සොබාදහමේ නීතිය පිළිබඳ නිහ`ඩ හ`ඩක් නැගූ ලා ඕත්සේ වසර දෙදහස් හයසීයකට පමණ පෙර ජීවත්වූයේ චීනයෙහි ය. තා ඕ යනුවෙන් හැඳින්වෙන්නේ එතුමන්ගේ දහමයි. එය දීර්ඝ දේශනා සමුදායක් ලෙස ලේඛනගත වූයේ නැත. තා ඕ දහම පිළිබඳ අදහස් එළිදක්වමින් භගවාන් ශ‍්‍රී රාජ්නිෂ් හවෙත් ඕෂෝ විසින් ලොව නොයෙක් තැන්හි කරන ලද දේශනයන්හි කොටස් එක්තැන් කරමින් ‘තා ඕ-ස්වාභාවිකත්වයේ සදාතනික නීතිය’ Osho’s Tao The Three Treasure’s සිංහල බසින් එළිදක්වා ඇත්තේ රෝහිණී විජේසූරියයි.
තා- ඕ දහම අවබෝධ කරගැනීම ඉතා පහසු කාර්යයක් නොවන බව ප‍්‍රකට ය. ඕෂෝගේ පැහැදිලි කිරීමේදී අර්ථපූර්ණ ලෙස පාඨකයාට එය ග‍්‍රහණය කර ගත හැකිවන්නේ තා ඕ දහමේ මෙන් ම ඕෂෝගේ අදහස්වල ද වන නව්‍යතාව නිසා ය.
චාල්ස් ඩාවින්ට ලා ඕත්සේ මුණගැසුණේ නම් යි අලූත් අදහසක් එළිදක්වන ඕෂෝ, ඉනික්බිතිව කියන්නේ ඔහුට එය මගහැරී ගියා යි කියා ය. යම් හෙයකින් එය එසේ වූයේ නම් මහ හ`ඩින් සිනාසෙන්නට ඉඩ තිබුණේ ලා ඕත්සේ විය හැකි බවට ද ඕෂෝ සැක පහළ කරයි. ඔහු එසේ කියන්නේ ඊට නිදසුන් හා හේතු ද දක්වමිනි. මේ පරිවර්තිත කෘතිය පාඨකයා හමුවට පමුණුවන පරිවර්තිකාව පොත පිළිබඳව සිය පෙරවදනින් පළකරන්නේ ද ඒ සඳහා අතිශයින් යෝග්‍ය වූ අදහසකි.
ඔබගේ පූර්ණ නිදහස උදා කරගැනීමට දරන ප‍්‍රයත්නයෙහිදී මෙහි අඩංගු කරුණු රුකුලක් වේවා!
පොතේ අන්තර්ගතයට මෙය අත්‍යන්තයෙන්ම අනුකූල වන්නේ අප හිතන-පතන ආකාරයේ, අපගේ ඉගෙනුම්-ඇදහිලි, විශ්වාස සියල්ලේ කිසියම් වූ උඩු-යටිකුරු වීමක් මේ හරහා සිදුවිය හැකි නිසා ය. එහෙත් සිහිකල්පනාවෙන් යුතුව ඒ ගැන වඩ-වඩාත් සාවධාන වීමේදී අපට වැරදුණු, මගහැරුණු තැන් පිළිබඳ සැකසාංකාවක් ද අප තුළින් නැගී සිටියි. මෙහි අඩංගු කරුණු සම්බන්ධයෙන් අවධානය යොමු කළ යුතු වන්නේ සිත අතිශයින් නිදහස් වූ අවස්ථාවකදී ය. නැතහොත් මේවා ග‍්‍රහණය වන්නේ අපබ‍්‍රංස ලෙස ය. සැමවිටම ජීවිතයෙහි අරුත විමසන්නන්ට තා ඕ පිළිතුරු දෙන්නේ මෙසේ ය.
‘ජීවිතයෙහි අරුත් නොමැති බව සොයා දැනගත් විට, ඔබට ප‍්‍රඥාව පහළ වෙයි. යන්නට තවත් තැනක් නොමැති බව දැනගත් විට ඔබ නියම තැනට සම්ප‍්‍රාප්ත වී සිටී.’
මිනිසුන් අතර ප‍්‍රසිද්ධ වීමට යමකු තැත් කරන්නේ නම් ඔහුගේ දීප්තිය, බැබළීම අඩුවී යන්නේ යැයි තා ඕ දහම කියයි. ඒ අනුව දීප්තිය පවතින්නේ තමන් හෙළිදරව් කරගැනීමට කරදර නොවන මිනිසා, තමන් ප‍්‍රදර්ශනය නොකරන මිනිසා හා තමන් ගැන අනුන් කියන්නේ කුමක් දැයි නොසිතන මිනිසා තුළ ය. තමන් අනාවරණය කරගන්නට තැත්කිරීම වූ කලී ආත්මීය දිළිඳුභාවයකි’යි ඉන් කියැවෙයි. එවැන්නකු උත්සාහ කරන්නේ අනුන් තුළින් තමන් හඳුනාගැනීමට වන අතර දේශපාලනය යනු ද එයම ය. මේ තත්ත්වය පිළිබඳව මෙහිදී නිදසුන් සැපයෙන්නේ පැරණී ‘සූෆි’ කියමනකිනි.
මංකොල්ලයක් සිදුවී යමක් සොරා ගැනුණ අවස්ථාවක, සොරා සොයමින් මිනිසුන් කෑගසන විට සැබෑ සොරා එතැන සිටින්නේ නම් හයියෙන්ම කෑ ගසන්නේ සොරා ය.
‘කවුද හොරා? කවුද මේක හොරකම් කළේ? අල්ලාගන්න හොරාව.’
එසේ හ`ඩතැලීමෙන් ආරක්ෂිත වන්නේ සොරාම ය. ඒ සම`ගම තා ඕ අවධාරණය කරමින් ඕෂෝ මෙසේ ද කියයි.
මතක තබාගන්න. මිනිහෙක් ඕනෑවට වඩා කෑ ගසන්නේ නම් අල්ලා ගන්න ඔහුව. ඒ තමයි සොරා. (තා ඕ, ස්වාභාවිකත්වයේ සදාතනික නීතිය, 115 පිටුව*
දැන් අපට, අපගේ මතකයට නැගෙන්නේ විද්‍යුත් මාධ්‍ය, දේශපාලන සාකච්ඡා, සටන්, වාදපිටි ආදියයි. වැඩිම ශබ්දයක් නගන කටහ`ඩකට අයිතිවාසිකම් කියන්නෝ බොහෝ විට දේශපාලනඥයෝම ය. තර්කයේ නිපුණයෝ ද ඔවුහුම ය. ඉහළට නැගුණු අත්-හිස් සහිත මහාගස් සම වන්නේ ද ඔවුන්ට ය.
එහෙත් මහා කුණාටුවක් හඹාගෙන විත් මහ ගස් උදුරා දමන අවස්ථා ද තිබේ. ගසක මුල්, ඇතැම්විට ලක්ෂ සංඛ්‍යාත වූ මුල් පවතින්නේ පොළොව යට ය. ගස බලගතුව ප‍්‍රබලව නැගී සිටින්නේ යටටම කාවැදී ගිය මුල්වල ආනුභාවයෙනි. නැතහොත් බලශක්තියෙනි. කුණාටුවකදී ගස සුළ`ග සම`ග පොරබදයි. සටන් කරයි. එහෙත් කුඩා පැළෑටි, තණකොළ අභියෝග නොකරම කුණාටුවට යටත් වෙයි. කුණාටුවෙන් පසු වඩාත් දිමුතුව බබළන්නේ තණකොළයි.
තණකොළ ලා ඕ ත්සු අනුගමනය කරන අතර විශාල ගස් චාල්ස් ඩාවින්ට අනුව කටයුතු කර තිබෙනවා. විශාල ගස බෙහෙවින් තාර්කිකයි. (91 පිටුව*
චාල්්ස් ඩාවින්ට අනුව සිය පැවැත්ම දීර්ඝකාලීනව තහවුරු කරගන්නේ ශක්තිවන්තයා ය. හිට්ලර්ලා, නැපෝලියන්ලා, ඇලෙක්සැන්ඩර්ලා සැමවිටම ශක්තිමත් ගස් බවට පත්ව සිටිති යි ඕෂෝ කියයි. ඒවා පරාජය කරනු ලබන්නේ ස්වාභාවිකත්වයේ නීතිය විසිනි. ලා ඕත්සේ වැන්නන් පරාජය කළහැකි නොවන්නේ ද ඒ අනුව ය. ඔවුන් සැමවිටම සිටින්නේ යටත්වන්නට සූදානමිනි.
‘තවදුරටත් කරදර වන්නට වුවමනා නෑ. මා සිටින්නේ පැරදිලා’ යැයි කියන්නෙකුට මක්කරන්න ද?’(92 පිටුව*
මේ තත්ත්වයට නිදසුනක් පෙන්වා දී ඇත්තේ මහා ඇලෙක්සැන්ඩර් අධිරාජයා පිළිබඳ ඓතිහාසික කතාවකිනි. මහා ඇලෙක්සැන්ඩර් ඉන්දියාව බලා යද්දී ඔහුගේ මිතුරන් කියා ඇත්තේ ‘සන්‍යාසියෙක් අරගෙන එන්න. එය (ඒ අත්දැකීම* හරියටම කුමක් ද කෙසේ ද කියා දැනගන්නට අපි ආසාවෙන් ඉන්නවා’ කියා ය. සටනේදී මේ ගැන අමතකව තිබූ මහා ඇලෙක්සැන්ඩර්ට හදිසියේ මිතුරන්ගේ ඉල්ලීම සිහිවී ඇත්තේ ඉන්දියානු දේශසීමාවට ළංවන විටදී ය. ගමේ මිනිසුන්ගෙන් ලැබුණු හෝඩුවාවට අනුව ඇලෙක්සැන්ඩර්ට දැනගන්නට ලැබෙන්නේ ග`ග අසබඩ දන්දාසී නම් වූ සන්‍යාසිවරයකු සිිටින බව ය. ග`ග අසලට ගොස් සන්‍යාසියා දැක බලා ගන්නැයි ගම්මුන් කී විට මහා ඇලෙක්සැන්ඩර් පිළිතුරු දෙන්නේ සිනාවකිනි.
‘මම මෙතැන සිටින්නේ ඔහු දෙස බලන්න නෙවෙයි. මගේ සොල්දාදුවන් ගොස් ඔහු රැගෙන ඒවි.’
ග`ග වෙත ගිය සොල්දාදුවන් යළි පැමිණ පැවසූ අමුතු කතාව නිසා ඇලෙක්සැන්ඩර්ට අමුත්තක් දැනී තිබූ අතර ඒ අනුව සන්‍යාසියා වෙත යන්නට සිදුව තිබුණේ ඔහුටම ය. සොල්දාදුවන් කීවේ තමනට නොතේරෙන යම් දෙයක් (ප‍්‍රභාවක් වැනි* ඔහු වසා පැතිර පවතින බව හා නිරුවත් සන්‍යාසියා කාන්දමක් වැනි යැයි කියා ය. මේ අමුතු කතාව තෝරාබේරා ගත නොහැකි වූ ඇලෙක්සැන්ඩර් අධිරාජයා සන්‍යාසියා වෙත ගොස් ඇත්තේ කොපුවෙන් මුදාගත් අසිපත ද සම`ගිනි. ඒ දුටු සන්‍යාසියා සිනාසුණේ ය. මෙසේ ද කීවේ ය.
එය ආපසු කොපුවේ දමාගන්න. එයින් මෙතැනට පලක් නැහැ. ඔබට කපන්නට පුඵවන් මගේ සිරුර විතරයි. මම සිරුර හැර ගිහින් බොහෝ කල්. මේ තියෙන්නේ මගේ හිස. ඔබට එය කපාදමන්න පු`ඵවන්. ඔබට පෙනේවි එය වැල්ල මතට ඇද වැටෙන හැටි. ඒ වගේම මමත් දකිනවා, මගේ හිස වැල්ල මතට ඇද වැටෙන හැටි. මම, මගේ සිරුර නෙවෙයි. මම කියන්නේ සාක්ෂිකරුවෙක්. (94-95 පිටුව*
මහා ඇලෙක්සැන්ඩර් සිය ජීවිතයේ ප‍්‍රථම වතාවට හිස පහත් කරගෙන ආපසු හැරුණේ මේ අවස්ථාවේදී යැයි ද කියැවෙයි. ආපසු ගිය ඔහු මිතුරන්ට කියා ඇත්තේ මෙසේ ය.
‘සන්‍යාසීන් හැමතැනකම දකින්න ලැබුණත් නියම සන්‍යාසීන් විරලයි. මැරෙන්නට සූදානම් මිනිසකුව මරන්න අමාරුයි. ඔහුව මරන එකේ තේරුමක් නෑ.’
ප්ලේටෝගේ ඇකඩමියේ අත්දැකීම් ලබා සිටි මහා ඇලෙක්සැන්ඩර් අධිරාජයාට උපරිම නිරීක්ෂණ හැකියාවක් වූ බවට විවාදයක් නැත.
ජීවිතයේ සියලූම පැතිකඩ සියුම් ලෙස නිරික්ෂණය කළ ලා ඕත්සු දැක ඇත්තේ ජීවිතයේ අරගලයක් නොමැති බව යැයි ඕෂෝ පවසයි. අරගලය පිළිබඳ අදහස මිනිසාගේ ව්‍යාජයක් ලෙස ය, ඔහු හඳුනාගන්නේ. ඒ අනුව ස්වභාවයෙන් ම ප‍්‍රචණ්ඩත්වය උරුමකොට ගෙන සිටින්නේ මිනිසා ය. වනසත්තු නොවෙති.
ප‍්‍රචණ්ඩත්වය?… සත්තකින්ම ස්වභාවධර්මයේ ප‍්‍රචණ්ඩත්වයක් ගැන කතා කිරීම පවා සුදුසු නැහැ. එය එහි නැහැ. ප‍්‍රචණ්ඩ මිනිසා පමණයි.
ආහාරයට ගැනීමේ වුවමනාවකින්, කුසගින්නකින් තොරව ජීවිතයක් වැනසීම ප‍්‍රචණ්ඩත්වය වන මුත් කුසගින්න සඳහා අනෙකා භක්ෂණය කිරීම ක‍්‍රෑරත්වයක් නොවන බව මෙහිදී පෙන්වා දී ඇත්තේ නිදර්ශනාත්මකව ය. ක‍්‍රීඩාවක් සඳහා හෝ විනෝදය සඳහා හෝ කිසිම සතෙකු ඝාතනයේ නොයෙදෙන්නේ යැයි ඉන් කියැවෙයි. එහෙත් මිනිසා සිංහයකු මරන්නේ බිත්ති සැරසිල්ලක් ලෙස භාවිත කිරීම සඳහා සිංහ හිස ගෙන යාමට ය. කොටියකු මරන්නේ කොටිහම පලසක් ලෙස යොදාගැනීමට ය.
මිනිසා මරන්නේ මරා දැමීමේ සතුට භුක්ති විඳින්නට.
මරාදැමීමේ සතුට සඳහාම කිසිවකු ඝාතනයේ යෙදෙන්නේ නම් ‘ප‍්‍රචණ්ඩත්වය’ යනු එයම නොවේ දැයි මෙහිදී ප‍්‍රශ්නයක් මතුකෙරෙයි. ඓතිහාසිකව දඩයමේ යමින් (දඩකෙළියෙහි යෙදෙමින්* මිනිසා විසින් ඝාතනය කරනු ලැබූ සත්ත්ව ජීවිතවල සංඛ්‍යාත්මක අගය විමසන්නකු තුළ නිසැකයෙන් හටගන්නේ මිනිසා තරම් ප‍්‍රචණ්ඩ සත්ත්වයකු මේ මිහිපිට බිහි වී නොමැතිය යන අදහසකි.
මෙතැනදී ඕෂෝට බාධා කරමින් හරස් ප‍්‍රශ්නයක් මතු කළ යම්කිසි පුද්ගලයෙකු අසා ඇත්තේ ක‍්‍රීඩාව සඳහා සතුන් මරන්නේ මිනිසා පමණක් දැයි කියා ය. සුනඛයන්, හිවලූන් ඉරා දෙපඵ කරන අන්දම තමා දැක ඇතැයි ද ඔහු කියා තිබේ. ඕෂෝ ඔහුට පිළිතුරු සපයා ඇත්තේ මෙසේ ය.
ඔබට හමුවී ඇත්තේ අතිශයින්ම පරිණාමය වූ මනුෂ්‍යයන් ලෙස උපදින්නට ආසන්න වූ සතුන් වෙන්න ඕනෑ. ඔවුන්ගේ ඊළ`ග භවයේදී ඔවුන් මිනිසුන් වේවි.
මිනිසා විසින් බල්ලන් දූෂිත බවට පත්කර තිබෙනවා. මිනිසුන් සම`ග වසන සතුන් බොහෝවිට දූෂිත වී මනුෂ්‍යයන් බවට පත්වයි සිටින්නේ. (194-195 පිටුව*
මිනිසා ස්වභාව ධර්මයේ නීතිය උල්ලංඝනය කළ ද සත්තු එසේ නොවෙති’යි ඉන් කියැවේ. සිංහයකු විසින් කා දමනු ලබන නරියෙක්, කුමක් බවට පෙරළෙන්නේ ද යන ප‍්‍රශ්නයට ඉනික්බිතිව පිළිතුරක් සැපයෙයි.
දැන් නරියා තවදුරටත් එහි නැහැ. නරියා සිංහයා විසින් කා දමා තිබෙන නිසා නරියා සිංහයාගේ කොටසක් බවට පත්ව තිබෙනවා. එය නියම පරිවර්තනයක්. සිංහයා තුළ නරියා… එහි ගැටලූවක් නැහැ. ගස් මහ පොළොව ආහාරයට ගන්නවා. එය පරිවර්තනයක්. එය අලංකාරයි… ගංගාව ගමන් කරන්නේ් (තමන් ඒ තුළ අතුරුදහන් වන* සාගරය දිහා බලාගෙන. ගංගාව තම මරණය කරා යනවා. එහෙත් ඒ මරණයක් නම් වන්නේ නැහැ.
ඇත්ත නම් ග`ග සමුදුර බවට පත් වෙනවා. (97-98 පිටු*
මෙහිදී ඉ`ගි සැපයෙන්නේ ජීවිතය යනු ද නැවත සිදුවීමක්, හා පුනරාවර්තනයක් වීමට ඇති අවකාශය පිළිබඳව ය. එය සරල ලෙස නැවත (ගෙඩි පිටින්්* ඉපදීමක් බවට ලඝු කළ හැක්කේ ද නොවේ. කෙසේ වුව ද මේ තත්ත්වය විස්තර වන්නේ නැගෙනහිරවාසීන් සොබාදහම හඳුනාගෙන ඇති චක‍්‍රීය ස්වභාවයට අනුකූලව ය. අපගේ මතකයට අනුව මහගම සේකරයන් ද වරක් එය සටහන් කර තැබුවේ මෙසේ ය.
වලාකු`ඵ සිසිල් වී වැසි වසී. වැසි දිය ගංගා දිගේ ගලා ගොස් වැව් හා මුහුදුවල පිරෙයි. ඒ දිය වාෂ්ප වී අහසට නැග වලාකු`ඵ සේ කැටි ගැසෙයි. වලාකු`ඵ සිහිල් වී යළිත් වැසි වසී. මුහුදු රැුල්ල වෙරළට ගලා එන්නේ වක‍්‍රාකාරව ය. ග‍්‍රහලෝකවල ගමන් මාර්ග වක‍්‍රාකාර ය.
අෂ්ටලෝකධර්ම චක‍්‍රය!
සංසාර චක‍්‍රය!
යටත්වීමේ ගතික ස්වභාවය ගැන කතා කරමින් මෙහිදී මතුකර දෙන සූත‍්‍රය ප‍්‍රකාශයට පත්වන්නේ ‘යමෙක් යටත් වන්නේ සමස්තය සුරැුකීමටයි.’ ලෙස ය. එහෙත් අපගේ ඉගැන්වීම් පවතින්නේ ඊට ප‍්‍රතිවිරුද්ධව ය.
‘කිසිදින යටත් නොවන්න. හැකි තරම් සටන් කරන්න. සටන් නොකළහොත් පවතින්නට බැරි වෙයි. වඩා ශක්තිමත් අය ඔබ කා දමා විනාශ කරාවි.
මේ අපට උගන්වා ඇති ප‍්‍රචණ්ඩත්වයේ පාඩම යැයි ඕෂෝ කියයි. ලා ඕත්සු කියා ඇත්තේ ද යටත් විය යුත්තේ සමස්තය රකින්නට යැයි කියා ය. හිස්වන්නේ පිරෙන්නට ය. නැවෙන්නේ කෙළින් වන්නට ය. පූර්ණ පිහිනුම්කරුවා ගංගාවෙහි කොටසක් බවට පත්වන අතර අනතුරුව ඔහු ගෙ`ග් රැුල්ලක් බවට පෙරළෙයි. ග`ග කෙසේ ද රැුල්ලක් විනාශ කරන්නෙ?යි ඕෂෝ අසයි. ඔහු පිහිනා යන්නේ ගංගාවට අනුකූලව නම්? ග`ගත් සම`ග අනුනාදවන්නාට සරල ලෙස පාවෙන්නට හැකි ය. එහෙත් ඒ ඔහු පිහිනන්නට දැනගෙන සිටින්නේ නම් ය.
ඔක්සිජන් සහ හයිඩ‍්‍රජන් හමු වූ විට ජලය හටගැනුණ ද ජලය හාත්පසින්ම වෙනස් ස්වරූපයක් ගනී. එය අලූත් පැවැත්මකි. අලූත්ම තත්ත්වයකි. ඕෂෝ එසේ කියන්නේ එක්තරා ආකාරයකින් හෝ ‘තා- ඕ’ තේරුම් ගැනීම සඳහා ය.
තා ඕ, අනෙකුත් ආගම් සහයෝගවල සමස්ත කලාව වන්නේ දහවල සහ රැය එක්තරා අනුපාතයකට හමුවීමයි. එනම් යක්ෂයා සහ දෙවියා අතර එකමුතු බව කළමනාකරණය කරගන්නේ කෙසේද, දහවල සහ රැුය අතර, ග‍්‍රීෂ්මය සහ සිසිර කාලය අතර ජීවිතය සහ මරණය අතර එකමුතු බව. තුන්වන ගුණයක් හටගැනෙන සේ සාර්ථක ලෙස හසුරුවන්නේ කෙසේ ද යන්නයි. එය නම් බ‍්‍රහ්මයි. ඒ තමයි තා ඕ. (297 පිටුව*
කිසිම දිනෙක සෑම දෙයක්ම ප‍්‍රත්‍යක්ෂව දැනගත නොහැකි යැයි ද බොහෝ දේ පවතින්නේ කොහෙත්ම පැහැදිලි නොවන තත්ත්වයක වන බව ද ඕෂෝ කියයි. ලා ඕත්සුගේ සූත‍්‍රයට අනුව ලොව ඇති වඩාත්ම මෘදු ද්‍රව්‍යය ගමන් කරන්නේ වඩාත් දැඩි දේ තුළිනි. බාහිර ලෝකයේ වඩාත්ම මෘදු දෙය ජලය වන අතර අභ්‍යන්තර ලෝකයේ වඩාත්ම මෘදු දෙය වන්නේ ආදරයයි. ජලය සොයන්නේ හිස් ඉඩ, කුහර සහිත, පහත් තැන් වන අතර එය හිමාලයෙන් පටන්ගෙන පහළට, රූරා (බැසගෙන විත්* සාගරයට ළ`ගා වන්නේ ලෝකයේ ඇති පහත්ම තැන සාගරය වන බැවිනි. ගගකට කිසිදා හිමාල කඳුවැටියේ මුදුනට ගමන් කළ නොහැකි ය. සැමවිටම සිදුවන්නේ එහි අනිත් පැත්තයි. මෘදුජලය බලවත් වන අවස්ථා ද පවතියි. (ජලයේ ප‍්‍රබලත්වය පිළිබඳව අපට අනාවරණය කරදුන් මෑතකාලික නිදසුන වන්නේ පැ?ලියේ දී සුනාමියට හසු වූ දුම්රියයි.*
ආදරය ද ගමන් කරන්නේ හිඩැස් සහිත පහත් තැන් ඔස්සේ යැයි පවසන ඕෂෝ, මිනිසුන් ආදරය කිරීමට ආශා කළ ද ආදරය ඉල්ලා සිටිය ද බොහෝවිට ඔවුන් අසාර්ථක වන්නේ හිස්බවට පත්වීමට අපොහොසත් වීම හා ඉඩකඩ ලබාගන්නා ආකාරය නොදැන සිටින නිසා යැයි පවසයි.
ඔබ යන්නේ කොතැනට ද, එක්වරම ආදරය ඔබ දෙසට ගලන්නට පටන් ගනීවි. මන්දයත් ආදරය ජලය වගේ. එය සොයන්නේ එයට විවේකයෙන් සැනසුමෙන් සිටිය හැකි තැනක්. ඔබ සිටින්නේ හිස්ව නම් ගසක් පසුකර යන ඔබ දෙසට ගසේ ආදරය ගලා එන්නට පටන් ගනීවි. එය ස්වාභාවිකයි.
එය ප‍්‍රාතිහාර්යක් වැන්නක් නොවෙයි. එය ජලය වගේමයි. ඔබ ජලය වත් කරන්න. එය තැන්පත්ව විවේක ගැනීම සඳහා හිස් පහත්ම තැන සොයා ගලාවි.
ඇතුළාන්තභාවයේ ජලය නම් ආදරයයි.ලා ඕට්සු පවසන්නේ.ලොව ඇති වඩාත්ම මෘදු ද්‍රව්‍යය වඩාත්ම දැඩි දේ තුළින් ගමන් කරයි. වසර හත්දහසක් ඇතුළත දී නයගරා ඇල්ල විසින් ඒ අවට ඇති සියලූම කඳු දියකර හරිනු ඇතැයි කියනු ලබනවා.
දිය ඇල්ලකට ක`ඵගලක් හමු වනු ඔබ පළමු වරට දුටුවහොත් ඔබ ඒකාන්තයෙන්ම කියනු ඇත්තේ ‘මේ ගල බොහෝ දැඩි ය. එය දිය කරන්නට බැහැ’ කියායි. නමුත් සාගරයේ තිබෙන සියලූම වැලි පැරණි හිමාල කඳු වැටි තමයි. (230 පිටුව*
මෘදු දෙය, ඝන දෙය දිය කර හරින්නේ ඇයි? යන ප‍්‍රශ්නයට ඕෂෝ පිළිතුරු සපයන්නේ ඒ ඝන දෙය විරෝධය පාමින් සටන් කරන නිසා යනුවෙනි. යේසුස් වහන්සේ ප‍්‍රකට කළ අතිශයින් සිත්ගන්නාසුලූ කියමනක් මතක් කර දෙමින් ‘දුෂ්ටයන්හට විරෝධය නොපාන්න’ යන්න උද්ධෘත කොට දක්වන ඕෂෝ පවසන්නේ ක‍්‍රිස්තියානි දේවධර්මවාදීන් තවමත් එය පැහැදිලි කිරීමට අසමත්ව සිටින්නේ යැයි කියා ය. දුෂ්ටයන්ට විරෝධය නොපාන්න කීමෙන් ප‍්‍රකට වන්නේ ද තා ඕ දහම යැයි ඕෂෝ පවසයි. මන්ද යත් දුෂ්ටයන් වෙත විරෝධය නොදක්වන විට දුෂ්ටයන් මිය යන හෙයිනි.
ඉන්දියානුවන් අතර ප‍්‍රචලිත, ඉතා ගැඹුරු අරුතක් ස`ගවාගත් කියමනක් ගැන මතක් කර දෙන ඕෂෝ, එය හඳුන්වා දෙන්නේ ‘සත්‍යය ජය ගනී’ යනුවෙනි. එහෙත් අප ලෝකය දෙස බලන විට දකින්නේ එහි අනෙක් පැත්ත ය. ලෝකයේ ජයග‍්‍රාහකයන් ලෙස වැජඹෙන්නේ චෞරයන් හා වංචනිකයන් ය. චුදිතයන් බවට පත්වන්නේ අහිංසකයෝ ය.
බුදුන් වහන්සේ පවා පැවසූ ‘සත්‍යය කවදා හෝ ජයගනී’ යන්න යළි අවධාරණය කරන ඕෂෝ, අසත්‍යය ඝන තද ක`ඵ ගලකටත්, සත්‍යය ජලයටත් සම කරමින් කියා සිටින්නේ නයගරා ඇල්ලට තමා වටා ඇති කඳු දියකර හැරීම සඳහා වසර හත්දහසක් ගත විය හැකිවන බව ය. වසර හත්දහසකින් සිදුවන වෙනස ගැන සිතන්නට පවා බිය වන මිනිසා වෙතට ඔහු ඊළ`ගට යොමු කරන්නේ ද ප‍්‍රශ්නයකි.
සදාතනය තුළ වසර හත්දහසක් කියන්නේ මොකක්ද?
ක්ෂණික නූඞ්ල්ස්, ක්ෂණික ආහාර-පානවලට හුරුව සිටින මිනිසා සියල්ල අපේක්ෂා කරන්නේ ක්ෂණිකව ය. ඉවසා දරා සිටීම නම් වූ මනෝභාවය, ශක්තිය ප‍්‍රගුණ කරගැනීමේ අපොහොසත් යම් සත්ත්වයෙක් වේ ද, ඔහුට කියන්නේ ‘මිනිසා‘ යැයි කියා ය. X
‘තා ඕ-ස්වාභාවිකත්වයේ සදාතනික නීතිය’ විජේසූරිය ග‍්‍රන්ථ කේන්ද්‍රයේ ප‍්‍රකාශනයකි. 0112 696 675
- කැත්ලීන් ජයවර්ධන
