ශ‍්‍රීලනිප ජාතික සංවිධායක දුමින්ද දිසානායක
ශ‍්‍රීලනිපය ජනාධිපතිවරණයාගෙන් ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වෙන්නැයි ඉල්ලූවා නේද?
ජනාධිපතිතුමා කැබිනට් මණ්ඩලයේදී කරපු ප‍්‍රකාශයක් පිළිබඳව රටේ විශාල ආන්දෝලනාත්මක ප‍්‍රවෘත්ති පළවුණා. ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ඊළඟ ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් නොවී එජාප අපේක්ෂකයාට උදව් කරන බව ඒ කැබිනට් මණ්ඩල රැුස්වීමේදී කී බව තමයි ප‍්‍රසිද්ධ වුණේ. ඒක අපේ පක්ෂය ගත්ත තීන්දුවක් නෙවෙයි. ඒ ගැන අපි හොයාබැලූවා.
එතකොට ජනාධිපතිතුමා අපට කීවා එතුමා කියපු ප‍්‍රකාශය එවැනි එකක් නොවන විත්තිය. එතුමා කී දේ විකෘති කරලා පළකරපු බව තමයි කීවේ. ඒ අනුව ශ‍්‍රීලනිප මන්ත්රීවරුන් විදියට අපි ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේනගෙන් ඉල්ලූවා මීලඟ ජනාධිපතිවරණයේදී අපේක්ෂකයා විදියට ඉදිරිපත් වෙන්න කියලා. අපේ පැතුම ඔබතුමා තමයි කියලා අපි කිව්වා. ඒ වගේම මැතිවරණය ජයග‍්‍රහණය කිරීම සඳහා ශ‍්‍රීලනිපය ප‍්‍රමුඛ පුළුල් සන්ධානයක් හදන්න ඕනෑය කියන ඉල්ලීම තමයි අපි ජනාධිපතිතුමාට දුන්නේ. ඒ ගැන අපි අවසන් තීරණයකට ඇවිත් නැහැ. ශ‍්‍රීලනිපය විදියට අපේ අනන්‍යතාවය ආරක්ෂා කරගන්න ඕනෑ. නිදහස් පාක්ෂිකයන්ගේ අනන්‍යතාවය ආරක්ෂා විය යුතුයි. අපට නිකන්ම අහවල් කණ්ඩායමට උදව් කරනවාය කියලා එකපාරම කියන්න බැහැ.
එහෙනම් එදා ජනාධිපතිවරයා කීවේ මොකක්ද?
ජනාධිපතිතුමා පැහැදිළිවම ප‍්‍රකාශ කරන දෙයක් තියෙනවා. මේ රටේ හැමෝටම තේරෙන විදියට තමයි ඔහු ඒක කියන්නේ. ආණ්ඩුව අද
තමන්ගේ කාර්යභාරය ඉෂ්ඨ කරනවාද නැද්ද කියන එක ගැන අපි හැමෝටම ප‍්‍රශ්නයක් තියෙනවානේ. අනෙකුත් දේශපාලන පක්ෂ ගත්තත් ඔවුනුත් අද තමන්ගේ වගකීම ඉටු කරනවාද නැද්ද කියන එක ඉතාමත් පැහැදිළියිනේ.
ජනාධිපතිතුමා පැහැදිළිව කියලා තියෙන්නේ අද ආණ්ඩුවේත් ප‍්‍රශ්න තියෙනවා, අනෙකුත් පක්ෂවලත් ප‍්‍රශ්න තියෙනවා කියලයි. ඒත් අනෙක් අයට බැන බැන ඉන්නේ නැතිව ආණ්ඩුව හරියට ආණ්ඩු කළානම් මේ ප‍්‍රශ්න බොහොමයක් සිද්ධ නොවෙන බව ඔහු කියලා තිබුණා. ඒකනේ ඇත්තටම අද දකින්න තියෙන කාරණය. පාස්කු ඉරිදා ප‍්‍රහාරයේ ඉඳන්ම මේ රටට හරි නායකත්වයක් තියෙනවාද නැද්ද කියන ප‍්‍රශ්නෙට උත්තර නොදී එකිනෙකාට ඇඟිල්ල දිගුකරගන්න බව පේනවානේ. එකතුවෙලා මේ ප‍්‍රශ්නය ඉවරයක් කරන්න ඕනෑය කියන පණිවුඩය ජනතාවට ආවේ නැහැනේ. දැන් ජනතාව අතර අවිශ්වාසය පැතිරෙන්න හේතුව ඒකයි. උදාහරණයක් විදියට තමන්ගේ දරුවාව ඉස්කෝලේ නොයවා ඉන්න තරම් බියක් ඇතිවුණේ මේ දෙපැත්ත අතර ප‍්‍රශ්නය නිසානේ. මීට කලින් යුද්ධය පැවති කාලයේත් ළමයි ඉස්කෝලේ ගියා. ඒත් මෙවර ඉස්කෝලේ යන්න බයවුණා. හැමෝමට තම තමන්ගේ මට්ටමෙන් සැක ඇතිවුණා මේ කරන්නේ මොකක්ද කියන එක ගැන. මේක රටේ ජනතාව අතර මතවාදයක් විදියට අද තියෙනවා. ජනාධිපතිතුමා එතැනදී ඒක තමයි පැහැදිළි කරන්න උත්සාහ කරලා තිබුණේ.
ජනාධිපතිවරයා එතැනදී විපක්ෂයත් විවේචනය කළාලූ?
ජනාධිපතිතුමා එතැනදී සියලූදෙනාවම විවේචනය කරලා තිබුණා. කාටවත් වැඩපිළිවෙලක් නැති බවට. අද කාට වුණත් තියෙන්න ඕනෑ රට ගොඩගැනීම ගැන වැඩපිළිවෙලක්නේ. ඒත් දැන් සිටින පාර්ශ්ව තුන හතරටම රට ගැන වැඩපිළිවෙලක් තියෙන බවක් පෙනෙන්නේ නැහැනේ.
ඔක්තෝබර් 26 එකතුවුණාට පොහොට්ටුවයි ශ‍්‍රීලනිපයයි අතරේ එකතුවක් නැහැ නේද?
එහෙම එකතුවක් පෙනෙන්නේ නැහැ නේද. මම දන්නෙ නැහැ. අපිත් ඔවුන් එක්ක සාකච්ඡුා කරගෙන ගියත් එහෙම එකඟතාවයක් හෝ වෙනත් සුභවාදී පැත්තක් ගැන පෙනෙන්නේ නැහැ. පසුගිය කාලයේ තිබුණු දේශපාලන සාකච්ඡුා හා නායකයන් ප‍්‍රශ්නවලට දුන්න විග‍්‍රහයන් දැක්කාම මොළයක් තියෙන මිනිස්සුන්ට මේ දෙපැත්තේ එකඟතාවයක් තියෙන බවක් පේන්නේ නැහැ.
ඉතින්, ජනාධිපතිවරයාත් එනවානම් ජනාධිපතිවරණයේදී තුන්කොන් සටනක් නේද?
මේ රටේ ප‍්‍රධාන පක්ෂ තුනකින් ජනාධිපතිවරණයට අපේක්ෂකයන් තුන්දෙනෙක් ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වෙන තත්වයක් අපි මීට කලින් දැකලා නැහැ. ජවිපෙ මීට කලින් අපේක්ෂකයන් දැම්මාට ජනාධිපතිවරණයේදී ජවිපෙට අභියෝගයක් දෙන්න පුලූවන් බවක් අපි දැකලා නැහැනේ. ඒත් ශ‍්‍රීලනිපය, පොහොට්ටුව හා එජාපය කියන තුනම ආවොත් කාටවත් සීයට 50ක් ගන්න පුලූවන් වේවි කියලා මම හිතන්නෙ නැහැ. එහෙම වුණොත් රුපියල් දහයේ කාසියක් උඩ දාලා තමයි ජනාධිපතිවරයාව තෝරාගන්න වෙන්නේ. මොකද දෙවැනි තුන්වැනි මනාප ගහලා පුරුද්දක් ලංකාවේ ඡුන්දදායකයන්ට නැහැ. මම හිතන්නේ රටේ මේ තියෙන අස්ථාවරභාවය ශක්තිමත්භාවයක් බවට පත්කරන්නට අපේක්ෂකයන් තුන්දෙනෙක් ඉදිරිපත්වීම කාලෝචිතයි කියලා මම හිතන්නේ නැහැ.
එහෙනම් ශ‍්‍රීලනිපය කාත් එක්ක හෝ සන්ධානගත වෙන්න ඕනෑ නේද?
ශ‍්‍රීලනිපය විදියට අපේ මන්ත්රී කණ්ඩායම සාකච්ඡුා කළේ මුලින්ම රට ගැන හිතන්න ඕනෑ බව. රටේ ප‍්‍රශ්නය විසඳන්නේ කොහොමද කියන එක තමයි ප‍්‍රධානම දේ වෙන්න ඕනෑ. අපි කාත් එක්ක එකතු වුණත් පක්ෂවල අනන්‍යතාවයන් ආරක්ෂා වෙන විදියටයි එකතුවෙන්න ඕනෑ. එකතුවීමේ හුදු වුවමනාවෙන් නොවෙයි, මැතිවරණයක් ජයගන්නටත් රටට යහපත් වැඩපිළිවෙලක් ක‍්‍රියාත්මක කරන්නටත් තමයි අපි එකතුවෙන්න ඕනෑ. රටේ න්‍යායපත‍්‍රයක් තියෙන්න ඕනෑ. ඒ වගේම එකතුවීමෙන් පසුව ඒ දෙගොල්ල එකිනෙකාව පරාද කරමින්, එකිනෙකාව විනාස කරන්නට උත්සාහ කරමින් කටයුතු නොකර ඉන්න ඕනෑ. ශ‍්‍රීලනිපය බොහොම විවෘතයි. ඕනෑ පැත්තක් එක්ක ඒ පදනමින් කතාකරන්න අපි ලෑස්තියි.
ඒ කියන්නේ ශ‍්‍රීලනිපයට ජනාධිපතිවරයාව ඉදිරිපත් කරන්නම ඕනෑ නැද්ද?
අපට ඉන්න නායකයා මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මහත්තයානේ. ශ‍්‍රීලනිපය අතීතයේ ඉඳන්ම එහෙමයි. චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරණායක මැතිණිය අම්මා සභාපති විදියට ඉන්නකොට සභාපති නොවී ජනාධිපති බවට පත්වුණා. මහින්ද රාජපක්ෂත් චන්ද්‍රිකා මැතිණිය සභාපති විදියට ඉන්නකොට ජනාධිපති බවට පත්වුණා. ඒ චන්ද්‍රිකා මැතිණියට නැවත ඉදිරිපත් විය නොහැකි හින්දා. එතකොට අපි හැමදාම පක්ෂයේ නායක මට්ටමේ සිටින, බලය තියෙන, වැඩක් කරපු කෙනෙක්ව ඉදිරිපත් කළා. ශ‍්‍රීලනිපයේ පෙර ජනාධිපතිවරුන් දෙදෙනාම නැවතත් ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වුණා. ඒ නිසා ජනාධිපතිධූරයේ ඉන්න ශ‍්‍රීලනිප ජනාධිපතිවරයාව නැවත ඉදිරිපත් කිරීම ගැන අප දෙවරක් හිතන්න ඕනෑ නැහැ.
අනෙක් කණ්ඩායම් දෙකේම සාමාජිකයන් ඉල්ලන අපේක්ෂකයන් ඉන්නවා නේද?
මම කියන කාරණා පිළිබඳව අනෙක් පක්ෂ දෙකම වැඩකරනවාය කියන එක පෙනෙන්නේ නැහැ. එහෙම අහද්දී අපේ පක්ෂයත් එහෙම වැඩකරනවාද කියන එක කෙනෙක් අහන්න ඉඩ තියෙනවා. මම අහන්නේ පක්ෂවලින් ඉල්ලන්නේ මොකක්ද කියන එක නෙවෙයි වැදගත් වෙන්නෙ. රට ඉල්ලන්නේ මොකක්ද කියන එකයි. පක්ෂයකට වඩා දැන් රටේ ජනතාවට ඕනෑ රට හදන වැඩපිළිවෙලක්. දේශපාලන පක්ෂ රටේ ජනමතයට විරුද්ධව අපේ ඕනෑ එපාකම් ඉටු කරගන්න සැලසුම් හැදුවොත් එතැනදීම අපි පරාදයි. මම හිතන්නේ රටේ ජනතාව අපව හෝ වෙනත් පක්ෂයක් දිනවන්න ඡුන්දය දාන්නේ නැහැ. දැන් රටේ බුද්ධිමත් ජනතාවක් ඉන්නවා. පසුගිය වසර පහක් ඇතුලේ තරුණ ඡුන්ද විශාල ප‍්‍රමාණයක් එකතු වුණා. පහුගිය කාලයේ සිදුවීම් නිසා දැන් තරුණ ප‍්‍රජාව පක්ෂවලට බැඳෙන්නේ නැහැ. අද විවෘත මනසකින් ඉන්න අය තමයි වැඩිවෙලා ඉන්නේ. කැපුවත් අහවල් පක්ෂයේ කියලා අන්තවාදීව හිතන අය අඩුයි. පණස්ගණන්වල හැදුණු අපේ පක්ෂවල එදා හිටියා වගේ සාමාජිකත්වයක් අද නැහැ. ඒ නිසා මම හිතන්නේ පක්ෂ හෝ පුද්ගලයන් ගැන හිතන්න ගියොත් අපි එතැනදීම පරාදයි.
ජනාධිපතිවරයා කැබිනට් මණ්ඩලය රැුස් නොකරන බව පැවසීම ගැන අදහස මොකක්ද?
මගේ පුද්ගලික මතවාදය තමයි තේරීම් කාරක සභාව මුල් කරගෙන කැබිනට් මණ්ඩලය රැුස් නොවීම ඉතාමත් වැරදියි. රටේ ජනතාවට තේරීම් කාරක සභාවේ මොනවාද වෙන්නේ කියන එකට වඩා කැබිනට් තීරණ වැදගත් විදියට බලපානවා. තේරීම් කාරක සභාවේ අවුලක් තියෙනවානම් ඒක වෘත්තිමය වශයෙන් බේරාගන්න ඕනැ. මේක මොන්ටිසෝරියක් නෙවෙයිනේ.
මොන්ටිසෝරියක නම් එක ළමයෙක් පෑන ගත්තාම අනෙක් ළමයා බෑග් එක ගන්නවා. ඒත් මේක රටක අනාගතයක් ගැන ප‍්‍රශ්නයක්. එක සතියක කැබිනට් මණ්ඩලයක් රැුස්වෙන්නේ නැතැයි කියන එක රටට ආර්ථික වශයෙන් ලොකු පාඩුවක් වෙන්න පුලූවන්. ව්‍යාපෘති පැත්තෙන් පාඩුවක් වෙන්න පුලූවන්. අපි හිතමු පොහොර ටික ගෙන්වන්න ඕනෑ වෙලාවක ඒ ගැන කැබිනට් තීන්දුව ගන්නට කැබිනට් මණ්ඩලය රැුස්වෙන්නේ නැතිනම් ඒකෙන් අපහසුවට පත්වෙන්නේ පොහොර ටික එනතුරු බලාගෙන ඉන්න සාමාන්‍ය ජනතාව.
පොහොර ප‍්‍රමාද වෙලා අපහසු වෙන ගොවි මහතුන්ට වගකියන්නේ කවුද. අපි හිතමු ජනතාව වෙනුවෙන් දැවැන්ත තීන්දු ගන්න තියෙන්න පුලූවන්, රටවල් අතර ගන්න තියෙන තීන්දු තියෙන්න පුලූවන්, ව්‍යාපාර වශයෙන් තීන්දු තියෙන්න පුලූවන්. නායකයන්ගේ වගකීමක් තියෙනවා ඔවුන්ගේ ප‍්‍රශ්න ඔවුන්ගේම මට්ටමෙන් විසඳාගැනීම. නායකයන්ට විසඳාගන්න බැරි ප‍්‍රශ්න ජනතාවගේ කරේ තියන එක වැරදියි. උදාහරණයක් විදියට වෛද්‍ය සේවය වගේ ඇතැම් සේවා වැඩවර්ජන කරන එක ගැන මම විරුද්ධයි. වැඩවර්ජනවලට යන්න ඕනෑ වෙන කරන්නම දෙයක් නැති වුණාමනේ.
ජාතික ආණ්ඩුව තිබුණු තාක්කල් රනිල්-මෛත‍්‍රී නායක දෙපළ අතර අනවබෝධයක් තිබුණා නේද?
ඒක මේ දෙන්නා බේරගන්න ඕනෑ. අපි එකතුවුණේ ජනතාව බලකරපු හින්දා නෙවෙයිනේ. අපි පක්ෂ දෙක අතර කතාබහ කරලයි අපි එකතුවුණේ. අපි එකට වැඩකළේත් ජනතාව බලකරපු හින්දා නෙවෙයි. අපි සාකච්ඡුා කරලයි. ඉතින්, එහෙම එකට වැඩකරපු අපි අතරේ ප‍්‍රශ්නයක් තියෙනවානම් ඒක බේරගන්න ඕනෑ අපිම තමයි. ඒ ප‍්‍රශ්න ජනතාවට බාරදෙන එක වැරදියි. ඒක කවුරු කරත් වැරදියි. අපේ පැත්තෙන් වුණත්, ජනතාවගේ පැත්තෙන් වුණත් ඒක වැරදියි. ජනාධිපතිතුමා යමක් කරන්න සූදානම්ව සිටියදී අගමැතිතුමා ඒකට ලෑස්ති නැත්නම් ඒත් වැරදියි. ඒකේ අනෙක් පැත්ත වුණානම් ඒකත් වැරදියි. අපේ ප‍්‍රශ්න නිසා රටේ ජනතාවට හානියක් වෙනවානම් ඒක අපේ වැරැුද්දක් බව පිළිගන්න එපැයි. අපට මේක හංගන්නත් බෑ, බෝලය පාස් කරන්නත් බෑ. x
