වලාලයට ඉඩදී පලා නොගොස්, වියරුව හද ගස්සන, පද්දන අජිත් තිලකසේනගේ දෙදහස් අටේ මාරියාව. මම වේලාව අවේලාව නොතකා කවි විඳිමි. ඒ කවිවලට අසීමිතව ආසක්තව ජීවිතය ගෙවමි. කවිවලට ආදරය කරමි.
ඉදින් මේ, ඒ මග යද්දී නිතර හිත කම්පනය කර නවතන තැනක මම.
අපේ කසාදය කටුගාලා ගෙවුනු
දෙවසර තුලදී
අපි මුන ගැහුනා කීප විටක්
කඩ මන්ඩියේදි
පාර පනිද්දි ඔබ එක් වරක්
මා දිහා බැලූවා
අපේ දරුවවත් ඇදගෙන ඔබ දුවනව දැකල බස් එකට
මම ඔහුව උස්සලා තිබ්බා
පා පුවරුවෙන් උඩට
ඉක්මනට ගැන්නෙන්න
ඔබේ තුරුලට
වරක් මම
පදිකාව දිගේ එමින් සිට
නිකමට
ඔබ ඉන්නවද බලන්ඩ
තැපැල් පෙට්ටිය ඉදිරිපිට
රේන්ද සලූ පිලි හලට එබුනා
වේගයෙන් ගසාගෙන ගිය බස් එකක
දවසක්
ඔබේ හිනහව
රිදී ඉරක් සේ ඇදී ගියා හරහට
මම ආයෙත් ඔබට පෙම් කරන්ඩ
පටන් අරගෙනද මන්දා
මගේ දෙවන බිරිඳ
ඇගෙන් මට දරුවො නැහැ
ඊයෙ ? කෑම පිහද්දි
මට දැනුනා අතීත සුවඳක්
මතකයට ආවා
කුස්සියේ ඉස්සර හැඩය
හැඳි අලූව කලින් එල්ලූනු තැන
දිය මැස්ස වට්ටි ආන
එදා තිබුනු පිලිවෙල
මම ආයෙත් ඔබට පෙම් කරන්ඩ
පටන් අරගෙනද මන්දා
හඳ එළිය, අඳුරු පරිසර මැද, වැසි හඬ මැද, බොහෝ වන පෙත්වල, දිය අගලිවල, නොගැඹුරු සයුර මත, අප මිමිණූ, බෙදාගත් හැඟුම් සියල්ලම නිහඬව තැන තැන වැතිර හුස්ම ගන්නා හඬ. ඒ හැමම අපි දෙන්නගෙ අතීත කතාව කියන රඟ! ඒ ඇති. ඉතින් අවට සරන අපේ මතක සියල්ලම තවම හුස්ම වැටෙන නිසා ඔයයි මමයි තවම එක අහස යට. ඒ ඇති. පේ‍්‍රමය එකිනෙකා මුණගැසීම මත පමණක් නොරැුකෙයි. පේ‍්‍රමය තමන් සරණ තැන ගැන වග නොකියයි. දැන් ඔයා කියනවා ඔයා මට පෙම් කරන්ඩ පටන් අරගෙන කියල. ඒ කවදාදැයි කියා විතරක් නොදැන, මම නම් හොඳටම දැනන් හිටියා ඔයා ආයෙමත් පෙම් කරන්ඩ පටන් ගන්නා බව; මට, අපේ පෙමට. කවදත් මගේ කැමැත්ත ඔයා එක්ක හිරවෙන්න ජීවිතේ. ඒක කොයි තරම් ලොකු කැමැත්තක්ද කියනව නම් මම ඒ ගැන ඉන්නෙ හරිම උනන්දුවෙන්.
මට දැනගන්න ලැබෙද්දි ඔයා ආයිමත් වෙන ආදරයක හිමිකරුවෙක් කියල, ‘හරියටම හරි‘ කියල මට හිතුන. කසාද බැඳපු ගෑනියෙක් එහෙම හිතනවද කියල කාටවත් හිතා ගන්නවත් බැරි එක ඇත්ත. ඒ උණත් මම එහෙම හිතුවා. ඒක ටිකක් අසාමාන්‍ය උනත් මම එහෙමයි. මොකද මට ඒ තරමට අපේ ආදරේ බර ගැන සැකයක් නැතිව තිබුණෙ. එහෙම බරක් නැත්නම් ඒක මට ආයෙ එපා කියලත් හිතුවා.
මට ඕන උනා ඔයාට, ඔයා කැමති වසඟයට යන්න ඉඩහරින්න. මගේ අතින් නූල මුදන්න. අපි කසාද බැන්දට පස්සෙ හුස්ම හිරවුන ගතියක් ඔයා පෙන්නුව කෙටි කලකින්. තත්ත්වය ඒ ගානට ආවට පස්සෙ තවත් වැඳ වැටී යාමම විහිළුයි කියල මම කියවල තිබුණා. ඉතින් මම ඉක්මනටම රංගන ශිල්පිනියකගෙ චරිතයට ආරූඪ උනා. ඉතින් හොඳම දේ ඉඩක් දෙන එක නිදහසේ හුස්ම ගන්න. එතකොට මම දන්නවා ඔයා ඔය රහසින් පතනා සියල්ලම නිවිහැනහිල්ලෙ නොරහසින් ඔයාට ලැබෙන වග. නොරහසින් කියන්නෙම එතන රස අඩු වග. ඒ ඉවසීම කළේ මං හරිම අසාමාන්‍ය කැමැත්තකින්. ඒක නිදහස් විදිහට පෙනුණත් ඔයා දන්නවද ඉතාම කුඩා කෑලි පවා හොයාගන්න බැරි විදිහට සීසිකඩ උන වග, ගෙවද්දී ඒ දවස්, මගේ හදවත? අපි අපේ කසාදෙ කටුගෑවා තමයි. ඒ දේ කරපු එක, මම අද වෙනකන් ඉවසපු එක, ‘සිදුවුනා‘ කියල සැහැල්ලූවෙන් හිතන්න පුළුවන් තමයි, ඔයාට. ඒත් ඒ දවස් මට හරි බරයි.
ඔයාගෙ අලූත් හිත බැඳුණ තැන ගැන මුලින්ම හංගද්දිත් ටිකෙන් ටික හැමදේම හෙළිවෙද්දිත් මම හිටියෙ මට නෙවෙයි වගේ. ඒ මම හිතන්නෙ මම ඔයාට ආදරේ කරපු එක නවත්තපු නැති නිසා. ඒක මට නවත්තන්නත් මම දන්නෙ නෑ. අන්න ඒ නොදන්නකම තමයි මගේ නිර්වින්දනය. ඒ ‘ඒකම‘ තමයි කියලත් මට වැටහුණේ අපි වෙන්වෙලත් අවුරුද්දකින් විතර පස්සෙ.
ඒ උනත් හිතේ කොනක තිබුණ පුංචිම පුංචි එළිය තමයි, ‘ඔයාට පුළුවන්ද අපි අපිට කරපු ආදරය අමතක කරන්න?’ ඒක බැහැ කියල තමයි මගේ හිත කෙඳුරුවේ.
මම ඉතින් නිතර ඒක කොඳුරලා පුංචි පහන් එළියට නොදැවී ඉන්න දිරි දුන්නා. ඔයාගෙ අලූත් ආදරේට එරෙහි වෙනවට වඩා මම කැමති උනා ඒ දවස්වල මගේම ලෝකයක හිරවෙන්න. එහෙ තිබුණේ අපියි අපේ පුතයි ගත කරපු ඉතාම කෙටි ආදරණීය හැලහැප්පීම් විතරමයි. ඒව හරි ආදරණීය උණුසුම් වදන්, අතෑරිය නොහැකි සිප ගැනුම්, සෙනෙහවන්ත කැපකිරීම්, දශමයක්වත් අපරාදෙ කියල නොහිතෙන අතහැරීම්.
මේ අවුරුදු දෙක ඇතුළත ඔයා මට හමුවන අහඹු දැකීම්වලදි මුලින්ම තිබුණ ආඩම්බරකාර දිස්නය හෙමි හෙමින් දියව ගිහින් ඇස්වල තිබුණ සමාව යදින යම් පශ්චාත්තාපී බැල්ම. හෙමි හෙමින් මගේ ඇස් අල්ලගන්නට තතනන කවදත් මාව මත් කරපු හීන් ඇස්. මාව තිගස්සන අහම්බ හරි හරියට උදා වෙද්දී ආයෙමත් මගේ හිත කොනක අර පහන් එළිය. අර බස් එක යන්න පටන් ගද්දි ඒකට ගොඩඋන දවසෙ, අපේ පුතාව මට තුරුලූ කරලා දීලා ඔයා ගියා තමයි. ඒත් ඔයත් එදා මට තුරුලූ වුණ උණුසුම මම කිව්වෙ මගේ හිත කොනේ තිබුන පහන් එළියට. ඒ මම තවම ජීවත් වෙන අරමුණ.
මගෙන් ගිහින් ආයෙමත් මගේ ළඟටම එන්න වීම, ඔයාට ඉවසන්න පුළුවන් වීමම මට හිනාවක්. ඔයා කවදාක හරි මට ආයෙමත් පෙම් කරන බවට මම දුන් පිළිණ සත්තැයි මතක් කරලා ආයෙමත් අර එළිය වැඩිවෙන්න සුසුමක් පා කළා මම. අවුරුදු දෙකක ඉවසීම ඔයාව ගෙනාවෙ මට, ඔයාට ඔයා වෙන්න ඉඩ හැරපු නිසාද?
මගේ හද බිඳවැටෙද්දිත් ජීවිතය බිඳවැටෙද්දිත් ආයෙමත් ඔයා මට පෙම් කරන තුරු මග බලන් හිටපු මට, ඔය ඇස්වල කතන්දරය නම් කිසිම අහම්බයක් හෝ වැරදීමක් නොවෙයි කියන එකයි ඇත්ත. බොහෝ අත්හැරුම් කියාදීලා ජීවිතය පහසුවෙන් ගත කරපු මේ අවුරුදු දෙකක කාලයක් මට අයිති වීමත් එක්ක ඇත්තටම සතුටින් හිටියෙ ඔයාද මමද? ඔන්න ඕකයි මට තියෙන ගැටලූව. මන්දා මම ඕව හිතන්නෑ දැන්. x
තය බිඳවැටෙද්දිත් ආයෙමත් ඔයා මට පෙම් කරන තුරු මග බලන් හිටපු මට, ඔය ඇස්වල කතන්දරය නම් කිසිම අහම්බයක් හෝ වැරදීමක් නොවෙයි කියන එකයි ඇත්ත. බොහෝ අත්හැරුම් කියාදීලා ජීවිතය පහසුවෙන් ගත කරපු මේ අවුරුදු දෙකක කාලයක් මට අයිති වීමත් එක්ක ඇත්තටම සතුටින් හිටියෙ ඔයාද මමද? ඔන්න ඕකයි මට තියෙන ගැටලූව. මන්දා මම ඕව හිතන්නෑ දැන්. x
x තුෂාරිකා ඇන්තනි
