට අදාලව ආණ්ඩුවේ සැලසුම්, ක්රියාමාර්ග මෙන්ම වචන තෝරාගැනීම පවා දුර්වල බව පැහැදිළිව පෙනේ.
කොටින්ම කිවහොත්, අපේ්රල් 20 වැනිදා සිට ඇඳිරි නීතිය ඉවත් කිරිමේ දිනය දෙතුන් වතාවක්ම කල් දැමීමට ආණ්ඩුවට සිදු විය. මැයි 11 වැනිදා ‘ජන ජීවිතය යථාතත්වයට’ පත්කරන බව කීවත්, කුමන මොහොතේ හෝ කොවිඞ්-19 රෝගීන් පොකුරක් මතු වී නැවත ගමනාගමනය සම්පූර්ණයෙන්ම සීමා කරනු ඇතිදැයි පුරවැසියන්ගේ සිත්වල අවිශ්වාසයක් ඇත.ි
මේ වන විට නැවත සේවා විවෘත කිරීමට සාර්ථකව උත්සාහ ගන්නා රටවල් ගණනාවක් ඇත. සාර්ථකව එය සිදුකරන රටවල් ජන ජීවිතය සම්පූර්ණමෙන්ම යථාතත්වයට පත් කරන්නට පොරොන්දු වෙන්නේ නැත. එමෙන්ම කරන්නේ කුමක්ද, කෙසේද යන කාරණා පිළිබඳව ඒ රටවල ආණ්ඩුවට මෙන්ම සාමාන්ය පුරවැසියන්ටද පැහැදිළි අවබෝධයක් ඇත.
විවෘත කළ යුතු ක්ෂේත්ර, ඒවා විවෘත කරන්නේ කෙලෙසද, ඒවා විවෘත කිරීමේදී සෞඛ්යාරක්ෂාව තහවුරු කරන්නේ කෙලෙසද යන කාරණා පිළිබඳව එම රටවල ආණ්ඩු වලට සහ ජනතාව දින ගණනකට පෙර සිටම අවබෝධ කරගෙන හමාරය. ලංකාවේ මෙන් අන්තිම මොහොතේ ගැසට්පත්ර නිකුත් වෙන්නේ නැත.
කෙටි වාක්ය කිහිපයකට එහා ගොස්, නැවත රටේ විවිධ සේවාවන් ක්රියාත්මක කිරීම ගැන විස්තර ඇතිව උපදෙස් නිකුත් කිරීමක් සිදුවනු ඇත.
දැන් අපේ රටේ ජනතාව අඳුරේ අතපතගාමින් සිටී. වසංගතය සම්පූර්ණයෙන්ම පාලනය වී නොමැති බවත්, තම ජීවිතය ‘යථාතත්වයට’ පත් නොවන බවත් හොඳින්ම වැටහෙන පුරවැසියන් කළ යුත්තේ කුමක්ද? කෙලෙසද යන්න සිතාගත නොහැකිව මුව අයාගෙන බලා සිටී.
මුලින්ම අප තේරුම් ගත යුත්තේ ‘ජන ජීවිතය යථාතත්වයට පත්කිරීම අද හෝ හෙට කළ නොහැක්කක් බවයි.
ජන ජීවිතය යථාතත්වයට පත්කිරීම යනුවෙන් ආණ්ඩුව කීවාට, ආණ්ඩුවේ ජනමාධ්යයද ඒ කතාව එලෙසින්ම ජප කළාට තව දීර්ඝ කාලයක් යනතුරු ජනජීවිතය යථාතත්වයට පත්වීමක් සිදුනොවන බව කොවිඞ්-19 වසංගතය හමුවේ අපට පිළිගන්නට සිදුවන සත්ය තත්වයය. ‘යථාතත්වය’ යනු කොවිඞ්-19 වසංගතය පැතිරෙන්නට පෙර අප ජීවත් වූ ආකාරයය.
සිනමාහලකට යෑමට, ක්රීඩා තරඟයක් රසවිඳීමට, සාදයකට එකතු වීමට, නිදහසේ ගමන් බිමන් යෑමට, පොදු අවන්හලකින් කැමති ආහාරයක් භුක්ති විඳීමට පමණක් නොව කැමති කෙනෙකුට කැමති කෙනෙක් හා ළංවීමටත් හැකියාව තිබුණු කාලය ‘යථාතත්වය’ ලෙස සැලකිය හැකිය.
විශේෂඥයන් පෙන්වාදෙන කටුක සත්යය වන්නේ ඇතැම්විට 2022 පමණ දක්වා ‘යථාතත්වය’ උදා නොවනු ඇති බවය. ඒ නිසා අප යා යුත්තේ ‘නෝමල්’ ලෙස අප හැඳින්වූ තත්වයට නොවන බවත්, ‘නිව් නෝමල්’ හෙවත් නව යථාතත්වයකට බවත් ලොවපුරා විශේෂඥයන් පෙන්වාදෙයි. දැක්මක් ඇති ආණ්ඩු වල නායකයන් සැලසුම් කරන්නේ එම නව යථාතත්වයට ජනතාව හුරු කරන්නේ කෙලෙසද යන කාරණාව පිළිබඳවය.
මේ වන විට ලෝකයටම විහිළුවක් වී ඇති ඇමෙරිකාවේ ජනාධිපති ඩොනල්ඞ් ට්රම්ප් වැනි දුර්වල නායකයන් සිටින ආණ්ඩු කිහිපයක් පමණක් සැලසුමක් නැතිව, රට යථාතත්වයට පත්කිරීම ගැන කියමින් සිටී. ලංකාවද අයත් වන්නේ එවැනි රටවල් ගොඩට බව පෙනෙන්නට තිබේ.
වත්මන් ආණ්ඩුවේ අන්ධ භක්තිකයන් ලෝකයම ලංකාව දෙස බලාගෙන සිටින බව සිතුවත්, වාසනාවට ලංකාව දෙස ලෝකයම බලා සිටින්නේ නැත. බලා සිටියානම් ඇමෙරිකාවට මෙන්ම ලංකාවටද ලෝකයම සිනහසෙනු ඇත.
මෙවැනි වසංගතයක් පැතිරෙන මොහොතක ‘සන්නිවේදනය’ යනු ආණ්ඩුවක් අවධානය යොමු කළ යුතු විශේෂම කාරණාවකි. ආණ්ඩුව ඍජුව හා වක්රාකාරව සිදුකරන සන්නිවේදනයන් අනුව පුරවැසියන් ක්රියාත්මක වේ. ලංකාවටත් වඩා සාක්ෂරතාවයෙන් අඩු පුරවැසියන් සිටින රටවල් වඩා සාර්ථකව වසංගතය පැතිරීම වැළැක්වීමට සාර්ථකව පුරවැසියන් දායක කරගන්නේ සාර්ථකව ‘සන්නිවේදනය’ සිදුකරන නිසාය.
පෙනෙන ආකාරයට මැයි 11 රටම විවෘත කරන බව කීවත්, එයට අදාල සන්නිවේදන කටයුතු වලදී ආණ්ඩුව අසාර්ථකය. කණගාටුවට කාරණය වන්නේ මේ හේතුවෙන් වසංගතය පැතිර යෑමේ අවදානමක් තිබීමය.
