‘ඉන්න හිතෙන රටක්’ තේමාව යටතේ ‘ජාතියේ ඉදිරි මඟ සඳහා වූ විමසුම හා පිවිසුම’ නමින් යුත් කුඩා ග‍්‍රන්ථයක් එළිදැක්වීමට කොළඹ නෙළුම් පොකුණ ශාලාවේ පැවැති උත්සවයේදී අමාත්‍ය චම්පික රණවක කළ කතාවේ මෙසේද සඳහන් විය.
‘2019 මුල් අවුරුද්දේ පළවෙනි මාස 6 ගත්තොත්, අපගේ භාණ්ඩාගාරයට ඉතාම දුෂ්කර මාස 6ක්. රජයේ පඩිනඩි සහ නඩත්තු කටයුතු සඳහා, එදිනෙදා වියදම් සඳහා මේ පළවෙනි මාස 6දී (රුපියල්* බිලියන 1,150ක් වැයකරන්න සිදු වුණා. ඒ වගේම ප‍්‍රාග්ධන වියදම්, සංවර්ධන වියදම් සඳහා බිලියන 350ක් වියදම් කරන්න සිදුවුණා. ඒ කියන්නේ ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රාග්ධන වියදමයි වර්තන වියදමයි ගත්තාම බිලියන 1,500 යි. ඊළ`ගට ණයයි පොලියයි ගෙවන්න තිබුණා බිලියන 1,100ක්. ඒ දෙකේම එකතුව ආසන්නයෙන් බිලියන 2,600ක වගේ ලොකු ගාණක්. කීයද ආදායම? මේ මාස හයේ ආදායම (රුපියල්* බිලියන 900යි. ණයයි පොලියයි 1,100යි. වර්තන වියදමයි ප‍්‍රාග්ධන වියදමයි 1,500යි. ආදායම 900යි. මේ රටට මෙහෙම යන්න පුළුවන්ද? මේ රට ඉදිරි කාලයේදී මෙහෙම ගමන් කළ හැකිද? කියන ප‍්‍රශ්නය අප හමුවේ තිබෙනවා.’
චම්පික රණවක ඇමතිවරයා මේ පැහැදිලි කෙළේ ඇත්ත වශයෙන්ම ලංකාව මේ මොහොතේ මුහුණ දී සිටින ආර්ථික අර්බුදයේ ගැඹුරයි. රුපියල් බිලියන 900ක් ලබාගෙන, බිලියන බිලියන 2600ක් ගෙවන්නට සිදුවන විට එවැනි රටකට ඇත්තේ කුමන පැවැත්මක්ද? ඔහු කියන මේ තත්ත්වය මේ විදියටම තවදුරටත් පවත්වාගෙන ගියොත්, ලංකාව ග‍්‍රීසිය වැනි ආර්ථික කඩාවැටීමකට ලක්වී බංකොලොත් විය හැකි රටක් බවට පත්වනු ඇත.
අමාත්‍ය චම්පික රණවක කියන දේ ඇත්ත නම්, මේ රට තවදුරටත් පවතින්නේ සහනාධාර බෙදිය නොහැකි, ආණ්ඩුව සතුව තිබෙන මුදල් සිතු සේ මහජනයාට බෙදිය නොහැකි, ඊටත් වඩා බෙදන්නට සල්ලි නැති හිස් භාණ්ඩාගාරයක් සහිත තත්ත්වයකය. එවැනි තත්ත්වයක, සමෘද්ධි සහනාධාර හිමියන්ගේ ප‍්‍රමාණය තවත් ලක්‍ෂ 4කින් ආණ්ඩුව පසුගියදා වැඩි කළේය.
එවැනි තත්ත්වයක් තිබියදී, රණවක ඇමතිවරයා නියෝජනය කරන එක්සත් ජාතික පෙරමුණේ ජනාධිපති අපේක්‍ෂක වීමට මාරාන්තික තරගයක යෙදෙන සජිත් පේ‍්‍රමදාස මහතා කියන්නේ කුමක්ද? තමා ජනාධිපති වුණු පසු මහජනතාවට සල්ලි, ගෙවල්, සහනාධාර බෙදා දෙන හැටි ගැනය. පන්සල්වල චෛත්‍ය එක්දහස් එකසීයක්, දහම් පාසල් ගොඩනැගිලි දහසක් හදන බව පසුගියදා පාර්ලිමේන්තුවේ ඔහු කියද්දී, පසුපස ආසනයක සිටි, ආර්ථික විශ්ලේෂකයකු හැටියට මහජනතාව හඳුනාගෙන සිටින ආචාර්ය හර්ෂ ද සිල්වාද ප‍්‍රීතියෙන් අත්පොළසන් දුන්නේය. ඒ කියන්නේ චම්පික ඇමතිවරයා කියන්නේ බොරුවක් බවද? ගම්උදාව ගෙවල් හදන්නට, දහම් පාසල් ගොඩනැගිලි, චෛත්‍ය හදන්නට ආණ්ඩුවට ඇති තරම් සල්ලි ඇති බවද?
අප නම් සිතන්නේ චම්පික ඇමතිවරයා කියන ඇත්ත, සජිත් පේ‍්‍රමදාස මහතා කර උඩ තියාගෙන යන මැති ඇමති පිරිස හොඳින්ම දැනගෙන, ව්‍යාජයක් මවා පාන බවය. 2020දී රට තිබෙන්නේ ආණ්ඩුවේ සල්ලි බෙද බෙදා යා හැකි තත්ත්වයක නොවේ. ණය හා පොලිය ගෙවන්නටද ණය ගන්නට සිදුවන තත්ත්වයකය. ඊටත් වඩා ඒ ණය ගන්නට සිදුවී තිබෙන්නේ ගිනි පොලියටය. ඇමතිවරයාගේ පොත් පිංචේ උපුටා දක්වා ඇති අන්දමට, ලංකාව ලබා ගන්නා ණයවලින් සහනදායී ණය (එනම් සියයට එකකට හෝ අඩු පොලියකට ලබාගන්නා ණය* ප‍්‍රතිශතය 2006 සිට 2018 දක්වා කාලය තුළ 95% ක පමණ මට්ටමේ සිට 45%ක මට්ටමට පහත වැටී තිබේ. ඒ වෙනුවට, වාණිජ ණය (එනම් සියයට 6 සිට ඉහළට ගිනි පොලියට ලබාගන්නා ණය* 4%ක පමණ ප‍්‍රමාණයේ සිට 50% පමණ දක්වා වැඩිවී තිබේ. සමස්ත රාජ්‍ය ණය දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයේ ප‍්‍රතිශතයක් ලෙස (2018දී ප‍්‍රක්‍ෂෙපිත* සියයට 82.9කි.
මේ භයානක තත්ත්වය ගැන සජිත් පේ‍්‍රමදාස මහතා ඇතුළු වේගවත් කණ්ඩායමට තිබෙන පිළිතුර කුමක්ද? රට තිබෙන ණය හා ආදායම් අර්බුදය තුළ, අප බිහිකර ගත යුත්තේ ආණ්ඩුවෙන් සල්ලි බෙදන, ඒවා ලබාගන්නට සැදී පැහැදී සිටින ශී‍්‍ර ලාංකික ජනතාවක්ද? හැරත්, එලෙස බෙදන්නට ආණ්ඩුවට සල්ලි කොහෙන්ද?
ලැබෙන්නේත් නැති, එහෙත් සිතූ සේ බෙදමින් යන සමාජයක් නුදුරෙහිදීම ඇතිවන ආර්ථික අර්බුදයක් විසින් පොළවට සමතලා නොකෙරෙනු ඇද්ද?
x තිවංක සපරමාදු
