පොරොන්දු දේශපාලනය- 3
පසුගිය හත්වෙනිදා ජනාධිපතිවරණය සදහා අපේක්ෂකයන් තිස්පස් දෙනෙක් නාමයෝජනා භාරදුන්නෝය. මේ අතරින් අතිබහුතරයක් ස්වාධීන අපේක්‍ෂකයෝ වූහ. නාමයෝජනා භාරදීමට ප‍්‍රථමයෙන් වඩාත්ම කතාබහට ලක්වූයේ නාගානන්ද කොඩිතුවක්කු, රොහාන් පල්ලේවත්ත, ගාමිණි විජේසිංහ සහ අජිත් කොලොන්නේ පිළිබදවය. පෙර ලිපියේ සදහන් ආකාරයට කොඩිතුවක්කු අලූත් ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව ගැන කතාකළේය. අනෙක් මහතුන්ගෙන් පල්ලේවත්ත හැර අනෙක් අය ජාතික ජනතා ව්‍යාපාරය නම් සංවිධානයක් නියෝජනය කරමින් පාර්ලිමේන්තුවේ සාමාජිකයින් දෙසිය විසිපහම ඉවත්කර අලූත් පාර්ලිමේන්තුවක් නිර්මාණය කළ යුතු බවට කතාකළෝ්ය.
කොඩිතුවක්කු නාමයෝජනා නොදුන්නේය. කොඩිතුවක්කුට එල්ලවී ඇති එක් චෝදනාවක් නම් ඔහු මැතිවරණයට තරග කරන බවට ප‍්‍රකාශ කරමින් ජනතාව මුලාකොට දේශීය සහ විදේශීය වශයෙන් මුදල් උපයාගත් බවයි. පල්ලේවත්ත නාමයෝජනා දුන්නද මේ වනතුරු ඔහුගේ මැතිවරණ ව්‍යාපාරය ආරම්භ වී නැත. ජනාධිපති නීතිඥ ශ‍්‍රීනාත් පෙරේරාගේ ජාතික ජනතා පක්‍ෂයෙන් ජෙනරාල් මහේෂ් සේනානායක ඉදිරිපත්වී සිටින්නේ කොලොන්නේ, විජේසිංහ මෙන්ම වින්‍යා ආරියරත්නගේද සහයෝගය ඇතිවය. ඔවුන්ගේ මැතිවරණ ප‍්‍රචාරණ යාන්ත‍්‍රණයද තවමත් ආරම්භ වී නැති නමුත් සමාජ මාධ්‍ය හරහා යම් මට්ටමකට සේනානායක ප‍්‍රවර්ධනය කිරීමේ සටහන් පළවනු දැකිය හැකිය. මෙවර මැතිවරණ ව්‍යාපාරය තුළ ශ‍්‍රී ලංකා පොදු ජන පෙරමුණෙන් ඉදිරිපත් වන ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කරන ප‍්‍රධාන පැහැදිලි කිරීම නම් ඔහුගේ හමුදා ජීවිතය, ඔහුගේ අතීත භාවිතය සහ ඔහු වටා සිටින පිරිස යන කාරණ මත යම් හෙයකින් ඔහු බලයට පත්වුවහොත් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී සමාජ දේහය හැකිළීයාමට ඇති අවකාශය වඩාත් වැඩි බවයි. විශේෂයෙන්ම ආරක්‍ෂක ආමාත්‍යංශ ලේකම්වරයා වශයෙන් කටයුතු කරද්දී ඔහු ගෙනගිය සමහර වැඩපිළිවළ නිසා ඇති වූ තත්‍වයන් මෙන්ම ඔහු ධුරය දරද්දී සිදුවූ යම් අපරාධයන් සම්බන්ධයෙන් ඔහු වෙතට ඇඟිල්ල දික්වීම වැනි කාරණා මත ඔහුට එරෙහිව මේ ආකාරයෙන් පැහැදිලි කිරීමට සිදුවේ.
කෙසේ වෙතත් රාජපක්ෂ මහතාගේ පාර්ශ්වය ගෙනඑන ප‍්‍රධාන සටන් පාඨයන් අතර තිස් අවුරුදු යුද්ධය නිමා කිරීම සහ රාජ්‍ය ආරක්‍ෂාව ස්ථාපිත කිරීම යන සටන් පාඨයන් රටෙහි ජනතාවගේ සැලකිය යුතු කොටසක් ආකර්ෂණය කරගැනීමට සමත් වී ඇත. එසේ සමත් වන්නේ තවත් කාරණා ගණනාවක් සමාජ විඥානය තුළ ස්ථාපිත කරමිනි. එ් අතර ද්‍රවිඩ විරෝධය, මුස්ලිම් විරෝධය, සිංහල බොද්ධ ජාතිවාදය සහ ජාතිකත්‍වය වැනි කාරණයන් සමාජය තුළ උත්කර්ෂයක් නැංවීම මැතිවරණ ව්‍යාපාරයේ කොටසක් බවට පත්ව ඇත.
ගායන ශිල්පි මාධුමාධව අරවින්දගේ දේශනයක මුස්ලිම් විරෝධය සනිටුහන් වන්නේ මේ නිසාය. රාජපක්ෂ මහතාගේ කදවුර වඩාත් විශ්වාසය තබා ඇත්තේ සිංහල බෞද්ධ බහුතරය දිනාගැනීමෙන් සටන ජයග‍්‍රහණය කිරීමට බව පැහැදිලි අතර ඒ සදහා යොදා ගන්නා මැතිවරණ උපාය මාර්ගය නිසා රටට ඉතාම අහිතරකර ප‍්‍රතිඵල අත්විය හැකි බව ඔවුහු අමතක කර සිටිති. විශේෂයෙන්ම සුඵ ජාතීන් ඉලක්ක කර ගනිමින් ගෙනඑන ජාතික රාජ්‍ය ආරක්‍ෂාව ස්ථාපිත කිරීමේ සටන්පාඨය නිසා සුළු ජාතික ද්‍රවිඩ සහ මුස්ලිම් ප‍්‍රජාව ජනාධිපතිවරණය දකුණට අදාළ මැතිවරණයක් බවට තීරණය කිරීමට පෙළඹුණහොත් එය ඉතා බරපතළ තත්වයක් විය හැකිය. ජාතිවාදය මත පදනම්ව මුස්ලිම් අපේක්ෂකයා සහ ද්‍රවිඩ අපේක්ෂකයා ඔවුන් තෝරාගත හොත් එමගින් දකුණේ දේශපාලකයා සහ දේශපාලනය ඔවුන් විසින් ප‍්‍රතික්‍ෂේප කිරිමක් සිදුවේ.
රාජපක්ෂ මහතාගේ සටනෙහි උපාය මාර්ගයට එනම් අතිබහුතරයක් සිංහල බෞද්ධ ඡුන්ද දිනා ගැනීමට එය වැදගත් වුවද මධ්‍යස්ථයක් ලෙස ගතහොත් රටෙහි අනාගතයට එය අහිතකර වනු ඇත. දකුණේ සිංහල බෞද්ධ ඡුන්දය මත තම දේශපාලනය ගොඩනැංවීමේ ඇති අනර්ථකාරීභාවය සහ භයානකත්‍වය සම්බන්ධයෙන් සැලකිලිමත් නොවීම ඉතාමත් බරපතළ තත්වයකි. සජිත් පේ‍්‍රමදාස ගැන ගත් කලද ඔහුගේ මැතිවරණ සටනේ සබුද්ධික දේශපාලනයක් කරන බවට කිසිදු හෝ සංඥාවක් නිකුත් වන්නේ නැත. ඔහු වටාද එකතු වී ඇති සිවිල් සමාජය එසේ එකතුව සිටින්නේ ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂට ඇති විරෝධය නිසා විනා පේ‍්‍රමදාස මහතාගේ දේශපාලනයෙහි ඇති පරිණතභාවය කරුණු කොටගෙන නොවේ. පේ‍්‍රමදාස දේශපාලනය සිංහල බෞද්ධ ජාතිකත්‍වය මතම පදනම්ව ඇති අතර ඔහු විසින් සිංහල බෞද්ධ ජාතිකත්‍වයෙහි කොටස තමන් වෙත පවරා ගැනීම සදහා රාජ්‍ය බලයද උපයෝගී කරගත්තේය. උදාහරණ වශයෙන් වෙහෙර විහාර 1125ක් ගොඩනගන ව්‍යාපෘතිය මගින් ඔහු ආමන්ත‍්‍රණය කිරීමට බලාපොරොත්තු වන්නේ කුමන ජන කොටසකටද යන්න පැහැදිලිය.
ඔහු විසින් නිවාස අමාත්‍යවරයා වශයෙන් සිදුකරනු ලබන උදාගම් ව්‍යාපෘතියද, එ් ආකාරයෙන්ම නිශ්චිත දැක්මක් ඇතිව කෙරෙන ව්‍යාපාරයක්ද යන්න අපහැදිලිය. එසේ පවසන්නේ ඔහුගේ පියා වන ආර්. පේ‍්‍රමදාස මහතා උදාගම් සංකල්පය රටට හ`දුන්වාදුන් අවස්ථාවේදී තිබූ සමාජ තත්වය පරිසරය සහ සමාජ ආකල්පයන් අදත් එ් ආකාරයෙන්ම පවතිනවා යැයි විශ්වාස කරමින් ඒ මොඩලයම එ් ආකාරයෙන්ම නැවත වතාවක් බිමෙහි පිහිටුවීමට කටයුතු කරන නිසාය. එදා පැවති උදාගම් සංකල්පය නවීනත්වයට ගැළපෙන්නේද එසේ නම් එම සංකල්පය කෙසේ නවීකරණය විය යුතුද යන්න ඔහු තවමත් සිතා නැත. ඔහුගේ උදාගමෙහි නිවසක හැඩයේ සිට ගමෙහි නම තෙක් සියලූම කාර්යයන් නිවාසලාභියා දුප්පත්කමින් ඉහලට ඔසවා තැබීමට හේතුවන්නේ නැත. විශේෂයෙන්ම ජනමතය වෙනස් කරමින්, ජනමතය නවීකරණය කරමින් ජනමතය ආමන්ත‍්‍රණය කිරීමට ඔහු සමත් වී නැත.
රටෙහි පවතින ඉඩම් ප‍්‍රශ්නය ගැන තැකීමක් නොකොට මේ ආකාරයේ නිවාස ව්‍යාපෘති ඇතිකිරීම කෙතරම් ප‍්‍රඥාගෝචරද යන්න සිතීම පාඨකයාට භාරය. මේ සියලූ කාරණයන්ටද අමතරව ඔහු කිසිදු අවස්ථාවක ඔහුගේ අනාගත සැලසුම් ජනතාවට කියන්නේ නැත. දුප්පත්කම නැති කරනවායැයි කීම හෝ ජනතාව සුඛිත මුදිත කරනවායැයි කීම පමණක්ම ජනතාවට ප‍්‍රමාණවත් නැත. එය සිදුකෙරෙන පිළිවෙළ ජනතාවට පැහැදිලි කළ යුතුය. ජනතාවට ඒ ගැන විශ්වාසයක් ඇති කළ යුතුය. මේ කිසිවක් තවමත් පෙනෙන්නට නැත.
මහේෂ් සේනානායක ගත් කල ඔහුද සිංහල බෞද්ධ ස්වෝත්තමවාදය පෙරදැරි කරගෙන සටනට පිවිසෙන්නට සූදානම් ලක්‍ෂණ පෙන්නුම් කරමින් ඇත. ඔහුගේ අනුගාමිකයන් විසින් සමාජ මාධ්‍යයන්හි ඔහු උත්කර්ෂයට නගන්නේ හමුදා නිලධාරියා යන සංකල්පය තුළ සිටය. ඊට අමතරව රාජ්‍ය ආරක්‍ෂාව යන කාරණය තුුළද ඔහු සමපාත කරන්නේ ආරක්‍ෂක නිලධාරියෙකු වීම තුළ රාජ්‍ය ආරක්‍ෂාව සිදුවෙනවාය යන වග තුළය. කරුණු කෙසේ වෙතත් තවමත් සේනානායක මහතා මැතිවරණ තිරය තුළ ලොකුවට පෙනෙන චරිතයක් වී නොමැත. එය එසේ වන්නට ප‍්‍රධාන හේතුව වන්නේ මෙවැනි මැතිවරණයක නිර්දේශපාලනික චරිතයක් මත ජනතාව එකතු වීමට ඇති අවස්ථාව අල්ප වීමය.
මීට මාස දෙක තුනක කාලයේදී ජාතික ජනතා ව්‍යාපාරය සමාජ මාධ්‍ය තුළ පෙනීසිටි කාලය හා අත්පත් කර ඇති ග‍්‍රාහක ප‍්‍රමාණය අද වන විට පෙනෙන්නට නැත. මහේෂ් සේනානායක ජනාධිපති අපේක්ෂකයා ලෙස කරළියට ගෙනඒමේදී ලබාදුන් ප‍්‍රචාරණය ඔහු අපේක්ෂකයා වීමෙන් පසුව දැකීමට නැත. සේනානායක වටා සිටින කණ්ඩායම දේශපාලනික චරිත නොවේ. වින්‍යා ආරියරත්න සමාජ ව්‍යාපාර නායකයෙකි. අනෙකුත් ප‍්‍රධාන චරිතයන් සියල්ල අද ඊයේ විශ‍්‍රාම ගිය රාජ්‍ය සේවකයන් හා ව්‍යාපාරිකයන්ය. මෙවැනි දේශපාලන කණ්ඩායමකට බිමෙහි දේශපාලනය සම්බන්ධයෙන් නිවැරදි වැටහීමක් ඇත්ද යන්න සැලකිය යුතු කරුණකි. සමාජ ව්‍යාපාරයේ නියැලී සිටීම නිසා හෝ රාජ්‍ය සේවයේ ඉහළ ධුරයන් දැරීම පමණක් දේශපාලනය සඳහා හොඳම සුදුසුකමක් නොවන්නේය. රටේ ජනතාව පුරුදුපුහුණු වී ඇති චින්තන පරාසය තුළ තමන්ගේ දේශපාලනය තීන්දු කිරීම ඉතා බරපතළ කාරණයකි. සරත් ෆොන්සේකාගේ මිලිටරි දේශපාලන ව්‍යාපාරය යම් මට්ටමකට හෝ භූමිය ස්වෛරීය කරන්නේ ඔහු වටා සිටි දේශපාලන බල කණ්ඩායම්වල මැදිහත්වීමෙනි. සේනානායක මහතාගේ දේශපාලන ව්‍යාපාරයට ඇති අනෙක් ප‍්‍රධාන අභියෝගය නම් නිශ්චිත දේශපාලන දර්ශනයක් සහිත පක්ෂයක් නොමැතිව ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත්වී සිටීමය.
කෙතරම් වෙනස් කිරීමට උත්සාහ කළද රටෙහි ජනතාව තමන් පිළිගනු ලබන දේශපාලන මතවාදවල එරී ඇත. රටෙහි ජනතාව දේශපාලනය කියවාගන්නා ස්වභාවයෙහි දුර්වලතාව නිසාම රටෙහි පාවෙන ඡුන්ද ප‍්‍රමාණය ප‍්‍රතිශතයක් ලෙස අඩු අගයකි. පාවෙන ඡුන්දද ඡුන්දය ප‍්‍රකාශ කිරීමේදී යොදාගනු ලබන නිර්ණායක ඇත්තටම වඩා වාසිදායක වන්නේ බිමෙහි ස්ථාවරත්වයක් ඇති කරගත් දේශපාලන පක්ෂයන්ටය. ඒ අනුව දේශපාලනීය නොවන කණ්ඩායමක් ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත්වීම ද ජනතාවට එතරම් හැෙඟන දැනෙන කරුණක් වන්නේ නැත. සේනානායක සම්බන්ධයෙන් සුවිශේෂ කථාබහක් සමාජය තුළ ඇති නොවන්නේ මේ නිසාය.
ජාතික ජනබලවේගය නම්, දේශපාලන පක්ෂ තිහකට අධික සංඛ්‍යාවක් එකතු කර ගනිමින් පිහිටුවාගෙන ඇති දේශපාලන පක්ෂයෙහි අපේක්ෂකයා අනුර කුමාර දිසානායක මහතාය. ජාතික ජනබලවේගයෙහි ප‍්‍රධාන හවුල්කාර පක්ෂය වන ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ පසුගිය මැතිවරණයේදී ඡුන්ද ලක්ෂ හතකට වඩා ප‍්‍රමාණයක් ලබාගත් අතර එය ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ පක්ෂයක් වශයෙන් ලබාගත් වැඩිම ප‍්‍රමාණයයි. ජාතික ජනබලවේගය ඔවුන්ගේ හවුල්කාර සංවිධානයක් වන ජාතික විද්වත් සංගමය විසින් පිළියෙල කරන ලද රාජ්‍යය මෙහෙයවීමේ ප‍්‍රතිපත්ති මාලාව පදනම් කරගනිමින් තම ප‍්‍රතිපත්ති සකස් කරගෙන ඇත. මෙම ප‍්‍රතිපත්ති මාලාවේ දක්නට ඇති සුවිශේෂ කරුණ නම් එහි සුළුතර කණ්ඩායම් සදහා වැඩි අවධානයක් ලබාදී ඇති බවය. උතුර නැගෙනහිර බලය බෙදාගැනීම සදහා ද වැඩපිළිවෙළක් යොදා ඇත. එසේම මෙතෙක් දේශපාලන ව්‍යාපාරයක් කථා නොකොට ඇති සමලිංගිකත්වය සම්බන්ධයෙන්ද ප‍්‍රතිපත්තියක් සකස් කොට ඇත. මේ ආකාරයෙන් තෝරාගත් විෂය මාලා දහයක් වෙනුවෙන් ඔවුන් ප‍්‍රතිපත්ති මාලාවක් ඉදිරිපත් කොට ඇත. අනුර කුමාර දිසානායක මහතා සම්බන්ධයෙන් ඇති ප‍්‍රධාන අභියෝගය නම් ඓන්ද්‍රීයව පක්ෂ දේශපාලනයට සම්බන්ධ වූ ඡුන්දදායකයන් බහුතරයක් ඇති රටක, ඔහුගේ ප‍්‍රතිපත්ති මාලාව අවබෝධ කරමින්, යම් දේශපාලන පක්ෂයකට ස්ථාවරව සම්බන්ධ වූ ඡුන්දදායකයෙකු නම්මාගත හැකිද යන කාරණයයි.
ජාතික ජන බලවේගයේ ප‍්‍රධාන කොටස්කරුවා වශයෙන් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ අත්පත් කරගෙන ඇති ජන්ද ප‍්‍රමාණය, විශාල ඡුන්ද මෙහෙයුමක් සදහා යොදාගත හැකිද යන්න අනෙක් අභියෝගාත්මක කාරණයයි. කෙසේ වෙතත් රටෙහි සාම්ප‍්‍රදායික සිවිල් සමාජ කි‍්‍රයාකාරීත්වය 2015න් පසුව වෙනසකට ලක්වූ නිසා අද වන විට එම සිවිල් සමාජයෙහි සමාජයට ඇති බලපෑම යම් මට්ටමකට අඩුවී ඇත. 2015දී මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා පරාජය කර ගැනීම සදහා පිළිගැනුණු සිවිල් සමාජ වීශ්වාසය එ් ආකාරයෙන්ම පවත්වාගෙන යාමට, පසුව පත්වූ ජනාධිපතිවරයා සහ අගමැතිවරයා අපොහොසත් විය.
විශේෂයෙන්ම සිවිල් සමාජය විසින් ජනතාවට ජනාධිපතිවරයා සහ ඔහුගේ ආණ්ඩුව පිළිබදව ලබාදුන් සහතිකය, සිවිල් සමාජය අසරණ කරමින් සියලූ පාර්ශ්වයන් විනාශ කර දමමින්, ඒ සමගම සිවිල් සමාජයේ තව කොටසක් රාජ්‍යයට බද්ධ කරගනිමින් සිවිල් සමාජයේ තිබුණු විශ්වසනීත්වය පඵදු කර ඇත. මේ අනුව රාජ්‍ය විරෝධී සිවිල් සමාජයට එදා තිබුණු බලපෑම් සහගත ස්වභාවය අද වන විට එ් ආකාරයෙන් දක්නට නැත. මේ වන විට ජාතික ජන බලවේගය වටා එදා රාජපක්ෂ විරෝධීන් සෑහෙන පිරිසක් එකතුව සිටිති. තවද එක්සත් ජාතික පෙරමුණු රජය සමගද දේශපාලන කටයුතුවල යෙදීසිටි කණ්ඩායම්ද එකතුවී සිටිති. එමෙන්ම ජනතා විමුක්ති පෙරමුණෙහි අතීත භාවිතය යන කාරණය මත ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ විශ්වාස නොකළ පුද්ගලයන්, සංවිධාන සහ කණ්ඩායම් ජාතික ජන බලවේගය යන පොදු සංවිධානය විශ්වාස කරමින් එකතුවෙමින් සිටිති.
අනුර කුමාර දිසානායකට ඇති වාසිය නම් ඔහුට එරෙහිව කිසිදු පුද්ගලික චෝදනාවක් නොමැති වීමයි. මේ ආකාරයට විවිධ පුද්ගලයන්, සංවිධාන සහ කණ්ඩායම් ජාතික ජන බලවේගයට එකතු කර ගැනීමට හැකියාව ඇත්තේද මෙම අමතර වාසිය නිසාමය.
ජාතික ජන බලවේගය වටා මේ ආකාරයෙන් එකතු වන කණ්ඩායම හරි ආකාරව කළමනාකරණය කරගැනීමට හැකියාවක් ඇත්තේ නම් ජනාධිපතිවරණයේ ප‍්‍රතිඵලය අභියෝගාත්මක වීමට හැකියාවක් ඇත. සමස්තයක් වශයෙන් ගත් කල මෙවර ජනාධිපතිවරණයට ප‍්‍රධාන ධාරාවේ පක්ෂ දෙකෙන් ඉදිරිපත් කර ඇති අපේක්ෂකයන් දෙදෙනා ”සුදුසුම අපේක්‍ෂකයෝද” යන ප‍්‍රශ්නය පැන නගී. රටක පාලනය යන කාරණය සමග ගැළපීමේදී එ් සදහා සුදුසු පරිචයක් හෝ විභවයක් දෙදෙනාටම පවතීද යන්න පිළිබ`දව ජනතාව අතරද යම්කිසි සැකයක් ඇත.
ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයේ ප‍්‍රතිඵලය රටට අභියෝගාත්මකය. විශේෂයෙන්ම පක්ෂ දේශපාලනය සමග ගැටගැසී ඇති සමාජයක් වෙනස් කිරීමට ඇති අපහසුවම රටෙහි ඉදිරි දේශපාලනයට ඇති ප‍්‍රධාන අභියෝගය වන්නේය.
