දකුණේ ආණ්ඩුව උතුරේ ධීවරයන් අතහැරිය හැටි

අගමැති මහින්ද රාජපක්ෂගේ ඉන්දීය සංචාරයේදී ඉන්දීය ට්‍රෝලර් යාත‍්‍රා ශ‍්‍රී ලංකාවට පැමිණීමේ ප‍්‍රශ්නය පිළිබද සාකච්ඡුා කරන බව ප‍්‍රකාශ කර තිබුණි. ඉන්දීය ට්‍රෝලර් ශ‍්‍රී ලංකාවට පැමිණීම නැවැත්වීම සදහා වැඩපිළිවෙළක් සකස් කරන බවත් කීය. දැන් එම වැඩපිළිවෙළ ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට රජය සූදානම් වන බව කියයි. කෙසේ වෙතත් මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා බලයේ සිටි කාලය පුරාවටත්, යහපාලන ආණ්ඩුව බලයේ සිටි කාලය පුරාවටත් ඉන්දීය සංචාරයකදී මෙවැනි කතා නිතර ඇසෙයි. අලූත් වැඩපිළිවෙළ හැමදාම ඇරඹෙයි. එහෙත් කිසිම නායකයෙක් ඉන්දීය ධීවරයන් පැමිණීම නැවැත්වීමේ ස්ථීර අධිෂ්ඨානයක සිට කටයුතු කළේ නැත. අනෙක් අතට ධීවරයන් පැමිණීම නැවැත්වීම සදහා දැනට පෙනෙන්නට ඇත්තේ එකම ක‍්‍රමයකි. ඔවුන් කරන බරපතළ වරද වන ශ‍්‍රී ලංකාවේ මුහුදු සීමාව උල්ලංඝනය කිරීමට අදාළව නීතිය ක‍්‍රියාත්මක කිරීමය. ශ‍්‍රී ලංකාවට ඇති ශක්ති සම්පන්න නාවික හමුදාව පාවිච්චි කරමින් ඔවුන් විශාල වශයෙන් අත්අඩංගුවට ගැනීමය.

ඉන්දීය ධීවරයන්ට විශාල වශයෙන් අත්අඩංගුවට ගැනීම, ඔවුන් නිසි පරිදි අධිකරණයට ඉදිරිපත් කර නීතිය ක‍්‍රියාත්මක කිරීම සිදු කරන්නට සිදුවෙයි. ඒ ධීවරයන් වරින් වර නිදහස් කරද්දී, තමන් ශ‍්‍රී ලංකාවේ මුහුදු සීමාව උල්ලංඝනය කළාට ගැටලූවක් නැති බව ඒ ධීවරයන් කල්පනා කිරීම සාමාන්‍ය දෙයකි. ඒ ධීවරයන් දිළින්දන් බව ඇත්තය. ඕනෑ නම් මෙතැන් පටන් අත්අඩංගුවට ගන්නා කිසිදු ධීවරයෙකු නිදහස් නොකරන බව නිශ්චිත ප‍්‍රකාශයක් රජයට කළ හැකිය. ඉන්දීය රජයේ අනුග‍්‍රහය ඇතිව තමිල්නාඩුවේ එය ප‍්‍රචාරය කළ හැකිය. එය ප‍්‍රශ්න කිරීමේ කිසිදු හැකියාවක් ඉන්දීය රජයට නැත. එහෙත් ඒ සදහා ස්ථීර දේශපාලන අධිෂ්ඨානයක් අවැසිය. ( ඕස්ටේ‍්‍රලියාවට බෝට්ටුවෙන් පැමිණීම නීති විරෝධී බවත්, ඔවුන්ට දඩුවම් කරන බවත් එම රජයේ අනුග‍්‍රහයෙන් ලංකාවේ දැන්වීම් පළ වන ආකාරයටය.*

එහෙත් සිදු වන්නේ එහි අනෙක් පැත්තයි. මීට පෙර ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඉන්දියාවට සංචාරය කළ මොහොතේ ශ‍්‍රී ලංකාව අත්අඩංගුවට ගත් ඉන්දීය ධීවරයන් නිදහස් කරන බව කියා තිබුණි. ඔබ ලංකාවේ මුහුදු සීමාව උල්ලංඝනය කළාට කමක් නැති බවත්, ටික කාලයක් රදවාගෙන අප නැවත ඔබ නිදහස් කරන බවත් ඉන්දීය ධීවරයන්ට ලැබෙන පණිවිඩයයි. ප‍්‍රශ්නයේ ඉතිහාසය සරල බසින් ඉන්දීය ට්‍රෝලර් ප‍්‍රශ්නයේ ඉතිහාසය මෙසේය. ‘හැට ගණන්වලදී ඉන්දියාව දැවැන්ත ආර්ථික අවපාතයකට ගොදුරු වුණා. එයින් මිදීම සදහා ඉන්දියාව නව ආදායම් මාර්ගවලට අවධානය යොමු කර තිබුණා. ඒ අනුව ඉන්දියාව ධීවර කර්මාන්තයට වැඩි අවධානයක් යොමු කළා. ඉන්දියානු රජය ධීවරයන්ට විශාල බෝට්ටු මිලදී ගැනීමට සහයෝගය ලබාදුන්නා. දකුණු ඉන්දියාවේ ධීවර කර්මාන්තය ඒ අනුව වර්ධනය වුණා. ඔවුන් බොටම් ට්‍රෝලින් ක‍්‍රමය පාවිච්චි කරන්නට පටන්ගන්නේ එහි ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙස.

ට්‍රෝලින් ක‍්‍රමයෙන් සිදු කරන්නේ බරැුති යකඩ දැලක් මුහුදු පතුලට එළා පතුල සූරමින් මුහුද යට එම කලාපයේ තිබෙන සියලූ දේ දැලට එකතු කරගැනීම. දැල ගොඩ ගැනීමෙන් පසුව එයට එකතු වී ඇති මුහුදු පැළෑටි, අලෙවි කළ නොහැකි තරම් කුඩා මත්ස්‍ය පැටවුන් ආදිය ඉවත් කරනු ලබනවා. ඉන්පසුව මසුන් අලෙවි කරනවා. මේ ක‍්‍රමය වඩා වාසිදායකයි. එහෙත් එයින් මුහුදු පතුල සම්පූර්ණයෙන්ම සූරා විනාශ කරනවා. පැළෑටි අතර ඇති මාළු බිත්තර පවා විනාශ වෙනවා. ඒ නිසා, කාලයක් මේ ක‍්‍රමය පාවිච්චි කරන විට මත්ස්‍ය සම්පත අඩු වෙනවා. අනූගණන් වන විට බොටම් ට්‍රෝලින් නිසා දකුණු ඉන්දීය මුහුදු කලාපය විනාශ වී ගියා.

දකුණු ඉන්දියාවේ දේශපාලනඥයන් ඇතුළු ධනවතුන් හා බලවතුන් ධීවර කර්මාන්තයට පිවිසුණා. බෝට්ටු විශාල ප‍්‍රමාණයක් ඇතැම් ධනවතුන් මිලදී ගත්තා. ට්‍රෝලින් ක‍්‍රමය නිසා කෙටි කාලයකින් විශාල ධනයක් උපයාගත හැකියි. ඒ නිසාම වැඩි වැඩියෙන් පවුල් ධීවර කර්මාන්තයට යොමු වුණා. ධනවතුන්ගේ බෝට්ටුවලින් මුහුදු යන්නේ දිළින්දන්. ධීවර කර්මාන්තයට හුරු වූ ආර්ථිකයක් ගොඩනැගුණා. එහෙත් ඔවුන් හැත්තෑ ගණන් අවසාන වනවිට තමන්ගේ මුහුදු කලාපය විනාශ කරගත්තා. ඒ වන විට සිටි ධීවර පවුල්වලට පවතින්නට නම් නව මුහුදු කලාපයන් සොයාගත යුතු වුණා.

මේ සියල්ල මැද ශ‍්‍රී ලංකාව දරුණු යුද්ධයකට යොමු වෙමින් සිටියා. ශ‍්‍රී ලංකාවේ යුද්ධය නිසා නාවික හමුදාව උතුරු කලාපයේ මුහුදු පාලනය කරන්නට පටන්ගත්තා. අපේ ධීවරයන්ගේ මුහුදු යෑම සීමා කෙරුණා. නාවික හමුදාව ගොඩබිම් අසල මුහුද පාලනය කළා. එහෙත් අපේ මුහුදු සීමාවේ, ඉන්දියාවට සමීප කලාපවලට ඉන්දීය බෝට්ටු ඇතුළු වී තිබුණා. එහෙත් අපේ නාවික හමුදාව යුද්ධයක සිටි නිසා ඉන්දීය බෝට්ටු අපේ ගොඩබිමට සමීප කලාපයට ඇතුළු වුණේ නැහැ. ඒ නිසාම අපේ මුහුදෙන් වැඩි කොටසක ඉතාම සශ‍්‍රීක ධීවර සම්පතක් වැඩෙමින් තිබුණා. පැළෑටි, මත්ස්‍යයන් හා ඉස්සන් බෝ වුණා.

යුද්ධය අවසාන වීමෙන් පසුව ශ‍්‍රී ලංකාවේ ධීවරයන් නැවතත් මුහුදු යන්නට පටන්ගත්තා. එහෙත්, ශ‍්‍රී ලංකාවේ ධීවරයන් වෙනුවෙන් පුළුල් සංවර්ධන ව්‍යාපෘති ක‍්‍රියාත්මක කෙරුණේ නැහැ. වරායන් ඉදිකිරීම් ආදි පහසුකම් අඩු වැඩි වශයෙන් සැපයුවත්, ධීවරයන් සම්පත්වලින් සන්නද්ධ කෙරුණේ නැහැ. නිසි සහන ලබා දුන්නා නම් එම කලාපයේ ධීවර කර්මාන්තය ශ‍්‍රී ලංකාවේ ප‍්‍රධානම ආදායම් මාර්ගයක් බවට හරවන්නත්, ඒ ආදායම් මාර්ග නිසා උතුරු කලාපයේ ආර්ථිකයට විශාල ශක්තියක් ලබාදෙන්නටත් ඉඩ කඩ තිබුණා.
කිසිදු සහනයක් නැතිව දුර්වල, පුංචි බෝට්ටුවලින් මුහුදු යන්නට පටන්ගත් ලංකාවේ ධීවරයන්ට මුහුදේදී දැවැන්ත ඉන්දීය ට්‍රෝලර් මුණගැසුණා. ලංකාවේ ධීවරයන්ගේ දැල් ට්‍රෝලර් බෝට්ටුවල යකඩ දැල්වලට කැඞී ගියා.

ශ‍්‍රී ලංකාවේ නාවික හමුදාව අතරින් පතර ඉන්දීය ධීවරයන් හා බෝට්ටු අල්ලාගත්තා පමණක් නොවෙයි, ඇතැම් අවස්ථාවල බෝට්ටුවලට වෙඩි තැබීම් පවා සිද්ධ වුණා. එහෙත් එය කිසිසේත්ම ඉන්දීය ට්‍රෝලර් ලංකාවට පැමිණීම නැවැත්වීමට තරම් ශක්තිමත් වුණේ නැහැ.

ලංකාවේ නාවික හමුදාව අත්අඩංගුවට ගන්නා ධීවරයන් නිදහස් කිරීම නිතිපතා සිදුවෙනවා. වරින් වර බෝට්ටු නිදහස් කිරීම පවා සිදු වෙනවා. ඒ නිසා ඉන්දීය ධීවරයන් තමන්ගේ ජීවිතය මඳක් අවදානම් සහගත වුණත්, බෝට්ටුව අත්අඩංගුවට ගැනීමේ අවදානමක් සිදුවුණත් නිතිපතා ලංකාවේ මුහුදු සීමාවට පැමිණෙනවා. දැන් දශකයකට වැඩි කාලයක් තිස්සේ බොටම් ට්‍රෝලින් සිදු කිරීම නිසා ශ‍්‍රී ලංකාවට නිධානයක් බදු වූ සශ‍්‍රීක මත්ස්‍ය සම්පත විනාශයකට ලක් වී තිබෙනවා. එම තත්වය ඉදිරියටත් පවතීවි. ඇමෙරිකන් ඩොලර් මිලියන 15-56 අතර ප‍්‍රමාණයක් වාර්ෂිකව ශ‍්‍රී ලංකාවෙන් ඉන්දියාවට යන බව අනුමාන කරනවා.

එනම් රුපියල් කෝටි 273 -10,168 අතර ප‍්‍රමාණයක් ලංකාවෙන් ඉන්දියාවට ලැබෙනවා. ශ‍්‍රී ලංකාවේ සාගරය විනාශ කරන බොටම් ට්‍රෝලින් වැනි ක‍්‍රම තහනම්. එය අපේ සාගරය ආරක්ෂා කරගන්නට අපේ රට පනවාගත් නීතියක්. එහෙත් සැබෑ ලෙසම අපේ සාගරය ආරක්ෂා නොවෙන්නේ ඉන්දීය ධීවරයන් ලංකාවට ඇවිත් මුහුද විනාශ කරන නිසා.’ බරපතළකම මේ ප‍්‍රශ්නයෙන් බරපතළ ලෙස පීඩා විදින්නේ ශ‍්‍රී ලංකාවේ උතුරු පළාතේ මන්නාරම් හා යාපනය දිස්ත‍්‍රික්කවල ධීවරයන්ය. සංඛ්‍යා දත්ත අනුව එම ප‍්‍රදේශවල ධීවරයෝ විශාල පිරිසක් සිටිති.

ධීවර හා ජලජ සම්පත් සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුවේ 2018 වසරේ වාර්තාව අනුව කොළඹ සිටින ධීවර පවුල් සංඛ්‍යාව 1663කි. ගාල්ල දිස්ත‍්‍රික්කයේ සිටින ධීවර පවුල් සංඛ්‍යාව 7337කි. මීගමුවේ සිටින ධීවර ප‍්‍රජාව 7494 කි. මේ ගණන් හිලව් කීවේ උතුරු පළාතේ සිටින ධීවරයන් සංඛ්‍යාව ගැන අවබෝධයක් ගැනීමටය.

යාපනයේ ධීවර පවුල් සංඛ්‍යාව 21,456කි. මන්නාරමේ ධීවර පවුල් සංඛ්‍යාව 9,506කි. මුලතිව් සහ කිලිනොච්චි දිස්ත‍්‍රික්ක දෙකේ එකතුවක් ලෙස ධීවර පවුල් සංඛ්‍යාව 7,021 කි. ඒ සියල්ල එකතු වෙද්දී දකුණු පළාතේ හෝ බස්නාහිර පළාතේ ධීවර පවුල් සංඛ්‍යාවට වඩා වැඩි සංඛ්‍යාවක් උතුරු පළාතේ සිටිති. උතුරු පළාතේ ධීවරයන් සංඛ්‍යාව දෙවැනි වන්නේ නැගෙනහිර පළාතට පමණි.
ඒ අතර එම දෙපාර්තමේන්තුවේ සංඛ්‍යා දත්තවලින් අපට අහිමිවෙන ආදායම ගැනත් තේරුම් ගත හැකිය. වාර්ෂිකව, ලංකාවේ මුහුදේ කරන අධ්‍යයනයන් මත ඒ ඒ ප‍්‍රදේශවලින් ලබා ගත හැකි මත්ස්‍ය අස්වැන්න අනුමාන කරනු ලබයි. බොහෝ විට එම අනුමානයට වැඩි හෝ ආසන්න වශයෙන් සමාන මත්ස්‍ය අස්වැන්නක් හිමිවෙයි.

යාපනය දිස්ත‍්‍රික්කයෙන් 2018 වර්ෂයේදී මෙටි‍්‍රක් ටොන් 65,250ක මත්ස්‍ය අස්වැන්නක් ඒ අනුව බලාපොරොත්තු වී ඇත. එහෙත් ලැබී ඇත්තේ මෙටි‍්‍රක් ටොන් 40,396කි. බලාපොරොත්තු වූ ප‍්‍රමාණයට වඩා විශාල අඩුවක් ඇත. එහෙත් අප වැඩි මත්ස්‍ය අස්වැන්නක් ලැබෙන බව සිතන කොළඹ දිස්ත‍්‍රික්කයෙන් හා මීගමුව දිස්ත‍්‍රික්කයෙන් ලැබූ අස්වැන්නට වඩා වැඩි අස්වැන්නකි.
මේ අතර මන්නාරම දිස්ත‍්‍රික්කයෙන් මෙටි‍්‍රක් ටොන් 38,125ක මත්ස්‍ය අස්වැන්නක් බලාපොරොත්තු වී ඇත. එහෙත් ලැබී ඇත්තේ මෙටි‍්‍රක් ටොන් 23,045ක් පමණි.

2018 වර්ෂයේදී තනි දිස්ත‍්‍රික්කයකින් අපේක්ෂිත සංඛ්‍යාත්මකව වැඩිම අස්වැන්න තිබුණේ යාපනයෙන්ය. බලාපොරොත්තුව එසේ වුණත් සැබෑ ලෙසම යාපනයෙන් ලැබුණු අස්වැන්න තංගල්ල, ගාල්ල හා කළුතර දිස්ත‍්‍රිත්කවලින් ලැබුණු අස්වැන්නට වඩා අඩු වී ඇත. ඇත්තෙන්ම කළුතර හා තංගල්ල වැනි දිස්ත‍්‍රික්කවලින් බලාපොරොත්තු වූ ප‍්‍රමාණයට වඩා වැඩි අස්වැන්නක් ලැබී ඇත.

2017 වර්ෂයේදීත් තත්වය එසේය. යාපනය දිස්ත‍්‍රික්කයෙන් අපේක්ෂිත මත්ස්‍ය අස්වැන්න මෙටි‍්‍රක් ටොන් 73,150කි. එහෙත් ලැබී ඇති සැබෑ අස්වැන්න මෙටි‍්‍රක් ටොන් 42,445කි. මන්නාරමෙන් අපේක්ෂා කර ඇති අස්වැන්න මෙටි‍්‍රක් ටොන් 36,375කි. ලැබී ඇත්තේ මෙටි‍්‍රක් ටොන් 20,696ක අස්වැන්නක් පමණි.

ඒ වසරේදීත් අනෙක් දිස්ත‍්‍රික්ක කිහිපයක බලාපොරොත්තු වූ සහ ලැබූ අස්වැන්නේ තත්වය වෙනස්ය. කළුතර අපේක්ෂිත තත්වයට වඩා මෙටි‍්‍රක් ටොන් 5000ක් වැඩිපුර අස්වැන්න ලබා ඇත. කොළඹ මෙටි‍්‍රක් ටොන් 1000ක් වැඩිපුර ලබා ඇත. ගාල්ලේ මෙටි‍්‍රක් ටොන් 3000ක් පමණ වැඩිවී ඇත. තංගල්ලේ අපේක්ෂිත අස්වැන්නට වඩා මෙටි‍්‍රක් ටොන් 10,000ක් පමණ වැඩිපුර ලැබී ඇත. ඊටත් එහා ගොස් මීගමුවෙන් අපේක්ෂා කළ අස්වැන්නට වඩා මෙටි‍්‍රක් ටොන් 28,000ක් පමණ ලබා ඇත.

2012 – 2018 අතර කාල සීමාවේ සෑම වර්ෂයකම යාපනය හා මන්නාරම දිස්ත‍්‍රික්කවලින් අපේක්ෂා කරන මත්ස්‍ය අස්වැන්නට වඩා විශාල වශයෙන් අඩු අස්වැන්නක් ප‍්‍රායෝගිකව ලැබී ඇත. වෙනත් දිස්ත‍්‍රික්කවලින් වැඩිපුර ලැබී ඇත. මේ සංඛ්‍යාලේඛන අහම්බයක් නොවේ. අපේක්ෂිත අස්වැන්නෙන් අපේ ධීවරයන්ට අහිමි වෙන කොටස හැමදාම යන්නේ අනුන්ටය.

ධීවර උපකරණ

ඊට අමතරව දකුණේ ධීවරයන්ට සාපේක්ෂව යාපනයේ හා මන්නාරමේ ධීවරයන්ට ඇති උපකරණ ගැන කතාවත් සංඛ්‍යාලේඛන අතර ඇත.

අප ධීවර පවුල් සංඛ්‍යාව ගැන කලින් කීවෙමු. යාපනයේ වැඩි ධීවරයන් සංඛ්‍යාවක් ඇත. එහෙත් බහුදින ධීවර යාත‍්‍රා සංඛ්‍යාව එයට අනුලෝමව සමානුපාත නැත. ගාල්ලේ බහුදින ධීවර යාත‍්‍රා 709කි. මාතර 1,210කි. මීගමුවේ 305කි. එහෙත් ඒ දිස්ත‍්‍රික්කවලට වඩා වැඩිපුර ධීවරයන් සංඛ්‍යාවක් සිටින යාපනයේ බහුදින ධීවර යාත‍්‍රා ඇත්තේ 105ක් පමණි. මන්නාරමේ 41ක් පමණි.
බහුදින ධීවර යාත‍්‍රා අඩු වුණත් යාපනයේ එක්දින යාත‍්‍රා 426ක් ඇත. ෆයිබර් යාත‍්‍රා 4,234ක් ඇත. එන්ජින් සවි කළ පාරම්පරික යාත‍්‍රා 653ක් යාපනයේ ඇත. මන්නාරමේ පාරම්පරික යාත‍්‍රා 506ක් ඇත. මේ දිස්ත‍්‍රික්ක දෙකේ තරම් එන්ජින් සවි කළ පාරම්පරික යාත‍්‍රා වෙන කිසිම දිස්ත‍්‍රික්කයක නැත. උදාහරණයක් ලෙස මීගමුවේ එන්ජින් සවි කළ පාරම්පරික යාත‍්‍රා එකක්වත් නැත. කළුතර එකක්වත් නැත.

යාපනය හා මන්නාරම් දිස්ත‍්‍රික්ක දෙකේ එන්ජින් නැති පාරම්පරික යාත‍්‍රා බොහොමයක් ඇත. යාපනයේ 2,036ක් ඇත. මන්නාරමේ 717ක් ඇත. එන්ජින් නැති පාරම්පරික යාත‍්‍රා සංඛ්‍යාව අතින්ද මේ දිස්ත‍්‍රික්ක දෙක ඉන්නේ ඉදිරියෙන්ය. ඇතැම් ප‍්‍රදේශවල එන්ජින් නැති පාරම්පරික යාත‍්‍රා ඇත්තේම නැත.

ඒ අනුව සලකන විට උතුරේ ධීවරයන්ට තවම ඇත්තේ දිළිදු, පැරණි, පුංචි සහ දුර්වල යාත‍්‍රා කිහිපයකි. උතුරේ ජනතාව ගැන වගේ වගක් නැති ආණ්ඩුව ඉන්දීය ට්‍රෝලර් සමග හැපෙන්න යැයි ලංකාවවේ ධීවරයන්ට කියන්නේ ඒ පහසුකම් සමගය. මධ්‍යම ආණ්ඩුව මධ්‍යම ආණ්ඩුවට පත්වන්නේ දකුණේ ජනතාවට ඇහුම්කන් දෙන ආණ්ඩු වේ. ඒ ජනතාවට උතුරේ ජනතාවගේ ඕනෑ එපාකම් ගැන වගේවගක් නැත. ජාතික මට්ටමෙන් සිතා, යුද්ධයෙන් පීඩා විදින ලද රටේ විශාලම ධීවර ප‍්‍රජාවගේ ඉහත සම්පත් අඩුපාඩුව සම්පූර්ණ කරන්නටත්, බාධා ඉවත් කරන්නටත් රජයට ඕනෑ නැත. මෑත කාලයේ සිටි හැම ධීවර අමාත්‍යවරයෙකුම දකුණේ නායකයෝ වූහ.

2018 වර්ෂයේදී ධීවර හා ජලජ සම්පත් දෙපාර්තමේන්තුවේ වාර්ෂික වාර්තාව අනුව එම වර්ෂයේදී ධීවර ගම්මානවල යටිතල පහසුකම් සංවර්ධනය කිරීමේ ව්‍යාපෘති 86ක් ක‍්‍රියාත්මක කර ඇත. ඒ අතරින් යාපනය දිස්ත‍්‍රික්කයේ කර ඇති යටිතල පහසුකම් සංවර්ධන ව්‍යාපෘති ගණන දෙකක් පමණි. මන්නාරමේ එක ව්‍යාපෘතියක්වත් ක‍්‍රියාත්මක කර නැත.

එහෙත් එම වසරේදී පමණක් තංගල්ලේ ව්‍යාපෘති 40ක් පමණ ක‍්‍රියාත්මක කර ඇත. තංගල්ලේ රහස කුමක්දැයි විමසුවොත් පිළිතුර සරලය. එම වසරේ සිටි ධීවර ඇමතිවරයා හම්බන්තොට දිස්ත‍්‍රික්කයේය. එයින්ම පැහැදිලි වන්නේ ධීවර අමාත්‍යාංශය තමන්ගේ ප‍්‍රදේශයට අල්ලස් දීමට පාවිච්චි කළා මිසක ජාතික මට්ටමෙන් අවශ්‍යතා ගැන කල්පනා කරමින් පාවිච්චි කර නැති බවය.
ඇත්තෙන්ම යුද්ධයෙන් පසුව ගෙවුණු කාලයේදී උතුරු පළාත ලංකාවේ වැඩිම ධීවර අස්වැන්නක් ලබන පළාත බවට පත්කිරීමේ හැකියාව තිබුණි. ඒ සඳහා නැවුම් මත්ස්‍ය බැංකුවක් ශ‍්‍රී ලංකාවට තිබුණි. එහෙත් ශ‍්‍රී ලංකාවේ රජය කිසිදා එම ධීවරයන්ගේ යහපත වෙනුවෙන් සැබෑ ලෙස ක‍්‍රියාකාරී වී නැත. වසර ගණනාවක් තිස්සේ එම ධීවරයන් නගන හඬට ඇහුම්කන් දී නැත.
ශ‍්‍රී ලංකාවේ මධ්‍යම ආණ්ඩුවට බැඳියාවන් අතර ගැටුම් ඇත. ඔවුන්ගේ බැ`දීම දකුණටය. ධීවර ඇමතිවරුන් තම තමන්ගේ දිස්ත‍්‍රික්කවල ව්‍යාපෘති කිරීමට හා බෙදාදීම් සිදුකිරීමට ප‍්‍රමුඛතාව දී ඇත. දකුණේ ඡුන්දදායකයන් පිනවීම හැරුණුකොට සැබෑ ලෙසම උතුරේ ධීවයරයන් ගැන කල්පනා කිරීමට ඔවුන් පෙළඹී නැත. සංඛ්‍යා දත්තවලින් එය පෙනේ.