අනෝමා:
මම කිව්වානේ ගෙදරට එන විසිටර්ස්ලා ගැන පොතක් මේන්ටේන් කරනවා කියලා. දැන් අපි දන්නේ නෑනේ අපේ ගෙදරට එන යාළුවෙකුගේ වයිෆ්, පුතාලා දුවලා වෙන වෙනම කන්න කැමති අකමැති ජාති මොනවාද කියලා. ඉතිං මම අර පොතේ ලියනවා… වයිෆ් වෙජිටේරියන්, පුතා අහවල් දේ කන්නේ නැහැ. දුව මේවාට ආස වුණා ආදි වශයෙන්. මම මගේ කෑම ගැන ඒගොල්ලො කළ කමෙන්ට්සුත් ලියනවා. හතර දෙනෙක් ආවා, මම හාල් මෙච්චර ගත්තා, මෙච්චර ඉතුරු වුණා වගේ දේවලූත් ලියනවා. ඒ දැනුමෙන් මට දානයකට වුණත් වැයවෙන හාල් ආදිය ප‍්‍රමාණ ගැන හරියටම හිතාගත්තෑකි. එහෙම සැලැස්මක් නැතිවුණාම තමයි දානයක් ඉවරවෙලා කෑම මහගොඩක් වළ දාන්න සිද්දවෙන්නේ. හරිම නාස්තියක්. උයනවා වගේම මම වුවමනාවෙන් කරන දේ තමයි විසි නොකිරීම. බලන්නකො මගුල් ගෙයකදී වගේ බුෆේ එකකදී මිනිස්සු තමන්ගෙ පිඟානට බෙදාගෙන කන්නේ නැතිව විසිකරන ප‍්‍රමාණය.
උදන්: යුරෝපයේ නගරවල චයිනිස් රෙස්ටොරන්ට්වල තියෙනවා ඕල් යූ කැන් ඊට් කියලා යුරෝ පහක් හරි පවුම් පහක් හරි දුන්නම තියෙන ඕන දෙයක් කන්න පුළුවන්. හැබැයි බෙදාගෙන ඉතුරු වුණොත් ඒගොල්ලො වැඩිපුර අයකරනවා. ඒ නිසා මිනිස්සු බයයි. දහසැරයක් වුණත් ගිහිල්ලා දෙක දෙක වුණත් ගත්තාට කමක් නෑ. ඒත් ඉතුරු කරන්න බැහැ. ඉතුරු ටික කිරලා ඒවාට වැඩිපුර අය කරනවා. අනිත් එක කෑම කොච්චර රහ වුණත් තමන් බෙදාගත්ත ටික විතරක් කන එකත් හොඳ පුරුද්දක්.
අනෝමා: කෑමවලින් ඉස්සෙල්ලාම පිනවන්නේ ඇහැ නේ. එතකොට ඇහෙන් තමයි කෑමවලට ආස හිතෙන්නේ. ඊට පස්සේ තමයි සුවඳත් එක්ක රස බලන්නේ. ඒ නිසා බලනකොටම ආස හිතෙන විදියට කෑමවල වර්ණය තිබීමත් ඒවා එකින් එකට වෙනස්වීමත් හොඳ දෙයක්.
උදන්: අපි ඇහෙනුත් කනවානේ. කෑම බෙදන්න වුණත් එක එක පාටවල දීසි පිඟන් පාවිච්චි කරන්න මම කැමතියි.
අනෝමා: මම ඒකේ අනිත් පැත්ත. සම්පූර්ණයෙන්ම පාවිච්චි කරන්නේ සුදු පාට දීසි පිඟන්. බත් වගේ දෙයක් සාමාන්‍යයෙන් සුදු වුණත් මම හිතන්නේ ඒක සුදුපාට පිඟන්වල දැම්මාම ලස්සනයි කියලා. විශේෂයෙන් විශේෂ විදියට හදන බත්වලට ඒක ලස්සනයි. අනිත් එක කුස්සිය ලස්සනට තියාගන්නකොට ඒකේ උයන අපිට හරිම ආස හිතෙනවා. ඒ වාගේම මෙසේ ලස්සනට තියාගන්න, ටේබල් මැට්ස් ටිකක් එලලා දරුවන්ට කන්න දෙන්න වගේ දේවල් කරන්න මම ආසයි. ටේබල් මැට් එකක් දානවා කියන්නේ හයිෆයි දෙයක් නෙවෙයි. නමුත් ඒකේ පොඩි ලස්සනක් තියෙනවා.
උදන්: අපි තාම රයිස් සහ ඩෙවල්් කියන දෙකෙන් එළියට ගිහිල්ලා නැහැ. ඒ නිසා මේ වෙනස් කැම ජාති ජනපි‍්‍රය කරනවා කියන එක වැදගත් දෙයක්.
අනෝමා: ඒකට හේතුව මම අර ඉස්සෙල්ලා කිව්ව වගේ අපේ දිව හුරුවෙලා තියෙන්නේ ටිකක් සැර රසට නිසායි. නමුත් චයිනීස් ඩිෂ් එහෙම තියෙනවා එහෙම කිසිම සැර රසක් නැති නිකම් වතුර වගේ වුණත් ඒවායේ පුදුම වෙනසක් තියෙනවා. හැබැයි සාමාන්‍ය කෙනෙක් කෑවොත් කියයි අයියෝ මේකේ කිසිම රහක් නෑනේ කියලා. නමුත් අර රසයට පුරුදු වෙන්න ඕන.
අපි චයිනීස් කියලා කන්නේ කවදාවත් ඔතෙන්ටික් චයිනීස් නෙවෙයි. මෙහෙ කවුරුත් චයිනීස්වල වම්බටු හදන්නේ නැහැනේ. ඒත් වම්බටු හරිම රස චයිනීස් කෑමක්. පිටරට ගියාම එහෙම වෙන කෑම ට‍්‍රයි කරන්න කට්ටිය කැමති නෑ. අයියෝ බත් තියෙන තැනක් නැද්ද කිය කියා හොයනවා. ලෝකේ කොච්චර රස කෑම තියෙනවාද. ඔය ස්ටී‍්‍රට් ෆුඞ්ස්ම ගත්තත් කොච්චර වෙනස් රස කෑමද.
මම දකුණෙ කෙනෙක් නිසා කොළඹ අය උයන විදිය මට ටිකක් වෙනස්. එක පැත්තකින් හැම එකක්ම තෙම්පරාදු කරනවා. තවත් අතකින් හැම එකටම මිරිස් කුඩු පාවිච්චි කරනවා. නමුත් මාළු කිරිහොදි වගේ දෙයක් හරිම රහයි. ගොඩක් අය වම්බටු කිරට හදන්නේ නැහැ. නමුත් වම්බටු කිරට හැදුවාම හරි රහයි. ඒකට කට්ට කරවල කටු කෑල්ලක් එහෙම දැම්මොත් පොඩි කරවල ටයිප් එකකුත් එනවා. හැබැයි කිරි විතරයි. මිරිස් පාවිච්චි කරන්න හො\ නෑ. වැටකොලූ නම් පියෝ වයිට් කරි එකක් හදන්න ඕනෑ.
ලංකාවේ කෑමවල තිියෙනවානේ, වයිට් කරි, රෙඞ් කරි, බ්ලැක් කරි කියලා තුනක්. වයිට් කරි කියන්නේ පතෝල වැටකොලූ වගේ හොදි. රෙඞ් කරි කියන්නේ මාළු, ඉස්සො හොදි, දැල්ලො හොදි වගේ ඒවා. කළු ඒවා තමයි වට්ටක්කා කළුපොල්, කොස් ඇට කළුපොල් හොඳට බැදලා රෝස්ට් කරලා.. තුනපහ කළු පාටට යොදන ඒවා තමයි බ්ලැක් කරි වෙන්නේ. එතකොට ඒ වයිට් කරි එක වයිට් කරි එකක් හැටියට උයන්නේ් නෑ කොළඹ අය. වැදගත්ම දේ නෙවෙයි එළවළුවල රස නොනැසෙන්න කුළුබඩු පාවිච්චි කරන එක. මං කියන්නේ පොල් කිරි පිටිවලට වඩා පොල් ගාලා මිරිකලා ගත්තාම වුණත් වෙනස් රසයක් දැනනෙවා කියලා. ඒකට වෙලාට ටිකක් වෙන් කරන්න පුළුවන් නම් ඒක තමයි හොඳම දේ.
අනෝමා: මම සාමාන්‍යයෙන් කුළු බඩු පාවිච්චි කරන්නේ නෑ ඒ තරම්ම. නමුත් කෑලි මිරිස් පාවිච්චි කරනවා ඉටැලියන් කැමවලට. දැන් එය පිට්සා එකක් කද්දි වුණත් ඒකට චිලි පේස්ට් එක දැම්මාම එන රසට මම හරි ආසයි. චීසුයි කෑලි මිරිසුයි එනකොට හිතාගන්න බෑ ඒකේ කම්බිනේෂන් එක.x
x අරුණ ජයවර්ධන
