ජනාධිපතිවරණය අවසන් වී මේ වන විට මාස දෙකක් ගතවී තිබේ. ජනාධිපතිවරණයේදී පරාජය වුණු ප‍්‍රගතිශීලී පිල නියෝජනය කළ ලක්‍ෂ 55ක ජනතාවගෙන් බහුතරය නිහඬව හා බියෙන් කල් ගත කරද්දී, සටන එසේ අතහැර දැමිය නොහැකි පිරිස්, දේශපාලන නායකත්වයක් අහිමිව, කළ යුත්තේ කුමක්දැයි තමන්ට විෂය වන පරිද්දෙන් විවිධ කතාබහවල මේ වන විට නිරතවී සිටිති. ඔවුන්ට යා යුතු මගක් කියන දේශපාලන නායකත්වයක් තවමත් අහිමිය.
ලක්‍ෂ 55ක් වූ ඒ ජනතාවට දේශපාලන නායකත්වයක් දිය හැකි ප‍්‍රමුඛ බලවේගය එක්සත් ජාතික පක්‍ෂයයි. එහෙත් කනගාටුදායක ලෙස එජාපය ඒ වගකීම අද ඉටුකරන්නේ නැත.
මේ තත්ත්වය 2015 ජනවාරි 8 දේශපාලන ජයග‍්‍රහණයත් සමග සසඳා බැලිය යුතුය. ජනවාරි 8 වැනිදා පරාජයට පත්වුණු දේශපාලන බලවේගය, ඒ පෙබරවාරි මාසය වන විට ‘මහින්ද සුළඟ’ සමග එළියට ආවේය. ඒ මොහොත වන විටත් බැසිල් රාජපක්‍ෂ සිටියේ විදේශගතවය. එහෙත් එක් කණ්ඩායමක්, එක පැත්තකින් පරාජය වී සිටි මහින්ද රාජපක්‍ෂ නගාසිටුවීම සඳහාත්, අනෙක් පැත්තෙන් දුර්මුඛ වී සිටි සිය අනුගාමිකයන් නගා සිටුවීම සඳහාත් ‘මහින්ද සුළඟ’ ආරම්භ කළහ. මුලින්ම ඒ බලවේගය නැගඑද්දී බැසිල් රාජපක්‍ෂ සැලකුණේ පිටස්තරයකු හැටියටය. ජනවාරි 8 පරාජයට වගකිව යුත්තේ ඔහු බවට මහින්ද සුළඟ සංවිධායකයෝ ප‍්‍රසිද්ධියේත් අප‍්‍රසිද්ධියේත් දෝෂාරෝපණය කළහ. එහෙත් පසුව ඒ අවුල් තුනීකරගෙන බැසිල් රාජපක්‍ෂද කැඳවාගන්නා ලදි. අවසානයේ අවුරුදු පහක් ඇතුළත, ලක්‍ෂ 69ක ජනතාවක් ආකර්ෂණය කර ගැනීමට හැකිවන තරම් දේශපාලන ක‍්‍රියාන්විතයක් ආරම්භ කරන්නට ඒ පිරිසට හැකිවිය.
ඒ ආදර්ශයට ප‍්‍රතිපක්‍ෂව ජනාධිපතිවරණයෙන් මාස දෙකක් පසුවීත්, එජාපෙය සිටින්නේ එකිනෙකා සමග කුලල්කාගන්නා තත්ත්වයකය. ජනවාරි 8 වැනිදා පැවැති එජාප මන්ත‍්‍රීවරුන්ගේ රැුස්වීම අවසන් වුණේ විශාල ගෝරියකින් බව මාධ්‍ය වාර්තා කළේය. පුවත්පත මුද්‍රණයට යන 15 වැනිදා පැවැත්වුණු රැුස්වීමද එලෙස අවසන් වන්නටත්, රනිල් වික‍්‍රමසිංහ තවදුරටත් නායකත්වයේ සිටින්නටත්, සජිත් පේ‍්‍රමදාස වෙනම දේශපාලන බලවේගයක් හදනවායැයි වහසි බස් දොඩමින් සිටින්නටත් හොඳටම ඉඩකඩ තිබුණි.
ජනාධිපතිවරණය අවසන් වුණු වහාම, සජිත් පේ‍්‍රමදාස වෙනුවෙන් වෙහෙසවුණු දේශපාලන ක‍්‍රියාකාරිකයන් එකිනෙකා දේශපාලන වශයෙන් දඩයම් කිරීම ආරම්භ වෙද්දී, ජනාධිපති අපේක්‍ෂක සජිත් පේ‍්‍රමදාස සිටියේ පෞද්ගලික ශෝක කාලයක් ගතකරමින් හුදෙකලාවේය. කිසිවෙක් ඔහු සිටි යන එන තැනක් දැන නොසිටියේය. සමීපතමයන්ට පවා ඔහුගේ නිශ්ශබ්දතාව පැහැදිලි කරගත නොහැකි විය. ප‍්‍රහේලිකාවක් විය. රනිල් වික‍්‍රමසිංහ නායකයාද, සජිත් පේ‍්‍රමදාසගේ වැරදි සහ දොස් දැකීමේ ප‍්‍රචාරක වටයක් ආරම්භ කළේය. පක්‍ෂයත් එහි ප‍්‍රධාන ආධාරකරුවනුත් හඹායමින් දඩයම් කෙරෙද්දී, නායක රනිල් වික‍්‍රමසිංහ අවුරුදු අවසාන නිවාඩුව සැහැල්ලූවෙන් ගතකිරීමට ඉන්දියාවේ හිම වැටෙන පැත්තකට ගියේය. සජිත් පේ‍්‍රමදාස, නීතිය අනුව ඒ අභියෝගවලට මුහුණ දෙන බව දියාරුවට කියා මුහුණ හංගා ගත්තේය.
නිශ්ශබ්දතාව බිඳ සජිත් ඉදිරියට ගෙනඒමට කල්පනා කළ සමීපතමයෝ. සජිත් මුල් කරගෙන ‘ස්තුති කිරීමේ’ රැුස්වීම් වටයක් සංවිධානය කළෝය. ජනාධිපතිවරණයේදී දහස් ගණනක් මිනිසුන් රැුස්වුණු රැුලිවලදී කටමැත දෙඩවූ අපේක්‍ෂකයෙක්, මිනිසුන් සිය ගණනක් පමණක් රැුස්වන, සංවිධායකවරුන්ගේ නිවෙස්වල පිළිකන්නේ පැවැත්වුණු ස්තුති කිරීමේ ‘පොකට්’ රැුස්වීම්වලට සහභාගි වන කනගාටුදායක තත්ත්වයට වැටී තිබුණේය.
එහෙත් ඒ වුවද, දකුණේ, ප‍්‍රධාන වශයෙන් සිංහල බෞද්ධ ප‍්‍රදේශවලය. අද වන තුරු, තමාට සියයට අසූගණනක ප‍්‍රතිශතයකින් ඡුන්දය දුන් උතුරු නැගෙනහිරවත්, අසීරු තත්ත්වයන් යටතේ තමා දිනවූ මීගමුව වැනි ප‍්‍රදේශයකවත් සජිත් පේ‍්‍රමදාස සිය ‘ස්තුතිකිරීමේ මෙහෙයයන්’ පැවැත්වූ බවට සාක්‍ෂියක් නැත. සිංහල බහුතරයක් වෙසෙන ඡුන්ද කොට්ඨාසවල සියයට විසි තිස් ගනනකින් ඡුන්දය ලබාගත් සජිත් පේ‍්‍රමදාසට සියයට අසූ ගණන්වලින් ඡුන්දය දුන් උතුරු නැගෙනහිර ජනතාවත් මීගමුවේ ජනතාවත් අමතක වීම අහම්බයකින් සිදුවූවක්ද? ඇත්ත වශයෙන්ම නැත. එය වුවමනාවෙන්ම කරන ලද අත්හැරීමකි.
එක පැත්තකින් සජිත් පේ‍්‍රමදාස භූගෝලීය වශයෙන් ඒ ජනතාව අත්හැර දමා තිබේ. ඒ භෞතිකව ඒ ප‍්‍රදේශවලට නොයෑමෙනි. ඔවුන්ට ස්තුති නොකිරීමෙනි. දෙවනුව මතවාදීමය වශයෙන් ඔවුන් අත්හැර දැමීමෙනි. ඔවුන් වෙනුවෙන් දේශපාලන වශයෙන් මේ වන තෙක් වුවමනාවෙන්ම පෙනී නොසිටීමෙනි. ඊළඟ නිදහස් උත්සවයේදී දෙමළ භාෂාවෙන් ජාතික ගීය ගැයීම අත්හැර දමන බව, 13 වැනි ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙන් පළාත් සභාවලට ලබාදී ඇති බලතල ක‍්‍රියාත්මක නොකරන බව, එම සංශෝධනය වෙනස් කළ යුතු බව, උතුරේ ප‍්‍රශ්නය වනාහි දේශපාලකයන් විසින් නිර්මාණය කරන ලද්දක් පමණක් හා දෙමළ ජනතාවට භෞතික සංවර්ධනය පමණක් ප‍්‍රමාණවත් වන බව ජනාධිපතිවරයා ඇතුළු ආණ්ඩුව පුන පුනා කියද්දී, දෙමළ මිනිසුන් වෙනුවෙන් කතාකරන්නට විපක්‍ෂ නායක සජිත් පේ‍්‍රමදාස කෙනෙකු සිටින බවක් පෙනුණේ නැත.
විපක්‍ෂ නායකකම ලබාගැනීම සඳහා රනිල් වික‍්‍රමසංහ නායකයා සමග තවත් සටනක පැටලූණ සජිත් පේ‍්‍රමදාස, ජනාධිපති අපේක්‍ෂකකම ලබාගත්තා සේම විපක්‍ෂ නායකකමද බලහත්කාරයෙන් ලබාගත්තේය. එහෙත් ඉන්පසු ඔහුට ‘සිංහල බෞද්ධකම’ද ලබාගන්නට වුවමනා විය.
ලබාගන්නට නොව, තමා සිංහල බෞද්ධයකු බව රටට පෙන්වන්නට වුවමනා විය. විපක්‍ෂ නායකකමට පත්වුණ වහාම ඔහු කීවේ, දැන් හොඳ සිංහල බෞද්ධයකු විපක්‍ෂ නායකකමට පත්වී ඇති බවයි. ඒ සිංහල බෞද්ධ විපක්‍ෂ නායකයා නමෝ විත්තියෙන් කළ එක් දෙයක් නම්, විපක්‍ෂ නායක කාර්යාලයේ පෝදා මාසික ධර්ම දේශනා මාලාවක් ආරම්භ කිරීමයි. එදා මෙදා තෙක් කෙටි කාලය තුළ සජිත් පේ‍්‍රමදාස මහතාගේ එකම අභිලාෂය වී ඇත්තේ, තමා නියම සිංහල බෞද්ධ නායකයකු බව මහජනතාව අතරේ තහවුරු කරගැනීම බව පෙනේ.
ඉන් කියැවෙන ඇත්ත කුමක්ද? තමා නොවැම්බර් 16 වැනිදා පරාජය වුණේ හුදෙක් සිංහල බෞද්ධ ඡුන්ද අහිමිවීමෙන් බව පේ‍්‍රමදාස මහතා සිතන බවයි. එයින් පෙන්වන්නේ නොවැම්බර් ජනාධිපතිවරණයේදී ක‍්‍රියාත්මක වුණු සංකීර්ණ දේශපාලන ගතිකයන් තේරුම් ගැනීමට ඔහු තවමත් දක්වන අසමත්කමයි. වෙනත් විදියකින් කියනවා නම්, පර බරවායට පිටිකර ප‍්‍රදේශයේ බෙහෙත් බඳින්නට දැන් ඔහු දක්වන නැමියාවයි.
සජිත් පේ‍්‍රමදාස පැහැදිලිව තේරුම්ගත යුතු එක දෙයක් නම්, ඔහුට කෙසේ කවරදාවත්, රාජපක්‍ෂවරුන්ගෙන් සිංහල බෞද්ධ ආධිපත්‍යයේ කොඩිය උදුරාගන්නට නොහැකි බවයි. 2005න් පසු මහින්ද රාජපක්‍ෂ විසින් ලංකාවේ සමාජය තුළ නිර්මාණය කරන ලද සිංහල බෞද්ධ වර්ගවාදී මානසිකත්වය, කිසි ලෙසකින්වත් රාජපක්‍ෂලාගේ ආධිපත්‍යයෙන් පිටතට හැරෙන්නේ නැත. එල්ටීටීඊ සංවිධානයේ සන්නද්ධ ක‍්‍රියාකාරිත්වය නිසා ස්ථාපිතව තහවුරු වූ ඒ මානසිකත්වය, 2018 අපේ‍්‍රල් 21 ප‍්‍රහාරයෙන් පසු කිසිවකුටත් නොසෙල්විය හැකි සේ මුල් බැසගත්තේය. කවරකුටවත් පූර්වාපේක්‍ෂණය කළ නොහැකි වුණු නොවැම්බර් 16 වැනිදා, ලක්‍ෂ 15කට අධික වැඩි ඡුන්ද ප‍්‍රමාණයෙන් සංකේතවත් කරන්නේ එයයි.
සජිත් පේ‍්‍රමදාසට අලූතෙන් සිංහල බෞද්ධ ප‍්‍රතිරූපයක් මවාගන්නට වුවමනා නැත. ජනාධිපතිවරණයේදී ඔහුද ඉදිරිපත් වුණේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂට හරි හරියට සටනක් දිය හැකි සිංහල බෞද්ධ ප‍්‍රතිරූපයක් ඇතිවය. රටේ සෑම පළාතකම රණවිරු සෑය බැගින් හදනවායැයි එදා කී මහින්ද රාජපක්‍ෂටත් එහා යමින්, සජිත් පේ‍්‍රමදාස, චෛත්‍ය 1250ක් රට පුරා හදන බව කීවේ ඒ ඡුන්දයේදීය. ගෝඨාභයවත් එහෙම කිව්වේ නැත. දහම් පාසල් ගොඩනැගිලි 1000ක් හදන්නටද ඔහු පොරොන්දු විය. ගෝඨාභයවත් එහෙම කිව්වේ නැත. ඒ වන විටත් තමා යටතේ තිබුණු මධ්‍යම සංස්කෘතික අරමුදල යහමින් බෞද්ධ විහාරස්ථානවල අවශ්‍යතා සඳහා ඔහු තනි කැමැත්තට මුදාහැර තිබිණ. හැම විහාරස්ථානයකටම බත ලබාගැනීම සඳහා කුඹුරු හැටියට යොදාගැනීමට රජයේ ඉඩම් ලබාදෙන බවද ඔහු කිව්වේය. ඉතින් මේ සා බෞද්ධ පොරොන්දු දෙන නායකයකු සිංහල බෞද්ධ නොවන්නේ කෙසේද? ඇත්ත වශයෙන්ම නම්, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ සිංහල බෞද්ධ වර්ගවාදී මතවාදයේ ආධ්‍යාත්මික නියෝජනය වන විට, සජිත් පේ‍්‍රමදාස ඒ මතවාදයට බැලමෙහෙවර කරන ප‍්‍රධාන දායකයා වීමේ වුවමනාවක් ප‍්‍රකට කෙළේය. එහෙත්, අවසානයේ ජයගත්තේ මතවාදය මිස දායකයා නොවේ.
දැන් ඔහුට සිතී ඇත්තේ, තමා සිංහල-බෞද්ධ වුණා මදි වාගේය කියාය. ඒ නිසා තවත් සිංහල බෞද්ධ කතා කියයි. ක‍්‍රියාකාරකම් අරඹයි.
නොවැම්බරයේදී සජිත් පේ‍්‍රමදාස ලබාගත් ලක්‍ෂ 55 වනාහි සිංහල බෞද්ධ ස්වෝත්තමවදාය අනුමත කරමින් දෙන ලද ඡුන්ද නොවේ. චෛත්‍ය 1250ක් හදන බවත්, දහම් පාසල් ගොඩනැගිලි 1000ක් හදන බවත්, රටේ ඊළඟ සිංහල බෞද්ධ ජනාධිපති තමා බවත්, මරණ දඬුවම ක‍්‍රියාත්මක කරන බවත්, එම්සීසී ගිවිසුම් ඉරා දමන බවත්, බලය බෙදීම වෙනුවට රටේ හැම තැනම එක නීතියක් ක‍්‍රියාත්මක කරන බවත් ඔහු කියන විටත්, කොටින්ම අනාගත රාජ්‍ය නායකයකුට කිසිසේත් සුදුසු නොවන ලදබොළඳ කතා කියන විටත්, බොහෝ පිරිසක් ඔහුට ඡුන්දය දුන්නේ නැහැය වසාගෙනය. ඒ ඡුන්දවල එකම අරමුණ වී තිබුණේ, ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ ඇතුළු දුර්දාන්ත රාජපක්‍ෂ බලඇණිය රාජ්‍ය බලය අල්ලාගෙන රට ෆැසිස්ට් පාලනයකට ගෙනයෑමේ අනතුර පහකරගන්නටය. ඒ සඳහා සටනක් දිය හැකි එකම අපේක්‍ෂකයා හැටියට ඔවුන් දුටුවේ සජිත් පේ‍්‍රමදාසය. වෙන කිසිම වැදගත්කමක් සජිත් පේ‍්‍රමදාස කෙරෙන් ඔවුන් දුටුවේ නැති බවට පැහැදිලි සාක්‍ෂි ඕනෑ තරම් තිබේ.
ඒ ඡුන්දදායක තීරුවත්, උතුරු නැගෙනහිර හා රට පුරා විසිර සිටින දෙමළ හා මුස්ලිම් ඡුන්දදායකයා සම්පූර්ණයෙනුත්, මීගමුව ඇතුළු කතෝලික බහුතර තීරුවල ජනතාව අඩුවැඩි වශයෙනුත් ඡුන්දය දුන්නේ සිංහල බෞද්ධ සජිත් පේ‍්‍රමදාස කෙනකුට නොවේ. ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂගේ ප‍්‍රතිවාදියාටය. එහි තේරුම, ඒ ඡුන්ද සජිත් පේ‍්‍රමදාස කෙරෙහි සදාකල් ඇලී ගැලී සිටින ඡුන්ද නොවන බවය.
හරි නම් සජිත් පේ‍්‍රමදාස කළ යුත්තේ, තමන්ට මේ වන විටත් ලැබී ඇති ඒ ඡුන්ද පදනම තවදුරටත් ස්ථාවර කරගෙන අඩුවුණු ඡුන්ද මොනවාදැයි සිහි නුවණින් බලා ඒවා ලබාගැනීමට වැඩපිළිවෙළක් දියත් කිරීමයි. ඒ ඡුන්ද පදනම ස්ථාවර කරගැනීමට තනි සිංහල බෞද්ධ දේශපාලකයකුට හැකි නොවේ. සිංහල බෞද්ධ දේශපාලකයකුට හැකි වුණත්, පැයකට වරක් ඒ සිංහල බෞද්ධකම ගැන වහසිබස් දොඩමින් තොරොම්බල් කරන දේශපාලකයකුට නම් හැකි නොවේ.
දැන් සජිත් පේ‍්‍රමදාස කරන්නේ තමාට මේ වන විටත් ලැබී තිබෙන ඡුන්ද පදනම අවදානමේ හෙළාගෙන සිංහල බෞද්ධකම පසුපස යෑමයි. ඒ වනාහි ජාතිකත්වය ගැන, සිංහල බෞද්ධ ඡුන්ද පදනම ගැන ඔහු වටා සිටින උපදේශකයන් දෙන වැරදි උපදේශ නිසා බව පැහැදිලිය. අඩු ගණනේ සජිත් පේ‍්‍රමදාස චම්පික රණවක තරම්වත් ජාතිකත්ව ප‍්‍රතිරූපයක් සහිතවූවකු නොවන තැන, සිංහල බෞද්ධ ඡුන්ද පදනම මත රාජපක්‍ෂලාගේ ආධිපත්‍යයට ඇඟිල්ලකින්වත් අභියෝගයක්් එල්ල කරන්නට නොහැකි වන බව කිව යුතු නැත.
දෙමළ, මුස්ලිම් සුළුතර ජනතා විරෝධී සියලූම බලවේග අද සිටින්නේ රාජපක්‍ෂවරුන් සමගය. වියත්මග වැනි නූතනවාදී පෙනුමක් සහිත පිරිසක් ද ඔවුන් සමග සිටියත්, ඒ පිරිසද රාජපක්‍ෂවරුන් සමග බැඳෙන පොදු ගුණාකාරය වන්නේ සිංහල බෞද්ධ ආධිපත්‍යයයි. තම තමන්ගේ වෘත්තීන්වල, ව්‍යාපාරවල, ව්‍යවසායන්වල මෙන්ම එදිනෙදා සමාජය තුළ දෙමළ මුස්ලිම් සුළුතර ජාතික නියෝජනයට එරෙහි, අනාගතයේ මුස්ලිම් ජනගහනය දෙගුණ තෙගුණ වී ලංකාව ඔවුන් අල්ලාගනීදැයි අනවරත බියකින් පසුවන මේ පිරිස, පිටතින් කලිසම් කෝට් ඇන්දත් ඇතුළතින් මහත් ගෝත‍්‍රික ලක්‍ෂණ රැුගත්තෝ වෙති. මේ සාර්ව කුලකය විනිවිදින්නට, කුමන සිංහල බෞද්ධ දහංගැට දැමුවත් සජිත් පේ‍්‍රමදාසට නම් නොහැකිය.
ඒ නිසා, කවදා හෝ රටේ අනාගත නායකයා වන්නට සජිත් පේ‍්‍රමදාස උත්සාහ කරන්නේ නම්, පළමුව බැලිය යුත්තේ තමාගේ දෙඅත්ල දෙසය. දැනටමත් එහි රැුඳී ඇති ඡුන්දදායක පදනම රැුකගන්නේ හා දියුණු කරගන්නේ කෙසේද යන්න දෙසය. ඒ ගැන නොසලකා වැඩ කරන්නට ගියොත් සිදුවන සරල දේ වන්නේ ඇඟිලි අතරින් දැනටමත් තමා අතේ තිබෙන දේවල් ගිලිහී බිම වැටීමය.
