තවමත් ශ‍්‍රී ලංකාව වර්ෂාව නැතිව නියං තත්වයට මුහුණදෙමින් සිටිනවා. කවදාවත් නැති තරම් උෂ්ණත්වයෙන් පීඩා විඳිමින් සිටිනවා. දෙවියන් කෝප වෙලායැයි සාස්තරකරුවන් බොහෝදෙනෙකු එයට හේතු ලෙස ඉදිරිපත් කරන්නට උත්සාහ කළත් ඇත්තෙන්ම වර්ෂාව නැති ප‍්‍රශ්නයට හේතුව දෙවියන්ගේ කෝපයක් නොවෙයි. පෘථිවි ස්වභාවධර්මයේ කෝපයයි. එනම්, ගෝලීය උෂ්ණත්වය හා දේශගුණික විපර්යාසයි. ලෝකය පුරා මිනිසුන් අනුමාන කළ, සෞම්‍ය දේශගුණය නොසිතූ ලෙස වෙනස්ව තිබෙනවා. අද වර්ෂාව නැතිව අප අර්බුදයක සිටියත්, නුදුරේදීම අධික වාර්ෂාවෙන් ගංවතුරක් ඇතිවිය හැකියි.
අප එයට සූදානම් විය යුතුයි. එයට සූදානම් වීම අපගේ අංක එකේ අවධානය යොමුවූ ප‍්‍රශ්නයක් විය යුතුයි. ඒත් ඇත්තම තත්වය ශ‍්‍රී ලංකාව වැනි තුන්වැනි ලෝකයේ රටවල් කිසිවක් එයට කිසිසේත්ම සූදානම්ව නොසිටීමයි. ඇමෙරිකාව හා යුරෝපීය රටවල්ද එයට හරි හැටි සූදානම්ව නොසිටීමයි. එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ ස්වාභාවික උවදුරු පිළිබඳ විශේෂ නියෝජිතවරියක වන ජපාන ජාතික මාමි මසුටොරි මහත්මිය පෙන්වාදෙන්නේ රාජ්‍යයන් හා පෞද්ගලික සමාගම් මේ තත්වයට නිසි පරිදි සූදානම් නොවීම නිසා මහා විශාල පාඩු සිදුවිය හැකි බවයි.
අන්තර්ජාතික වශයෙන් රටවල් ගණනාවකට මුහුණදෙන්නට සිදුවූ ස්වාභාවික උවදුරු ගණනාවකින් පසුව එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානය අනතුරු හැඟවීමක් කර තිබෙනවා. ගෙවුණු සතියේදී සතියේදී ලොව පුරා ස්වාභාවික උවදුරු ගණනාවක් සිදුවී තිබුණා. ඉදිරියේදීත් මෙවැනි බරපතළ ස්වාභාවික උවදුරුවලට මුහුණදීමේ බරපතළ අවදානමක් තියෙන බවත්, ඒවායේ බලපෑම්වලට මුහුණදෙන්නට සිදුවන බවත් ඔවුන් අනතුරු හඟවා තියෙනවා.
ගෙවුණු සතියේදී මොසැම්බික්හි ඉඩායි හා කෙනෙත්වල බරපතළ කුණාටු ඇතිවී තිබෙනවා. ඉන්දියාවේ බරපතළ නියගයක් තියෙනවා. ඒවා බලවත් ස්වාභාවික උවදුරු. එමෙන්ම ලෝකය පුරා පසුගිය කාලසීමාව තුළ සාපේක්ෂව අවදානම අඩු මුත්, සැලකිය යුතු අන්දමේ ස්වාභාවික උවදුරු ගණනාවක් සිදුවී තියෙනවා.
මාමි මසුටෝරි පවසන්නේ ඒ සිදුවීම් සියල්ලෙන් අපට පැහැදිලිව තේරුම්ගත හැකි සත්‍යය. දේශගුණික විපර්යාස යනු අනාගතයේ මුහුණදෙන්නට සිදුවන ප‍්‍රශ්නයක් නොව, අද මුහුණදෙන්නට සිදුවී තිබෙන ප‍්‍රශ්නයක් ලෙස සැලකිය යුතු බව ඇය පෙන්වනවා. ඒ අනුව මහා පරිමාණ ස්වාභාවික උවදුරුවලින් පිරි දේශගුණික විපර්යාසවලට සුදානම් වීම යනු රටවලට දීර්ඝකාලීන වශයෙන් මුහුණදෙන්නට සිදුවන ප‍්‍රශ්නයක් නොවෙයි. එය දැනටමත් විසඳුම් සෙවිය යුතුව තිබෙන ප‍්‍රශ්නයක්. මොනවාද මේ විසඳුම් කියා කල්පනා කළ යුතුයි.
පසුගිය කාලයේදී ඇමෙරිකාවේ ඇතිවූ ළැව්ගිනි තත්වයත්, යුරෝපීය උෂ්ණත්වය ඉහළයෑමත් ඇතුළු තත්වයන්ට මුහුණදීමට එම දියුණු රටවල් අසාර්ථක වීම තුළින් දියුණුම රටවල්ද දේශගුණික විපර්යාසවලින් පුරවැසියන් ආරක්ෂා කිරීමට අසමත් බව ඇය පෙන්වනවා. ඒ අනුව ශ‍්‍රී ලංකාව වැනි සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල් කිසිසේත්ම මේ ප‍්‍රශ්නයට මුහුණදීමට සූදානම් නැහැ.
පරිසරය පේ‍්‍රමය ලෝකය පුරා ජනප‍්‍රියවාදී දේශපාලනඥයන් පාවිච්චි කරන දේශපාලන යෙදුම් අතර තියෙනවා. ශ‍්‍රී ලංකාව වැනි රටවල නායකයන්ද පරිසරය ගැන කොතෙකුත් කතාකරන අන්දම දැක තිබෙනවා. එහෙත් ඒ බොහෝදෙනෙකු ප‍්‍රායෝගිකව මේ ප‍්‍රශ්නයට මුහුණදෙන්නට සූදානම් නැහැ. අඩු තරමේ එයට මුහුණදෙන්නට තරම් ප‍්‍රායෝගික දැනුමකුත් නැහැ. පැළයක් සිටවමු වගේ සරල සිතිවිලි සාපේක්ෂව යහපත් බව ඇත්ත. එහෙත් මේ මහා ප‍්‍රශ්නයට විසඳුම් සෙවීම ඊට වඩා දීර්ඝකාලීන විය යුතුයි. අනෙක් අතට දේශගුණික විපර්යාසවලට මුහුණදීම යනු ගහකොල සිටුවීම, විදුලි කාර් හඳුන්වාදීම වගේ ඒවා නොවෙයි. ඒ මොනවා කළත්, ඉදිරි කාලසීමාව ඇතුළත එන ආපදා කිසිවක් වළක්වන්න බැහැ. ඒ ආපදාවලට ඔරොත්තු දිය හැකි අන්දමට කටයුතු සූදානම් කිරීම අත්‍යවශ්‍ය දෙයක්. මිසුටොරි මහත්මිය පෙන්වාදෙන්නේත් එයයි.
මේ වෙද්දී ලෝකය පුරා දේශගුණික විපර්යාසවලින් වාර්ෂිකව සිදුවන ආර්ථික පාඩුව ඩොලර් බිලියන 520ක් ලෙස හඳුනාගෙන තියෙනවා. එහෙත් මෙය ඉදිරි කාලයේදී ත‍්‍රිලියන් 2.7ක් දක්වා වර්ධනය විය යුතුයි. ඇත්තෙන්ම වැඩි වැඩියෙන් දේශගුණය පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නවලට ආයෝජනය කළ යුතු කාලසීමාවක් ඉදිරියේදී උදාවෙනවා. මිසුටොරි කියන විදියට මේ මුදල මහා මුදලක් ලෙස සැලකිය යුතු නැහැ. එහෙත් ආයෝජකයන් දේශගුණික කාරණාවලට ආයෝජනය කරන්නේ අඩුවෙන්. ගංවතුර, කුණාටු හා නියං තත්වයන්ට මුහුණදිය හැකි අන්දමේ නිවාස ඉදිරීම, මාර්ග පද්ධති ඉදිකිරීම, කර්මාන්තශාලා ඉදිකිරීම, බලශක්ති පද්ධති ඉදිකිරීම ආදියට ආයෝජනය කළ යුතුයි. එමෙන්ම ඒවා කාබන් විමෝචනය අවම කළ බලශක්ති පද්ධති විය යුත්තේ දීර්ඝකාලීන උපක‍්‍රමයක් ලෙස.
අප ඉහත කී පරිදි මේ වෙද්දී ලෝකයේ දේශගුණික විපර්යාස මාතෘකාව ගැන කතාකරන උදවිය වැඩිපුර අවධානය යොමු කරන්නේ ගෝලීය උෂ්ණත්වය අවම කරගැනීමේ වැඩකටයුතු කෙරෙහියි. ඒ අනුව වායු විමෝචනය අඩු කිරීම ආදි ක‍්‍රියාවලිවලට වැඩි අවධානයක් යොමු කරනවා. එහෙත් ආපදා තත්වයන්ට පෙර සූදානම්වීම හා ඒවායින් සිදුවන හානි අවම කරගැනීම තරම්ම වැදගත්. එහෙත් වර්තමානයේ ඒ කටයුතුවලට ලැබෙන්නේ දෙවැනි තැනකටත් එහා ගිය තුන්වැනි තැනක්. මේ බව මාමි මසුටොරි මහත්මියද පෙන්වාදෙනවා.
හානි අවම කරගැනීමට පියවර ගැනීම ඉතා වැදගත් බව ඇය පෙන්වාදෙනවා. ඒ අනුව මූලිකම පියවර ලෙස ගංවතුර තත්වයකදී කලින් අනතුරු හැඟවීම, ගංවතුර බාධක යෙදීම, ජලය බැසයෑමේ පද්ධති සැකසීම ආදි පියවර ගත හැකි බව ඔවුන් පෙන්වනවා. අනෙක් පැත්තෙන් නියං තත්වයකදී වඩා ඉක්මනින් ජලය සැපයීමට පියවර ගත යුතුයි. දීර්ඝකාලීනව ඉදිකිරීම් ආදි ක්ෂේත‍්‍ර වෙනස් කළ යුතුයි. ඇගේ උපදෙස් අනුව කල්පනා කරද්දී පස්කඳු ගොඩගසමින් ශ‍්‍රී ලංකාවේ ඉදිකළ අධිවේගී මාර්ග සියල්ලම පාහේ අතිශය අ¥රදර්ශී ඉදිකිරීම්.
ස්වභාවධර්මය පදනම් කරගත් විසඳුම් රැුසක් ස්වාභාවික උවදුරුවලට විසඳුම් ලෙස තියෙනවා. කඩොලාන පද්ධතිවලින් ගංවතුර පාලනය කිරීම, කෘත‍්‍රිම වන වගා, වගුරු බිම් ආරක්ෂා කරගැනීම ආදි විසඳුම් රැුසක් තියෙනවා. එහෙත් වැඩිපුරම අවදානමට ලක්වෙන්නේ පීඩිතයන් ජීවත්වෙන ප‍්‍රදේශ. මුඩුක්කු නිවාස ආදිය වැඩිපුර පීඩාවට ලක්වෙනවා.
ගොඩනැගිලි ඉදිකිරීම සඳහා වන රෙගුලාසිද දේශගුණික විපර්යාසවලට ගැළපෙන ලෙස වෙනස් කරගත යුතු බව ඇය පෙන්වනවා. එහෙත් බොහෝ ආණ්ඩු ඒ වෙනුවෙන් ප‍්‍රමාණවත් කාලය හා අවධානය වෙන් නොකරන බවයි ඇය කියන්නේ. එමෙන්ම සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල්වල එක් අමාත්‍යාංශයක පමණක් රාජකාරිය ලෙස දේශගුණික විපර්යාසවලට මුහුණදීමේ ප‍්‍රශ්නය තිබෙන බවද ඇය පෙන්වනවා. (ශ‍්‍රී ලංකාවේදී පරිසර අමාත්‍යාංශය හා ආපදා කළමණාකරණ අමාත්‍යාංශය මෙන්* මුදල් අමාත්‍යාංශයට. නැත්නම් පරිසර අමාත්‍යාංශයට පමණක් ඒ වගකීම් පැවරෙන බව ඇගේ නිරීක්ෂණයයි. ඒ අනුව රාජ්‍යයෙහි ප‍්‍රමුඛ අවශ්‍යතාවක් ලෙස මේ තත්වයන්ට මුහුණදීමේ පයවර වෙනස් විය යුතු බව ඇය කියනවා.x
