ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන, ජූඞ් ශර්මන්ත ජයමහට දුන් සමාව නීතියේ ආධිපත්‍යය පවතින රටක නොසිදුවිය යුත්තකි. එක පැත්තකින් එය නීතියේ පාලනයට එරෙහි වීමක් මෙන්ම අධිකරණයටද අපහාස කිරීමකි.
මේ නඩුව මහාධිකරණය ඉදිරියේ විභාග කිරීමෙන් පසුව, අවුරුදු 12ක සිරදඬුවමකට විත්තිකරු යටත් කරන ලදි. දඩයක්ද නියම කෙරිණ. නීතිපතිවරයා මේ දඬුවම වැඩිකරන ලෙස ඉල්ලා අභියාචනාධිකරණයට අභියාචනයක් ඉදිරිපත් කළ අතර, එය දඬුවමක් වැඩිකරන ලෙස නීතිපතිවරයා කළ පළමුවැනි අභියාචනය ලෙස සැලකෙයි.
අභියාචනාධිකරණය, නීතිපතිවරයාගේ ඉල්ලීම පිළිගෙන, මහාධිකරණය පනවා තිබූ සිරදඬුවම ඉවත් කර විත්තිකරුට මරණ දඬුවම පැනවීය. විත්තිකරු මේ තීන්දුවට එරෙහිව යළිත් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට අභියාචනා කළ අතර, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය එම අභියාචනය විභාගයට නොගෙනම ඉවත දැමීය. ඒ අනුව පෙනීයන්නේ, විත්තිකරු මිනීමැරුමටම වරදකරු බව ලංකාවේ ඉහළම උසාවි දෙක තීරණය කළ බවයි.
ජනාධිපතිවරයා සමාව දෙන්නේ මෙලෙස ඉහළ උසාවි දෙකෙන්ම වරදකරුවකු බව ස්ථිර කරනු ලැබූ පුද්ගලයකුටය. එය අධිකරණයේ කාර්යභාරයට අයුතු ලෙස මැදිහත්වීමක් මෙන්ම, අධිකරණයට අපහාස කිරීමක්ද වෙයි.
ජූඞ් ශර්මන්තට සමාව ලබාදී නිදහස් කිරීම ගැන ජනාධිපති මාධ්‍ය අංශය නොවැම්බර් 11 නිවේදනයක් නිකුත් කළේය. එහි විශේෂයෙන් කියන්නේ, මෙම ඝාතනය ‘ක්ෂණික කෝපය’ මත සිදුවූවක් බවය. මෙය මුළුමනින්ම ජනාධිපතිවරයා, අධිකරණයක් බවට පත්වීමකි. හෙවත් අධිකරණ විනිශ්චයක් දීමකි.
ශර්මන්තට එරෙහි මහාධිකරණ නඩු විභාගයේදී කිසිම තැනක ‘හදිසි කෝපය’ පිළිබඳ විත්තිවාචකය විත්තිකරුගේ නිදහස වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් නොකරන ලදි. විත්තිකරුගේ ස්ථාවරය වුණේ, තමා මේ මිනීමැරුම නොකළ බවයි. මහාධිකරණ විනිසුරුවරයාට තනතුර අතහැර ගෙදර යන්නට සිදුවුණේද, මිනීමරුම ඔප්පුවී තිබියදීත්, මිනීමැරුමක් නොවන සාවi මනුෂ්‍ය ඝාතනයක් (අනියම් මිනීමැරුමක්* ලෙස සලකා විත්තිකරුට අවුරුදු 12ක සිරදඬුවමක් හා දඩයක් පමණක් නියම කිරීම නිසාය.
අභියාචනාධිකරණයේදී, මහාධිකරණ විනිසුරුගේ තීන්දුවේ ඇති ‘මිනීමැරුමක් නොවන සාවi මනුෂ්‍ය ඝාතනයකි’ යන්න පසෙක ලා, මිනීමැරුමක් කළාය යන පදනමෙන් විත්තිකරුට මරණ දඬුවම නියම කළේය. අභියාචනාධිකරණය, පුද්ගලයකුට මරණ දඬුවම නියම කළ පළමුවැනි අවස්ථාවයි ඒ. පසුව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයද ඒ තීරණය තහවුරු කෙළේය.
ඒ අනුව රටේ ඉහළම අධිකරණ දෙක, හදිසි කෝපය යන්න පසෙක ලා, විත්තිකරු මිනීමැරුමකට වරදකරු කර තිබියදීත්, ජනාධිපතිවරයා එය ‘හදිසි කෝපය’ මත කළ මිනීමැරුමක් නොවන සාවi මනුෂ්‍ය ඝාතනයක් බවට සලකන්නේ කෙසේද? රටේ ඉහළම අධිකරණ දෙකටත් නැති නීතිය පිළිබඳ දැනුමක් ජනාධිපතිවරයාට හෝ ඔහුගේ උපදේශකයන්ට හෝ තිබේද? එවැනි නිගමනයකට පැමිණීමට කිසිම අයිතියක් හා බලයක් ජනාධිපතිට නැත. එය නිසැකවම අධිකරණයේ බලයට අපහාස කිරීමක් මෙන්ම, එය ඉක්මවා යෑමකි.
අතුරලියේ රතන හිමියන් ඇතුළු ආගමික නායකයන්ගේ හා හිටපු ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරුවරුන්ගේ ඉල්ලීමක් මත සමාව දීම සිදුවූ බව ජනාධිපති මාධ්‍ය අංශයේ නිවේදනයේ තවදුරටත් සඳහන් වේ. ජූඞ් ශර්මන්තගේ දෙමාපියන් ජනාධිපතිවරයා හමුවීමට සලස්වා මේ ගැන දීර්ඝ කරුණු පැහැදිලි කිරීමක් අතුරලියේ රතන හිමි කළ බවද එහි සඳහන් විය.
දැන් ප‍්‍රශ්නය වන්නේ, ශර්මන්ත වැනිම යහපත් කල්ක‍්‍රියාවෙන් සිටින, උගත් විත්තිකරුවන්ට ජනාධිපතිවරයා මෙවැනි සමාවක් දෙන්නේද යන්නයි. ඔවුන්ගේ පවුලවල අයටත් තමා හමුවීමට අවස්ථාව දෙන්නේද යන්නයි. මරණ දඬුවම නියම වී නමුත් එය ක‍්‍රියාත්මක නොකෙරෙන නිසා, බන්ධනාගාරය තුළදී ඉතා වයස්ගතව, අබල දුබලව, බරපතළ ලෙස රෝගීව එය තුළම මියයන වරදකරුවෝ බොහෝ සිටිති. ඒ කිසිවකුට ජනාධිපතිවරයාගේ මේ කරුණාව අදාළ නොවන්නේ ඇයි?
ශර්මන්තගේ සහ ආගමික නායකයන්ගේ ඉල්ලීම්වලට ඇහුම්කන් දුන් ජනාධිපතිවරයා ක‍්‍රෑර ලෙස ඝාතනය වුණු ඉවෝන් ජොන්සන්ගේ දෙමාපියන්ට, ඥාතීන්ට කන් දුන්නේද? ඔවුන්ට කියන්නට ඇති දේට අවධානය යොමු කළේද?
ෆෙස්බුක් සටහනක් තබමින් ජනාධිපති නීතිඥ සාලිය පීරිස් විමසන්නේ, දැනට මරණීය දණ්ඩනය හිමිව සිටින දහස් ගණනක් පුද්ගලයන් අතරින් ජනාධිපති සමාව සඳහා රෝයල් පාර්ක් මිනීමැරුමට වරදකරු වූ පුද්ගලයා පමණක් තෝරාගත් ආකාරය දැනගැනීමට තමා කැමති බවයි.
මේ අතර ඉවෝන් ජොන්සන්ගේ නැගණිය කැරොලයින් ජොන්සන් නොවැම්බර් 10දා (ඊට පෙරදා ශර්මන්ත කුරුවිට බන්ධනාගාරයෙන් නිදහස්වී ගියේය.* සිය ෆෙස්බුක් පිටුවේ ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනට දීර්ඝ ලිපියක් ලියා තිබේ.
‘මම දන්නවා ඔබ කෙදිනකවත් මෙය කියවා නොබලන බව’ සිය සටහන අරඹමින් ඇය කියයි. ‘දියණියන් දෙදෙනෙකුගේ පියෙකු වශයෙන් මෙම වරදකරු නිදහස් කිරීමට ඔබ ගත් තීරණය මට තේරුම් ගැනීමට අපහසුයි… ඝාතනයක් වූ විට පවුලකට එමගින් ඇතිවන බලපෑම කිසිවෙකු කිසි දිනෙක සත්‍ය වශයෙන් ම තේරුම් නොගනු ඇති… අවසානයේ ජනාධිපතිතුමනි! ඔබ නැවතත් මේ දරාගත නොහැකි වේදනාව මගේ පවුලේ සාමාජිකයන්ට හිමිකර දී තිබේ.’ යනුවෙන් සිය දීර්ඝ සටහනින් ඇය පවසන්නීය.
ජූඞ් ශර්මන්තට 2016දී විශේෂ ජනාධිපති සමාවක් යටතේ ජීවිත සමාව හිමිවෙමින් ඔහුගේ මරණ දඬුවම ජීවිතාන්තය දක්වා සිරදඬුවමක් බවට ලිහිල් කර තිබේ. මෙවර ජනාධිපති සමාව ඔහුට ලැබෙන්නේ දෙවැනි වරටය.
මෙය වරදකරුවකුට තමන්ගේ වරද ගැන පසුතැවිලි වී යහපත් කල්ක‍්‍රියාවෙන් ගතකොට නිදහස් වීමට ඇති අයිතිය ප‍්‍රශ්න කිරීමක් නොවේ. ජූඞ් ශර්මන්ත ගැන පෞද්ගලික සැලකිල්ලකින් කියන්නක් ද නොවේ. ඔහුට සමාව දීම හරහා ජනාධිපති සිරිසේන, තමාට ඇති සමාව දීමේ බලය අපයෝජනය කිරීමත්, රටේ අධිකරණ පද්ධතියට හා නීතියේ පාලනයට ගැරහීම පිළිබඳවත් ප‍්‍රශ්න කිරීමකි.
