මේ ලියවිල්ල ලිවීම සඳහා මා පරිගණකය අසලින් වාඩි වන්නට පැයකිහිපයකට පෙර යළිත් භීෂණකාරී ලෙස අතීත ‘කළු ජූලියක’ මතක සෙවණැලි ලාංකිකයින්ගේ මනස් ගැබ තුළට නැගෙමින් තිබිණ. වයඹ පළාත මුල් කරගෙන නැගෙමින් තිබුණු ප‍්‍රචණ්ඩකාරී සිදුවීම් කිහිපයක් ඒ අතීත භීතිය, ඉතිහාසය හඳුනන හා ඉන් උගත් පාඩම් මත අනාගත වත ලියැවෙනු දකින්නට කැමති, පුරවැසි මනස තුළට කැඳවා තිබිණ.
අපේ‍්‍රල් 21 ප‍්‍රහාරයට පිළිතුරු ලෙස අප මේ විරෝධය ගොනු කරමින් ඉන්නේත්, ප‍්‍රචණ්ඩත්වය මුදා හරින්නේත් කාට එරෙහිව ද? 83 දී අප ‘දෙමළා’ අපගේ අනෙකා ලෙස නම් කරගනිමින් ඔහුට එරෙහිව අවි ගත් පරිද්දෙන්ම දැන් අපේ අනෙකා වී ඇත්තේ මුසල්මානුවා ය. අයිඑස් සංවිධානයේ මූලධාර්මික අදහස් ඇත්තවුන් ශුද්ධ ඉස්ලාම් භක්තිකයන් හඳුනාගත් පරිද්දෙන්ම ය. එහෙත් පුද්ගල අනන්‍යතාව එතරම් සරල ලෙස හඳුනාගත හැක්කක් ද?
මේ පැනය යළිත් මසිත නැගුණේ මාහට විවිමරී මුණගැසුණු පසු ය. ඇයගේ සම්පූර්ණ නම ‘විවිමරී වැන්ඩර්පූටන්’ ය. ඇය විවෘත විශ්වවිද්‍යාලයේ ඉංග‍්‍රීසි භාෂාව පිළිබඳ ආචාර්ය උපාධිධාරී කථිකාචාර්යවරියකි. එයටත් වඩා ගේ‍්‍රෂන් සම්මානය, රාජ්‍ය සාහිත්‍ය සම්මානය හා ගොඩගේ සාහිත්‍ය සම්මානය විවිධ වසරවල තමන් වෙත දිනාගත් කිවිඳියකි. කවියේ දී ඇගේ බස ඉංග‍්‍රීසියයි. එම කවිවල යටි පෙළෙහි ප‍්‍රමුඛ විශ්ව බස මනුෂ්‍යත්වයයි!
ජාතික ගුවන් විදුලියේ ස්වදේශීය සේවය සති දෙකකට වරක් සඳු දින රාත‍්‍රී 9.30 සිට පුරා පැයක් විකාශය කරන ‘රසදීපනී’ යනු පසුගිය අපේ‍්‍රල් මස පටන් යළි ශ‍්‍රාවකයා හමුවට පැමිණෙන ශාස්ත‍්‍රීය සංවාදමය වැඩසටහනකි. ‘යළි’ යැයි මා සටහන් කළේ එය ගෙවුණු දශක කිහිපයකට පෙර ගුවන් විදුලි ශ‍්‍රාවකයා හමුවේ දිග හැරුණු, වඩා හරවත් මාතෘකා සාකච්ඡුාවට බඳුන් කළ වැඩසටහනක් වී ඇති හෙයිනි. මෙම නව නිෂ්පාදනයත් සමග, මූලිකව සංස්කෘතික අධ්‍යයනය හා කලාව විෂයයෙහි ඇති සාකච්ඡුා කලාප සමගින් එය අප වෙත ගෙන එන්නේ පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ සිංහල අධ්‍යයනාංශයේ මහාචාර්ය ලියනගේ අමරකීර්ති ය.
මට විවිමරී මුණ ගැසෙන්නේ ‘රසදීපනී’ වැඩසටහන සඳහා සහභාගි වීමට මා වෙත ලැබුණු ආරාධනයක් මත එහි ගිය මොහොතක ය.
”මගෙ නම නිසාම ගොඩක් අයට මගෙ අනන්‍යතාව ගැන ප‍්‍රශ්න තිබ්බා. මගෙ හමේ පාට. සමහරු ඒකට කිව්වා ආගමේ පාට කියලා. ඒත් මම බුද්ධාගමේ වුණාම ඒගොල්ලො පුදුම වුණා.”
වැඩසටහනින් අනතුරුව සතුටු සාමීචියක දී විවිමරී අප සමග කීවා ය. අප ශුද්ධ සිංහල බෞද්ධයන් වී ශුද්ධ මුසල්මානුවන්ට විවිධ මාධ්‍ය ඔස්සේ ශාරීරිකව හෝ වැඩිමනත් වාචිකව නැතිනම් සමාජ මාධ්‍යමය මාර්ග ඔස්සේ පහර දෙමින් සිටින විට විවිමරී අනන්‍යතාව පිළිබඳ අප රැුඳිය හැකි මිථ්‍යාව අප අබියස දිග හරින්නී ය. ඒ හා සමග තවත් බොහෝ මෙරට ජන ජීවිත අර්බුද සිය කවිය තුළ හිඳ ප‍්‍රශ්න කරන්නී ය.
Meeting a VIP නමින් ඇය ී weh Stitch your eyelids shut නමැති කාව්‍ය ග‍්‍රන්ථය තුළ තබන කවිය ස්වකීය ජීවිතය තුළින්ම ගෙන නගන අනන්‍යතාව පිළිබඳ ගැඹුරු මෙන්ම උපහාසාත්මක ප‍්‍රශ්න කිරීමකි. පහත සරල පරිවර්තනය මවිසින් සිදු කරන ලද්දකි.
”තානාපතිතුමා මගෙන් ඇහුවා
මං කොහොම ද
සිංහල වෙන්නෙ කියල
50%කින් විතරක්?
ඉතින් එහෙම බැලූවම
මං 50%ක් බර්ගර් ද
එහෙමත්ම නැත්තං
මගෙං කාලක් බෙල්ජියං ද
මගෙ ඇෙඟ් දුවන
ලේවල හැටියට?
ටිකක් අමාරු වැඩක් වුණා
පැහැදිලි කරන එක
මං හිතපු විදිහට
අටෙන් එකක් කියන්නෙ
සීයට දොළාමාරක්
බෙල්ජියං විත්තිය
ඒත් එක්කම
ඉතිරි කාලම
ලන්දේසි විත්තිය
තවත් සීයට විසිපහේ දෙකක්
අනිත් පැත්තෙන්
බොහෝ විට මාව
සීයට පණහක
සිංහලයෙක් කරන විත්තිය!
(ඒත් මට හරියටම දිවුරන්න නං බෑ ඔන්න,
මං 25%ක් දෙමළ වුණත් වෙන්න පුළුවන්,
මගෙ උඩරට ලේවලින් සමහර විට*
ඉතින් මට බැරිවුණා
මේ ගණිත කරුමෙ කරන්න
මං උන්නේ ප්ලේන් එකෙන්
බැස්ස ගමන්
හරිම නිදිමතින්
ඒත් මට කියන්නමත් හිතුණ
අන්තිම වතාවෙ මං
අසනීප වුණු වෙලාවෙ
තානාපතිතුමනි
ගන්න වුණා ”ෆුල් බ්ලඞ් කවුන්ට්” එකක්
මං හිතන්නෙ
ඒ රිපෝට් එක නෝමල්
‘ප්ලාස්මයි’ සුදු රුධිරාණුයි’
දෙකම නියම ප‍්‍රතිශතේ ලූ
ඒත්,
මගෙ රතු රුධිර ෙසෙල
ටිකක් අඩුයි ලූ
පේනවනේ තානාපතිතුමනි
මං රතු මස් කන්නෙ නෑ
ඉතිං මං
හැමවෙලාවෙම
ටිකක් සුදුමැලි පාටයි!”
සිය පරම්පරාවේ මෑත අතීතය දන්නා විවිමරී 2008 වර්ෂයේ දී ලන්ඩන් නුවරදී එරට ශ‍්‍රී ලාංකික තානාපතිවරයා සිය අනන්‍යතාව පිළිබඳ නැගූ ප‍්‍රශ්නයට කාව්‍යාත්මක පිළිතුරක් තබයි. බෙල්ජියම් ජාතික මුත්තා පිළිබඳව පටන් සිය අතීත වෘත්තය පිළිබඳ අදහසක් ඇති ඇයට ස්වකීය නාමය වැන්ඩර්පූටන් වීම පිළිබඳව ද අදහසක් ඇත. පුද්ගල අනන්‍යතා පිළිබඳ ඒකමානීය ලාංකික අදහසට ඇය අභියෝග කරන්නේ එහෙයිනි.
දැන් මුසල්මානු හා සිංහල බෞද්ධ අනන්‍යතා සමග එකිනෙකාට අභිමුඛව සිට ගන්නා ශුද්ධ (ආගමික) ජාතිකත්වයක් පිළිබඳ අදහසක් ඇති පිරිසට නැතිනම් ඔබට සහ මට විවිමරීට තරමින්වත් අපගේ අතීත වත නිශ්චිතව සිතියම්ගත කළ හැකි ද?
එයට පිළිතුර අපට මුණගස්වන්නේ විසාකේස චන්ද්‍රසේකරම් ය. ඔහු ‘රජ සහ ඝාතකයා’ නමින් ගෙන එන ස්වකීය නිර්මාණය වෙනුවෙන් ලියන ගීය තුළ තබමිනි. ‘නුඹෙ අම්මා ඉතා කළුයි’ නමින් ඇරඹෙන විසාකේස ලියන ගීතය මෙරට දීර්ඝ ඉතිහාසය තුළ සිදු වන්නට ඉඩ ඇති බොහෝ ජනවාර්ගික මිශ‍්‍රවීම් පිළිබඳ අපට සිහිකර දෙයි. එහි මධ්‍යයේ එන මෙම පද පෙළ ඔබ වෙත තබමින්, ගීතය අන්තර්ජාල විමසුමකින් සොයා හැකි පමණ ප‍්‍රජාව අතර බෙදා හරින ලෙස ඉල්ලමින් මම මෙම ලිපියට කෙළවර කරමි. ගීතය පූර්ණ වශයෙන් අසා නිම කළ පසු ඔබටත් මා මෙන්ම කැඩපතක් අබියස සිටගත හැකිවනු ඇත!
”ඔය චීන ඉන්දියන් යෝනක
කාපිරි සහ හම්බ පැටව්
දාල යන්න බැරි හින්දා
බින්න බහින්නැති නොවැ
අර හීනි වළලූකර වැද්දගෙ
තඹ පැහැ කෙස් ගස් සුද්දගෙ
බොකුටු කොණ්ඩෙ කාපිරියගෙ
කැරපොතු ඇස් පරංගියගෙ
චීනගෙ මොක්කන් නාසය
හම්බයන්ගෙ හමේ පැහැය
සේරම කලවන් වී සැදි
සාම්බාරෙ අපූරු ය!” x
ප‍්‍රියන්ත ෆොන්සේකා
