කොවිඞ් වසංගත ව්‍යාප්තිය පාලනය සඳහා ඇඳිරිනීතිය පනවන්නට කටයුතු කර දැන් සති දෙකට නොඅඩුය. බොහෝ දෙනෙකු ලොක්ඩවුන් කිරීමක් ගැන කතාකරන විට රජය තීරණය කළේ අපට සුපුරුදු ඇඳිරිනීතියට ගොස් මෙම රෝගය පාලනය කරන්නටය. දින තුනක් සතියක් සති එකහමාරක් ආදි ලෙස එක එක ප‍්‍රදේශ අරබයා කිසිදු පිළිවෙළක් නැතුව ඇඳිරිනීතිය ක‍්‍රියාත්මක කරනු ලැබුවේ එදා වේල හරි හම්බකරගෙන ජීවිතය සරි කරගන්නා මිනිසුන්ගේ ජීවිත ගැන සතපහකට නොසිතමින් ය. මේ මිනිසුන්ගේ ජීවිත ගැන ආණ්ඩුව සහ රජය යම් පමණකට සිතන්නට පෙළඹුණේ ඇඳිරිනීතිය ක‍්‍රියාත්මක වීමත් සමග කබලෙන් ළිපට වැටුණ මේ ජීවිත පිළිබඳව මාධ්‍ය තුළින් යම් සංවාදයක් ආරම්භ වීමත් සමගය. ඒ අනුව සමෘද්ධිලාභීන්ට රුපියල් 10,000ක ණය මුදලක්, රුපියල් 5,000ක දීමනාවක්, සහ අපේ‍්‍රල් මසට අදාළ සමෘද්ධි දීමනාවේ වටිනාකමට සරිලන බඩු මල්ලක් ආදි ලෙස, ජනතාවට සහන සලසන බව ආණ්ඩුව ප‍්‍රකාශට පත් කළේය.
මෙහිදී නැෙඟන ප‍්‍රධාන ගැටලූව මෙම අවස්ථාවේ ජීවිතය ගැටගසා ගන්නට අමාරුවී සිටින හැම පවුලකටම සමෘද්ධිය තිබෙනවාද යන්නයි. ගමක දුෂ්කර පවුල් 100ක් ගතහොත් එයින් සමෘද්ධිය ලැබෙන්නේ 80කට පමණය. පස්දෙනෙකු ඉන්නා පවුලකට රුපියල් 10,000ක ණය මුදලෙන් බාගයක් වන රුපියල් 5,000ක දීමනාව ලබාදුන්නා යැයි සිතමු. රුපියල් 1000ක මුදලකින් මිනිසෙකුට මාසයක් ජීවත්විය හැකිද? අනෙක් පැත්තෙන් දෙනු ලබන බඩු මල්ලක වටිනාකම රුපියල් 300ත් 500ත් අතරය. මෙයද සතියක් සඳහා හෝ ප‍්‍රමාණවත් නැත. විශාලම ගැටලූව වන්නේ මේ දෙනු ලබන මුදල් හෝ බඩු මලූ ආදිය තවම 10% ක් පමණවූ ඉතාමත් සීමිත පිරිසකට පමණක් ලබාදීමය. ඉතුරු 90%ක ප‍්‍රමාණයට මෙම දීමනා කවදා ලැබේදැයි සැක සහිතය.
මෙම කටයුතු අරබයා බැසිල් රාජපක්ෂ මහතාගේ ප‍්‍රධානත්වයෙන් ගොඩනඟා තිබෙන යාන්ත‍්‍රණය දැනට නම් තිබෙන්නේ අසාර්ථක තත්ත්වයකය. ඔහුට රාජ්‍ය යාන්ත‍්‍රණය කරකවා ගන්නට නොහැකිවී ඇත. එයට හේතුව දේශපාලන පරමාර්ථයන් සඳහා මෙම සහන බෙදීම භාවිතයට ගන්නට ආණ්ඩුවේ දේශපාලකයන් කැසකැවීමය. මෙම ලියුම්කරු විසින් ඇඳිරිනීතිය නිසා කබලෙන් ළිපට වැටුණ ජීවිත පිළිබඳව ප‍්‍රදේශ කිහිපයක් ඔස්සේ සොයා බලනු ලැබිණි. මුලින්ම සොයා බැලූවේ දුප්පතුන් බහුල මොනරාගල දිස්ත‍්‍රික්කයේ තතුය.
කතරගම දේවාල භූමියේ රැකියා කළ
පිරිස්වල තත්ත්වය
ඌව පළාතේ මොනරාගල දිස්ත‍්‍රිකයේ පහළ සීමාවේ කෙළවරකට වන්නට කතරගම ප‍්‍රදේශය පිහිටා ඇත. කතරගම, කඳසුරිදුගම, දෙටගමුව, සෙල්ලකතරගම හා කරවිලේ යන වසම් පහ තුළ විසිරී ඇති ගම්මාන 22ක් ඇතුළත ජීවත්වන පවුල් 6149ක සිටින පුද්ගලයන් 23,191 ක්වූ මුළු ජනගහනයෙන් පවුල් 2,000ක් අන්ත අසරණ තත්ත්වයට වැටී ඇති බව දැනගන්නට ලැබේ. එයින් පවුල් 1700ක් සමෘද්ධි ලාභීන් ය. ඔවුන්ට රුපියල් 5000 දීමනාව දෙන්නට නියමිතය. සමහර වසම් තුළ මේ වන විට එම ප‍්‍රදානය ලබාදී ඇත. එහෙත් බොහෝ තැන්වල තාම ලබාදී නැත. සමෘද්ධිය නොලැබෙන පවුල් 300ට ඒ අනුව රුපියල් 5,000ක දීමනාව හෝ රුපියල් 5,000 බැගින් දෙවාරිකයකට ලබාදෙන ණය මුදල හෝ නොලැබෙනු ඇත. මෙම පවුල් ප‍්‍රමාණයෙන් පවුල් 1000ක් පමණ අන්ත අසරණ අඩියක සිටින බවද ඔවුන්ට කිසිවක් කරකියා ගන්නට නොහැකි තත්ත්වයක් උදාවී ඇති බවද ප‍්‍රදේශීය ලේකම් කාර්යාල ආරංචි මාර්ගවලින් ප‍්‍රකාශ වේ.
මේ බොහෝ පිරිසක් දේවාලය ආශ‍්‍රිතව ජීවිතය ගෙන ගිය පිරිස් ය. මල්මාලා, පලතුරු වට්ටි, සෙල්ලම් බඩු, ආහාර රසකැවිලි වර්ග ආදි දේ විකුණමින් ද දේවාල වෙත එන බැතිමතුන්ට නවාතැන් ලබාදීම, නවාතැන් සොයා දීම, ලිංගික ශ‍්‍රමය සැපයිම ආදි බොහෝ රැුකියාවන් කරන පිරිස් මේ ගොනුව තුළ වෙති. මේ බොහෝ දෙනෙකුට සතියක කාලයක් සඳහා රුපියල් 500ක බඩු මල්ලක් දෙන්නට කටයුතු කරමින් ඇති අතර එම බඩු මල්ල ප‍්‍රමාණවත් නොවෙන බව ඒවා බෙදාහරිමින් සිටින රාජ්‍ය සේවකයෝම ප‍්‍රකාශ කරති.
මෙම තත්ත්වය මොනරාගල, වැල්ලවාය, බිබිල, මඩුල්ල වැනි ප‍්‍රදේශ තුළට යනවිට කෙසේද? මෙම ප‍්‍රදේශ ආශ‍්‍රිතව ජීවත්වෙන මිනිසුන්ට එතරම් ප‍්‍රශ්න නැත. එයට හේතුව ගොයම් කපාගෙන වැඩි කලක් නොයෑම නිසා මිනිසුන් අත යම් පමණකට මුදල් ගැවසීමය. නැතිනම් තමන්ට දෛනිකව අවශ්‍ය සහල් ටික, එළවළු ප‍්‍රමාණය ඔවුන්ට තමන්ගේ ගොවිබිමෙන්ම ලැබී තිබීමය.
එහෙත් මෙම ප‍්‍රජාව අතරින් ගොවිතැන් සඳහා ඉඩම් නොමැති ගොවිතැන් කළත් අඳේට වැඩ කරන 20% පමණ ප‍්‍රමාණයට මෙම ඇඳිරිනීති තත්ත්වය අයහපත් ව බලපෑම් කරමින් ඇත. ඔවුන්ගේ ජීවිත දුෂ්කරවී ඇත. මේ ප‍්‍රදේශ තුළ රුපියල් 350ක පමණ වටිනා බඩු මල්ලක් බෙදාදීම ඇරෙන්නට තවමත් කිසිවක් ලබාදී නැත. රුපියල් 5,000 දීමනාව සඳහා අවශ්‍ය මූලික කටයුතු පමණක් තවමත් සිදුවෙමින් ඇත.
තණමල්විල සිට කොටියාගලට යනතෙක් කොමඩු සහ වට්ටක්කා අස්වැන්න ලැබෙන කාලයයි මේ. එහෙත් දැන් ගොවියන්ට රුපියල් 20කට හෝ වට්ටක්කා කිලෝවක් විකුණා ගන්නට බැරිවී ඇත. පුද්ගලික ගැණුම්කරුවන් ක‍්‍රියාත්මක නොවෙන මේ පසුබිමේ ආණ්ඩුව ක‍්‍රියාත්මකවී මේ අස්වැන්න ලබාගත යුතුය. පසුව එය අනෙකුත් ප‍්‍රදේශවලට බෙදාහැරිය යුතුය. නැතිනම් ඉදිරි කාලයේදී එන්නට නියමිත ආහාර හිඟයට මේවා ගොවියන්ගෙන් මිලදී ගෙන ගබඩා කළ යුතුය. එහෙත් ආණ්ඩුව හෝ රාජ්‍ය යාන්ත‍්‍රණය ඒ පිළිබඳව තවම හිතමින්වත් නැත. මෙනිසා කොමඩු සහ වට්ටක්කා කුණුවෙමින් යනවා බලා සිටීමට ගොවියාට සිදුවී ඇත.
මොනරාගල දිස්ත‍්‍රික්කය තුළ ග‍්‍රාම සේවා වසම් 319ක් ය. මෙම දිස්ත‍්‍රික්කය තුළ දිවි ගෙවන දමිළ වතු කම්කරු ප‍්‍රජාව මෙම අවස්ථාවේ දැඩි ජීවිත ගැටලූවකට මුහුණ දී සිටිති. මරගල, මොනරකැලේ, කුමාරවත්ත, නක්කල, අලියාවත්ත වැනි ජනවසමට අයත් වතු තුළ ජීවත්වෙන 90%ක් වතු කම්කරුවන් සිය දෛනික ජීවිතය ගෙනගියේ නගරවලට සංක‍්‍රමණය වී කුලී රස්සා කරමින් ය. මොනාකැලේ සහ අලියාවත්ත යන ප‍්‍රදේශ තුළ රබර් ගසක් හෝ නැත. මෙම වතු දෙකම සුද්දන් අතහැරදැමූ වතුය. මෙම වතු දෙකේම ජීවත්වෙන දෙමළ ප‍්‍රජාව මොනරාගල, බුත්තල, වැල්ලවාය යන නගරවල කුලී රැුකියාව කළ පුද්ගලයෝ ය. ඔවුන් මුදල් ඉතිරි කළ මිනිස්සුද නොවෙති. මෙම තත්ත්වය තවත් දිගට ගියහොත් තමන්ට වස බොන්නට සිදුවන බව මෙම ප‍්‍රජාව ප‍්‍රකාශ කරති. මීට අමතරව බුත්තල මහගොඩවැව සාම ගම්මානය, නාමල් මණ්ඩිය ගම්මානය, කුඹුක්කන අන්දර මණ්ඩිය ගම්මානය, වැල්ලවාය ආනපල්ලම ගම්මානය ආදි ගම්මානවල ජීවත්වෙන මිනිසුන්ගේ ජීවිත හිතාගන්නටවත් නොහැකි දුෂ්කර අඩියකට වැටී ඇත. වැල්ලවාය ආනපල්ලම යනු පවුල් 600ක් පමණ ජීවත්වෙන කුඹල් කර්මාන්තයෙන් ජිවිතය සරිකරගත් මිනිසුන් වෙසෙන කලාපයක් ය. අද ඔවුන්ට තමන්ගේ දෛනික ජීවිතයට පණ දෙන්නට බැරිය. එනිසාම ජීවිතය සිඟමනට වැටී ඇත. මීට අමතරව වැල්ලවාය, පැලවත්ත උක් කර්මාන්තය ආශ‍්‍රිතව කුලී වැඩ කරමින් ජීවත්වෙන මිනිසුන්ද කබලෙන් ළිපට වැටී ඇත. මේ මිනිසුන් අළු ගසා නැඟිට්ටවීමට ආණ්ඩුව සහ රජය වහාම කටයුතු කළ යුතුය.
