- ගුරුවරුන්ටත්, සිසුන්ටත් අහිතකරයි
- දේශපාලකයන්ගේ අමනොඥ තීරණයක්
එක් ගුරුවරයෙකු යටතේ එක් පන්ති කාමරයක සිටිය යුතු සිසුන් සංඛ්‍යාවට අදාළ ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රමිතිය වන්නේ සිසුන් 23 දෙනෙකි. එහෙත් ශ‍්‍රී ලංකාවේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුවකින්ද නියෝග කර ඇති පරිදි, පන්තියක සිටිය යුතු සිසුන් ප‍්‍රමාණය 35කි.
ශ‍්‍රී ලංකාවේ ජනප‍්‍රිය පාසලක පන්ති කාමර දැක ඇති අයෙකුට පන්ති කාමරයක සිසුන් සංඛ්‍යාවට සීමාවක් තිබීමේ අවශ්‍යතාව වටහාගත හැකිවනු ඇත. පන්තියක සිටිය යුතු සිසුන් ප‍්‍රමාණයේ සීමාව ඉහළ දැම්මාට පන්ති කාමරවල ප‍්‍රමාණය ඉහළ යන්නේ නැත. සිසුන්ට ඉඩ සපයාගැනීම සඳහා එකිනෙකට ළං කරමින් ඩෙස් පුටු තබා ඇති අන්දම පෙනෙනු ඇත. එක් පේළියක ඩෙස්පුටු හතරකුත්, තවත් පේළි දෙකක ඩෙස් පුටු තුන බැගිනුත් තබා ඇත. සමහර විට ගුරුවරියකට ඒ ඩෙස් පුටු පේළි අතරින් ගමන් කළ නොහැකිය. පන්තියේ පසුපස හෝ ඉදිරිපස කිසිදු හිස් අවකාශයක් ඇත. ගුරු මේසය හා පුටුව පවා හිර කර ඇත.
ගුරුවරයෙකුට නව යොවුන් වියේ සිසුන් 40 දෙනෙකු පාලනය කරගැනීම පහසු කාරණාවක් නොවේ. එක් සිසුවෙකුට යොමුවෙන අවධානය සිසුන් ප‍්‍රමාණය වැඩිවෙද්දී ඉහළ යයි. විදුහල්පතිවරයෙකුට තබා ශ්‍රේණි භාර ගුරුවරයෙකුටවත් සිසුවෙකුගේ නම මතක නැත. ජනප‍්‍රිය පාසලක ගුරුවරුන්ට කෙටි කාලයක් ඇතුළත අමතකව යන සිසුන් ප‍්‍රමාණය කොපමණදැයි කිව නොහැකි තරම්ය.
සිසුන් දහස් ගණන් සිටින පන්ති කාමර මෙන්ම පාසල්ද ලෝකයේ විශාල රටවල් පවා ප‍්‍රතික්ෂේප කරයි. විදුහල්පතිවරයාට බැරි නම් ශ්‍රේණි භාර ගුරුවරයාටවත් තමන් යටතේ සිටින සිසුවෙකුට නම කියා කතාකිරීමට හැකියාව තිබිය යුතුය.
සිසුන් 40
පන්ති කාමරයක සිටිය යුතු සිසුන් සංඛ්‍යාව ඉහළ දැමීමට වත්මන් රජයේ අමාත්‍ය මණ්ඩලය තීරණයක් ගෙන ඇත. එම තීරණයට එරෙහිව අධිකරණ කි‍්‍රයාමාර්ග ගන්නා බවට ලංකා ගුරු සංගමය සහ විදුහල්පතිවරුන්ගේ සංගමය කියා ඇත.
සංඛ්‍යාත්මකව ශ‍්‍රී ලංකාවේ 10,162ක පාසල් ප‍්‍රමාණය හෝ පන්ති කාමර ප‍්‍රමාණය සිසුන්ට මදි නැත. ඇත්තෙන්ම ඇතැම් පාසල්වල පන්ති කාමරවලට සිසුන් 25 ක්වත් පුරවාගන්නට නැත.
දැන් ඇති ප‍්‍රශ්නය වන්නේ පාසල්වල පන්ති කාමර පුරවන්නට සිසුන් නැතිකම නිසා පාසල් රැුසක් වැසී යෑමයි. එහෙත් ශ‍්‍රී ලංකාවේ ජනප‍්‍රිය යැයි කියන පාසල්වලට දරුවන්ව රිංගවීමේ අවශ්‍යතාව මාපියන්ට ඇත. ඒ නිසාම එවැනි පාසල්වල පන්ති කාමරවල දැවැන්ත තදබදයක් ඇත. බැලූ බැල්මට ප‍්‍රශ්නයට විසඳුම වන්නේ ජනප‍්‍රිය පාසල් ක‍්‍රමය නැති කොට අනෙකුත් පාසල් දියුණු කිරීමය. එහෙත් ආණ්ඩුව තීන්දු කර ඇත්තේ ජනප‍්‍රිය පාසල් ප‍්‍රමාණය වැඩි කොට, ඒවාට පටවන සිසුන් ප‍්‍රමාණයත් වැඩි කොට කුඩා පාසල් වසා දැමීමටය.
ආණ්ඩුවේ මෙම තීන්දුව පාසල් අධ්‍යාපනය පිළිබඳව ඩලස් අලහප්පෙරුම අමාත්‍යවරයා පසුගිය කාලසීමාවේ ඉදිරිපත් කර ඇති සැලසුම්වලම දිගුවකි. ශ‍්‍රී ලංකාවේ ජාතික පාසල් 387 ක ප‍්‍රමාණය 1000 දක්වා ඉහළ දමන බව ඔහු කියා තිබේ. (එයින් සිදු වෙන්නේ දැනට පළාත් සභා යටතේ ඇති හොඳ තත්වයේ පාසල් සියල්ල මධ්‍යම ආණ්ඩුවට පවරාගනිමින් පළාත් සභා සතු බලය බලහත්කාරයෙන් පවරාගැනීමකි.*
පන්ති කාමරයක සිසුන් ප‍්‍රමාණය වැඩි කිරීමට සමගාමීව ගුරු සහායකයන් පාසල්වලට බඳවාගැනීමේ වැඩපිළිවෙළක් ගැනත් අධ්‍යාපන ඇමතිවරයා කියා තිබේ. ඇත්තෙන්ම දැනට පාසල් ක්ෂේත‍්‍රයේ ඇති ගුරු සහායකයන් කරන්නේ ගුරුවරුන් ලෙස කාලසටහන් රැුගෙන පන්තිවල ඉගැන්වීමයි. එහෙත් ගුරුවරුන්ට හිමි පහසුකම් හෝ වැටුපක් ලබා නොදී ඔවුන්ගේ ශ‍්‍රමය සූරාකනු ලබයි. දැන් ඇමතිවරයා යෝජනා කර ඇති, ප‍්‍රාථමික පන්තිවල ගුරුවරයාට උගන්වන අවස්ථාවේදී ගුරු සහායකයාගේ සහයෝගයද ලබාගැනීමේ යෝජනාව ප‍්‍රායෝගිකව ක‍්‍රියාත්මක වේදැයි සැක සහිතය.
අධිකරණය
පන්ති කාමරයේ සිසුන් ප‍්‍රමාණය වැඩිකිරීමට අදාල අනෙක් ගැටලූව වන්නේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ලබාදී ඇති තීන්දුවකි. එෆ්ආර් 235/2011 නම් මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සමට අදාලව එම තීන්දුව ලබාදී තිබුණි. ඒ අනුව පංති කාමරයක සිසුන් සංඛ්‍යාව 35ක් විය යුතු බවට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ නියෝගයක් ලබා දී තිබුණි. එම තීන්දුව අනුව 2014 දෙසැම්බර් මාසයේදී කැබිනට් මණ්ඩලය තීන්දුවක්ද ගෙන තිබුණි.
එම තීන්දුව පදනම් කරගෙන 23/2015 අංකය සහිත චක‍්‍රලේඛයක් 2015දී නිකුත් කර තිබුණේ සිසුන් සංඛ්‍යාව 35කට සීමා කරන ලෙස දැනුම් දෙමින්ය. එහෙත් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ නියෝගයට පටහැනිව යන තීන්දුවක් යහපාලන ආණ්ඩුවේ අධ්‍යාපන අමාත්‍ය අකිල විරාජ් කාරියවසම් ගෙන තිබුණි.
අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ හිටපු ලේකම් ඩබ්ලිව්.එම්. බන්දුසේනගේ අත්සනින් 2015.12.29 දිනැතිව 34/2015 අංකයෙන් චක‍්‍රලේඛයක් නිකුත් කරමින් 1 වැනි ශ්‍රේණියේ එක් සමාන්තර පන්තියක ශිෂ්‍ය සංඛ්‍යාව පිළිබඳ තීන්දුවක් ගෙන තිබුණි. ඒ අනුව සිසුන් සංඛ්‍යාව එකවර 35ක් බවට පත් නොකර, 2021 වෙද්දී එම තත්වයට ළඟාවීමේ සැලසුමක් නියම කර ඇත. එයට අනුව 2016දී උපරිම සිසුන් සංඛ්‍යාව 40කි. 2017දී 39 කි. ඒ ආදි ලෙස වසරින් වසර උපරිම ශිෂ්‍ය සංඛ්‍යාවේ සීමාව පහළ දැමීමට එම චක‍්‍රලේඛයෙන් නියෝග කර තිබුණි. ඒ අනුව 2021දී සිසුන් සංඛ්‍යාව 35ක් විය යුතුය. මේ වෙද්දී අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය ක‍්‍රියාත්මක කරමින් සිටියේ එම චක‍්‍රලේඛයයි. එය පෙර කී ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුව උල්ලංඝනය කිරීමක් වුව, අඩු තරමේ එම තීන්දුවෙන් නියම කළ තත්වයට ඉලක්කයක් ලෙස සලකමින් ඒ දක්වා ගමන් කරන තත්වයක් පෙනුණි. ඒ අනුව 2020 වසර වෙනුවෙන් පැවැත්වූ සම්මුඛ සාකච්ඡුාවලදී සිසුන් 36 දෙනෙකු පළමු වසරට ඇතුළත් කිරීමට සැලසුම් කර ඇත.
ජනාධිපතිවරණය සමයේ ජාතික පාසල්වලට අවිධිමත් ලෙස ළමුන් ඇතුළත් කිරීමෙන් ඇති වූ ව්‍යාකුලත්වය මත කොළඹ රාජකීය විදුහලේ, රාජකීය විද්‍යාලයීය සංගමයේ ලේකම් අභියාචනාධිකරණයට 387/2019 අංකයෙන් පෙත්සමක් ඉදිරිපත් කර ඇත. එම පෙත්සමට අදාළ අතුරු නියෝගයක් 2019.10.14 දින ලබා දී තිබුණි. එම නියෝගයේ ද පැහැදිලිව දක්වා ඇත්තේ පෙර කී ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ නියෝගය අනුව කටයුතු කරන ලෙසය.
වත්මන් ආණ්ඩුව කර ඇත්තේ එම ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ තීන්දුවත්, පෙර ආණ්ඩුව ක‍්‍රමයෙන් ලබා තිබූ ප‍්‍රගතියත් මුරණ්ඩු ලෙස කඩා දැමීමකි. ගුරු හා විදුහල්පති වෘත්තීය සමිති ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට යන්නේ එයට එරෙහිවය.
පන්තියේ ඉඩ
මෙයට දශක ගණනකට පෙර පොදුවේ සියලූ පාසල්වල සිසුන්ට ප‍්‍රමාණවත් ඉඩකඩ හිමිව තිබිණි.
අඩි 20 පළලින් යුතු දිගින් අඩි 40, 60, 80, 100, 120 ආදි වශයෙන් වූ ගොඩනැගිලිවල පන්ති කාමරය සඳහා නියමිත ඉඩ ප‍්‍රමාණය වූයේ අඩි 20ං20කි. වර්ග අඩි 400ක් වූ මෙම ඉඩකඩෙහි සිසුවකුට ව.අ. 10 බැගින් 35 දෙනකුට ව.අ. 350ක් හිමිව තිබුණි. ගුරුවරයාට සිය අසුන, කළුලෑල්ල හා එහි භාවිතය මෙන්ම ක‍්‍රි‍්‍රියාශීලී ඉගෙනුම් කාර්යය සඳහා ව.අ. 50ක්ද වෙන්වී තිබුණි. නමුත් පසුකාලීනව ජනප‍්‍රිය පාසල් සංස්කෘතිය හේතුවෙන් පන්ති කාමර තදබද වී සිසුන්ට වර්ග අඩි 1.5ක පමණ ඉඩ ප‍්‍රමාණයක සිරවීමට සිදුව ඇත.
පාසල්වලට සිසුන් ඇතුළත් කිරීමට දැවැන්ත පොරයක් ඇත. එය ව්‍යාපාරයක් බවටද පත්ව ඇත. ඇතුළත් කරගත හැකි සිසුන් ප‍්‍රමාණය වැඩි කිරීමෙන් එම ව්‍යාපාරයටද උදව් සැපයෙයි.
ජාතික පාසල්වලට දරුවන් ඇතුළත් කරන්නට පොරකන මාපියන් බොහෝදෙනෙකු ඉහත තීන්දුව යහපත් එකක් යැයි කල්පනා කරනවා නිසැකය. එහෙත් අප එක් පැත්තකින් කල්පනා කළ යුත්තේ සිසුන් ප‍්‍රමාණය 40ක් කළත්, සියල්ලන්ටම තරගයෙන් ජයගන්නට නොහැකි බවය. තරගයෙන් පරාජය වන අයට හිමිවන්නේ දුර්වල කරන ලද පාසල්ය. ලොකු පාසලට සිසුන් 40ක් වෙද්දී දුර්වල පාසලට සිසුන් 15 දෙනෙකු පමණක් සිටිය හැකිය.
අනෙක් අතට තරගයෙන් ජයගෙන ජාතික පාසලකට රිංගන සිසුන් අතරින් බහුතරයක් පරාජය වනු ඇත. පන්තියේ සිටින සිසුන් ගොන්නක් මැද්දේ ඔහුට යොමුවෙන අවධානය අඩුය. ඒ තරගය අසීරුවෙන් ජයගෙන, ගුරුවරුන්ගේ අවධානයත් දිනාගෙන, විභාගයේදී පන්තියේ ඉහළ ලකුණුත් ලබාගෙන, තමා කැමති ක‍්‍රීඩාවක් වෙනුවෙන් පාසල නියෝජනය කොට, සංගම් ආදි විෂය බාහිර ක‍්‍රියාකාරකම්වල නායකත්වය ගැනීමට සිසුන් සුළුතරයකට හැකිවනු ඇත. ඒ හැම හිස්තැනකටම මහා පොරයක් ජාතික පාසල්වල ඇත. ආණ්ඩුව දැන් කරන්නේ ඒ පොරයට ඔල්වරසන් නැගීමකි.
ප‍්‍රායෝගිකව ඕනෑ නැහැ
ලංකා ගුරු සංගමයේ ප‍්‍රධාන ලේකම් ජෝසෆ් ස්ටාලින්
මේ තීන්දුවෙන් කුඩා පාසල් වැසී යෑමේ අවදානම වැඩි වෙනවා. ඒත් අපට පෙනෙන විදියට ආණ්ඩුව හිතන්නේ පුංචි පාසල් වැසී යෑම හොඳ තත්වයක් බව. ඇතැම් මාධ්‍ය ආයතන පවා අපට බැණ වදිමින්, පුංචි පාසල් වැසී යෑම අනුමත කරනවා. ලංකාවේ විතරක් නෙවෙයි ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රමිතිය අනුව අධ්‍යාපනය සපයන කිසිම රටකට මෙගා පාසල් ඕනෑ නැහැ. දහස් ගණන් සිසුන් ඕනෑ නැහැ. එවැනි පාසල්වලට පැය ගණන් තිස්සේ මහන්සි වෙලා සිසුන් යන්න ඕනෑත් නැහැ. ඇත්තටම අවශ්‍ය වෙන්නේ සිසුන් හා ගුරුවරුන් අතර හොඳ සම්බන්ධයක් තිබෙන පාසල් පද්ධතියක්.
මේ වෙද්දී ප‍්‍රායෝගිකව බොහෝ පාසල්වල සිසුන් 40ට වඩා ඉන්නවා. සමහර පාසල්වල භෞතිකව තියෙන සමාන්තර පන්ති ප‍්‍රමාණයයි, නාමලේඛන ලකුණු කරන පන්ති ප‍්‍රමාණයයි එකිනෙකට වෙනස්. උදාහරණයක් විදියට සමහර ඉස්කෝලවල ඇත්තටම පන්ති 7ක් පමණක් තියෙද්දී නාමලේඛන 8ක් තියෙනවා. ලේඛනවල තියෙන එක් පන්තියක සිසුන්ව අනෙක් පන්තිවලට බෙදලා. ලංකාවේ ගුරු සිසු අනුපාතය 1ට 20ක්. සමහර පළාත්වල ඒ අනුපාතය 1ට 18ක්. ඒ නිසා ලංකාවට ප‍්‍රායෝගිකව විශාල පන්ති කාමර ඕනෑ නැහැ.
ළමයි 35ත් වැඩියි, තවත් අඩු කරන්න
ශ‍්‍රීි ලංකා ජාතික විදුහල්පතිවරුන්ගේ සංගමයේ මොහාන් වීරසිංහ කොටහේන මධ්‍ය මහා විද්‍යාලයේ විදුහල්පති
පන්ති කාමරයක ළමයි සංඛ්‍යාව පිළිබඳ සීමාව වැඩි වෙන කොට ජනප‍්‍රිය පාසල්වලට ළමයි තව තවත් වැඩි වෙනවා. මේ වසරේ ළමයි ඇතුළත් කරන්න එකම අයදුම්පතක්වත් යොමු නොකළ පාසල් දෙසීයකට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් තියෙනවා.
අපි රජයෙන් ඉල්ලීම් කරන්නේ පංතියක සිටිය යුතු අවම සිසුන් ගණන 35 පවා වැඩි බවයි. එය තවත් අඩු කරන්න පියවර ගන්න කියලා අපි ඉල්ලනවා. කොළඹ දිස්ත‍්‍රික්කයේ මැද කොළඹ ප‍්‍රදේශය උදාහරණයට ගතහොත් කිලෝමීටර් භාගයක් ඇතුළත පාසල් 3ක් විතර තියෙනවා. නමුත් මේ වෙන විට ඒ ප‍්‍රදේශවල ජනප‍්‍රිය පාසල්වලට විතරක් ඉල්ලූම තියෙනවා. අනෙක් පාසල්වලට ළමයි නැහැ.
විදුහල්පතිවරුන්ගේ සංගමය විදියට අපි විශ්වාස කරන්නේ පාසලක සිටිය යුතු ළමයි ප‍්‍රමාණය 1500ක් විතරක් බව. මේ වන විට ජනප‍්‍රිය පාසල්වල ළමයි 7000ක් විතර සිටිනවා. පාසලේ විදුහල්පතිවරයා දන්නේ නැහැ ළමයා කවුද කියලා. ගුරුවරු ළමයි හඳුනන්නේ නැහැ. දෙමාපියන්ව හඳුනන්නේත් නැහැ. ජනප‍්‍රිය පාසල්වල එක් ශ්‍රේණියකට පංති කාමර 10ක් විතර තියෙනවා. නමුත් අනෙක් පාසල්වල පංතියක සිටින්නෙත් ළමය 10ක් විතරයි.
මේ ඡන්දවලින් ඇවිත් ගමට අසාධාරණයක් කරලා
ලංකා ගුරු සංගමයේ භාණ්ඩාගාරික, විදුහල්පති ආනන්ද වීරසිංහ
වසරින් වසර ජනප‍්‍රිය පාසල්වලට බඳවාගත් සිසුන් ප‍්‍රමාණය අඩු කරගෙන ගිය නිසා ගමේ පාසල්වලට වැඩිපුර සිසුන්ව බඳවාගන්නට අවස්ථාව විවර වුණා. රජය මේ අරගන්න යන තීරණය නිසා එය වෙනස් වෙනවා. ගමේ පාසල්වල තනිවෙන දරුවන්ට අසාධාරණයක් වෙනවා.
ඒ පාසල්වල ගුරුවරු අධෛර්යමත් වෙනවා. පාසලක ළමයි අඩු වුණාම ගුරුවරු අකාර්යක්ෂමයි. ඒ පාසල් අගාධයට යනවා. ළමයි පාසල් යාමත් නවත්වනවා. ගමේ තියෙන පාසල් වැසිලා ගියොතින් ඒ ගමේ ජීවත් වන දරුවන්ගේ පාසල් ජීවිතයක් එතනින් එහාට නැතිවෙලා යනවා. මේ ක‍්‍රියාවෙන් ලොකු ව්‍යසනයක් ළමයින්ට වෙන්නේ. යම් මුදල් ප‍්‍රමාණයක් වැය කරලා ගමේ පාසල් හදනවා වෙනුවට රජය කරන්න යන්නේ ඒ පාසල් වසා දැමීම. ජාතික පාසල් පිහිටුවන්නේ ගමේ නෙවෙයි නගරයේ. ඒ නිසා නගරයට එන්න බැරි ළමයි ගමේ හිර වෙනවා. දැනට පවතින පංති කාමරයකට පවා උපරිම දාන්න පුළුවන් 25ක් විතර. බොහෝම අමාරුවෙන් අපි ළමයි 35ක් පංතියක් ඇතුළට දාන්නෙත්. මේ ආණ්ඩුව බලයට ආවේ ගමේ මිනිස්සුන්ගේ ඡුන්දවලින්. දැන් අසාධාරණය කරන්නේත් ගමේ ළමයින්ට.
