‘අරවින්ද ද සිල්වාගෙන් පසුව ලංකාවට ලැබුණු හොඳම දේ තමයි ලසිත් මාලිංග.’
ඉහත අදහස ලියුම්කරු හෝ වෙන අයෙකු කීවා නම්, එය සීමාව ඉක්මවූ කතාවක් ලෙස හඳුන්වන්නට ඉඩ තිබුණා. එහෙත් වාසනාවකට එය කීවේ ලියුම්කරු නොවෙයි. ලොව ශ්‍රේෂ්ඨතම ක‍්‍රිකට් ක‍්‍රීඩකයන් තුන්හතරදෙනෙකු අතරින් එක් අයෙක්. සර් විවියන් රිචර්ඞ්ස්. ඔහු එය කීවේ 2007 දීයි. ඒ කතාව එලෙසම පිළිගන්නවාද, නැතිනම් සංගා, මහේල වැනි අයත් සමඟ සම තත්වයේ මාලිංගව තබනවාද යන්න වෙනම කතාකළ යුත්තක්. කෙසේ වෙතත් සංගා, මහේල වැනි පිතිකරුවන්ට කොහෙත්ම නොදෙවනි තැනක් මාලිංගට ශ‍්‍රී ලංකා ක‍්‍රිකට් ඉතිහාසයෙහි හිමිවිය යුතුමයි.
සර් රිචර්ඞ්ස්ගේ ඒ කතාවට අපූරු ආලෝකයක් ලැබුණේ ඔහු ඒ කතාව කියා වසර අටකට පසුවයි. අරවින්ද ද සිල්වා 1996 ක‍්‍රිකට් ලෝක කුසලාන තරගාවලියේදී ශ‍්‍රී ලංකාව වෙනුවෙන් ඉහළම කාර්යභාරයක් කළ ක‍්‍රීඩකයායි. ලසිත් මාලිංග 2014 විස්සයි විස්ස ලෝක කුසලානයේදී ශ‍්‍රී ලංකාව වෙනුවෙන් ඉහළම කාර්යභාරයක් කළ ක‍්‍රීඩකයායි.
අවසන් පූර්ව තරගයේදී දැවැන්ත කොදෙව් පිතිකරු ඇණියේ ආරම්භය වූ ක‍්‍රිස් ගේල් හා ඞ්වේයින් ස්මිත් දවාගනිමින් සාමාන්‍යයෙන් අධිවේගී කොදෙව් ඉනිම දුර්වල කළේ මාලිංග. පන්දු ඕවර 13ක් අවසාන වී තරගය ඩක්වර්ත් ලූවිස් ක‍්‍රමයට නවත්වද්දී ලංකාවට ජය හිමිවුණේ කොදෙව් ආරම්භය මාලිංග බිඳහෙළීම නිසායි.
එහෙත් මාලිංග විස්මයජනක ම පන්දු යැවීම කළේ අවසන් තරගයේදී ඉන්දියාවට එරෙහිවයි. අවසන් මහා තරගයේදී ඉන්දියාවට එරෙහිවයි. ඉන්දියාව කිසිදු අපහසුවක් නැතිව අවසන් පන්දුවාර පහ දක්වා ඉනිම ගෙනආවේ කඩුලූ 95ට කඩුලූ 2ක් පමණක් බිඳවැටී තිබියදීයි. අවසන් පන්දුවාර පහේදී ලකුණු 50ක් හෝ ඊට වැඩි ප‍්‍රමාණයක් අනිවාර්යයෙන්ම ඉන්දියාව අතේ තිබුණා. එහෙත් ඉන්දියාව ලකුණු 130කට සීමා කරන්නට මාලිංග හා කුලසේකර සමත්වුණේ කිසිවෙක් අනුමාන නොකළ පන්දු යැවීමේ උපක‍්‍රමයක් පාවිච්චි කරමින්.
පන්දුවාරයකට හයේ පහර හයක් පවා එල්ලකර ඇති යුවරාජ් සිං සම්පූර්ණයෙන්ම අසරණ කරමින්, වයිඞ් සීමාව අසලින් යෝකර් පන්දු යවන්නට පටන්ගැනීම 2014 ලෝක කුසලානය අප අතට පත්කරන්නට ප‍්‍රධානම හේතුව වුණා. එදා ක‍්‍රීඩාකළ ඉනිම අධිවේගී පිතිකරු යුවරාජ්ගේ මන්දගාමී ම ඉනිම වුණා. විරාත් කෝලි, දෝනි හා යුවරාජ්ට හතරේ පහරවල් පවා තනි ලකුණුවත් ගන්නට ඉඩ නොදී නිලකුණු පන්දු යැවීම සැලසුමකට හොඳ වුණත් සැබෑවට කරන්නට කිසිදා නොහැකිවේයැයි සිතූ දෙයක්. එහෙත් මාලිංග හා කුලසේකර ඒ විස්කම එදා කරමින් ලංකාවට ලකුණු 130ක සැහැල්ලූ ඉලක්කයක් ලබාදුන්නා. ඇත්තෙන්ම එය ඒ කාලසීමාවේ ලංකාව ක‍්‍රීඩා කළ තෙවැනි විස්සයි විස්ස ලෝක කුසලාන තුනක අවසන් තරගය. ඒ ලෝක කුසලානයට පෙර කාලසීමාව ලංකාව පිට පිට ජයග‍්‍රහණ ලබමින් ලොව විස්සයි විස්ස ශ්‍රේණිගත කිරීම්වල අංක එකට පැමිණ හිටියා. ඒ සියල්ලට ප‍්‍රධානම හේතුවක් වුණේ මාලිංගත් කුලසේකරත් ප‍්‍රමුඛව මැතිව්ස්, සචිත‍්‍ර, මෙන්ඩිස්, හේරත් හා තිසර ඇතුළු එකල ලාංකික පන්දු යවන්නන් කළ මාරාන්තික පන්දු යැවීම්. නෙදර්ලන්තය ලකුණු 39කට සීමා කරන්නටත් වතාවක ඒ පන්දු යවන්නන් සමත්වුණා.
අවසන් පන්දු
විස්සයි විස්ස ක‍්‍රිකට් පැමිණීමෙන් පසුව ක‍්‍රිකට් වෙනස්වුණා. යම් ලකුණු ප‍්‍රමාණයක් හඹායද්දී අවසන් පන්දුවාරයේදී ලකුණු 20ට අඩු ප‍්‍රමාණයක් රැුකගන්නට තිබුණොත්, එය රැුකගැනීමට අපහසු ලකුණු ප‍්‍රමාණයක් ලෙස සලකන තැනට එක්දින හා විස්සයි විස්ස ක‍්‍රිකට් මානසිකත්වය සැකසී තිබුණා. පිතිකරුවෙකුට තනි පන්දුවාරයකදී ලකුණු 20ක් ලැබීම වුව එතරම් අසීරු කාරණයක් නොවන බව පිළිගැනුණා. 2016 ලෝක කුසලාන අවසන් තරගයේදී කාලෝස් බ්‍රෙතවේට් පිට පිට හයේ පහර හතරක් එල්ලකරමින් පෙන්නුවේත් ඒ කාරණය.
එහෙත් මෙය අපේ පන්දු යවන බලඇණියට විතරක් අදාල නොවූ තර්කයක් වුණා. අවසන් පන්දුවාර හතරටම ලකුණු 20ක් රැුකගැනීමට තිබුණත්, මාලිංග පෙරටු කරගත් බලඇණියට ඒ ලකුණු ප‍්‍රමාණය රැුකගත හැකි ලකුණු ප‍්‍රමාණයක් වුණා. පන්දු යවන්නන්ගේ වේගවත් පහරවලට නතුවෙමින් පිතිකරු සංදර්ශනයක් වෙමින් තිබුණු තිබුණු ක‍්‍රිකට්, පන්දු යවන්නන්ගේ සංදර්ශනයක් බවට හරවන්නට සමත්වුණා. මේ තර්කයට ව්‍යතිරේක තියෙන බව ඇත්ත. මාලිංග යනු ලෝකයේ පිතිකරුවන් වැඩිපුරම අධ්‍යනය කරන පන්දු යවන්නෙක්. විටෙක මාලිංගට පහර පිට පහර එල්ලවුණා. එහෙත් කෙසේ හෝ නැවතත් රිද්මයට පැමිණෙන්නට මාලිංග සමත්වුණා. කුලසේකරත් මාලිංග සමඟම හිටියා.
මෙය ආන්දෝලනාත්මක කතාවක් විය හැකියි. එහෙත් ශ‍්‍රී ලංකා ක‍්‍රිකට්වල පන්දු යවන බලඇණියේ ස්වර්ණමය යුගය ලෙස කුලසේකර, මාලිංග, මැතිව්ස්, හේරත්, තිසර එකට පන්දු යැවූ කාලය සැලකිය හැකි බව මොහොතකට හිතෙනවා.
මුරලි, වාස්, සනත්, ඩිල්ෂාන්, මාලිංග සිටි 200 -2008 ආසන්න කාලසීමාවත් මෙවැනිම කාලයක් බව ඇත්ත. එහෙත් ඉන්පසුව එළැඹුණු යුගයේදී පිතිකරුවන් නව පහරවල් සොයාගනිමින් ඕනෑම පන්දුවක් දැවැන්ත ලකුණක් බවට හරවන්නට තරම් දියුණු වෙමින් සිටියා. ඒ ක‍්‍රිකට්වල පිතිකරුවන්ගේ යුගයක්. එහෙත් ශ‍්‍රී ලංකා කණ්ඩායමේ පිතිකරුවන් ලකුණු ලබන්නට අරගල කරද්දී, ශ‍්‍රී ලංකා ක‍්‍රිකට්වල තීරණාත්මක බලවේගය බවට හැරෙන්නට මාලිංග ප‍්‍රමුඛ පන්දු යවන්නන් ඒ යුගයේදී සමත්වුණා.
මාලිංග හා කුලසේකර ආරම්භයක් අරන් දුන්නා. මැදපෙළ ලකුණු සීමා කරන්නට රංගන හා තව දඟපන්දු යවන්නෙක්ට හැකිවුණා. ඒ අතින් ඔවුන් දෙදෙනා පළමු පන්දුවාර සඳහා පාඩම් පොත් බඳුයි. ඊටත් වඩා ඔවුන්ගේ පන්දු යැවීමේ උපරිමය දකින්න ලැබුණේ අවසන් පන්දුවාරවලදීයි. ඔවුන්ගේ යුගයේදී අවසන් පන්දුවාරවල දැවැන්ත මල්වෙඩි නිතර දකින්න ලැබුණා. එහෙත් කුලසේකර හා මාලිංග ඒ පන්දුවාරවලදී පිතිකරුවන් මෙල්ල කළා.
ලෝකයේ ඕනෑ තැනක පිතිකරුවන් තරම් පිළිගැනීමක් පන්දු යවන්නන්ට ලැබෙන්නේ නැහැ. ලකුණු 10,000 තරම් කඩුලූ 150ක් පසුකිරීම ගෞරවයට ලක්වෙන්නේ නැහැ. ෂේන් වෝන්, මුරලි, අක‍්‍රම් වැනි කලාතුරකින් බිහිවෙන ක‍්‍රීඩකයන් පිරිසක් පමණක් ඒ ගෞරවය ලබනවා. එහෙත් කුලසේකර හා මාලිංග ඒ ගෞරවය ලැබිය යුතුයි. ඔවුන් දෙදෙනා ලංකාවේ පන්දු යැවීමේ ස්වර්ණමය යුගයක නියමුවන් ලෙස ඉතිහාසගත විය යුතුයි. ලෝක කුසලාන අනුශූරතා 4ක් හා එක ශූරතාවක් ඒ කාලසීමාවේදී ලංකාව දිනාගත්තා. විස්සයි විස්ස ශ්‍රේණිගත කිරීම්වල අංක එකේ කාලයක් රැුඳී සිටියා. ඒ සියල්ලට මාලිංග – කුලසේකර ප‍්‍රමුඛ පන්දු යවන්නන්ට අප ණයගැතියි.
මාලිංග
ශ‍්‍රී ලංකාවෙන් අන්තර්ජාතික ක‍්‍රිකට් ක‍්‍රීඩාවට බිහිකළ හොඳම පන්දු යවන්නා කවුද කියා විමසද්දී ගණන් හිලව් අනුව හොඳම පන්දු යවන්නා ලෙස සැලකිය යුත්තේ චමින්ද වාස්. වැඩිම එක්දින කඩුලූ ලබාගත් පන්දු යවන්නා වාස්. ක‍්‍රිකට්වල ජීවගුණය ඇතැයි පිළිගනු ලබන ටෙස්ට් ක‍්‍රිකට්වල දස්කම් අනුව බැලූවත් විශිෂ්ටතමයා වාස්. ඒ නිසා ගණන් හිලව් අනුව අංක එක වාස්. අංක දෙක මාලිංග.
එක්දින ක‍්‍රිකට්වලදී මාලිංග කඩුලූ 338ක් ලබා සිටියදී වාස් කඩුලූ 400ක් ලබා තිබෙනවා. එහෙත් මාලිංග ක‍්‍රීඩා කර තිබෙන්නේ ඉනිම් 220යි. වාස් ඉනිම් 320ක් ක‍්‍රීඩා කර තිබෙනවා. මාලිංග ලංකාවෙන් බිහිවූ විශිෂ්ටම වේගපන්දු යවන්නා ලෙස කවුරුන් හෝ නම් කළොත් එය වරදක් නොවෙයි.
කුලසේකර
මාලිංග අසාමාන්‍ය ඉරියව්වකින් පන්දු යැවූ ක‍්‍රීඩකයෙක්. කුලසේකර පපුව කෙළින් තබාගෙන, ඉතාම සාමාන්‍ය ඉරියව්වකින් පන්දු යැවූවෙක්. එකම ඉරියව්වකින් බෝලය දෙපැත්තටම දෝලනය කළ හැකි ක‍්‍රීඩකයෙකු ලෙස කුලසේකර බොහෝ අය හඳුනාගත්තා. මාලිංග ආබාධයට ලක්ව සිටි කාලයක කුලසේකරට ලංකාවේ පන්දු බලඇණිය මෙහෙයවන්නටත් සිද්ධවුණා.
මාස 21ක් ලොව ශ්‍රේණිගත කිරීම්වල අංක එකේ පන්දු යවන්නා බවට පත්වෙන්නට කුලසේකරට හැකිවුණේත් ඒ කාලසීමාවේදීයි. නැවත මාලිංග ඉදිරියට පැමිණ කඩුලූ ලබන පන්දු යවන්නා බවට පත්වෙද්දී, මාලිංගගේ උදව්වෙන් අනෙක් පැත්තේ පීඩනය මවන පන්දු යවන්නා බවට කුලසේකර හැරුණා. මාලිංගට රිද්මය අහිමිවෙන ඕනෑ වෙලාවක ඉදිරියට පැමිණ කඩුලූ ගන්නටත් කුලසේකර සමත්වුණා. එහෙත් බොහෝවිට කුලසේකරගෙන් බලාපොරොත්තු වුණේ ‘ලයින් ඇන්ඞ් ලෙන්ත්’ සමඟ පිතිකරුවන්ට පීඩනය එල්ලකිරීමයි. ඒ නිසා කඩුලූ 199ක් පමණක් ලබා සිටියත්, කුලසේකර ලංකාවට බිහිවූ හොඳම පන්දු යවන්නෙක්. වාස්ට හා මාලිංගට හිමි ගෞරවයම ඔහුටත් ලබාදිය යුතුයි.
අනාගතය
දැන් ලොකුම ප‍්‍රශ්නය වන්නේ ස්වර්ණමය යුගයේ සිටි පන්දු යවන්නන් කිසිවෙක් නැති ශ‍්‍රී ලංකා කණ්ඩායමේ පන්දු යැවීම පිරිපුන් එකක් කරන්නේ කෙලෙසද කියන එකයි. එහෙත් ලියුම්කරුගේ හැඟීම නම් එය කළ නොහැක්කක් නොවන බවයි. අපගේ ශක්තීන් හා දුර්වලතා හඳුනාගැනීමෙන් එය කළ හැකියි. දැනට අප නුවන් ප‍්‍රදීප්, ඉසුරු උදාන, තිසර පෙරේරා යන ප‍්‍රධාන වේගපන්දු යවන්නන් තිදෙනෙක් ගැන විශ්වාස කරනවා. එහෙත් නුවන් ප‍්‍රදීප්ගේ වයස අවුරුදු 32යි. ඉසුරු උදානගේ වයස අවුරුදු 31ක්. තිසර පෙරේරාගේ වයස අවුරුදු 30ක්. සුරංග ලක්මාල්ට 32ක්. අවුරුදු 34ක පසුවී හොඳ පන්දු යැවීමක් මාලිංග හෝ ජිමී ඇන්ඩර්සන් වැනි දුර්ලභ පන්දු යවන්නෙකුගෙන් මිස හැම වේගපන්දු යවන්නෙකුගෙන්ම බලාපොරොත්තු විය නොහැකියි. ඒ නිසා මේ පන්දු යවන්නන් තිදෙනාම ක‍්‍රීඩා කරන අතරවාරයේදී හොඳ වේගපන්දු යවන්නන් කිහිපදෙනෙකු සොයාගන්නට සිද්ධවෙනවා.
දැනට ලහිරු කුමාර අධික වේගයකින් පන්දු යවන තරුණ පන්දු යවන්නෙක් ලෙස ඉන්නවා. දසුන් ශානක, බිනුර ප‍්‍රනාන්දු, කසුන් රාජිත, විශ්ව ප‍්‍රනාන්දු, ෂෙහාන් මධුශංක ඇතුළු තරුණ පන්දු යවන්නන් කිහිපදෙනෙකුම අප මීට පෙර අත්හදා බැලූවා. ඔවුන් පුහුණු කරවීම ලංකාවේ වගකීමක්. ඒ සියලූ දෙනාට විශේෂ අවධානයක් යොමුකිරීමෙන් හොඳ වේගපන්දු යවන්නෙකු තෝරාගත හැකියි. මාලිංගලා, කුලසේකරලා හමුවීම අහම්බයක් නොවන තැනට පත්වුණොත් ශ‍්‍රී ලංකා පන්දු යවන බලඇණියට හොඳ පන්දු යවන්නන් ගණනාවක් සොයාගත හැකියි.
ශ‍්‍රී ලංකා ක‍්‍රිකට් අනිවාර්යයෙන්ම හොඳ දඟපන්දු යවන්නන් දෙදෙනෙකු සූදානම් කළ යුතුයි. අකිල ධනංජය, ලක්ෂාන් සඳකැන්, වනිඳු හසරංග, ලසිත් ඇඹුල්දෙණිය වැනි පන්දු යවන්නන් පුහුණු කළ යුතුයි. ඒ සියල්ල සමඟ නැවතත් ක‍්‍රිකට් පන්දු යැවීමේ ස්වර්ණමය යුගයක් අපට උදාකරගත හැකියි.
ශ‍්‍රී ලංකාවෙන් අන්තර්ජාතික ක‍්‍රිකට් ක‍්‍රීඩාවට බිහිකළ හොඳම පන්දු යවන්නා කවුද කියා විමසද්දී ගණන් හිලව් අනුව හොඳම පන්දු යවන්නා ලෙස සැලකිය යුත්තේ චමින්ද වාස්. වැඩිම එක්දින කඩුලූ ලබාගත් පන්දු යවන්නා වාස්. ක‍්‍රිකට්වල ජීවගුණය ඇතැයි පිළිගනු ලබන ටෙස්ට් ක‍්‍රිකට්වල දස්කම් අනුව බැලූවත් විශිෂ්ටතමයා වාස්. ඒ නිසා ගණන් හිලව් අනුව අංක එක වාස්. අංක දෙක මාලිංග.
එක්දින ක‍්‍රිකට්වලදී මාලිංග කඩුලූ 338ක් ලබා සිටියදී වාස් කඩුලූ 400ක් ලබා තිබෙනවා. එහෙත් මාලිංග ක‍්‍රීඩා කර තිබෙන්නේ ඉනිම් 220යි. වාස් ඉනිම් 320ක් ක‍්‍රීඩා කර තිබෙනවා. මාලිංග ලංකාවෙන් බිහිවූ විශිෂ්ටම වේගපන්දු යවන්නා ලෙස කවුරුන් හෝ නම් කළොත් එය වරදක් නොවෙයි.
