x අශෝක හඳගම
‘හේතුවාදී හඬ’ මුහුණු පොතේ පෝස්ටුවක් තිබුනා, නේපාලයේ බැතිමතුන් පිරිසක් බුදු පිළිමයක් කිරිවලින් නහවන පිංතුරයක් එක්ක. ඒ පොස්ටුවේ කොටසක් මේ..
‘බුදුන්ගේ පිළිමය කිරිවලින් නැහැවීමේ මේ පූජාව සිදුකෙරෙන්නේ විශේෂයෙන්ම ඉන්දියාව, නේපාලය වැනි රටවලය. මේවා බුදුදහමට ඇතුළු වූයේ ශිව ලිංග නෑවීම වැනි හින්දු විශ්වාස හා චාරිත‍්‍ර මතය. බුදුදහම යනු හින්දු සහ ජෛන කොපියක් කියන්නේ ඒ නිසාය.’
හේතුවාදීන්ගේ අම්මා මුත්තා මතක් කරමින් මුහුණු පොත අරක්ගත් පිරිසිදු බෞද්ධයන් කොමෙන්ට් කර තිබුණේ හේතුවාදීන්ගේ දෙමාපියනටද නිවන් මග කියාදෙමින්. ඔවුන්ගේ ප‍්‍රධාන තර්කය වුණේ ඒ බුද්ධ පිළිරුවක් නොව, මහාවීරගේ පිළිරුවක් බවයි. බුදුපිළිමයකත් මහා වීර පිළිමයකත් පෙනෙන ප‍්‍රධාන වෙනස, පුරුෂ ලිංගයයි. බුදුරුවේ පුරුෂ ලිංගය ඇතුළට ගිලී ඇති ලෙස අඹා ඇති අතර මහාවීර ප‍්‍රතිමා අඹා ඇත්තේ බොහෝවිට නිරුවත් පුරුෂ ලිංගය ඉස්මතු වන ලෙසයි. මේ පින්තුරයේ තිබුණේ උඩුකය පමණක් නිසා එය බුදුන්ගේ ද, මහාවීරගේ ද යැයි හරිහැටි වෙන් කර හඳුනා ගන්නට පුළුවන්කමක් නැහැ. බුදුන් උපන් දේශයේ බුද්ධ ප‍්‍රතිමා ද තියෙන නිසා එය බුදුන්ගේ නොවන්නේ යැයි ස්ථිරවම කියන්න පුළුවන්කමකුත් නැහැ. බුදුරුව මහාවීර පිළිරුවෙන් වෙන්කර හඳුනා ගන්නා මූලික සංකේතය වන පුරුෂ ලිංග ප‍්‍රදේශය නොපෙනුණේ වුවත් සැක රහිතවම ඒ මහාවීර ලෙස නම් කරන්නට පෝස්ටුවට කොමෙන්ට් කර තිබූ අයට පැකිලීමක් නැහැ.
බුදුන් පිට දුන් බෝධිය සිහිකරමින් පන්සල්වල වැඩවසන බෝධීන් වහන්සේලා කිරිකළවලින් නහවන පූජා විධිය තිබුණාට ලංකාවේ බැතිමතුන් බුදුරුව තවමත් කිරියෙන් නහවන්නේ නැහැ. ඒ නිසා හේතුවාදීන් තම පෝස්ටුවට අදාළ කරගත් පින්තුරයේ ඇත්තේ මහාවීරගේ පිළිමයක් යැයි කියන්නට බෞද්ධයන්ට පුළුවනි. හේතුවාදී අභියෝගය මඟහැර ඉන්න. අප කුඩා කාලයේ අත් නොදුටු අලූත් පූජාවිධි දැන් දැන් අලූත් දේශක හාමුදුරුවන් වහන්සේලා විසින් හඳුන්වා දෙන ප‍්‍රවණතාව තුල ඉදිරියේදී එසේ වීමට ඉඩ නැත්තේ ද නොවේ.
ඒ සතියේම, මහියංගණේ හසලක ගමේ මුස්ලිම් කාන්තාවක් පොලීසිය අත්අඩංගුවට ගත්තා, ධර්මචක‍්‍රය සහිත ඇඳුමක් ඇඳගෙන සිටි හේතුවට. කිසිවෙකුගේ පැමිණිල්ලකට අනුව පොලීසිය ගෙදරටම ගොස් අත්අඩංගුවට ගත් කාන්තාව මැයි මාසේ 27 වෙනිදා දක්වා රිමාන්ඞ් භාරයේ තබන්නට මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණය නියෝග කොට තිබුණා. ඒ ඇඳුමේ තිබූ ලාංඡුනය ධර්ම චක‍්‍රයට වඩා සමානකමක් දැක්වූයේ, නැව් සුක්කානමකට. ඒ අසරණ ගැහැනිය ධර්මචක‍්‍රයවත්, නැව් සුක්කානමවත් හඳුනන ගැහැනියක් නොවෙයි. දවසේ කුලියට මේසෙන් වැඩ කරන කම්කරුවකුගේ රෝගී බිරිඳක්. ආරංචිවන ආකාරයට පොලීසියේ පවා අදහස වී තිබුණේ එය ධර්මචක‍්‍රයක් නොවන බවයි. එහෙත් පැමිණිල්ල කළ කණ්ඩායම, පොලීසියට බලකර තිබුණේ එය ධර්මචක‍්‍රයම බව. අධිකරණයද, ඇය රිමාන්ඞ් කර තිබෙනවා. පොලිස් නිල ඇඳුමේ, නිල ලාංඡුනයේ ධර්මචක‍්‍රය ලෙස ඇත්තේ ධර්මචක‍්‍රයේ විකෘතියක්. කිසිවෙකු එය ප‍්‍රශ්න කරන්නේ නැහැ. එහෙත් නැව් සුක්කානම ධර්මචක‍්‍රය ලෙස ගෙන අහිංසක ගැහැනියක පීඩාවට පත් කරනුයේ, එය ඇඳ සිටි ගැහැනිය මුස්ලිම් (අබෞද්ධ* නිසායි. පොලීසිය, කාන්තාව ඇඳ සිටි ඇඳුම මාධ්‍ය ඡුයාරූප සඳහා ප‍්‍රදර්ශනය කරමින් සිටියේ මල්ටිබැරල් එකක් අත්අඩංගුවට ගත් හා සමානව.
නීතියේ දෙවඟන ඇස් වසා සිටින්නේ, කිසිදු පුද්ගලික නැඹුරුවකින් තොරව යුක්තිය පසිඳලීම සඳහා යැයි කියවෙනවා. එහෙත් වර්තමානයේ නීතියේ දෙවඟනගේ ඇස් වසා ඇති කඩතුරාව නිමවා ඇත්තේ මදුරුදැල් රෙදි කඩකින් දැයි සිතෙන තරමට ඇතැම් අවස්ථාවල ඇගේ හැසිරීම පුදුම සහගතයි.
හැමවිටම කිසිදු සාධාරණ හේතුවක් නොමැතිව අනෙකාව සැක කිරීමේ, අනෙකා සැරසෙන්නේ තමාට අනතුරක් කරන්නට යැයි බියවීමේ ප‍්‍රවණතාව රෝගී තත්වයක්. එය හඳුන්වන්නේ භින්නෝන්මාද පෞරුෂ ආබාධය ( ඡු්ර්බදසා ඡුැරිදබ්කසඑහ ෘසිදරාැර (ඡුඡුෘ* ලෙසයි. සමාජයකට එය වැළඳුණු විට ඒ සමාජයට ගොඩඒමක් නැහැ. අබ සරණයි. හුණුපිටියේ නිවසක, කාන්තා ඇඳුම් මසා වෙළඳාම් කරන දොළොස් දෙනෙකුගෙන් යුතු පවුලක් මේ සටහන ලියන මොහොතේත් අත්අඩංගුවේ පසු වන්නේ ඔවුන් ඇඳුම් මැසීමට ගෙනා රෙදි අතර, තැඹිලි පාට රෙදි ද තිබුණු අහේතුවට යි. අසල්වැසියන් මේ වනවිට ඔවුන්ගේ නිවසට පහරදී කඩා බිඳ දමලා.
ජන හා සංඛ්‍යා ලේඛන දෙපාර්තමේන්තුවේ සංගණන වාර්තාවලට අනුව ලංකාවේ ජනගහනයෙන් සියයට 70ක් විතර බෞද්ධයන්. අනෙක් සියලූම ජාතීන් සියයට 30කටත් අඩුයි. 1981 ජන සංගණනය අනුව, බෞද්ධ ජනගහනය වුනේ සියයට 69.30යි. 2012 සංගණනය වාර්තා කරන්නේ එය සියයට 70.10ක් කියායි. ඒ අනුව බෞද්ධ ජනගහනයේ වර්ධනය වීමක් මිස අඩු වීමක් නැහැ. එහෙත්, අපේ සිංහල බෞද්ධ ජනයා සුළුතරයට දක්වනවා පුදුමාකාර බියක්. පැදුර පෑගුණත් ගර්භනී වන සිංහල කාන්තාවන් වඳකරන ජෙලි තැවරූ බ්‍රෙසියර්, සිංහල පිරිමියා ලිංගිකව බෙලහීනයෙකු කරන බෙහෙත්, කුකුළු මස්වලට එකතු කරන වඳ හෝමෝන, සිසේරියන් සැත්කම කරන අතරතුරේ මුස්ලිම් දොස්තරවරුන් රහසිගතව කරන වඳ සැත්කම් ආදිය හරහා සිංහල බෞද්ධ ජනගහන වර්ධනය පාලනය කරන්නට කුමන උත්සාහ ගත්තත් සංඛ්‍යා ලේඛන හෙළිදරවු කරන්නේ වෙනස් කතාවක්. ඒ වුනත්, ඡුඡුෘ රෝගයෙන් රෝගාතුර වූ සමාජයක දත්ත මත පදනම් වූ ඇත්ත කතාවට වඩා කටකතාවයි බලවත්.
සියවස් ගණනක් පුරා තමන්ගේම ඉතිහාසය බෙදා ගත් තම සහෝදර ජනකොටසකට අසීමිතව බිය වන බහුතර ජන සමාජයක් වටහාගත හැක්කේ සුළුතර (සංකීර්ණතා* මානසිකත්වයෙන් පෙළෙන බහුතරයක් (ඵ්වදරසඑහ සබ ් ඵසබදරසඑහ ක්‍දපචකැං* ලෙසටයි. අප හැම විටම සිතන්නේ, මේ සුළුතරය නොබෝ දිනකින් අපව විනාශ කරනු ඇතැයි කියායි. මේ තත්වය ලංකාවට පමණක් සුවිශේෂ තත්වයක් නොවෙයි. අන් සං සුකී වැනි, නොබෙල් සාම ත්‍යාග ලාභිණියකගේ පවා අනුග‍්‍රහය ඇතිව මියන්මාරයේ රොහින්‍යා සුළුතර මුස්ලිම් ප‍්‍රජාවට එරෙහිව කළ ප‍්‍රචණ්ඩ ක‍්‍රියා වටහාගත හැකි වන්නේත් මේ ගතිකය තුළමයි. ආසියාවේ ආගමික ජාතිකවාදය මෙන් ආගමික ස්වරූපයෙන් නොවුණත් යුරෝපයේ හිස් ඔසවන දක්ෂිණාංශික ජනප‍්‍රියත්වයත්, ඇමෙරිකාවේ සහ නවසීලන්තයේ ‘සුදු ජාතික ත‍්‍රස්තවාදයත්’ (අයසඑැ එැරරදරසිප* මෙහිම තවත් ප‍්‍රභේදයන්.
ලංකාව ඉන්දියන් සාගරයෙන් වටවුණු, කුඩා දිවයිනක් වුවත්, අන්තර් ජාල සන්නිවේදනය, ලෝක වෙළඳාම, අන්තර් මහාද්වීප ගමනාගමනයේ විප්ලවීය දියුණුවත් සමඟයි මේ භීතිකාව අන් කවරදාකටත් වඩා අපේ අයට දැනෙන්නේ. ‘සිංහල බෞද්ධයාට ලෝකේ තියෙන්නේ ලංකාව විතරයි.’ වැනි සටන්පාඨයක් අරුත් ගැන්වෙන්නේ දේශීය සන්දර්භයක් තුළ නෙවෙයි. ලෝක සන්දර්භයක් තුළ.
ලෝක ජනගහන සංයුතිය අනුව, බෞද්ධ ජනගහනය සියයට 7ක් පමණ සුළුතරයක්. එයිනුත්, සිංහල බෞද්ධ ජනගහනය කියන්නේ නොගිනිය හැකි තරම් සුළුතරයක්. කාලෙකට ඉස්සර යාපනේ දෙමළා තමිල්නාඩු දෙමළුන්ගේ ගොඩට දාලා අපි විහින්ම සුළුතර වෙලා බහුතර දෙමළ හතුරෙක් හදාගත්තා. ඊට පස්සේ කාලයක් අපි කළේ අපම හදාගත් මේ දෙමළ හතුරා සමඟ සටන් කරන එක. වාසනාවට මතවාදී සහ ද්‍රව්‍යමය වශයෙන් වූ සුළු අනුග‍්‍රහයන් හැරුණුකොට තමිල්නාඩුව මේ ගැටුමේ දී ලංකාවේ දෙමළා තමන්ගේ කොට සැලකුවේ නැහැ. තමිල්නාඩු දෙමළුන් එල්ටීටීඊ හමුදාවලට බැඳී සිංහල හමුදා එක්ක සටන් වදින්නට ආවේ නැහැ. ඒ යුද්ධය ලංකාව ඇතුළේ සිවිල් යුද්ධයකට පමණක් සීමා වුණා. රටක් රාජ්‍යයක් දිනාගත්තා සේ අප උද්දාමයෙන් සමරන්නේ සිවිල් යුද ජයග‍්‍රහණයක්.
දෙමළ සතුරා මිලිටරිමය ලෙස මර්දනය කළාට පස්සේ අපේ වර්ගවාදී දේශපාලනයට අලූත් සතුරෙකු වුවමනා වුණා. කාලයක් එකට හිටිය අල්ලපු ගෙදර අහිංසක තම්බියා පරදේශී හම්බයෙක් විදියට පෙන්නන්න ගත්තේ ඊට පස්සේ. දැන් අපි ඒ මනුස්සයාව අරාබි මුස්ලිම් ගොඩට තල්ලූ කරලා. ලෝක ජනගහනයෙන් සියයට 24කටත් වඩා මුස්ලිම්. ඉතින් නොගිනිය හැකි තරම් සුළුතරයක් වන අපි බය නොවී කොහොමද? ලෝකයේ ඉන්න මුස්ලිමුන් ටික ලංකාව උඩින් ඇවිදගෙන ගියත් අපට ගැලවීමක් නැහැ.
සුළු ජාතිකයන් බලවත් වීමේ ප‍්‍රධාන හේතුව නිදහස, සමානාත්මතාව සහතික කරන ප්රජාතන්ත්රවාදය ලෙස වටහා ගන්නා වර්ගවාදී කොටස් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට එරෙහිව ඒකාධිපති දරදඬු පාලනයක අවශ්‍යතාව අවධාරණය කරමින් ඉන්නවා. හමුදාපතිවරයාට මාස තුනකට රට බාර ගන්නැයි ආරාධනා කරන සටහන් ද මුහුණු පොතේ තිබුණා. ඔහු උපහාසයෙන් ඊට ප‍්‍රතිචාර දක්වා තිබුණේ, ‘ගන්නම්. හැබැයි මාස තුනකින් දෙන්න නෙවෙයි. දිගටම කරගන යනවා‘ කියායි. බම්බු ප්රජාතන්ත්රවාදය පැත්තකට විසිකර, සිංහල-බෞද්ධ යකඩ පාලනයක් ස්ථාපිත කළ යුතුව ඇතිය යන මතය ජන මනස තුළ මුල් බැස ගැන්වෙන ව්‍යාපෘතිය අතිශය භයංකර ප‍්‍රවණතාවක්.
ගෝලීය වශයෙන් සුළුතර ජනවර්ගයකට ආරක්ෂාව තියෙන්නේ, හුදකලා වීම තුළ නෙවෙයි මුහු වීම තුළ කියන සත්‍යය තේරුම් නොගන්නා තාක් අපට ජීවත් වෙන්න වෙන්නේ බියෙන්. සැකෙන්. ‘අල්ලා ගත් දෙයක් නැති මට අතහරින්නට දෙයක් නැතැ‘ යි කියූ ශාස්තෘවරයෙකු අනුදැන වදාළ දහමක් අදහන සිංහල-බෞද්ධයා අහක යන, අදාළ නොවන ප‍්‍රශ්න ඇෙඟ් දාගන විඳවන ජාතියක් බවට පත්ව ඇති අයුරු ඛේදනීයයි. යක්ෂයා කියන්නේ හෙවණැල්ලක්. ඌට උගේම වූ දෙයක් නැහැ. සෙවණැල්ල ඇරෙන්න. සෙවණැල්ලක් නැති කරන්න ඒ එක්ක දඟලලා සටන් කරලා වැඩක් නැහැ. ඕන කරන්නේ ආලෝකයක්. අපි අඳුරකටයි බය වෙලා ඉන්නේ. ඒක දිනන්න ඕන කරන්නේ අවබෝධය නමැති ආලෝකයයි.x
