මහාචාර්ය චන්ද්‍රගුප්ත තේනුවර
ඔබ සහ ගාමිණී වියන්ගොඩ මහතා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාගේ ලාංකික පුරවැසිභාවය අභියෝගයට ලක් කරමින් අධිකරණය ඉදිරියට යෑම හදිසියේ සිදුවූ දෙයක්ද?
නැහැ. අපි අභියාචනාධිකරණයට ගියේ කලින් ගත් ක‍්‍රියාමාර්ගයක අවසානය විදියටයි. අපි ඊට කලිනුයි ඒ ගැන පොලීසියට පැමිණිලි කළේ. ඒ පැමිණිල්ල කාලයක් තිසේ බලා ඉඳලා කරපු එකක් නෙවෙයි. මාධ්‍යවලින් ඔහු ශ‍්‍රී ලාංකික පුරවැසිභාවය ලබාගැනීමේ ගැටලූ ඇති බව හෙළිදරව් කළාට පස්සේයි අපි ඒ ගැන පැමිණිල්ල කළේ. ඒ අනුව අපි අගෝස්තු 6 වැනිදා ඉඳලයි මේ ක‍්‍රියාවලියේ ඉන්නේ. අපේ පැමිණිල්ල මතයි පරීක්ෂණය සිද්ධවුණේ. ඒ පරීක්ෂණයෙන් යම් කාරණා හෙළිදරව් වුණා. ඒ අනුවයි අපි අභියාචනාධිකරණයට ගියේ. මේක දේශපාලනයේ වැදගත්ම කාරණයක්. මිනිස්සු ඡුන්දය දෙන කෙනෙක් ලංකාවේ පුරවැසියෙක්ද, නැද්ද කියන එක දැනගැනීම අතිශය වැදගත් කාරණයක්.
2010 ජනාධිපතිවරණ සමයේදී සරත් ෆොන්සේකා මහතාට පුරවැසිභාවය හා ඡුන්ද අයිතිය නැතැයි රාජපක්ෂ පිළ ප‍්‍රචාරය කළා. එලෙස අනුන්ගේ පුරවැසිභාවය හා දේශීයත්වය ප‍්‍රශ්න කරන පිරිසක් තමන්ගේ පුරවැසිභාවය ප‍්‍රශ්න කරද්දී උදහස් වීම දකින්නේ කොහොමද?
ඒ මැතිවරණයේදී මිනිස්සු ඡුන්දය දෙන්නට දින හතරක් විතර තිබියදී තමයි ඔය බොරු ප‍්‍රචාර කළේ. ඒ මනුස්සයාට ඡුන්දය තිබුණු දවසට කලින් ඔහුගේ පුරවැසිභාවය පිළිබඳ කටකතා පැතිරවූවේ. එහෙත් එසේ කිරීමට වඩා මෙය වෙනස් තත්වයක්. මෙය අධිකරණය ඉදිරියේ විධිමත් ලෙස කටයුතු කිරීමක් මිස මඩ ගැසීමක් හෝ කටකතා පැතිරවීමක් නෙවෙයි.
ලංකාවේ ලිඛිත නීතියෙන් රිංගා යමින්, සදාචාර විරෝධී කටයුතු ප‍්‍රසිද්ධියේ සිද්ධවෙනවා..
රාජ්‍ය ආයතන පුරවැසියන්ට වගකියන ආයතන වෙන්න ඕනෑ. ඒ වගේම නීතිය හැම පුරවැසියෙක්ටම සමාන වෙන්න ඕනෑ. යම්කිසි බලයක් තියෙන අය වෙනුවෙන් ලියකියවිලි එක් විදියකටත්, අනෙක් අයට තව විදියකටත් සකසන්න බැහැ. විමල් වීරවංශට දැන් පාස්පෝට් දෙකක් තියෙනවා. ඒ ගැන කිසි ප‍්‍රශ්නයක් නැහැ. නඩුව හෙමින් ඇහෙන්නේ. ද්විත්ව පුරවැසියන් පාර්ලිමේන්තුවේ හැංගිලා ඉන්නවා. ඔවුන්ගේ නායකයා වෙනත් පක්ෂයක නායකත්වය ගත්තාට පස්සේත් වෙනත් පක්ෂවල හොර ලියුම් අරගෙන ඉන්නවා. ඒ හොරකම ගැන හැමෝම දන්නවා. ඔවුනුත් දන්නවා. ඒත් ඒක දැන දැනම ඒක නීත්‍යනුකූල කළ සමාජයක් තියෙන්නේ.
පළවැනි පන්තියට ළමයෙක් ඇතුළත් කරද්දීත් හොර සහතික හදන තැනට සමාජය පත්වෙලා. ඒකට එරෙහිව අපි අරගල කරන්න ඕනෑ. ඇත්ත වෙනුවට ප‍්‍රබන්ධයක් තමයි තියෙන්නේ. සෑම පුරවැසියෙක්ටම සර්ව සාධාරණ අවස්ථා ලැබෙන්න ඕනෑ. අපි කළේ ඒ ක‍්‍රියාවලියට අදාළ දෙයක්. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ යුද්ධය සමයේදී හමුදාවෙන් අයින් වෙලා තියෙන්නේත් බොරු කියලා විය යුතුයි. මොකද යුද්ධයක් තියෙන කාලයක හමුදාවෙන් ඉවත් වෙන්න දෙන්නේ ශාරීරික හෝ මානසික අබලතාවක් තිබුණොත්. අපි යුද්ධය විවේචනය කළා. ඒත් ඔහු ඒ යුද්ධය තියෙද්දී රටෙන් පැනලා ගිය මිනිහෙක්. ඔහුට මානසික හෝ ශාරීරික අබලතාවක් තියෙනවාද කියලාත් බලන්න ඕනෑ. සේවය මැද්දේ හමුදාවෙන් අයින් වුණේ සෞඛ්‍ය තත්වය නිසාද දන්නේ නැහැ.
පුරවැසියන් විදියට අපට අහන්න තියෙන ප‍්‍රධාන ප‍්‍රශ්නය අපි අහලා තියෙනවා. පුරවැසියන් ශක්තිමත් වීම වැදගත්. ඒක ලොකුම දෙයක්. දේශපාලනය කියන්නේ ඕනෑම පුරවැසියෙක්ට ඔක්සිජන් වගේ අත්‍යවශ්‍ය දෙයක්. ඔක්සිජන් වගේම දේශපාලනයත් මිනිස්සුන්ගේ පැවැත්මට අවශ්‍යයි. දැන් මහින්ද රාජපක්ෂ පවා මේ තීන්දුව ගැන සතුටින් කතා කරලා තියෙනවා. ජී.ඇල්. පීරිස් පවා කියනවා හොඳ තීන්දුවක් ලැබුණා කියලා. ඒත් අය ඒ නඩුවේදී කියැවුණු විශේෂ කාරණා ගැන සද්දයක් නැහැ. මේ තීන්දුව ලැබීමෙන් ඔප්පු වෙලා තියෙන්නේ ඔහු ද්විත්ව පුරවැසියෙක් කියලයි. මේ නඩුවේදී අපේ නීතිඥයන් කතාකළේ නීතිය පැත්තෙන්. එහෙත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා වෙනුවෙන් පෙනී සිටි නීතිඥයන් නීතිමය තර්කවලට සීමා නොවී භාවාතිශය පැතිවලටත් ගියා. ඔහුගේ දේශපේ‍්‍රමය, රණකාමීත්වය වගේ දේවල් ගැන පවා තර්ක කළා.
රාජ්‍යය යම් විශේෂිත පුරවැසියෙකු ඉදිරිපිට අසරණ වෙනවා නම්, යම් පුරවැසියන්ගේ ක‍්‍රියාකාරකම් රාජ්‍යයට දරාගන්න බැරි නම් එවැනි පුරවැසියන් ගැන ප‍්‍රශ්න කිරීම වැදගත් නේද?
නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුව ප‍්‍රමුඛ රාජ්‍ය ආයතන දැන් පුරවැසියන් වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්නේ නැහැ. ඔවුන් නිර්ලජ්ජිත විදියට දේශපාලන බලය වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්නවා. කුමන්ත‍්‍රණය වෙලාවේ වුණත් අපි ඒක දැක්කා. ඇතැම් ආයතනවල ප‍්‍රධානියා කොණ්ඩය හොඳට පීරපු කෙනෙක් හිටියත්, කොණ්ඩය අවුල් කෙනෙක් හිටියත් වැඩ කරන්නේ පුරවැසියන් වෙනුවට දේශපාලන නායකත්වය වෙනුවෙන්. පුරවැසි හඬට ඔවුන් බයයි. ඒ නිසා තමයි පුරවැසියන්ට බලය ලැබෙන සමාජයක් අපට අවශ්‍ය වෙන්නේ. ඇතැම් පුරවැසියන් ඉදිරියේ රාජ්‍යය දුර්වලයි. රාජ්‍යය කියන යන්ත‍්‍රය පවතින්නේ නිලධාරී තන්ත‍්‍රය කියන දැති රෝද මත. නිලධාරීන් කියන්නේ අතරමැදියන්. ඒත් දැන් ඞීල් කරන්නේ ඔවුන්. ඒ නිසා තමයි ලක්ෂ 7ක් වූ රාජ්‍ය සේවය ලක්ෂ 15 දක්වා ඉහළ නැංවුවේ.
ඇතැමුන්ට අනුව ඔබ ‘කුප‍්‍රකට දේශද්‍රෝහියෙක්.‘ ලෝකයේ දියුණුම රටවල පවා සුවපහසු ජීවිතයක් ලැබිය හැකිව තිබියදී ලංකාව වැනි රටක සිවිල් ක‍්‍රියාකාරිකයෙකු විදියට කටයුතු කරමින් දේශද්‍රෝහී චෝදනා ලැබීම ගැන හැෙඟන්නේ කුමක්ද?
අපේ හිත්වල දේශපේ‍්‍රමය තියෙනවා. ඒ නිසා තමයි අපි වෙනත් රටවල පාස්පෝට් ගත්තේ නැත්තේ. අපි විදෙස් රටවලට ගියේ ඉගෙනගන්න. එහෙත් නැවත මේ රටට ආවේ ඒ අධ්‍යාපනයෙන් රටට සේවයක් කරන්න. මේ රටේ කම්කරුවන්ගේ හා සෝවියට් දේශයේ කම්කරුවන්ගේ ධනයෙන් මම ලැබූ අධ්‍යාපනයෙහි ණය මම ගෙවනවා. මම ජීවිත කාලය අවසන් වෙනතුරුම ඒ ණය ගෙවන්න ඕනෑ. ඒ නිසයි මම මේ රට ජීවත්වෙනතුරු අත්හැරලා යන්නේ නැත්තේ. අපේ දැනුම අපි වැය කරන්නේ රටේ මිනිස්සු වෙනුවෙන්. කිසිවක් නොදන්නා අය විවිධ ප‍්‍රවාද හදනවා. මම යැපෙන්නේ කාගේවත් ඩොලර්වලින්වත්, වෙන සල්ලිවලින්වත් නෙවෙයි. මිනිස්සුන්ගේ බදු මුදලිනුයි විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරයෙක් විදියට යැපෙන්නේ.
ලංකාවේ ප‍්‍රතිභාපූර්ණම දෘශ්‍ය කලාකරුවෙක් වන ඔබ, පක්ෂ දේශපාලනයට මැදි නොවිය යුතු බව ඇතැම් අය කියනවා. ඒ වෙනුවට ඔබේ කලාකෘතිවලින් ප‍්‍රකාශනයන් කළ යුතු බව කියනවා..
මගේ සිවිල් ක‍්‍රියාකාරීත්වයත් කලා ප‍්‍රකාශනයක් තමයි. කිසිවෙක් අදේශපාලනික නැහැ. සැබෑ කලාකරුවෙක් තමන් වෙසෙන සමාජයේ සිද්ධවෙන දේවල් අමතක කරවලා මිනිස්සුන්ගේ ඇස් අන්ධ කරන්නේ නැහැ. මිනිසුන්ව අවදි කරනවා. මේ සිවිල් ක‍්‍රියාකාරීත්වය ‘නිරූපණ කලාකෘතියක්‘ විදියට සලකන්න පුළුවන්. කැමති කෙනෙකුට නාට්‍යයක් විදියට සලකන්න පුළුවන්. අපි කලාවට පුරුදු වුණාම අපි කරන හැමදේම කලා ප‍්‍රකාශනයක් වෙනවා. මගේ ජීවිතයම කැපකරලා තියෙන්නේ කලාවට නම්, මගේ සමාජ ක‍්‍රියාකාරිත්වය කලාවේම කොටසක්. ඒ ක‍්‍රියාවලියටත් කලාත්මක නිර්මාණශීලීත්වයක් අවැසියි.
වීදියේ විරෝධයක් පානවා වෙන්න පුළුවන්, අධිකරණය ඉදිරියට යනවා වෙන්න පුළුවන්, යම් අදහස් දැක්වීමක් කරනවා වෙන්න පුළුවන්. ඒ හැම දෙයක්ම කරන්නේ කලාවෙන් මා ලද විනය ඇතිවයි. අපි ආමන්ත‍්‍රණය කරන්නේ මනසට බුද්ධියට හා ප‍්‍රඥාවට. අපි ආනන්දයෙන් ප‍්‍රඥාවට මිසක්, ආනන්දෙන් නාලන්දෙට මිනිස්සුන්ව අරන් යන්නේ නැහැ. මේ රටේ සියලූ පුරවැසියන් හුදෙක්ම ගිරවුන් හෝ වහලූන් නොවී ප‍්‍රඥාවන්තයන් වෙනවා නම් තමයි අපට සැනසෙන්න පුළුවන්. අපට අවශ්‍ය දේශපාලනඥයන් මත යැපෙන සමාජයක් නෙවෙයි. තමන් විසින්ම තමන්ගේ ජීවිතය ගැන තීන්දු ගන්නා සමාජයක් හදාගන්නයි. මට නම් ගෝඨාභය රාජපක්ෂද මහින්ද රාජපක්ෂද කියන එක අදාල නැහැ. එයාලා තවත් පුරවැසියන් විතරයි. ඒත් එයාලා පුරවැසියන් නොවී පොරවැසියන් වෙනකොට තමයි අපි ක‍්‍රියාත්මක වෙන්නේ.
ඇතැම් රසිකයෙකු ඔබේ කලාකෘතිවලට කැමති නමුත් ඔබේ සිවිල් ක‍්‍රියාකාරීත්වය දේශද්‍රෝහී වීමක් ලෙස දකින්න පුළුවන්. එවැනි රසිකයන් ගැන අදහස මොකක්ද?
එවැන්නෙක් රසිකයෙක්ද කියන ප‍්‍රශ්නය මට මතුවෙනවා. රසිකයෙක්ට කිසිදා රසිකත්වයෙන් බැහැර යන්න බැහැ. රසිකයාත් කලාකරුවා වගේම තමයි. රසිකයා කියන්නේ ප‍්‍රබුද්ධ තත්වයක්. හැමෝටම ඒ තත්වයට පත්වෙන්න බැහැ. ව්‍යාජ දේශපාලනඥයන් වගේම ව්‍යාජ රසිකයන් ඉන්නවා. සමාජයක ව්‍යාජ රසිකයන් වැඩිවෙද්දී ව්‍යාජ දේශපාලනඥයන් වැඩිවෙනවා. සැබෑ රසිකයෙකු දේශපාලන නායකයන්ට වන්දනාමාන කරන්නේ නැහැ. ඔවුන් ස්වාධීනයි. අපේ සමාජයට ප‍්‍රබුද්ධ, දැනුවත් රසිකයන් අවශ්‍යයි.
ඔබ සහභාගි වුණ අධිකරණ කටයුත්ත නිරූපණ කලාකෘතියක් ලෙස සැලකිය හැකි බව ඔබ කීවා. ඒ අදහස තවත් විස්තර කරන්න පුළුවන්ද?
මේ රටට මෙබඳු කලා ප‍්‍රකාශන අවශ්‍යයි. කලාකෘතියට සම්බන්ධ වූ විවිධ පාර්ශ්ව කටයුතු කළ ආකාරය දෙස බලන්න පුළුවන්. ඔවුන් භූමියේ හැසිරුණු ආකාරය අපට විග‍්‍රහ කරගන්න පුළුවන්. ඉදිරිපත් වූ බොහෝ දෙනෙකු තමන්ට කලින් ලැබුණු පිටපත් අනුව දෙබස් කී බව පෙනුණා. තමන් නොදන්න බව, මතක නැති බව, අතුරුදන් වූ බව, ලිපිගොනු නැතිවූ බව ඒ ඒ අය කීවා.
රණවිරුකම් ගැන කතාකළ අයගේ භාවාතිශය රඟදැක්වීම් පවා සිද්ධවුණා.
කෙසේවෙතත් ඔබේ සහ වියන්ගොඩ මහතාගේ පෙත්සම ප‍්‍රතික්ෂේප වීමෙන්, මේ නාට්‍යය පරාජිත අවසානයක් හෙවත් දුක්ඛාන්තයක් ලෙස සලකන්න සිද්ධවෙනවා නේද?
මම එලෙස හිතන්නේ නැහැ. මෙය අභියෝග කිරීමට අවස්ථාවක් ලැබීමම ජයග‍්‍රහණයක්. වෙන කෙනෙකු මෙවැන්නක් ගැන හිතන්නේ නැති මොහොතක මෙවැන්නකට සම්මාදම් වෙන්න ලැබීම ජයක්. පරාජය වුණා නම් පරාජය වුණේ පුරවැසියා. ඒත් ඕනෑම පරාජයක ජයග‍්‍රහණයේ සුන්බුන් තියෙන්න පුළුවන්. අධිකරණයට යා හැකි උපරිම දුරට ගිහිල්ලා තියෙනවා. අපි කියන්නේ නැහැ මේ විනිශ්චය වැරදි බව. එහෙත් අධිකරණයෙන් සලකන්නේ යම් කටයුත්තක නීත්‍යනුකූල බව ගැන පමණයි. එහෙත් ඕනෑම කාරණයක සැබෑ යථාර්ථය තේරුම් ගැනීමේ හැකියාව බුද්ධිමත් පුරවැසියෙක්ට තියෙනවා. අධිකරණ කටයුත්ත අවසාන වෙද්දී තහවුරු වුණේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා ද්විත්ව පුරවැසියෙක් බවයි. මතුවූ හැම කරුණක්ම හා සිදුවූ හැම දෙයක්ම සමාජයට නිරීක්ෂණය කළ හැකියි. මම කලින් කීවා වගේ එක් එක් අය නාට්‍යය මැද්දේ කීව දෙබස් නිරීක්ෂණය කළ හැකියි. මෙය අවසාන වුණේ දුක්ඛාන්තයකින් බව ඇත්ත. එහෙත් එය විචාරයට ලක් කළොත් නාට්‍යය මොකක්ද පිටපත ලියැවිලා තියෙන්නේ කොහොමද කියා තේරුම් ගන්න පුළුවන්.
අවසානයේදී තරුණ නීතිඥවරුන් පිරිසක් සිය වෘත්තීය සදාචාරය සුණුවිසුණු කරමින් ඔල්වරසන් නැඟීම තුළින් කලාකෘතිය පරිපාකයට පත්වුණා නේද?
මා හිතන්නේ මෙය අධ්‍යයනය කළ යුතු පිටපතක් බවට පත්වේවි. සියලූ දෙබස් ලියා මුද්‍රණය කළොත් හොඳයි. එතකොට මෙය නැවත නැවත රඟදක්වලා බලන්න පුළුවන්. බ්‍රෙෂ්ටියානු දෘෂ්ටියකින් බලන්න ඕනෑ. දුරස්ථකරණයෙන් බලද්දී හොඳ රසිකයෙකුට මේ මොකක්ද කියා පේනවා. මෙය විශ්ලේෂණය කරන්නට පශ්චාත් නූතනවාදී විචාර උපක‍්‍රම පවා පාවිච්චි කරන්න පුළුවන්. අධිකාරවාදය, යටත්විජිත මනස, ලිංගික ක‍්‍රියාවලියන්, පුරවැසි අයිතීන් පිළිබඳ න්‍යායනුත් යොදාගෙන බුද්ධිමතෙකුට මේ කලාකෘතිය රසවිඳිය හැකියි.
මේ රටට මෙබඳු කලා ප‍්‍රකාශන අවශ්‍යයි. කලාකෘතියට සම්බන්ධ වූ විවිධ පාර්ශ්ව කටයුතු කළ ආකාරය දෙස බලන්න පුළුවන්. ඔවුන් භූමියේ හැසිරුණු ආකාරය අපට විග‍්‍රහ කරගන්න පුළුවන්. ඉදිරිපත් වූ බොහෝ දෙනෙකු තමන්ට කලින් ලැබුණු පිටපත් අනුව දෙබස් කී බව පෙනුණා. තමන් නොදන්න බව, මතක නැති බව, අතුරුදන් වූ බව, ලිපිගොනු නැතිවූ බව ඒ ඒ අය කීවා. රණවිරුකම් ගැන කතාකළ අයගේ භාවාතිශය රඟදැක්වීම් පවා සිද්ධවුණා.
කෙසේවෙතත් ඔබේ සහ වියන්ගොඩ මහතාගේ පෙත්සම ප‍්‍රතික්ෂේප වීමෙන්, මේ නාට්‍යය පරාජිත අවසානයක් හෙවත් දුක්ඛාන්තයක් ලෙස සලකන්න සිද්ධවෙනවා නේද?
මම එලෙස හිතන්නේ නැහැ. මෙය අභියෝග කිරීමට අවස්ථාවක් ලැබීමම ජයග‍්‍රහණයක්. වෙන කෙනෙකු මෙවැන්නක් ගැන හිතන්නේ නැති මොහොතක මෙවැන්නකට සම්මාදම් වෙන්න ලැබීම ජයක්. පරාජය වුණා නම් පරාජය වුණේ පුරවැසියා. ඒත් ඕනෑම පරාජයක ජයග‍්‍රහණයේ සුන්බුන් තියෙන්න පුළුවන්. අධිකරණයට යා හැකි උපරිම දුරට ගිහිල්ලා තියෙනවා. අපි කියන්නේ නැහැ මේ විනිශ්චය වැරදි බව. එහෙත් අධිකරණයෙන් සලකන්නේ යම් කටයුත්තක නීත්‍යනුකූල බව ගැන පමණයි. එහෙත් ඕනෑම කාරණයක සැබෑ යථාර්ථය තේරුම් ගැනීමේ හැකියාව බුද්ධිමත් පුරවැසියෙක්ට තියෙනවා. අධිකරණ කටයුත්ත අවසාන වෙද්දී තහවුරු වුණේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා ද්විත්ව පුරවැසියෙක් බවයි. මතුවූ හැම කරුණක්ම හා සිදුවූ හැම දෙයක්ම සමාජයට නිරීක්ෂණය කළ හැකියි. මම කලින් කීවා වගේ එක් එක් අය නාට්‍යය මැද්දේ කීව දෙබස් නිරීක්ෂණය කළ හැකියි. මෙය අවසාන වුණේ දුක්ඛාන්තයකින් බව ඇත්ත. එහෙත් එය විචාරයට ලක් කළොත් නාට්‍යය මොකක්ද පිටපත ලියැවිලා තියෙන්නේ කොහොමද කියා තේරුම් ගන්න පුළුවන්.
අවසානයේදී තරුණ නීතිඥවරුන් පිරිසක් සිය වෘත්තීය සදාචාරය සුණුවිසුණු කරමින් ඔල්වරසන් නැඟීම තුළින් කලාකෘතිය පරිපාකයට පත්වුණා නේද?
මා හිතන්නේ මෙය අධ්‍යයනය කළ යුතු පිටපතක් බවට පත්වේවි. සියලූ දෙබස් ලියා මුද්‍රණය කළොත් හොඳයි. එතකොට මෙය නැවත නැවත රඟදක්වලා බලන්න පුළුවන්. බ්‍රෙෂ්ටියානු දෘෂ්ටියකින් බලන්න ඕනෑ. දුරස්ථකරණයෙන් බලද්දී හොඳ රසිකයෙකුට මේ මොකක්ද කියා පේනවා. මෙය විශ්ලේෂණය කරන්නට පශ්චාත් නූතනවාදී විචාර උපක‍්‍රම පවා පාවිච්චි කරන්න පුළුවන්. අධිකාරවාදය, යටත්විජිත මනස, ලිංගික ක‍්‍රියාවලියන්, පුරවැසි අයිතීන් පිළිබඳ න්‍යායනුත් යොදාගෙන බුද්ධිමතෙකුට මේ කලාකෘතිය රසවිඳිය හැකියි.
සරත් ෆොන්සේකාට චන්දයක් නැතැයි කියා කියූ කාලිංග ඉන්දතිස්ස මහතා අද නීතිඥ සංගමයේ සභාපති.