ජූලි 3 වැනිදාව, වෛi කාසිපිල්ලේ මනෝහරන්ගේ වැඩිමහලූ ජීවිතයට තවත් කම්පනයක් ඇති කළ දිනයක් වූවාට සැකයක් නැත. ඒ, ත්රිකුණාමලය මහේස්ත්රාත්වරයා, මිනිස් ඝාතන නඩුවක විත්තිකරුවන් 13 දෙනකු, ප්රමාණවත් සාක්ෂි නැතැ’යි යන සටහන සහිතව මුදාහරින්නට නියෝග කළ දවසයි. ඝාතනයට ලක්ව තිබුණේ එකම වසරක, එනම් 1985හි උපන් හිරිමල් තරුණයෝ පස්දෙනෙකි. ඉන් එක්කෙනෙකුගේ නම පටන්ගන්නේද ‘මනෝහරන්’ යන්නෙනි. ඒ වෛද්ය මනෝහරන්ගේ පුතාය. නම, මනෝහරන් රජිහරන්ය. ඝාතනය වූ ඉතිරි හතර දෙනාද, එදින තුවාල ලද තවත් දෙදෙනෙක්ද රජිහරන්ගේ සහෝදරයන් වන් මිත්රයෝ වූහ.
ඒ, 2006 ජනවාරි 2වැනිදාය.
‘මේ හත්දෙනාම එල්ටීටීඊ සංවිධානයේ සාමාජිකයෝය. ආරක්ෂක හමුදා මුරපොළ වෙත ග්රෙනේඞ් ප්රහාරයක් එල්ල කිරීමට ඔවුන් ආ නමුත්, බෝම්බ ඔවුන් අතේම පුපුරා ගිය නිසා පස්දෙනෙක් මරණයට පත්වූහ. දෙදෙනෙක් තුවාල ලැබූහ.’ ඔවුන්ගේ ‘මරණ’ සිදුවූ වහාම, උතුර භාර යුදහමුදා අණදෙන නිලධාරි උපුටා දක්වමින් එළිදුටු රජයේ නිල නිවේදනයෙහි, එසේ පැහැදිලි කරනු ලැබිණ. 2006 ජනවාරි 05 වෙනිදා ‘දිවයින’ පත්රය, ‘ත්රිකුණාමලයේ අත්බෝම්බ පිපිරීමකින් කොටි සංවිධානයට අයත් ජනතා බලකායේ පස්දෙනෙකු මියගොස් ඇතැයි’ වාර්තා කළේය.
වයෝවෘද්ධ මිනිසා
2006 සිට මේ ජූලි 3 දක්වා අවුරුදු දහතුනහමාරක් ගතවන තැන, මියගිය තරුණයන් පස්දෙනාගේ ආත්මයනට කිසිදු යුක්තියක් ඉටු නොකරම, නීතිය සිය කාර්යය නිමා කෙළේය. එහෙත්, ඒ ආත්මයන්හි බර, විශේෂයෙන් තම පුත්රයාගේ ආත්මයෙහි බර දරාගෙන එක් වයෝවෘද්ධ මිනිසෙක් තවමත් යුක්තිය සොයමින් ඇවිදින්නේය. හේ, අප පෙර කිවූ වෛi මනෝහරන්ය.
2010 වසරේ ජනවාරි මස අයර්ලන්තයේ ඩබ්ලින් නගරයේ පැවැති මහජන විනිශ්චය සභාවක් වෙත වෛi මනෝහරන් ඉදිරිපත් කළ දිවුරුම් ප්රකාශයකින් උපුටාගත් කොටස් මේ ය.
තාත්තේ
‘රාත්රි 7.35ට පමණ මගේ නිවසට ආසන්නව බෝම්බයක් පුපුරා යන හඬ මට ඇසුණි… පිපිරුම් හඬින් විනාඩි 10කට පමණ පසු මගේ අනික් පුතුන් දෙදෙනා නිවසට පැමිණි නමුත් රජිහර් පැමිණියේ නැත. රජිහර්ට තමන්ගේම ජංගම ¥රකථනයක් තිබුණි. විනාඩි කීපයකින් රජිහර් කතාකළේය. ‘තාත්තේ, හමුදාව මාව වටකරලා.’ ඔහු මා සම්බන්ධ කරගැනීමට තෙවරක්ම උත්සාහ ගෙන තිබිණි. ඝාතනයෙන් පසුව පරීක්ෂා කළ විට රජිහර් විසින් ගනු ලැබ, මට මගහැරුණ ඇමතුමක් මගේ ඇමතුම් ලැයිස්තුවේ දක්නට ලැබිණි. එහි සඳහන් වේලාව ඝාතන සිදුවීමට පෙර වේලාවකි. ඔහුගෙන් ලද පණිවිඩයක් ද එහි විය. ‘තාත්තේ.’ එපමණකි. එය ඔහුගෙන් මා ලද අවසන් පණිවිඩයයි.
මම වහාම කොටුව පාර සහ ජැටිය පාර සම්බන්ධ කරන හන්දියේ ඉදිකර ඇති ගාන්ධි ප්රතිමාව පැත්තට යාමට පිටත්වූයෙමි. එතැනට මගේ නිවසේ සිට ඇති දුර මීටර් 300-350ක් පමණි. මා පිටත්වූයේ මගේ ස්කූටරයෙනි. මම සමරු ශාලාව අසල නාවික හමුදා මුරපළේදී නවතන ලදිමි. එහි කොමාන්ඩෝ ඇඳුමින් සැරසුණ නාවික භටයෝ තිදෙනෙක් වූහ. ස්කුටරයේ ඇති රතුකුරුස ලකුණෙන් මා වෛද්යවරයෙකු බවට ඔවුහු හඳුනාගත්තෝය. කිසිවෙකුට ඇතුළුවීමට ඉඩ නොදෙන ලෙස ඔවුන්ට නියෝග ලැබී ඇති බවත්, යන්නට අවශ්ය නම් එතැන සිට පයින් යාමට ඉඩ දිය හැකි බවත් ඔවුහු පැවසූහ.
මම ඉක්මන් කළ යුතුය. රජිහර්ගේ ¥රකථනයට මා දුන් එකම ඇමතුමකටවත් පිළිතුරක් නැත. මා එතැනට යන විට ගාන්ධි ප්රතිමාව අසළ වූ විදුලි පහන් නිවා දමා තිබුණි. එය ප්රදේශයේ විදුලිබලය ඇණහිටීමෙන් වූවක් නොවේ. මගේ නිවසේ සහ ඒ අවට නිවස්වල විදුලි පහන් දැල්වෙමින් තිබූ බැවිනි. ඒ මේ අත ඇවිදින සෙබළුන් මිසක සිවිල් වැසියන් මට දක්නට නොලැබිණි. කොටුව පැත්තේ සිට පැමිණෙන ජීප්රථයක් දුටුවෙමි. එය ලෑන්ඞ් රෝවරයක් බඳු අඳුරු දිගු වාහනයකි. රථයේ ප්රධාන ලාම්පු දල්වා නොතිබුණ අතර කුඩා ලාම්පු පමණක් දැල්විණි. කොටුව දෙස සිට පහළට පැමිණි ජීප්රිය ආපසු හරවා ගාන්ධි පිළිරුව අසළ නවත්වන ලදි. එය නවත්වනවාත් සමගම ඒ දෙසින්, උදව් ඉල්ලා කෑගසන තරුණ කටහඬවල් ඇසිණි. තරමක් වැඩිහිටි කටහඬක්ද ඒ අතර ඇසුණ නමුත් ඔහු පැවසූ වදන් මට හරියට තේරුම්ගත නොහැකි විණි…
.. එතැනට ගොස් මගේ පුතා සිටින්නේදැයි බැලීමට අවශ්ය විය. නාවික භටයෝ මට ඉඩ නොදුන්නෝය. මා නාවික භටයන් සමග වාද කරමින් එතැන සිටින අතර, ඊට තරමක් නුදුරින් වූ වල්ලූවර් පිළිමය අසල අළු පැහැති පිකප් රථයක් නවතා තිබෙන බව ඒ අවට පාර දෙපස දැල්වෙමින් තිබූ විදුලි පහන් එළියෙන් දුටුවෙමි.
එක්වරම වෙඩි හඬ ඇසිණි. මම ගාන්ධි ප්රතිමාව පැත්ත බැලූවෙමි. මගේ දෑසින්ම ඒ වෙඩි තැබීමේදී නිකුත් වූ ගිනිඑළි දුටුවෙමි. ඒවා නිකුත්වූයේ පොළොව දෙසට එල්ලවෙමිනි. මේ එළි පැහැදිලිව දැකගත හැකි වූයේ ගාන්ධි පිළිමය අසළ විදුලි පහන් නිවාදමා තිබූ බැවිනි…
… හෙදියක පවසා සිටියේ මා මෘත ශරීරාගාරයට ගොස් බැලිය යුතු බවත් එහි තවත් ළමුන්ගේ මළසිරුරු ඇති බවත්ය. ඉක්මණින්ම මෘත ශරීරාගාරය වෙත ගියෙමි. ඇතුළුවන විට මා දුටු පළමු දසුන වූයේ මාගේ ආදරණීය පුතු, රජිහර් ලේ විලක් මැද වැතිර සිටින අන්දමයි.
…කම්පනයට පත් මා හදිසි ප්රතිකාර අංශය අසළ සිටින විට එහි පැමිණි පොලිස් නිලධාරියෙක් මගේ පුතු කොටි සංවිධානයේ සාමාජිකයෙකු බවට මා පිළිගන්නා බවට සකස් කළ ප්රකාශනයකට අත්සන් තබන ලෙස මට බල කළේය. මා එලෙස කරන්නේ නම් මළසිරුර ඉක්මණින්ම නිදහස් කළ හැකි බවද ඔහු පැවසීය. කෝපයට පත් මම ඔහුගේ ඉල්ලීම ප්රතික්ෂේප කළෙමි.’ (ජනවාරි 14-15, 2010 ඩබ්ලින්, අයර්ලන්තය*
මළසිරුරු ලබාගැනීමට මෙවැනි ලියැවිල්ලකට අත්සන් කරන ලෙසටත්, නැත්නම් මළසිරුරු නිදහස් නොකරන බවටත් පොලිස් නිලධාරීන් විසින් තර්ජනය කරන ලද්දේ වෛද්ය මනෝහරන්ට පමණක් නොවේ. මියගිය සියලූ සිසුන්ගේ මව්පියන්ට ඔවුහු තර්ජනය කළහ. එහෙත්, ඔවුහු එම සාහසික ඉල්ලීම දැඩි පිළිකුළෙන් යුතුව බැහැර කළහ.
‘උඹලා මට ළමයාගේ මිනිය දෙන්නේ නැත්නම් මම හිස් පෙට්ටියකට පුතාගේ පින්තූරයක් අලවලා අවසන් කටයුතු කරනවා. ඒත් මගේ පුතා ත්රස්තවාදියෙක් කියලා උඹලා කියන බොරු පිළිගන්න මම ලෑස්ති නැහැ. මට පුතා නැතිවුණා. ඒත් පුතාගේ ගෞරවයත් නැති කරන්න දෙන්න බැහැ.’ කෝපයට සහ දුකට පත් එක් පියෙක් කීවේය.
ඝාතනය වුණු පස්දෙනා, මනෝහරන් රජිහරන්, යෝගරාජා හේමචන්ද්ර, ලොගිදරාජා රෝහන්, තංගතුරෙයි සිවනාද සහ ශන්මුගරාජා ගජේන්ද්රන්ය. තුවාල ලද දෙදෙනා, යෝගරාජා පුන්ගුලලොන් සහ පරරාජසිංහම් ගෝකුලරාජ්ය.
අත්සන් කරන ලෙසටත්, නැත්නම් මළසිරුරු නිදහස් නොකරන බවටත් පොලිස් නිලධාරීන් විසින් තර්ජනය කරන ලද්දේ වෛද්ය මනෝහරන්ට පමණක් නොවේ. මියගිය සියලූ සිසුන්ගේ මව්පියන්ට ඔවුහු තර්ජනය කළහ. එහෙත්, ඔවුහු එම සාහසික ඉල්ලීම දැඩි පිළිකුළෙන් යුතුව බැහැර කළහ.
‘උඹලා මට ළමයාගේ මිනිය දෙන්නේ නැත්නම් මම හිස් පෙට්ටියකට පුතාගේ පින්තූරයක් අලවලා අවසන් කටයුතු කරනවා. ඒත් මගේ පුතා ත්රස්තවාදියෙක් කියලා උඹලා කියන බොරු පිළිගන්න මම ලෑස්ති නැහැ. මට පුතා නැතිවුණා. ඒත් පුතාගේ ගෞරවයත් නැති කරන්න දෙන්න බැහැ.’ කෝපයට සහ දුකට පත් එක් පියෙක් කීවේය.
ඝාතනය වුණු පස්දෙනා, මනෝහරන් රජිහරන්, යෝගරාජා හේමචන්ද්ර, ලොගිදරාජා රෝහන්, තංගතුරෙයි සිවනාද සහ ශන්මුගරාජා ගජේන්ද්රන්ය. තුවාල ලද දෙදෙනා, යෝගරාජා පුන්ගුලලොන් සහ පරරාජසිංහම් ගෝකුලරාජ්ය.
රජයේ බොරුව
තරුණයන්ගේ මරණ ගැන, වහාම කරන ලද රජයේ පැහැදිලි කිරීම, අමූලික බොරුවක් බවට පත්විය. ඒ, ත්රිකුණාමල අධිකරණ වෛද්ය නිලධාරී, ගාමිණී ගුණතුංග පැවැත්වූ පශ්චාත් මරණ පරීක්ෂණයෙන්, සියලූ මරණ සිදුවී ඇත්තේ වෙඩි තැබීමෙන් ලද තුවාල නිසායැයි තීරණය වීමත් සමගය. තිදෙනකු මියගොස් තිබුණේ ඉතාම සමීපයේ සිට හිසට තබන ලද වෙඩි නිසාය. අනෙක් දෙදෙනා උරයට හා උදරයට වැදුණු වෙඩි උණ්ඩ නිසා මියගොස් තිබිණ. සමහරුන්ගේ තුවාල වෙඩිවැදී සිදුවුණු ඒවා නොවීය. ඒ අනුව, ‘ආරක්ෂක හමුදාවලට පහරදීම සඳහා ගෙනා ග්රෙනේඞ් අතේ පිපිරීමෙන්’ සිදුවුණු මරණ, ‘වෙඩි තබා කරන ලද ඝාතන’ බවට පත්විය.
ඝාතනයේ කතාව
2006 ජනවාරි දෙවැනිදා සඳුදාවකි. සවස 5.30ට පමණ, ත්රිකුණාමලය සෙන්ට් මේරීස් පාරේ සිය නිවසෙන් රජිහරන් පිටතට ආවේ පිල්ලෙයාර් කෝවිලට ගොස් ඊට පසු යහළුවන් සමග ‘චැට්’ එකක් දමා සවස 7.30ට පමණ යළි පැමිණෙන්නෙමැයි මාපියන්ට කියාය. ඔහුගේ මවත් පියාත් වෛද්යවරුය. ඒ වන විට ත්රිකුණාමලයේ පැවැති කලබලකාරී තත්ත්වය ගැන බියක් සිතේ තිබුණු නමුත් රජිහරන්ගේ මාපියන්ට තම දරුවා ගැන බියක් නොතිබුණි. ඔහු උගත්, හැදුණු තරුණයකු නිසාය. 7.30ට එනවා කිව්වා නම් නියත වශයෙන්ම ඒ වෙලාවට ඔහු ගෙදර එන බව ඔවුහු දනිති. ඔහු ගිය තැනද නිවසෙන් වැඩි ඈතක නොවේ. ඔහුගේ යහළුවන්ද, දිලිසෙන අනාගතයක් ඇති, එකා වාගේ උගත් තරුණයෝය.
ත්රිකුණාමල ෆ්රෙඞ්රික් කොටුවට ආසන්නව පිහිටි ප්රාදේශීය සභා ගොඩනැගිල්ල ඉදිරිපිට වූ තුංමං හන්දියේ ගාන්ධි පිළිරුව අසළ වූ සිමෙන්ති බංකුවක වාඩිවී පාරෙන් එහා පැත්තේ වූ වෙරළට මුහුණලා වාඩිවුණ යව්වනයෝ හත්දෙනා පිළිසඳරක යෙදී සිටියෝය. ඩොක්යාර්ඞ් පාර, කෝනේස්වර් පාර හෙවත් ෆ්රෙඞ්රික් කොටුව පාර ඒ අසලින් දිවයයි. නුදුරින් නාවික හමුදාව පවත්වාගෙන ගිය මුරකාපොල්ලකි. යුදහමුදාව සහ පොලිසියද සමීපයේ සිටියේය. මීටර් 100ක පමණ වටයක් තුළ නාවික හමුදාව සිටි තවත් මුරකපොලූ තුනක් තිබිණ. කුඩා කඩයක්ද අසල විය. බයිසිකල් හතරකින් සහ මෝටර් සයිකලයකින් ආ යව්වනයෝ මෙහි එන විටත්, යාබද මුරකපොල්ලේදී ඔවුන් ශරීර පරීක්ෂාවකට භාජනය වී සිටියෝය.
කොළ පාට ත්රීවීලරය
රාත්රී 7.15ට පමණ ඩොක්යාර්ඞ් පාරේ සිට පැමිණි කොළ පැහැති ත්රීවිල් රථයක් වේගය අඩුකෙළේය. ග්රෙනේඞ් බෝම්බයක් ඉන් පිටතට විසිවී බිම පතිතව පුපුරා ගියේය. ඒ තරුණයන් හත්දෙනා සිටි තැනට යාර කිහිපයක් නුදුරෙනි. හරවාගත් ත්රීවීලරය යළිත් කොටුව පැත්තට වේගයෙන් ගියේය. බෝම්බයෙන් විසිවුණු කැබැල්ලක් එක් තරුණයකුගේ කන ළඟ වැදී ලේ ගලන්නට පටන්ගත්තේය. සැණෙකින් ඔහු විසඥ විය.
තත්ත්වය නරක බව තේරුම් ගත් තරුණයෝ එතැනින් වහා පිටවන්නට තීරණය කළහ. මිතුරාට වෛද්යාධාර ලබාදීමද අවශ්යය. වහා මෝටර් බයිසිකලයට හා බයිසිකල්වලට නැගුණු තරුණයෝ යන්නට සූදානම් වූහ. ඒ අතර තුවාල ලද මිත්රයා වෛද්යවරයකු වෙත ගෙනයන්නට තී්රවීලරයක් ඇත්දැයි සොයාබැලූහ. එහෙත් සිදුවීම දෙස බලා සිටි කිසිවෙක් සහායට නොආහ.
ඒ අතර ට්රක් රථයක් තරුණයන් වෙත ආවේය. තරුණයන් හත්දෙනා වටකරගත් එයින් බැස ආ ආරක්ෂක නිලධාරීහු, දණගසන්නට අණකළහ. ඉන්පසු හැඳුනුම්පත් පරීක්ෂා කරන ලදි. පහරදීම ඇරඹුණේ ඉන් පසුවය. ට්රක්රථයට නංවා ගත් තරුණයන්ට පහර දීම නොකඩවා කෙරිණ. තරුණයන් තම අහිංසකකම ගැන කළ පැහැදිලි කිරීම හා විරෝධය නිර්දය ලෙස නොසලකා හරින ලදි. මේ වන විට, මෝටර් බයිසිකල්වල නැගුණු තවත් ආරක්ෂක නිලධාරියෝද, ලැන්ඞ් රෝවර් රථයක්ද එහි පැමිණ සිටියේය.
තරුණයෝ ට්රක්රථයෙන් පිටතට ඇදදමන ලදහ. ඒ වන විට හාත්පස අඳුරේ පවතින බව තරුණයන්ට තේරිණ. නැවතත් පහර වැදුණු අතර දනින් වැටෙන ලෙස යළිත් අණකෙරිණ. තුවක්කු එළියට ගෙන ළෙලවනු ලැබිණ.
ත්රිකුණාමලයේ සිටින කොටි සාමාජිකයන්ට අනතුරු ඇඟවීම සඳහා තමන් මරාදමන්නට යන බව තරුණයන්ට කියන ලදි. තරුණයෝ වැළපෙන්නට හා ජීවිතය යදින්නට වූහ. ඔවුන්ගේ බලවත් හඬ හාත්පස පැතිරගියේය.
මේ සියල්ල සිදුවන විට අඩු ගණනේ සියයක පමණ මිනිසුන් පිරිසක් අවට බලා සිටියහ. පොලිසිය හා නාවික හමුදා සෙබළුන් කිසිවකුට ළං නොවිය හැකි ලෙස සිසුන් වටකර සිටියෝය. වෙළෙන්දන්, මුහුද වෙරළේ සැඳෑ සුවය විින්නට පැමිණි අය ඇතුළු බලා සිටි පිරිසට වෙරළ පැත්තට ගොස් දණ බිම ඇනගන්නා ලෙස අණකරන ලදි. එහෙත් සමහරු තැනින් තැන සිදුවන දේ දුටුවහ.
බළලා සහ මීයා සෙල්ලම අවසන් විය. ගිනිඅවි අතැත්තෝ වෙඩි තැබීම ඇරඹූහ. දෙදෙනකුගේ කණට පිටුපසින් වෙඩි තබන ලදි. එකෙකුගේ හිසේ පිටුපසට වෙඩි වැදිණ. ඉතිරි හතරදෙනා පණ බේරාගන්නට දිවයන්නට හැ¥හ. එහෙත්, වෙඩිඋණ්ඩ විසින් ඔවුන් නවතාලන ලදි. පපුවට, උදරයට, උරහිසට හා කලවාවලට වැදුණු වෙඩිපහර ඔවුන් බිම හෙළීය. වෙඩිතැබීම අවසන්වූ පසු, බිම වැටී තිබුණු සිරුරු මත ග්රෙනේඞ් බෝම්බයක් පතිත විය. එහෙත් පුපුරා නොගියේය.
වෙඩිතැබූවන්ට, තුවාලකරුවන් රෝහලට ගෙනයෑමට වුවමනාවක් නොවීය. පැය බාගයක්වත් එසේ ගතවිය. ඒ වෙලාව තුළ නොනැවතී ගලාගිය රුධිරය තරුණයන් වෙත මරණය ළඟාකරවමින් තිබිණ. අවසානයේ ගිලන්රථයක් කැඳවනු ලැබිණ. පුදුමයකට මෙන් ඒ අවස්ථාවේදී විදුලි එළිය ලැබුණේය. ආරක්ෂක නිලධාරීන් විසින් රෝහලට ගෙනඑන විට වෛද්ය කාර්ය මණ්ඩලයට අවබෝධ වුණේ දෙදෙනකු නොමැරී සිටින බවය. දෙදෙනා මරණයෙන් බේරා ගැනීමට කාර්ය මණ්ඩලය සමත්විය.
තරුණයන් රෝහලට බාරදුන් හමුදා නිලධාරීන් පොලිසියට පැමිණිලි කර තිබුණේ, හමුදාවට පහර දෙන්නට පැමිණි කොටි කිහිපදෙනෙකු සිය ග්රෙනේඞ් බෝම්බ තමන් අතේම පත්තුවී තුවාල ලද බවය. දකුණේ සියලූ මාධ්ය, ආරක්ෂක හමුදාවල මේ බොරුව තම ප්රවෘත්තිය බවට පත්කර ගත්තේය.
අධිකරණ වෛද්ය ගාමිණී ගුණතුංග මළසිරුරු පරීක්ෂා කර, සත්යය හෙළිකෙළේය. රජයේ නිල ප්රකාශය සමග සමාන වන වෛද්ය වාර්තාවක් නිකුත්කරන ලෙස අධිකරණ වෛද්යවරයාට කෙරුණු බලපෑම් සුළුපටු නොවීය. එහෙත්, මේ අවංක මිනිසා, සත්යයම සිය වාර්තාවේ සටහන් කරන්නට තරම් නිර්භීත විය. මහේස්ත්රාත් වී රාමකමලන් මහේස්ත්රාත් පරීක්ෂණය පැවැත්වීය. දිවි බේරුණු දෙදෙනා සාක්ෂියට කැඳවුණු නමුත් එක් අයෙක් සාක්ෂි දීමට සුදුසු තත්ත්වයේ නොවීය. වෛද්ය මනෝහරන් ඇතුළු තරුණයන්ගේ පවුල්වල කිහිප දෙනෙක් සාක්ෂි දුන්හ. සාක්ෂි නොදෙන ලෙස සාක්ෂිකරුවන්ට නොනැවතී සිංහලෙන් ¥රකථන ඇමතුම් ලැබිණ. තර්ජනය කෙරිණ. තමන් යන එන තැන් ගැන කිසිවකු බලාසිටින බවට ඔවුන්ට දැනී තිබිණ.
ඛේදවාචකයේ කම්පනය ත්රිකුණාමලය වසාගෙන පැතර ගියේය. ජනවාරි 3 වැනිදා නගරයේ පාසල්වල ශිෂ්යයෝ පන්ති වර්ජනය කළහ. පාසල් වසා දැමිණ. තත්ත්වය නරක වන බව පෙනුණු නිසා, මුරකපොලූවලින් හා නගරයේ අනෙක් තැන්වලින් හමුදා සාමාජිකයන් ඉවත් කර ගැනිණ. කිපුණු මහජනතාව අත්හැර දමා ගිය සමහර මුරකපොලූ විනාශ කර දැමූහ. විරෝධය පසුවදා හර්තාලයක් බවට පත්විය. 4 වැනිදා වන විට, තරුණයන්ගේ මළසිරුරු තිබුණු නිවෙස්වලට වැල නොකැඞී දෙමළ, මුස්ලිම් හා සිංහල මිනිස්සු ඇදී ආහ. සිදුවූ දෙය හැමෝම දැනසිටියහ. තරුණයන් අහිංසක බවට. අවසානයේ එහම්පරම් පාරේ හින්දු සුසාන භූමියේ තරුණයෝ එකම තැනෙක වැළළුණහ. හිටපු දෙමළ දේශපාලනඥ, එන් ආර් රාජවරෝදයම්ගේ අවමංගල්යයෙන් පසු ඒ තරම් ජන ගංගාවක් ත්රිකුණාමලයට ගැලූවේ එදාය.
ඛේදවාචකයේ කම්පනය ත්රිකුණාමලය වසාගෙන පැතර ගියේය. ජනවාරි 3 වැනිදා නගරයේ පාසල්වල ශිෂ්යයෝ පන්ති වර්ජනය කළහ. පාසල් වසා දැමිණ. තත්ත්වය නරක වන බව පෙනුණු නිසා, මුරකපොලූවලින් හා නගරයේ අනෙක් තැන්වලින් හමුදා සාමාජිකයන් ඉවත් කර ගැනිණ. කිපුණු මහජනතාව අත්හැර දමා ගිය සමහර මුරකපොලූ විනාශ කර දැමූහ. විරෝධය පසුවදා හර්තාලයක් බවට පත්විය. 4 වැනිදා වන විට, තරුණයන්ගේ මළසිරුරු තිබුණු නිවෙස්වලට වැල නොකැඞී දෙමළ, මුස්ලිම් හා සිංහල මිනිස්සු ඇදී ආහ. සිදුවූ දෙය හැමෝම දැනසිටියහ. තරුණයන් අහිංසක බවට. අවසානයේ එහම්පරම් පාරේ හින්දු සුසාන භූමියේ තරුණයෝ එකම තැනෙක වැළළුණහ. හිටපු දෙමළ දේශපාලනඥ, එන් ආර් රාජවරෝදයම්ගේ අවමංගල්යයෙන් පසු ඒ තරම් ජන ගංගාවක් ත්රිකුණාමලයට ගැලූවේ එදාය.
බාලචන්ද්රන්
සිසුන්ට බෝම්බ ප්රහාරය එල්ල කළ කොළ පැහැති ත්රිරෝද රථය සහ ආරක්ෂක අංශ අතර සම්බන්ධතාවක් ඇති බව මියගිය සිසුන්ගේ දෙමව්පියන්ට හෙළිකළේ ත්රිරෝද රථ රියැදුරු බාලචන්ද්රන්ය. ඒ ‘වරදට’ ඔහුද ජීවිතයෙන් වන්දි ගෙව්වේය. 2006 ජනවාරි මස 24 වැනි දින ත්රිකුණාමලයේ මඩතාඩි ප්රදේශයේදී ඉහත කී කොළ පැහැති ත්රිරෝද රථයෙන් සහ තවත් සුදුවෑන් රියකින් පැමිණි පිරිසක් විසින් පැහැර ගෙන ගොස් බාලචන්ද්රන් වෙඩි තබා මරාදමන ලදි.
මාධ්යවේදී සුගීර්දරාජන්
සිසුන් මරණයට පත් වූයේ බෝම්බ ප්රහාරයෙන් බව රජය සහ ආරක්ෂක අංශ ගෙන ගිය ප්රචාරය අසත්යයක් බව ඔප්පුකිරීමට හැකි එක් ප්රබල සාක්ෂියක් ඉදිරිපත් කරන ලද්දේ වරාය අධිකාරියේ ද රැුකියාවක් කරන අතරවාරයේ, නිදහස් මාධ්යවේදියෙකු මෙන්ම සුඩර්ඔලි පුවත්පතේ ත්රිකුණාමල වාර්තාකරු වශයෙන් කටයුතු කළ සුබ්රමනියම් සුගීර්දරාජන්ය. ඉතා ආසන්නයේ සිට තබන ලද වෙඩි පහරවලින් සිදුවූ තුවාලවලින් සිසුන් මියගිය බවට ඔප්පු කරන්නට විශාල වශයෙන් මගපාදන ලද්දේ රෝහල් මෘත ශරීරාගාරයට ගොස් ඔහු විසින් ගන්නා ලදුව සුඩර්ඔලි පත්රය පළකළ ඡුායාරූප මගිනි. 2006 ජනවාරි 24 දින උදෑසන 6ට පමණ නිවසේ සිට සේවයට යෑමට පිටත්වන තෙක් රැුක සිටි යම් පිරිසක් විසින් නිවස අසළදීම සුගීර්දරාජන්ගේ හිසට වෙඩි තබා මරා දමන ලදි.
තරුණයන් පස්දෙනාගේ ඝාතන ගැන 2006 පෙබරවාරි 12දා, පොලිසියේ හා පොලිස් විශේෂ කාර්ය බලකායේ සාමාජිකයන් කිහිපදෙනෙක් මේ ඝාතන සම්බන්ධයෙන් අත්අඩංගුවට ගැනුණාහ. එහෙත් අපේ්රල් මාසයේ ඔවුන් නිදහස් කැරුණි. ඒ ප්රමාණවත් සාක්ෂි නැති නිසාය. එවකට නීතිපති සීආර් ද සිල්වා, අලූත් සාක්ෂි සොයාගතහොත් පැමිණිල්ල නැවත ආරම්භ කළ යුතුයැයි නියම කෙළේය.
2006 ඔක්තෝබරයේ, අමෙරිකානු රාජ්ය දෙපාර්තමේන්තුවට අදාළ ‘විකීලීක්ස්’ කේබල් පණිවුඩයක් ප්රසිද්ධියට පත්විය. එහි කියැවුණේ, බැසිල් රාජපක්ෂ, එවකට ලංකාවේ අමෙරිතා තානාපති රොබර්ට් ඔ’බ්ලේක්ට, ‘මේ ඝාතන ගැන එස්ටීඑෆ් සාමාජිකයන් වගකිවයුතු නමුත්, සාක්ෂි ප්රමාණවත් නැතිනිසා ඔවුන් වරදකරුවන් කිරීමට අපහසුවී ඇතැ’යි කී බවයි. ‘අපි දන්නවා එස්ටීඑෆ් තමයි කළේ කියලා. ඒත් උණ්ඩ සහ තුවක්කු සාක්ෂිවලින් කියවෙන්නේ ඔවුන් නොවන බවයි. ඔවුන්ට කිසිවකු මරන්න වුවමනා නම් ඒ සඳහා වෙනම තුවක්කු ඇති.’ බැසිල්ගේ වචන එසේය.
2010 ජනවාරියේ නැවත ජනාධිපති ධුරයට පත්වීමෙන් පසු මැයි මාසයේ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා, උගත් පාඩම් හා ප්රතිසන්ධාන කොමිසම පිහිටුවීය. එහි වාර්තාව 2011 නොවැම්බරයේ ජනාධිපතිවරයාට පිළිගැන්විණ. ත්රිකුණාමල ඝාතන ගැන එහි මෙසේ නිරීක්ෂණය කරයි. ‘මේ අපරාධය සඳහා නිල ඇඳුම් අඳින පුද්ගලයන්ගේ සම්බන්ධය ගැන විශ්වාස කිරීමට ශක්තිමත් සාක්ෂි තිබේ.’ එහෙත් ඒ ගැන ඉන් එහා කිසිවක් මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවෙන් නොකෙරිණ.
බිය හා මරණ තර්ජන නිසා රට හැරගොස් සිටි ඝාතනය වුණු තරුණයන් පස්දෙනාගේ පවුල්වල සාමාජිකයෝ, විශේෂයෙන් වෛද්ය මනෝහරන්, මේ ඝාතන ගැන යුක්තිය ඉටුකරවාගැනීමට ජාත්යන්තර සංවිධාන සමග එක්ව සිටියහ. 2013 මාර්තුවේ ජිනීවාහි මානව හිමිකම් කවුන්සිල සැසිවාරයේ සමාන්තර රැුස්වීම්වලදී, වෛi කාසිලපිල්ලෙයි මනෝහරන් හා ඝාතනය වුණු ගජේන්ද්රන්ගේ පියා, අයියමුත්තු ශන්මුගරාජා තම දරුවන්ගේ ඝාතන ගැන තොරතුරු ඉදිරිපත් කරන්නට වූහ. අවුරුදු හතක් ගිය තැනත් කිසිම පියවරක් ගෙන නැති බව ඔවුහු කීහ. කවුන්සිල රැුස්වීමට ලංකාව නියෝජනය කළ මහින්ද සමරසිංහ ඇමතිවරයා ලංකාවට පැමිණ කළ මැදිහත්වීමෙන් සීඅයිඞීය විමර්ශනයක් ඇරඹීය. 2013 ජුලි 4 වැනිදා, විශේෂ කාර්ය බලකායේ සාමාජිකයෝ 13 දෙනෙක් අත්අඩංගුවට ගැනුණාහ. 2013 ඔක්තෝබර් 14 වැනිදා ඔවුන් ඇප පිට නිදහස් කෙරිණ. පරීක්ෂණ හෙමින් ඇදි ගියේය.
සැකකරුවන් 13 දෙනාට එරෙහිව දන්ඩ නීති සංග්රහයේ 296 වගන්තිය ප්රකාරව, 2006 ජනවාරි 2වැනිදා, ත්රිකුණාමලයේ ගාන්ධි වටරවුම ආසන්නයේදී පස්දෙනෙකු වෙඩිතබා ඝාතනය කිරීම, දෙදෙනකු ඝාතනය කිරීමට තැත්කිරීම යන චෝදනා මත මහේස්ත්රාත් අධිකරණයේ මූලික පරීක්ෂණය ආරම්භ විය. නඩු භාණ්ඩ 7ක් උසාවියට ඉදිරිපත් කරන ලද අතර, සාක්ෂිකරුවන්ගේ ලැයිස්තුවේ 36 දෙනෙක් වූහ. සිද්ධිය ඇසින් දැක තුවාල ලබා දිවි බේරුණු දෙදෙනා, ප්රධාන සාක්ෂිකරුවන් වූූ අතර, ඝාතනය වුණු පස්දෙනාගේ පවුල්වල සමීපතමයෝ අනෙක් සාක්ෂිකරුවෝ වූහ. එහෙත්, නඩු විභාගය පැවැත්වෙන අවස්ථාව වන විට ඒ පිරිස ත්රිකුණාමලයෙන්ද ලංකාවෙන්ද පළාගොස් සිටෙියහ. අනවරත තර්ජන හා මරණ බිය නිසාය. ඔවුන් බියපත් කිරීම සඳහා ක්රමානුකූල ත්රස්තවාදයක් මුදාහැරෙමින් තිබිණ. ‘ත්රිකුණාමලයෙන් හා ලංකාවෙන් වහාම පිටවෙනු’ යැයි සඳහන් ලියුම් දිගින් දිගටම ඔවුන්ට ලැබිණ. ‘ලංකාව සිංහල රට’ ඒ ලියුම්වල සඳහන් වී තිබිණ.
ඒ කිසිවෙක් නැවතත් ලංකාවට එන්නේ නැත. ඇවිත් මේ ඝාතන ගැන සාක්ෂි දෙන්නේද නැත. ඒ බිය සැක නැතිව සිටිය හැකි රටක් ලෙස ඔවුන් ලංකාව නොපිළිගන්නා නිසාය. සාක්ෂිකරුවන් පිටරට සිටියත් ඔවුන් ලංකාවේ නඩු විභාගයකට එකතුකර ගැනීම නොහැකි දෙයක් නොවේ. 2015 සම්මත වූ සහ 2017දී සංශෝධනය වුණු, අපරාධ වින්දිතයන් සහ සාක්ෂිකරුවන් ආරක්ෂාකිරීමේ පනත යටතේ ඒ සඳහා විධිවිධාන තිබේ. ඒ යටතේ, ස්කයිප් තාක්ෂණය ඔස්සේ පිටරටක ලංකා තානාපති කාර්යාලයේ සිට සාක්ෂි ලබාගැනීම පිළිගැනෙයි.
තත්ත්වය එසේ තිබියදී ජුලි 3වැනිදා ත්රිකුණාමල මහේස්ත්රාත් සියලූ සැකකරුවන් මුදාහැරියේ, ප්රමාණවත් සාක්ෂි නැති බව කියමිනි. දිළිසෙන අනාගතයක් හිමි යව්වනයන් පස්දෙනකුගේ ජීවිත අහිමි කළ තිරිසන් ඝාතනයක් ගැන මීට අවුරුදු 13කට පෙර ඇසූ, මේ වන තෙක් වන්නේ කුමක්දැයි උනන්දුවකින් බලාසිටි සියල්ලන්ටම, ඒ පුවත ගැඹුරු කම්පනයක් ඇතිකළ බව නිසැකය. වෛද්ය කාසිපිල්ලේ මනෝහරන්, ඒ හැමටත් වඩා කම්පනයට පත්ව ඇතිවාද නිසැකය. අවුරුදු දහතුනක් තිස්සේ තමාගේ දරුවාගේ මරණයට යුක්තිය ඉල්ලා රටක් රටක් ගානේ, ජාත්යන්තර සංවිධානයක් සංවිධානයක්, බලවතකු බලවතකු ගානේ ජීවිතය ගෙවමින් ඇවිද ගිය ඔහු දැන් කරනු ඇත්තේ කුමක්ද?
‘මගේ පුතා වෙනුවෙන් යුක්තිය සෙවීම මම කිසිදාක නවත්වන්නේ නැහැ.’ මේ අධිෂ්ඨානසහගත මිනිසා බීබීසී සංදේශයට කියා තිබුණි. x
(ඞීබීඑස් ජෙයරාජ් හා ජේඞීඑස් ශී්ර ලංකා වෙබ් අඩවි ආශ්රයෙනි.*
x තිවංක සපරමාදු
