සාම්ප්‍රදායික දේශපාලන පක්‍ෂ වඳවී යමින් පවතී. සමාජ ප්‍රගමනය සහ විශ්ව ව්‍යාප්ත මතවාද සමග ජීවත්වන ලංකාවේ පවුල් විසින් විනාස කළ පක්‍ෂ දේශපාලනය තවදුරටත් වලංගු නැත. රට පුරා ඉදි කළ හැම කටවුට් එකකම ඇත්තේ මුහුණු 3කි. ඒ මහින්ද බැසිල් ගෝඨාභය තිදෙනාගේය. ගෝඨා සමාජ ගත කළ වේදිකාව මැදමුලන මහ ගෙදර අනුරුවට සමාන විය. ගෝඨාභය නම් කිරීම ගැන රාජපක්‍ෂ කඳවුරේ පරස්පරතා පවතී. ඒ ගැන අදටත් රාජපක්‍ෂලාට කඬේ යන බුද්ධිමතෙකු කීවේ ගොඨා ජනාධිපති වී මහින්ද අගමැ.ති වේවි. කැබිනට් මණ්ඩලයෙන් විස්සක් විතර රාජපක්‍ෂවරු අසුන් ගනීවි. ඒ කට්ටිය කියන ජාතික ආරක්‍ෂාව නඩු ටික අවසන් කිරීමය. නැවත එකා දෙන්නා අතතුරුදහන් වේවි. කියාය. සිය පියාගේ නමින් තවත් පවුලක් ගොඩ නැගීමට සජිත් ප්‍රේමදාස දරන උත්සාහය තවමත් පවතී.එය නිශ්ක්‍රිය නොකළොත් එක්සත් ජාතික පක්‍ෂයට කුමක් සිදුවේද? කිසි දිනෙක බණ්ඩාරනායක කඳවුරේ සිද්ධ වෙන දේ එජාපයේ සිදුවිය යුතු නැත. 2015දී මහින්දට ජනාධිපති කම සහ ශ්‍රීලනිපය යන දෙකම අහිමි විය. ඔක්තෝබර් කුමන්ත්‍රණය හරහා සිරිසේන ශ්‍රීලනිපය සමග ස්වේච්ඡාවෙන් විනාස විය. රනිල් වික්‍රමසිංහ දේශපාලන සංක්‍රාන්තිය බුද්ධිමත්ව තේරුම් ගෙන ඇත. ආපසු පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමය ස්ථාවර වන තෙක්, අංක විකල ජනාධිපතිකම සඳහා සකල ලාංකේය ජනතාව අපේක්‍ෂකයෙකු නොව භාරකාරයෙකි. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ කුමක් කරයිද? තලන්ගම ජයසිංහට අනුව ලංකාවේ මුල් පෙළේ බුද්ධිමතා රේස් එකට දමා ඇත. එපමණකි.
සජිත් ප්‍රේමදාස එජාප අපේක්‍ෂකයා විය යුතුය යන්න කැරැල්ලකි. එය ජන රැල්ලක් නොවේ. එවැනි නිල යෝජනාවක් ද, නැත. සජිත් කරන ප්‍රකාශයට රාජපක්‍ෂ වාදි මාධ්‍ය තටු ලබා දී ඇත. ඉදිරි ජනාධිපති වරණය හමුවේ එජාපය ජනතාවාදි මහා සංධානයකට කඳවුරු බඳිද්දී සජිත්, ආර්.ප්‍රේමදාසගේ රූප පෙන්වමින් සිටියි. සජිත් ප්‍රේමදාසගේ මේ විකෘතිය ඇහැවී යන පක්‍ෂ දේශපාලනය එජාපයට බෝ කිරිමකි. සජිත් ප්‍රේමදාස පිටුපස සිටින්නේ ජනාධිපති සිරිසේන සහ ධනවත් ව්‍යාපාරිකයන් පිරිසකි. සජිත ශ්‍රිලනිපයේ දියවැලකට හසුවී ඇත. ජනාධිපති අපේක්‍ෂකත්වයට සූදානම් සිටින, කුමාර වෙල්ගම සහ සජිත් කරන ප්‍රකාශ එකම බෙරයක දෙපැත්ත වාගේය. වෙල්ගම සහ සජිත් යනු ශ්‍රීලනිප තවලමට පැටවූ හිස් ගෝනි දෙකකි. විධායකය අහෝසි කිරිමේ වෙඩිල්ල යනු රාජපක්‍ෂ කඳවුර සුණු විසුණු කර හමාරය. කුමාර වෙල්ගම කියන්නේ මිනිමරු ගෝඨා එපා කියාය. සජිත්, රනිල් වෙනුවට මං නො කියා, ප්‍රේමදාස යුගයක් ගැන කියයි. ආර්.ප්‍රේමදාස යනු මේ රටේ ඉතිහාසයේ රාහු කාලයට කොටුවූ තත්පර කිහිපයකි. සජිත් උඩ පැන්නාට, ආර්.ප්‍රේමදාස ගැන අජිත් ෆුට් නෝට් පෙරේරාවත් කබිර් හසිම්වත් සුජීව සේනාසිංහත් කතා කරන්නේ නැත. ඔවුන්ට අවශ්‍ය රනිල් එළවීම ය. රට ඇල්ලීම නොවේ.
19 වෙනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයට හසු නොවූ ඉතිරි කෑලි කපා දමා නව රටක් නිර්මානය කිරීමට උර දිය හැකි සගයෙකු තෝරා ගැනීමට සිවිල් සමාජය ක්‍රියා කරයි. ගමන් සගයෙකු කියන්නේ නායකයෙකු නොවේ. අරමුණ තෙක් බර අදින උදව් කාරයෙකි. සිරිසේන ඒ ටික කළේ නැත. රාජපක්‍ෂ පිලෙන් අපේක්‍ෂකයෙකු ඉදිරිපත් කිරීම පුදුමයක් නොවේ. එහෙත් එජාපය තුලින් මෙවැනි ප්‍රති විරෝධයක් අපේක්‍ෂා කළේ නැත. සිවිල් සමාජය, වැඩ පිළිවෙලක් කෙරෙහි මිස, පුද්ගලයෙකු විශ්වාසය නො කරති. එය ඓතිහාසික කතාවකි. 1956දී පළමුව ප්‍රතිපත්ති මාලාව සකසා, නායකත්වය සඳහා ඩඞ්ලි සේනානායක, මහාචාර්ය ගුණපාල මලලසේකර, බණ්ඩාරනායක ආදි කිහිප දෙනෙකු සමග සාකච්ඡා කළහ. ඩඞ්ලි සහ මලලසේකර, අකමැති වූ හෙයින් බණ්ඩාරනායක තෝරා ගැනිණ. 56 දියසේන පහළවීම එවැනි අහම්බයකි.
නොවූ 56 වීරයා රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික නොවීය. බණ්ඩාරනායක චෙල්වනාගම් ගිවිසුම හමුවේ සහමුලින්ම ඇද වැටිණ. ඔහුට කොන්ද පන තිබ්බා නම් උතුරු දකුණු විරසකය හෝ තිස් අවුරුදු යුද්ධය ඇති නොවේ. විපක්‍ෂයට මුහුණ දුන්නා නම් මගේ සැමියා නොමරා මැරුවේ ඇන්.ඇම්.කියා මැතිනිය කියන්නේ නැත. ජනවාරිය අවුල් කළ, ජනාධිපති සිරිසේන යනු තවත් බණ්ඩාරනායක කෙනෙකි. එහෙ මෙහෙ දුව පනින, සිරිසේන, මිතුරන් අතර පවා අතරමංව සිටිති.
සාධාරණ සමාජයක් කරා ව්‍යාපරය ආරම්භ රැස්වීම, පුස්ථකාල සේවා මණ්ඩලයේ පැවතිවිණ. එදා කරු ජයසුරිය, සරත් පොන්සේකා, වාසුදේව නානායක්කාර පමණක් නොව හිරුනිකා ප්‍රේමචන්ද්‍ර ද, පැමිණ සිටියහ. එකී සාකච්ඡා සභා රැස්වීම් වලදී කිසිදු දේශපාලනඥයෙකු වේදිකාවට කැඳවූයේ නැත. 2014 වසර මැද, පොදු අපේක්‍ෂකත්ව ලැයිස්තුවේ මුලින්ම සිටියේ කරු ජයසුරිය යි. එහෙත් කරු වෙනුවට, කැඳවනු ලැබූ මෛත්‍රිපාල සිරිසේන තවත් දේශපාලනඥයෙකු මිස, විපර්යකාකරයෙකු නොවීය. වනාතමුල්ලක් වූ පාර්ලිමේන්තුව හසුරුවා ඔක්තෝබර් පාවාදීම දියකර හැරියේ කතානායක කරු ජයසූරිය විසිනි. විය. කරු ජයසුරිය අදටත් ජනවාරි අරමුණු වෙනුවෙන් පෙනී සිටියි. පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට තබා, පොලිස් පරීක්‍ෂකයෙකු මාරු කිරීමටවත් කිසිදු බලයක් ජනාධිපතිට නොපවත්නා බව සිරිසේන රටට තහවුරු කළේය. ඔහු ආරක්‍ෂක මණ්ඩලය නො කැඳවා සිටීමෙන් රටම මළ ගෙයක් විය.
19 ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය විශිෂ්ඨ පිම්මකි. එළඹෙන ජනාධිපති මැතිවරණය එහි දෙවන පියවර විය යුතුය. ජනාධිපති ක්‍රමයේ ඉතිරි අවයව කිහිපය ඉවත් කර පාර්ලිමේන්තුවට බලය පැවරීමට සිවිල් සමාජය අපේක්‍ෂා කරයි. ඒ සඳහා ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂ සමග වුවද කතා කිරිමට සිවිල් සමාජය කැමති වනු ඇත. ප්‍රශ්නය, ගෝඨාභය, සජිත් මෙන්ම වෙල්ගමද හැසිරෙන්නේ කතා කරන්නේ ජනවාරි පෙරළියක් සිදු නොවූ ගණනටය. ඒ ජනාධිපති කමට කෑදර නිසාය.
මේ සිය`ථ කරුණු සලකා බලන කල්හී විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය පිළිබඳව පාලක එක්සත් ජාතික පක්‍ෂයත් සිවිල් සමාජ අරමුණත් එක් රේඛාවකට පෙළ ගැසී ඇත. 2015 ජනවාරියේ ජයග්‍රහණය සහතික කළ හැට දෙලක්‍ෂයක් දෙනා අතුරෙන් පනස් ලක්‍ෂයක් එජාපයට ලෙන්ගතු බව 2015 අගෝස්තුවේදී තහවුරු විය. එජාපය පැවරුණ වගකීම් ඉටු නොකිරීම නිසා, 2018 පෙබරවාරියේදී දා හතර ලක්‍ෂයක් හුදෙකලාව සිටිති. සජිත් ප්‍රේමදාස කතා කළ යුත්තේ එජාපයට අහිමි වූ ඒ දාහතර ලක්‍ෂයට වුවද, ඔහු කතා කරන්නේම තාත්තාටය. ජනාධීපති ගෙන් එජාපය අපේක්‍ෂා කරන්නේ උදා ගම් හෝ චෛත්‍ය ඉදි කිරීම නොවේ. විධායකය අහෝසි කිරීමය. මෙවර තීරණාත්මක එජාපයෙන් වෙන්වූ ඒ දා හතර ලක්‍ෂය බව කවුරුත් සිහි තබා ගත යුතුවේ.
2018 ඔක්තෝබර් කුමන්ත්‍රණය අසාර්ථකවීම සමග සජිත් ප්‍රේමදාසලා, මංගල සමරවිරලා සිරිසේනට එකතු විය. මේ යන්නේ ඒ පෙරහැය. සජිත්ලා එජාපයට තර්ජනය කරන්නේ සිරිසේනගේ හයියෙනි. ඒ හයිය සිරිසේනට දුන්නේ එජාපය විසිනි. සිරිසේන විසිවුණ දාට සජිත් කම්බස් වනු ඇත. 2001ට පසුව එජාපය නැගිට්ටේ සිවිල් සමාජ ශක්තියෙනි. එජාපය කළ යුත්තේ සිවිල් සමාජයට බද්ධව ජනතා අයිතිය සුරැකීමය. සජිත් ප්‍රේමදාස ඒ සත්‍යය හඳුනා ගත්තා නම් මෙසේ අයාලේ යන්නේ නැත.
රනිල්ට එරෙහි සිරිසේන පළමුව රටේ අගමැතිකම සඳහා ආරාධනා කළේ කරු ජයසුරියටය. දෙවනුව සජිත් ප්‍රේමදාසට කතා කළේය. ඒ අවස්ථාවේ කරු සජිත් දෙදෙනාම එය ප්‍රතික්‍ෂේප කළහ. ඉන් පසුව මතුවූ අර්බුදයේදී කරු ජයසුරිය යහ පාලන ජයග්‍රහණ වෙනුවෙන් ක්‍රියා කළේය. එහි වාසිය සිවිල් සමාජයට මෙන්ම එජාපයටද ලැබිණ. කරු ජයසුරිය ක්‍රියා කළ ජවයෙන් රනිල් වික්‍රමසිංහත් වැඩ කළා නම් පාස්කුව පුපුරන්නේ නැත. සජිත් උඩ පනින්නේද නැත. හෙවත් බොහෝ අර්බුද මෙසේ ඔඩු දුවන්නේ නැත. ඔක්තෝබර් කුමන්ත්‍රණයට එරෙහිව කරු ජයසුරිය මෙන්ම සිවිල් සමාජයද පෙළ ගැසි සිටිති. සජිත් පෙනී සිටින්නේ ඔක්තෝබර් කුමන්ත්‍රණය වෙනුවෙනි. මහ බැංකු වංචාව පිළිබඳ පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභා වාර්තාවෙන් නෝන්ඩිවූ ෆුට් නෝට් කල්ලියේ අජිත් පෙරේරා සහ සුජීව සේනසිංහ සජිත් ප්‍රේමදාස ව්‍යපාරයට කර ගසා සිටිති. සේනසිංහ යනු සජිත් ජනාධිපති මම අගමැති කියමින් රට වටේ ගිය ස්වප්න මෝචකයෙකි. මදන මෝදකයකි. ඔවුන් කාගේදෝ උවමනාවක් පිණීස මෙසේ විකිණෙමින් සිටිති. ජනවාරි ව්‍යාපාරයේදී දක්නට ලැබුණ මේ නීතිඥයන් දෙදෙනා බැඳුම්කර වංචාව යටපත් කිරිමට අර්ජුන ඇලෝසියස් වෙනුවෙන් පෙනී සිටියහ. ඔවුන් නියෝජනය කරන ජාතික මත වාදය කුමක්ද? ජනවාරිය පෙළ ගැසුණේ රාජපක්‍ෂ ක්‍රමයට එරෙහිවය. රාජපක්‍ෂලා විධායක ක්‍රමය තවත් ශක්තිමත් කොට සිය පවුලේ බලයට රට නතු කිරිමේ ව්‍යාපාරය මෙහෙය වූහ. එකී ව්‍යාපාරයේ නිර්මාතෘ මහින්ද රාජපක්‍ෂ බිත්තියට හේතු කිරිමට, සිවිල් බලවේග සමත් විය. බිඳ වැටුණ විධායක සිහින රාජ්‍යයේ ගෙරවිලි කෙඳීරිගෑම් තවමත් පවතී. එහෙත් රටේ ගාමක බලවේගය සිය ස්ථාවරය වෙනස් කර නැත.
ජනවාරිවරු සොයන්නේ විපර්යකාරයෙකි. පුද්ගල වාදීව, අහවලා යයි කිසිවෙකු වෙත නැඹුරු නොවේ. පොහොට්ටුවෝ ගොඨාභය ඉල්ලති. රට ඉල්ලනවා කියන සජිත්, මෛත්‍රිපාල සිරිසේනට ළංව සිටියි. සජිත් සිවිල් සංවිධාන සමග කතා නො කරන්නේ ඇයි? එසේම රාජිත සේනාරත්න, පාඨලී චම්පික රණවක, අර්ජුන රණතුංග ආදිහූ සජිත් ප්‍රේමදාස ව්‍යාපාරය ගැන උනන්දු නොවන්නේ ඇයි? ජාතික කතිකාව ගොඩ නැගෙන්නේ එහෙමය. සජිත්, හැමදාම කළේ ජාතික ව්‍යාපාර දුබල කිරිමය. 2015දී සාධාරණ සමාජයක් කරා ව්‍යාපාරය රාජපක්‍ෂලාට එරෙහි වෙද්දී සජිත් කීවේ එජාපයෙන් අපේක්‍ෂකයෙකු අවශ්‍ය බවය. එදා ඔහු අපේක්‍ෂකයා මම යයි කීවේ නැත. එදා සජිත් ප්‍රේමදාස තිස්ස අත්තනායක මෙහෙයවමින් රාජපක්‍ෂලාගේ වාසිය පිණීස එජාප අපේක්‍ෂකයෙකු ගැන ගම් බිම් මට්ටමට කතා කිරිමට පටන් ගත්තේය. එහි ප්‍රතිපලය එජාපයට මහ ලේකම් නැතිවීමය. මෙවර එජාපයේ අපේක්‍ෂකයා තමා විය යුතු- බව කියා සිටියි. ඒ කතාව තුල පසුබා සිටි එජාප අනුගාමික කැපුවත් කොල එජාප ක්‍රියාකාරින් පෙළ ගැසී සිටිති. ඒ ශක්තිය පෙරළියකට අත්‍යාවශ්‍ය වේ. එහෙත් සජිත් ප්‍රේමදාස දෙසාබාන මත කෙරෙහි බුද්ධිමතුන් මැද පන්තිය වෛරයෙන් පසුවේ. ප්‍රශ්නය ඇත්තේ මෙතැනය.
සජිත් ප්‍රේමදාසගේ විදේශ ප්‍රතිපත්තිය රට රටවලින් ඉල්ලා දුප්පතතුන්ට බෙදීමය. මුහුද ගොඩ කර මිස, ඔහුගේ උදාගම් සිහිනය යථාර්ථයක් කළ නොහැකිය. වෙහෙර දෙදහසක් තැනුවාට, හාමුදුරුවරු මහින්ද හැර නොයති. සජිත් ප්‍රේමදාසගේ දේශපාලනය දර්ශනය කුමක්ද? ආර්.ප්‍රේමදාස ක්‍රමය වේ. වසර විසි එකකට පෙර ජනාධිපති තනතුර ලබාගත් වහාම, රණසිංහ ප්‍රේමදාස නිවාස වැඩ සටහන අතහැර දැමිය. ඒ නැවත විකිණීය නොහැකි නිසාය. ඔහුගේ ඊළඟ අපේක්‍ෂාව වුණේ ලැබුණ බලය හරහා සෙල්ලම් දැමීමට සොත්ති උපාලිලා ලලිත් ගාමිණීලා එජාප කෘත්‍යාධීකාරි මණ්ඩල මේසයට කැඳවීය. එහි ප්‍රතිපලය දෝෂාභියෝගය නිර්මානය වීමය. ලලිත්ලා ඝාතනය වීමය. එකී සිද්ධි හරහා රිදුණ පිරිස් පළමුව ප්‍රේමදාසට වෛර කළහ. දෙවනුව විකල්ප මතධාරීන් ලෙස එජාපයෙන් ඈත් වූහ. මේ ඓතිහාසික තත්වය තුල නව අපෙක්‍ෂා ඇත්තෝ ප්‍රේමදාසට වෛර කරති. අද සජිත් මිස, කබීර් හෂීම් හෝ ප්‍රේමදාස ගැන කතා කරන්නේ නැත.
මෙහිදී සජිත් ප්‍රේමදාස විධායක ජනාධීපති ක්‍රමයට එරෙහි සියල්ලන්ටම වෛර කරයි. ඔහු කිසි විටෙකත් රටේ ප්‍රශ්න ගැන හෝ පාලන ක්‍රමය ගැන කතා කරන්නේ නැත. විධායක ක්‍රමය නැති කළොත් ජලනි ප්‍රේමදාසට ආර්යාව විය නොහැකිය. මේ කාරණයේදී රාජපක්‍ෂලාත් සජිත්ලාත් දරන්නේ එක මතයකි. සිරිසේන ද වර්තමානයේ විධායක ක්‍රමය අවසන් කිරිම වෙනුවෙන් පෙනී නොසිටියි. හේතුව බලයට කෑදර කිසිවෙකු මේ ක්‍රමය අහෝසි කිරිමට කැමති නොවීමය. ■
■ නීතිඥ චන්ද්‍රසිරි සෙනෙවිරත්න
