එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ නායකත්ව අර්බුදය සම්පූර්ණ වශයෙන්ම විසඳෙන සෙයක් තවම දක්නට නැත. එම පක්ෂයේ නායක රනිල් වික‍්‍රමසිංහ නායකත්වය අත්නොහැර සිටීම ඊට හේතුවය. රනිල් වික‍්‍රමසිංහ පාර්ශ්වය කියන්නේ පක්ෂ නායකත්වය වෙනස් කිරීම පක්ෂ සම්මේලනයකදී කළ යුතු එකක් බවය. අවසන් පක්ෂ සම්මේලනයේදී ගත් තීන්දුව අනුව රනිල් වික‍්‍රමසිංහට 2023 දක්වා පක්ෂ නායකත්වයේ සිටිය හැකි බව ඔවුන්ගේ මතයයි.
පක්ෂ නායකත්වයෙන් මෙහා විසඳුමක් තමන්ට අවශ්‍ය නැති බව සජිත් පේ‍්‍රමදාස කෙසේ වෙතත් සජිත් පේ‍්‍රමදාස පාර්ශ්වයේ අයගේ මතයය. පෙනෙන්නට ඇත්තේ රනිල් වික‍්‍රමසිංහ සජිත් පාර්ශ්වයෙන් කෙරෙන බලපෑම් හමුවේ බන්දේසියක තබා පක්ෂ නායකත්වය සජිත් පේ‍්‍රමදාසට දීමට සූදානම් නැති බවය. අතරමැදි තැනකට රනිල් වික‍්‍රමසිංහ මේ මොහොතේ කැමති බවය. නායකත්ව මණ්ඩලයක් හෝ ඉදිරි පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය මෙහෙයවීම සඳහා කරු ජයසූරියට නායකත්වය ලබාදීම (පක්ෂ නායකත්වය නොවේ.* හෝ එක්සත් ජාතික පෙරමුණු නායකත්වය කරු ජයසූරියට ලබාදීමට රනිල් වික‍්‍රමසිංහ කැමති බව පෙනෙයි. එම අතරමැදි විසඳුමට සජිත් පාර්ශ්වයේ අය කෙසේ වෙතත් සජිත් පේ‍්‍රමදාස කැමති බවක්ද දක්නට ලැබේ. සම්පූර්ණ විසඳුම් හෝ මේ අතරමැදි විසඳුම් කවදා කෙලෙස අවසන් වේදැයි කිව නොහැකිය. දේශපාලන කැලැන්ඩරය දින සති මාස ගණනින් ගෙවී යන බව මේ දෙපාර්ශ්වයට තේරුම් යන පාටක් පෙනෙන්නට නැත.
පසුගිය ජනාධිපතිවරණය ඊට ඇති හොඳම නිදර්ශනයය. සජිත් පේ‍්‍රමදාස අපේක්ෂකත්වය ලබාගෙන පැමිණෙන විට ඔහුගේ අපේක්ෂකත්වයට අදාලව බිම් මට්ටමේ වැඩපිළිවෙළක් තිබුණේ නැත. එම ජනාධිපතිවරණ කටයුතු සඳහා මුදල් යහමින් තිබුණාද නැතිද යන්න ගැන ලියුම්කරුට අදහසක් නැත. සජිත් පේ‍්‍රමදාසගේ ප‍්‍රතිපත්ති ප‍්‍රකාශය මුද්‍රණය කර බිම් මට්ටමට ගියේ තැපැල් ඡුන්දය පැවැත්වීමෙනුත් පසුය. තැපැල් ඡුන්දදායකයන් ලක්ෂ දහයකට ආසන්න ප‍්‍රමාණයක් එම ඡුන්දයේදී සුදුසුකම් ලබා තිබුණි. තැපැල් ඡුන්දයට පෙර එම ඡුන්දදායකයන් ඇමතීමත් සිදුවූයේ නැත.
නිශ්චිතව අවුරුදු හතරහමාරක පාර්ලිමේන්තු කාලය සපිරෙන මාර්තු 2 දින පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවනු ඇත. ඉතා කෙටිම කාලයකින් වෙසක් සමයට පෙර අපේ‍්‍රල් මාසයේදී පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය පැවැත්වෙනු ඇත.
නායකත්ව අර්බුදවල පැටලී සිටියහොත් එජාපයට මෙම පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයද වැරදෙනු ඇත. ජයග‍්‍රහණය එහි ඉලක්කය විය යුතු අතර ජයග‍්‍රහණය නැතත් අවම පරාජයකින් එම මැතිවරණය අවසන් කරගත යුතුය.
ඊට හේතුව තුනෙන් දෙකක බලයක් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඇතුළු රාජපක්ෂ කඳවුර දැනටමත් ජනතාවගෙන් ඉල්ලා ඇති බැවින්ය. මේ තුනෙන් දෙක ඉල්ලන්නේ රට කරවන්න නොවන බව පැහැදිලිය. රටේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී දේශපාලන ක‍්‍රමය ශක්තිමත් කිරීම සඳහා ගෙනෙන ලද යහපත් ප‍්‍රතිසංස්කරණ ආපස්සට හැරවීම සඳහාය. විපක්ෂයේ ප‍්‍රධාන පක්ෂය වශයෙන් එජාපයේ කාර්යභාරය විය යුත්තේ රාජපක්ෂ කඳවුරේ එම ගමන නැවැත්වීම සඳහා උපරිම වෙර දැරීමය. හැකි නම් ආණ්ඩු බලයද ලබාගැනීමය.
පක්ෂ නායකත්ව ගැටුම්වලින් වන්නේ ජනාධිපතිවරණයේදී මෙන්ම ඉදිරි පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයේදීත් අවශ්‍ය වැඩපිළිවෙළ සමාජගත කිරීමට කාලය නැතිවීමය. අවශ්‍ය වන්නේ තුනෙන් දෙකක් රාජපක්ෂ කඳවුරට ලබානොදිය යුත්තේ ඇයිද යන්න ජනතාවට කියා දෙන වැඩපිළිවෙළක්ය. මාස තුනක කාලයකදී අසාර්ථකවී ඇති රාජපක්ෂ වැඩපිළිවෙළ ගැන කියා දෙන ප‍්‍රචාරක ව්‍යාපෘතියක්ය. ඒ සඳහා පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවන තෙක් සිටිය යුතු නැත.
වැඩපිළිවෙළ සකස් කර පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවීමට පෙර එය ක‍්‍රියාවේ යෙදවිය යුතුය.
ඒ සඳහා පක්ෂ නායකත්වය නම් තනතුර බාධාවක් කරගත යුතු නැත. 1960 දී ලබාගත් ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂ නායකත්වය සිරිමා බණ්ඩාරනායක අත්හැරියේ ඇගේ මරණයත් සමගය. ඒ වනවිට චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග ජනාධිපතිධුරයටද පත්වී හමාරය. ඇය මහමැතිවරණයත් ජනාධිපතිවරණයටත් ඉදිරිපත් වන විට පක්ෂ නායකත්වය ඇය සතුව තිබුණේ නැත. ජේ.ආර්. ජයවර්ධනද 1970 සිට ආර්. පේ‍්‍රමදාස ජනාධිපති වන තෙක් පක්ෂ නායකත්වය දැරුවේය. පේ‍්‍රමදාස ජනාධිපති සටනට එනවිට ඔහුට පක්ෂ නායකත්වය තිබුණේ නැත. මහින්ද රාජපක්ෂද එසේමය. ඔහු ජනාධිපතිවරණයට එනවිට ඔහුට පක්ෂ නායකත්වය තිබුණේ නැත. අනුන්ගේ බහුතර ඡුන්දවලින් පොදු අපේක්ෂකයා ලෙස ජයග‍්‍රහණය කළද මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනටද ජනාධිපතිවරණයට එනවිට පක්ෂ නායකත්වය තබා පක්ෂයක්වත් තිබුණේ නැත.
ඒ නිසා ඉදිරි පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයට අවශ්‍ය වන්නේ තමන් සමග සිටින ජනතාව තවදුරටත් රඳවා තබාගන්නා හා තමන්ගෙන් ඉවත්ව ගිය හා දැනටමත් රාජපක්ෂ පාලනය ගැන කලකිරී සිටින ජනතාව දිනාගන්නා වැඩපිළිවෙළක් බව එජාපයේ රනිල්, සජිත් දෙපාර්ශ්වය සිහියට ගත යුතුය. නායකත්වය යන්න එවැනි වැඩපිළිවෙළකට බාධාවක් වන්නේ නැත.
පුරවැසියා
