තමා රාජ්‍යතාන්ත‍්‍රිකයකු නොවන බව, ශ‍්‍රී ලංකාවේ රාජ්‍ය පාලකයා හෙවත් ජනාධිපතිවරයා, මේ අවුරුදු හතරහමාරක පමණ කාලය තුළ ඔප්පු කර ඇත්තේ වරක් දෙවරක් නොවේ. අවුරුදු හතළිස් ගණනක දේශපාලන පළපුරුද්දක් ගැන වහසිබස් දෙඩුවත්, හැම මාසයකට ම වරක් බැගින් වත්, තමා කුඩා මනසක් ඇති, රාජ්‍ය තාන්ත‍්‍රිකයකු වශයෙන් තිබිය යුතු පරිණතභාවය කොහොත් ම නැති අයකු බව නම් ජනාධිපති මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන ඔප්පු කරමින් සිටියි.
අපේ‍්‍රල් 21 වැනි දා සිදු වුණු ප‍්‍රහාරය සම්බන්ධයෙන් කරුණු සොයා බැලීම සඳහා පාර්ලිමේන්තුව විසින් පත් කරන ලද තේරීම් කාරක සභාව ගැන උරණ වී ඇමති මණ්ඩලය නොකැඳවීමෙන් ඔහු මේ දිනවල පෙන්නුම් කරමින් සිටින්නේ ද තමාගේ කුඩා මනසේ තරමයි.
පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාව කටයුතු කරන්නේ තමා ඉලක්ක කොට ගෙන යැයි ජනාධිපතිවරයා සිතයි. එහෙත්, කාරක සභාවේ මේ දක්වා ඉදිරිපත් වුණු කාරණා කිසිවකින් අලූත් දෙයක් අනාවරණය වී නැත. මේ ප‍්‍රහාරය එල්ල වන බවට ජනාධිපතිවරයා පූර්ව දැනුමකින් සිටි බවත්, දීර්ඝ කාලයකට පෙර සිට ම අන්තවාදීන්ගේ ක‍්‍රියාකාරකම් ගැන ඔහුට දැනුම් දී තිබුණු බවත්, කාරක සභාවේ දී හෙළි වුණු අලූත් දෙයක් නොවේ. අපේ‍්‍රල් 21 වැනිදා ගත වී කෙටි කාලයකට පසු මුළු රට ම දැන සිටි කාරණා ය.
ප‍්‍රහාරය සිදු වී පළමුවැනි විනාඩියේ සිට ම ජනාධිපතිවරයා උත්සාහ ගත්තේ, තමා මේ ගැන දැනුවත් ව සිටියේ නැතැ’යි කියන්නට ය. තමාට ප‍්‍රහාරය ගැන වගකීමක් නැතැ’යි කියන්නට ය. වගකීම තමා යටතේ සිටි නිලධාරීන්ට පවරා අත් දෝවනය කර ගන්නට ය. එහෙත්, විවිධ මාධ්‍ය හා ආංචි මාර්ග හරහා වෙන්නේ මොකක්දැ’යි මොහොතකින් ලෝකය ම දැනගන්නා නවීන කාලයක, ජනාධිපතිවරයාගේ මේ ‘වගකීමෙන් නිදහස් වීමේ’ දුප්පත් වෑයම ගැන මුළු රට ම බලා සිටියේ සෝපාහාසයෙනි.
පාර්ලිමේන්තු කාරක සභාවේ දී සාක්‍ෂි මගින් එළි දකින්නේ, මේ කවුරුත් දැන සිටි ඇත්ත, දෛනික ව සිදු වුණේ කොහොමදැ’යි පැහැදිලි කෙරෙන ආනුෂං ගික සිදු වීම් හා කාරණා කිහිපයක් පමණෙකි.
තමාගේ වරද තේරීම් කාරක සභාවෙන් සනාථ වේයැ’යි සිතන ජනාධිපතිවරයා, රාජ්‍ය පාලකයකු, විශේෂයෙන් රාජ්‍ය ආරක්‍ෂාව මුළුමනින් ම භාරව සිටින ඇමතිවරයා ද වන පාලකයකු කිසිසේත් නොකළ යුතු, එසේ ම රාජ්‍ය පාලනයේ දී කිසිසේත් නොවිය යුතු බිහිසුණු වරද කිහිපයක් කරමින් සිටියි.
පළමුවැන්න, තේරීම් කාරක සභාව අත්හිටුවීමට ඔහු ගන්නා උත්සාහයයි. අපේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අනුවත්, බලතල බෙදීමේ න්‍යායට අනුවත්, විධායකය, ව්‍යවස්ථාදායකය හා අධිකරණය යන ආයතන කිසිවක් කිසිවකට යටත් නොවේ. එකිනෙකින් ස්වායත්ත වූ පැවැත්මක් හා බලයක් මූලික වශයෙන් ඒ ආයතනවලට හිමි ය. එනිසා පාර්ලිමේන්තුව සිය ව්‍යවස්ථාදායක බලය පාවිච්චි කරමින් පත් කරන කමිටුවක් අත්හිටුවන ලෙස බලපෑම් කරන්නට ජනාධිපතිවරයාට හෝ අන් කිසිවකුට නොහැකි ය. සාමාන්‍ය පුද්ගලයකු මේ විදියට කමිටුවට බලපෑම් කෙළේ නම්, පාර්ලිමේන්තු වරප‍්‍රසාද යටතේ මේ වන විටත්, ඔහුට විරුද්ධ ව කටයුතු කර ඇතිවා සහතික ය.
දෙවැන්න, කාරක සභාව ඉදිරියේ සාක්‍ෂි නොදෙන ලෙස රජයේ නිලධාරීන්ට බලපෑම් කිරීමයි. ආරංචි වන අන්දමට, ජාතික බුද්ධි සේවාවේ ප‍්‍රධානී සිසිර මෙන්ඩිස් මේ කමිටුව ඉදිරියේ සාක්‍ෂි දීමෙන් පසු ‘පෞද්ගලික හේතු මත’ ඉල්ලා අස් වුණේ ද ඔහුට සිදු වුණු බලපෑම් නිසාවෙනි. තමා ඔහු ‘ඉවත් කළ’ බව ජනාධිපතිවරයා ම සිය පක්‍ෂයේ රැුස්වීමක දී කියා තිබුණු බව මාධ්‍ය වාර්තා කෙළේ ය. පාර්ලිමේන්තුව කැඳවන විට ඉදිරිපත් වී ඊට සහාය ලබා දීම සියලූ රාජ්‍ය නිලධාරීන්ගේ මෙන් ම සාමාන්‍ය පුරවැසියන්ගේ ද වගකීමකි. එසේ නොවන්නේ නම්, එවැනි කමිටු පිහිටුවීමට ඇති බලයෙන් පලක් නොවේ. කමිටුව කැඳවූ විට නොපැමිණ සිටීම පාර්ලිමේන්තු වරප‍්‍රසාද පනත යටතේ ම වරදකි. ජනාධිපතිවරයා කරන්නේ ඒ වරද කිරීමට රාජ්‍ය නිලධාරීන් පෙළඹවීමයි. මෙය රාජ්‍ය තාන්ත‍්‍රිකයකු විසින් කිසිසේත් නොකළ යුතු බලවත් අපචාරයකි.
තුන්වැනි හා බිහිසුණු ම වරද නම්, කමිටුව අත්හිටුවන තුරු ඇමති මණ්ඩල රැුස්වීම් නොකැඳවීමට ඔහු ගෙන ඇති තීරණයයි. සිහි බුද්ධියක් ඇති කෙනෙකුට එවැනි තීරණයක් ගත හැකි ද? තමා පෞද්ගලික ව සිතන දෙයක් පදනම් කර ගෙන අමාත්‍ය මණ්ඩලයේ කටයුතු අත්හිටුවා රට ම අකර්මණ්‍ය කිරීමට තනි පුද්ගලයකුට හැකි ද? ඊට ඉඩ දිය යුතු ද?
අපේ ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව ඇමති මණ්ඩලයේ ප‍්‍රධානියා ජනාධිපති ය. එහි රැුස්වීම් කැඳවන්නේ ඔහු ය. එදිනෙදා රට ගමන් කරන ආකාරය ගැන තීන්දු තීරණ ගන්නේ ඇමති මණ්ඩලයයි. එය රැුස් නොවන විට මුළු රට ම අක‍්‍රිය වේ. රටේ පාලනය ගිලිහී යයි. එය මුළු රටට ම බලපාන, රටේ පැවැත්ම අත්හිටුවන රාජ්‍යතාන්ත‍්‍රික අර්බුදයකි. ජනාධිපතිවරයා උත්සාහ දරන්නේ එවැනි අරාජක මොහොතකට රට ඇද ගෙන යෑමට ද?
මාදුළුවාවේ සෝභිත හිමියන් ඉදිරිපිට දනින් වැටී මේ මහත්මයා පිළිණ දුන්නේ එවැනි බිහිසුණු තැනකට රට පත් කරවන්නට ද?x
