ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ බලයට පත්වීමෙන් පසු කරන ලද ප‍්‍රථම පත්වීම් කිහිපයෙන් එකක් වූයේ ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයා වශයෙන් විශ‍්‍රාමික මේජර් ජෙනරාල් කමල් ගුණරත්න පත්කිරීමය.
මෙය ඊට පෙර මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩු සමයේදී ලූතිනන් කර්නල්වරයෙකු වශයෙන් පමණක් අත්දැකීම් තිබූ (ඇමෙරිකාවේදී ඔහු කළේ මොනවාදැයි නිශ්චිත නැත.* ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයා වශයෙන් පත්කිරීම හා සමානකමක් දරයි.
මීට දශක කිහිපයකට පෙර රටේ අමාත්‍යාංශයක ලේකම්වරයෙකු ලෙස පත්කිරීමේ පිළිගත් හා සාමාන්‍ය සම්ප‍්‍රදාය වූයේ පරිපාලන සේවයේ සුදුසුකම් ලත් ජ්‍යෙෂ්ඨ නිලධාරියෙකු ඒ සඳහා පත්කිරීමය. ඉන් බාහිරව අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරුන් පත්කිරීම විටින් විට සිදුවූවත් එතෙක් පත්කරන ලද පුද්ගලයෝ පෞද්ගලික අංශයේ හෝ ව්‍යාපාරික ක්ෂේත‍්‍රයේ අත්දැකීම් සහිත අය වූහ. හුදු හමුදා නිලධාරීහු නම් නොවූහ.
එමෙන්ම වෙනත් රජයේ ආයතනවලට හා රජයේ පරිපාලනයට අදාළ තනතුරුවලට හමුදා සාමාජිකයන් පත්කිරීම සිදුනොවූ තරම්ය. එම අත්දැකීම අපට අමුවෙන්ම අත්දකින්නට මුලින්ම ලැබුණේ පසුගිය මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩු සමයේදීය.
එම ආණ්ඩු සමයේදී නැගෙනහිර පළාතේ ආණ්ඩුකාරවරයා වශයෙන් රියර් අද්මිරාල් මොහාන් විජේවික‍්‍රම පත්කරනු ලැබීය. උතුරු පළාත් ආණ්ඩුකාරවරයා ලෙස මේජර් ජෙනරාල් ජී.ඒ. චන්ද්‍රසිරි පත්කරනු ලැබීය. ඔහු ආණ්ඩුකාරධුරයට ප‍්‍රථම යාපනය යුද හමුදා ආඥාපති වශයෙන්ද කටයුතු කළේය. එමෙන්ම ත‍්‍රිකුණාමලය දිස්ත‍්‍රික් ලේකම්වරයා වශයෙන් මේජර් ජෙනරාල් ටී.ටී.ආර්. සිල්වා පත්කරනු ලැබීය.
තවද සක‍්‍රිය හමුදා සේවයේ සිටින හමුදා සාමාජිකයන් ජාත්‍යන්තර සංවිධානවල ශ‍්‍රී ලංකා නියෝජිතයන් ලෙස මෙන්ම තානාපති කාර්යාලවල මිලිටරි ඇටෑච්ලා ලෙස පත්කිරීමද සිදුවූයේ මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩු සමයේදීය. එහිදී විශේෂම පත්කිරීම වූයේ වත්මන් යුද හමුදාපති ශවේන්ද්‍ර සිල්වා එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ ප‍්‍රධාන කාර්යාලයේ දෙවන නිත්‍ය නියෝජිතයා ලෙස පත්කිරීමය.
වත්මන් ගෝඨාභය රාජපක්ෂගේ ජනාධිපති සමයද එම පෙර අත්දැකීමෙන් වෙනස් නොවන බව දැනටමත් පෙන්වා ඇත. ඒ පෙර සඳහන් කළ විශ‍්‍රාමික මේජර් ජෙනරාල් කමල් ගුණරත්න ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරයා වශයෙන් පත්කිරීම නිසාම නොව ඒ ආකාරයේ තවත් පත්කිරීම්ද නිසාය.
හිටපු නාවික හමුදාපතිවරයෙකු වූ අද්මිරාල් ජයනාත් කොළඹගේ ජනාධිපතිවරයාගේ විදේශ කටයුතු පිළිබඳ අතිරේක ලේකම්වරයා වශයෙන් පත් කර තිබේ. විශ‍්‍රාමික මේජර් ජෙනරාල් ජී.ඒ. චන්ද්‍රසිරි සිවිල් ගුවන් සේවා අධිකාරියේ සභාපතිවරයා වශයෙන් පත්කර තිබේ. හිටපු යුද හමුදාපතිවරයෙකු වූ ජෙනරාල් දයා රත්නායක ශ‍්‍රී ලංකා වරාය අධිකාරියේ සභාපතිවරයා වශයෙන් පත්කර තිබේ. ආරක්ෂක අමාත්‍යාංශ ලේකම් විශ‍්‍රාමික මේජර් ජෙනරාල් කමල් ගුණරත්න එම අමාත්‍යාංශ ලේකම් ධුරයට අමතරව විදුලි සංදේශ නියාමන කොමිසමේ සභාපතිවරයා වශයෙන්ද පත්කර තිබේ.
තවද ජාතික බුද්ධි ප‍්‍රධානී ලෙස විශ‍්‍රාමික මේජර් ජෙනරාල් ජගත් ද අල්විස් පත්කර තිබේ. යහපාලන ආණ්ඩුවේ එම තනතුරේ කටයුතු කළේ විශ‍්‍රාමික නියෝජ්‍ය පොලිස්පති සිසිර මෙන්ඩිස්ය. වඩාත් බරපතළම පත්කිරීම වූයේ රාජ්‍ය බුද්ධි සේවාවේ ප‍්‍රධානියා ලෙස සක‍්‍රිය හමුදා නිලධාරියෙකු වන බි‍්‍රගේඩියර් සුරේෂ් සලේ පත්කිරීමය. රාජ්‍ය බුද්ධි සේවාව යනු පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුව යටතේ ඇති පොලිස් නිලධාරීන්ගෙන් සමන්විත රජයේ බුද්ධි සේවයය. එහි ප‍්‍රධානියා ලෙස ඉතිහාසයේ කවරදාකවත් පොලිස් දෙපාර්තමේන්තුවෙන් පිට කිසිවෙකු පත්කර නැත. නීතිය අනුව නම් එසේ පත්කිරීමේ හැකියාවක්ද නැත. මන්ද පොලීසිය යනු දෙපාර්තමේන්තුවක් වන බැවිනි.
රාජ්‍ය ආයතනවලට ප‍්‍රධානීන් පත්කිරීමද තවම අවසන් නැත. දැනටමත් ප‍්‍රධානීන් පත්කර ඇත්තේ රාජ්‍ය ආයතන කිහිපයකට පමණි. ඉදිරියේදී තවත් රාජ්‍ය ආයතනවලටත්, රජයේ තනතුරුවලටත් විශ‍්‍රාමික හා සක‍්‍රිය හමුදා නිලධාරීන් පත්කළ හැකිය. විදේශ සේවය සඳහා තවම අලූත් පත්කිරීම් කර නැත. දැනට විදේශ සේවයේ සිටින බොහෝ අය ආපසු කැඳවා ඇත. ඒ අනුව විදේශ සේවයේ තනතුරුවලටද මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩු සමයේදී මෙන් සක‍්‍රිය හා විශ‍්‍රාමික හමුදා නිලධාරීන් පත්කරනු ඇතැයි අනුමාන කළ හැකිය.
රාජ්‍ය ආයතනවලට සුදුසු පුද්ගලයන් පත්කිරීම සඳහා ජනාධිපතිවරයා කමිටුවක් පත්කළේය. අප මීට පෙර පෙන්වාදී ඇති පරිදි එම කමිටුවේද නාලක ගොඩහේවා වැනි රාජ්‍ය මුදල් අවභාවිතය ගැන අධිකරණයේ නඩු තිබෙන නුසුදුස්සෝ සිටිති.
එම කමිටුවේ සාමාජික සුසන්ත රත්නායක මහතා ආයෝජන මණ්ඩලයේ සභාපති ලෙස පත්කර ඇත. එම කමිටුවේ තවත් සාමාජිකයෙකු වන වෛද්‍ය ප‍්‍රසන්න ගුණසේන රාජ්‍ය ඖෂධ සංස්ථාවේ සභාපති ලෙස පත්කර ඇත. කමිටු සාමාජිකයන් දෙදෙනාගේ එම පත්වීම් දෙක එම කමිටුව නිර්දේශ කළාදැයි දන්නේ නැත.
කෙසේ වෙතත් එම කමිටු සාමාජිකයන් දෙදෙනාට තවදුරටත් එම කමිටුවේ කටයුතු කළ හැකිද යන ප‍්‍රශ්නයද පැනනගී. එමෙන්ම ජනාධිපතිවරයාගේ රාජ්‍ය ආයතන ප‍්‍රධානීන් පත්කිරීමේ එම කමිටුව නීති මගින් විෂයභාර අමාත්‍යවරුන්ට පැවරී තිබූ බලතල නීති විරෝධී ආකාරයට ජනාධිපතිවරයා අත්පත් කරගැනීමක් බවද අප අමතක නොකළ යුතුය.
19 වැනි සංශෝධනය අහෝසි කරනවායැයි හා 13 වැනි සංශෝධනයේ ඇති බලතල පවා ක‍්‍රියාත්මක කිරීමට නොදෙනවායැයි ජනාධිපතිවරයා දැනටමත් කියා ඇත. ඒ අනුව පෙනෙන්නේ නීතිය අබිබවා ඔහුට ඕනෑ ආකාරයට රට පාලනය කිරීම සඳහා ජනාධිපතිවරයා උත්සාහ දරන බවය. එම උත්සාහය සාක්ෂාත් කරගැනීම සඳහා රාජ්‍යයේ වැදගත් තනතුරුවලට විශ‍්‍රාමික හා සක‍්‍රිය හමුදා සාමාජිකයන් පත් නොකරාවියැයි සිතිය නොහැකිය.
එම සිතීමට අප බලකරන්නේ කරුණු දෙකක්ය. එකක් මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩු සමයේ ඔහු රාජ්‍ය බලය නොමැතිව රජයේ තනතුරු හමුදා සාමාජිකයන්ගෙන් පිරවීමේ උදාහරණයය. දෙවැන්න ඔහුගේ රාජ්‍ය බලය යටතේ මේ වන විටත් කර ඇති හමුදා පත්කිරීම්ය.
