ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් ජනාධිපතිවරයාට පවරා ඇති බලතල යටතේ නියමිත කාලයට මාස හයකට පෙර පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැර තිබේ. නාමයෝජනා දින වකවානු හා මැතිවරණ දිනයද ප‍්‍රකාශයට පත්කර තිබේ.
ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණත්, ඒ සමග කටයුතු කළ අනෙකුත් කුඩා පක්ෂත්, ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයත් ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පොදුජන සන්ධානය නමින් මැතිවරණය සඳහා සන්ධානගත වී තිබේ. එක්සත් ජාතික පක්ෂය එය සමග කටයුතු කළ අනෙකුත් පක්ෂ සමග සන්ධානගත වීම වෙනුවට එහි නියෝජ්‍ය නායක සජිත් පේ‍්‍රමදාස එම අනෙකුත් පක්ෂ සමග වෙනත් පක්ෂයකින් සන්ධානගත වී තිබේ. එක්සත් ජාතික පක්ෂය තවමත් තනිවම සිටී. මේ දෙපාර්ශ්වය එක් සන්ධානයකට ගොනු නොවුණහොත් බොහෝ විට ඉදිරි මැතිවරණයේදී දෙපිළක් ලෙස තරග වදිනු නියතය.
එසේ වුවහොත් ඉදිරි මැතිවරණය ප‍්‍රධාන කඳවුරු දෙකක තරගයක් වෙනුවට ශ‍්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණට එරෙහි පිල් දෙකක තරගයක් වශයෙන් ප‍්‍රධාන තරගකරුවන් තිදෙනෙකුගේ තරගයක් බවට පත්වනු ඇත.
එවන් තත්වයක් තුළ අපගේ අවධානය යොමු විය යුතු දේශපාලන බලවේගය බවට පත්වන්නේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණය. මෙතෙක් එම පක්ෂය රඟ දැක්වූයේ හා ආඩම්බරයෙන් කියූ පාඨය වූයේ රටේ තුන්වන බලවේගය ඔවුන් යන්නය. ඉදිරි මැතිවරණයේදී එජාපයේ පිල් දෙකක් තරග කළහොත් ජවිපෙට සිදුවනු ඇත්තේ තුන්වන ස්ථානයෙන් පහළට බැසීමටය.
ජවිපෙ තුන්වන ස්ථානයෙන් පහළට වැටීම වූ කලි එම පක්ෂයේ පාර්ලිමේන්තු නියෝජනය සම්බන්ධයෙන් තීරණාත්මක එකක් බවටද පත්වනු ඇත. මන්ද ජවිපෙ තවමත් සිටින්නේ රටේ මුළු ඡන්ද සංඛ්‍යාවෙන් සීයට 5ක සීමාවේ නිසාය. පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේදී යම් දිස්ත‍්‍රික්කයකින් මන්ත‍්‍රීවරයෙකු තේරී පත්වීම සඳහා සළු විය යුතු අවම ඡන්ද ප‍්‍රතිශතය සීයට 5කි. සීයට 5ක් සළු වූවා කියා රටේ සෑම මැතිවරණ දිස්ත‍්‍රික්කයකින්ම අනිවාර්යයෙන්ම පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීධුරයක් යම් පක්ෂයකට ලැබෙන්නේ නැත. ඊට හේතුව සීයට 5 ඡුන්ද ප‍්‍රමාණයක් මන්ත‍්‍රීධුරයක් ලැබීමට නම් අඩුම තරමේ යම් දිස්ත‍්‍රික්කයකට මන්ත‍්‍රීධුර 20ක ප‍්‍රමාණයක්වත් හිමිවී තිබිය යුතු වීමය. එහෙත් රටේ වැඩිම මන්ත‍්‍රීධුර සංඛ්‍යාවක් හිමි කොළඹ හා ගම්පහ දිස්ත‍්‍රික්ක දෙකටත් ඉදිරි මැතිවරණයේදී මන්ත‍්‍රීධුර 20ක් හිමිවී නැත.
පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරන ජාතික ලැයිස්තුවේ නොවන ජවිපෙ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්රීවරුන් යම් දිස්ත‍්‍රික්කයකින් තේරී පත්වී ඇත්නම් එසේ තේරී පත්වී ඇත්තේ ව්‍යවහාර භාෂාවේ අප ‘කොටය’ ලෙස හඳුන්වන මන්ත‍්‍රීධුරයකට හිමි පූර්ණ ඡුන්ද සංඛ්‍යාවක් ලබාගැනීමෙන් නොව ඉතිරි ඡුන්ද සංඛ්‍යාව සඳහා මන්ත‍්‍රීධුර බෙදීමේදී හිමිවන අවස්ථාවන් හිමිකර ගනිමින්ය.
තුන්වැන්නා ලෙස ජවිපෙ මෙතෙක් දිනාගත් එම අවස්ථාව එම පක්ෂය හතරවැන්නකු ලෙස පත්වුවහොත් තවත් අසීරු වනු ඇත. මන්ද තුන්වැන්නකුට එම අවස්ථාව හතරවැන්නාට පෙර හිමිවන බැවින්ය.
මේ තත්වය ජවිපෙ කල්පනාවට ගෙන තිබෙනවාදැයි නොදනිමු. එහෙත් එම තත්වය ඉදිරි ඡන්දයේදී ජවිපෙ කල්පනා කළ යුතුය. මන්ද දැනට පාර්ලිමේන්තුවේ ඇති තත්වයවත් ජවිපෙට රඳවා තබා ගැනීමට හැකි වන්නේ ඔවුන් තුන්වැන්නකු ලෙස සිටියහොත් පමණක් වන නිසාය.
ජවිපෙ පාර්ලිමේන්තු හා අනෙකුත් මහජන නියෝජිතයන් ගැන එම පක්ෂය කියන ප‍්‍රායෝගික නොවන කථාවල සීමිතකම් තිබුණත් ප‍්‍රධාන පක්ෂ කඳවුරු දෙකේ මහජන නියෝජිතයන්ට වඩා ජවිපෙ මන්ත්රීවරුන් ඉදිරියෙන් සිටින බැව් කිව යුතුය. පාර්ලිමේන්තුව තුළ ඔවුන් කරන කාර්යය සුවිශේෂ යැයි කිව හැකිය. ඒ නිසා ප‍්‍රධාන පක්ෂ දෙකෙන් පරිබාහිර වඩා හොඳ නියෝජනයක් ජවිපෙට පාර්ලිමේන්තුව තුළ තිබීම අත්‍යවශ්‍ය කාරණයකි.
එහෙත් එම නියෝජනය ඉබේ පහළ වෙන එකක් නොවේ. එහිදී පසුගිය ජනාධිපතිවරණ ප‍්‍රතිඵල දෙස අවධානය යොමු කිරීම වටී. ස්වාධීන අපේක්ෂකයන් ලෙස ජනාධිපතිවරණයට තරග කළ අපේක්ෂකයන් කිහිප දෙනෙක්ම ජවිපෙට සාපේක්ෂව සැලකිය යුතු ඡුන්ද ප‍්‍රමාණයක් හිමිකර ගත්තෝය. ඔවුන්ට ජවිපෙ තරම් රට පුරා පැතිරුණු සංවිධාන ශක්තියක්වත්, ප‍්‍රචාරක හැකියාවක්වත්, මාධ්‍ය අවකාශයක්වත් ලැබුණේ නැත. ජවිපෙ මෙන්ම ඔවුන්ද පෙනී සිටියේ ප‍්‍රධාන බල කඳවුරු දෙකට විරුද්ධවය. ඒ නිසාම ජවිපෙත් ඔවුනුත් අතර බොහෝ අසමානකම් තිබිය නොහැකිය.
අවශ්‍ය නම් ජවිපෙට මේ පිරිස් සමඟ සන්ධානගත විය හැකිය. ජවිපෙ නිර්මාණය කරගෙන තිබෙන ජාතික ජන බලවේගය තුළ මේ පිරිසටද ඉඩක් වෙන් කළ හැකිය. එසේ කරමින් ප‍්‍රධාන දේශපාලන කඳවුරු දෙකට විරුද්ධ තුන්වැනි කඳවුරට නායකත්වය දෙමින් එම කඳවුර ශක්තිමත් තැනකට ගෙන ඒම ජවිපෙ කළ යුතුමය. නැතහොත් සිදුවනු ඇත්තේ ඉදිරි මහා මැතිවරණයේ ජවිපෙ ස්ථානය තවදුරටත් අවිනිශ්චිතභාවයට පත්වීමය.x
x පුරවැසියා
