ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ මහලේකම් දයාසිරි ජයසේකර මහතා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට බරපතළ චෝදනාවක් එල්ල කර තිබුණි.
‘දුමින්ද සිල්වා නඩු තීන්දුව සම්බන්ධව පැහැදිලිව සාක්ෂි සහිතව ඔප්පු කරන්න පුළුවන් ඒ නඩු තීන්දුවට බලපෑම් කළා කියලා. හඬ පටවලින් තේරෙනවා නඩු තීන්දුව දෙන්නට පෙරාතුව විනිශ්චයකාරවරුන් බලපෑමට අහුවුණාය කියලා. මේ දුමින්ද සිල්වා මහත්තයාව එල්ලූවේ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ ඇමතිවරුන්ගේ මන්ත‍්‍රීවරුන්ගේ කිහිපදෙනෙකුගේ ඉල්ලීම අනුව බව පැහැදිලියි. ඒ වින්දිතයන්ට සාධාරණය ඉෂ්ට කරන්න ඕනෑ.‘
ඉහත උපුටා දැක්වුවේ ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂ මහලේකම් දයාසිරි ජයසේකර කළ අදහස් දැක්වීමක සංක්ෂිප්තයකි. ඔහු මේ කතා කීවේ ජනවාරි 8 වැනිදා ශ‍්‍රීලනිප කාර්යාලයේදී පවත්වා තිබුණු මාධ්‍ය සාකච්ඡුාවකදීය.
ඔහුගේ චෝදනාව දුමින්ද සිල්වාට දඬුවම් ලබාදුන් මහාධිකරණ විනිසුරුවරුන් තිදෙනෙකුට සහ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරුවරුන් පස් දෙනෙකුට එල්ල වී ඇත. එම තීන්දුව එක් විනිසුරුවරියක හෝ විනිසුරුවරයෙකු තනිව දුන් එකක් නොවේ.
මේ ප‍්‍රකාශය කළ දයාසිරි ජයසේකර මහතා ශ‍්‍රීලනිප මහලේකම්වරයා මෙන්ම, රාජ්‍ය ඇමතිවරයෙකි. මීට කලින් අධිකරණය හෑල්ලූ කරන ප‍්‍රකාශයක් නියෝජ්‍ය ඇමතිවරයෙකු කර තිබුණි. ඒ හිටපු නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය රන්ජන් රාමනායකය. එහි ප‍්‍රතිඵලය වුණේ අධිකරණයට අපහාස කිරීමේ චෝදනාව යටතේ ඔහුට එරෙහිව නඩුවක් විභාග වීමය. එදා රන්ජන් රාමනායක කියා තිබුණු කතාව එක් නඩුවක තීන්දුව ලබාදුන් විනිසුරුවරයෙකු හෝ විනිසුරුවරුන් පිරිසක් නිශ්චිතව ඉලක්ක කළ එකක් නොවේ. එහෙත් මෙදා දයාසිරි ජයසේකර මහතා කර ඇත්තේ එක් නඩුවක තීන්දු ලබාදුන් විනිසුරුවරුන් නිශ්චිතව ඉලක්ක කිරීමකි.
දයාසිරි ජයසේකර මහතා උක්ත ප‍්‍රකාශයෙන් උත්සාහ කර ඇත්තේ වත්මන් රජයේ න්‍යායපත‍්‍රයෙහි ඇතැයි පෙනෙන අංක එකේ අරමුණ ඉටු කරගැනීමටය. ඒ අරමුණ වන්නේ අධිකරණයට, නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවට හා විමර්ශන අංශවලට හැකි තරම් පහර ගසා ඒ පිළිබඳ මහජන විශ්වාසය දුර්වල කිරීමය. එසේ කිරීමෙන් වත්මන් ආණ්ඩුවේ ඇතැම් අයට එල්ලවී ඇති චෝදනා පැල්ලම් මකා ගැනීමය. මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා ජනාධිපතිවරයාව සිටි සමයේදී සිදුවූ අපරාධවලට වගකිව යුතු බවට ආණ්ඩුවේ සාමාජිකයන්ට චෝදනා ඇත. දයාසිරි ජයසේකර මහතාගේ ප‍්‍රකාශයට අඩු වැඩි වශයෙන් සමාන ප‍්‍රකාශ ගණනාවක් දකින්නට ලැබුණි.
තමන්ට මකාගන්නට තරම් කිසිදු බරපතළ චෝදනාවක් නැතත්, දයාසිරි ජයසේකර මහතා ආණ්ඩුවේ අරමුණ වෙනුවෙන් බෙල්ලම දී ඇති බව පෙනේ.
එම මාතෘකාවට අදාළව මේ වෙද්දී ජනාධිපති පරීක්ෂණ කොමිෂන් සභාවක්ද පත්කර ඇත. අනුව 2015 ජනවාරි මස 9 වැනි දා සිට 2019 නොවැම්බර් මස 16 වැනි දා දක්වා වූ කාලය තුළ දේශපාලනමය වශයෙන් පළිගැනීමට ලක් වූ රජයේ නිලධාරීන් සම්බන්ධයෙන් සොයා බැලීම සඳහා විශ‍්‍රාමික ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරු උපාලි අබේරත්නගේ සභාපතිත්වයෙන් යුත් ත‍්‍රිපුද්ගල ජනාධිපති කොමිසමක් පත් කර ඇති බව වාර්තා වුණේ ඒ අනුවය.
ජනාධිපතිවරයාගේ නියමය පරිදි 2020 ජනවාරි මස 9 දින පීඑස්/ සීඑස්ඒ/00/1/14/9 අංකය යටතේ ජනාධිපති ලේකම් ආචාර්ය පී. බී. ජයසුන්දර එම කොමිසම පත්කර තිබේ. එහි අනෙකුත් සාමාජිකන් ලෙස විශ‍්‍රාමික අභියාචනාධිකරණ විනිසුරු දයා චන්ද්‍රසිරි ජයතිලක සහ විශ‍්‍රාමික පොලිස්පති චන්ද්‍රා ප‍්‍රනාන්දු නම් කර ඇත. නිලතල දැරූ රජයේ නිලධාරීන්, රාජ්‍ය සංස්ථාවල සේවකයන්, සන්නද්ධ හමුදාවන්හි මෙන්ම පොලිස් සේවයේ සාමාජිකයන්ට සිදුව තිබෙන දේශපාලනමය වශයෙන් පළිගැනීම් සම්බන්ධයෙන් කොමිසම සොයාබලන බව සඳහන්ය.
එහෙත්, මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා ජනාධිපතිව සිටි සමයේදී සිදුවූ සිදුවීම් ගැන එල්ලවී ඇත්තේ බොරු චෝදනා නම් ඇත්තෙන්ම වත්මන් ආණ්ඩුව කළ යුතුව තිබුණේ මෙය නොවේ. හිටපු ආණ්ඩුව සමයේදී කළ පරීක්ෂණවල දෝෂ තිබේ නම්, එම දෝෂ සහගත බව ඔප්පු කිරීමට ඇති හොඳම ක‍්‍රමය වන්නේ එම අපරාධ ගැන පරීක්ෂණ සිදුවූ ආකාරය ගැන හාර හාරා ඇවිස්සීම නොවේ.
ඇත්තෙන්ම කළ යුත්තේ එම අපරාධ ගැන සෙවීමය.
වසීම් තාජුඞීන් ඝාතනය ගැන සිදුකළ පරීක්ෂණ දෝෂ සහිත බව චෝදනා කළ හැකිය. එහෙත් එවැනි අපරාධයක් සිදුව ඇති බව අපි හොඳින් දන්නෙමු.
ප‍්‍රගීත් එක්නැළිගොඩ අතුරුදන්වීම ගැන පරීක්ෂණ දෝෂ සහිත බව චෝදනා කළ හැකිය. එහෙත් ප‍්‍රගීත් අතුරුදන්ව ඇති බව පැහැදිලිය.
ලසන්ත වික‍්‍රමතුංග ඝාතනද එසේමය. ලසන්ත ඝාතනය කළ බව රටම දැක ඇත. රතුපස්වල සාමාන්‍ය ජනතාවට වෙඩි තැබූ බව රටම දනී. කප්පම් සඳහා 11 දෙනෙකු පැහැරගත් බව රටම දනී. කීත් නොයාර් පැහැරගත් බව රටම දනී. උපාලි තෙන්නකෝන්ට පහරදුන් බවද යථාර්ථයකි.
¥ෂණ චෝදනාද එලෙසමය. ඇවන්ගාඞ් නැවක තිබී සීරියල් අංක මැකූ ගිනිඅවි හමුවූ බව පැහැදිලි කාරණාවකි. මුදල් ලැබුණේ කෙසේදැයි දන්නේ නැති සීඑස්එන් නම් නාලිකාවක් ලංකාවේ තිබුණි. සිරිලිය සවිය ගිණුමේ අපභ‍්‍රංශ හැඳුනුම්පත් අංක තිබුණු බවත් පැහැදිලි කාරණාවකි. මල්වානේ අයිතිකාරයෙකු නැති මන්දිරයක් භෞතිකවම ඇත.
ඔවුන් උත්සාහ කරන්නේ එවැනි අපරාධ හා වංචා ¥ෂණ සිදු නොවූ බව කියන්නටද? ප‍්‍රගීත් අතුරුදන් නොවූ බව කියන්නටද? ලසන්ත වික‍්‍රමතුංග, පැහැරගනු ලැබූ 11 දෙනා, වසීම් තාජුඞීන් තවමත් ජීවත්වෙන බව කියන්නටද? එසේ කියන්නට උත්සාහ කරනවා විය නොහැකිය. ඔවුන් පෙන්වන්නට උත්සාහ කරන්නේ ඒවාට වගකිව යුත්තේ තමන් නොවන බව විය යුතුය. ඒ බව ඔප්පු කරන්නට ඇති හොඳම ක‍්‍රමය එම අපරාධ සියල්ලට සැබෑ වගකිවයුත්තන් සොයායන පරීක්ෂණ ඇරඹීමයි. ඕනෑ නම් එයට ජනාධිපති විශේෂ විමර්ශන කොමිසමක් ඇරඹීමයි. නැතිනම්, පොලිස් විමර්ශන අංශවලට ස්වාධීනව එම සිදුවීම් ගැන පරීක්ෂණ කරන්නට ඉඩ දීමයි.
අඩුම තරමේ සිල් රෙදි නඩුවට ලලිත් වීරතුංග හා අනූෂ පැල්පිට මහත්වරුන් සිතාමතා කොටු කළ බව චෝදනා කළ හැකි වුණත්, ජනාධිපතිවරණයක් අස්සේ සිල් රෙදි නොබෙ¥ බව දැන් කිව නොහැකිය. සිල් රෙදි බෙදා ඇත. එය වරදකි. එසේ නම් එයට වරදකරුවෙකු සිටිය යුතුය.
ඇත්තෙන්ම හිටපු ආණ්ඩුව නිසියාකාරව පරීක්ෂණ නොකළ සිදුවීම්ද ඇත. මාධ්‍යවේදී පෝද්දල ජයන්තට පහරදීම එවැන්නකි. ලලිත් – කූගන් අතුරුදන්වීම එවැන්නකි. ජනක – සිසිත ඝාතනය එවැන්නකි.
ඔය කියන චෝදනාවලට අදාලව පරීක්ෂණ ක‍්‍රියාත්මක වී විසඳුමක් ලැබෙන තුරු තර්ක බුද්ධියක් තිබෙන පුරවැසියන් වත්මන් ආණ්ඩුවේ ඇතැම් අය සැක කිරීම නවතින්නේ නැත.
සියල්ලට මුල ඒ චෝදනාය. ඉතින්, ඒ චෝදනා සියල්ල ලැයිස්තුගත කොට, විනිවිදභාවයෙන් යුතුව ඒවාට අදාළ පරීක්ෂණ සිදු කළොත් තමන් නිර්දෝෂී නම් එය ඔප්පු කරගත හැකිය. එසේ නොකර පරීක්ෂණවල මඩ තැවරූ පමණින්, ඒ ආණ්ඩුවේ නායකයන්ට එරෙහි චෝදනා කිසිවක් මැකී යන්නේ නැත.
අන්තිමේදී පැත්තක සිටින දයාසිරි ජයසේකර වැනි අවශේෂ දේශපාලනඥයෙකුට කට වැරදී ජම්පර් අඳින්නට සිදුවුණොත්, තවත් අපරාදේය.
අනුරංග ජයසිංහ
