වර්තමනා ආණ්ඩුව පුස් වෙඩිල්ලක්

පාඨලී චම්පික රණවක

වර්තමාන ආණ්ඩුවට මේ වෙනකොට සති හයක් පමණ වෙනවා. මේ කාලය තුළ ඔවුන්ගේ ආණ්ඩුකරණය පිළිබඳව ඔබට තිබෙන අදහස කුමක්ද?

සරලවම ගත්තොත් රජයේ දේශපාලන උපායමාර්ගය වෙලා තියෙන්නේ එළඹෙන මැතිවරණයේදී තුනෙන් දෙක ලබාගැනීම. මොකද ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී විදිහට ජනතා විරෝධතාවලට කන්දෙමින් රට පාලනය කිරීම කියන දේ රාජපක්ෂවරුන්ට හුරු නැහැ. ඔවුන්ට ඕනෑ තනි මතයට අධිකාරී විදිහට කටයුතු කරන්න. ඉතිං ස්වාධීන කොමිෂන් සභා වගේ දේවල් විශාල බාධාවක් වෙලා තිබෙනවා මේ ඔවුන්ගේ අධිකාරිවාදී පාලනය ජනතාව මත අභ්‍යාස කරන්න. ඒ නිසා ඔවුන් දැන් සැලසුම් කරන්නේ තුනෙන් දෙකක බලයක් අරගෙන මේ කොමිෂන් සභා ක‍්‍රමය ආපස්සට හරවන්න. හැබැයි දැන් ඔවුන්ගේ බල හවුල ඇතුළේ ප‍්‍රශ්නයක් නිර්මාණය වෙලා තිබෙනවා. 19 වැනි සංසෝධනයෙන් අගමැතිවරයාට ලබාදී තිබෙන බලය අඩුකිරීමට මහින්ද රාජපක්ෂ පාර්ශ්වය විරුද්ධ වීම ඇතුළේ දැන් ඔවුන් අතර බල අරගලයක් නිර්මාණය වෙලා තිබෙනවා.

තුනෙන් දෙක ලබාගන්න මේ අය බරපතළ ආර්ථික සහ දේශපාලන සූදුවක් කරමින් ඉන්නවා. ආර්ථික සූදුව තමයි බදු සහන ලබාදෙමින්, බැංකුවලින් ණය ගත්ත අයට ඒ සඳහා සහන ලබාදෙමින් මේ කරන සූදුව. ව්‍යතිරේකයක් විදිහට ඔවුන් හිතුවා වැට් බදු අඩුකළාම බඩු මිල අඩුවෙයි කියලා. නමුත් ඒක එහෙම වුණේ නෑ. ඒ නිසා මේ වෙනකොට බඩු මිල දාරාගන්න බැරි මට්ටමට ගිහිං තිබෙනවා. හමුදා බුද්ධි අංශ දැම්මයි කියලා බඩු මිල පාලනය කරන්න බෑ කියලා ඔවුන් තේරුම් ගන්න ඕනෑ. 2005 සහ 2015 අතර කාලේ රාජපක්ෂ රජය වාණිජ ණය ප‍්‍රමාණය 5% ඉඳලා 50% වෙනකම් නැග්ගුවා. ඒ වගේම අධික පොලියට ණය ගත්තා. අපිට ආපසු ණය ගෙවන්න තිබෙන හැකියාව නැති කළා. ගෙවන්න පුළුවන් විදිහට නෙවෙයි මෙයාලා ණය ගත්තේ. මේ ගැටලූව වහගන්න යහපාලනයට මොකද්ද කරන්න වුණේ? අපිට සිද්ධ වුණා යම් යම් බදු වැඩි කරලා ආර්ථිකය ස්ථාවර කරලා, මේ ණය වාරිකය ගෙවාදැමීමේ හැකියාව වර්ධනය කරලා, අනෙකුත් පුනරාවර්තන වියදම් වගේ දේවල් කවර් කරගන්න සැලසුම් කරන්න. ඒක අපි කළා. ප‍්‍රශ්නයක් නැතුව මේ අධික ණය ගෙවමින් අපි ඉස්සරහට ආවා. යහපාලනය බලයට එනකොට රාජ්‍ය ආදායම බිලියන 1050යි. ඒක අපි බිලියන 2100ට වැඩි කළා. අකාර්යක්ෂම වීම වගේ කාරණා නිසා යම් ප‍්‍රමාණයක් එකතු කරගන්න බැරි වුණත් දළ වශයෙන් රාජ්‍ය ආදායම දෙගුණ වුණා. එලෙස දෙගුණ වෙලාත් පාලනය කරගන්න අමාරු තත්ත්වයක් තමයි තිබුණේ. එහෙම තිබිලාත් දැන් මොවුන් මොකද කළේ, බදු ආදායමෙන් 30%ක් පමණ, ඒ කියන්නේ දළ වශයෙන් බිලියන 600ක් විතර කපාහැරියා. දැන් මොකද වෙන්නේ?

ලංකා ඉතිහාසයේ පළමු වතාවට 2020 වර්ෂයේ රජයේ වැටුප් බිල බිලියන 800යි. ඒ වගේම ගෙවන්න තිබෙන ණය වාරිකයේ පොලිය බිලියන 1000යි. එතකොට ඉතිහාසයේ පළමු වතාවට වැටුප් ගෙවාගන්නවත් බැරි තත්ත්වයක් තමයි දැන් උද්ගතවෙලා තිබෙන්නේ. යම් යම් සමාජ කාරණා දිහා බලන්නේ නැතුව අපි සමහර අවශ්‍යතාවලදී බදු වැඩිකළත් අපිට පුළුවන් වුණා, ප‍්‍රාථමික ශේෂය ධනාත්මක කරගන්න නිදහසින් දශක ගණනාවකට පස්සේ 2017, 2018 වගේ වෙනකොට. ඒ නිසා තමයි ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල වගේ ආයතන දිගටම අපි එක්ක රැුඳී සිටියේ. මේ ණය පොලී වාරිකය අමතක කළත් රජයේ වැටුප්, විශ‍්‍රාම වැටුප්, රාජ්‍ය සුබසාධන වියදම්, ප‍්‍රාග්ධන වියදම්, මේ සියල්ල ආණ්ඩුවේ ආදායමෙන් විසඳා ගන්න පුළුවන් වුණා. ඒ තත්ත්වය සම්පූර්ණයෙන්ම අහෝසිවෙලා අස්ථාවර රාජ්‍ය මූල්‍යයක් තමයි මේ වසර තුළ ඇතිවෙන්නට නියමිත. දැන් මොනවාද මේකට විසඳුම විදිහට මෙයාලා කරන්නේ? ඔන්න දැන් ඕටී කපන්න පටන් අරගෙන තිබෙනවා. දැන් මොවුන් වෙන ක‍්‍රමවලින් බිලියන 600ක් ඉතුරු කරන්න උත්සාහ කරනවා. මේකෙන් පේන්නේ මොකද්ද බදු අඩු කරලා ජනතාවට සහන දෙනවා කිව්වාට දැන් ජනතාවගේම පොකට් එකට ගහන ස්වරූපයක් තමයි තිබෙන්නේ. මේකෙන් පෙනෙන්නේ මූල්‍ය පාලනයේ අපරිණතභාවය. මහා කළමනාකරණ හැකියාවන්, මහා ලොකු කතා කියලා ආවාට මොකද මේ සරල කාරණය තේරුම් ගන්න බැරිවුණා. රජයේ වියදම බිලියන 4500 වෙද්දී ආදායම බිලියන 2000 ඉඳලා 1500ට අඩු කළාම මොකද වෙන්නේ කියලා මොවුන්ට තේරුණේ නෑ. මේ සූදුව කෙළියා මහමැතිවරණය දිනන්න. ඒකට දැන් ජනතාවගේ බඩු මිල පාලනය වෙලාත් නෑ. රාජ්‍ය ආදායම් මාර්ග ටික ඇහිරුණා විතරයි.

මේ තුනෙන් දෙකේ බලය ගන්න කරන සූදුව අස්සේ රාජ්‍ය බැංකුවල ඉරණම මොකද්ද?

බැංකු සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසායකයන්ට ලබාදුන්නා ණය සහනය. මුලින්ම ණය ගෙවන්නම එපා කිව්වා. එතකොට බැංකු මේකට විරුද්ධ වුණා. ඊළඟට කිව්වා පොලිය විතරක් ගෙවන්න කියලා. ඒකටත් බැංකු විරුද්ධ වුණා. ඊළඟට කිව්වා අවුරුද්දයි මේ සහනය දෙන්නේ කියලා. මේවායින් පෙනෙන්නේ වෙන මොකවත් නෙවෙයි අපරිණතභාවය. බැංකු දුවන්න නම් ණය ගත්ත මිනිස්සු ඒ ණය ආපසු ගෙවන්න ඕනෑ. ඒක හරි සරල කාරණයක්. ඒවා ගෙවීමේදී ප‍්‍රශ්න තිබෙන අය මුදාගත්තත් මහා පරිමාණ විදිහට බැංකු පද්ධතියම අඩපණ කරණ තීන්දු තීරණ ගන්න හොඳ නෑ. මේ නිසා එක බැංකුවක්වත් කඩාගෙන වැටුණොත් ඒක මුළු බැංකු පද්ධතියටම බලපානවා. 2008/2009 කාලේ සෙලාන් බැංකුව කඩාගෙන වැටෙන්න යනකොට ලංකා බැංකුව ඒකට කරගැහුවෙ නැත්තං මුළු බැංකු පද්ධතියම ඒකෙන් කඩාගෙන වැටෙන්න තිබුණා. ඉතිං මේවා තේරුම් නොගෙන ළදරුවෝ වගේ වැඩ කළොත් විනාශය තමයි. තුනෙන් දෙක ලබාගන්න රටේ ආර්ථිකය උගසට තියලා තියෙන්නේ ඔය විදිහට තමයි.

ස්විස් ප‍්‍රශ්නයේදී එහෙම ප‍්‍රශ්නයක් නෑ කියලා ආණ්ඩුව කියනවා. නමුත් මේ සිදුවීම එක්ක අපි ජාත්‍යන්තරය ඉස්සරහ අපේ ප‍්‍රතිරූපය කෙලෙස ගත්තා කියලා තමයි මට නම් හිතෙන්නේ.
මේ ස්විස් සිදුවීම ගැන ආණ්ඩුව මොනවා කිව්වත් කවරම හෝ දෙයක් මෙතැන වෙලා තිබෙනවා. ඒක තමයි ඇත්ත. ස්විස් තානාපති කාර්යාලය ඉස්සරහ පෙළපාලි ගිහිං තුට්ටුදෙකේ මිනිස්සු ලවා උද්ඝෝෂණ කරලා බටහිර අධිරාජ්‍යවාදය ගැන ලොකු කතා පැවැත්තුවට ඒ ප‍්‍රශ්නය විසඳෙන්නේ නෑ. මේවා නිසා අයිඑම්එෆ් එක අපෙන් අයින් වුණොත් අපිට මොකද වෙන්නේ? අපිට අධික පොලියට වෙන තැන්වලින් ණය ගන්න වෙනවා. අනික අයිඑම්එෆ් එක අපි එක්ක ඉන්නවා නම් අපිට විදේශ වෙළඳපොළෙන් අඩු පොලියට ණය ගන්න පුළුවන්.

ඊළඟට පහුගිය කාලේ අපේ ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රතිරූපය අපිට ශක්තියක් වුණා. කවුරුවත් අපිට සම්බාධක පනවන්න කතාකළේ නෑ. හැම රටක්ම අපි එක්ක යම් ප‍්‍රමාණයකට හිටියා. ඒක යහපාලනය රටට ලබාදීපු ජයග‍්‍රහණයක්. ආරක්ෂණයක්. දැන් ඒකට මොකද වෙලා තියෙන්නේ? මේ බාල අවර ගණයේ දේශපේ‍්‍රමයක් ජනතා ඡුන්දය කඩාගන්න අවුලවන්න ගිහිං ඒ ප‍්‍රතිරූපය විනාශ වෙමින් යනවා. මේ තත්ත්වය ඉස්සරහට ගියොත් නැවත වතාවක් ජීඑස්පී බදු සහනය නැතිවුණා වගේ දේවල් වෙන්න පුළුවන්. එතකොට ඔය ස්විස් තානාපති කාර්යාලය ඉස්සරහ පෙළපාලි යන තක්කඩින්ට රටේ දුප්පත් ධීවර ජනතාවට, ඇඟලූම් කම්හල් සේවිකාවට උත්තර දෙන්න වෙයි.

දැන් ඔබ කියනවා අවර ගණයේ දේශපේ‍්‍රමයක් වපුරන්න තමයි මේ දේවල් කරන්නේ කියලා. මේ දේශපේ‍්‍රමය පවත්වාගෙන යන්න පුළුවන් දෙයක් ද ඇත්තටම.

මම කියන්නේ මේ තත්ත්වයෙන් රට ඉස්සරහට ගියොත් කවුරුවත් මේ රටට නිකන් ණය දෙන්නේ නෑ. ඉඩම් සින්නක්කර විකුණන්න වෙනවා. වරාය, ගුවන් තොටුපොළ, අධිවේගී මාර්ග, විදුලි බලාගාර මේවා විකුණන්න වෙනවා. එකේ පළමු පියවර තමයි කිසිම ප‍්‍රසම්පාදන ක‍්‍රියාවලියකින් තොරව, ටෙන්ඩර් පටිපාටියෙන් බැහැරව, අමුඅමුවේ කැබිනට් පත‍්‍රිකාවකින් ෂැංග‍්‍රිලා එක ළඟ ඉඩම ලබාදීම. ඇත්තටම ඒ ඉඩම කලින් දෙන්න බැරිවුණේ මල අපවහන පද්ධතියේ ප‍්‍රශ්නයක් නිසා. අපේ රජය තමයි මල අපවහන පද්ධතිය එතැනින් ඉවත්කරලා ඒ ඉඩම සංවර්ධනය කරන්න පුළුවන් තත්ත්වයට ගෙනාවේ. නැත්තං මුලින්ම ඕක ෂැංග‍්‍රිලා එකට දෙනවා.
2011දී පුත්තලම බලාගාරය විකුණන්න උත්සාහ කරපු වෙලාවේ මම ඒකට විරුද්ධ වුණා. ඊට පස්සේ තමයි ඔවුන් මට විරුද්ධව නැඟී සිටියේ. දැන් ඉස්සරහට ඒ දේවල් සේරම වෙනවා.

මැතිවරණය වෙලාවේ මොකද කිව්වේ, අපි ආපු ගමන් හම්බන්තොට වරාය නැවත ගන්නවා කියලා තමයි කිව්වේ. ඊළඟට ඉන්දියාවට ගිහිනුත් කිව්වේ ඒකම තමයි. හැබැයි චීන තානාපති හමුවෙලා එළියට ඇවිත් මොකද කිව්වේ, දැන් කරන්න දෙයක් නෑ කියලා තමයි කිව්වේ. මේ රටේ මිනිස්සුන්ගේ දේශපේ‍්‍රමය ඇවිලෙව්වේ මේවා කියලා නේද? නමුත් දැන් ඒ කියපු එක දෙයක් කරන්න පුලූවන්ද? බෑ. ඊළඟට එම්සීසී ඒක. ඒකට කොච්චර නම් දේවල් කිව්වාද? අපේ කාන්තාවෝ ¥ෂණය කරයි කියලා ජඩ මාධ්‍ය කතා පැතිරෙව්වා. අටමස්ථානය බේරගන්න කියලා උපවාස කළා. දැන් මොකද වෙලා තියෙන්නේ? මම කියනවා මේ මහ මැතිවරණයෙන් පස්සේ මේක අත්සන් කරනවා. මේ මහ මැතිවරණය වෙනකම් විතරයි මේ දේශපේ‍්‍රමය. මේ සූදුව.
රට තුළ දේශපාලන ක‍්‍රියාකාරීන් මර්දනයක් ක‍්‍රියාත්මක වෙමින් තිබෙනවාද කියන සැකය ඇතිවෙමින් තිබෙනවා. ඔබ තමයි මුලින්ම අත්අඩංගුවට ගැනෙන්නේ. මේකත් මේ ඉදිරි මැතිවරණය දිනාගැනීම සඳහා ආණ්ඩුව උපායමාර්ගිකව කරන දෙයක්ද?

මම පැහැදිලිව කියනවා මේ ක‍්‍රියාත්මක වෙන්නේ මර්දනය තමයි. ඊළඟ අවුරුදු පහක කාලය තුළ ඔවුන්ට අභියෝගයක් විය හැකි හැම පුද්ගලයෙක්ම හැම පාර්ශ්වයක්ම ඉලක්ක කිරීම තමයි ඔවුන්ගේ අරමුණ. එජාපයේ අර්බුදය හැකි තාක් දිග්ගස්සවලා රාජපක්ෂලාට සුවච කීකරු දියාරු විපක්ෂයක් හදාගන්න තමයි මෙයාලා මේ උත්සාහ කරන්නේ. මේ අර්බුදය අපි හරියට තේරුම් ගත්තේ නැත්තං වෙන්නේ විපක්ෂය හැකිලිලා ගිහිං භයානක ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍ර විරෝධී අවකාශයක් නිර්මාණය වීම.

අපි දන්නවා 1980 දශකය, උතුරේ දෙමළ එක්සත් විමුක්ති පෙරමුණ එක්ක ගහගන්න ගිහිල්ලා මොකද වුණේ කියලා. සංවර්ධන සභාවට දෙමළ එක්සත් විමුක්ති පෙරමුණ එකඟවුණා. නමුත් ඒ ඡුන්දය ඔවුන්ට දිනන්න දුන්නේ නෑ. එහේ ගිහිං ඡුන්දය කොල්ලකෑවා. අමිර්තලිංගම් රටින් පැනලා ගියා. හැබැයි ප‍්‍රභාකරන් කෙනෙක් බිහිවුණා. ඊළඟට සිරිමාවෝගේ පාර්ලිමේන්තු නියෝජනය වළක්වන්න ජනමත විචාරණය ගෙනාවා. ජේවීපී ඇතුළු පක්ෂ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට එන එක වළක්වන්න ඒ පක්ෂ තහනම් කළා. මොකද්ද ඒකේ ප‍්‍රතිඵලය? ප‍්‍රතිඵලය තමයි 1987/1989 කැරැුල්ල. ඒ නිසා අපි මේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී බලවේග අනවශ්‍ය විදිහට කුලල් කාගන්නකම් අමතක කරන්න හොඳ නෑ ලේ වැගිරීමේ අනතුරත් මෙතන තියෙනවා කියන දේ. ඒ නිසා අපි මේ මර්දනයට විරුද්ධව සිට ගන්න ඕනෑ එක්සත්ව. මේ වෙලාවේ නිදහස, ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය වෙනුවෙන් අපි සංවිධානාත්මකව පෙනී නොසිටියොත් මේ ලේ වැගිරීම දෙසට රට තල්ලූවෙන්න පුළුවන්.

ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ මැතිවරණ ජය වෙනුවෙන් වෙහෙස වුණ කැපවුණ මාධ්‍යත් මේ වනවිට මේ ඡුන්ද සටනට එකතුවෙලා තිබෙනවා නේද?

මාධ්‍ය දෙක තුනක්, එක්තරා පුවත්පතක්, එතකොට ඉලෙක්ට්‍රොනික මාධ්‍ය ජාල දෙකක් ඉතාමත් නින්දිත විදිහට ජඩ සහ කැත විදිහට ව්‍යාජ බියක් සැක රට තුළ වගාදිගා කරමින් ඉන්නවා. ඇත්තටම මේක මාධ්‍ය ෆැසිස්ට්වාදයක්. මේ ෆැසිස්ට්වාදීන් කරන්නේ ජනතාව තුළ බිය සහ සැකය ඇති කිරීම. මොවුන් මැතිවරණයට ප‍්‍රථම සිංහල ජනතා සිත් තුළ තමන්ගේ ආගම නැතිවෙයි, ජාතිය නැතිවෙයි කියලා බියක් ඇති කළා. රට නැතිවෙයි කියලා බයක් ඇති කළා. ඔය එම්සීසී ගිවිසුම වුණත් ඉස්සරහට දාගෙන කළේ ඒක. ඊළඟට සහරාන් භීතිකාව. විල්පත්තුව කපපු එක. අද රිෂාඞ් බදියුදීන් කියනවා විල්පත්තුව කැපුවේ මම නෙවෙයි රාජපක්ෂලා කියලා. දැන් කෝ ඒකට උත්තර. මේ වගේ කාරණා සම්බන්ධයෙන් සබුද්ධික තර්කයට ඉඩ නොදී මහා දැවැන්ත ව්‍යාජයක් මැව්වා. සමාජ මාධ්‍යයේදී අපි කියන ෆේක් නිව්ස්වලින් මුළු සමාජයම ගිලගැනීමක් තමයි පහුගිය ජනාධිපතිවරණයේදී වුණේ. දැන් ඒක අලූත් වටයකින් ආරම්භ කරලා තියෙනවා ඔවුන්ට විරුද්ධ දේශපාලන ක‍්‍රියාධරයන් දඩයම් කිරීම සඳහා. බොරු, චරිත ඝාතන, පට්ටපල් තුට්ටුදෙකේ කතා පතුරවමින් මොවුන් සාඩිස්ටික් ප්‍රෙෂර් එකක් ඇතිකරමින් ඉන්නවා. ඊට අමතරව මොවුන් මේ හරහා නෂ්ටකාමයෙන් පෙළෙන මිනිස්සු ලබනාකාරයේ සතුටක් ලබාගනිමින් ඉන්නවා.

මේ සියල්ල අස්සේ මේ දේත් කියන්න ඕනෑ. ඒ මොකද්ද? මේවෙනකොට පොදුජන පෙරමුණ අස්සේ කල්ලි තුනක ගැටුමක් වර්ධනය වෙමින් තිබෙනවා. එකක් තමයි මහින්ද රාජපක්ෂ බැසිල් රාජපක්ෂ ප‍්‍රමුඛ සාම්ප‍්‍රදායික පොහොට්ටු දේශපාලනය. වැලි කළුගල් පස් ප‍්‍රවාහන තහනම ඉවත්කරගැනීම මේ දේශපාලනය ලබපු ජයග‍්‍රහණයක්. පොහොට්ටුවේ වැලි ගල් පස් තිසරණය අදහපු අය මේ නිසා දිනුවා. දැන් පරිසරවේදීනුත් නිහඬයි. ඊළඟට වියත්මග හරහා ඇතැම් භික්ෂූන්, ව්‍යාපාරිකයන්, බුද්ධිමතුන්ය කියාගන්නා පිරිස් බලනවා තමන්ට මීළඟ මැතිවරණයේදී පොහොට්ටුවෙන් තරග කරන්න පුළුවන්ද කියලා. ඒ වියත්මග හරහා. ගෝඨාභයගේ ප‍්‍රතිරූපය පාවිච්චි කරලා. මේ නිසා දැන් මේ දෙපාර්ශ්වය අතර ගැටුමක් තිබෙනවා.

ඊළඟට මේ ජයග‍්‍රහණයට ඉවහල් වුණ ශ‍්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයට ඉදිරි මැතිවරණයේදී මොකද්ද වෙන්නේ කියන එක. ඔවුන්ට දැනටමත් තමන් අරගෙන ආපු පුටුව ලකුණ අහිමිවෙලා පොහොට්ටුවට කැමතිවෙන්න වෙලා තිබෙනවා. ඒ එක්කම මේ මැතිවරණයේදී ලිස්ට් එකට එන ශ‍්‍රීලනිප අපේක්ෂකයන් දයාසිරිලා, ලසන්ත අලගියවන්න වගේ අය පරාජය කරන්න පොහොට්ටු පාක්ෂිකයෝ කටයුතු කරනවා ඇති. මේ තත්ත්වය තුළ මේ තුන් පාර්ශ්වයේ ගැටුමක් දැන් තිබෙනවා. ඉදිරි කාලයේදී මේක උත්සන්න වෙයි. ඊළඟට දැනටමත් ඇමතිවරු රාජ්‍ය ඇමතිවරු අසතුටෙන්. ලොකුවට ඇමතිකම් හම්බවුණ අය සතුටින් නැහැ තමන්ගේ ආයතනවලට පත්කරපු නිලධාරීන් තමන්ගෙන් අහලා පත්කළේ නෑ කියලා. ඊළඟට රාජ්‍ය අමාත්‍යවරු සතුටින් නැහැ තමන්ට ආයතන නැහැ කියලා. ඒ නිසා කියන්න ඕනෑ මේ සති හය කාලය බැලූවාම පෙනෙනවා මේ ආණ්ඩුව කියන්නේ පුස් වෙඩිල්ලක් කියලා. මහා ලොකු කළමනාකාරීත්වය ගැන කයිවාරු ගැහුවාට තාප්පවල ඇඳපු බලි ටික ඇරෙන්න මේ ආණ්ඩුව කළ දෙයක් නෑ. කොච්චර දුර්වලතා තිබුණත් යහපාලනයේ පළවෙනි දින පනහ සංසන්දනය කරන්න කියලා අපි මේ අයට කියනවා. මොන තරම් බලගතු වෙනස්කම් අපි කළාද?

මේ තත්ත්වය තුළ විපක්ෂයේ කාර්යභාරය මොකද්ද?

විශේෂයෙන් එක්සත් ජාතික පක්ෂය තේරුම් ගන්න ඕනෑ, තමන්ගේ ප‍්‍රතිපත්ති ජනතාව ප‍්‍රථික්ෂේප කළා කියන එක. නැත්තං ජනතාවට තේරුණේ නැහැ කියන දේ. එහෙම නැත්තං ඒවා ක‍්‍රියාත්මක කරන්න බැහැ, ප‍්‍රායෝගික නැහැ කියන එක. නව ලිබරල් අදහස දැන් ලෝකයෙන්ම තුරන්වෙලා ඉවරයි. එක්සත් ජනපදයේත් තිබෙන්නේ ආරක්ෂණවාදය. බි‍්‍රතාන්‍යය තුළ තිබෙන්නේත් ආරක්ෂණවාදය. යුරෝපය පුරාමත් ඒක එහෙමයි. අපි ඕකට කියන්නේ දක්ෂිණාංශික ජනකාන්තවාදය කියලා. ජපානයේ ඇබේ, ඉන්දියාවේ මෝදි, හැම තැනකම මේක තමයි වෙලා තිබෙන්නේ. ඊළඟට ලෝකය පුරාම ආර්ථික අවපාතයක් උද්ගතවෙලා තිබෙනවා. මේක තුළ නිදහස් වෙළඳපොළ එන්න එන්නම අඩුවෙලා ගිහිං ආරක්ෂණවාදය තුළ තමයි ඒක ක‍්‍රියාත්මක වෙන්නේ දැන්. ඉන්දියාවේ ආර්ථික වර්ධනය 8% ඉඳලා 4%ට වැටිලා. චීනයේ 10% ඉඳලා 6%ට වැටිලා, යුරෝපයේ තියෙන්නේ 1%යි. ඇමරිකාවේ 2%යි ආර්ථික වර්ධනය. මේ තත්ත්වය තුළ ජාත්‍යන්තර වෙළඳාම අවුල්වෙලා තිබෙන්නේ. මේක අපි තේරුම් ගන්න ඕනෑ. මතවාදවල එලඹිලා ඉඳලා වැඩක් නෑ. අපි ප‍්‍රායෝගික වෙන්න ඕනෑ.

ඒ අනුව එජාපයේ ප‍්‍රතිපත්තිය වෙනස් වෙන්න ඕනෑ. ඒ වගේම මේක ගෙනියන්න පුළුවන් අලූත් නායකත්ව කණ්ඩායමක් එජාපය තුළ ඇතිකරගන්න ඕනෑ. තවදුරටත් කතා සාද පවත්වමින් ඉඳලා තේරුමක් නෑ. 2024 වෙනකොට එජාපය පක්ෂයක් විදිහට විපක්ෂයට ගිහිං අවුරුදු 30ක්. ඒක එජාපය තේරුම් ගන්න ඕනෑ. මේවා ලෝකයේත් මේ වගේම වෙලා තියෙනවා. ජපානයේ විරුද්ධ පක්ෂය අවුරුදු 70ක් විපක්ෂයේ හිටියා. සිංගප්පූරුවේ විපක්ෂයත් එහෙමයි. මැලේසියාවේ විපක්ෂය අවුරුදු 60 ගානකට පස්සේ තමයි ආයි බලයට එන්නේ. ඒ තත්ත්වයට එජාපයත් වැටෙන්න තමයි මේ යන්නේ. එක පාරට අතුරුදන් වෙන්නත් පුළුවන්. ඒක මේ පක්ෂයේ නායකයෝ කියාගන්න පුද්ගලයෝ වගේම පාක්ෂිකයනුත් තේරුම් ගන්න ඕනෑ. මේක ජාතික හෙළ උරුමයටත් එහෙමයි. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණටත් එහෙමයි. මොකද අපේ පැරණි අදහස් එක්ක තවදුරටත් ඉස්සරහට යන්න බෑ. මාක්ස්වාදයට දැන් ලෝකයේ තැනක් නෑ. දැන් ලෝකයේ යම් පමණකට හෝ වාමාංශික ජනකාන්තවාදය විතරයි යම් බලයක් සහිතව පවතින්නේ. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ හොඳ දෙයක් කළා පසුගිය ජනාධිපතිවරණයේදී පක්ෂයේ නම පාට ලකුණ අයින් කරලා. ඒත් වැඩක් වුණේ නෑ. ඒනිසා ප‍්‍රතිපත්තියත් අයින් කළ යුතුයි. හෙළ උරුමෙ වුණත් වෙනස් වෙන්න ඕනෑ. ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය නිදහස සහ ප‍්‍රායෝගිකවාදය, කුසලතාවාදය මත විපක්ෂය ඉතා ඉක්මනින් සිටගන්න ඕනෑ. අලූත් තරුණ නායකත්ව මණ්ඩලයක් සමග මේ ගමන යන්න ඕනෑ. ඊළඟට මේ මාධ්‍ය ත‍්‍රස්තවාදයට විරුද්ධව ප‍්‍රතිමාධ්‍ය ව්‍යාපාරයක් අපි ඉක්මනින් ඇති කරගත යුතුයි. ඊළඟට ජඩ මාධ්‍ය දෙක තුනක ප‍්‍රචාරණය ඉදිරියේ වීරයෝ විදිහට පෙනීසිටින භික්ෂූන් නිසා බුද්ධාගම දරුණු ලෙස කඩාවැටෙමින් පරිහානිය වෙත යමින් තිබෙනවා. මේක වෙනස් කරන භික්ෂු ව්‍යාපාරයකුත් අපිට වහාම අවශ්‍යයි. අපි එය හදාගන්න ඕනෑ. විදග්ධ භික්ෂු ව්‍යාපාරයක් අපිට අවශ්‍යයි. ඊළඟට ඉස්ලාමීය ආගමික නායකයෝ ඉදිරිපත්වෙන්න ඕනෑ තමන්ගේ අනුගාමිකයන් රැුඩිකල්කරණය වීම වැළැක්වීමට. ක‍්‍රිස්තියානි සහ කතෝලික ආගමික නායකයනුත් මේ ගැන අලූතින් හිතන්න ඕනෑ. අද සමහර නඩු ගැන විමර්ශන කරන්නේ තීන්දු තීරණ දෙන්නේ ජඩ මාධ්‍ය ආයතන දෙක තුනක්. නීතිපතිවරයා පොලිස් කොමිසම වුණත් දැන් හැසිරෙන විදිහ අපිට අනුමත කරන්න බෑ.