ජවිපෙ දේශපාලන මණ්ඩල සභික කේ.ඞී. ලාල්කාන්ත
ජනතා විමුක්ති පෙරමුණෙන් පෞද්ගලික මන්ත්රී යෝජනාවක් විදියට දැනට පාර්ලිමේන්තු න්යායපත්රයට ඇතුලත් කරලා තියෙන 20 වැනි සංශෝධනය පාර්ලිමේන්තුවේ තියෙන කාලබෝම්බයක් වගේ. ඒක ඕනෑ වෙලාවක පත්තු කරන්න පුලූවන්. ජනාධිපතිවරණයට කලින් ඒක පත්තුවීමේ ඉඩක් තියෙනවාද?
ඇත්තටම කිව්වොත් 20 සංශෝධනය පාර්ලිමේන්තුවේ විවාදයට අරගෙන ඡුන්ද විමසීමකින් පසුව ජයග්රහණය කරන්නට තියෙන ඉඩ ස්ථීරයි නම් එය වහාම ඉදිරිපත් කරන්න පුලූවන්. අපි ඒ වැඬේට එකඟයි. ඉතින්, ඒ වැඬේ සිද්ධවෙන්න නම් ජනාධිපති මෛත්රීපාල සිරිසේන, අගමැති රනිල් වික්රමසිංහ හා විපක්ෂ නායක මහින්ද රාජපක්ෂ කියන නායකයන් තුන්දෙනා සහ ඔවුන්ගේ කණ්ඩායම් තුනි එකඟතාවයකට එන්න ඕනෑ. ඒගොල්ලෝ මෙච්චර කාලයකට එකඟතාවයකට ආවේ නැහැ. ඒත් ඒ ගොල්ලෝ මුහුණදෙන දේශපාලන ගැටලූ සහ අභියෝග වගේම මේ නායකයෝ තුන්දෙනාටම නැවත ජනාධිපති වීමේ බැරිකම යන සාධක නිසා මෙම බෝම්බය පත්තු කරගන්න පුලූවන් නම් අපි අත උස්සනවා.
කෙසේවෙතත් මෙතෙක් කාලයක් නිහඬව සිටි එජාප නායකයන් නැවත විධායක ජනාධිපති ක්රමය අහෝසි කිරීමේ වැදගත්කම ගැන කතාකරනවා. 20 සංශෝධනය ආණ්ඩුවේ යෝජනාවක් ලෙස ඉදිරිපත් කිරීමේ සැලසුමක් තිබුණු බවත් ආරංචිවුණා නේද?
මම කල්පනා කරන්නේ ප්රජාතන්ත්රවාදී වුවමනාවෙන් පෙළෙන ඒ වගේම ඒකාධිපති ක්රමයකට විරුද්ධ පාර්ලිමේන්තු ක්රමයකට කැමති ජනතාව ඒකරාශී කරගැනීමේ අරමුණෙන් මෙම ප්රකාශ කරනවා මිස ඇත්ත වුවමනාවකින් කරන ඒවා හැටියට නෙවෙයි. දැන් අපි බැලූවොත් ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සහ මහින්ද රාජපක්ෂ පිළට එරෙහිව රටේ ඉන්න ජනතාව ඒගොල්ලෝ වටා එකතු කරගන්නට දාන්න තියෙන ප්රජාතන්ත්රවාදී සටන් පාඨය මොකක්ද කියලා බැලූවොත් ඒක විධායක ජනාධිපති ක්රමය අහෝසි කිරීම තමයි. ඒක නිසා 2015 ජනාධිපතිවරණයට පෙළගැහුණු ජනතාවගේ බිඳවැටුණු විශ්වාසයන් නැවත ඒකරාශී කරගැනීමේ අරමුණ මිස ඇත්ත වුවමනාවක් ඔය සටන්පාඨය පිටිපස්සේ එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ නායකයන්ට තියෙනවාය කියලා අපි කිසිසේත්ම පිළිගන්නේ නැහැ.
ඕක උපක්රමික ප්රකාශයක්. කොහොමත් එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ ප්රධානීන් විධායක ජනාධිපති ක්රමය අහෝසි කිරීම සම්බන්ධයෙන් වැනෙනසුළු ප්රතිපත්තියක තමයි දිගටම හිටියේ. ඇත්තටම අහෝසි කරනවානම් පහුගිය කාලයේ උත්සාහ ගන්න තිබුණා. ඒ උත්සාහයෙන් විතරක් ප්රතිඵලයක් නැහැ. මහින්ද රාජපක්ෂ පිළේ සහායත් ඕනෑ. අපි කල්පනා කරන්නේ 19 සංශෝධනය මගින් යම් ආකාරයකට ජනාධිපතිවරයා සතු බලතල ප්රමාණයක් ආයතන පද්ධතියකට ඇතුල් කරගත්තා. ව්යවස්ථා සභාවට බලය පවරාගැනීමක් කරගෙන තිබෙනවා. යම් යම් ප්රධාන තනතුරු හා වගකීම්වලට පුද්ගලයන්ව පත්කිරීමේදී එය වෙලා තියෙනවා. තවදුරටත් මෙය ඉදිරියට ගෙනිහින් ක්රියාවට නගන්න පුලවුන් වෙන්නේ ඒකට සරිලන පාර්ලිමේන්තු බලයක් ගොඩනගාගැනීමෙන්. ඒ පාර්ලිමේන්තු බලය ගොඩනඟාගන්න වෙන්නේ ඊළඟ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයෙන්ය කියන එකයි අපට පෙනෙන්න තියෙන්නේ.
ඒ අනුව විධායක ජනාධිපති ක්රමය අහෝසි කිරීමේ පොරොන්දුව මත පොදු අපේක්ෂකයෙක් ඉදිරිපත් වුණත් ජාතික ජන බලවේගයේ සහයෝගය ලැබෙන්නේ නැතිවේවිද?
1994න් පස්සේ ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වුණ හැම කෙනෙක්ම වගේ ජනාධිපති වුණාම විධායක ජනාධිපති ක්රමය අහෝසි කරන බව ජනතාවට පොරොන්දු වුණා. එහෙත් ඒ කිසිවෙක් ඒක කළේ නැහැ. ජනාධිපතිවරණය දිනපු හැමෝම ඒ පොරොන්දුව දුන් අයයි. ඒවා සිද්ධවුනේත් නැහැ. කරූ ජයසූරිය මහත්තයා ඒක කරයි කියලා විශ්වාස කරන්න ඕනෑත් නැහැ. අපි මෙවර ඉටු කරන්නේ ජනතාවගේ ප්රධාන අවශ්යතාවයක්. ප්රධාන යැයි කියාගන්නා දේශපාලන කඳවුරු දෙකට අමතරව වෙනත් දේශපාලන කඳවුරක් ජනතාවට අවශ්ය වෙලා තියෙනවා. ඒ දේශපාලන කඳවුර ගොඩනැගීම මේ ජනාධිපතිවරණයේදී වැදගත් කියලා ජාතික ජන බලවේගය තීරණය කරලා තියෙනවා. සාමාන්ය කාලවලදී මේ තියෙන ආණ්ඩුවලටත් ජනාධිපතිටත් විරුද්ධව විශාල වශයෙන් ජන පෙළගැහීම් තියෙනවා. විරෝධතා පවත්වනවා. මත පළකරනවා. දෙපැත්තටම චෝදනා කරනවා.
පාර්ලිමේන්තු ඡුන්දයකදී වගේ නම් විවිධ පාර්ශ්ව ඡුන්ද ඉල්ලනවා. ඒත් ජනාධිපතිවරණවලදී මේක පිල් දෙකක තරගයක් වූ නිසා එම මැතිවරණයේදී ජනතාවට අවස්ථාවක් ලැබුණේ නැහැ. අර කියන සාමාන්ය කාලයේ වෙනස මැතිවරණයේදී පෙන්වාගන්න. ඒ නිසා ඒකත් ජාතික ජන බලවේගය සැලකිල්ලට අරගෙන තියෙනවා. ඒ අනුව බැලූවාම අපි ජනාධිපතිවරණයට ඉල්ලා නොසිටින්නට කිසිම ඉඩක් නැහැ. ඒ වගේම අපි තීරණයක් අරගෙන තියෙනවා එක්සත් ජාතික පෙරමුණ මූලික කරගත්ත කඳවුර සහ පොහොට්ටුව මූලික කරගත්ත කඳවුර සමඟ කිසිදු ආකාරයක සාකච්ඡුාවක්වත් ජනාධිපතිවරණයට අදාලව කරන්නේ නැති බව. අනෙකුත් පාර්ශ්ව සමඟ සාකච්ඡුා කරන්න ඕනෑ බව තීරණය කරලා තියෙනවා. ඒකෙනුත් අදහස් වෙන්නේ ජාතික ජන බලවේගයට සහයෝගය ලබාදීමට ඉදිරිපත් වන අයත් සමඟ එකඟතාවයන් ගොඩනඟාගන්නේ කොහොමද කියන එකයි. එහෙම නැතිව අපේක්ෂකයාව ඉල්ලා ගැනීම හෝ වෙනත් යමක් සඳහා ඉඩක් ඇත්තේම නැහැ.
ජාතික ජන බලවේගය ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් කරන පොරොන්දුව මොකක්ද?
අපේ වැඩපිළිවෙල අපි තවම සකස් කරමින් ඉන්නවා. ජාතික ජන බලවේගයේ ජාතික කමිටුව තුළ ඒ සඳහා වැඩකටයුතු කෙරෙනවා. මේ ජනාධිපතිවරණය සහ ඊළඟ මහමැතිවරණය කියන දෙකම එකට සැලකිල්ලට අරගෙන තමයි ජාතික ජන බලවේගයේ වැඩපිළිවෙල ඉදිරිපත් වෙන්නේ. ජනාධිපති කෙනෙකුට ජනාධිපති ක්රමය වෙනස් කරන්න ඕනෑකම තිබුණත් පාර්ලිමේන්තුවේ සහයෝගය නැතිව මේක වෙනස් කරන්න බෑ. ඒත් පාර්ලිමේන්තුවට ඕනෑනම් ජනාධිපතිගේ අකැමැත්ත මත වුණත් මේක කරන්න පුලූවන්. ඒ නිසා විධායක ජනාධිපති ක්රමය අහෝසි කිරීමේදී වැදගත් වෙන්නේ ජනාධිපතිවරණයට වඩා පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය. මොකද ජනාධිපති අකැමති වුණත් පාර්ලිමේන්තුව සූදානම් මේක කරන්න පුලූවන්. ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකයෙක් මේක වෙනස් කරනවාය කියන එක යථාර්තවාදී ප්රකාශයක් නොවන බව අද වෙනකොට පෙනෙන්න තියෙනවා. අපි කල්පනා කරන්නේ ජාතික ජන බලවේගයේ අපේක්ෂකයා ජයග්රහණය කරවීම හා එළැඹෙන පාර්ලිමේන්තුවේ බලය ගොඩනැඟීම ගැනයි. ඉන්පසුව පාර්ලිමේන්තු ක්රමයක් තුළ රට ගොඩනඟන්නයි අපි බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ.
කෙසේවෙතත් මේ වෙද්දී ඒකාධිපතිවාදයකට රට තල්ලූවේයැයි බියෙන් සිටින, ප්රායෝගිකව ඒකාධිපතිවාදය පරාජය කිරීම ගැන කල්පනා කරන උදවිය ජාතික ජන බලවේගය ජනාධිපතිවරණය ඉදිරිපත් කිරීම මධ්යස්ථ ඡුන්ද කැඞීමක් බවට චෝදනා කරමින් ඉන්නවා නේද?
අපට ඇත්තටම පාර්ලිමේන්තු පාලන ක්රමයකට යන්න ඕනෑ කියලා කල්පනා කරන, ප්රජාතන්ත්රවාදය වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්න ජනතාවට කරන්න යෝජනා දෙකක් තියෙනවා. එකක් ජාතික ජන බලවේගයේ අපේක්ෂකයාව දිනවන්න පෙළගැහෙන එක. මොකද අපට ව්යාපාරයක් විදියට සහතිකයක් තියෙනවා ජාතික ජන බලවේගයේ අපේක්ෂකයාගේ ජයග්රහණය විසින් ඒ වුවමනාව තහවුරු කරන බව. අපි ගැන විශ්වාසය තබන්න පුලූවන්. කෙනෙක් ඒ ගැන ප්රතික්ෂේප කරනවානම් අපට ඊළඟ උත්තරය විදියට කියන්න තියෙන්නේ එම ප්රජාතන්ත්රවාදී වුවමනාව ජයග්රහණය කරවන්නට නම් ඒ වුවමනාව තියෙන ජනතාවගේ දැවැන්ත ඒකාබද්ධ ජනතා ව්යාපාරයක් ගොඩනඟන්න අවශ්ය බවයි. මැතිවරණ වලදී දෙන පොරොන්දු මත වැඩකිරීමට දැන් කිසිම ඉඩක් ජනතාවට තියලා නැහැ. ඔන්න ආලකයා එනවා, ආලවකයාට එරෙහිව පෙළගැහෙමු කියමින් ජනතාව බිය වැද්දවීම වෙනුවට ජනතාව බලගන්වන එකයි. ජනතාව බයගන්වන්නේ නැතිව බලගන්වන පාලකයෙක් ඉන්න ඕනෑ. ජනතාවට පාලකයන් බය වෙන්න ඕනෑ. පාලකයන් ගැන ජනතාව බියවද්දන්න ඕනෑ නැහැ. කවුරු බලයට ආවත් ඔය කියන අවශ්යතාවය සම්පූර්ණ කරන්නට ප්රබල ශක්තිමත් ජනතා ව්යාපාරයක අවශ්යතාවය තියෙනවා. එහෙම වුණොත් ඔය කියන අවශ්යතාවය සම්පූර්ණ කරගන්න පුලූවන්. එසේ නොමැතිව දේශපාලන යටිකූට්ටු වුවමනාවන් සම්පූර්ණ කරගැනීම වෙනුවෙන් තමන්ට බලය ලබාගැනීමේ අරමුණ පෙරදැරි කරගෙන වැඩකරන දුෂ්ඨ පාලකයන්ගේ වුවමනාවට ආලවකයා පෙන්නලා ජනතාව එකතු කරන්න දරණ උත්සාහය වැරදියි.
ඒ ක්රියාවලිය අවසානයේ ජනාධිපතිවරණයෙන් ඒකාධිපතිවාදී පාලකයෙක් බලයට ආවත් ජාතික ජන බලවේගයට ශක්තිමත් ඡුන්ද පදනමක් හැදුණොත් ඒකාධිපතිවාදයට එරෙහිව සටන් කළ හැකි බව විශ්වාස කරනවාද?
අපි ජයග්රහණය කිරීමේ සාකච්ඡුාවක මිස ඡුන්ද කැඞීම අරමුණු කරගත් සාකච්ඡුාවක මේ වෙද්දී නැහැ. මීට අවුරුදු දෙකකට විතර කලින් ජවිපෙ අපේක්ෂකයෙකු ඉදිරිපත් කරන බව කී වෙලාවේ එවැනි අරමුණක් තිබුණා. ඒත් ජාතික ජන බලවේගයේ අපේක්ෂකයා විදියට අනුර කුමාර දිසානායක සහෝදරයාව ඉදිරිපත් කරද්දී අපි ජයග්රහණය කිරීමේ පැහැදිළි අරමුණෙන් තමයි වැඩකටයුතු කරගෙන යන්නේ. මීට කලින් අපි ආලවකයන්ට එරෙහිව වෙනත් තැන්වල පෙළගැහිලා තියෙනවා. සරත් ෆොන්සේකා මහතා ඔය ආලවකයන්ට එරෙහිව අපේක්ෂකයා විදියට ආපු වෙලාවේ අපිත් ජනතාව එක්ක එක්තරා දුරකට ඒ වටා පෙළගැහුණා. මෛත්රීපාල සිරිසේන මහතා ගේන වෙලාවේත් ජනතාව එහෙම කළා. අපි මෙවර කලින්ම අපේක්ෂකයෙක්ව ඉදිරිපත් කරලා තියෙනවා. අපි අහන්නේ අවංකවම ආලවකයාට එරෙහිව පෙනී සිටීමේ අවංක අවශ්යතාවයක් තියෙන කණ්ඩායමක් ඉන්නවානම් අපේ අපේක්ෂකයාට සහයෝගය දෙන්න බැරි ඇයිද කියලයි. ඒකේ ප්රශ්නය මොකක්ද කියලයි. අපි දිනන්න බලාගෙනයි අපේක්ෂකයාව ඉදිරිපත් කරලා තියෙන්නේ. අපි ජනතාවට යෝජනා කරන්නේත් අපේ අපේක්ෂකයාව දිනවන්න වැඩකරන්න කියලයි. අපි වගේම ජනතාවත් දැන් අත්දැකීම් ලබලා තියෙනවා. විධායක ජනාධිපති ක්රමය අහෝසි කරන බව කියන එජාප හෝ ශ්රීලනිප අපේක්ෂකයෙක්ට සහයෝගය දෙන්න කියලා ආරාධනා කරන්නේ ලංකා ඉතිහාසයේ පළවැනි වතාවට නම් ජනතාවයි අනෙක් අයයි ඔක්කෝම වැඬේට කරගහයි. අපි දැන් ජනතාවටත් කියන්නේ ඔය වෙස්මූණු දාගෙන එන බොරුකාරයන්ට තවදුරටත් රැුවටෙන්න එපා කියලයි.
කෙසේවෙතත් ලංකාවේ ඡන්දදායකයන්, ජනමාධ්ය ඇතුළු සමාජයේ මානසිකත්වය තවමත් හැඩගැහිලා තියෙන්නේ බලය හොබවන දේශපාලන කඳවුරු දෙකක් ගැනයි. එවැනි පසුබිමක තුන්වැනි අපේක්ෂකයෙක් ජයගන්නවානම් ඔය පෙනෙනවාට වඩා දැවැන්ත රැුල්ලක් නිර්මාණය කරගන්න ඕනෑ. ඒ සඳහා සැලසුමක් තියෙනවාද?
ජාතික ජන බලවේගය තුළ සාකච්ඡුා කරලා තියෙනවා. ඔය ප්රධානයැයි කියාගන්නා කඳවුරු දෙක හැර අනෙකුත් මුස්ලිම්, දෙමළ, වාමාංශික පක්ෂ ආදිය සමඟ යම්කිසි එකඟතාවයකට යන්න පුලූවන්ද කියලා බලන්න. ඒ සාකච්ඡුා කොහොමත් ඉදිරියේදී කෙරෙයි. දැන් සමාජයේ ලක්ෂ 17ක පමණ තරුණ බලවේගයක් ඉන්නවා. ඒවා අලූත් ඡුන්ද. ඔවුන්ටත් අපේ මැතිවරණ ව්යාපාරය තුළදී යෝජනා කරන්නේ අපි අලූත්වෙමු කියලයි. අනෙක රටේ ලෝකේ පිළිගන්න ලිබරල් ප්රජාතන්ත්රවාදීන් පෙනී ඉන්න ඕනෑ කඳවුරු දෙකක් නෙවෙයි, පහක් හයක් තිබුණත් කමක් නැහැ කියලානේ. ලිබරල් ප්රජාතන්ත්රවාදීන් ඒ වෙනුවෙන් අරගල කරන්නයි ඕනෑ. නැත්නම් සාම්ප්රදායික දේශපාලනය වෙනස් කරන්නේ කොහොමද.
කරූ ජයසූරිය මහත්තයා වගේ කෙනෙක් ඇවිත්, ආපහු ජනතාවගෙන් කොටසක් ඔහුව දිනනවා කියලා හිතමු. ඔහු පොරොන්දු ඉටු කරනු ඇතැයි තියෙන සහතිකය මොකක්ද. එකම දේ එනවායැයි කියන ආලවකයා පැරදවීම විතරයි. ඊට අමතරව වෙන සහතිකයක් නෑ. ආලවකයාව පරද්දන්න පුලූවන් ක්රමය වන්නේ ¥ෂණයට, භීෂණයට, ඒකාධිපති ක්රමවේදයන්ට විරුද්ධ ශ්රී ලංකාවේ ඉන්න පුරවැසියෝ, දේශපාලන පක්ෂ ඒ වුවමනාවෙන් ජාතික වශයෙන් වැඩකිරීම හා එක්සත් ක්රියාමාර්ගයකට එළැඹීමයි. කොයි පැත්තෙන් කොයි ආලවකයා ආවත්, ¥ෂිත පාලකයා ආවත් උත්තරය ඒකයි. ඒ මත විශ්වාසය තියලා වැඩකරනවා හැර යූඇන්පී හෝ ශ්රී ලංකා නායකයන් ගැන විශ්වාස කරලා වැඩ කරන්න බැරි බවයි මම නැවත කියන්නේ.
