රාජ්‍ය පරිපාලන අමාත්‍යංශයට අනුව 72 වන නිදහස් දින සැමරුම පෙබරවාරි 4වන දින නිදහස් චතුරස‍්‍රයේදී උත්සවාකාරයෙන් පවත්වන බවත් එදින ජාතික ගීය සිංහලෙන් පමණක් ගයනු ලබන බවත් පසුගියදා පුවත් පත් වාර්තා කර තිබුණි. නිදහස් දින සැමරුම් උත්සවවලදී ජාතික ගීය සිංහලෙන් සහ දෙමළෙන් ගැයීමට පසුගිය රජය ලබාදුන් පූර්වාදර්ශය මේ අනුව මෙවර අනුගමනය නොකරනු ඇත.
තම ජනතාව සිංහල නොදන්නා නිසා ජාතික ගීය ගැයීමෙන් වැලකී සිටින බව සුමන්තිරන් මන්ත‍්‍රීවරයා ප‍්‍රකාශ කර තිබූ අතර රජයේ දේශපාලනඥයන් සිංහල ජාතිකත්වය ඉස්මතු කරවමින් නොයෙක් ප‍්‍රකාශ කර තිබුණි. මේ ලිපියේ අරමුණ මේ පිළිබඳව ගැඹුරින් විමසා බැලීමයි.
නීතිමය දෘෂ්ටි කෝණය
මේ සම්බන්ධයෙන් වන නීතිමය තත්ත්වය ඉතාමත් පැහැදිලිය.
මෙරට පළමු ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව වන සෝල්බරි ව්‍යවස්ථාවේ ජාතික ගීය පිළිබඳව සඳහනක් නොමැත. 1949 පෙබරවාරි 4 වන දින නිදහස් සැමරුම් උත්සවයේදී වර්තමාන ජාතික ගීය සිංහලෙන් සහ දෙමළෙන් ගායනා කරන ලදි. එවකට ජාතික ගීයේ සමහර වචන මෙයට වඩා වෙනස් විය. ආණ්ඩුව විසින් ජාතික ගීය 1951 දී නිල වශයෙන් පිළිගන්නා ලද අතර 1952 නිදහස් සමරු උත්සවයේදී එය ගායනා කරන ලදි. දෙමළ පරිවර්තනය දෙමළ කථා කරන ප‍්‍රදේශවල භාවිත විය.
වර්ෂ 1972 දී සම්මත වූ දෙවන ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේද ජාතික ගීය පිළිබඳ සඳහනක් නොමැති අතර මුල් වරට ජාතික ගීය පිළිබඳව ව්‍යවස්ථාවේ සඳහන් කරනු ලැබුවේ 1978 දීය.
වර්තමාන ව්‍යවස්ථාවේ 7 වන ව්‍යවස්ථාව පහත සඳහන් පරිදි වේ.
‘ශ‍්‍රී ලංකා ජනරජයේ ජාතික ගීය ‘ශ‍්‍රී ලංකා මාතා’ ගීය වන්නේ ය.‘ ජාතික ගීයෙහි පදමාලාව සහ සංගීතය තුන්වැනි උපලේඛනයෙහි දැක්වෙන්නේ ය.’
ව්‍යවස්ථාවේ දෙමළ පිටපතෙහි 7 වන ව්‍යවස්ථාවේ සිංහල පරිවර්තනය පහත දැක්වේ.
‘ශ‍්‍රීී ලංකා ජනරජයේ ජාතික ගීය ‘ශ‍්‍රී ලංකා තායේ’ ගීය වන්නේ ය. ජාතික ගීයෙහි පදමාලාව සහ සංගීතය තුන්වැනි උපලේඛනයෙහි දැක්වෙන්නේ ය.’
ශ‍්‍රී ලංකා ව්‍යවස්ථාවේ දෙමළ පිටපතෙහි දැක්වෙන ශ‍්‍රී ලංකා තායේ ගීය, ශ‍්‍රී ලංකා මාතා ගීයේ දෙමළ පරිවර්තනයයි. ව්‍යවස්ථාවේ දෙමළ පිටපතෙහි තුන්වන උපලේඛනයේද සඳහන් වන්නේ ශ‍්‍රී ලංකා තායේ ගීයයි. මෙය හිතාමතාම කරන ලද්දක් වන අතර නිදහසෙන් පසුව ජාතික ගීය සම්බන්ධයෙන් පැවති චින්තන විධිය එයින් මූර්තිමත් වේ.
පාර්ලිමේන්තු අණ පනත්වල සිංහල දෙමළ සහ ඉංග‍්‍රීසි පිටපත්වල යම් නොපෑහෙන ස්වභාවයක් ඇතිවුවහොත් සිංහල පිටපත පිළිගත යුතු බවට වන සඳහන ශ‍්‍රී ලංකා ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ නැත.
වර්ෂ 2016 දී ආණ්ඩුව විසින් නිදහස් දින සමරු උත්සවයේදී ජාතික ගීය දෙමළෙන් ගැයීමට එරෙහිව මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සමක් (ීක්‍ ත්‍ඍ 67/2016* ඉදිරිපත් වූ අතර ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් එය නිෂ්ප‍්‍රභ කරන ලදි.
දේශපාලනමය දෘෂ්ටි කෝණය
යුද්ධය පැවති සමයේ එල්ටීටීඊ සංවිධානය පාලනය කළ ප‍්‍රදේශවල ජාතික ගීය ගායනා නොකරන ලදි. එල්ටීටීඊ සංවිධානය එය ගැයීම තහනම් කොට තිබුණි. යුද්ධය අවසන් වීමෙන් පසුව දෙමළ ජනතාව ශ‍්‍රී ලංකා තායේ ගීය ගැයීමට පටන් ගත්හ. ජාතික ගීය සිංහලෙන් පමණක් ගැයිය යුතු බව මහින්ද රාජපක්ෂ පාලනය විසින් වර්ෂ 2010 දී තීරණය කරණ ලදි.
මෙරට 68 වන නිදහස් සමරු දින උත්සවය පැවැත්වූ 2016 පෙබරවාරි 4 වන දින උත්සවය අවසාන කළේ ජාතික ගීය දෙමළෙන් ගැයීමෙනි. එදින යාපනයේ නාග විහාරයට ගොස් ආගමික වතාවත්වලට සහභාගි වූ එවකට උතුරු පළාතේ මහ ඇමති සී.වී.විග්නේශ්වරන් තමා එසේ පැමිණියේ ජාතික ගීය දෙමළෙන් ගැයීම සම්බන්ධයෙන් ප‍්‍රතිගෞරවයක් දැක්වීම සඳහා බව කීය. ඒ අනුව දෙමළ ජාතිකයන් රජයේ සංකේතාත්මක ක‍්‍රියාව කෙතරම් ඉහළින් අගය කර ඇත්දැයි අනුමාන කළ හැක.
වර්ෂ 1950 දශකයේදී ආණ්ඩුව විසින් රථවාහනවල ලියාපදිංචි අංකයට ශ‍්‍රී අකුර හඳුන්වා දෙන ලදි. දෙමළ ජාතිකයන් විසින් එය ප‍්‍රතික්ෂේප කරන ලද අතර ඔවුන් විසින් ලියාපදිංචි අංකයේ ඉංග‍්‍රීසි අකුරු සහිත පැරණි වාහන දිගටම පාවිච්චි කරණ ලදි. පසුව ආණ්ඩුව විසින් රථවාහනවල ලියාපදිංචි අංකයෙන් ශ‍්‍රී අකුර ඉවත් කරන ලදි. වර්ෂ 1956දී ආණ්ඩුව විසින් සිංහල රාජ්‍ය භාෂාව කරන ලදි. පසුව වර්ෂ 1958 දී දෙමළ භාෂා විධිවිධාන පනත හඳුන්වා දුන්නේය. වර්ෂ 1972 දී සම්මත කරගත් ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවේද දෙමළ භාෂාව රාජ්‍ය භාෂාවක් ලෙස පිළිගෙන නොමැත. ආණ්ඩුවට එරෙහි දෙමළ සන්නද්ධ අරගලය ඇතිවීමට එක් හේතුවක් වූයේ මෙයයි. නමුත් වර්ෂ 1978 දී සම්මත කරගත් ව්‍යවස්ථාවේ දෙමළ භාෂාව රාජ්‍ය භාෂාවක් ලෙස පිළිගෙන ඇත.
මේ අනුව මෙරට ආණ්ඩු සහ ඒවායේ අනුගාමිකයන් කටයුතු කර ඇති මනෝඥ නොවන ක‍්‍රියා කලාපය පැහැදිලි වේ. මූලික අවස්ථාවේදී ඉතා සරලව කළ හැකිව තිබූ දේ විශාල හානියක් කර ගනිමින් පසුව සිදු කර ඇත. රටක් වශයෙන් මූලික සහ සරල දේ සඳහා අප විසින් විශාල මිලක් ගෙවනු ලැබ ඇත.
ඉන්දියාවේ ජාතික ගීය ගැයෙන්නේ බංගලි භාෂාවෙනි. වැඩි දෙනෙක් කථා කරන හින්දි භාෂාවෙන් නොවේ. සිංගප්පූරුවේ බහුතරය චීන ජාතිකයෝ වෙති. එරට ජාතික ගීය මැලේ භාෂාවෙන් ගයනු ලැබේ. කැනඩාවේ ජාතික ගීය ඉංග‍්‍රීසි සහ ප‍්‍රංස භාෂාවලින් ගයනු ලැබේ. නවසීලන්තයේ ජාතික ගීය ගයන්නේ ඉංග‍්‍රීසි සහ මයෝරි භාෂාවලිනි. මහජන උත්සවවලදී පළමු ගී ඛණ්ඩය පළමුව දේශීය භාෂාවක් වන මයෝරි භාෂාවෙන්ද දෙවනුව ඉංග‍්‍රීසි භාෂාවෙන්ද ගයනු ලැබේ. දකුණු අප‍්‍රිකානු ජාතික ගීය භාෂා පහකින් ගයනු ලැබේ. ජාතික ගීය භාෂා දෙකකින් හෝ තුනකින් හෝ ගයනු ලබන තවත් රටවල් බොහෝ තිබේ.
ඓතිහාසික දෘෂ්ටි කෝණය
ශ‍්‍රී ලංකාව දැන් ජනවර්ග සහ ආගම් වශයෙන් බෙදී ගිය රටකි. රටේ ඉතිහාසය එසේ නොවේ.
හජිමෙ නකමුර, ‘පෙරදිග මිනිසුන්ගේ චින්තන විධි’ නැමැති 1964දී එළි දැක්වූ සිය සම්භාව්‍ය ග‍්‍රන්ථයේ හැඳින්වීමෙහි නැගෙනහිර චින්තන විධිය බටහිර චින්තන විධියට වෙනස් වන ආකාරය මෙසේ පැහැදිලි කරයි.
”එහෙයින් විවිධ ප‍්‍රතිවිරුද්ධ චින්තන ධාරාවන් එකිනෙක හා ගැටෙන විට ඒවායේ ඇති තාර්කික බලය අවබෝධ කර ගෙන ඒවා එකිනෙක හා සංකලනය කර අතරමැදි තත්ත්වයකට පැමිණීම මිස ඒවායින් එකක් පිළිගෙන අනෙක්වා ඉවතලීමට ඔවුහු නොපෙළඹෙති. එබැවින් බටහිර චින්තනයෙහි මෙන් නොව පෙරදිග චින්තනයෙහි ඉවසීම හා එකිනෙකට ඉඩ ප‍්‍රස්ථා සැලසීම ප‍්‍රමුඛ ලක්ෂණයක් වෙයි. සමහර විට බටහිර ආගම දළදඬු වන අතර එය ආරක්ෂා කර ගැනීම සඳහා අරගල කිරීමත් නොඅදහන්නන් හෙළා දැකීමත් අවධාරණය කරයි.” (පී.බී. මීගස්කුඹුරගේ පරිවර්තනය තරමක් සංශෝධනය කර ඇත.*
නැගෙනහිර ජාතිකයෝ මූලික වශයෙන් සාමූහිකවාදී වන අතර බටහිර ජාතිකයන් මෙන් පුද්ගලවාදී නොවෙති. මෙරට විවිධ ජනවර්ග සහ විවිධ ආගමිකයන් සියවස් ගණනාවක් මුළුල්ලේ සමාදානයෙන් ජිවත් වී ඇත. ඔවුන්ගේ සාමූහිකය රාජධානියේ ජීවත්වූ සියලූම ජනයාගෙන් සමන්විත වූ අතර ජන වර්ග සහ ආගම අනුව එය බෙදී නොතිබිණ.
සියවස් ගණනාවක් තුළ දුරාතීතයේ මෙරට ජීවත්වූ සිංහල සහ දෙමළ ජනයා ජන වර්ග වශයෙන් ගැටී නොමැත. ගැටුම් ඇතිවූයේ රජවරුන් සහ කුමාරවරුන් අතරයි. ඔවුන් සැලකිලිමත් වූයේ ඔවුන්ගේ බලය ගැන මිස ජන වර්ග පිළිබඳව නොවේ. එළාරගේ සේනාවේද බොහෝ සිංහල බෞද්ධයෝ සිටියහ. එළාර මහා වංශය විසින්ද සම්භාවනාවට පාත‍්‍ර කරන ලද රජෙකි. 13 වන සියවසේදී අපගේ ශිෂ්ටාචාරය විනාශ කළ මාඝ දෙමළ ජාතිකයෙක් නොවේ. ඔහු පැමිණියේ විජය පැමිණි ප‍්‍රදේශයෙනි. මෙරට ඉතිහාසය උගන්වන වැරදි ක‍්‍රමය නිසා බොහෝ අය සිතන්නේ මෙරටට වැඩිම හානිය කළේ එළාර මිස, මාඝ නොවන බවයි. සොලී ආක‍්‍රමණවලට එරෙහිව සිංහල රජවරුන් විසින් දකුණු ඉන්දියානු පඬි රජවරුන්ගේ ආධාර ලබාගෙන ඇත. එමෙන්ම යම් අවස්ථාවලදී පඬි රජවරුන් විසින් මෙරට ආක‍්‍රමණය කරනු ලැබ ඇත. එමෙන්ම යම් අවස්ථාවලදී සිංහල රජවරුන් විසින් දකුණු ඉන්දියාව ආක‍්‍රමණය කරනු ලැබ ඇත.
දොළොස්වන සියවසේ පළමුවන විජයබාහුගේ නියමය පරිදි ඔහුගේ සේනාධිනායකයා විසින් දෙමළ සම්භවයක් සහිත වේලෙක්කාර සේනාවට දන්ත ධාතුව රැුක ගැනීමට නියෝග කෙරෙමින් දෙමළ භාෂාවෙන් කරවන ලද ගල් පුවරුවක් තිබේ. එවකට සිටි පාලකයන් දන්ත ධාතුව වැනි රාජ්‍යත්වය සඳහා අත්‍යවශ්‍ය දෙයක් රැුක ගැනීමට දෙමළ සේනාවකට භාර කිරීමත් ඔවුන් සමඟ ඔවුන්ගේ භාෂාවෙන් කටයුතු කිරීමට ඉදිරිපත් වීමත් ඉතාමත් වැදගත්ය. මෙවැනි විවෘත ස්වභාවයක් නිදහසෙන් පසු රට පාලනය කළ ආණ්ඩු පෙන්වා නැත.
ලෝනා දේවරාජා, සිය ‘ශ‍්‍රී ලංකාවේ මුස්ලිම්වරු- වසර දහසක ජනවාර්ගික සමඟිය 900-1915’ යන ඉංග‍්‍රීසි කෘතියේ පෙරවදනේ මෙසේ සඳහන් කරයි. (පරිවර්තනය ලේඛකයාගේය.*
”අප සතුව තිබෙන සාක්ෂි අනුව අනුරාධපුර යුගයේ සිට නුවර යුගය දක්වා අඛණ්ඩවම මෙරට රාජ සභාවේ මුස්ලිම් නියෝජනයක් තිබිණ.”
සිය පොතේ ඇය මෙසේ සඳහන් කරයි.
”මුස්ලිම්වරු රාජ්‍යයේද බෞද්ධ සිද්ධස්ථානවලද පරිපාලන කටයුතුවල නිරත වූහ. මුස්ලිම්වරු දළදා මාලිගාවට අනුබද්ධ කටයුතුවල යෙදුණ බවද බෞද්ධ ලෝකයේ විශාලතම සංදර්ශනය වන ඇසළ මහා පෙරහැරට සහභාගි වූ බවද විශේෂ කාරණයකි. මුස්ලිම්වරුන්ගේ සංස්කෘතික අනන්‍යතාවන් එලෙසින්ම රැුක ගනිමින් සිදුවූ මෙම ව්‍යුහාත්මක උකහා ගැනීමේ ක‍්‍රියාවලිය, සුළු සහ මහා ජාතීන් අතර වන සම්බන්ධතාවන්ගේ අද්විතීය නිදර්ශනයක් විය හැක.”
මහනුවර රාජධානිය පිළිබඳව ඇය මෙසේ කියයි.
”…මෙය එවකට සිංහල සමාජයේ තිබුණ ජීවත්වීමේ සහ අනෙකාටද ජීවත්වීමට ඉඩදීමේ ප‍්‍රතිපත්තියේ සිත් ඇදගන්නා උදාහරණයකි. මුස්ලිම්වරු, හින්¥හු සහ බෞද්ධයෝ ඇම්බැක්ක දේවාලයේ උත්සවවලට ස්වේච්ඡුාවෙන් සහභාගි වූ අතර ඔවුන් කිසිවෙක් ඒ නිසා සිය සංස්කෘතික අනන්‍යතාව බිඳ නොගත්හ.”
මෙම තත්ත්වය බි‍්‍රතාන්‍යයන්ගේ ජනවර්ග සම්බන්ධ ප‍්‍රතිපත්තිය නිසාද 19 වන සියවසේ අග භාගයේ බි‍්‍රතාන්‍ය පාලනයට එරෙහිව ඇතිවූ බෞද්ධ පුනරුද ව්‍යාපාරය නිසාද වෙනස් විය. පසුව මෙම පුනරුද ව්‍යාපාරය බි‍්‍රතාන්‍ය පාලනය මතු නොව අනෙකුත් ජන වර්ගවලට එරෙහිවද ක‍්‍රියාත්මක විය. එබැවින් රටේ පැවති සමස්ත සාමූහිකය බිඳී ගොස් වෙනත් ජනවර්ග වෙනුවෙන් වෙනත් සාමූහික ඇතිවිය. දේශපාලන වාසි සඳහා එක් ජනවර්ගයක් අනෙක් ජනවර්ගයට එරෙහිව උසිගැන්වීමේ ක‍්‍රියාවලිය නිසා පසුව තත්ත්වය වඩාත් නරක් විය.
සමාප්තිය
ජාතික ගීය දෙමළෙන් ගැයීම ව්‍යවස්ථා විරෝධී නොවේ. එමෙන්ම එය වෙනත් රටවල් විසින් අනුගමනය කරන සාමාන්‍ය ක‍්‍රමවේදයට එරෙහිව නොයයි. එය අපගේ ඉතිහාසගත සම්ප‍්‍රදායට අනුකූල වන අතර රට නිදහස් වූ අවස්ථාවේදී රාජ්‍යය විසින් ගත් තීරණවලටද අනුකූල වෙයි. එය අනුකූල නොවන්නේ ශ‍්‍රී ලාංකික දේශපාලනඥයන්ගේ බෙදුම්වාදී ප‍්‍රවණතාවලටයි.
පසුගිය ආණ්ඩුව දෙමළ ජනතාවගේ ඡුන්දයෙන් බලයට පැමිණ පසුව නව ව්‍යවස්ථාවක් සම්පාදනය කිරීමේ කාර්යය ආරම්භ කළත් එයට දේශපාලන නායකත්වයක් දුන්නේ නැත. ඔවුන් දෙමළ ජනතාව වෙනුවෙන් කර ඇත්තේ අල්ප වැඩ කොටසකි. ජාතික ගීය ජාතික දින සැමරුමේදී දෙමළෙන් ගැයීම ඔවුන් කළ එක් සංකේතාත්මක ක‍්‍රියාවකි. මේ මගින් මෙරට වෙසෙන සියලූම ජන කොටස් එකමුතු කරනු ලබයි. ජනාධිපතිවරයා තමන් තමන්ට ඡුන්දය දුන් අයගේ පමණක් නොව සියලූම රටවැසියන්ගේ ජනාධිපති බව කියා සිටියේය. ඔහුට දැන් එම වචන ක‍්‍රියාත්මක කළ හැක. එබැවින් ආණ්ඩුව තමන්ගේ දේශපාලන අරමුණු රටේ අරමුණුවලට වඩා ඉහළින් නොතබන්නේ නම් එළඹෙන නිදහස් දින උත්සවයේදී ජාතික ගීය දෙමළෙන්ද ගායනා කිරීමට සැලැස්විය යුතුය.
හර්ෂ ගුණසේන
