පසුගිය කාලයේ අමුතු සත්ව විශේෂයක් ‘උගතුන්’ නැතිනම් ‘වියතුන්’ හැටියට ලංකාවේ ‘අලූතෙන්’ පහළ වී තිබේ. ඔවුන්ගේ නවාතැන වුණේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරණයෙන් දිනවීම සඳහා පිහිටුවාගන්නා ලද වියත්මග හා එළිය සංවිධානයි. මේ සංවිධානවල සිටින අය ‘වියතුන්, උගතුන් හා බුද්ධිමතුන්’ හැටියට තමුන්ම හඳුන්වාගන්නට මහත් රුචියක් පෙන්වති. රූපවාහිනී සංවාදවලට එන එවැනි ඇතැම් අය තමන් ‘බුද්ධිමත්’ බව, ‘බුද්ධිමතකු’ බව පැකිළීමකින් තොරවම නිතොර කියති.
දැන් ඔවුන්ගේ ව්‍යාපෘතිය බවට පත්වී ඇත්තේ එළැඹෙන පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේදී මේ උගතුන්ගෙන් සැලකිය යුතු ප‍්‍රමාණයක් පාර්ලිමේන්තුවට ‘යවා ගැනීම’ය. ඒ හරහා පාර්ලිමේන්තුව තුළ වැඩි නියෝජනයක් ‘උගතුන්’ට ලබාගැනීමත්, ඇමති මණ්ඩලය තුළ භාගයක නියෝජනයක් ඔවුන්ට ලබාගැනීමත් අරමුණ වී තිබෙන බව කියති.
ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරයා කියන විදියට, ඔහු ක‍්‍රියාත්මක කරන්නේ අවුරුදු තුනහතරක කාලයක් තිස්සේ මේ ‘උගතුන්’ විසින් සාකච්ඡුා කර, අධ්‍යයනය කර, සකස් කරන ලද හා තමාගේ අදහස්ද ඇතුළත් කොට සංග‍්‍රහ කරන ලද රාජ්‍ය පාලන වැඩපිළිවෙළකි. එය එසේ නම්, මේ ඊනියා උගතුන්ගේ ‘උගත්කමේ තරම’, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ජනාධිපති ධුරයට පත්වී දැනට ගතවී ඇති මාස දෙකකට වැඩි කාලයක් තුළ වැඩ කරන ආකාරයෙන් පැහැදිලි වෙයි.
මේ මාස දෙකක කාලය තුළ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ පෙන්වා ඇත්තේ තමා රාජ්‍ය පාලනයෙහි සමතකුට වඩා දුර්වල අයකු බවයි. එය පිළිගන්නේ ඔහුට එරෙහිව පසුගිය කාලයේ කටයුතු කළ අය පමණක් නොවේ. විනයක්, කාර්යක්‍ෂමතාවක් රටේ ඇතිකරාවියැයි කියන වුවමනාවෙන් ඔහුට ඡුන්දය දුන් බොහෝ පිරිසක්ද දැන් සිටින්නේ ඒ මතයේය.
වියතුන් අසමත්වූ පළමු තැන නම්, රාජ්‍ය ආයතනවලට ප‍්‍රධානීන් පත්කිරීමය. ඒ ක‍්‍රියාවලිය දැන් මුළුමනින්ම විහිළුවක් බවට පත්වී තිබේ. පුද්ගලයන්ගෙන් අයැදුම්පත් කැඳවා, සුදුසුකම් පරීක්‍ෂා කර බලා එම තනතුරුවලට යෝජනා කිරීම සඳහා විශේෂ කමිටුවක් පත්කළ අතර, ඒ කමිටුවේ සාමාජිකයෝද, තමන් විවිධ ආයතනවලට ස්වයං පත්කිරීම් කරගත් විහිළුකාර තත්ත්වයට පත්වූහ. ඒ කමිටුවේ සාමාජික නාලක ගොඩහේවා කියන්නේ, තමන්ගේ කමිටුවේ නිර්දේශවලට පිටින්ද පුද්ගලයන් රාජ්‍ය ආයතනවලට පත්කර ඇති බවය. සමහර ආයතනවලට පත්කළ අය දවස් දෙක තුනකින් ඉල්ලා අස්වූහ. ටෙලිකොම් ආයතනයට මුලින් පත්කළ නිමල් පෙරේරා වෙනුවට පසුව, ට‍්‍රයැඞ් දැන්වීම් ආයතනයේ ප‍්‍රධානී, වරුණි අමුණුගමගේ ස්වාමි පුරුෂයා, රොහාන් ප‍්‍රනාන්දු පත්කරන ලදි.
කමිටුවට අනුව හෝ ඊට පිටින් හෝ පත්කරන ලද රාජ්‍ය ආයතන ප‍්‍රධානීන් දෙස බලන විටද කරුණු කිහිපයක් ඉස්මතුව පෙනෙයි. රාජ්‍ය ආයතනවල ප‍්‍රධානීන් ලෙස ¥ෂිතයන් පත්වී ඇති බව මුලින්ම චෝදනා කළේ පොහොට්ටුවේම ප‍්‍රමුඛයකු වූ මුරුත්තෙට්ටුවේ ආනන්ද හිමියන්ය. ඊට අමතරව, විවිධ ¥ෂණ හා අක‍්‍රමිකතා සම්බන්ධයෙන් පසුගිය කාලයේ නඩුවල විත්තිකරුවන් වූ පුද්ගලයන්ද මෙලෙස පත්වීම් ලබා තිබේ. කොටින්ම පත්කිරීමේ කමිටුවේ සාමාජික නාලක ගොඩහේවාද මහජන මුදල් සාවද්‍ය පරිහරණය පිළිබඳ අපරාධ නඩුවක විත්තිකරුවෙකි.
රාජපක්‍ෂ පවුලේ සාමාජිකයන්ද රාජ්‍ය ආයතනවල මුල් පුටුවලට පත්කර තිබේ. බොහෝ රාජ්‍ය ආයතනවල ප‍්‍රධානීන් හැටියට පත්කර ඇත්තේ පෞද්ගලික අංශයේ ව්‍යාපාරවල හා ආයතනවල ප‍්‍රධානීන්ය. රාජ්‍ය පරිපාලන, කළමනාකරණ අංශවල පළපුරුදු, සුදුසු පුද්ගලයන්ට රාජ්‍ය ආයතනවල ප‍්‍රධානත්වයට පත්වීමේ ඉඩකඩ ඒ හරහා අහුරා දමා තිබේ. සමහර අලූත් ප‍්‍රධානීහු ඍජුවම තම රාජකාරිය සමග ළබැඳියා ගැටුමක් ඇත්තෝය. ඒ කියන්නේ, තමන් ප‍්‍රධානත්වය දරන රාජ්‍ය ආයතනයේ විෂය පථයට අදාළ වන ව්‍යාපාරයක හෝ ව්‍යවසායයක ප‍්‍රධානියෙක්ය. ඊළඟ කැපීපෙනෙන කාරණය නම් විශ‍්‍රාමික හමුදා නිලධාරීන් විශාල ප‍්‍රමාණයක් ආයතනවලට පත්කිරීමය. ඒ හරහා රාජ්‍ය යන්ත‍්‍රණය හමුදාකරණය වනවා පමණක් නොව, රාජ්‍ය කළමනාකරණ ප‍්‍රතිපත්තිද අවමානයට පාත‍්‍රකෙරෙයි.
පුදුමය නම්, මේ ඊනියා උගතුන් හා බුද්ධිමතුන් මෙවැනි දේ ගැන කිසිම විවේචනයක් විචාරයක් නොකර සිටීමය. විවේචන කර කැපී යනවාට වඩා, කට පරෙස්සම් කරගෙන ඊළඟ ඡුන්දයෙන් පාර්ලිමේන්තුවට යන්නට මගක් හදා ගැනීම උතුම්යැයි ඔවුන් සිතනවා වන්නට පුළුවන. ඉතින්, මේ ඊනියා උගතුන් හා රාජපක්‍ෂ පාලනය වර්ණනා කරන අනෙක් සාමාන්‍ය පොහොට්ටු සාමාජිකයන් අතර ඇති වෙනස කුමක්ද?
පාර්ලිමේන්තුවට, රාජ්‍ය ආයතනවල ඉහළ තනතුරුවලට උගතුන්, වෘත්තිකයන් පත්වන පළමුවැනි අවස්ථාව මෙය නොවේ. මීට පෙරද පාර්ලිමේන්තුවේත් රාජ්‍ය ආයතනවලත් උගතුන්යැයි කිව හැකි පිරිස සිටියහ. එහෙත් ඔවුන්ගේ ක‍්‍රියාකලාපය අන් අයට වෙනස්වීද? උදාහරණයක් හැටියට, මහාචාර්ය තිස්ස විතාරණ, මහාචාර්ය ජීඑල් පීරිස්, මහාචාර්ය තිලක් රත්නකාර, මහාචාර්ය සුනන්ද මද්දුමබණ්ඩාර, ජනාධිපති නීතිඥ මොහාන් පීරිස් වැනි නමේ මුලටම උගත්, වෘත්තික විශේෂණ ඇති, පසුගිය කාලයේ රාජ්‍ය පාලනයට සම්බන්ධවූ පිරිස රටට දී ඇති ආදර්ශය කුමක්ද? තමන්ගේ දේශපාලන නායකයන්ගේ අන්තේවාසිකයන් හැටියට කටයුතු කිරීමය. දේශපාලකයාගේ ෆයිල් මිටිය ගෙන යන සහායකයා හැටියට වැඩ කිරීමය.
උගතුන්, වෘත්තිකයන් පාර්ලිමේන්තුවේදි හැසිරෙන නම්බුකාර විදිය දැනගැනීමට, 2019 ඔක්තෝබර් 26 ව්‍යවස්ථා කුමන්ත‍්‍රණයෙන් පසු පාර්ලිමේන්තුව තුළ සිදුවූ අවමන් සහගත සිදුවීම්වල ඡුායාරූප පිරික්සීම ප‍්‍රමාණවත්ය. එම කලහකාරී හැසිරීම්වල ප‍්‍රධානත්වය ගත්තේ කවුද? කථානායක අසුන වටකරගෙන, මයික‍්‍රෆෝන කඩා දමා, ලිපිගොනු වීසිකර යකා නැටුවන් අතර උගතුන්, බුද්ධිමතුන් හා වෘත්තිකයන් කීදෙනෙක් සිටියාදැයි එයින් වටහාගත හැකිය. ඔවුන්ද ඡුන්දදායකයන් විසින් පාර්ලිමේන්තුවට පත්කර යවන ලද්දේ, ඔවුන්ගේ ‘උගත්, බුද්ධිමත්’ ලේබල්වලට ගරු කර විය හැකිය. අලූතෙන් යන්නට හදන උගතුන්ද ඒ තත්ත්වයට වැටීමට වැඩි කාලයක් ගතනොවනු ඇත.
පසුගිය පාර්ලිමේන්තුවේත් මන්ත‍්‍රීවරුන්ගේ ලැයිස්තුව සලකා බැලූවහොත්, උපාධිධාරීන්, ආචාර්යවරුන්, වෘත්තිකයන් කී දෙනෙක් පාර්ලිමේන්තුවේ සිටියාද? ඒ අයගෙන් පාර්ලිමේන්තුවේ විෂයබද්ධ වැදගත් කතාවක් කර ඇත්තේ කීදෙනාද? හැමෝම කර ඇත්තේ තමන්ගේ දේශපාලන වුවමනාව අනුව, පක්‍ෂ නායකත්වයට හා පක්‍ෂයට අන්තේවාසිකකම් කිරීම හැර බුද්ධිමත් දායකත්වයක් සැපයීම නොවේ.
දැන් පාර්ලිමේන්තුවට එන්නට හදන තමන් උගතුන්යැයි කියන අයගේ ‘පෙර හැසිරීම’ කුමනාකාරද? මේ සමහරුන් පසුගිය කාලයේත් විවධ රාජ්‍ය ආයතනවල, අමාත්‍යාංශවල, රාජ්‍ය ව්‍යවසායයන්වල විවිධ තනතුරු දැරුවෝ ය. ඒ කාලය තුළ ඔවුන් ද වැඩ කර ඇත්තේ ඉහත කී උගත්කම අන්තේවාසිකකමට පාවිච්චි කරමින්ය. රාජපක්‍ෂ පාලන සමයේ මහින්ද රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවරයා ඇතුළු ප‍්‍රබල ඇමතිවරුන්ගේ කාර්යාලවලට, රාජ්‍ය ආයතනවලට, රාජ්‍ය මාධ්‍ය ආයතනයවලට ආගිය අයට, මේ ඊනියා උගතුන් ඒවායේ රාජකාරි කළ, ‘ලොක්කන්ට බැගෑපත් – සොක්කන්ට ලොකු සයිස්’ ආකාරය හොඳට හුරුපුරුදුය. ඒ ආයතනවල තවමත් රාජකාරි කරන සාමාන්‍ය මිනිසුන්ගෙන් මේ ඊනියා බුද්ධිමතුන්ගේ පරණ නම්බුකාර කැරැුට්ටු ගැන අදටත් අසා දැනගත හැකිය.
ඒ නිසා, මේ ‘උගතුන්’ යනු අලූත් සත්ව විශේෂයක් නොවේ. මේ දක්වා තමන්ගේ උගත්කම තොරොම්බල් කර බලය ඇති තැන්වලට පැනගෙන අන්තේවාසිකකම් කළ පරම්පරාවේම දිගුවකි.
අනෙක් අතට, මහමැතිවරණයේදී මේ ඊනියා උගතුන් පාර්ලිමේන්තුවට පත්වන්නට හදන ආකාරයද අතිශයින්ම වංචනිකය. උගතුන් හැටියට තමන් මහජනතාවගේ කැමැත්ත උරගා බැලිය යුතුයැයි ඔවුන් සිතනවා නම්, ඔවුන් ඡුන්දයට ඉදිරිපත් විය යුත්තේ වියත් මග හෝ එළිය වැනි සංවිධානයකින් මිස, පොහොට්ටුවේ අපේක්‍ෂක ලැයිස්තුවෙන් නොවේ. පොහොට්ටුවට ඡුන්දය දෙන ඡුන්දදායක පර්ෂදය සංවිධානය කර ඇත්තේ මේ වන විටත් පොහොට්ටුවේ දේශපාලන නායකයන් හැටියට බිම් මට්ටමේ වැඩකරන ඒ ඒ ප‍්‍රදේශවල සංවිධායකයන්ය. පැය විසිතර පුරාම දේශපාලනයේ යෙදෙන ඔවුහු ගමේ මඟුල, අවමඟුල, කොටහලූ මඟුල වැනි හැම අවස්ථාවකටම සහභාගි වෙමින්, වියදම් කරමින් සිය ඡුන්දදායක පර්ෂදය රැුකගත් හා සංවිධානය කරගත්, ඒ සඳහා ඇත්ත උරුමයක් ඇත්තවුන්ය. මේ ඊනියා උගත්තු එවැනි තණමුල් මට්ටමේ දේශපාලන දායකත්වයක් දක්වා නැති, හුදෙක් මාධ්‍යවල ‘බුද්ධිමතුන්’ හැටියට පෙනීසිටිමින්, වාද විවාද කරමින් අහසේ පාවුණු චරිතය. දැන් ඔවුන් ඡුන්දය ඉල්ලන්නේ පෙර කී පැය විසි හතරේම දේශපාලනය සඳහා වෙහෙසවූවන් හදාගත් ඡුන්දදායක පදනමෙනි. ඊටත් වඩා, ඒ සාම්ප‍්‍රදායික දේශපාලකයන් ‘හොරුන්, ¥ෂිතයන්, වංචාකාරයන් හා නූගතුන්’ බැවින් තමන් පාර්ලිමේන්තුවට පත්කර යවන ලෙස කියමිනි. මෙය සදාචාරමය වශයෙන් වංචනික ප‍්‍රතිපත්තියක් නොවේද? බුද්ධිමතුන් හැටියට තමන්ට සමාජයේ පිළිගැනීමක් තිබේද යන්න අවංකව අරගා බැලීම සඳහා නම් ඔවුන් කළ යුත්තේ වියත් මග හෝ එළිය වැනි සංවිධානයකින් ඡුන්දයට ඉදිරිපත්වී ඡුන්ද ලබාගෙන වෙනම පාර්ලිමේන්තුවට පත්වී ජනාධිපතිවරයාට සහයෝගය දැක්වීමය. එවැන්නකට වත් දේශපාලන හැකියාවක් හෝ අවංකභාවයක් නැති මේ ‘වියතුන්’ ඇත්ත වියතුන් වන්නේ කෙසේද?
අවසානයේදී මේ උගතුන් යන්නට පොරකන පාර්ලිමේන්තුව කුමන ස්වභාවයේ එකක්ද?
19වැනි ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය ආපස්සට හරවන බව ජනාධිපතිවරයා දැනටමත් පැහැදිලිව කියා තිබේ.
19වැනි සංශෝධනයේ මුලික අරමුණ වුණේ කුමක්ද? එක පැත්තකින් විධායක ජනාධිපතිවරයාගේ බලතලවලට සීමා පැනවීමය. එසේ කිරීමම රටේ අනෙක් පාලන ආයතනය වන ව්‍යවස්ථාදායකය හෙවත් පාර්ලිමේන්තුවේ බලය ශක්තිමත් කිරීමක් වෙයි. ඊළඟට, අගමැතිවරයා ඇතුළු පාර්ලිමේන්තුව ශක්තිමත් කිරීමය.
පාර්ලිමේන්තුව තමන් අභිමත වේලාවක විසුරුවන්නට ජනාධිපතිවරයාට ඇති හිතුවක්කාර බලය නැතිකළේ 19 මගිනි. තමා කැමති වේලාවක පාර්ලිමේන්තුවේ දේශපාලන නායකයා වන අගමැති ඉවත්කරන්නට ජනාධිපතිට ඇති හිතුවක්කාර බලය සීමා කරන ලද්දේ 19 මගිනි. ඇමති මණ්ඩලය පත්කිරීමේදී ජනාධිපතිගේ හිතුමනාපය වෙනුවට අගමැතිගේ සහභාගිත්වයද ඇතිව එය කිරීමේ බලය දුන්නේ 19නි. පාර්ලිමේන්තුවේ මන්ත‍්‍රීවරුන්ට හිමි විය යුතු ඇමති තනතුරුවලින් කැමති හා හොඳ තනතුරු තමා වෙත තබාගනිමින් ජනාධිපතිවරයා අමාත්‍යවරයකු හැටියටද කටයුතු කිරීම වළක්වන ලද්දේ 19වැනි සංශෝධනයෙනි.
රටේ ප‍්‍රධාන තනතුරු හා කොමිෂන් සභාවලට පුද්ගලයන් පත්කිරීමේදී ජනාධිපතිට ඇති හිතුවක්කාර තනි බලය සීමාකරන ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාව ඇතිකරන ලද්දේ 19 විසිනි. එහි නායකයා, පාර්ලිමේන්තුවේ ප‍්‍රධානියා වන කථානායකවරයාය. පාර්ලිමේන්තුවේ අනෙක් ප‍්‍රධානීන් දෙදෙනා වන අගමැතිවරයාත්, විපක්‍ෂ නායකවරයාත් එහි සාමාජිකයෝය. ඉතිරි සාමාජිකයන් හත් දෙනාගෙන් හතර දෙනෙක්ම පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරුය. ඒ අනුව, ජනාධිපතිගේ හිතුවක්කාර පත්කිරීමේ බලයට තිරිංග තබන සාමාජිකයන් හත්දෙනකුම පත්වන්නේ පාර්ලිමේන්තුව තුළිනි. එය රාජ්‍ය පාලනය කෙරෙහි පාර්ලිමේන්තුවේ බලය වර්ධනය කිරීමකි. අනෙක් අතට එක් පුද්ගලයකුගේ අත්තනෝමතිකත්වයට බලාධිකාරයට රට යට නොකොට, මහජනතාවගේ නියෝජිතයන් රාජ්‍ය පාලනයට හවුල් කිරීමට ගත් තීරනාත්මක වෑයමකි.
දැන් මේ උගතුන් යන්නට හදන පාර්ලිමේන්තුව, 19 සංශෝධනය බල රහිත කළ, පරණ අත්තනෝමතික අධිකාරවාදී පාලනයට යළි හැරවුණු, පාර්ලිමේන්තුව බෙලහීන කළ එකක් නම්? පාර්ලිමේන්තුවට යන්නට හදන උගතුන්ට සිදුවන්නේ අධිකාරවාදී විධායක ජනාධිපතිවරයා කියන කියන පදයට සිග්නල් දමන සිග්නල් කණු බවට පත්වීමට නොවේද? ඉතින් එවැනි පාර්ලිමේන්තුවකට උගත්කමින් ඇති වැඬේ මොකක්ද?
මේ ඊනියා උගතුන් ඇත්ත වශයෙන්ම උගතුන් නම්, ඔවුන් පෙනීී සිටිය යුත්තේ 19 සංශෝධනය ආපස්සට හැරවීමට විරුද්ධවය. එය තවදුරටත් ශක්තිමත් කොට, ඉදිරියට ගෙනගොස්, විධායක ජනාධිපතිගේ බලය සම්පූර්ණයෙන්ම අහෝසි කොට පාර්ලිමේන්තුවේ සිටින තමන්ට වැඩි බලයක් ලැබෙන පාලන ක‍්‍රමයකටය. තමන් පත්වුණු පාර්ලිමේන්තුවට 19 ආපස්සට හරවන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් ගෙනාවොතින් මේ උගත්තු ඊට සපුරා විරුද්ධ විය යුතු නොවේද? මේ අයට ඇත්ත උගත්කමක් තිබේ නම් එයින් ප‍්‍ර‍්‍රයෝජන ගත හැක්කේ ශක්තිමත් පාර්ලිමේන්තුවක් තුළදී පමණකි. එනිසා ඔවුන්ගේ ‘උගත්කම’ තීරණය වන්නේ තමන් උගතෙකිය, බුද්ධිමතෙකිය කියන තමන්ගේ වචනවලින්ම නොවන බවත්, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ක‍්‍රියාදාමය තුළ තමන්ගේ හැසිරීම තුළ බවත් සිතට ගත යුතුය. නැතිනම් මේ උගතුන්ද තවත් ජීඑල් පීරිස්ලා පිරිසක් පමණක් වනු ඇත.
This is a load of JVP rubbish in its most foul form. For nearly four and half years they played ball with the Jahapalanaites as is they had no nose. Now its just two months only for this government and they are seeing crocodiles in their tea cup.
Gotbhaya has performed much better than many expected and one has to accept he is hadicapped without a parliament to support him.
What those who are crisizing should do is to help him by dissolving the parliament instead of simply hanging on to their parliament seat like bed bugs.