හිටපු අමාත්‍යාංශ ලේකම් අසෝක පීරිස්
ජනාධිපතිවරණයෙන් ජාතික ජන බලවේගය ලැබූ පරාජය දකින්නේ කොහොමද?
1982 ජනාධිපතිවරණයේදී රෝහණ විජේවීරට සීයට 5ක් ලැබුණා. පසුව නන්දන ගුණතිලක ඉල්ලූවාමත් සීයට 5ක් ලැබුණා. මෙවර සීයට 3ට දක්වා ඡුන්ද අඩුවුණා. මෙච්චර හොඳ ප‍්‍රතිපත්ති මාලාවක් ඉදිරිපත් කරලා, ආකර්ෂණීයව මැතිවරණ ව්‍යාපාරයක් කළාට පස්සේත් මෙතරම් අඩුවුණේ ඇයිද කියන එක ප‍්‍රශ්නයක්. මේක විග‍්‍රහ කරගනිද්දී අපට පෙනෙන්නේ සාම්ප‍්‍රදායික බලවේග දෙකට ශක්තිමත් ඡුන්ද පදනමක් තියෙන බව. ලක්ෂ විසිපහ තිහ අතරේ පදනමක් මේ බලවේග දෙකටම තියෙනවා. අපි මැතිවරණයේදී ඒ ඡුන්ද පදනම් දෙක එක්කයි හැප්පුණේ. ඒ කණ්ඩායම් දෙකේම ඡුන්ද පදනමේ ප‍්‍රධාන ලක්ෂණයක් තිබුණා. ඔවුන් උග‍්‍ර විදියට පාක්ෂිකයි. කෙසේවෙතත් අපි ලංකාවේ ඡුන්දදායකයන් අවතක්සේරු කරන්න ඕනෑ නැහැ. 1931 දී සර්වජන ඡුන්ද බලය ලැබුණු වෙලාවේ ඉඳලා ඡුන්දය පාවිච්චි කරලා ලංකාවේ ඡුන්දදායකයන්ට පුහුණුවක් තියෙනවා. ඔවුන් ඡුන්දය පාවිච්චි කරන විදිය අවතක්සේරු කරන්නත් බැහැ. යම් මතවාදයක ඉඳලා තමයි ඔවුන් ඡුන්දය පාවිච්චි කරන්නේ.
එහෙත් ප‍්‍රශ්නය තියෙන්නේ ඔවුන් පාවිච්චි කරන පදනම මොකක්ද කියන එකයි. අදටත් ඔවුන්ගේ මතවාද මිථ්‍යා විශ්වාස වගේ දේවලින් පිරිලා තියෙන්නේ. ඊට අමතරව ජාතිවාදී ප‍්‍රවණතාවකුත් තිබුණා. රටේ මුස්ලිම් විරෝධී රැුල්ලක් ඇතිවෙලා තිබුණා. ඒක සංවිධානාත්මකව ඇතිකළ එකක් බව පැහැදිලියි. ඒ රැුල්ල අපේ‍්‍රල් 21 ප‍්‍රහාරයෙන් කූටප‍්‍රාප්තියට පත්වුණා. ඇත්තටම අපේ‍්‍රල් 21 ප‍්‍රහාරය තිබුණේ එක්තරා නිශ්චිත අවස්ථාවක ස්ථානගත වෙලායි. කොටින්ම කිව්වොත් බෝම්බය පිපිරෙන්න ඕනෑ වෙලාවේ පිපිරුණා. ඊට කලින් පිපිරුණත්, පසුව පිපිරුණත් මේ රැුල්ල මේ විදියට ඇති නොවෙන්න තිබුණා. ඒ සිදුවීමෙන් සිංහල සමාජය තුළ විශාල බියක් ඇතිවුණා. ජාතික ආරක්ෂාව පිළිබඳ සටන්පාඨයක් මතුවුණා. ඒකට විරුද්ධව අපේ පැත්තෙන් ගෙනා තර්කය තමයි මේ වෙලාවේ රටේ ආරක්ෂාවට බාහිර රටකින් තර්ජනයක් එල්ලවෙලා නැති බව. ඒ නිසා මේ මොහොතේ ජාතික ආරක්ෂාවට තර්ජනයක් එල්ලවිය හැක්කේ එක් ජනවර්ගයක් තුළ ඇතිවිය හැකි ජාතිවාදයෙන් බව. ඒ අනුව ජාතික ආරක්ෂාව ලෙස සලකන්න ඕනෑ ජාතික සමගිය බව. ඇත්තටම ඒක තමයි විද්‍යාත්මක මතය. එහෙත් ඒ මතය ඡුන්ද පදනම ඇතුළට ගියේ නැහැ. ඒ වෙනුවට ජාතික ආරක්ෂාවට තර්ජනයක් තියෙනවාය කියන මතයට විශාල අනුබලයක් සංඝ සමාජයෙන් ලැබුණා. එක් පැත්තකින් මැදගොඩ අභයතිස්ස වගේ උගත් ශාස්ත‍්‍රීය මට්ටමෙන්. තවත් පැත්තකින් සාමාන්‍ය හිමිවරුන්ගෙන්. ඒ හිමිවරුන් සාමාන්‍ය ඡුන්දදායකයාට සමාජගත කළා. ඒක අපේ කතාවලින් නිෂ්ප‍්‍රභ කරගන්න බැරිවුණා.
ඒ ප‍්‍රවණතාව නරක පැත්තකට යන්නට ඉඩ තිබෙන බව හිතනවාද?
දැන්ම කිසිවක් කියන්න බැහැ. එහෙත් අසුබ නිමිති තියෙනවා. එකක් තමයි දිවුරුම් දීමට රුවන්වැලිසෑය ඉදිරිපිට තෝරාගැනීම. ඒක අනාගතයට නරක සංකේතයක් වෙන්න ඉඩ තියෙනවා. ඒකෙන් දෙමළ විරෝධයක් මතුවෙන්නත් ඉඩ තියෙනවා. ඔහුට උතුරු නැගෙනහිර ඡුන්ද ලැබුණේ නැහැ. එවැනි පසුබිමක රුවන්වැලි සෑය තෝරාගැනීමේ යම් ගැටලූ මතුවෙන්න ඉඩ තියෙනවා. මේ එකක්වත් අහම්බෙන් සිද්ධවෙන දේවල් නෙවෙයි. අනෙක් පැත්තෙන් ජනාධිපතිවරණයට පෙර පවා අසුබ නිමිති පෙනුණා. මැතිවරණයට පෙර නොනගත සමයේ පන්සල් හරහා විශාල ප‍්‍රචාරක ව්‍යාපාරයක් කළා. ඇතැම් පන්සල්වල කෙළින්ම ඡුන්දය දෙන්නැයි කිව්වා. සමහර පන්සල්වල නෙළුම් පොහොට්ටු බෙදුවා. කැලණි ගෙඟන් නාගරාජයෙක් මැවීම සැලසුම් සහගතව කළ දෙයක්. ඇතැම් ගෙවල්වල රූපවාහිනියෙන් මේ ප‍්‍රවෘත්තිය නරඹමින් සාධුකාර දුන් අය පවා හිටපු බව මට පෞද්ගලිකව අහන්න ලැබුණා. මේ සියල්ලෙන් බෞද්ධ රාජ්‍යයක් ගොඩනැඟීම කියන එක පැත්තට ජනාධිපතිවරයා ගමන් කරනු ඇතිදැයි බියක් ඇතිවෙනවා. මේ වෙද්දී ඉන්දියාවේ හින්දු රාජ්‍යයක් ගොඩනංවන බවට ව්‍යාපාරයක් යනවා. ඒ ගැන බියක් ඇතිවන්නේ දෙමළ හා මුස්ලිම් ජනතාවට පමණක් නොවෙයි. මැතිවරණයෙන් කතෝලික මීගමුවත් පරාජය වුණ බව අමතක නොකළ යුතුයි. මෙවැනි ආගමක් මුල් කරගත් ප‍්‍රවණතාවක් අනෙකුත් ආගම්වලට හානියක් විය හැකියි.
ආණ්ඩුවේ ක‍්‍රියාකාරීත්වය පොදුවේ දකින්නේ කොහොමද?
නව ජනාධිපතිතුමා ඉතාම ආකර්ෂණීය දේවල් මුල ඉඳලා කරන බව පේනවා. සරල ඇඳුම් ඇඳීම වැනි ඔහුගේ ඇතැම් ක‍්‍රියාකාරකම් සාමාන්‍ය ජනතාවට ආකර්ෂණීයයි. 1956න් පස්සේ පත්වුණ කුඩාම කැබිනට් මණ්ඩලය කියලයි කැබිනට් මණ්ඩලය පත්වුණේ. එහෙත් දිගින් දිගටම ඒ වගේ පැසසුම් ලබමින්, ආකර්ෂණීය තැනක ඉන්නට ආණ්ඩුවට හැකිවන්නේ නැහැ. ඇත්තටම රාජ්‍ය ඇමතිවරු සංඛ්‍යාවෙන්ම ඒක ඔප්පුවුණා. රාජ්‍ය ඇමතිවරයෙක්ට කැබිනට් මණ්ඩලයට යෑම හැරුණාම ඇමතිවරයෙක්ට ලැබෙන සියලූ පහසුකම් තියෙනවා. මුලින් පත්කළ නියෝජ්‍ය ඇමතිවරුන් පවා පස්සේ රාජ්‍ය ඇමතිවරු වුණා. ඒ අනුව ඇමති මණ්ඩලය ගැන මුලින් ඇතිවූ අදහස වෙනස් වුණා. ආණ්ඩුව බදු අඩු කිරීම බැලූ බැල්මට හොඳ දෙයක් වගේ පේනවා. ඒත් ඒකෙන් දළ වශයෙන් රුපියල් බිලියන 500ක් විතර රජයට අහිමි වෙනවා. ඒක උපයන්නේ කොහොමද කියලා තර්කයක් ඉදිරිපත් වුණේ නැහැ. ආණ්ඩුවෙන් යහපත් දේවල් වෙනවා නම් අපිත් කැමතියි. එහෙත් පුරෝකථනයක් කරන්න කල් වැඩියි. ඉදිරියේදී ආණ්ඩුවට අභියෝග කිහිපයකට මුහුණදෙන්න සිදුවෙනවා. ඒ අවස්ථාවල ඔවුන් හැසිරෙන විදිය අනුවයි අපට විග‍්‍රහයක් කරන්න හැකි වන්නේ.
මොන වගේ අභියෝගද?
ප‍්‍රධාන වශයෙන්ම ලංකාව ණය බරක හිරවෙලා ඉන්නේ. ඒකට දෙන උත්තරය කිව්වේ නැහැ. ඒක තමයි ලොකුම අර්බුදය. ඊට අමතරව ලංකාවේ වර්තමානය වෙද්දී තියෙන ප‍්‍රධාන ප‍්‍රශ්නයක් තමයි රාජ්‍ය ව්‍යුහය ප‍්‍රතිසංස්කරණය කරගැනීමේ ගැටලූව. විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය, මැතිවරණ ක‍්‍රමය වගේ පහුගිය වසර ගණනාවක් තිස්සේ මහජන සාකච්ඡුාවට ලක්වූ කාරණා ගැන අවසන් තීන්දුවක් ගන්න ඕනෑ. ඒ ගැන ඔවුන්ගේ න්‍යාය පත‍්‍රයෙන් වචනයක්වත් කියලා නැහැ. අනෙක් පැත්තෙන් එක්සත් ජාතියක් ගොඩනැඟීම කියන එක ගැන කතාකරන්නේ නැහැ. ඒක ලංකාවේ තිබෙන ප‍්‍රධානතම ප‍්‍රශ්නයක්. ආර්ථික සංවර්ධනය වගේ දේවල් ගැන තමයි ඔවුන් කියමින් ඉන්නේ. එහෙත් ඔවුන්ගේ ඔය පොරොන්දු රාමුවෙන් පිට ප‍්‍රශ්න පැනනගිද්දී ඒවාට පිළිතුරු හොයන්නේ කොහොමද කියන එක අපැහැදිලියි.
ආර්ථික අර්බුදය ගැන ඔබේ අදහස පැහැදිලි කළොත්..
සුබසාධන පැකේජ් එකක් ගැන ඔවුන්ගේ මැතිවරණ වේදිකාවේ කියවුණා. රටේ තියෙන විශාල ආර්ථික අර්බුදයත් එක්ක ඒ පැකේජය ක‍්‍රියාත්මක කරන්න හැකිවේවිද කියා අපැහැදිලියි. මේ වෙද්දී ආයෝජන නැහැ. ණය බර විශාලයි. 2020 දී තමයි ලංකාවට ලොකුම ණය බර ගෙවන්න වෙලා තියෙන්නේ. ඒ වෙද්දී සහන පැකේජ් එකක් දෙන්න උත්සාහ කරනකොට අපහසුතාවක් ඇතිවෙන්න ඉඩ තියෙනවා. ඒකට මුහුණදෙන්නේ කොහොමද කියන එක. ඒක ජයගන්නේ කොහොමද කියන එක ගැන පුරෝකථනයක් කරන්න වෙනවා. දැනට තියෙන එක විසඳුමක් තමයි වාරිකය කල් දැමීම. එහෙත් පොලිය එක්ක ඉදිරියේදී ඒ ණය එනවා. එහෙම වුණොත් මේ සුබසාධන පැකේජ් එක ජනතාවට ලබාදීමට ගැටලූවක් වේවි. ජනාධිපතිතුමා යහපත් දේවල් කරනවා නම් අපි වගේ අය විවේචනය කරන්නේ නැහැ. ජනාධිපති ලේකම්වරයා විදියට පත් කරගත්ත පී.බී. ජයසුන්දර ඕනෑම දේශපාලනඥයෙකුට සේවය කරන්න පුළුවන් හොඳ භාණ්ඩයක් විදියට රාජ්‍ය සේවකයන් අතර ප‍්‍රකටයි. ඔහු දීර්ඝතම කාලයක් ලංකාවේ මුදල් ලේකම් විදියට හිටපු කෙනා. එහෙත් අමතක කරන්න බැහැ චන්ද්‍රිකා මැතිනියගේ කාලයේ ආර්ථිකය ඍණ දශම හයට බහිද්දීත් මුදල් අමාත්‍යාංශ ලේකම් ඔහු බව.
ආර්ථික වශයෙන් අසීරු තත්වයකට මුහුණ දෙනකොට ජනතාව අතරින් ආණ්ඩු විරෝධයක් මතුවෙන්න ඉඩ තියෙනවා නේද?
මහාචාර්ය උයන්ගොඩ පහුගිය සතියේ ලියලා තිබුණා පරෙස්සමෙන් ලියන්න කියලා. ඒ ලියමනේම අනතුරක සේයාවක් වගේ පේනවා. සුබසාධනය ක‍්‍රියාත්මක කරන්න බැරි වුණාම ආණ්ඩුවකට පීඩනයක් ඇතිවෙනවා. පීඩනයට සමහර ආණ්ඩු මුහුණදෙන්නේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී භාවිතාවෙන් ඉවත් වෙලායි. ඒ නිසා ආණ්ඩුවට එවැනි පීඩනයක් එල්ලවෙන අවස්ථාව ඔවුන්ව සැබෑ ලෙසම පරීක්ෂාවට ලක්වෙන අවස්ථාවක් වෙනවා. එහෙම වෙද්දී ප්රජාතන්ත්රවාදය සීමා වීමේ යම් ඉඩක් තියෙනවා. කෙසේ වෙතත් ඒ මාර්ගයේ යනවාද නැද්ද කියන එක තියෙන්නේ ජනාධිපතිවරයාගේ අතේ.
මේ ආණ්ඩුවේ අගමැතිවරයා විදියට මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාත් ඉන්නවා. ඔහු කෘතහස්ත දේශපාලනඥයෙක්. ප්රජාතන්ත්රවාදය සීමා කිරීමට අගමැතිතුමා එකඟ නොවෙන්න ඉඩක් තියෙනවා. 19 වැනි සංශෝධනයෙන් පස්සේ ජනාධිපති හා අගමැති අතර බල කේන්ද්‍රවල යම්කිසි සංවරණයක් තියෙනවා. සමස්තයක් විදියට ඔවුන් තේරුම්ගත යුතු කරුණක් තියෙනවා. එක්සත් ජාතික පක්ෂය, ජාතික ජන බලවේගය, විකල්ප බලවේග ආදියට ඡුන්දය දුන්න අය ආණ්ඩුවට ඍජුව සහයෝගය දක්වන්නේ නැහැ. ඒ අනුව ආණ්ඩුවට පිටින් ඡුන්ද ලක්ෂ 50ක් විතර තියෙනවා. ආණ්ඩුව කටයුතු කරන ආකාරය අනුව ඒ ප‍්‍රමාණය වෙනස් වේවි.
ඒ අතර 19 වැනි සංශෝධනය අහෝසි කිරීමේ අවශ්‍යතාවකුත් ආණ්ඩුව පෙන්වනවා නේද?
පත්තරවල තියෙනවා පාර්ලිමේන්තුවෙන් තුනෙන් දෙක ලැබුණොත් 19 වැනි සංශෝධනය ඉවත් කරනවා කියලා. අපි අමතක කරන්න ඕනෑ නැහැ 19 වැනි සංශෝධනය සම්මත වුණේ පාර්ලිමේන්තුවේ සියල්ලන්ගේ එකඟත්වයෙන් බව. ඒක මෑත ඉතිහාසයේ ප‍්‍රගතිශීලීම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක්. මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහතාට පවා හිතුමතේට දේවල් කරන්න බැරිවුණේ 19 වැනි සංශෝධනය නිසා. ඉතින්, 19 ඉවත් කිරීම සුබදායක කාරණාවක් නෙවෙයි. අනෙක් පැත්තෙන් 19 අහෝසි කිරීමේ උත්සාහයකට මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ පැත්තෙනුත් එතරම් හොඳ ප‍්‍රතිචාරයක් ලැබේයැයි සිතන්න අමාරුයි. ඇතැම් විට ඒ බල කේන්ද්‍ර දෙකේ ප‍්‍රතිවිරෝධයක් ඇතිවෙන්නත් ඉඩ තියෙනවා.
ඔබ මීට කලින් පී.බී. ජයසුන්දර මහතා ගැන කෙටියෙන් කීවා. ආණ්ඩුව අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරුන් හා ආයතන ප‍්‍රධානීන් පත් කරගත් ආකාරය දකින්නේ කොහොමද?
රජයේ ලේකම්වරුන්ගෙන් පළවැනියා ජනාධිපති ලේකම්. පී.බී. ජයසුන්දර මහතාට ඒ පළවැනි තැන දෙන්නට ජනාධිපතිවරයා කල්පනාකරලා තියෙනවා. පී.බී. ජයසුන්දර මහතාගේ ළඟම ගෝලයෙක් තමයි මුදල් අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් විදියට පත් කරලා තියෙන්නේ. ඔවුන් පත්කළ අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරුන් අතර ඒ.කේ. රණවක මහතාත් ඉන්නවා. ඔහු අහිංසක නිලධාරියෙක්. එහෙත් ඔහු මීට කලින් දේශපාලන බලපෑම් මත කළ වරදකට අධිකරණය ඉදිරියේ නඩුවකට මුහුණදෙමින් ඉන්නවා. ඒ නඩුව තිබියදී ඔහු පත් කරමින් අධිකරණයේ තිබෙන නඩු කටයුතුවලට ගරු කරන්නේ නැති බවක් පෙනෙනවා. දැනට ආයතන ප‍්‍රධානීන් නම් කරන්නට පත්කළ කොමිසමේ ඉන්න නාලක ගොඩහේවා මහතාත් නඩුවකට මුහුණදෙමින් ඉන්නවා. අපි කැමතියි දේශපාලන හිතවතුන්ට, ඥාතීන්ට පත්වීම් නොදී ප‍්‍රමිතියකින් යුතුව ආයතන ප‍්‍රධානීන් තෝරනවා නම්. කවුරු හිටියත් මේ කොමිසමෙන් ඒ තේරීම කරනවා නම් හොඳයි.
මෙතැනින් ඉදිරියට ජාතික ජන බලවේගය කටයුතු කරන්නේ කුමන අරමුණකින්ද?
මේ වෙද්දී එක්සත් ජාතික පක්ෂය කෙරෙහි ලොකු කළකිරීමක් ජනතාව අතර තියෙනවා. ඇත්තටම ආණ්ඩුව තිබුණු කාලයේදීත් මොකටද මේ ආණ්ඩුව තියෙන්නේ කියලා ඇහුවාම උත්තරයක් නැති තත්වයට පත්වුණා. පොරොන්දු වූ ප‍්‍රතිසංස්කරණ හරිහැටි කළෙත් නැහැ. ¥ෂිතයන්ට දඬුවම් ලැබුණෙත් නැහැ. ආර්ථික සංවර්ධනයක් වුණේත් නැහැ. ඒකට පිළිතුර විදියට තමයි මෙයාලාව අයින් කරලා අනෙක් අයට දෙන්න ඕනෑ කියන අදහස ආවේ. ජනාධිපතිවරණයේදී මිනිස්සු කල්පනා කළා ජාතික ජන බලවේගයට දිනන්න බැරි බව. ඒක ඡුන්දය අපතේ යැවීමක් බව මිනිස්සු හිතුවා. අනෙක් පැත්තෙන් පැවති රජය කුමක් සඳහාද කියලා ඔවුන් හිතුවා. දැන් අපි අහන්න ඕනෑ මේ ඡුන්දයෙන් පස්සේ යූඇන්පීය පවතින්න ඕනෑ ඇයිද කියලායි. දැන් ඔවුන්ගේ පැවැත්මෙන් තේරුමක් නැහැ. සජිත් පේ‍්‍රමදාස මහතා ජනාධිපතිවරණය පැරදුණ ගමන් කීවේ දිවියන්ව ආරක්ෂා කරනවා කියලායි. එහෙනම් එජාපය පවතින්නේ කුමක් සඳහාද? ඒ පසුබිමේ ජාතික ජන බලවේගයට දේශපාලනය කළ හැකියි.
පසුගිය මැතිවරණයේදී තිබුණු අඩුපාඩු හදාගන්න සිදුවේවි නේද?
ජාතික ජන බලවේගය මතුපිටින් ආකර්ෂණීය විදියට මැතිවරණ ව්‍යාපාරය මෙහෙයවූවාට අපි පහළට බැස්සේ නැහැ. අපට එහෙම යාන්ත‍්‍රණයක් තිබුණේ නැහැ. ඒ සඳහා සම්පත් තිබුණේත් නැහැ. අපට හරිහැටි ගමට බහින්න බැරිවුණා. ගම්වල නායකයන් බවට පත්වෙලා හිටියේ වැලි ජාවාරම්කාරයන් වගේ අය. එයාලා තමයි ගම මෙහෙයවූයේ. ඔවුන් සාම්ප‍්‍රදායික පක්ෂවල ඉන්න ග‍්‍රාමීය නායකයෝ. ඔවුන් කාලයක් තිස්සේ විවිධ අකටයුතුකම් කරමින් හිටියා. අපි දැන් ගමට බහින්න ඕනෑ.
ජාතික ජන බලවේගය කියන නමින් මහමැතිවරණයට ඉදිරිපත් නොවී, ජනාධිපතිවරණයකින් සීයට තුනක් පමණක් ගැනීමෙන් මෙවැනි ව්‍යාපාරයක ශක්තිය ගැන අසතුටුදායක තක්සේරුවක් සමාජයේ ස්ථාපිත වෙලා..
අපට තියෙන මතය තමයි ඒ මැතිවරණ ප‍්‍රතිශතය පාර්ලිමේන්තු ඡුන්දයේදී වෙනස් වේවි කියන එක. ජාතික ජන බලවේගයේ උදවිය පාර්ලිමේන්තුවේ ඉන්න ඕනෑ කියලා මිනිස්සු හිතන බව පෙනෙනවා. මේ ක‍්‍රියාවලිය යහපත් කරන්න ඕනෑ බව මිනිස්සු හිතනවා. ඒ නිසා අපි වෙනසක් ඇති කරගන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා. අපි තවත් ඡුන්දදායකයන් අඳුනගන්න ඕනෑ. අපේක්ෂකයන් එක්ක ග‍්‍රාමීය මට්ටමේ වැඩසටහනක් සකස් කරගන්න ඕනෑ. පහුගිය මැතිවරණයේදී එහෙම වුණේ නැහැ. ඒ අත්දැකීම් එක්ක මෙවර ගම් මට්ටමට බහින්න පුළුවන් වේවි. ජවිපෙටත් ග‍්‍රාමීය සාමාජිකයන් ඉන්නවා. ඔවුන්වත් සම්බන්ධ කරගෙන ගම්වලට බැහැලා විශාල ව්‍යාපාරයක් ගෙනයා හැකියි. මාර්තු මාසයේ පළවැනිදා පාර්ලිමේන්තු ගැසට් නිවේදනය නිකුත් වෙන බව කියනවා. මාර්තු මාසයේ පළවැනිදායින් පස්සේ පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවන්න පුළුවන්. අපේ‍්‍රල් අග හෝ මැයි මුල මහමැතිවරණය එනවා. මාස පහක් අපට තියෙනවා. සංවිධාන ශක්තිය වැඩිදියුණු කරලා ග‍්‍රාමීය මට්ටමට ගිහින් ප‍්‍රතිඵලයේ වෙනසක් ඇති කරගන්න ඒ ඇති. මහමැතිවරණ ප‍්‍රතිඵලයෙන් ඉබේම වෙනසක් වේවි කියලා අපි කියන්නේ නැහැ. දෙවියන්ට අපට සියල්ල කරලා දෙන්නේ නැහැ. වෙනසක් මිනිස්සුන්ට ඕනෑ බව පැහැදිලියි. ඒ නිසා ලොකු ක‍්‍රියාකාරීත්වයක් කළොත් මාස කිහිපයක් තුළ ප‍්‍රගතියක් ඇති කරගන්න අපට පුළුවන් වේවි.
